Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 listopada 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Pana na rzecz Spółki.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 grudnia 2021 r. (wpływ 16 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (podatnik) jest wspólnikiem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej „Sp. z o.o.”). Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i szeroko pojętego konsultingu. Wnioskodawca jest adwokatem - zawód ten wykonuje w ramach działalności prowadzonej przez oraz Spółkę cywilną osób fizycznych (dalej „SC”). Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), zaś obie ww. Spółki - Sp. z o.o. i SC są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. W Sp. z o.o. Wnioskodawca jest jednym ze Wspólników. W najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Sp. z o.o. na podstawie art. 176 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030) - KSH (Krajowa Administracja Skarbowa) postanowień zobowiązujących Ł.K. jako wspólnika do następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych, realizowanych w każdym przypadku zgłoszenia zapotrzebowania przez Spółkę w zakresie:

- Świadczenia usług konsultingu w sferze biznesowej;

- Doradztwa biznesowego i restrukturyzacyjnego.

Ustalony w Umowie Spółki obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie obciążał udziały Wnioskodawcy jako Wspólnika Sp. z o.o. Świadczenia będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy - Wspólnika, na podstawie wystawionych przez niego rachunków. Planowane świadczenia Wnioskodawcy na rzecz własnej Spółki (Sp. z o.o.), polegające na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, Spółka (Sp. z o.o.) będzie wykorzystywała realizując usługi na rzecz swoich klientów. Z tytułu realizacji tych świadczeń Spółka będzie wystawiała na rzecz swoich klientów faktury, a świadczone usługi konsultingowe i doradztwa biznesowego będzie opodatkowywała podatkiem VAT. Zgodnie z art. 176 § 2 ustawy KSH wynagrodzenie Wspólnika za takie świadczenia na rzecz Spółki (Sp. z o.o.) będzie wypłacane niezależnie od tego czy Spółka będzie wykazała zysk.

Pismem z 16 grudnia 2021 r. uzupełniono opis sprawy w następujący sposób:

a) Ryzyko gospodarcze za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki będzie ponosić Spółka;

b) Świadcząc usługi Wnioskodawca nie będzie wyrażać oświadczeń woli w imieniu i na rzecz Spółki;

c) Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzyma od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

d) Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzyma od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

Wnioskodawca zakłada, że wynagrodzenie to powinno zostać zakwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

e) Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz Spółki usługi doradztwa, które są wymienione w art. 113 ust. 13 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług;

f) Na wysokość przyznanego Wnioskodawcy wynagrodzenia, będzie miała wpływ ilość godzin, które zostaną przez Wnioskodawcę poświęcone na wykonanie świadczeń na rzecz Spółki, gdyż stawka godzinowa wynagrodzenia będzie sztywno określona w umowie spółki.

Zatem w trakcie wykonywania świadczeń wpływ Wnioskodawcy na wysokość wynagrodzenia będzie ograniczał się do wpływu na ilość czasu, jaki poświęci na wykonanie świadczeń;

g) Do wykonywania świadczeń Wnioskodawca będzie wykorzystywać zasoby rzeczowe Spółki, w szczególności komputer oraz zasoby multimedialne;

h) Wnioskodawca nie będzie ponosić odpowiedzialności za świadczone usługi wobec osób trzecich, zaś wobec Spółki będzie ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych;

i) Wnioskodawca będzie świadczyć usługi w siedzibie Spółki.

Pytanie

Czy Wnioskodawca (Ł.K.) w zdarzeniu przyszłym powinien planowane świadczenia niepieniężne dokonywane na rzecz Spółki (Sp. z o.o.) rozpoznać jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT uznając siebie za podatnika w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji wykonywania przez niego obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, ustanowionych na podstawie art. 176 KSH nie dochodzi do wykonywania czynności w rozumieniu art. 5 ust.1 Ustawy o VAT przez podatnika w rozumieniu przepisu art. 15 Ustawy o VAT, zatem świadczenia te nie powodują po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska:

Przepis art. 176 § 1 KSH umożliwia tworzenie swoistych relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwalają im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki oznacza to pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, zaś dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia. Wypłacenie wynagrodzenia jest niezależne od tego, czy spółka wykazuje zysk czy też nie. Wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych przez Wnioskodawcę w wyniku takiego ukształtowania relacji pomiędzy nią jako wspólnikiem a Sp. z o.o. nie można uznać za czynność wykonywaną przez Wnioskodawcę w ramach samodzielnej działalności gospodarczej. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż cyt. „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Niezmiernie istotną cechą działalności gospodarczej wynikającą z ustawy o VAT jest samodzielność. Oznacza to, że działalność gospodarcza zawsze jest podejmowana we własnym imieniu, na własne ryzyko i w sposób samodzielny.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosunki korporacyjne, do których należą porozumienia cywilnoprawne wspólnika ze spółką ustalone na podstawie art. 176 § 1 KSH, nie spełniają definicji działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT i nie powinny być objęte tym podatkiem. Świadczenia niepieniężne, których obowiązek wynika z umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kreują specjalny, obligacyjno-organizacyjny charakter „przywiązania” obowiązku do udziału, w rozumieniu stosunku prawnego członkostwa w spółce, którego elementami, obok praw, są również obowiązki. Obowiązek świadczeń niepieniężnych związany jest zatem z celem, dla którego utworzona została spółka i obowiązek ten składa się na treść uczestnictwa wspólnika w spółce. W umowie spółki wspólnicy zobowiązują się do dążyć do wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz przez współdziałanie w inny określony w umowie spółki sposób. Planowane świadczenia Wspólnika Ł.K. będą polegały na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, które Spółka będzie wykorzystywała przy realizacji usług w obrocie gospodarczym na rzecz swoich klientów i w tym sensie to Spółka będzie podmiotem gospodarczym świadczącym usługi konsultingowe i doradztwa biznesowego w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Cywilnoprawne porozumienie między wspólnikiem a spółką, zawarte na podstawie art. 176 KSH ma zatem charakter obowiązków korporacyjnych i jest obowiązkiem wspólnika związanym z jego udziałem. Nie można tych obowiązków traktować jako czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie sposób również przyjąć, iż świadczenia wspólnika na rzecz spółki wynikające tego porozumienia są działalnością wspólnika podejmowaną na jego własne ryzyko i w sposób samodzielny. Ryzyko w tym wypadku przyjmuje na siebie Spółka jako beneficjent świadczeń wspólnika, a jego samodzielność przy ich wykonywaniu jest jedynie wewnątrzkorporacyjna.

Wspólnik nie manifestuje swojej aktywności na zewnątrz i jego relacja z beneficjentem świadczeń występuje jedynie na poziomie wspólnik - spółka.

Reasumując Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym nie powinien wykonywania planowanych świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki rozpoznać jako czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie można będzie przypisać mu przymiotów podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy:

Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2. (uchylony);

3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

- wykonywania tych czynności,

- wynagrodzenia, oraz

- odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami.

Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Istotny zatem, z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność, jest sposób określenia (w umowie lub w odrębnych przepisach) odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan wspólnikiem Spółki. z o.o., która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i szeroko pojętego konsultingu. Jest Pan adwokatem i nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W Sp. z o.o. jest Pan jednym ze Wspólników. W najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Sp. z o.o. na podstawie art. 176 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych postanowień zobowiązujących Pana jako wspólnika do następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych, realizowanych w każdym przypadku zgłoszenia zapotrzebowania przez Spółkę w zakresie: świadczenia usług konsultingu w sferze biznesowej, doradztwa biznesowego i restrukturyzacyjnego. Ustalony w Umowie Spółki obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie obciążał Pana udziały jako Wspólnika Sp. z o.o. Świadczenia będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz Pana – Wspólnika, na podstawie wystawionych przez Pana rachunków. Planowane świadczenia na rzecz własnej Spółki, polegające na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, Spółka będzie wykorzystywała realizując usługi na rzecz swoich klientów. Zgodnie z art. 176 § 2 ustawy KSH wynagrodzenie Wspólnika za takie świadczenia na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od tego czy Spółka będzie wykazywała zysk.

Wynagrodzenie, które Pan otrzyma od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić:

- przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

Wynagrodzenie to powinno zostać zakwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Będzie Pan wykonywał na rzecz Spółki usługi doradztwa, które są wymienione w art. 113 ust. 13 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług.

Niewątpliwie w przypadku świadczenia przez Pana na podstawie umowy odpłatnie usług na rzecz Spółki będziemy mieć do czynienia ze świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść tj. Spółka. Pan natomiast w zamian za wykonane świadczenie będzie otrzymywać od Spółki wynagrodzenie.

Z powołanych przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osobę fizyczną będącą Wspólnikiem Spółki, wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6. Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane odpłatnie przez Pana jako Wspólnika Spółki uznać należy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym będzie Pan podatnikiem z tytułu czynności wykonywanych odpłatnie na rzecz Spółki w okolicznościach wskazanych we wniosku i będą one podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zatem przedstawione przez Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` .

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).