0114-KDIP1-3.4012.627.2021.2.KP

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki wydzielonej z działki nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Od (…) 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (NIP: (…), REGON: (…)). Działalność jest zarejestrowana ze stałym miejscem jej wykonywania w (…). Przeważający przedmiot prowadzonej działalności to „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (…).”. Wnioskodawca jest również wspólnikiem większościowym trzech spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz członkiem ich zarządu. Siedzibą Spółek jest (…).

Wnioskodawca jest właścicielem Nieruchomości stanowiącej niezabudowane działki gruntu położone w (…), województwo (…), powiat (…), gmina (…), miejscowość (…) o następujących numerach i z określonym sposobem korzystania: - Działka nr 1 - R- gruntu orne, - Działka nr 1/3 – B – grunty rolne zabudowane, - Działka nr 2 – LS – lasy o łącznej powierzchni 5,0338 ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (…). W księdze wieczystej (…):

• W Dziale I – Sp. brak wpisów oraz wzmianek.
• W Dziale III – widnieje wpis dożywotniej służebności osobistej mieszkania oraz prawo dożywotniego użytkowania działki ziemi o powierzchni 0,5 ha zgodnie z § 5 Umowy darowizny na rzecz H. P. oraz brak innych wpisów praw, roszczeń i ograniczeń.
• W Dziale IV – brak wpisów hipotek.

Działka nr 1 jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne IV klasy. Działka jest położona w sąsiedztwie dużego jeziora. Do Wnioskodawcy zgłosił się zainteresowany nabyciem części działki gruntu nr 1 o powierzchni około 0,2 ha. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań ani żadnych środków w celu zainteresowania kogokolwiek nabyciem części wskazanej nieruchomości. Wnioskodawca nie chce również podejmować żadnych czynności, ani wydatkować środków zmierzających do doprowadzenia do nabycia nieruchomości przez zainteresowanego. Wyraża jednak wolę sprzedaży części nieruchomości, osobie która wyraziła zainteresowanie nabyciem. Wnioskodawca nabył wskazaną nieruchomość rolną oraz nieruchomości (…) i (…) w drodze darowizny od siostry w następujących okolicznościach. Nieruchomości stanowiły własność rodziców Wnioskodawcy. Jest to miejsce gdzie Wnioskodawca się wychował z dwójką rodzeństwa – siostrą A. i bratem P. Na działce 1/3 znajduje się dom rodzinny Wnioskodawcy z zabudowaniami.

Rodzice Wnioskodawcy darowali całą nieruchomość w 1998 r. bratu Wnioskodawcy – P. P., który miał kontynuować prowadzenie na nieruchomości działalności rolniczej. Jednocześnie rodzice Wnioskodawcy – H. i S. - zapewnili sobie prawo do dożywotniej służebności osobistej mieszkania oraz prawo dożywotniego użytkowania działki ziemi o powierzchni 0,5 ha. W lutym 2010 r., z przyczyn rodzinnych została podjęta decyzja, że własność Nieruchomości zostanie przeniesiona przez brata Wnioskodawcy na siostrę A. P., która pozostawała właścicielką Nieruchomości aż do czerwca 2021 r.

Na początku 2021 r. zmarł S. P. – ojciec Wnioskodawcy. Matka jest osobą w podeszłym wieku, wymaga stałej opieki. Nie mogła sama pozostać w domu rodzinnym. Wobec narastających ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu matki oraz pewnej odległości (…) w jakiej mieszka córka – A. P. od (…), aby zapewnić bieżącą opiekę matce postanowiono, że: Wnioskodawca dokona darowizny na rzecz siostry środków pieniężnych, które umożliwią jej zakup większego mieszkania w (…), co pozwoli matce zamieszkać z córką. Było to wynikiem ustaleń rodzinnych. Siostra nie posiadała środków na zakup większego mieszkania w (…). Żeby je uzyskać musiałaby dokonać sprzedaży rodzinnej Nieruchomości w (…), czemu wyraźnie sprzeciwili się - matka Wnioskodawcy oraz pozostałe rodzeństwo. W związku z tym ustalono, że w związku z dokonaną darowizną Wnioskodawcy na rzecz siostry, siostra Wnioskodawcy dokona darowizny na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości rolnej wraz z domem rodzinnym, tak aby pozostała w rodzinie.

Umowa darowizny została zawarta w czerwcu 2021 r. Zostały dokonane wszelkie formalności związane z zawiadomieniem właściwego urzędu skarbowego o dokonanych czynnościach. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, jednak łączy go z żoną ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej, zatem nabył nieruchomość do majątku osobistego. Charakter pracy wykonywanej przez Wnioskodawcę nie wymaga jego osobistej codziennej obecności w Warszawie. Wnioskodawca dużą część swojej życiowej aktywności przeniósł do (…). Pracę, którą wykonuje zorganizował w sposób, który pozwolił mu na wygospodarowanie okresów, w których wystarczająca jest praca zdalna. Pracę organizuje i z wyprzedzeniem planuje tak, aby część miesiąca pracować z biura w (…) a część zdalnie z (…), gdzie od śmierci ojca spędza około połowy każdego miesiąca. W tym czasie kiedy Wnioskodawca przebywa w (…), matka chętnie powraca do domu rodzinnego. Nieruchomość wykorzystywana jest w całości na cele prywatne. Wnioskodawca dokonuje bieżących ulepszeń i remontów, w niezbędnym zakresie pozwalającym na utrzymanie domu w należytym stanie.

Działka 1, której część ma być przedmiotem sprzedaży nie jest jednak zabudowana i Wnioskodawca nie zamierza prowadzić na niej typowej działalności rolniczej. Wobec woli nabycia Nieruchomości przez osobę trzecią (dalej Kupującego) Wnioskodawca zawarł z nim warunkową przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości.

Umowa została zawarta w zwykłej formie pisemnej, Kupujący wskazał, że jest zainteresowany nabyciem części Nieruchomości o powierzchni około 2.000 m², stanowiącej część działki 1 wchodzącej w jej skład, z przeznaczeniem pod zabudowę. Wobec tego, Strony ustaliły że przeniesienie własności nastąpi po spełnieniu warunków:

1. doprowadzenia do zmiany przeznaczenia Nieruchomości na cele inne niż rolne,

2. dokonaniu procedury geodezyjnego wydzielenia, tak aby część Nieruchomości objęta zainteresowaniem Kupującego stanowiła odrębną działkę geodezyjną.

Czynności realizowane w celu wskazanym w punkcie 1 będą podejmowane przez Kupującego samodzielnie – we własnym imieniu a nie przez Wnioskodawcę ani nie w ramach pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawcę. Strony nie przewidziały w umowie przedwstępnej żadnej zaliczki, zadatku, przedpłaty ani raty na poczet przyszłych rozliczeń tytułem ceny. W umowie zostało zawarte zastrzeżenie, że sprzedaż części Nieruchomości niezależnie od jej przeznaczenia jako dokonywana w ramach obrotu prywatnego nie powinna być traktowana jako opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)). Jeśli jednak okaże się na skutek decyzji organów podatkowych, że czynność należy opodatkować VAT wskazaną w postanowieniach umowy cenę sprzedaży należy traktować jako wartość brutto i będzie ona uwzględniać podatek VAT.

Warunki zawieszające nabycie części Nieruchomości to:

• doprowadzenie przez Kupującego do uzyskania decyzji w sprawie warunków zabudowy a jeśli okazałoby się, że Nieruchomość została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który nie odpowiada założonemu przeznaczeniu Nieruchomości, doprowadzenie do zmiany planu w zakresie wymaganym dla potrzeb Kupującego a następnie wyłączenie gruntów z produkcji rolnej. Do dokonywania wskazanych czynności nie jest potrzebne wykazanie prawa do Nieruchomości a jedynie istnienie woli ich dokonania. Nie ma zatem przeszkód, aby realizował je Kupujący,
• przeprowadzenie przez Sprzedającego procedury geodezyjnego wydzielenia odrębnej działki geodezyjnej poprzez podział działki 1 wskazanej w ust. 1 w sposób określony w załączniku nr 1 do Umowy.

W umowie wskazano, że Sprzedający będzie wspierał Kupującego w uzyskaniu przez niego decyzji w sprawie warunków zabudowy, przy czym wyraźnie zaznaczono, że chodzi tu o czynności faktyczne - przekazanie dokumentów, udzielanie informacji, a nie czynności o charakterze profesjonalnym, wymagającym od Sprzedającego nakładów czy jakichkolwiek działań. Wszelkie koszty uzyskania decyzji w sprawie warunków zabudowy oraz działań w zakresie wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, ponosi Kupujący. Strony ustaliły, że Kupujący zawiadomi Sprzedającego o uzyskaniu decyzji w sprawie warunków zabudowy, aby Sprzedający mógł rozpocząć niezwłocznie procedurę wydzielenia geodezyjnego działki do sprzedaży. Zawarcie Umowy przyrzeczonej - przenoszącej własność Nieruchomości na rzecz Kupującego ma nastąpić po spełnieniu warunków sprzedaży, przy czym nie później niż do 31 grudnia 2021 r. Jeśli sprzedaż dojdzie do skutku uzyskane ze sprzedaży środki zostaną przeznaczone na potrzeby prywatne Wnioskodawcy a nie na inwestycje.

Wnioskodawca bierze pod uwagę remont domu rodzinnego ewentualnie spłatę kredytu lub pozostawienie środków jako oszczędności. Bezwzględnie jednak, środki nie będą przeznaczone na cel prowadzonej działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że działka nr 1, której część ma być przedmiotem sprzedaży nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, ani też działka nie była ani nie jest udostępniana odpłatnie do korzystania osobom trzecim.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż części nieruchomości w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Grunt jest towarem, którego sprzedaż co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów. Sprzedaż części nieruchomości (części działki) w okolicznościach faktycznych przedstawionych wyżej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Warunkiem opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług (dalej VAT) jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

1. czynność musi być objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz

2. musi być dokonana przez podmiot, który w związku z nią ma status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości jest objęta zakresem zastosowania art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem stanowi ona odpłatną dostawę towarów, o której mowa w pkt 1 tego przepisu. Natomiast zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną transakcją nie można przypisać mu statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Z przywołanego przepisu wynika, że - przynajmniej w przypadku osób fizycznych - dla uznania, że w danym przypadku przysługuje danej osobie status podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne jest każdorazowe ustalenie, czy w związku z konkretną czynnością działa ona w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne, rolnika albo osoby wykonującej wolny zawód (pogląd jest konsekwentnie prezentowany przez sądy administracyjne - tak m.in. wyrok składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

W sprawie brak jest podstaw do uznania, iż planowana sprzedaż części nieruchomości zostanie dokonana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W szczególności zaś nie jest możliwe uznanie, iż dokonując ww. sprzedaży będzie on działał w charakterze handlowca. W tym miejscu należy odwołać się do kryteriów pozwalających na uznanie transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną za wykonywaną ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, które zostały sformułowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wydanego w wyniku złożenia wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, że: - „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. - Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.” Trybunał zwrócił uwagę na to, że: „Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.”

Na powyższe orzeczenie konsekwentnie powołują się polskie sądy administracyjne. Kwestia objęta wnioskiem o wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej była przedmiotem oceny składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego. Już w wyroku z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 Naczelny Sąd Administracyjny przede wszystkim uznał, że sprzedaż działek przez osoby fizyczne, nawet dokonana kilkukrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT, dopóki nie jest czynnością wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Wskazany wyrok wyraził analogiczne stanowisko co ETS. Orzecznictwo ETS potwierdziło zatem prawidłowość konsekwentnej linii orzeczniczej polskich Sądów w kontekście rozstrzygnięcia dokonanego przez NSA w składzie 7 sędziów. Reguły wykładni przepisów powołanych w tych orzeczeniach powinny być brane pod uwagę w ramach niniejszej sprawy.

Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując tę czynność choćby jednorazowo, działa jako handlowiec. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy, co wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), w świetle którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Naczelny Sąd Administracyjny wywiódł stąd, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od

towarów i usług. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny (osobisty) nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W niniejszej sprawie z takim nabyciem poza zakresem działalności gospodarczej mamy niewątpliwie do czynienia. Wnioskodawca nabył działkę na skutek splotu okoliczności związanych ze sprawami rodzinnymi, stosunkami istniejącymi pomiędzy rodzicami i rodzeństwem, wolą zachowania dziedzictwa rodzinnego i korzystania z domu rodzinnego przez członków rodziny z jednej strony a także zapewnienia wymagającej opieki matce, z drugiej strony. W tych okolicznościach brak jest podstaw, aby przypisać nabyciu dokonanemu przez Wnioskodawcę na skutek darowizny celu nabycia nieruchomości, czy działki wchodzącej w jej skład z zamiarem sprzedaży. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawca już w momencie nabycia Nieruchomości planował jej podział i dalszą sprzedaż, a co za tym idzie, że z tytułu sprzedaży działek stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Tym bardziej takie uznanie było nieuzasadnione, skoro Sprzedający nie podjął żadnych działań w zamiarze znalezienia nabywcy na części nieruchomości a wszelkie czynności zmierzające do nabycia są podejmowane z inicjatywy zainteresowanego nabyciem. W świetle tego wyroku oraz innych orzeczeń NSA (np. z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, z 28 marca 2008 r. , sygn. akt I FSK 475/07 oraz z 23 stycznia 2009 r., I FSK 1629/07) a także stanowisk organów podatkowych - m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-736/11/12-S/KG z 2 sierpnia 2012 r. dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą, w ramach której sprzedawca działa w charakterze podatnika, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.

1. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.
2. Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych.
3. Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie zawsze przy tym nabycie gruntu w celu jego odsprzedaży (w całości lub w części) należy w momencie jego sprzedaży kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, lecz tylko wtedy gdy działalność sprzedającego w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Biorąc pod uwagę powyższe kryteria opisany stan faktyczny nie pozwala na przyjęcie że sprzedaż planowana przez Wnioskodawcę jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nie spełnia kryteriów uznania za prowadzenie działalności gospodarczej sprzedaż jednej lub kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, dokonana w celu spożytkowania pozyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie celów osobistych sprzedawcy i jego rodziny, gdyż w takim przypadku brak podstaw do twierdzenia, że sprzedaż ta, realizowana oczywiście w celu uzyskania korzyści majątkowej, przybiera charakter zawodowy (profesjonalny), w powyższym znaczeniu. Reasumując, tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Sprzedaż nawet kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tylko gdy osoba sprzedająca takie działki swoim zachowaniem wykaże, że realizując tę sprzedaż działa i chce działać w charakterze podatnika (handlowca, który nabył grunty w celu ich zbycia i chce oprócz tej sprzedaży kontynuować tego rodzaju aktywność), czyli podmiotu prowadzącego w tym zakresie działalność profesjonalną, stałą i zorganizowaną – sprzedaż taka będzie opodatkowana VAT. Na taki profesjonalny charakter wskazywać może również skala prowadzonej działalności handlowej nieograniczająca się do kilku gruntów, wskazująca na zorganizowaną na stałe, a nie jedynie okazjonalną, działalność w tym zakresie. W niniejszej sprawie takie okoliczności nie zachodzą. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnia, że aktywne działania w uzyskania warunków zabudowy, czy w celu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego a następnie potwierdzenia wyłączenia działki z produkcji rolnej będą dokonywane przez Kupującego we własnym imieniu. Jedyna działalność Wnioskodawcy w tym zakresie może przejawiać się udzieleniem zgody na dokonywanie wskazanej czynności w ramach postępowań administracyjnych. Ponadto po „odrolnieniu” działki nastąpi podział działki jednak jak wyraźnie wskazuje orzecznictwo brak podstaw do uznania, że taka indywidualna czynność nie mieści się w charakterze zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. To Kupujący wystąpi o warunki zabudowy. Wnioskodawca nie musi wykazywać w tym zakresie żadnej aktywności.

Zgodnie z art. 63 ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

1. W odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu Wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym Wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.
2. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich.

Informację tej treści zamieszcza się w decyzji. Wobec tego o warunki zabudowy, bez wykazania swoich praw do gruntu może wystąpić każdy podmiot, nawet bez zgody właściciela. Aktywności takiej nie będzie wykazywał również w ramach ewentualnego żądania zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Ta czynność dokonywana jest w formie uchwały Rady Gminy, na umotywowany wniosek zainteresowanego i nie stanowi postępowania z udziałem stron postępowania. Jeśli chodzi o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej to aktywne działania właściciela nieruchomości nie są tu niezbędne. W art. 11 oraz art. 12 ust. 1 biorąc pod uwagę ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych wskazuje się na „Osobę ubiegającą się o wydanie decyzji obejmującą wyłączenie gruntów z produkcji rolnej”, co wskazuje że uprawnienie do wyłączenia gruntów z produkcji rolnej przysługuje nie tylko właścicielowi (choć biorąc pod uwagę zakres prawa własności, niewątpliwe za jego zgodą).

Gdyby racjonalny ustawodawca chciał ograniczyć prawo do złożenia wniosku wyłącznie do osoby właściciela nieruchomości wskazałby w przepisie tę zawężoną możliwość. Zrobił tak w art. 12 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, gdzie wyraźnie odniósł się do osoby właściciela.

Biorąc pod uwagę powyższe działania Wnioskodawcy w ramach przygotowania części nieruchomości do sprzedaży będą ograniczone do niezbędnego zakresu związanego z działaniami w celu wydzielenia geodezyjnego nieruchomości.

Trudno jednak takim czynnościom nadawać walor dokonywanych w ramach działalności gospodarczej. Są to zwykłe czynności w ramach organizacji, zarządzania majątkiem prywatnym. Stąd stanowisko Wnioskodawcy, że w okolicznościach niniejszej sprawy brak podstaw prawnych do opodatkowania dostawy gruntu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało podleganie opodatkowaniu danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei kwestie dot. umowy przedwstępnej zostały uregulowane w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego

umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Na podstawie art. 389 § 2 ww. ustawy,

jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że od 1 maja 2014 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważający przedmiot prowadzonej działalności to „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania PKD 70.22.Z.”. Jest Pan również wspólnikiem większościowym trzech spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz członkiem ich zarządu. Siedzibą Spółek jest (…). Jest Pan właścicielem m.in. działki nr 1, która jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne IV klasy. Zgłosił się do Pana zainteresowany nabyciem części działki gruntu nr 1 o powierzchni około 0,2 ha. Nie podejmował Pan żadnych działań ani żadnych środków w celu zainteresowania kogokolwiek nabyciem części wskazanej nieruchomości. Nie chce Pan również podejmować żadnych czynności, ani wydatkować środków zmierzających do doprowadzenia do nabycia nieruchomości przez zainteresowanego. Wyraża Pan jednak wolę sprzedaży części nieruchomości, osobie która wyraziła zainteresowanie nabyciem. Nabył Pan wskazaną nieruchomość rolną w drodze darowizny od siostry. Umowa darowizny została zawarta w czerwcu 2021 r. Działka nr 1, której część ma być przedmiotem sprzedaży nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, ani też działka nie była ani nie jest udostępniana odpłatnie do korzystania osobom trzecim. Działka 1, której część ma być przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana i nie zamierza Pan prowadzić na niej typowej działalności rolniczej. Wobec woli nabycia Nieruchomości przez osobę trzecią (dalej Kupującego) zawarł z nim Pan warunkową przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości. Umowa została zawarta w zwykłej formie pisemnej, Kupujący wskazał, że jest zainteresowany nabyciem części Nieruchomości o powierzchni około 2.000 m², stanowiącej część działki 1 wchodzącej w jej skład, z przeznaczeniem pod zabudowę. Wobec tego, Strony ustaliły, że przeniesienie własności nastąpi po spełnieniu warunków: doprowadzenia do zmiany przeznaczenia Nieruchomości na cele inne niż rolne, dokonaniu procedury geodezyjnego wydzielenia, tak aby część Nieruchomości objęta zainteresowaniem Kupującego stanowiła odrębną działkę geodezyjną. Ww. czynności będą podejmowane przez Kupującego samodzielnie – we własnym imieniu a nie przez Pana ani nie w ramach pełnomocnictwa udzielonego przez Pana. Strony nie przewidziały w umowie przedwstępnej żadnej zaliczki, zadatku, przedpłaty ani raty na poczet przyszłych rozliczeń tytułem ceny. Warunki zawieszające nabycie części Nieruchomości to: doprowadzenie przez Kupującego do uzyskania decyzji w sprawie warunków zabudowy a jeśli okazałoby się, że Nieruchomość została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który nie odpowiada założonemu przeznaczeniu Nieruchomości, doprowadzenie do zmiany planu w zakresie wymaganym dla potrzeb Kupującego a następnie wyłączenie gruntów z produkcji rolnej. Do dokonywania wskazanych czynności nie jest potrzebne wykazanie prawa do Nieruchomości a jedynie istnienie woli ich dokonania. Nie ma zatem przeszkód, aby realizował je Kupujący, przeprowadzenie przez Sprzedającego procedury geodezyjnego wydzielenia odrębnej działki geodezyjnej poprzez podział działki 1 w sposób określony w załączniku nr 1 do Umowy. W umowie wskazano, że Sprzedający będzie wspierał Kupującego w uzyskaniu przez niego decyzji w sprawie warunków zabudowy, przy czym wyraźnie zaznaczono, że chodzi tu o czynności faktyczne - przekazanie dokumentów, udzielanie informacji, a nie czynności o charakterze profesjonalnym, wymagającym od Sprzedającego nakładów czy jakichkolwiek działań. Wszelkie koszty uzyskania decyzji w sprawie warunków zabudowy oraz działań w zakresie wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, ponosi Kupujący. Strony ustaliły, że Kupujący zawiadomi Sprzedającego o uzyskaniu decyzji w sprawie warunków zabudowy, aby Sprzedający mógł rozpocząć niezwłocznie procedurę wydzielenia geodezyjnego działki do sprzedaży. Jeśli sprzedaż dojdzie do skutku uzyskane ze sprzedaży środki zostaną przeznaczone na potrzeby prywatne Wnioskodawcy a nie na inwestycje. Wnioskodawca bierze pod uwagę remont domu rodzinnego ewentualnie spłatę kredytu lub pozostawienie środków jako oszczędności. Bezwzględnie jednak, środki nie będą przeznaczone na cel prowadzonej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Pana wątpliwości dotyczą kwestii czy planowana sprzedaż części nieruchomości w okolicznościach opisanych w zdarzeniu przyszłym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pan działał w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki powstałej z wydzielenia działki nr 261 wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Analiza przedstawionego opisu sprawy wskazuje, że nie wystąpił w tym przypadku taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pana aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika fakt wystąpienia takiej aktywności Pana, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jedynie podpisze Pan umowę przedwstępną oraz wydzieli Pan działkę będącą przedmiotem sprzedaży z działki nr 1. Powyższe czynności nie powodują, że nastąpi ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu planowanej sprzedaży działki za prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym należy stwierdzić, że zbycie przez Pana działki powstałej z podziału działki nr 1 nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem. Należy je uznać za działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując w przedmiotowej sprawie, podejmując ww. czynności, nie zaangażował Pan środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, będzie Pan korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, jest to bowiem typowe rozporządzanie prawem własności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż działki wydzielonej z działki nr 1 opisanej we wniosku nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że z tytułu tej transakcji nie będzie Pan działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku (np. udzielenie pełnomocnictwa, podjęcie samodzielnych działań w zakresie zmiany przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, itd.), udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).