0114-KDIP1-3.4012.706.2021.1.KP

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 5 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu wyliczenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Obecnie korzysta Pani ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ze względu na limit 200 000 zł. Prowadzi Pani działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu księgowości firm bez doradztwa podatkowego - BIURO RACHUNKOWE - (to stanowi Pani główne źródło comiesięcznych przychodów - ponad 80% przychodów w skali roku 2021). Ponieważ kiedyś zdobyła Pani licencję pośrednika w obrocie nieruchomościami, sporadycznie obsługiwała Pani też tego rodzaju transakcje, które z roku na rok stanowią coraz mniejszy wkład Pani działalności, występują rzadko i raczej nie będą już występowały. W nazwie firmy widnieje jeszcze zarządzanie nieruchomościami - ale tym nigdy się Pani nie zajmowała i nie zajmuje - nie udało się pozyskać takich klientów. Śladowo w przychodach Pani działalności pojawia się pośrednictwo kredytowe (bez doradztwa) - czasami są to 2 usługi na cały rok podatkowy lub maksymalnie 6. Aktualnie w roku 2021 stanowi to do 7% Pani przychodów w skali roku. Nie jest to działalność planowana tylko przypadkowa i nie angażuje w nią Pani żadnych środków finansowych ani aktywów. Nie ubiega się Pani o tych klientów od kilku lat, gdyż działalność księgowej pochłonęła całokształt Pani czasu i zaangażowania. Są to działalności poboczne, które nawet jeśli nie wystąpią, to działalność biura rachunkowego nadal będzie wykonywana, dlatego nie stanowią one stałego i koniecznego uzupełnienia Pani działalności.

Pytanie dotyczy transakcji pomocniczych - pośrednictwo kredytowe (bez doradztwa ) art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.).

Pytanie

Czy zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) przypadkowo występujące w Pani działalności usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych nie musi Pani wliczać do limitu 200 000 zł?

Pani stanowisko w sprawie

Po rozmowach na infolinii Krajowej Informacji Podatkowej i wytłumaczeniu czym kierować się w ustalaniu: czym są transakcje pomocnicze uważa Pani, że: czynności te nie stanowią głównego elementu wbudowanego w funkcjonowanie Pani przedsiębiorstwa, dlatego uważa Pani, iż czynności w zakresie pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych są tylko pomocniczą działalnością i takich usług nie będzie Pani musiała w przyszłości wliczać do limitu 200 000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy,

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy,

do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy,

podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem zawiadomienia na piśmie o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy,

jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy,

podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy,

zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2. świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o ww. zwolnieniu decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że obecnie korzysta Pani ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ze względu na limit 200 000 zł. Prowadzi Pani działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu księgowości firm bez doradztwa podatkowego - BIURO RACHUNKOWE - (to stanowi Pani główne źródło comiesięcznych przychodów - ponad 80% przychodów w skali roku 2021). Ponieważ kiedyś zdobyła Pani licencję pośrednika w obrocie nieruchomościami, sporadycznie obsługiwała Pani też tego rodzaju transakcje, które z roku na rok stanowią coraz mniejszy wkład Pani działalności, występują rzadko i raczej nie będą już występowały. W nazwie firmy widnieje jeszcze zarządzanie nieruchomościami - ale tym nigdy się Pani nie zajmowała i nie zajmuje - nie udało się pozyskać takich klientów. Śladowo w przychodach Pani działalności pojawia się pośrednictwo kredytowe (bez doradztwa) - czasami są to 2 usługi na cały rok podatkowy lub maksymalnie 6. Aktualnie w roku 2021 stanowi to do 7% Pani przychodów w skali roku. Nie jest to działalność planowana tylko przypadkowa i nie angażuje w nią Pani żadnych środków finansowych ani aktywów. Nie ubiega się Pani o tych klientów od kilku lat, gdyż działalność księgowej pochłonęła całokształt Pani czasu i zaangażowania. Są to działalności poboczne, które nawet jeśli nie wystąpią, to działalność biura rachunkowego nadal będzie wykonywana, dlatego nie stanowią one stałego i koniecznego uzupełnienia Pani działalności.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy ma Pani wątpliwości czy zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy przypadkowo występujące w Pani działalności usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych musi Pani wliczać do limitu 200 000 zł.

Z przepisu art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy wynika, że obliczając wartość sprzedaży uprawniającą podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, jednakże z wyjątkiem m.in. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

Wskazać należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Ponadto w art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE, w wersji angielskiej posłużono się pojęciem „ancillary transactions”. Zbliżonym znaczeniowo do powyższego jest termin „incidental transactions”, który występuje w art. 19 VI Dyrektywy i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsätze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie działalności podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Jak wynika z opisu sprawy głównym źródłem w prowadzonej przez Panią w działalności gospodarczej są usługi polegające na prowadzeniu biura rachunkowego (bez doradztwa) stanowią one 80% Pani przychodów w skali roku. Natomiast usługi pośrednictwa kredytowego stanowią 7% Pani przychodów w skali roku w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto jak Pani wskazuje usługi pośrednictwa kredytowego nie są działalnością planowaną tylko przypadkową i nie angażuje w nią Pani żadnych środków finansowych ani aktywów. Nie ubiega się Pani o tych klientów od kilku lat, gdyż działalność księgowej pochłonęła całokształt Pani czasu i zaangażowania. Są to działalności poboczne, które nawet jeśli nie wystąpią, to działalność biura rachunkowego nadal będzie wykonywana, dlatego nie stanowią one stałego i koniecznego uzupełnienia Pani działalności.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Panią mają charakter transakcji pomocniczych, o którym mowa w art. 113 ust. 2 ustawy, nie stanowią one stałego niezbędnego elementu wbudowanego w funkcjonowanie Pani działalności polegającej na prowadzeniu biura rachunkowego.

Jak wskazano powyżej do limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 wlicza się czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, jednakże z wyjątkiem m.in. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych, a wskazane przez Panią usługi do takich nie należą. Zatem nie będzie ich Pani musiała wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).