Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) przekazania jedynemu udziałowcowi Spółki całości majątku Spółki. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2004 roku w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa komunalnego, Gmina utworzyła spółkę komunalną pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe „X” Sp. z o.o., której podstawowym celem była realizacja zadań z zakresu działalności handlowo-usługowej. Rada Miejska w dniu 25 czerwca 2020 roku podjęła uchwałę w sprawie rozwiązania ww. spółki komunalnej (załącznik nr 1). W ślad za podjętą uchwałą Zgromadzenie Wspólników rozważa podjęcie uchwały o rozwiązaniu spółki z o.o. i otwarciu jej likwidacji. By jak najdokładniej opisać aktualny stan faktyczny i prawny spółki, a co może mieć związek z wydaniem interpretacji na podstawie zdarzenia przyszłego, poniżej przytoczono kilka istotnych faktów. Zgodnie z tekstem jednolitym aktu założycielskiego spółki przedmiotem działalności spółki komunalnej PHU „X” sp. z o.o. jest:

- Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.32.Z)

- Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z)

- Działalność pomocnicza związana z utrzymywaniem porządku w budynkach (PKD 81.10

- Działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni (PKD 81.30.Z).

Działalność spółki ogranicza się aktualnie do wynajmowania powierzchni handlowej w budynku handlowo-usługowym stanowiącym własność spółki oraz do administrowania tym budynkiem. Umowy na wynajem lokali zawarte są z poszczególnymi najemcami. Roczne przychody na podstawie ostatniego zamkniętego roku obrotowego (2020) z tego tytułu wynoszą 529,7 tys. zł. (w załączeniu akt notarialny Rep. A. Nr, Rep. A. `(...)`- zał. nr 2 i 3),

Biorąc pod uwagę aktualną działalność spółki, prawdopodobnym przedmiotem przekazania, według stanu na dzień 15 października 2021 r., będą: środki trwałe, wyposażenie, prawa wynikające z umów najmu powierzchni handlowej, prawa wynikające z umów na dostawę mediów, środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym spółki, zobowiązania bieżące wynikające z zawartych przez spółkę umów oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Spółka nie posiada koncesji, patentów, praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnicy przedsiębiorstwa, zatem nie będą one przedmiotem przejęcia.

Przedmiotem przekazania będzie również i co najważniejsze - prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, położonej obr. …. składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr 1 o powierzchni 0,0029 ha, 2 o powierzchni 0,0043 ha i 3 o powierzchni 0,0898 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr `(...)` . Na działce nr 3 znajduje się budynek handlowo- usługowy Galerii „X” o powierzchni zabudowy 577 m.kw. wybudowany w roku 1974, stanowisko na odpady stałe oraz nietrwale związane z gruntem, garaże typu „blaszak”, pozostała część działki utwardzona kostką brukową. Przez działkę przebiega przyłącze energetyczne niskiego napięcia, sieć i przyłącze kanalizacji sanitarnej wraz ze studzienką kanalizacyjną.

Działki 2 i 1 są niezabudowane, utwardzone kostką brukową, usytuowane są pomiędzy działką 3, a drogą publiczną - i pełnią funkcje dojazdu do budynku galerii „X”. Przez działkę 1 przebiega sieć kanalizacji sanitarnej, natomiast przez działkę 2 przebiega nieczynny kanał CO. ( w załączeniu wypis z rejestru gruntów - zał. nr 4).

Działki nr 2 i 1 są niezabudowane, utwardzone kostką brukową, w ewidencji gruntów i budynków oznaczone są symbolem „B” i nie są budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

Przez działkę 3 przebiega sieć i przyłącza energetyczne niskiego napięcia powiązane z budynkiem galerii „X” oraz budynkiem usytuowanym na dz. `(...)` (stanowiącej własność osób prywatnych) oraz sieć i przyłącze kanalizacji sanitarnej wraz ze studzienką powiązane z budynkiem galerii „X”. Przez działkę 1 przebiega sieć kanalizacji sanitarnej powiązana z budynkiem galerii „X". Przez działkę 2 przebiega nieczynny kanał CO również powiązany z budynkiem galerii „X” budynkiem usytuowanym na działce `(...)` (stanowiącej własność osób prywatnych), budynkiem mieszkalno-usługowym usytuowanym na dz. nr 3 (stanowiącej współwłasność osób fizycznych i Spółdzielni Mieszkaniowej) oraz budynkiem handlowo-usługowym usytuowanym na dz. 4, 5 i 6 stanowiącymi własność Y. (W załączeniu mapa zasadnicza - załącznik nr 5).

Na budynku galerii zamontowane są następujące urządzenia instalacyjne: licznik gazu, reduktor gazu, licznik energii elektrycznej, klimatyzatory, kompresor, kamery, oprawy oświetleniowe, sygnalizatory alarmu, dobudowany do budynku murowany komin, rampy rozładowcze, wiatrołap i motorownia windy.

Pomiędzy działkami 2, 1 a dz. 3 znajduje się obiekt małej architektury w postaci stalowej bramy wjazdowej wraz z furtką.

Działki utwardzone kostką brukową, urządzone ciągi piesze, dojazd do miejsc postojowych, miejsca postojowe oraz stanowisko na odpady stałe.

Na działce 1 znajduje się sieć uzbrojenia terenu - sieć kanalizacji sanitarnej, która jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 - Prawo budowlane. Sieć stanowi własność przedsiębiorstwa wodociągowego -`(...)` Sp. z o.o. (sieć zaznaczona na odbitce mapy stanowiącej załącznik nr 5). Działki nr 1 i 2 nie są objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie toczy się postępowanie w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu miejscowego (w załączeniu zaświadczenie znak: ….. - załącznik nr 6). W stosunku do ww. działek nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy, a na dzień ich przekazania Gminie w wyniku likwidacji spółki, taka decyzja nie będzie wydana, ponieważ nikt nie będzie o to wnioskował.

Decyzją znak: …. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej przekazało w użytkowanie na rzecz Miejskiego Handlu Detalicznego nieruchomość Skarbu Państwa, o aktualnym numerze ewidencyjnym 3. W 1973 roku przedmiotowa nieruchomość została przejęta przez Domy Towarowe „C”, które wybudowały na tej nieruchomości Dom Towarowy „X”. W wyniku reorganizacji handlu wewnętrznego zabudowana nieruchomość została przejęta na rzecz Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego. Następnie decyzjami znak: ….. prawo użytkowania wieczystego dz. 3, 1 i 2 zostało przekazane na rzecz przedsiębiorstwa komunalnego, o nazwie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe, które nabyło to prawo nieodpłatnie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 roku. Przekazanie własności budynku nastąpiło nieodpłatnie (w załączeniu decyzje znak: ….. …..- zał. nr 7-10)

Spółka komunalna PHU „X” spółka z o.o. powstała w 2004 w wyniku aktu komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego ( Rep. A. …. z dnia 21 kwietnia 2004 r.) w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 roku o komercjalizacji i prywatyzacji i przejęła nieodpłatnie z mocy prawa majątek tego przedsiębiorstwa. Zatem spółka z o.o. ze swoich środków nie budowała budynku handlowo-usługowego zlokalizowanego na ww. nieruchomości.

Budynek handlowo-usługowy zlokalizowany na dz. 3 został wybudowany w 1974 roku i w listopadzie 1974 roku został oddany do użytku (brak jest dokumentów potwierdzających budowę i oddanie do użytku budynku, w dokumentacji znajduje się oświadczenie Głównego Księgowego i Dyrektora PHU dot. budowy budynku handlowo-usługowego - (zał. nr 11). Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku, a jego przekazaniem spółce upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Budynek handlowo-usługowy od 1974 roku był użytkowany, a spółka powstała dopiero w 2004 roku i od tego czasu jest jego właścicielem (w załączeniu bilans, wykaz środków trwałych i przedmiotów na dzień przekazania do Spółki tj. 30 września 2004 r. załącznik nr 12 i 13 ).

Wskazać należy również, iż majątek zlikwidowanej spółki, który pozostanie po zaspokojeniu wszelkich zobowiązań i roszczeń wierzycieli, który zostanie przekazany Gminie jako jedynemu udziałowcowi, na mocy art. 286 kodeksu spółek handlowych będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 Kodeksu Cywilnego.

Na bazie majątku nabytego po zlikwidowanej spółce komunalnej Gmina będzie kontynuowała działalność polegającą na wynajmowaniu powierzchni handlowej w budynku Galerii „X”. Z uwagi na to, że działalność spółki ograniczała się wyłącznie do wynajmowania powierzchni handlowej, działalność ta będzie kontynuowana bezpośrednio przez Gminę, albowiem w jej strukturach organizacyjnych znajduje się już odpowiedni twór, który przejmie nadzór nad działalnością przedsiębiorstwa, dlatego nie będzie koniecznym podejmowanie przez gminę dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności, w oparciu o przejęte składniki majątku spółki.

Przejęty od spółki zespół składników będzie wystarczający do jej kontynuowania, gdyż składniki majątku w momencie ich przekazania będą posiadały potencjalną zdolność do działania jako niezależny podmiot. Gmina przejmie majątek pozostały po zaspokojeniu wierzycieli i nie będzie rozszerzać tej działalności.

Jak wskazano powyżej działalność opiera się głównie na wynajmie powierzchni, a umowy najmu powierzchni handlowych były zawierane z osobami fizycznymi, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej lub ze spółkami prawa handlowego (w załączeniu lista najemców - załącznik nr 14). Po zakończonym procesie likwidacji zostaną zawarte aneksy z najemcami, na podstawie których Gmina wstąpi w miejsce Wynajmującego. W procesie likwidacji spółki zostaną skierowane do najemców listy intencyjne zapewniające dotychczasowych najemców o dalszej możliwości wynajmowania powierzchni handlowej mimo likwidacji spółki PHU „X” Sp. z o.o.

Od dnia powstania spółki i przekazania spółce majątku będącego przedmiotem przekazania, spółka dokonywała ulepszeń obiektu, które w całości udostępniane były najemcom lokali usługowych galerii „X”. Zakres możliwości korzystania z obiektu w stanie ulepszonym nie uległ zmianom w stosunku do posiadanych przez najemców uprawnień przed dokonanymi pracami remontowymi. Spółka od 2004 roku, czyli od momentu jej powstania dokonała nakładów na ulepszenie budynku galerii w łącznej kwocie 210,2 tys. zł, co stanowi 16,5% wartości początkowej budynku, która wynosiła 1 272 541,65 zł. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów. Po dokonaniu ulepszeń i oddaniu do użytkowania minął okres dłuższy niż dwa lata w stosunku do nakładów poniesionych do 2006 roku. Okres ten nie minął w stosunku do nakładów poniesionych w 2021 roku, (zestawienie nakładów - zał. nr 15)

Całość majątku mająca być przedmiotem przekazania jedynemu udziałowcowi nie była przez spółkę używana wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towaru i usług. Ponadto wskazać należy, iż spółce nie przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem działek nr 3, 2 i 1, a także w związku z nabyciem, budową czy wytworzeniem budynków i budowli znajdujących się na ww. działkach lub jej częściach składowych. Z prawa tego spółka skorzystała jedynie w zakresie poniesionych wydatków na remonty, modernizację i ulepszenia budynku (zestawienie nakładów – zał. 15) oraz zakup środków trwałych i pozostałych przedmiotów ( wykaz zakupionych środków trwałych i pozostałych przedmiotów - zał. nr 16 i 17)

Budynki i budowle nie były dotychczas wykorzystywane przez spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej z podatku VAT.

Istotnym z punktu widzenia prawa jest fakt, iż przekazanie majątku w wyniku likwidacji spółki komunalnej Gminie będzie nieodpłatne, ponieważ Gmina przekazała majątek spółce również nieodpłatnie (w załączeniu kopie decyzji - zał. nr 7-10), dlatego też Spółka nie otrzyma od Gminy wynagrodzenia w zamian za przekazany majątek. Zarówno Gmina, jak i Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe „X” Sp. z o.o. są czynnymi podatnikami podatku od towaru i usług.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy przekazanie składników majątku Gminie spowoduje opodatkowanie podatkiem VAT po stronie czynnego płatnika podatku tj. PHU „X” sp. z o.o.?

Państwa stanowisko w sprawie

Przekazanie składników majątku Gminie nie spowoduje opodatkowania podatkiem VAT - gdyż grunt oraz nieruchomość zabudowana na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym likwidowanej spółki, będzie zwrócona pierwotnemu właścicielowi i oddana do użytkowania w celu kontynuowania działalności dotychczasowej. Konkretniej - gdy dojdzie do przekazania infrastruktury zlokalizowanej na gruncie należącym nie do spółki, a do gminy, nie można zastosować przesłanki z art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, albowiem w danej sytuacji nie możemy zakwalifikować tej czynności jako dostawy towarów, a konkretniej dostawy gruntu wraz z naniesieniami, która podlega opodatkowaniu VAT, gdyż w opinii organów podatkowych transakcja ta nie spełnia bowiem dyrektyw pozwalających zakwalifikować ją jako dostawę towaru.

Zgodnie z treścią kodeksu cywilnego, budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem należą do części składowych tego gruntu - w konsekwencji stanowią własność właściciela danego gruntu. W omawianym przypadku wybudowany budynek i pozostałe budowle i obiekty, powstały na terenie gminnym, a ponieważ są trwale związane z gruntem, jej właścicielem będzie według przepisów kodeksu cywilnego gmina, nie zaś spółka PHU „X” Sp. z o.o. W związku z powyższym przekazanie gminie majątku po likwidacji zlokalizowanego na jej gruncie może zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za usługę należy uznać każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Jednocześnie przedstawiając własne stanowisko w sprawie podatnik wyraża pogląd, iż cały majątek likwidowanej spółki (nieruchomości, środki trwałe i wyposażenie) stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa i jego przekazanie jedynemu 100% udziałowcowi, to jest Gminie, w procesie likwidacji spółki, na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 z 2005 roku, poz. 60 ze zmianami) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem w wyniku dokonanej transakcji nastąpi ustanie bytu prawnego podmiotu. Najistotniejszym z punktu widzenia opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług jest fakt, że nakłady na modernizację budynku nie przekroczyły 30% jego wartości, a przede wszystkim fakt, że grunt na którym znajdował się budynek nie był własnością P.H.U. X.

Nakłady inwestycyjne na remont i modernizację budynku poczynione od 2004 roku przez P.H.U. X nie przekroczyły 30% wartości budynku (załącznik nr 15)

Podobny pogląd w bliźniaczej sprawie wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie KDIP4.4012.373.2017.2.MPE z dnia 21 września 2017 roku, w którym to piśmie przywołane zostaje orzeczenie TSUE C-320/88 z którego jednoznacznie wynika, że w przedstawionej sprawie nie dojdzie do „dostawy towarów i usług” na rzecz Gminy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć:

Rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się:

Każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm.).

Według art. 551 Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 3 str. 1, ze. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości.

W literaturze prawnej panuje zgodność co do tego, że w przedsiębiorstwie, jako pewnym kompleksie majątkowym, można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy istotne, podstawowe. Ze względu na funkcjonalną jedność elementów składających się na przedsiębiorstwo, czynność prawna powinna się odnosić przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Tak więc dla zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników, wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takich możliwości. Przyjmuje się więc, że decydujące znaczenie ma tu nie ilość i wartość objętych zbyciem składników, lecz ich znaczenie funkcjonalne dla tożsamości i zdolności do dalszego działania przedsiębiorstwa.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1526, ze zm.). Na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

Rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;

2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;

3. ogłoszenie upadłości spółki;

4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;

5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;

6. prawomocne orzeczenie sądu.

W myśl art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

W przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Zgodnie z art. 272 Kodeksu spółek handlowych:

Rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Na mocy art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

Podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Stosownie do art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych:

Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka komunalna PHU „X” spółka z o.o. powstała w 2004 w wyniku aktu komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 roku o komercjalizacji i prywatyzacji i przejęła nieodpłatnie z mocy prawa majątek tego przedsiębiorstwa. Działalność spółki ogranicza się aktualnie do wynajmowania powierzchni handlowej w budynku handlowo-usługowym stanowiącym własność spółki oraz do administrowania tym budynkiem. Rada Miejska w dniu 25 czerwca 2020 roku podjęła uchwałę w sprawie rozwiązania ww. spółki komunalnej. W ślad za podjętą uchwałą Zgromadzenie Wspólników rozważa podjęcie uchwały o rozwiązaniu spółki z o.o. i otwarciu jej likwidacji. Prawdopodobnym przedmiotem przekazania, według stanu na dzień 15 października 2021 r., będą: środki trwałe, wyposażenie, prawa wynikające z umów najmu powierzchni handlowej, prawa wynikające z umów na dostawę mediów, środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym spółki, zobowiązania bieżące wynikające z zawartych przez spółkę umów oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Spółka nie posiada koncesji, patentów, praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnicy przedsiębiorstwa, zatem nie będą one przedmiotem przejęcia. Przedmiotem przekazania będzie również prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr 1, 2 i 3. Na działce nr 3 znajduje się budynek handlowo- usługowy Galerii „X” oraz nietrwale związane z gruntem, garaże typu „blaszak”, pozostała część działki utwardzona kostką brukową. Działki nr 2 i 1 są niezabudowane, utwardzone kostką brukową, w ewidencji gruntów i budynków oznaczone są symbolem „B” i nie są budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, majątek zlikwidowanej spółki, który pozostanie po zaspokojeniu wszelkich zobowiązań i roszczeń wierzycieli, który zostanie przekazany Gminie jako jedynemu udziałowcowi, na mocy art. 286 kodeksu spółek handlowych będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 Kodeksu Cywilnego. Na bazie majątku nabytego po zlikwidowanej spółce komunalnej Gmina będzie kontynuowała działalność polegającą na wynajmowaniu powierzchni handlowej w budynku Galerii „X”. Z uwagi na to, że działalność spółki ograniczała się wyłącznie do wynajmowania powierzchni handlowej, działalność ta będzie kontynuowana bezpośrednio przez Gminę, albowiem w jej strukturach organizacyjnych znajduje się już odpowiedni twór, który przejmie nadzór nad działalnością przedsiębiorstwa, dlatego nie będzie koniecznym podejmowanie przez gminę dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności, w oparciu o przejęte składniki majątku spółki.

Przejęty od spółki zespół składników będzie wystarczający do jej kontynuowania, gdyż składniki majątku w momencie ich przekazania będą posiadały potencjalną zdolność do działania jako niezależny podmiot. Gmina przejmie majątek pozostały po zaspokojeniu wierzycieli i nie będzie rozszerzać tej działalności. Całość majątku mająca być przedmiotem przekazania jedynemu udziałowcowi nie była przez spółkę używana wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towaru i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro przekazanie jedynemu udziałowcowi Spółki całości majątku Spółki będzie stanowiło – jak wynika z treści wniosku - zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, a nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Spółkę, to w takiej sytuacji czynność ta będzie stanowić transakcję zbycia, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz na tej podstawie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny w postaci wyłączenia z opodatkowania planowanej transakcji, to pomimo zastosowania częściowo odmiennej argumentacji niż organ, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowo, należy wyjaśnić, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w postępowaniu interpretacyjnym nie może dokonywać analizy treści dokumentów dołączonych do wniosku o interpretację indywidualną. Stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego w sposób bezsporny wynika, że wnioskodawca w składanym wniosku jest obowiązany sam przedstawić szczegółowo stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe i na tej podstawie uprawniony organ wydaje interpretację indywidualną. Zatem organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) . Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.