1462-IPPP1.4512.23.2017.10.S.MPE

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 (data doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrot akt – 14 października 2021 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu nr 1462-IPPP1.4512.23.2017.1.KC z 17 marca 2017 r. (data doręczenia 21 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT (podatek od towarów i usług) dla usług wykonywanych w ramach akcji sprzedażowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

9 stycznia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT dla usług wykonywanych w ramach akcji sprzedażowej. Wniosek został uzupełniony pismem z 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu nr 1462-IPPP1.4512.23.2017.1.KC z 17 marca 2017 r. (data doręczenia 21 marca 2017 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania:

11 kwietnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną nr 1462-IPPP1.4512.23.2017.2.KC uznając za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT dla usług wykonywanych w ramach akcji sprzedażowej.

Wnioskodawca nie zgodził się z treścią wydanej interpretacji i 23 kwietnia 2017 r.(data wpływu 4 maja 2017 r.) wezwał Organ do usunięcia naruszenia prawa.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa 5 czerwca 2017 r., stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

6 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) na ww. interpretację złożono skargę, w której wniesiono o jej uchylenie.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 7 sierpnia 2017 r. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 24 lipca 2018 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 24 czerwca 2021 r. sygn. akt I FSK 1957/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Organu z 24 lipca 2018 r.

14 października 2021 r. do Organu wpłynął wraz z aktami prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną nr 1462-IPPP1.4512.23.2017.2.KC z 11 kwietnia 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca i ubezpieczyciel zawarli Umowę agencyjną (dalej: „Umowa agencyjna”), której przedmiotem jest wykonywanie działalności agencyjnej w rozumieniu przepisów ustawy tj. z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym przez Wnioskodawcę - Agenta na rzecz ubezpieczyciela. Agent świadczy na rzecz ubezpieczyciela usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W chwili obecnej, ww. podmioty rozważają podpisanie aneksu do ww. umowy. Intencją Stron będzie regulowanie wysokości wynagrodzenia należnego Spółce (Agentowi) z tytułu wykonywania czynności agencyjnych związanych z pośredniczeniem przy zawarciu i obsłudze umów ubezpieczenia zawieranych na podstawie ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia.

Strony uzgodniły, że wynagrodzeniem z tytułu usług świadczonych przez Spółkę będzie Prowizja Podstawowa i Prowizja Serwisowa za każde umówione spotkanie z potencjalnym ubezpieczonym (klientem) oraz za przeprowadzenie drugiej rozmowy z klientem, której celem będzie badanie poziomu satysfakcji klientów, z zastrzeżeniem, że dodatkowa rozmowa dotyczy tylko Klientów, którym przedstawiono pełną ofertę ubezpieczenia.

Ponadto, ubezpieczyciel zlecił Spółce realizację akcji sprzedażowej polegającej na nawiązaniu kontaktu telefonicznego z osobami znajdującymi się w bazie danych Agenta i zaproponowaniu im spotkania w sprawie przystąpienia do Umowy ubezpieczenia (dalej: „Akcja sprzedażowa”).

W trakcie prowadzonej rozmowy z Klientem, Wnioskodawca - Agent zobowiązany jest do przedstawienia podstawowych informacji o produktach ubezpieczyciela oraz do umówienia spotkania z klientem w celu przedstawienia pełnej oferty.

Z tytułu przeprowadzenia Akcji sprzedażowej, niezależnie od Prowizji Podstawowej i Prowizji Serwisowej, Agent otrzyma wynagrodzenie za nawiązanie kontaktu telefonicznego z klientem.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że aktywnie poszukuje potencjalnych Klientów poprzez wykonywanie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i czynności agencyjnych polegających na pozyskiwaniu danych potencjalnych klientów będących podmiotami gospodarczymi - małe firmy, przedsiębiorcy lub osoby prawne zatrudniające od 5 do 20 osób.

„Agent zobowiązany jest do wykonywania czynności agencyjnych, które polegają na:

1. podejmowaniu kontaktu telefonicznego z Potencjalnymi Klientami zgodnie z wytycznymi Towarzystwa określonymi w Załączniku nr 1 do niniejszego aneksu („Załącznik nr 1”);

2. przedstawieniu Potencjalnym Klientom informacji o umowach ubezpieczenia oferowanych przez Towarzystwo w celu umówienia spotkania z Potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy ubezpieczenia;

3. ustaleniu z potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo danych koniecznych do zawarcia umowy ubezpieczenia i przekazaniu ich Towarzystwu.”

Wnioskodawca informuje potencjalnych Klientów o produktach Towarzystwa - oraz przekazuje informacje marketingowe, przedstawia podstawowe informacje o produkcie i niestandardowe rozwiązania stosowane przez Towarzystwo, odpowiada na pytania Klienta i umawia spotkanie.

„Agent zobowiązany jest do wykonywania czynności agencyjnych, które polegają na:

1. podejmowaniu kontaktu telefonicznego z Potencjalnymi Klientami zgodnie z wytycznymi Towarzystwa;

2. przedstawieniu Potencjalnym Klientom informacji o umowach ubezpieczenia oferowanych przez Towarzystwo w celu umówienia spotkania z Potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy ubezpieczenia;

3. ustaleniu z potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo danych koniecznych do zawarcia umowy ubezpieczenia i przekazaniu ich Towarzystwu.”

Z tytułu wykonywania czynności wyżej wskazanych Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie prowizja uzależniona od liczby Potencjalnych Klientów, których dane zostały przekazane Towarzystwu zgodnie z postanowieniami umowy oraz z którymi Spółka prawidłowo umówiła spotkanie.

Za prawidłowo umówione spotkanie uważa się spotkanie w stosunku, do którego Towarzystwo nie zgłosiło Wnioskodawcy sprzeciwu lub reklamacji i podczas którego Klient potwierdził zainteresowanie ofertą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za przeprowadzenie Akcji sprzedażowej podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za przeprowadzenie Akcji sprzedażowej podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`). W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1), rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Stosownie do art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art, 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści Ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7) i pkt 37-41), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7) i 37-41). Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ww. ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (dalej: „Uopu”).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia (wyłącznie przez ubezpieczyciela jako podmiot ustawowo do nich uprawniony).

Z kolei pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

1. czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo

2. czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Stosownie do art. 6 ust. 2 Uopu, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. art. 9 ust. 1 ww. ustawy, czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:

· posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

· nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:

- przeciwko życiu i zdrowiu,

- przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,

- przeciwko ochronie informacji,

- przeciwko wiarygodności dokumentów,

- przeciwko mieniu,

- przeciwko obrotowi gospodarczemu,

- przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,

- skarbowe;

· daje rękojmię należytego wykonywania czynności agencyjnych;

· posiada co najmniej średnie wykształcenie;

· zdała egzamin przeprowadzony przez zakład ubezpieczeń.

Natomiast zgodnie z ust. 1a pkt 1) ww. artykułu, warunki, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać również agenci ubezpieczeniowi będący osobami fizycznymi.

Stosownie zaś do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa”), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w art. 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECRI-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M, Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

Wskazać należy, że Wnioskodawca, jako agent ubezpieczyciela zgodnie z przedmiotem działalności przedsiębiorstwa spółki prowadzi między innymi działalność w zakresie: pozostałej finansowej działalności usługowej, gdzie indziej nie sklasyfikowanej z wyłączeniem funduszy emerytalnych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.99.Z), działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (PKD 66.22.Z.), pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne (PKD 66.29.Z.).

Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy zamierza dodatkowo wprowadzić wynagrodzenie za każde umówione spotkanie z potencjalnym ubezpieczonym (klientem) oraz za przeprowadzenie drugiej rozmowy z klientem, której celem będzie badanie poziomu satysfakcji klientów, z zastrzeżeniem, że dodatkowa rozmowa dotyczy tylko Klientów, którym przedstawiono pełną ofertę ubezpieczenia.

Ponadto, ubezpieczyciel zlecił Spółce realizację Akcji sprzedażowej polegającej na nawiązaniu kontaktu telefonicznego z osobami znajdującymi się w bazie danych Agenta i zaproponowaniu im spotkania w sprawie przystąpienia do Umowy ubezpieczenia z ubezpieczycielem. W trakcie prowadzonej rozmowy z Klientem, Wnioskodawca - Agent zobowiązany jest do przedstawienia podstawowych informacji o produktach ubezpieczyciela oraz do umówienia spotkania z klientem w celu przedstawienia pełnej oferty.

Wnioskodawca spełnia warunki uprawniające do prowadzenia działalności pośrednika ubezpieczeniowego wskazane w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, gdyż pracownicy Spółki są do pośredniczenia pomiędzy klientami a ubezpieczycielem w zakresie zawierania umów ubezpieczenia. Spełniony jest zatem warunek podmiotowy do uznania świadczonych przez Wnioskodawcę usług za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie wykonuje ,,czynności ubezpieczeniowych”. Czynność ubezpieczeniowa jako taka, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Tak rozumiana „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie będzie istniał żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Wnioskodawca nie wystąpi w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. Wnioskodawca nie będzie świadczył również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie będą stanowiły usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

W tym miejscu należy wskazać na pkt 19 wyroku w sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien, w którym TSUE stwierdził, że po drugie, należy stwierdzić, że ani Szósta Dyrektywa, ani dyrektywa Rady 77/92/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie środków mających ułatwić skuteczne osiągnięcie swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności agentów przejściowych dotyczących tych działalności (ex grupa ISIC 630) oraz, w szczególności, środków przejściowych dotyczących tych działalności (Dz. U. L 26, s. 14) nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do zawarcia której się on przyczynił.

Jednak w pkt 4 ww. wyroku w sprawie Taksatorringen, na który powołuje się sąd krajowy w postanowieniu odsyłającym, Trybunał orzekł, że pojęcie „usług pokrewnych, świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych” w rozumieniu art. 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy dotyczy wyłącznie świadczeń dokonywanych przez profesjonalistów, którzy pozostają w stosunku jednocześnie z ubezpieczycielem i ubezpieczonym - pkt 20 cyt. wyroku w sprawie C-124/07.

Wnioskodawca jest agentem ubezpieczeniowym i będzie pozyskiwał klientów, wykonywał czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów. Zatem spełni warunki podmiotowe wynikające z Uopu, czynności przez niego wykonywane są uznawane, w myśl tej ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe (czynności związane z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia).

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie za przeprowadzenie Akcji sprzedażowej podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Reasumując, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37) Ustawy o VAT, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Zwolnienia zawarte w art. 43 ustawy uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L nr 347 poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Bowiem w myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną z ubezpieczycielem, której przedmiotem jest wykonywanie działalności agencyjnej w rozumieniu przepisów ustawy tj. z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Wnioskodawca jako Agent świadczy na rzecz ubezpieczyciela usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W chwili obecnej, ww. podmioty rozważają podpisanie aneksu do ww. umowy. Intencją Stron będzie regulowanie wysokości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy z tytułu wykonywania czynności agencyjnych związanych z pośredniczeniem przy zawarciu i obsłudze umów ubezpieczenia zawieranych na podstawie ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia.

Strony uzgodniły, że wynagrodzeniem z tytułu usług świadczonych przez Wnioskodawcę będzie Prowizja Podstawowa i Prowizja Serwisowa za każde umówione spotkanie z potencjalnym ubezpieczonym (klientem) oraz za przeprowadzenie drugiej rozmowy z klientem, której celem będzie badanie poziomu satysfakcji klientów, z zastrzeżeniem, że dodatkowa rozmowa dotyczy tylko Klientów, którym przedstawiono pełną ofertę ubezpieczenia.

Ponadto, ubezpieczyciel zlecił Wnioskodawcy realizację akcji sprzedażowej polegającej na nawiązaniu kontaktu telefonicznego z osobami znajdującymi się w bazie danych Agenta i zaproponowaniu im spotkania w sprawie przystąpienie do Umowy ubezpieczenia (dalej: „Akcja sprzedażowa”). W trakcie prowadzonej rozmowy z Klientem, Wnioskodawca - Agent zobowiązany jest do przedstawienia podstawowych informacji o produktach ubezpieczyciela oraz do umówienia spotkania z klientem w celu przedstawienie pełnej oferty.

Z tytułu przeprowadzenia Akcji sprzedażowej, niezależnie od Prowizji Podstawowej i Prowizji Serwisowej, Agent otrzyma wynagrodzenie za nawiązanie kontaktu telefonicznego z klientem.

Wnioskodawca wskazał, że aktywnie poszukuje potencjalnych Klientów poprzez wykonywanie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i czynności agencyjnych polegających na pozyskiwaniu danych potencjalnych klientów będących podmiotami gospodarczymi. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako Agenta to:

1. podejmowanie kontaktu telefonicznego z Potencjalnymi Klientami zgodnie z wytycznymi Towarzystwa,

2. przedstawienie Potencjalnym Klientom informacji o umowach ubezpieczenia oferowanych przez Towarzystwo w celu umówienia spotkania z Potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy ubezpieczenia,

3. ustalenie z potencjalnym Klientem zainteresowanym umowami ubezpieczenia oferowanymi przez Towarzystwo danych koniecznych do zawarcia umowy ubezpieczenia i przekazaniu ich Towarzystwu.

Ponadto, Wnioskodawca informuje potencjalnych Klientów o produktach Towarzystwa - oraz przekazuje informacje marketingowe, przedstawia podstawowe informacje o produkcie i niestandardowe rozwiązania stosowane przez Towarzystwo, odpowiada na pytania Klienta i umawia spotkanie.

Z tytułu wykonywania czynności w ramach umowy agencyjnej, Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie prowizja uzależniona od liczby Potencjalnych Klientów, których dane zostały przekazane Towarzystwu zgodnie z postanowieniami umowy oraz z którymi Wnioskodawca prawidłowo umówił spotkanie.

Za prawidłowo umówione spotkanie uważa się spotkanie w stosunku, co do którego Towarzystwo nie zgłosiło Wnioskodawcy sprzeciwu lub reklamacji i podczas którego Klient potwierdził zainteresowanie ofertą.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wynagrodzenie za przeprowadzenie Akcji sprzedażowej podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Odnosząc się do przepisów dotyczących zwolnienia z VAT dla opisanych usług, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli ustawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Pojęcie „usługi ubezpieczeniowej” nie zostało zdefiniowane w Dyrektywie 112, dlatego też dokonując jego wykładni należy odwołać się do interpretacji tego pojęcia dokonanej w orzecznictwie TSUE. W wyrokach C-349/96 (Card Protection Plan, pkt 17), C-240/99 (Skandia, pkt 37), C-8/01 (Taksatorringen, pkt 39) Trybunał orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki. Transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczenia i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym. Transakcję ubezpieczeniową świadczy ubezpieczyciel na rzecz osoby ubezpieczonej czy też innej osoby uprawnionej do korzystania z tej usługi.

W wyroku C-8/01 Trybunał stwierdził, że pojęcie usług pokrewnych, świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych w rozumieniu art. 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej, dotyczy wyłącznie świadczeń dokonanych przez profesjonalistów, którzy utrzymują stosunki jednocześnie z ubezpieczycielem i ubezpieczonym, przy założeniu, że broker ubezpieczeniowy jest wyłącznie pośrednikiem. Pojęcie to kładzie nacisk - w obrębie dziedziny takiej jak rozpowszechnianie produktów ubezpieczenia, którą cechuje duża złożoność i różnorodność - na działanie zewnętrzne pośrednika ubezpieczeniowego, czyli jego pozycję pośrednika między ubezpieczającym a zakładem ubezpieczeniowym, co jest nieodzownie związane z istnieniem relacji między tymi dwiema stronami.

W wyroku z 3 marca 2005 r. w sprawie C-472/03 Arthur Andersen & Co. Accountants c.s. wskazano, że czynności „back-office” - w zakres których wchodzi m.in. przyjmowanie wniosków o ubezpieczenie, prowadzenie postępowania w zakresie zmian do umów oraz zmiany taryf, wydawanie polis, administrowanie nimi oraz rozwiązywanie umów ubezpieczenia, zarządzaniu szkodami, ustalaniu i wypłacaniu prowizji pośrednikom ubezpieczeniowym, wykonywane na rzecz zakładu ubezpieczeniowego za wynagrodzeniem, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego. Z wymienionego orzeczenia wynika, że istotnym aspektem pośrednictwa finansowego jest wyszukiwanie klientów i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem. Istotna jest również opinia Rzecznika Generalnego C- 472/03 do sprawy Arthur Andersen & Co. Accountants, C- 472/03, gdzie w pkt 24 stwierdzono, że pojęcie „usług pokrewnych świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych” kładzie nacisk - w obrębie dziedziny takiej jak rozpowszechnianie produktów ubezpieczenia, której modus operandi cechuje duża złożoność i różnorodność - na działanie zewnętrzne pośrednika ubezpieczeniowego, czyli jego pozycję pośrednika między ubezpieczającym a zakładem ubezpieczeniowym, co jest nieodzownie związane z istnieniem relacji między tymi dwiema stronami.

W wyroku Trybunału z 17 marca 2016 r. C-40/15 w sprawie Aspiro S.A. w pkt 39 uzasadnienia omówiono usługi świadczone przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych lub ich podwykonawców. Trybunał podkreślił, że usługi te „powinny być charakterystyczne dla działalności brokera lub agenta ubezpieczeniowego, która polega na wyszukiwaniu klientów i kontaktowaniu ich z ubezpieczycielem w celu zawarcia umów ubezpieczenia”. Istotna jest również opinia Rzecznika Generalnego w sprawie C-40/15. W pkt 31 opinii stwierdzono, że „Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT z podatku VAT zwolnione są tylko „usługi pokrewne” transakcjom ubezpieczeniowym i reasekuracyjnym. Wyrażenie to jest zgodnie ze swoim brzmieniem dość szerokie i zasadniczo może obejmować wszystkie usługi mające związek z ubezpieczeniem”, a w pkt 37 opinii stwierdzono, że „świadczący usługi pokrewne transakcjom ubezpieczeniowym musi przynajmniej prowadzić główną działalność brokera lub agenta ubezpieczeniowego”.

W przytoczonym powyżej orzecznictwie Trybunał wskazuje, że usługi pośrednictwa świadczone przez agentów ubezpieczeniowych mogą obejmować wszystkie usługi mające związek z ubezpieczeniem, a warunkiem uznania danych czynności za pośrednictwo ubezpieczeniowe jest istnienie, chociażby pośredniego stosunku agenta, zarówno z ubezpieczycielem jak i ubezpieczonym oraz wykonywanie przez agenta działalności obejmującej istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego. W świetle powyższego, jako usługę pośrednictwa należy uznać nie tylko czynności, które polegają na świadczeniu usług bezpośrednio związanych z zawarciem umowy ubezpieczenia, ale również te, które zmierzają do zawarcia umowy, niezależnie od tego czy w istocie dojdzie do zawarcia umowy. Z orzecznictwa TSUE, w tym w szczególności z orzeczenia w sprawie C- 40/15 Aspiro S.A., wynika bowiem, że ze zwolnienia od podatku od wartości dodanej mogą korzystać nie tylko podmioty, które prowadzą działalność ubezpieczeniową na szeroką skalę, polegającą na bezpośrednim uczestnictwie w zawieraniu umów ubezpieczeniowych i administrowaniu takimi umowami, ale również te, których działalność obejmuje wyłącznie istotne aspekty takiej działalności takie jak wyszukiwanie klientów i kontaktowanie ich z ubezpieczycielami.

Z uwagi na powyższe, opisane przez Wnioskodawcę czynności jako czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umowy należy uznać za usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt. 37 ustawy o VAT, gdyż wpisują się one w interpretację tego pojęcia wyprowadzoną z orzecznictwa TSUE. Należy bowiem zauważyć, że w ramach akcji sprzedażowej Wnioskodawca nie tylko będzie udzielać informacji o ofercie ubezpieczeniowej ubezpieczyciela, ale również zbierać dane od klientów konieczne do przygotowania umowy i umawiać terminy spotkań w sprawie przystąpienia do umowy ubezpieczenia.

Zatem, w świetle powołanych wyżej przepisów prawa, przedstawionych okoliczności sprawy oraz mając na uwadze uzasadnienie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17, należy stwierdzić, że wynagrodzenie Wnioskodawcy za przeprowadzenie Akcji sprzedażowej podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.