0114-KDIP4-1.4012.695.2021.1.APR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2021 r. (data wpływu 3 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych m.in. z pracami termomodernizacyjnymi, serwisami, przeglądami, usługami konserwacji przy zastosowaniu klucza powierzchniowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

3 listopada 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych m.in. z pracami termomodernizacyjnymi, serwisami, przeglądami, usługami konserwacji przy zastosowaniu klucza powierzchniowego.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa (…) (zwana dalej: SM (…) lub Spółdzielnia) działa na podstawie Ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze, Ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych oraz na podstawie statutu wprowadzonego uchwałą Walnego Zgromadzenia Członków nr (…) z kwietnia 2018 r. Głównym celem działalności Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin a także właścicieli lokali mieszkalnych, niebędących członkami Spółdzielni.

Przedmiotem działalności Spółdzielni jest m. in.:

‒ budowanie i nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków praw do lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu znajdujących się w tych budynkach, a także ułamkowego udziału we współwłasności garaży wielostanowiskowych,

‒ budowanie i nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu,

‒ zarządzanie nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabytym na podstawie ustawy mieniem jej członków,

‒ zarządzanie nieruchomościami niestanowiącymi jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych nieruchomości,

‒ prowadzenie działalności gospodarczej związanej z zarządzaniem nieruchomościami.

SM (…) jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług), prowadzi działalność:

‒ zwolnioną od podatku w zakresie dokonywania czynności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 i 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień,

‒ opodatkowaną w zakresie najmu lokali użytkowych, dzierżawy gruntów, wynajmu powierzchni reklamowych.

W zasobach SM (…) znajdują się budynki, w których:

‒ mieszczą się lokale mieszkalne, co do których Spółdzielni nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od ponoszonych kosztów,

‒ mieszczą się lokale użytkowe, co do których Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnym zakresie,

‒ mieszczą się lokale mieszkalne i użytkowe, co do których przysługuje prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 90 ustawy VAT.

Odnosząc się do przywołanego art. 90 ust. 1 ustawy, Spółdzielnia w niektórych przypadkach (koszty serwisów, przeglądów, konserwacji, termomodernizacji) wyodrębnia kwoty podatku naliczonego, stosując klucz alokacji jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku.

W przypadku m.in. kosztów ogólnego zarządu, kosztów ogólnych osiedli, czy usług sprzątania Spółdzielnia wyodrębnia kwoty podatku naliczonego stosując wskaźnik proporcji ustalony na podstawie art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT.

Przeważającą większość w zasobach Spółdzielni stanowią budynki, w których udział procentowy powierzchni mieszkalnej w stosunku do powierzchni lokali użytkowych jest znacząco wyższy. Udział procentowy powierzchni lokali użytkowych w danej nieruchomości zawiera się w przedziale 0,24% - 2,15%. Tylko w jednej nieruchomości udział ten wynosi ok. 25%.

Stosowany w roku 2021 r. wskaźnik proporcji, ustalony zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT wynosi 19%.

Wobec tego odliczając podatek VAT wg klucza powierzchniowego Spółdzielnia odlicza podatek VAT w niższej wysokości niż w przypadku odliczenia podatku wg wskaźnika proporcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku budynków mieszkalnych, w których mieszczą się zarówno lokale mieszkalne jak i lokale użytkowe, nabywając usługi związane m.in. z pracami termomodernizacyjnymi, serwisami, przeglądami, usługami konserwacji, Spółdzielnia prawidłowo wyodrębnia kwotę podatku VAT do odliczenia stosując klucz podziału w oparciu o powierzchnię użytkową?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie postawionego pytania Spółdzielnia stoi na stanowisku, iż postępuje prawidłowo, wyodrębniając kwoty podatku VAT do odliczenia przy nabywaniu usług lub materiałów związanych z serwisami, przeglądami, pracami konserwatorskimi czy termomodernizacją, stosując klucz podziału w oparciu o powierzchnię użytkową.

W przypadku budynków mieszkalnych w których znajdują się zarówno lokale mieszkalne (związane z działalnością zwolnioną) jak i lokale usługowe (związane z działalnością opodatkowaną) Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w zakresie w jakim nabywane usługi lub materiały będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Przy zakupie usług lub materiałów związanych z serwisami, przeglądami, pracami konserwatorskimi czy termomodernizacją, wyodrębnienia kwot podatku naliczonego dokonuje się poprzez zastosowanie klucza podziału stanowiącego procentowy udział powierzchni użytkowej w stosunku do powierzchni danej nieruchomości.

Wykorzystywana przez SM (…) metoda wyliczenia kwot podatku naliczonego oparta na procentowym udziale powierzchni związanej z czynnościami opodatkowanymi w całkowitej powierzchni nieruchomości jest zdaniem Gminy najbardziej miarodajną metodą, która odpowiada specyfice wykonywanej działalności, zwłaszcza w zakresie usług wykonywanych na nieruchomościach a więc usług remontowych, serwisowych, usług związanych z termomodernizacją budynków. Ten rodzaj kosztów pokrywany jest z wpłat z tytułu eksploatacji lub z funduszu remontowego. Zarówno wpłaty od mieszkańców czy najemców z tytułu eksploatacji czy wpłaty na fundusz remontowy ustalane są w przeliczeniu na m2 powierzchni. Dlatego też zdaniem Gminy wykorzystanie klucza podziału w oparciu o powierzchnię użytkową do wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego jest najwłaściwszy i najbardziej odzwierciedla stan rzeczywisty.

Literalne brzmienie art. 90 ust. 1 ustawy VAT wskazuje, iż w stosunku do nabywanych usług lub towarów, które są wykorzystywane przez podatnika do świadczenia usług zarówno zwolnionych jak i opodatkowanych, podatnik jest zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego. Ustawodawca nie wskazuje tutaj konkretnego sposobu wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego lecz jedynie używa zwrotu „odrębnego określenia kwot”. Może więc to być sposób przyjęty przez Spółdzielnię, tj. klucz powierzchniowy, który zdaniem Gminy najlepiej i najrzetelniej odzwierciedla zakres wykorzystania nabywanych usług i towarów do celów działalności opodatkowanej.

Natomiast w przypadkach, gdy charakter ponoszonych kosztów wyklucza możliwość wykorzystania klucza powierzchniowego do wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego - ma to miejsce w przypadku kosztów tzw. ogólnego zarządu czy kosztów ogólnych osiedli, których nie można odnieść bezpośrednio do lokali zarówno mieszkalnych jak i użytkowych, Spółdzielnia wykorzystuje współczynnik proporcji o którym mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej opodatkowanej, jak i działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy.

Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Należy podkreślić, że przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółdzielni jest m in.:

‒ budowanie i nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków praw do lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu znajdujących się w tych budynkach, a także ułamkowego udziału we współwłasności garaży wielostanowiskowych,

‒ budowanie i nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu,

‒ zarządzanie nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabytym na podstawie ustawy mieniem jej członków,

‒ zarządzanie nieruchomościami nie stanowiącymi jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych nieruchomości,

‒ prowadzenie działalności gospodarczej związanej zarządzaniem nieruchomościami.

Spółdzielnia jako czynny podatnik VAT, prowadzi działalność:

‒ zwolnioną od podatku w zakresie dokonywania czynności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 i 36 ustawy o VAT oraz § 3 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień,

‒ opodatkowaną w zakresie najmu lokali użytkowych, dzierżawy gruntów, wynajmu powierzchni reklamowych.

W zasobach Spółdzielni znajdują się budynki, w których:

‒ mieszczą się lokale mieszkalne, co do których Spółdzielni nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od ponoszonych kosztów,

‒ mieszczą się lokale użytkowe, co do których Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnym zakresie,

‒ mieszczą się lokale mieszkalne i użytkowe, co do których przysługuje prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 90 ustawy VAT.

Spółdzielnia w niektórych przypadkach (koszty serwisów, przeglądów, konserwacji, termomodernizacji) wyodrębnia kwoty podatku naliczonego, stosując klucz alokacji jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku.

W przypadku m. in. kosztów ogólnego zarządu, kosztów ogólnych osiedli, czy usług sprzątania Spółdzielnia wyodrębnia kwoty podatku naliczonego stosując wskaźnik proporcji ustalony na podstawie art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT.

Przeważającą większość w zasobach Spółdzielni stanowią budynki, w których udział procentowy powierzchni mieszkalnej w stosunku do powierzchni lokali użytkowych jest znacząco wyższy. Udział procentowy powierzchni lokali użytkowych w danej nieruchomości zawiera się w przedziale 0,24% - 2,15%. Tylko w jednej nieruchomości udział ten wynosi ok. 25%.

Stosowany w roku 2021 r. wskaźnik proporcji, ustalony zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy VAT wynosi 19%.

Wobec tego odliczając podatek VAT wg klucza powierzchniowego Spółdzielnia odlicza podatek VAT w niższej wysokości niż w przypadku odliczenia podatku wg wskaźnika proporcji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku budynków mieszkalnych, w których mieszczą się zarówno lokale mieszkalne jak i lokale użytkowe, nabywając usługi związane m.in. z pracami termomodernizacyjnymi, serwisami, przeglądami, usługami konserwacji, Spółdzielnia prawidłowo wyodrębnia kwotę podatku VAT do odliczenia stosując klucz podziału w oparciu o powierzchnię użytkową.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie wydatki związane z realizacją ww. czynności dotyczących budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe, związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i z działalnością zwolnioną od podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał, że odnosząc się do przywołanego art. 90 ust. 1 ustawy, Spółdzielnia w niektórych przypadkach (koszty serwisów, przeglądów, konserwacji, termomodernizacji) wyodrębnia kwoty podatku naliczonego, stosując klucz alokacji jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku. Z powyższego wynika, że ww. wydatków Wnioskodawca nie może przypisać wprost odrębnie do czynności opodatkowanych i odrębnie do czynności zwolnionych od VAT.

W konsekwencji powyższego, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania wydatków wyłącznie bądź do czynności opodatkowanych, czy zwolnionych, wtedy – z uwagi na wykorzystywanie nabytych towarów i usług do tzw. „celów mieszanych” – zastosowanie mają przepisy art. 90 ustawy.

Zatem – skoro nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi (tzw. wydatki mieszane) jednocześnie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku, a Wnioskodawca nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – Wnioskodawca jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że w przypadku odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jedną metodę rozliczania podatku naliczonego, tj. według obrotu (art. 90 ust. 3 ustawy).

Przypomnieć należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną musi mieć charakter obiektywny i nie może wynikać z pragmatyczności lub określonej zamierzonej celowości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy stwierdzić należy, że zaproponowanego przez Wnioskodawcę sposobu wyodrębnienia podatku od towarów i usług do odliczenia polegającego na przypisaniu poszczególnych kosztów do działalności zwolnionej oraz opodatkowanej w oparciu o metodę szacunkową (a taką jest podział kosztów w oparciu o kryterium powierzchni), nie przewidują przepisy art. 90 ustawy.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że – uwzględniając klucz alokacji jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku mieszkalnego – sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną wskazany przez Spółdzielnię, nie pozwala na właściwe przyporządkowanie nabytych towarów i usług do działalności opodatkowanej i zwolnionej. Metoda ta bowiem, jak wskazano wyżej, nie znajduje podstaw w przepisach ustawy.

W konsekwencji powyższego, przyjęty przez Wnioskodawcę powierzchniowy klucz alokacyjny, jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku mieszkalnego, nie będzie właściwy, gdyż w niniejszej sprawie będzie niemiarodajny i nieobiektywny oraz nie przewiduje go art. 90 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku prac termomodernizacyjnych, usług serwisu, przeglądów, usług konserwacji dotyczących budynku mieszkalnego, w którym znajdują się lokale mieszkalne i lokale użytkowe, w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, które służą zarówno czynnościom opodatkowanym, jak i zwolnionym, wskazana przez Wnioskodawcę metoda ustalenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu przy zastosowaniu klucza alokacji, jakim jest stosunek powierzchni lokali związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości powierzchni budynku mieszkalnego jest nieprawidłowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.