Wnioskodawczyni, będąca wspólnikiem spółki z o.o., zamierza świadczyć na rzecz tej spółki usługi konsultingowe i doradcze. Zgodnie z umową spółki, świadczenia te będą odpłatne i ekwiwalentne, a spółka wypłaci Wnioskodawczyni wynagrodzenie na podstawie wystawianych przez nią rachunków. Wnioskodawczyni pyta, czy powinna rozpoznać te świadczenia jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, uznając siebie za podatnika VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Zgodnie z ustawą o VAT, świadczenie usług na rzecz innego podmiotu za wynagrodzeniem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Fakt, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki, na rzecz której świadczy usługi, nie wyłącza jej z grona podatników VAT. Tylko w przypadku spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, w tym związania zleceniobiorcy ze zlecającym prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny analogiczny do stosunku pracy, można by uznać, że Wnioskodawczyni nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej, a jej świadczenia nie podlegają opodatkowaniu VAT. W opisanej sytuacji warunki te nie są spełnione, szczególnie brak jest przesłanki odpowiedzialności spółki wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię. W związku z tym Wnioskodawczyni powinna rozpoznać świadczenie usług na rzecz spółki jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
5 listopada 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz Spółki przez Panią.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 grudnia 2021 r. (wpływ 16 grudnia 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawczyni (podatnik) jest wspólnikiem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej „Sp. z o.o.” i „Wspólnik”). Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i szeroko pojętego konsultingu. Wnioskodawczyni jest radcą prawnym i doradcą podatkowym - zawody te wykonuje w ramach działalności prowadzonej przez oraz Spółkę cywilną osób fizycznych (dalej „SC”). Wnioskodawczyni nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), zaś obie ww. Spółki - Sp. z o.o. i SC są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. W Sp. z o.o. Wnioskodawczyni jest jednym ze Wspólników oraz członkiem zarządu. W najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Sp. z o.o. na podstawie art. 176 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030) - KSH (Krajowa Administracja Skarbowa) postanowień zobowiązujących Wspólnika J. K. jako wspólnika do następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych, realizowanych w każdym przypadku zgłoszenia zapotrzebowania przez Spółkę w zakresie:
- Świadczenia usług konsultingu w sferze biznesowej;
- Doradztwa biznesowego i restrukturyzacyjnego.
Ustalony w Umowie Spółki obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie obciążał udziały Wnioskodawczyni jako Wspólnika Sp. z o.o. Świadczenia będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawczyni - Wspólnika, na podstawie wystawionych przez nią rachunków. Planowane świadczenia Wnioskodawczyni na rzecz własnej Spółki (Sp. z o.o.), polegające na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, Spółka (Sp. z o.o.) będzie wykorzystywała realizując usługi na rzecz swoich klientów. Z tytułu realizacji tych świadczeń Spółka będzie wystawiała na rzecz swoich klientów faktury, a świadczone usługi konsultingowe i doradztwa biznesowego będzie opodatkowywała podatkiem VAT. Zgodnie z art. 176 § 2 ustawy KSH wynagrodzenie Wspólnika za takie świadczenia na rzecz Spółki (Sp. z o.o.) będzie wypłacane niezależnie od tego czy Spółka będzie wykazała zysk.
Pismem z 16 grudnia 2021 r. uzupełniono opis sprawy w następujący sposób:
a. Ryzyko gospodarcze za czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki będzie ponosić Spółka;
b. Świadcząc usługi nie będzie Wnioskodawczyni wyrażać oświadczeń woli w imieniu i na rzecz Spółki;
c. Wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawczyni od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
d. Wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawczyni od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
e. Wnioskodawczyni zakłada, że wynagrodzenie to powinno zostać zakwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych;
f. Wnioskodawczyni będzie wykonywała na rzecz Spółki usługi doradztwa, które są wymienione w art. 113 ust. 13 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów
i usług;
g. Na wysokość przyznanego Wnioskodawczyni wynagrodzenia, będzie miała wpływ ilość godzin, które zostaną przez Wnioskodawczynię poświęcone na wykonanie
świadczeń na rzecz Spółki, gdyż stawka godzinowa wynagrodzenia będzie sztywno określona w umowie spółki. Zatem w trakcie wykonywania świadczeń
Wnioskodawczyni wpływ na wysokość wynagrodzenia będzie ograniczał się do wpływu na ilość czasu, jaki poświęci na wykonanie świadczeń.
h. Do wykonywania świadczeń będzie Wnioskodawczyni wykorzystywać zasoby rzeczowe Spółki, w szczególności komputer oraz zasoby multimedialne;
i. Wnioskodawczyni nie będzie ponosić odpowiedzialności za świadczone usługi wobec osób trzecich, zaś wobec Spółki będzie ponosić odpowiedzialność na zasadach
ogólnych;
j. Usługi będzie Wnioskodawczyni świadczyć w siedzibie Spółki.
Pytanie
Przepis art. 176 § 1 KSH umożliwia tworzenie swoistych relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwalają im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki oznacza to pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, zaś dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia. Wypłacenie wynagrodzenia jest niezależne od tego, czy spółka wykazuje zysk czy też nie. Wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych przez Wnioskodawczynię w wyniku takiego ukształtowania relacji pomiędzy nią jako wspólnikiem a Sp. z o.o. nie można uznać za czynność wykonywaną przez Wnioskodawczynię w ramach samodzielnej działalności gospodarczej. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż cyt. „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.” Niezmiernie istotną cechą działalności gospodarczej wynikającą z ustawy o VAT jest samodzielność. Oznacza to, że działalność gospodarcza zawsze jest podejmowana we własnym imieniu, na własne ryzyko i w sposób samodzielny.
Zdaniem Wnioskodawczyni, stosunki korporacyjne, do których należą porozumienia cywilnoprawne wspólnika ze spółką ustalone na podstawie art. 176 § 1 KSH, nie spełniają definicji działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT i nie powinny być objęte tym podatkiem. Świadczenia niepieniężne, których obowiązek wynika z umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kreują specjalny, obligacyjno-organizacyjny charakter „przywiązania” obowiązku do udziału, w rozumieniu stosunku prawnego członkostwa w spółce, którego elementami, obok praw, są również obowiązki. Obowiązek świadczeń niepieniężnych związany jest zatem z celem, dla którego utworzona została spółka i obowiązek ten składa się na treść uczestnictwa wspólnika w spółce. W umowie spółki wspólnicy zobowiązują się do dążyć do wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz przez współdziałanie w inny określony w umowie spółki sposób. Planowane świadczenia Wspólnika J. K. będą polegały na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, które Spółka będzie wykorzystywała przy realizacji usług w obrocie gospodarczym na rzecz swoich klientów i w tym sensie to Spółka będzie podmiotem gospodarczym świadczącym usługi konsultingowe i doradztwa biznesowego w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Cywilnoprawne porozumienie między wspólnikiem a spółką, zawarte na podstawie art. 176 KSH ma zatem charakter obowiązków korporacyjnych i jest obowiązkiem wspólnika związanym z jego udziałem. Nie można tych obowiązków traktować jako czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie sposób również przyjąć, iż świadczenia wspólnika na rzecz spółki wynikające z tego porozumienia są działalnością wspólnika podejmowaną na jego własne ryzyko i w sposób samodzielny. Ryzyko w tym wypadku przyjmuje na siebie Spółka jako beneficjent świadczeń wspólnika, a jego samodzielność przy ich wykonywaniu jest jedynie wewnątrzkorporacyjna. Wspólnik nie manifestuje swojej aktywności na zewnątrz i jego relacja z beneficjentem świadczeń występuje jedynie na poziomie wspólnik - spółka.
Reasumując Wnioskodawczyni w zdarzeniu przyszłym nie powinna wykonywania planowanych świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki rozpoznać jako czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie można będzie przypisać jej przymiotów podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.
Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy:
Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:
1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych
czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i
wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób
trzecich.
Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczna nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:
- wykonywania tych czynności,
- wynagrodzenia, oraz
- odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.
Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.
Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.
Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami.
Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.
Istotny zatem, z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność, jest sposób określenia (w umowie lub w odrębnych przepisach) odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pani wspólnikiem Spółki. z o.o., która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i szeroko pojętego konsultingu. Jest Pani radcą prawnym i doradcą podatkowym. Nie prowadzi Pani samodzielnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W Sp. z o.o. jest Pani jednym ze Wspólników oraz członkiem zarządu. W najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Sp. z o.o. na podstawie art. 176 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych postanowień zobowiązujących Wspólnika J. K. jako wspólnika do następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych, realizowanych w każdym przypadku zgłoszenia zapotrzebowania przez Spółkę w zakresie: świadczenia usług konsultingu w sferze biznesowej, doradztwa biznesowego i restrukturyzacyjnego. Ustalony w Umowie Spółki obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie obciążał Pani udziały jako Wspólnika Sp. z o.o. Świadczenia będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz Pani - Wspólnika, na podstawie wystawionych przez Panią rachunków. Planowane świadczenia Pani na rzecz własnej Spółki, polegające na wykonywaniu usług konsultingowych i doradztwa biznesowego, Spółka będzie wykorzystywała realizując usługi na rzecz swoich klientów. Zgodnie z art. 176 § 2 ustawy KSH wynagrodzenie Wspólnika za takie świadczenia na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od tego czy Spółka będzie wykazała zysk.
Wynagrodzenie, które otrzyma Pani od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie będzie stanowić:
- przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
- przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
Wynagrodzenie to powinno zostać zakwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Będzie Pani wykonywała na rzecz Spółki usługi doradztwa, które są wymienione w art. 113 ust. 13 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług.
Niewątpliwie w przypadku świadczenia przez Panią na podstawie umowy odpłatnie usług na rzecz Spółki będziemy mieć do czynienia ze świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść tj. Spółka. Pani natomiast w zamian za wykonane świadczenie będzie otrzymywać od Spółki wynagrodzenie.
Z powołanych przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. przepisu wcześniej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osobę fizyczną będącą Wspólnikiem Spółki, wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6. Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane odpłatnie przez Panią jako Wspólnika Spółki uznać należy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym będzie Pani podatnikiem z tytułu czynności wykonywanych przez Panią odpłatnie na rzecz Spółki w okolicznościach wskazanych we wniosku i wykonywanie tych czynności będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.
Zatem przedstawione przez Panią stanowisko jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili