Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych transakcji zbycia nieruchomości gruntowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest opodatkowana w Polsce od całości swoich dochodów.

Przedmiotem działalności Spółki jest:

1. działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne - stanowi przedmiot przeważającej działalności,
2. działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność powiązana,
3. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa,
4. roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,
5. roboty budowlane specjalistyczne,
6. działalność w zakresie architektury i inżynierii,
7. badanie i analizy techniczne,
8. działalność związana z obsługą rynku nieruchomości,
9. działalność usługowa związana z utrzymaniem porządku w budynku i zagospodarowaniem terenów zieleni,
10. konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli,
11. sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami.

W praktyce realizowana przez Spółkę działalność polega na:

1. dostarczaniu rozwiązań dla obiektów biurowych, komercyjnych czy instytucji finansowych z zakresu elektronicznych zabezpieczeń technicznych (systemy kontroli dostępu, systemy sygnalizacji włamania i napadu, systemy telewizji dozorowej, systemy ochrony obwodowej), automatyki budynkowej dla systemów wentylacji, klimatyzacji, ogrzewania czy instalacji elektrycznej (systemy BMS)
2. pośredniczeniu w zakupie sprzętu IT dla klientów końcowych (c)
3. konsultacjach technicznych w zakresie ogólnobudowlanym.

Spółka jest właścicielem jednej, niezabudowanej, nieruchomości gruntowej, którą zamierza zbyć.

Spółka nie prowadzi żadnej działalności w zakresie obrotu jakimikolwiek nieruchomościami lub ruchomościami.

Pierwotnym zamiarem, dla którego nieruchomość została przez Spółkę nabyta była wstępna chęć zlokalizowania na niej siedziby Spółki. Z tego względu nie były podejmowane żadne działania reklamowe/marketingowe dotyczące nieruchomości.

Zamiar zbycia nieruchomości wynika z faktu, iż jest ona obecnie przez Spółkę uważana za zbędną, nieistotną i niemającą jakiegokolwiek znaczenia z punktu widzenia prowadzonej działalności. Spółka ma siedzibę zlokalizowaną w innym miejscu i nie zamierza jej zmieniać. Decyzję o nabyciu nieruchomości Spółka uznała za przedwczesną z punktu widzenia założeń prowadzonej przez siebie działalności.

Nieruchomość, którą Spółka zamierza sprzedać, jest jedynym wartościowym składnikiem jej majątku.

Zbycie nieruchomości będzie czynnością jednostkową (incydentalną), gdyż Spółka nie dysponuje nie tylko innymi nieruchomościami ale w ogóle żadnymi innymi środkami trwałymi. Z tego powodu zbycie nieruchomości nie będzie czynnością dokonaną w sposób „ciągły”, ani dokonaną w okolicznościach wskazujących na zamiar dokonywania takich czynności w sposób częstotliwy.

Spółka nie dokonywała, ani nie zamierza dokonywać transakcji mających za przedmiot zbywanie jakichkolwiek ruchomości lub nieruchomości.

Formalne przeznaczenie nieruchomości to działka budowlana do zabudowy jednorodzinnej. Jednak brak pozwolenia na budowę. W stosunku do nieruchomości wykonano głównie następujące prace geodezyjne, geologiczne, porządkowe (oczyszczenie z części krzewów oraz drzew), przyłącze elektryczne na cele budowlane, wykonanie studni głębinowej. Na nieruchomości brak zabudowy zarówno stałej jak i tymczasowej. Wykonano przyłącze elektryczne budowlane zgodnie z pozyskanymi warunkami wykonania przyłącza, studnia, brak kanalizacji czy też gazu.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w żaden sposób w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jedyne aktywne działania jakie Spółka rozważa w zakresie znalezienia nabywcy nie wykroczą poza zwykłe formy ogłoszenia. Spółka nie podejmie żadnych innych działań w tym zakresie, tym bardziej profesjonalnych. Spółka nie będzie też występować w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości w charakterze handlowca, ani nie będzie działać w sposób ciągły i zorganizowany.

Pytania

1. Czy dokonując zbycia ww. nieruchomości Spółka będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług?

2. Czy czynność zbycia ww. nieruchomości przez Spółkę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług)

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Spółki, dokonując zbycia ww. nieruchomości nie będzie Ona występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie odpowiedzi

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UVAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego przepisu wynika więc, że stwierdzenie czy dana osoba, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Działalnością gospodarczą jest działalność mająca charakter zarobkowy, zorganizowany, w ramach której podejmowane są aktywne działania, pozwalające na uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Do uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo, w sposób profesjonalny działalność gospodarczą w danym zakresie.

Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno.

Ewentualnych zwykłych ogłoszeń o sprzedaży nie można uznać za element prowadzenia działalności w rozumieniu art. 15 UVAT. Takie działania mają miejsce w związku z jakąkolwiek (m.in. prywatną) sprzedażą bez względu na jej przedmiot. Sprzedaż czegokolwiek bez ogłoszenia o sprzedaży jest rzeczą praktycznie niemożliwą.

Ponieważ z okoliczności przedstawionych powyżej wynika, że Spółka dokonując zbycia nieruchomości nie będzie spełniać kryteriów wynikających z art. 15 UVAT, należy uznać, że odpowiedź na to pytanie powinna być negatywna.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości przez Spółkę w warunkach opisanych powyżej nie będzie podlegać podatkowi VAT znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 14 stycznia 2016 r., I SA/Ke 698/15 ani formalny status danego podmiotu jako zarejestrowanego podatnika VAT, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Decydujące znaczenie dla zakwalifikowania, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa w charakterze podatnika od towarów i usług, ma zawodowy a nie incydentalny (okazjonalny) charakter wykonywania danej czynności (LEX nr 1991275).

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działalności gospodarczej i nie w ramach profesjonalnego obrotu, czy zawodowo, w warunkach systematyczności i powtarzalności, w formie stałej i zorganizowanej, a jedynie okazjonalnie czy przypadkowo, to tym samym nie podlega ona podatkowi VAT, a przez to nie może być z tego podatku zwolniona (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 31 sierpnia 2015 r., I SA/GI 443/15, LEX nr 1926274).

Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. A zatem odpowiedź na pytanie, czy dany podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do konkretnych okoliczności faktycznych danej sprawy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 stycznia 2015 r., II FSK 3091/12, LEX nr 1607431).

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 grudnia 2013 r., I SA/Gd 1309/13 w Krajowym Rejestrze Sądowym, jako przedmiot działalności pożyczkodawcy wskazana została - pośród innych rodzajów - finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. Jednak zgłoszony przedmiot działalności jest bardzo obszerny, jak natomiast wynika z poczynionych ustaleń, podstawowym i zasadniczym przedmiotem działalności pożyczkodawcy jest sprzedaż samochodów osobowych i związane z nim czynności. Tym samym świadczenie usług udzielania pożyczek pieniężnych nie przybiera u niego formy zawodowej. A warunkiem przesadzającym o tym, że dana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest to, że podmiot gospodarczy jej dokonujący działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarcza w tym zakresie, przybierającą formę stałą, a w konsekwencji zorganizowaną (LEX nr 1538665).

2. Zdaniem Spółki czynność zbycia ww. nieruchomości przez Spółkę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W sytuacji gdy Spółka nie będzie występować w charakterze podatnika w związku ze zbyciem ww. nieruchomości (por. motywy przedstawione w pkt 1 powyżej), nie będzie można uznać, że taka transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

• Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy,

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)..

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji dostawy nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawertyn, jak również wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r., sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują jednoznacznie, że nieruchomość została nabyta w ramach działalności gospodarczej w celu zlokalizowania na niej siedziby Spółki. W stosunku do nieruchomości wykonano prace geodezyjne, geologiczne, porządkowe (oczyszczenie z części krzewów oraz drzew), przyłącze elektryczne na cele budowlane, wykonanie studni głębinowej. Obecnie nieruchomość jest przez Państwa uważana za zbędną i zamierzają ją państwo zbyć. Zatem, skoro nieruchomość została nabyta w ramach działalności gospodarczej, to nie można uznać, że czynność zbycia tej nieruchomości zostanie wykonana poza zakresem działalności gospodarczej. Bez znaczenia w tym przypadku jest okoliczność, że zbycie nieruchomości będzie czynnością jednostkową (incydentalną).

Nie można zgodzić się z także z Państwa stanowiskiem, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Spółka (osoba prawna) nie posiada majątku jaki można by uznać za niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wszelkie czynności jakie podejmuje, dokonywane są w sferze jej działalności gospodarczej. Zatem zbywany majątek nie może być wyłączony z opodatkowania, ponieważ w żadnym przypadku takiemu rozporządzaniu majątkiem przez Spółkę nie można przypisać przymiotu działania niezwiązanego z prowadzoną działalności gospodarczą.

W rozpatrywanym przypadku jednym z czynników decydujących o uznaniu transakcji zbycia nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest cel nabycia zbywanej nieruchomości, a także to że istnieje ścisły związek z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokonując zbycia ww. nieruchomości będą Państwo działali jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, zbycie tej nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych przez Państwa w uzasadnieniu własnego stanowiska wyroków sądów należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego, i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Ocena omawianej kwestii, tj. skutków sprzedaży nieruchomości nie jest kwestią uniwersalną, dającą się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach, lecz opiera się na wielu przesłankach podnoszonych wyżej przez organ podatkowy i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego.

Przede wszystkim we wskazanych wyrokach zakres okoliczności faktycznych jest inny niż w przedmiotowej sprawie. Ponadto specyfika działalności podmiotów jest na tyle różnorodna, że niekiedy nawet podobne okoliczności faktyczne nie spowodują analogicznych konsekwencji prawnopodatkowych, a tym samym nie mogą być tożsamo traktowane.

Zatem z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa orzeczenia sądowe nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).