0110-KSI2-2.441.48.2021.8.KK

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a i art. 13 § 2a pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, art. 42a i art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021, poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

po rozpatrzeniu odwołania z dnia 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.) od wiążącej informacji stawkowej z dnia 21 lipca 2021 r. znak 0111-KDSB1-2.440.100.2021.4.SC określającej dla towaru – budynku (…) kod Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) 1274 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz ust. 1a ustawy,

‒ uchyla decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej klasyfikacji towaru,

‒ określa klasyfikację towaru – budynek (…) do klasy 1261 PKOB,

‒ w pozostałej części utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. do Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek z dnia 27 stycznia 2021 r. złożony przez (…), zwaną dalej Stroną o wydanie wiążącej informacji stawkowej w zakresie sklasyfikowania towaru (…) według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis towaru:

(…)

W dniu 27 marca 2021 r. pocztą elektroniczną (…) został przesłany, jako załącznik (…) skan pisma z dnia 26 marca 2021 r. stanowiący uzupełnienie wniosku z dnia 27 stycznia 2021 r., w którym Strona wskazała, że (…).

Natomiast, w uzupełnieniu z dnia 31 marca 2021 r. przesłanym jako załącznik do wiadomości e-mail w dniu 31 marca 2021 r. Strona doprecyzowała, że (…).

Organ pierwszej instancji wezwał Stronę – pismem z dnia 26 kwietnia 2021 r. (…) – do uzupełnienia braków formalnych złożonego wniosku.

Wniosek z dnia 27 stycznia 2021 r. został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2021 r. (…) o następujące informacje: (…).

Do uzupełnienia Strona dołączyła kopię decyzji (…) dot. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę wraz z kopią projektu budowlanego.

Następnie pismem z dnia 25 maja 2021 r. (…) organ pierwszej instancji wezwał Stronę do uzupełnienia braków formalnych wniosku (…).

W odpowiedzi na ww. wezwanie Strona, pismem z dnia 7 czerwca 2021 r. (…) uzupełniła wniosek z dnia 27 stycznia 2021 r. o następujące informacje:

(…)

Dyrektor Krajowej Informacji Stawkowej w dniu 21 lipca 2021 r. wydał wiążącą informację stawkową (WIS) (…), w której określił dla towaru – budynku (…) kod Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) 1274 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz ust. 1a ustawy.

(…)

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona pismem z dnia 6 sierpnia 2021 r. (…) złożyła odwołanie od ww. WIS. Strona wniosła o uchylenie decyzji w całości i ponowne orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z wnioskiem i zaproponowaną (…) klasyfikacją.

Wydanej decyzji Strona zarzuciła:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), polegające na nieprawidłowej klasyfikacji (…) jako budynku niemieszkalnego o klasie PKOB 1274, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni (…) będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych, co winno skutkować zaklasyfikowaniem przedmiotowego budynku jako budynku mieszkalnego,

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), poprzez błędną wykładnię jego przepisów, a w tym błędną wykładnię określenia „cele mieszkaniowe”,

3. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na nieprawidłowym ustaleniu, że w (…) powierzchnia wykorzystywana do celów mieszkalnych stanowi mniej niż połowę jego całkowitej powierzchni użytkowej,

4. naruszenie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, tj. art. 191, poprzez dokonanie pobieżnej i dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, podczas gdy wskazany powyżej przepis stanowi, że organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona,

5. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. § 3 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na nieprawidłowym przyjęciu, że przedmiotowy (…) nie powinien być zaklasyfikowany jako budynek zamieszkania zbiorowego, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że (…), wobec czego powinien zostać sklasyfikowany jako (…).

Pismem z dnia 18 listopada 2021 r. (…) organ odwoławczy wystąpił do Głównego Urzędu Statystycznego o pomoc w klasyfikacji (…).

Pismem z dnia 24 listopada 2021 r. (…) Główny Urząd Statystyczny przedstawił stanowisko dotyczące zaklasyfikowania budynku (…).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozpoznając sprawę na skutek złożonego odwołania, po rozpatrzeniu całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, stwierdza co następuje.

W rozpatrywanej sprawie istotą sporu jest to czy organ pierwszej instancji w sposób prawidłowy określił:

‒ klasyfikację budynku (…) zaklasyfikowany do PKOB 1274 oraz

‒ stawkę podatku od towarów i usług 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Strona nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w przedmiotowej decyzji.

W ocenie Strony towar – (…) jest budynkiem (…) ujętym w PKOB 1130 i powinien zostać opodatkowany stawką podatku od towarów i usług 8%.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Rozpatrując niniejszą sprawę na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 42a ustawy wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zgodnie z art. 42g ust. 2 ustawy, w sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że wiążąca informacja stawkowa (WIS) zawiera opis towaru albo usługi, albo kilku towarów lub usług, które w ocenie wnioskodawcy składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu, ich sklasyfikowanie według odpowiedniej klasyfikacji (według CN, PKOB, PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) i właściwą stawkę podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Zatem w przypadkach gdy od Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych uzależniona jest stawka podatku właściwe jest dokonanie klasyfikacji towaru w oparciu PKOB. PKOB regulowana jest rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) – dalej rozporządzenie PKOB – i stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej. Klasyfikacja ustala symbole, nazwy i zakres poszczególnych grupowań klasyfikacyjnych na czterech poziomach tj.: sekcji, działów, grup i klas.

Zgodnie z pkt 2 części I – Objaśnienia wstępne – załącznika do rozporządzenia PKOB, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

‒ budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem,

‒ budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Schemat klasyfikacji z objaśnieniami to części IV załącznika do rozporządzenia PKOB. Sekcję 1 stanowią budynki, dział 11 w tej sekcji to budynki mieszkalne, a dział 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

1. Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,

2. Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,

3. Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Klasa 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania – obejmuje:

‒ Budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.

‒ Budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych

‒ Budynki rezydencji prezydenckich i biskupich

Klasa nie obejmuje:

‒ Szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264)

‒ Zabudowań koszarowych (1274).

Dział 12 PKOB obejmuje siedem grup:

1. Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego – 121

2. Budynki biurowe – 122

3. Budynki handlowo-usługowe – 123

4. Budynki transportu i łączności – 124

5. Budynki przemysłowe i magazynowe – 125

6. Ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej – 126

Klasa 1261 – Ogólnodostępne obiekty kulturalne

7. Pozostałe budynki niemieszkalne – 127

Klasa 1274 – Pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej niewymienione– obejmuje:

‒ Zakłady karne i poprawcze, areszty śledcze, schroniska dla nieletnich,

‒ Zabudowania koszarowe;

‒ Obiekty miejskie użyteczności publicznej, takie jak wiaty autobusowe, toalety publiczne, łaźnie itp.

Klasa nie obejmuje:

‒ Budek telefonicznych (1241)

‒ Szpitali więziennych i wojskowych (1264)

‒ Budowli wojskowych (2420)

‒ Budynków mieszkalnych na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych (1130)

Pierwszym kryterium, pozwalającym na prawidłową klasyfikację jest charakter budynku – mieszkalny lub niemieszkalny. W przypadkach, w których nie można określić jednoznacznego charakteru obiektów budowlanych, ze względu na ich użytkowanie lub przeznaczenie do wielu celów (np. budynek mieszkalny będący jednocześnie hostelem i biurem) klasyfikuje się je w jednej pozycji PKOB, zgodnie z ich głównym użytkowaniem (pkt 5 części I – Objaśnienia wstępne – załącznika do rozporządzenia PKOB).

Główne użytkowanie powinno być określane następująco (pkt 5 części I – Objaśnienia wstępne – załącznika do rozporządzenia PKOB):

‒ należy określić jaki procent całkowitej powierzchni użytkowej przeznaczony jest na różne cele, zgodnie z grupowaniami klasyfikacji – na najbardziej szczegółowym poziomie.

‒ następnie obiekt budowlany klasyfikowany jest zgodnie z metodą „góra – dół” (kryterium zaklasyfikowania jest przewaga całkowitej powierzchni użytkowej): najpierw określa się sekcję – 1 cyfra (budynek lub obiekt inżynierii lądowej i wodnej), następnie dział na poziomie 2 znaków (budynek mieszkalny, budynek niemieszkalny, infrastruktura transportu, itp.) najbardziej znaczący w ramach sekcji, następnie grupę (3 cyfry) najważniejszą w ramach działu, klasę (4 cyfry) mającą największy udział w powierzchni użytkowej w ramach grupy.

Odniesienie do zarzutów:

‒ naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), poprzez błędną wykładnię jego przepisów, a w tym błędną wykładnię określenia „cele mieszkaniowe”,

‒ naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) polegającego na nieprawidłowej klasyfikacji (…), jako budynku niemieszkalnego o klasie PKOB 1274, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni (…) będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych, co winno skutkować zaklasyfikowaniem przedmiotowego budynku jako budynku mieszkalnego,

‒ błędu w ustaleniach faktycznych, polegających na nieprawidłowym ustaleniu, że w przedmiotowym (…) powierzchnia wykorzystywana do celów mieszkalnych stanowi mniej niż połowę powierzchni użytkowej.

Z uwagi na fakt, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze do niej, ani rozporządzenie PKOB nie zawierają definicji „celów mieszkaniowych”, należy posiłkować się w tym zakresie definicjami słownikowymi.

Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego dostępnym na stronie internetowej https://wsjp.pl „mieszkać” to przebywać gdzieś na stałe lub przez dłuższy czas i mieć tam swoje gospodarstwo lub miejsce do spania i jedzenia.

Z kolei opierając się na definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN dostępnym na stronie internetowej https://sjp.pwn.pl „mieszkać”, to zajmować jakieś pomieszczenie i traktować je jako główne miejsce swojego pobytu.

Z wniosku z dnia 27 stycznia 2021 r. wynika, że (…).

Należy wskazać, że pismem z dnia 26 kwietnia 2021 r. (…) organ pierwszej instancji wezwał Stronę do uzupełnienia ww. wniosku m.in. poprzez wskazanie:

(…)

W dniu 10 maja 2021 r. do organu odwoławczego wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (pismo z dnia 6 maja 2021 r.), w którym Strona wskazała, że (…).

Zatem należy wskazać, że organ pierwszej instancji wzywając Stronę do uzupełnienia wniosku, zwrócił uwagę na ustalenie jaka część budynku (…) będzie służyła do celów mieszkalnych.

Ponadto pismem z dnia 25 maja 2021 r. (…) ponownie wezwano Stronę:

(…)

Pismem z dnia 7 czerwca 2021 r. Strona doprecyzowując wskazała, że:

(…)

Do uzupełnienia z dnia 6 maja 2021 r. Strona dołączyła kopię pozwolenia na budowę oraz projektu budowlanego, który wskazywał na przeznaczenie budynku (…).

Co więcej, z opisu projektu budowlanego wynika, że stan istniejący budynku będącego przedmiotem sprawy jest następujący:

(…)

Natomiast nowe przeznaczenie i program użytkowy (…) określony jest w poniższy sposób:

(…)

Ponadto należy wskazać, że za część przeznaczoną do celów mieszkalnych w projekcie przewidziano (…).

Mając również na uwadze uzupełnienia wniosku z dnia 27 stycznia 2021 r., Strona niejednokrotnie podniosła, że obszar mieszkalny (…) zajmuje mniej niż 50% powierzchni budynku: (…)

Wobec powyższego należy stwierdzić, że organ pierwszej instancji dokonał błędnej klasyfikacji towaru – budynku (…) do PKOB 1274 „Pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie wymienione”.

Organ odwoławczy uznaje zatem za prawidłowe stwierdzenie Strony, że do wskazanej klasy: (…).

Należy jednak zauważyć, że Strona we wniosku z dnia 27 stycznia 2021 r. wskazała, że (…).

W tym miejscu trzeba zwrócić uwagę, iż ustawa posługuje się pojęciem usług kulturalnych, chociaż ich nie definiuje. Posiłkując się więc definicją działalności kulturalnej określonej w art. 1 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 194, z późn. zm.) o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – rozumie się przez nią tworzenie, upowszechnianie i ochronę kultury.

Z kolei sięgając po słownikową (https://sjp.pwn.pl) definicję „kulturalny” to odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik. Zatem przez usługi kulturalne należy rozumieć usługi związane z kulturą.

Natomiast poprzez „aktywizację” zgodnie ze internetowym słownikiem (https://sjp.pwn.pl oraz https://sjp.pl) uważa się pobudzenie do jakiejś aktywności, działania.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że klasyfikacją właściwą dla przedmiotowego (…) jest klasa 1261 PKOB „Ogólnodostępne obiekty kulturalne”, ze względu na większą ilość wyrażanych cech wspólnych.

Potwierdzeniem powyższej klasyfikacji jest pismo z dnia 24 listopada 2021 r. (…), w którym Dyrektor Departamentu Standardów i Rejestrów przedstawił swoje stanowisko w sprawie zaklasyfikowania budynku (…) stwierdzając, że zgodnie z przeważającą powierzchnią użytkową budynku, mieści się on w klasie PKOB 1261 „Ogólnodostępne obiekty kulturalne”.

Tym samym organ odwoławczy stwierdza, że zarzuty:

‒ naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), poprzez błędną wykładnię przepisów, a w tym błędną wykładnię określenia „cele mieszkaniowe” – jest chybiony, wobec czego (…) został prawidłowo zaklasyfikowany do działu 12 „budynki niemieszkalne”,

‒ nieprawidłowej klasyfikacji (…), jako budynku niemieszkalnego o klasie PKOB 1274 – jest zasadny.

‒ błędu w ustaleniach faktycznych, polegających na nieprawidłowym ustaleniu, że w przedmiotowym (…) powierzchnia wykorzystywana do celów mieszkalnych stanowi mniej niż połowę powierzchni użytkowej – jest chybiony.

(…)

Odniesienie się do zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego_,_ tj. § 3 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na nieprawidłowym przyjęciu, że przedmiotowy (…) nie powinien być zaklasyfikowany jako budynek zamieszkania zbiorowego, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że (…) przeznaczony jest do okresowego pobytu ludzi, wobec czego powinien zostać sklasyfikowany jako budynek (…).

Odnosząc się do powyższego zarzutu należy przede wszystkim zauważyć, że art. 42a ustawy stanowi, że WIS zawiera klasyfikację towaru według PKWiU albo CN, albo PKOB. W niniejszej sprawie klasyfikacja dotyczy budynku, a zatem jest dokonywana według PKOB, a więc zasad wynikających z rozporządzenia PKOB.

Z kolei rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065, z późn. zm.) – dalej rozporządzenie Ministra Infrastruktury – ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz zagospodarowanie działek przeznaczonych pod zabudowę, zapewniające spełnienie wymagań art. 5 i 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (§ 1).

Jednak odnosząc się do powyższego zarzutu, stwierdzić trzeba, że z rozporządzenia Ministra Infrastruktury wynika, że budynki zamieszkania zbiorowego nie są zaliczane do budynków mieszkalnych (definicja budynków mieszkalnych zawarta jest w § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury).

Natomiast na gruncie PKOB budynki zbiorowego zamieszkania 1130 PKOB to budynki mieszkalne obejmujące: domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp., budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.

Mając na uwadze powyżej wymienione przykłady budynków zakwalifikowanych do zbiorowego zamieszkania, można jasno stwierdzić, że znajdują się one w katalogu obiektów, których dominującą funkcją jest zapewnienie miejsca do spania, czy też przebywania w porze nocnej.

Zatem należy zauważyć, że podstawowe przeznaczenie budynków zbiorowego zamieszkania to zapewnienie noclegu (…).

Ponadto odnosząc się do charakteru (…).

Wyjątek pod względem okresu pobytu w (…).

W tym momencie należy odnieść się również do powierzchni budynku (…).

W skład parteru wchodzą: (…)

Poddasze składa się z: (…)

Organ odwoławczy zwraca uwagę, że w przedłożonym odwołaniu Strona błędnie zalicza do części mieszkaniowej, spośród pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku: (…)

spośród pomieszczeń znajdujących się na poddaszu: (…)

Łączna powierzchnia pomieszczeń (…) wskazana i według Strony określona w rozporządzeniu jako części mieszkaniowa wynosi (…) m2, co stanowi 70% całej powierzchni użytkowej budynku.

Analizując przedstawione przez Stronę przyporządkowanie pomieszczeń do części mieszkaniowej oraz przesłany projekt budowlany (…) organ odwoławczy wskazuje, że mniejsza część całego budynku, tj.: (…) razem (…) m2 ma charakter mieszkalny.

Powierzchnia nie zaliczana do powierzchni użytkowej zgodnie z PKOB, to:

(…)

razem: (…) m2.

Mając na uwadze powyższe całkowita powierzchnia użytkowa przedmiotowego budynku, wynosi (…) m2 (…), a więc wyliczona część mieszkalna tj. (…) m2 stanowi 24,87% powierzchni użytkowej budynku.

Pozostała powierzchnia (…) m2 przeznaczona jest na (…), zatem powierzchnia ta jest przeważająca i w konsekwencji budynek (…) nie spełnia wymogu budynku mieszkalnego klasyfikowanego do działu 11 PKOB.

Zatem zauważyć należy, że zapewnienie w budynku (…) nie przesądza, że budynek (…) powinien sklasyfikowanym do działu 11 PKOB.

Organ pierwszej instancji w wydanej WIS zatem prawidłowo ocenił, że jej przedmiotem jest budynek, służący do (…), a więc nie powinien być zaklasyfikowany jako budynek mieszkalny.

Wobec powyższego organ pierwszej instancji prawidłowo uznał wskazanie Strony, że (…) – wyliczenie to jest zgodne z tym wynikającym z projektu budowlanego.

Zatem zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. § 3 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, należało uznać za chybiony.

Podsumowując, ponieważ:

‒ powierzchnia mieszkalna przedmiotowego (…) wynosi (…) m2 co stanowi 24,87% powierzchni użytkowej budynku,

‒ powierzchnia przeznaczona na (…) wynosi (…) m2 co stanowi 75,13% powierzchni użytkowej budynku,

to właściwą klasyfikacją dla budynku przeznaczonego na (…) jest PKOB 1261.

Uzasadnienie w kontekście zarzutów naruszenia przepisów prawa procesowego

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, tj. art. 191, poprzez dokonanie pobieżnej i dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, podczas gdy wskazany powyżej przepis stanowi, że organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona na wstępie należy podkreślić, że wiążąca informacja stawkowa wydawana jest w odniesieniu do towaru, którego opis, skład, przeznaczenie, charakter, zastosowanie są każdorazowo przedstawiane we wniosku przez wnioskodawcę. Organ ze szczególną starannością przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podając w rozstrzygnięciu jego podstawy, odnosząc się do konkretnej, zindywidualizowanej danym stanem faktycznym, sprawy i na tej podstawie wykazuje, dlaczego wydał decyzję o danej treści.

Na podstawie art. 191 Ordynacji podatkowej, który wyraża zasadę swobodnej oceny dowodów, organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

Norma wyrażona w art. 191 Ordynacji podatkowej ma ogólny charakter, wobec czego pozwala na zastosowanie zasady swobodnej oceny dowodów, w szczególności podkreślając brak skrępowania organu podatkowego kryteriami formalnymi przy ocenie materiału dowodowego, konieczność dokonywania oceny w świetle zasad logiki oraz doświadczenia życiowego, a także obowiązek szczegółowego uzasadniania każdego rozstrzygnięcia.

Jednakże organ podatkowy nie powinien pomijać ani umniejszać wagi innych dowodów, aby nie doprowadzić do błędnej oceny całokształtu materiału dowodowego. Ponadto organ podatkowy analizując zebrany materiał dowodowy, nie może dowolnie wybierać dowodów, które są zgodne z jego stanowiskiem.

Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2021 r. (III FSK 1497/21) „Za sprzeczną z zasadą swobodnej oceny dowodów uznać należy konstrukcję oceny materiału dowodowego, która opiera się na podkreślaniu istotności jednych dowodów przy pomijaniu lub pomniejszaniu wagi innych, gdyż tego rodzaju ocena będzie oderwana od oceny całokształtu materiału dowodowego, który dopiero daje obraz stanu faktycznego sprawy. Dlatego w orzecznictwie dość powszechnie przyjmuje się, że gromadzenie materiału dowodowego sprawy musi się odbywać w kontekście normy materialnoprawnej, która ma zostać zastosowana w sprawie, gdyż przesłanki tejże normy określają istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktyczne, które muszą być udowodnione dla jej prawidłowego zastosowania”.

Strona podnosi, że (…).

Organ odwoławczy zauważa, że organ pierwszej instancji dokonując klasyfikacji budynku oparł się na informacji Wnioskodawcy, że głównym przeznaczeniem budynku jest (…) – 80% powierzchni całkowitej budynku (…).

Niemniej jednak Organ pierwszej instancji ani nie odniósł się do powierzchni wynikających z przesłanego projektu budowlanego, ani nie wskazał projektu jako dowodu przesłanego przez Stronę. W WIS z dnia 21 lipca 2021 r. ujęte zostały wyłącznie opisy Strony zawarte we wniosku oraz w jego uzupełnieniach, w tym także te opisy odnoszące się do projektu.

Mając na uwadze powyższe zarzut naruszenia art. 191 Ordynacji podatkowej uznać trzeba za zasadny. Jednakże należy wskazać, że wprawdzie organ pierwszej instancji w wyliczeniu powierzchni części mieszkalnej i niemieszkalnej (…) nie uwzględnił przesłanego projektu budowlanego, to wyjaśnienia udzielone przez Stronę, w tym dotyczące procentowego przeznaczenia powierzchni budynku, które były podstawą do klasyfikacji, nie odbiegają od obliczeń opartych na projekcie budowlanym, dokonanych w niniejszej decyzji.

Stawka podatku

Mimo, że organ pierwszej instancji uznał, że opisany we wniosku towar – (…) klasyfikowany jest do PKOB 1274, a w toku postępowania organ odwoławczy uznał, że przedmiotowy budynek powinien zostać zaklasyfikowany do PKOB 1261, to budynek nadal pozostaje zaklasyfikowany w dziale 12 PKOB – budynki niemieszkalne, a jego dostawa podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz ust. 1a ustawy.

Budynki niemieszkalne zaliczone do klasy 1261 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – Ogólnodostępne obiekty kulturalne – nie zostały wymienione jako towary, dla których ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Krajowej Informacji stawkowej wskazuje, że dostawa przedmiotu wniosku – towaru (…), dla którego właściwa jest klasa 1261 PKOB podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146 aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Zatem organ pierwszej instancji prawidłowo ustalił stawkę podatku od towarów i usług, a zmiana klasyfikacji pozostała bez wpływu na jej wysokość.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

Informacje dodatkowe:

Niniejsza decyzja o zmianie WIS, znak 0110-KSI2-2.441.48.2021.8.KK z dnia 12 stycznia 2022 r., jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualna do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem tej decyzji.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS znak 0110-KSI2-2.441.48.2021.8.KK z dnia 12 stycznia 2022 r. wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy dokonanej po dniu, w którym niniejsza decyzja została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

‒ towar, będący przedmiotem niniejszej decyzji, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS znak 0111-KDSB1-2.440.100.2021.4.SC z dnia 21 lipca 2021 r. przed jej zmianą przepisy art. 14k - 14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy). Oznacza to, że Strona może zastosować się do WIS znak 0111-KDSB1-2.440.100.2021.4.SC z dnia 21 lipca 2021 r. do końca stosowanego przez nią okresu rozliczeniowego w podatku od towarów i usług następującego po okresie rozliczeniowym, w którym doręczono niniejszą decyzję o zmianie WIS.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS, znak 0110-KSI2-2.441.48.2021.8.KK z dnia 12 stycznia 2022 r. jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), tj. do 12 stycznia 2027 r., przy czym przed upływem tego terminu decyzja ta wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego jej przedmiotem, w wyniku której decyzja staje się niezgodna z tymi przepisami. W takiej sytuacji wygaśnięcie niniejszej decyzji następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których decyzja stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Przysługuje na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).