Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe – w części uznania, że działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali w związku z czynnościami związanymi z utrzymaniem samodzielnych wyodrębnionych lokali mieszkalnych, Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku oraz obowiązku wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy dostawy mediów do lokali użytkowych wykorzystywanych na cele inne niż mieszkaniowe i jest nieprawidłowe w części braku wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy dostawy mediów do części wspólnej nieruchomości, w zakresie, w jakim koszty te ponoszą właściciele samodzielnych lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz braku wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaży mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, gdyż sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 3 ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. i nie można jej traktować jako transakcji związanej z nieruchomością.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie wliczania do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) wartości dostawy mediów do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części wspólnych nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego.
Właściciele wyodrębnionych, samodzielnych lokali w budynku przy ul. (…) w (…) tworzą Wspólnotę (…). W budynku znajdują się: 54 lokale mieszkalne, 5 lokali użytkowych oraz hala garażowa stanowiąca część wspólną nieruchomości. W hali garażowej znajduje się 51 miejsc postojowych, co do których wyłączne prawo do korzystania przysługuje właścicielom lokali mieszkalnych w budynku przy ul. (…) w (…), członkom ww. Wspólnoty (…). Zakres działania Wspólnoty (…) obejmuje zarząd nieruchomością wspólną, przez którą rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku i urządzenia niesłużące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, windy, dachy, pomieszczenia wspólne, instalacje energetyczne, cieplne, wodne i kanalizacyjne). Właściciele wszystkich wyodrębnionych lokali wnoszą comiesięczne zaliczki z góry za każdy miesiąc, ustalone na podstawie uchwały Wspólnoty, zatwierdzających plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy, które przeznaczane są na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz koszty utrzymania indywidualnych lokali. Ustalone opłaty w zakresie mediów, rozliczane są z właścicielami lokali do poziomu poniesionych przez Wspólnotę kosztów (według liczników indywidualnych i zbiorczych) w okresie rozliczeniowym, bez doliczania jakiejkolwiek marży.
W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania nieruchomości, Wspólnota (…) (…) zawarła umowy, w ramach których do indywidualnych lokali zarówno mieszkalnych, jaki i użytkowych oraz części wspólnych nieruchomości dostarczane są media w postaci energii cieplnej dla potrzeb centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej, wody oraz odprowadzania ścieków. Zgodnie z zawartymi umowami to Wspólnota (…) jest nabywcą mediów dostarczonych przez dostawców mediów. Dostawa odbywa się poprzez instalacje stanowiące części wspólne nieruchomości, do wszystkich lokali oraz części wspólnych nieruchomości w sposób ciągły. Końcowym odbiorcą mediów zużywanych w lokalach są właściciele poszczególnych lokali. Koszty zużycia mediów w poszczególnych lokalach oraz w częściach wspólnych nieruchomości obciążają poszczególnych właścicieli lokali na zasadach określonych przez przepisy ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali oraz uchwały członków Wspólnoty Mieszkaniowej.
Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm.), Wspólnota (…) (…) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i nie jest zarejestrowana, jako czynny podatnik tego podatku. Do wartości sprzedaży Wspólnota (…) nie wlicza czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkaniowe, zwolnionych od podatku VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736 ze zm. dalej: „rozporządzenie wykonawcze”). Aktualnie limit przedmiotowego zwolnienia wynosi 200.000,00 zł.
Pytania
- Czy w świetle obowiązującego przepisu art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającej do korzystania ze zwolnienia Wspólnota (…) musi, czy też nie ma obowiązku uwzględniania czynności związanych z dostawą mediów do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części wspólnych nieruchomości świadczonych przez kontrahentów zewnętrznych?
- Czy w świetle art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wspólnota Mieszkaniowa powinna wliczać do wartości sprzedaży, o której stanowi art. 113 ust. 1 i 2 sprzedaż mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz części wspólnych nieruchomości w zakresie, w jakim koszty te obciążają właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe, zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w prawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień - § 3 ust. 1 pkt 10?
- Czy odsprzedaż mediów na rzecz właścicieli lokali jest transakcją związaną z nieruchomościami i czy w związku z tym wlicza się ją do limitu zwolnienia?
- Czy działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali, Wspólnota Mieszkaniowa bierze udział w świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie, zgodnie z art. 113 ust. 1 i 2 pkt 2a ustawy o podatku od towarów i usług : „zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. 2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem: a) transakcji związanych z nieruchomościami (`(...)`)”.
Art. 82 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zawiera delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wprowadzenia innych niż określone w art. 43-81 zwolnień od podatku, a także określenia szczegółowych warunków stosowania tych zwolnień. W wykonaniu tej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736 ze zm.). Zgodnie z „§ 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wykonawczego: 1. Zwalnia się od podatku: 10) czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę”.
W ocenie Wspólnoty (…) w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz na podstawie powyżej opisanego stanu faktycznego wskazać należy, że czynności związane z utrzymaniem samodzielnych wyodrębnionych lokali są odpłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług, na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. Wspólnota Mieszkaniowa nie powinna jednak wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, gdyż:
- korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług i § 3 ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku VAT oraz warunków stosowania tych zwolnień, gdzie zwalnia się czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę,
- przedmiotem transakcji odsprzedaży mediów, nie jest nieruchomość, rozumiana jako element konstytutywny transakcji, ponieważ takim podstawowym elementem świadczenia są: woda, ciepło i odprowadzanie ścieków; tego rodzaju odsprzedaż mediów nie może być zatem traktowana jako transakcja związana z nieruchomością, a w konsekwencji jej wartość nie może być uwzględniona w wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dalej Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie również do dostawy mediów do części wspólnej nieruchomości, w zakresie, w jakim koszty te ponoszą właściciele samodzielnych lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Dla zastosowania wyłączenia, z art. 113 ust. 2 pkt 2a ustawy o podatku od towarów i usług tj. transakcji związanych z nieruchomościami konieczny jest bowiem ścisły związek tych transakcji z nieruchomością. Związek tego rodzaju oznaczać musi, że to sama nieruchomość jest treścią i konstruktywnym elementem świadczenia. Tymczasem nie wypełnia tego warunku dostawa mediów tylko dlatego, że następuje do nieruchomości wspólnej w sytuacji, gdy sama w sobie stanowi inną usługę albo dostawę - wody, ciepła, odprowadzenia ścieków, która wszak zawsze jakiś związek z nieruchomością posiada - musi istnieć gdzieś w przestrzeni punkt odbioru wody lub ciepła), ale nie jest elementem konstytutywnym i najważniejszym tej dostawy. Elementem tym jest bowiem dostawa danego towaru.
W ocenie Wnioskodawcy nie będzie jednak możliwe skorzystanie przez Wspólnotę (…) ze zwolnienia, o którym art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim dostawa dotyczy mediów dostarczanych do lokali użytkowych, a koszty dostaw mediów do lokali użytkowych obciążają właścicieli tych lokali znajdujących się na nieruchomości.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają liczne orzeczenia sądów m.in.:
Wyrok NSA z 7 maja 2021 r. sygn. akt I FSK 1588/18: „(`(...)`) Czynność polegająca na odsprzedaży tzw. mediów ma określony związek z konkretną nieruchomością, to jednak nie jest to związek bezpośredni. Nieruchomość nie jest elementem konstytutywnym takiej transakcji, ponieważ podstawowym jej elementem jest dostawa wody, ciepła, czy odprowadzanie ścieków. W konsekwencji odsprzedaż tzw. mediów nie może być traktowana jako transakcja związana z nieruchomością, a jej wartość nie może być uwzględniona w wartości sprzedaży, o której stanowi art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
I FSK 141/17 - wyrok NSA (N) z 7 lutego 2019 r. - Odsprzedaż mediów nie może być traktowana jako transakcja związana z nieruchomością, a jej wartość nie może być uwzględniona w wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
I FSK 1880/16 - wyrok NSA (N) z 23 października 2018 r. - Wspólnota mieszkaniowa nie musi uwzględniać refakturowanych mediów przy ustalaniu kwoty uprawniającej jej do zwolnienia z VAT.
III SA/GI 577/17 - wyrok WSA Gliwice z 24 listopada 2017 r. - dla zastosowania przepisu dotyczącego transakcji związanych z nieruchomościami konieczny jest ścisły związek z nieruchomością, związek tego rodzaju, że to sama nieruchomość jest treścią i konstruktywnym elementem świadczenia. Nie wypełnia tego warunku dostawa mediów tylko dlatego, że następuje do nieruchomości wspólnej w sytuacji, gdy sama w sobie stanowi inną usługę albo dostawę - wody, ciepła, odprowadzenia ścieków, która wszak zawsze jakiś związek z nieruchomością posiada (musi istnieć gdzieś w przestrzeni punkt odbioru wody lub ciepła), ale nie jest elementem konstytutywnym i najważniejszym tej dostawy: elementem tym jest bowiem dostawa danego towaru.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
-
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
-
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
-
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z powołanego przepisu wynika, że w rozumieniu ustawy o VAT podatnikami mogą być osoby prawne, osoby fizyczne jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że właściciele wyodrębnionych, samodzielnych lokali w budynku przy ul. (…) w (…) tworzą Wspólnotę (…). W budynku znajdują się: 54 lokale mieszkalne, 5 lokali użytkowych oraz hala garażowa stanowiąca część wspólną nieruchomości. W hali garażowej znajduje się 51 miejsc postojowych, co do których wyłączne prawo do korzystania przysługuje właścicielom lokali mieszkalnych w budynku przy ul. (…) w (…), członkom ww. Wspólnoty (…). Zakres działania Wspólnoty obejmuje zarząd nieruchomością wspólną, przez którą rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku i urządzenia niesłużące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, windy, dachy, pomieszczenia wspólne, instalacje energetyczne, cieplne, wodne i kanalizacyjne). Właściciele wszystkich wyodrębnionych lokali wnoszą comiesięczne zaliczki z góry za każdy miesiąc, ustalone na podstawie uchwały Wspólnoty, zatwierdzających plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy, które przeznaczane są na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz koszty utrzymania indywidualnych lokali. Ustalone opłaty w zakresie mediów, rozliczane są z właścicielami lokali do poziomu poniesionych przez Wspólnotę kosztów (według liczników indywidualnych i zbiorczych) w okresie rozliczeniowym, bez doliczania jakiejkolwiek marży. Wspólnota (…) zawarła umowy, w ramach których do indywidualnych lokali zarówno mieszkalnych, jaki i użytkowych oraz części wspólnych nieruchomości dostarczane są media w postaci energii cieplnej dla potrzeb centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej, wody oraz odprowadzania ścieków. Zgodnie z zawartymi umowami to Wspólnota (…) jest nabywcą mediów dostarczonych przez dostawców mediów. Dostawa odbywa się poprzez instalacje stanowiące części wspólne nieruchomości, do wszystkich lokali oraz części wspólnych nieruchomości w sposób ciągły. Końcowym odbiorcą mediów zużywanych w lokalach są właściciele poszczególnych lokali. Koszty zużycia mediów w poszczególnych lokalach oraz w częściach wspólnych nieruchomości obciążają poszczególnych właścicieli lokali na zasadach określonych przez przepisy ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali oraz uchwały członków Wspólnoty (…). Wspólnota (…) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik tego podatku. Do wartości sprzedaży Wspólnota (…) nie wlicza czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkaniowe, zwolnionych od podatku VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali, Wspólnota (…) bierze udział w świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku.
W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję, czyli dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, ponieważ nie ma wówczas żadnej konsumpcji. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.
Przy czym, jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
Towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z cytowanym art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są m.in. wszelkie postacie energii, w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.
Należy zauważyć, że ostatecznym nabywcą towarów i konsumentem usług w ramach udostępniania mediów w nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty mieszkaniowej jest: właściciel lokalu w odniesieniu do lokalu i Wspólnota w zakresie części wspólnych nieruchomości.
Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).
Stosownie do art. 1 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali,
Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.
Z powyższego przepisu wynika, że postanowienia ww. ustawy o własności lokali odnoszą się zarówno do lokali mieszkalnych, jak też do lokali o innym przeznaczeniu, tzw. lokali użytkowych.
W myśl art. 6 ustawy o własności lokali,
Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę (…). Wnioskodawca może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
Przepis ten nadaje wspólnocie przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.
Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali,
Właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.
Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej: związane z nieruchomością wspólną oraz związane z odrębną własnością lokalu.
Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali,
Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
-
wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
-
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
-
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
-
wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
-
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
Art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali wskazuje, że
Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca.
Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o własności lokali, właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną – na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, odprowadzanie ścieków, dostawę energii cieplnej).
W przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, wspólnota, będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej, nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim przypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej – m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.
W związku z tym, odbiorcą nabywanych towarów i usług jest – jako odrębny od jej członków podmiot prawa – wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument, nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.
Tak więc, uiszczanie należności przez członków wspólnoty (Wnioskodawcy) tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu.
Natomiast w przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.
W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali (będących członkami tej wspólnoty) na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym, w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży (zakupionych uprzednio w tym celu) towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali, właścicielom tych lokali (będącym członkami tej wspólnoty), działa jako podatnik podatku od towarów i usług.
Tym samym działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali, Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku.
Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku pytania nr 4, że działając w imieniu własnym, ale na rzecz poszczególnych właścicieli lokali w związku z czynnościami związanymi z utrzymaniem samodzielnych wyodrębnionych lokali mieszkalnych, Wspólnota Mieszkaniowa bierze udział w świadczeniu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako podatnik tego podatku.
Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniach nr 1-3 wniosku dotyczą tego, czy w świetle obowiązującego przepisu art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy, do wartości sprzedaży należy wliczać sprzedaż mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz części wspólnych nieruchomości w zakresie, w jakim koszty te obciążają właścicieli lokali mieszkalnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe, zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. i do lokali użytkowych oraz czy odsprzedaż mediów na rzecz właścicieli lokali jest transakcją związaną z nieruchomościami i czy w związku z tym wlicza się ją do limitu zwolnienia.
W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 82 ust. 3 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:
-
specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
-
przebieg realizacji budżetu państwa;
-
potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
-
przepisy Unii Europejskiej.
Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku:
czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.
Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku w oparciu o cyt. przepis możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do opłat pobieranych przez wspólnotę od członków tej wspólnoty lub innych użytkowników zamieszkujących w lokalach będących własnością członków tej wspólnoty.
Ponadto zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisów uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru danego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia tego lokalu (cel mieszkaniowy). Zatem zwolnieniem określonym w ww. przepisie rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot „wyłącznie” wskazuje, że warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe.
W związku z tym, zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami innymi niż mieszkalne oraz lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy.
Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że odsprzedaż przez Wnioskodawcę mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych, w przypadku gdy lokale te wykorzystywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia. Natomiast odsprzedaż przez Wnioskodawcę mediów na rzecz właścicieli lokali niemieszkalnych podlega opodatkowaniu według stawek podatku właściwych dla danego świadczenia.
Zauważyć należy, że wspólnota mieszkaniowa działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, może – na podstawie art. 113 ustawy – korzystać ze zwolnienia podmiotowego.
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy,
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
- odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.
W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy,
Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – w przypadku przekroczenia kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, Zainteresowany zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.
Z ww. art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy), jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.
Natomiast zgodnie z art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady,
1. Kwota rocznego obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 284, obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:
a) wartość dostaw towarów i świadczenia usług w zakresie, w jakim byłyby one opodatkowane, gdyby zostały dokonane przez podatnika nieobjętego zwolnieniem;
b) wartość transakcji zwolnionych, z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie, zgodnie z art. 110 lub 111 lub art. 125 ust. 1;
c) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
d) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 138, gdy zastosowanie ma zwolnienie przewidziane w tym artykule;
e) wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g), oraz usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
2. Zbycia materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych podatnika nie uwzględnia się do celów obliczania obrotu, o którym mowa w ust. 1.
Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, która w art. 288 ust. 1 lit. e również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.
Za czynności związane z nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.
Powyższe pośrednio można wywieść z Dyrektywy 2006/112/WE Rady, gdzie w art. 47 przewidziano, że
Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.
W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (będącego odpowiednikiem art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.
Niewątpliwie usługi dotyczące dostawy mediów (wody, ciepła, energii elektrycznej) związane są ściśle z wykorzystywaniem, używaniem i użytkowaniem nieruchomości. Dostawa mediów – bez nieruchomości – nie może być bowiem realizowana.
Analizując treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., wskazać ponadto należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.
Podkreślić też należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów, dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.
Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.
Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE Rady, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.
Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić, czy określona transakcja ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.
Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie czynności Wspólnoty Mieszkaniowej związane z dostawą mediów m.in. centralne ogrzewanie, woda, odprowadzanie ścieków , które są podstawowymi czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie mają charakteru transakcji pomocniczych.
Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że obrót uzyskany z tytułu dostawy opisanych we wniosku mediów do lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe – nawet gdy korzysta on ze zwolnienia od podatku VAT – jako dotyczący transakcji związanych z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wspólnota Mieszkaniowa nie powinna wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 2 ustawy sprzedaży mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, gdyż sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 3 ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. i nie można jej traktować jako transakcji związanej z nieruchomością, należało uznać za nieprawidłowe.
W odniesieniu do wnoszonych przez właścicieli lokali mieszkalnych opłat (zaliczek) przeznaczonych na utrzymanie części wspólnych nieruchomości należy wskazać, że jak wyjaśniono w niniejszej interpretacji, w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, wspólnota, będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej, nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim przypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej – m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali. Zatem opłaty (zaliczki) uiszczane przez właścicieli lokali mieszkalnych, w związku z obowiązkiem uczestniczenia w kosztach zarządu nieruchomością wspólną (wnoszone na podstawie art. 14 ustawy o własności lokali) nie są objęte przepisami ustawy o VAT. W związku z tym ww. opłaty związane z nieruchomością wspólną nie są wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
Zatem za nieprawidłowe uznaje się stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 2 ustawy, Wnioskodawca nie ma obowiązku wliczania dostawy mediów do części wspólnej nieruchomości, w zakresie, w jakim koszty te ponoszą w formie zaliczek właściciele samodzielnych lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe z uwagi na to, że są to transakcje, których nie można traktować stosownie do 113 ust. 2 pkt 2 lit. a jako transakcji związanych z nieruchomością.
Natomiast z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wliczany powinien być obrót uzyskany z tytułu dostawy opisanych we wniosku mediów do lokali użytkowych wykorzystywanych na cele inne niż mieszkaniowe.
Dodatkowe informacje
Odnosząc się do przywołanych przez Państwa w uzasadnieniu własnego stanowiska wyroków sądów należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego, i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Zatem z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa orzeczenia sądowe nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).