Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podaku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją projektu pn. „xxx”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Województwo od dnia 1 stycznia 2017 roku podjęło rozliczanie podatku VAT (podatek od towarów i usług) wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi w tym Zarządem Dróg Wojewódzkich. Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Województwo realizuje projekt pn.: „xxx”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1376) Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich, jako samorządowa jednostka budżetowa nie posiada osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa nr xxx z dnia 23 marca 1999 roku w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich finansowane są z budżetu Województwa. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 576 z późn. zm.) - w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania przebudowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Przedmiotem projektu jest przebudowa drogi wojewódzkiej, która rozpoczyna się od granicy miasta R. (km 14+377) do granicy miasta Ry. (km 38+362). W rejonie inwestycji istniejącą sieć drogową stanowią drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne oraz droga krajowa xx i autostrada xx. Ponadto planowana do przebudowy droga przecina liczne drogi wewnętrzne. Inwestycja zlokalizowana jest na terenie gmin: `(...)` w powiecie `(...)` . Łączna długość projektowanego odcinka wynosi 23,85 km. Zakres planowanego przedsięwzięcia obejmuje: ujednolicenie szerokości jezdni, poboczy, przebudowę (całkowitą wymianę) istniejącej konstrukcji nawierzchni, przebudowę i korektę geometrii istniejących skrzyżowań, przebudowę istniejących chodników oraz budowę co najmniej jednostronnych chodników/ciągów pieszo-rowerowych na odcinkach zabudowanych, budowę i przebudowę zjazdów, budowę miejsc przeznaczonego do kontroli pojazdów, przebudowę istniejących zatok autobusowych oraz budowę nowych, zastosowanie elementów bezpieczeństwa ruchu i uspokojenia ruchu, budowę sygnalizacji świetlnych na skrzyżowaniach, azyli dla pieszych itp. budowę i przebudowę przepustów, przebudowę obiektu mostowego na potokiem `(...)` w km 17+999,87, budowę infrastruktury technicznej dla obsługi projektowanego obiektu (np. kanalizacja deszczowa, oświetlenie, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu), wykonanie elementów odwodnienia pasa drogowego, zabezpieczenie i przebudowę wszystkich kolizji z urządzeniami obcymi, w tym urządzenia melioracji, budowę kanałów technologicznych, przebudowę ogrodzeń. Ponadto w ramach zadania planuje się prace związane z zabezpieczeniem wiaduktu kolejowego nad ulicą G. w O.. Przewiduje się korektę wysokościową niwelety drogi w obszarze ww. wiaduktu. Na odcinku objętym przebudową, droga wojewódzka nr xxx krzyżuje się z przejazdem kolejowym strzeżonym - ulica `(...)`, jak również z nieczynnym przejazdem kolejowym na ulicy `(...)` Konieczna będzie też przebudowa sieci uzbrojenia terenu tzn. wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia: tj. wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, a także podziemne budowle, jak np.: zbiorniki itp. W trakcie realizacji zadania dojdzie do kolizji z urządzeniami infrastruktury technicznej, stanowiącymi własność T., T. N.. W celu ich przebudowy w ramach ww. zadania , konieczne jest zawarcie porozumienia kolizyjnego pomiędzy Zarządem Dróg Wojewódzkich . a T.oraz T. N., w celu ustalenia zakresu i warunków dotyczących realizacji prac w zakresie jw.

W treści zawieranych z T. oraz T. N. porozumień kolizyjnych każdorazowo zawierane są zapisy dotyczące konieczności nieodpłatnego przekazania przebudowywanych urządzeń na majątek T., T. N. Urządzenia te są bowiem utrzymywane przez gestora sieci, nie zaś przez Województwo. Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Decyzja do dofinansowania nr xxx z dnia 18 sierpnia 2021 r. Beneficjentem środków europejskich jest Województwo, a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich. Wszystkie Środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane. Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa). Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 60,05% kosztów kwalifikowalnych. Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego. We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych i niekwalifikowanych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

Zgodnie z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w rejonie przejść dla pieszych. Jednocześnie między oświetlonym i nieoświetlonym odcinkiem drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m - dla dróg klasy technicznej G. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt przebudowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego, jednocześnie zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. c) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanych w ramach zadania na rzecz gmin: `(...)` . Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie projektu jw.

W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Zasady ustalania, uiszczania oraz wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału określa art. 39 ust. 7h-7i ustawy o drogach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r., w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienia 1 mb kanału technologicznego. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Województwo nie będzie miało możliwości odliczenia całości ani części podatku VAT z pobieranych opłat.

Pytania

Czy Województwo w ramach projektu pn. „xxx” w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia w całości lub części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu oraz w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach przedmiotowego projektu, na rzecz gmin: M., O., Or., C.oraz nieodpłatnego przekazania przebudowanych sieci elektroenergetycznej, sanitarnej, telekomunikacyjnej.

Efekty projektu nie są i nie będą przez Województwo, w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Odnośnie budowy kanału technologicznego i ewentualnego poboru opłat z uwagi na fakt, że udostępnienie kanału następuje na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem w drodze decyzji administracyjnej, Województwo występuje w związku z ww. czynnością w roli organu władzy publicznej, wykonującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”.

W myśl art. 86 ust. 1:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie zatem do cytowanych przepisów na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1668):

Organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

1. samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność,

2. dysponuje mieniem wojewódzkim,

3. prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

W celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa:

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Stosowanie do art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1376 ze zm.):

Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;

2. drogi wojewódzkie;

3. drogi powiatowe;

4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

Zgodnie z art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;

2. wojewódzkich – zarząd województwa;

3. powiatowych – zarząd powiatu;

4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 pkt 1, 2, 3, 4 i 11 ustawy o drogach publicznych:

Do zarządcy drogi należy szczególności:

- opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego;

- opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich;

- pełnienie funkcji inwestora;

- utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2;

- wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających.

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

W przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego – z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 – wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń.

Stosownie do art. 32 ust. 3-4 ustawy o drogach publicznych:

Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi.

Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik.

Zgodnie z art. 32 ust. 5 ustawy o drogach publicznych:

Przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Stosownie do art. 39 ust. 6 ustawy o drogach publicznych:

Zarządca drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym w trakcie:

1. budowy dróg publicznych;

2. przebudowy dróg publicznych, chyba że w pasie drogowym przebudowywanej drogi zostały już zlokalizowane kanalizacja kablowa lub kanał technologiczny.

W myśl art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych:

Zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału.

Zgodnie z art. 39 ust. 7a ustawy o drogach publicznych:

W przypadku gdy funkcję zarządcy autostrady płatnej pełni spółka, o której mowa w art. 19 ust. 3, albo funkcję zarządcy drogi pełni drogowa spółka specjalnego przeznaczenia, o której mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia, kanały technologiczne udostępnia się za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu. Przepisy ust. 7h i 7i stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 39 ust. 8 ustawy o drogach publicznych:

Wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem i utrzymywaniem kanałów technologicznych, o których mowa w ust. 6, zarządca drogi może powierzyć, w drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze przetargu, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych lub w trybie określonym w ustawie z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT realizuje projekt pn. „xxx”. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich, jako samorządowa jednostka budżetowa, nie posiadająca osobowości prawnej scentralizowana z Województwem. Przedmiotem realizowanego przedsięwzięcia jest przebudowa drogi wojewódzkiej.

Zakres planowanego przedsięwzięcia obejmuje: ujednolicenie szerokości jezdni, poboczy, przebudowę (całkowitą wymianę) istniejącej konstrukcji nawierzchni, przebudowę i korektę geometrii istniejących skrzyżowań, przebudowę istniejących chodników oraz budowę co najmniej jednostronnych chodników/ciągów pieszo-rowerowych na odcinkach zabudowanych, budowę i przebudowę zjazdów, budowę miejsc przeznaczonego do kontroli pojazdów, przebudowę istniejących zatok autobusowych oraz budowę nowych, zastosowanie elementów bezpieczeństwa ruchu i uspokojenia ruchu, budowę sygnalizacji świetlnych na skrzyżowaniach, azyli dla pieszych itp. budowę i przebudowę przepustów, przebudowę obiektu mostowego, budowę infrastruktury technicznej dla obsługi projektowanego obiektu (np. kanalizacja deszczowa, oświetlenie, urządzenia ochrony środowiska i bezpieczeństwa ruchu), wykonanie elementów odwodnienia pasa drogowego, zabezpieczenie i przebudowę wszystkich kolizji z urządzeniami obcymi, w tym urządzenia melioracji, budowę kanałów technologicznych, przebudowę ogrodzeń. Ponadto w ramach zadania planuje się prace związane z zabezpieczeniem wiaduktu kolejowego. Konieczna będzie też przebudowa sieci uzbrojenia terenu tzn. wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia: tj. wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, a także podziemne budowle, jak np.: zbiorniki itp. W trakcie realizacji zadania dojdzie do kolizji z urządzeniami infrastruktury technicznej, stanowiącymi własność T., T. N. W celu ich przebudowy w ramach ww. zadania , konieczne jest zawarcie porozumienia kolizyjnego pomiędzy Zarządem Dróg Wojewódzkich a T. oraz T. N., w celu ustalenia zakresu i warunków dotyczących realizacji prac w zakresie jw. W treści zawieranych z T. oraz T. N. porozumień kolizyjnych każdorazowo zawierane są zapisy dotyczące konieczności nieodpłatnego przekazania przebudowywanych urządzeń na majątek T., T. N. Urządzenia te są bowiem utrzymywane przez gestora sieci, nie zaś przez Województwo.

W celu spełnienia wymogów z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, projekt przebudowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego, jednocześnie zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. c) ustawy z prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanych w ramach zadania na rzecz gmin: `(...)` .

W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją projektu pn. „xxx”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia podatku należnego nie zostaną spełnione, gdyż jak wynika z wniosku nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Oświetlenie uliczne zostanie nieodpłatnie przekazane gminom, zaś przebudowane urządzenia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej operatorom tych sieci. Jak wyjaśnił Wnioskodawca usunięcie kolizji z urządzeniami infrastruktury technicznej leży po stronie zarządcy drogi, co znajduje swe źródło w przepisach ustawy o drogach publicznych. Udostępnienie kanału technicznego nastąpi natomiast w drodze decyzji administracyjnej wydanej na pisemny wniosek podmiotu zainteresowanego jego udostępnieniem. Jak wskazał Wnioskodawca, z uwagi na ustawowy obowiązek lokalizacji kanału technologicznego określenie wysokości opłat za jego udostępnienie oraz sposobu ich uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej oraz udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca realizując opisany projekt, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego w całości jak również w części o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu, ponieważ nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, a zakupy związane z realizacją projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).