Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 13 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku zakwalifikowania czynności zwrotu poniesionych nakładów na nieruchomość jako dostawę towarów i obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług oraz obowiązku wystawienia faktury. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 listopada 2021 r. (wpływ 26 listopada 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą pod nazwą Firma „…. 26 stycznia 2016 r. w … doszło do zawarcia między powodem (dzierżawcą) a pozwaną (wydzierżawiającą) pisemnej umowy dzierżawy działek nr … i … o łącznej powierzchni 3159 m2 zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie …. Zawarcie umowy dzierżawy poprzedziło przeprowadzenie ustnego przetargu nieograniczonego z 31.12.2015 r. (§ 1 umowy dzierżawy).

24 czerwca 2016 r. złożył Pan wniosek o wydanie pozwolenia na budowę budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym. Decyzją z 22 sierpnia 2016 r. Starosta … zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę.

10 stycznia 2017 r. zwrócił się Pan do Wójta Gminy … o udzielenie formalnego zapewnienia o przeniesieniu praw własności do ww. gruntów. W lipcu 2017 r. nastąpiło otwarcie wybudowanych przez Pana obiektów.

16 października 2017 r. zwrócił się Pan do Gminy … o zbycie lub ustanowienie prawa wieczystego użytkowania działek … i … (w nawiązaniu do zapewnienia przedstawionego przez Wójta). 19 września 2018 r. ponownie zwracał się Pan do pozwanej o zbycie lub ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dzierżawionych działek. Otrzymał Pan odmowę z argumentacją jak dotychczas – iż brak jest podstaw prawnych do ustanowienia na Pana rzecz prawa użytkowania wieczystego.

18 stycznia 2019 r. (data wpływu do Gminy … 21.01.2019 r.) wypowiedział Pan umowę dzierżawy z dnia 26.01.2016 r. z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia przewidzianego w art. 704 kc. Przyczyną wypowiedzenia umowy było przede wszystkim nieudzielenie przez Gminę … zabezpieczenia hipotecznego na rzecz banku kredytującego inwestycję powoda - tj. … Banku …Oddział w …, pomimo wcześniejszego zapewnienia powoda przez Wójta Gminy … Pana … oraz Radnych Gminy … o gwarancji udzielenia takiego zabezpieczenia.

30 stycznia 2020 r. doszło do zwrotnego przekazania przedmiotowych działek pozwanej. Z uwagi na czynności inwentaryzacyjne – sporządzenie i podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego nastąpiło dnia następnego – 31 stycznia 2020 r. Gmina … pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. (doręczonym pełnomocnikowi w trakcie czynności wydania przedmiotu dzierżawy) – wezwała Pana do przywrócenia stanu poprzedniego dzierżawionej nieruchomości poprzez usunięcie dokonanych przez Pana ulepszeń wyznaczając termin do 31 marca 2020 r.

Pismem z dnia 3.02.2020 r. wezwał Pan Gminę … do zapłaty dochodzonej kwoty … zł z tytułu wzbogacenia nieruchomości. Gmina nie ustosunkowała się do Pana wezwania. Pozwem z dnia 14 lutego 2020 r., pozwał Pan Gminę … o zapłatę określonej kwoty pieniężnej z tytułu zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomości wchodzących w skład umowy dzierżawy. Pierwotnie wystąpił Pan o zapłatę kwoty … zł tytułem zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość. W toku postępowania biegły sądowy rzeczoznawca w treści swojej opinii określił, iż wartość nakładów poczynionej przez Powoda wynosi łącznie … zł (bez podatku od towarów i usług). Natomiast doliczając do tego wartość od towarów i usług w wysokości 23%, łączna kwota nakładów będzie wynosiła … zł. Oznacza to, że do wartości przedmiotu sporu należy doliczyć podatek VAT (podatek od towarów i usług). Dlatego też pismem z dnia 12 października 2020 r., rozszerzył Pan kwotę powództwa o podatek VAT. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał Pan, że do przedmiotowej wartości przedmiotu sporu w zakresie kwoty … zł koniecznym jest doliczenie podatku VAT. Jest Pan bowiem przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, a nakłady na rzeczonej nieruchomości powstały w związku z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej. Tym samym nakłady poniesione przez Pana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu o podatek od towarów i usług, tj. podatek VAT.

Teoretycznie po wydaniu wyroku zasądzającego odpowiednią kwotę … zł tytułem nakładów powód obowiązany będzie do wystawienia faktury VAT, w której to będzie musiał naliczyć i odprowadzić podatek VAT. Na rozprawie w dniu 1 września 2021 r., przed Sądem Okręgowym w …, strony zgodnie oświadczyły, iż istnieje możliwość polubownego zakończenia sporu i zawarcie ugody. Strony zaznaczyły, iż mają wątpliwości w zakresie konieczności odprowadzenia kwoty VATu od ewentualnie uzgodnionej kwoty. Zatem strony na rozprawie zgodnie wniosły o odroczenie rozprawy i wyznaczenie terminu kolejnej rozprawy w grudniu 2021 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Pytania

1. Czy zwrot poniesionych nakładów na nakłady na nieruchomości, w związku z zakończeniem dzierżawy, jaki ma Pan otrzymać od właścicieli nieruchomości, należy zakwalifikować, jako odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?

2. Czy jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą …, żądając zwrotu nakładów, które poniósł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku zawarcia ugody sądowej, będzie Pan zobowiązany wystawić fakturę VAT i zapłacić podatek?

Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą … - w przypadku zawarcia ugody sądowej, będzie Pan zobowiązany wystawić fakturę VAT. Jest Pan bowiem przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, a nakłady na rzeczonej nieruchomości powstały w związku z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej. Tym samym nakłady poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu o podatek od towarów i usług, tj. podatek VAT. Zatem po wydaniu wyroku zasądzającego odpowiednią kwotę … zł tytułem nakładów jako przedsiębiorca będzie Pan obowiązany do wystawienia faktury VAT, w której to będzie Pan musiał naliczyć i odprowadzić podatek VAT w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. W Pana opinii ma Pan taki obowiązek, co jest równoznaczne z tym, że może Pan żądać zwrotu od Gminy … kwoty netto + 23% podatku VAT.

Jak wynika z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT: „W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.” Zgodnie z zasadą ogólną uregulowaną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Natomiast, gdy usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP2/443-418/14-3/JN, wskazał, że na podstawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość będącą przedmiotem umowy dzierżawy oraz ustalenia czy zasądzona wyrokiem sądu kwota z tytułu zwrotu nakładów powinna być udokumentowana fakturą jako wartość brutto, uznano, iż zasądzona wyrokiem Sądu kwota winna być powiększona o podatek VAT, a więc winna być oznaczona jako kwota brutto. Także NSA w wyroku z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12, wskazał, że nie można uznać, iż przedmiotem dostawy, będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości budynku.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Jako czynny podatnik podatku VAT był Pan dzierżawcą nieruchomości należącej do Gminy `(...)` Skoro poniósł nakłady dysponuje, pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu.

W Pana ocenie, przekazanie za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Pana na nieruchomości wydzierżawiającego, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, zwrot nakładów poniesionych na nieruchomość będącą przedmiotem umowy dzierżawy spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT - co jest równoznaczne w przypadku dokonania rozliczeń pomiędzy Panem a Gminą … z obowiązkiem wystawienia faktury VAT.

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.39.2019.2.AS, w takim przypadku przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Nakłady nie będą stanowić odrębnej rzeczy, a jedynie będą skutkować powstaniem po stronie najemcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie będzie stanowić natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie będzie mogło również stanowić towaru w rozumieniu ustawy o VAT.

Zatem – Pana zdaniem – mamy dwa rozbieżne stanowiska organów skarbowych/Sądów Powszechnych i Administracyjnych.

Ponadto uzupełnił Pan stanowisko o informację, iż przedmiotem wniosku są dwa zdarzenia przyszłe i oczekuje Pan odpowiedzi na zadanie pytanie wyłącznie w zdarzeniu przyszłym, co jednoznacznie wynika z treści uzasadnienia przedstawionego w pkt 61.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.):

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 694 ustawy Kodeks cywilny:

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (…).

W myśl art. 676 ustawy Kodeks cywilny:

Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Na podstawie art. 705 ustawy Kodeks cywilny:

Po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Na mocy art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 47 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl art. 47 § 3 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy wskazać, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy dzierżawca / najemca / użytkownik poniesie nakłady na gruncie, który nie stanowi jego własności (np. wybuduje budynek), nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi gruntu.

W rozpatrywanej sprawie nakłady inwestycyjne w postaci budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym stanowią część składową gruntów, których właścicielem jest wydzierżawiająca Gmina, pomimo że to Pan poniósł nakłady na ich wybudowanie. W świetle przywołanych przepisów należy zauważyć, że te nakłady poniesione przez Pana, nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. nie są rzeczą lub jej częścią). Przedmiotem zbycia w niniejszej sprawie nie są ww. budynek i hale wraz z przyłączami, które wybudował Pan na gruncie należącym do Gminy, a wyłącznie poniesione nakłady, stanowiące inwestycję na cudzym gruncie.

Przedmiotowe nakłady nie stanowią, jak wskazano powyżej, odrębnej rzeczy, a jedynie powodują po Pana stronie powstanie roszczenia, względem właściciela gruntu, o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu poniesionych nakładów. Tym samym, prawo to nie może stanowić towaru w rozumieniu ustawy. Natomiast podmiot, który dysponuje takim prawem w postaci poniesionych nakładów, może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji, w przypadku zbycia poniesionych nakładów, nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem uznać należy, że przeniesienie nakładów poniesionych na obcym gruncie nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

W związku z powyższym, wskazać należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z uwagi na powyższe unormowania, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem wybudowanych obiektów na cudzej rzeczy, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem planowanej przez Pana sprzedaży będzie prawo majątkowe w postaci nakładów poniesionych na cudzym gruncie (na budowę budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym), stanowiące odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia usług w postaci sprzedaży nakładów poniesionych na cudzym gruncie, zatem będą one opodatkowane według stawki właściwej dla ww. czynności.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia, czy w przypadku zwrotu nakładów, które poniósł Pan w ramach działalności gospodarczej na nieruchomości należącej do Gminy, powinien Pan wystawić fakturę, należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

- czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

- czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży prawa majątkowego w postaci nakładów poniesionych na cudzym gruncie (budowa budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym), będzie Pan stroną dokonującą czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, niekorzystającej ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym będzie Pan zobowiązany udokumentować ww. świadczenie usług wystawiając we własnym imieniu fakturę na sprzedaż prawa majątkowego w postaci nakładów poniesionych na cudzym gruncie i zapłaty z tego tytułu podatku VAT według właściwej stawki.

Wobec powyższego, Pana stanowisko w zakresie pytań nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Pana zapytania. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).