Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce nr 1.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2021 r. (wpływ 16 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej, ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej.

Wnioskodawca jest właścicielem 1/3 części nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…), wyodrębnionej w Księdze Wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla (…), Wydział Ksiąg Wieczystych (nr (…); zwana dalej: „Księga Wieczysta”) jako działka o nr ewidencyjnym 1 (zwana dalej: „Nieruchomość”). Wnioskodawca nabył prawo własności do Nieruchomości w drodze dziedziczenia po swoich rodzicach w 1995 roku. Rodzice Wnioskodawcy nabyli nieruchomość dnia (…) 1990 roku w drodze zasiedzenia, co zostało potwierdzone Postanowieniem Sądu Rejonowego dla (…) Wydział Cywilny z dnia (…) 2000 r. Zgodnie z treścią Księgi Wieczystej Nieruchomość, będąca nieruchomością gruntową stanowi nieruchomość zabudowaną. Wnioskodawca zamierza zbyć Nieruchomość.

Stan cywilny Wnioskodawcy to rozwiedziony.

Wnioskodawca posiada ponadto 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej położonej w (…), przy ul. (…), nabytej w drodze spadku po zmarłych rodzicach.

W okresie ostatnich 5 lat nie dokonywał transakcji zbycia lub nabycia innych nieruchomości. Wnioskodawca nie wynajmuje, ani nie wydzierżawia nieruchomości.

Uzupełnienie wniosku

Matka Wnioskodawcy zmarła (…) 1991 r. Spadek po matce Wnioskodawcy na podstawie dziedziczenia ustawowego nabyli: mąż zmarłej – J.P. oraz dzieci: K.P., M.B. i T.P. po 1/4 części spadku każde z nich. Spadkobiercy po matce Wnioskodawcy nie dokonali działu spadku.

Ojciec Wnioskodawcy zmarł (…) 1992 r. Spadek po ojcu Wnioskodawcy na podstawie dziedziczenia ustawowego nabyli: K.P., M.B. i T.P. – po 1/3 części spadku każde z nich, co zostało potwierdzone postanowieniem z dnia (…) 1995 roku, sygn. akt (…). Spadkobiercy po ojcu Wnioskodawcy nie dokonali działu spadku.

Działka nr 1 nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie, do momentu planowanej sprzedaży; w szczególności nie była i nie jest przedmiotem umów o podobnym charakterze do umów najmu, dzierżawy.

Na działce nr 1 obecnie znajdują się, budynek mieszkalny (zamieszkały przez siostrę Wnioskodawcy), budynek gospodarczy (w którym przechowywane są np. różnego rodzaju przedmioty codziennego użytku) oraz piwnica zadaszona. Obiekty te będą znajdować się na działce w dniu sprzedaży.

Działka została nabyta przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia z posadowionymi na niej budynkami/budowlami. Budynki/budowle nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki, m.in. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, nie prowadził działań marketingowych w związku z zamiarem sprzedaży udziału w działce.

Wnioskodawca przed sprzedażą nieruchomości nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności oraz nie zamierza ponosić nakładów w celu podniesienia wartości budynków/budowli znajdujących się na działce. Jeżeli Wnioskodawca będzie korzystał z budynków, nie wyklucza jednak możliwości poniesienia ewentualnych kosztów związanych z bieżącymi remontami / pracami konserwacyjnymi nieruchomości, jeżeli to uzna za słuszne i potrzebne.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej (oprócz wskazanej we wniosku) sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które zamierza sprzedać. Wnioskodawca jest właścicielem 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej położonej w (…), przy ul. (…), nabytej w drodze spadku po zmarłych rodzicach oraz 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym w (…) o powierzchni 23 m2. Wnioskodawca zaznacza jednak, że na ten moment nie planuje sprzedaży żadnej z tych nieruchomości. W sytuacji otrzymania korzystnej oferty kupna, a także w zależności od sytuacji osobistej, zdrowotnej, finansowej itp. Wnioskodawca może w przyszłości zmienić plany w zakresie zbycia ww. nieruchomości.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym. Wszelkie czynności związane z nawiązywaniem kontaktu czy transakcją kupna działki wynikają z działań podejmowanych z inicjatywy dewelopera.

Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży.

Pytanie dotyczące podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Słuszne jest zatem stwierdzenie, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co za tym idzie, aby czynność zbycia nieruchomości była opodatkowana VAT, musi być ona dokonana przez podmiot będący podatnikiem VAT, którym Wnioskodawca jego zdaniem nie jest. Zdefiniowana w ustawie o VAT działalność gospodarcza w praktyce pokrywa się w znacznym stopniu z definicją zawartą w przepisach ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Aby uznać działania podejmowane przez osobę fizyczną za wykonywanie działalności gospodarczej, muszą mieć one charakter zorganizowany (przede wszystkim ciągły) oraz być podejmowane w celach zarobkowych.

Wnioskodawca wskazuje, iż nie podejmował działań związanych ze sprzedażą w sposób zorganizowany, czy też profesjonalny. Jego działania mają charakter incydentalny i nie spełniają cech stałości i powtarzalności.

Ponadto należy ponownie wskazać, że Nieruchomość została nabyła przez Wnioskodawcę w drodze spadku. Nie nabył on jej w celu zarobkowym, czy późniejszej odsprzedaży. Co za tym idzie zamiarem Wnioskodawcy nigdy nie było nabywanie nieruchomości w celach gospodarczych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 marca 2019 r. (nr 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO), w której organ uznał, że: „Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w uchwale 7 sędziów z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, w której wskazano m.in., że „Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Co istotne, prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika również z treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W swoim orzeczeniu TSUE podkreślił, że „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej” oraz że „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych”.

Stanowisko TSUE znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku NSA z 29 kwietnia 2014 r. wskazano, że „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u.”.

Podobne stanowisko w zakresie interpretacji analizowanych przepisów zostało również uznane za prawidłowe w Interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z dnia 21 maja 2021 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.118.2021.1.DS; z dnia 10 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.202.2021.2.MKA; z dnia 1 kwietnia 2021 r., 0112-KDIL3.4012.11.2021.4.AW.

W związku z powyższym należy uznać, iż sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości,

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ww. ustawy Kodeks cywilny.

Art. 195 Kodeksu cywilnego:

własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom współwłasność.

Art. 198 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Zatem współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości jak również udziału w nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny. Pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Status podatnika podatku od towarów i usług wynika również z okoliczności dokonania czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wskazany problem był również przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z treści ww. orzeczeń TSUE w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku (TSUE) stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W rozumieniu powyższego tematu pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby wyjaśnić Pana wątpliwości przedstawione we wniosku, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Pan w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań, jakie podejmuje Pan w odniesieniu do Nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną, która nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywała sprzedaży płodów rolnych z własnej działalności rolniczej, a także nie dokonywała wcześniej oraz nie planuje w przyszłości sprzedaży nieruchomości innej niż ta, której dotyczy wniosek.

Zamierza Pan sprzedać swój udział w działce nr 1, który nabył Pan w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Od momentu wejścia w jego posiadanie do momentu planowanej sprzedaży działka nie była i nie będzie przez Pana wykorzystywana. Na działce znajduje się budynek mieszkalny (zamieszkały przez Pana siostrę), budynek gospodarczy i piwnica, których również Pan nie wykorzystywał od momentu nabycia udziału w działce.

Nie podejmował Pan żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki ani znajdujących się na niej budynków/budowli. Nie podejmował Pan żadnych działań w celu nawiązania kontaktu z kupującym – podmiot zainteresowany zakupem nieruchomości zrobił to z własnej inicjatywy. Przed sprzedażą nie będzie zawierana umowa przedwstępna.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność, która wskazywałaby, że w celu sprzedaży Nieruchomości (tj. udziału 1/3 w działce nr 1) podjął Pan szereg czynności podobnych do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach C‑180/10 i C-181/10, tj. które jako całość składałyby się na działania podobne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Czynności podjęte przez Pana nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak jest podstaw do uznania Pana – w związku z zaplanowaną transakcją – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Transakcja sprzedaży udziału w działce nr 1 będzie sprzedażą części majątku osobistego osoby fizycznej, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dlatego Pana stanowisko w tej sprawie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w swojej sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dostawie udziału w działce nr 1.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).