0114-KDIP4-1.4012.635.2021.2.SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2021 r. (data wpływu 6 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie udziału w prawie własności nieruchomości na rzecz komandytariusza będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie udziału w prawie własności nieruchomości na rzecz komandytariusza będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2019 roku spółka z o.o. sp. k. w (`(...)`) (dalej jako: Wnioskodawca albo Spółka) nabyła połowę udziału w nieruchomości zabudowanej w (`(...)`) (dalej jako Nieruchomość). Wnioskodawca i jego wspólnicy są rezydentami podatkowymi w Polsce. Wnioskodawca jest od początku działalności zarejestrowany jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) i jest czynnym podatnikiem VAT.

Nabycie nastąpiło od osoby fizycznej i Spółce nie przysługiwało z tego tytułu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jedyne czynności, podejmowane w odniesieniu do nabytych działek, od których przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego to:

· sporządzenie aktu notarialnego, jego wypisu oraz wniosku WK,

· sporządzenie operatu szacunkowego z wyceną nieruchomości,

· wydatki remontowe po dacie nabycia obejmujące – farbę i malowanie, ułożenie nowej instalacji elektrycznej z materiałem, zerwanie starej boazerii.

Na nieruchomość składają się budynki o charakterze mieszkalno-gospodarczym, ale z uwagi na brak dokumentacji w zakresie pozwolenia na użytkowanie, odbiorów technicznych itp., rozpoczęto procedurę legalizacyjną. Z powodu braku jasności co do stanu prawnego, a zatem i charakteru i możliwości użytkowania budynków, nieruchomość ta ewidencjonowana jest w spółce nie jako majątek trwały, a jako inwestycja w budowie.

Wspólnikowi A – osobie fizycznej, komandytariuszowi mającemu udział w zysku w Spółce w wysokości 99% wynikającym z umowy spółki oraz o udziale we wkładzie kapitałowym w wysokości 20 000,00 zł z całości wkładu kapitałowego w wysokości 21 000,00 zł, w uchwałach za lata 2017, 2018, 2019 i 2020 przyznawane były wypłaty zysków. Jednakże wypłaty te nie były realizowane w całości i z tego tytułu powstało zobowiązanie spółki do wypłaty zaległych zysków w wysokości ok. 600 000,00 zł. Od zysków pobierane były zaliczki na podatek i podatek ten był rocznie rozliczany.

Wspólnicy Spółki chcą podjąć uchwałę o wypłacie zaległego udziału w zysku w postaci przeniesienia własności w odpowiednim udziale w Nieruchomości i powierzenie wykonania tej uchwały Komplementariuszowi poprzez czynność w formie aktu notarialnego przeniesienia udziału w Nieruchomości na wspólnika A.

Spółka zamierza dokonać przeniesienia prawa własności na rzecz wspólnika (w ramach wypłaty przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej)) do działki numer 1, obręb ewidencyjny (`(...)`), pod adresem (`(...)`) przy ul. (`(...)`) /róg ul. (`(...)`) o nr księgi wieczystej … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (`(...)`) Wydział Ksiąg Wieczystych, o powierzchni 0,1947 ha.

Odpowiednia do zaległego zysku wielkość udziału w Nieruchomości zostanie określona na zasadach rynkowych, w oparciu o operat szacunkowy niezależnego biegłego. Spółka wybrała zmianę formy podatku z podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) na opodatkowanie podatkiem CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) od 1 maja 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynność przeniesienia udziału w Nieruchomości spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Spółki? (oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Aby zatem doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie określają formy wypłaty zysku. W praktyce najpopularniejszą formą wypłaty zysku jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także jego wypłata w naturze np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze. Należy również zaznaczyć, iż Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Istotą odpłatnego zbycia jest wzajemność, a więc uzyskanie przez zbywającego od nabywcy stanowiącego przysporzenie świadczenia ekwiwalentnego w stosunku do jego świadczenia. Tymczasem o ekwiwalentności nie można mówić w sytuacji wypłaty z zysku. Wspólnik nie jest zobowiązany do żadnego świadczenia na rzecz Spółki w zamian za uzyskanie udziału w dochodach. W powyższej sytuacji nastąpi jedynie przesunięcie pozycji z aktywów na pasywa w bilansie Spółki, nie powodując żadnego przysporzenia majątkowego. I nie ma znaczenia, czy wypłata została dokonana w formie pieniężnej, czy rzeczowej.

Potwierdzenie nieodpłatnego charakteru wypłaty zysku w formie rzeczowej można również znaleźć w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 grudnia 2016 r., I FSK 1728/16, który uznał, iż „(`(...)`) wypłata przez spółkę dywidendy w formie niepieniężnej - poprzez przeniesienie na rzecz wspólników prawa własności nieruchomości - jest nieodpłatnym przeniesieniem towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT”.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie z działalności wspomnianej wyżej Nieruchomości w formie rzeczowej wypłaty zysku, nie będzie się mieściło w pojęciu dostawy towaru, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT:

· nastąpi nieodpłatne przekazanie nieruchomości (wypłata zysku należnego wspólnikowi w formie rzeczowej) na potrzeby osobiste wspólnika,

· przedmiotem przekazania będzie towar należący do przedsiębiorstwa podatnika podatku od towarów i usług (spółki komandytowej),

· jednak przy nabyciu tego towaru (gruntu) od osób fizycznych, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A zatem czynność ta - zdaniem Spółki - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem „odpłatności dostawy towarów” lub „odpłatności świadczenia usług” rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Natomiast na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzeniu nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomość, która nie będzie stanowić u podatnika środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14a ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że w 2019 roku Wnioskodawca nabył połowę udziału w nieruchomości zabudowanej w (`(...)`). Wnioskodawca jest od początku działalności zarejestrowany jako podatnik VAT i jest czynnym podatnikiem VAT.

Nabycie nastąpiło od osoby fizycznej i Spółce nie przysługiwało z tego tytułu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na nieruchomość składają się budynki o charakterze mieszkalno-gospodarczym, ale z uwagi na brak dokumentacji w zakresie pozwolenia na użytkowanie, odbiorów technicznych itp., rozpoczęto procedurę legalizacyjną. Z powodu braku jasności co do stanu prawnego, a zatem i charakteru i możliwości użytkowania budynków, nieruchomość ta ewidencjonowana jest w spółce nie jako majątek trwały, a jako inwestycja w budowie.

Wspólnikowi A – osobie fizycznej, komandytariuszowi mającemu udział w zysku w Spółce w wysokości 99% wynikającym z umowy spółki oraz o udziale we wkładzie kapitałowym w wysokości 20 000,00 zł z całości wkładu kapitałowego w wysokości 21 000,00 zł, w uchwałach za lata 2017, 2018, 2019 i 2020 przyznawane były wypłaty zysków. Jednakże wypłaty te nie były realizowane w całości i z tego tytułu powstało zobowiązanie spółki do wypłaty zaległych zysków w wysokości ok. 600 000,00 zł. Od zysków pobierane były zaliczki na podatek i podatek ten był rocznie rozliczany.

Wspólnicy Spółki chcą podjąć uchwałę o wypłacie zaległego udziału w zysku w postaci przeniesienia własności w odpowiednim udziale w Nieruchomości i powierzenie wykonania tej uchwały Komplementariuszowi poprzez czynność w formie aktu notarialnego przeniesienia udziału w Nieruchomości na wspólnika A.

Spółka zamierza dokonać przeniesienia prawa własności na rzecz wspólnika (w ramach wypłaty przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej) do działki numer 1.

Odpowiednia do zaległego zysku wielkość udziału w Nieruchomości zostanie określona na zasadach rynkowych, w oparciu o operat szacunkowy niezależnego biegłego.

W analizowanym przypadku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie udziału w prawie własności nieruchomości na rzecz komandytariusza będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dywidenda”. Zatem, w celu jego zdefiniowania należy odwołać się do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową, zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), słowo dywidenda oznacza „część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między akcjonariuszy odpowiednio do posiadanych przez nich akcji”.

Przepisy regulujące wypłatę dywidendy zawarte są w art. 191-197 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), zwanej dalej k.s.h.

Zgodnie z art. 191 § 1 k.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1.

Stosownie do art. 191 § 3 k.s.h., jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Na podstawie art. 193 § 1 k.s.h., uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Zgodnie z art. 193 § 4 k.s.h., stanowi, że dywidendę wypłaca się w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd.

Umowa spółki może upoważniać zarząd do wypłaty wspólnikom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok obrotowy, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę (art. 194 k.s.h.).

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dywidenda jest formą partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia wspólników do wypłaty. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

Podkreślenia wymaga, że wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez wspólnika spółki nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że dostawę towarów stanowią – co do zasady – tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów. Wskazać należy, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi systemu VAT, usługą jest każde świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Natomiast opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyrażającej się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie nieruchomości czy też innych towarów w formie wypłaty dywidendy. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy Wnioskodawca będzie przekazywać prawo własności nieruchomości, mamy do czynienia z czynnością nieodpłatnej dostawy (przekazania) towarów.

Jednakże, zgodnie z powyższymi unormowaniami, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatną dostawę towarów należy uznać za spełniającą definicję odpłatnej dostawy towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Zatem, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

W rozpatrywanej sprawie, skoro wypłata przez Spółkę zysku nastąpi w formie niepieniężnej (rzeczowej) poprzez przeniesienie na rzecz komandytariusza udziału w prawie własności nieruchomości (działki nr 1), tj. przedmiotem dywidendy będzie towar, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, to w tej sytuacji – w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 7 ust. 2 ustawy – mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnego przekazania towaru.

Koniecznym jest zatem dokonanie analizy, czy w świetle art. 7 ust. 2 ustawy, zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa we wskazanym przepisie.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółce z tytułu nabycia nieruchomości (działki nr 1) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca poniósł wydatki na remont obejmujące – farbę i malowanie, ułożenie nowej instalacji elektrycznej z materiałem, zerwanie starej boazerii, od których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z powodu braku jasności co do stanu prawnego, a zatem i charakteru i możliwości użytkowania budynków, nieruchomość ta ewidencjonowana jest w spółce nie jako majątek trwały, a jako inwestycja w budowie.

Biorąc pod uwagę, że nieruchomość nie stanowi środka trwałego, nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. nieruchomość nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o PIT. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Nie można więc również mówić o wytworzeniu nieruchomości, zgodnie z definicją wynikającą z art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem nie zostaną spełnione warunki do uznania czynności przekazania na rzecz wspólnika udziału w prawie własności nieruchomości za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości. W związku z powyższym, czynność wypłaty zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej) poprzez przekazanie na rzecz wspólnika udziału w nieruchomości (działce nr 1), należy potraktować jako nieodpłatne przekazanie towaru niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej, poprzez przekazanie na rzecz wspólnika udziału w prawie własności nieruchomości, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.