0114-KDIP1-3.4012.5.2017.13.S.MPE

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17 (data doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrot akt – 8 listopada 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania Rekompensaty otrzymanej od Gminy z tytułu świadczonych usług przewozowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania Rekompensaty otrzymanej od Gminy z tytułu świadczonych usług przewozowych.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

28 kwietnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną nr 0114-KDIP1-3.4012.5.2017.1.KC uznając za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania Rekompensaty otrzymanej od Gminy z tytułu świadczonych usług przewozowych.

Wnioskodawca nie zgodził się z treścią wydanej interpretacji i 18 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) wezwał Organ do usunięcia naruszenia prawa.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa 20 czerwca 2017 r., stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) na ww. interpretację złożono skargę, w której wniesiono o jej uchylenie.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 7 września 2017 r. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 13 lutego 2018 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 27 maja 2021 r. sygn. akt I FSK 445/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Organu z 13 lutego 2018 r.

8 listopada 2021 r. do Organu wpłynął wraz z aktami prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17 uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną nr 0114-KDIP1-3.4012.5.2017.1.KC z 28 kwietnia 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

„A.”, „Spółka” jest komunalną spółką prawą handlowego ze 100% udziałem Gminy Miasta (…) (dalej: „Gmina”). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Działalność podstawowa Spółki obejmuje wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej w zakresie lądowego, pasażerskiego transportu (`(...)`).

Podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez Spółkę jest realizacja zadania własnego Gminy, polegającego na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom Gminy.

A. w ramach powierzonych przez Gminę zadań dokonuje czynności polegających na przewozie osób niepełnosprawnych, za które nie pobiera odpłatności od tych osób. Równocześnie, w związku z powierzeniem Spółce przez Gminę ww. zadania, na podstawie uzgodnionych z Gminą zasad współpracy, Spółka otrzymuje / będzie otrzymywała rekompensatę z tytułu wykonywania przedmiotowego zadania (dalej: „Rekompensata”). Rekompensata pokrywa koszty prowadzenia działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych, a także obejmuje kwotę „rozsądnego zysku”. Wzajemne ustalenia dotyczą również sposobu świadczenia przez Spółkę usługi przewozu, tj.: liczby niezbędnych do przejechania kilometrów, obszaru świadczenia usług przewozu, rozkładu jazdy w zakresie częstotliwości kursowania pojazdów, sposobu rozliczania przychodów wygenerowanych przez Spółkę.

Istotą otrzymanej rekompensaty jest zatem stricte dofinansowanie działalności bieżącej poprzez pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy.

Spółka pragnie wskazać, że oprócz ww. czynności dokonuje ona czynności, które podlegają opodatkowaniu VAT oraz czynności, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, niemniej są dokonywane w ramach prowadzonej przez A. działalności gospodarczej (ww. czynności nie powodują konieczności stosowania przez Spółkę prewspółczynnika VAT).

Zgodnie z umową spółki do działalności A. zalicza się „Transport lądowy pasażerski,(`(...)`)” sklasyfikowany dla potrzeb Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale / grupie / klasie / podklasie 49.31.Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość Rekompensaty, którą Spółka otrzymuje od Gminy z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych stanowi podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?

2. Czy w związku z otrzymywaniem od Gminy Rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych Spółka będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania pre-współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Spółki w zakresie Pytania nr 1

Zdaniem A. wartość Rekompensaty, którą otrzymuje od Gminy z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych nie stanowi podstawy opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie Pytania nr 2

W związku z otrzymywaniem od Gminy Rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania pre-współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na teiytorium kraju,

2. eksport towarów,

3. import towarów,

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ustawodawca za pomocą powyższego przepisu w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu VAT. Opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą VAT, wymienioną w katalogu art. 5 ustawy o VAT. Nie jest możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Należy zwrócić uwagę, iż Spółka nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych. W konsekwencji Rekompensata wypłacana przez Gminę nie stanowi wynagrodzenia z tytułu wykonywania usług na rzecz Gminy. W szczególności, w stosunku pomiędzy Gminą a Spółką nie występuje świadczenie o charakterze ekwiwalentnym i wzajemnym. Odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę są osoby korzystające z usług komunikacji (`(...)`) świadczonych przez A.

Otrzymywana przez A. Rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi przewozowe i jednocześnie nie stanowi kwoty podstawy opodatkowania, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Termin Rekompensata oznacza zrównoważenie, wyrównanie braku niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, zlikwidowanie strat lub krzywd (por. słownik języka polskiego PWN).

W analizowanym przypadku Rekompensata jest związana z realizacją celów Gminy stanowiących jej zadanie własne, które polega na zaspokojeniu zbiorowych potrzeb w zakresie lokalnego transportu. Wypłacana przez Gminę Rekompensata przeznaczona jest na finansowanie działalności Spółki w powyższym zakresie, polegającej na transporcie osób niepełnosprawnych. W konsekwencji należy stwierdzić, iż otrzymywana Rekompensata ma charakter ogólny, a jej celem jest dotowanie działalności Spółki.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Mając na uwadze powyższe, podstawa opodatkowania uwzględnia dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze jedynie, gdy związane są one bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W konsekwencji, podstawy opodatkowania nie stanowi ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, która nie jest związana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Jednakże w sytuacji wypłaty dofinansowania, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia z tytułu wykonania tego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W celu ustalenia czy dana dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, czy też nie, każdorazowo należy szczegółowo przeanalizować okoliczności faktyczne, a więc ustalić na jakich zasadach dotacja jest przyznawana, a także na jakie cele może zostać przeznaczona.

Podsumowując, na podstawę opodatkowania mają wpływ wyłącznie dotacje, które jednoznacznie i bezpośrednio są związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki związek nie występuje, a więc udzielona dotacja ma charakter ogólny, ma na celu jedynie pokrycie kosztów działalności i nie można jej powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu - tak jak w przypadku Rekompensaty - taka dotacja nie podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowym stanie faktycznym przekazywanie A. Rekompensaty ma na celu finansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych. Fakt otrzymywania przez Spółkę Rekompensaty pozostaje bez wpływu na cenę usług oferowanych pasażerom. Tym samym należy uznać, iż Rekompensata nie stanowi dotacji mającej wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług, a więc nie podlega opodatkowaniu.

Spółka pragnie wskazać, iż jej stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, które zostały wydane w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 stycznia 2012 r. sygn. ITPP1/443-1478/11/MS,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 lipca 2011 r. znak IBPP2/443-531/11/Rsz,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 marca 2012 r. znak IPTPP1/443-1035/11-2/MS,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 czerwca 2015 r. znak ILPP1/4512-1-239/15-4/AS,

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 października 2014 r. znak ILPP2/443-738/14-2/AK.

Zdaniem Spółki organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych jednolicie i w sposób niebudzący wątpliwości interpretacyjnych stwierdzają, iż rekompensaty wypłacane przez jednostki samorządu terytorialnego na rzecz podmiotów realizujących analogiczne zadania nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając na uwadze powyższe argumenty, otrzymywanie przez Spółkę Rekompensaty związanej z wykonywaniem zadań Gminy w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych nie stanowi czynności opodatkowanych VAT i nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2

Jak wskazuje art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie), gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Pojęcie działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 15 ust. 2. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że podatnik VAT to podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą, niekoniecznie zaś wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, w związku z czym podlegałby obowiązkowi podatkowemu. W doktrynie podkreśla się, że taka konstrukcja podatnika jest głównie związana z faktem, że w prawie wspólnotowym status ten jest pomyślany przede wszystkim jako źródło uprawnień, a dopiero w dalszej konieczności - implikujący obowiązki” (por. A. Bartosiewicz, komentarz do art. 15 w VAT, Komentarz, LEX 2014).

Przywołana wyżej definicja działalności gospodarczej pozwala na uznanie za podatników wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym i to niezależnie od celu takiej działalności ani od jej rezultatu, bowiem działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. To pozwala na uznanie za podatników VAT także tych podmiotów, które nie działają w celu osiągnięcia zysku.

Należy przyjąć, że działalnością gospodarczą jest aktywność wykonywana zawodowo, w sposób profesjonalny. Wykonywanie czynności okazjonalnie - poza sferą prowadzonej przez dany podmiot działalności gospodarczej - uniemożliwia uznanie podmiotu za podatnika, oczywiście w zakresie przedmiotowych czynności. Spółka prowadząc działalność w zakresie transportu (`(...)`) dokonuje szeregu czynności faktycznych i prawnych, posiada odpowiednie środki do wykonywania tej działalności, zatrudnia pracowników i świadczy usługi na rzecz ostatecznych odbiorców jej usług - pasażerów. Powyższe wskazuje, że A. niewątpliwie działa w sposób profesjonalny, wykonując działalność transportową w sposób zorganizowany i ciągły.

Należy również zaznaczyć, iż Spółka prowadzi działalność będącą przedmiotem wniosku w celach zarobkowych. Działalność wykonywana przez Spółkę prowadzi do powstania przychodów, w szczególności A. otrzymuje Rekompensatę od Gminy z tytułu ww. działalności, ale również inne przychody.

Fakt, iż A. wykonuje powierzone jej zadania własne Gminy nie wpływa na rozstrzygnięcie faktu, czy działalność Spółki stanowi działalność gospodarczą. O wykonywaniu czynności w ramach działalność gospodarczej decyduje faktyczny charakter, w jakim Spółka wykonuje swoje działania. W tym zakresie wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 12 maja 2015 r. sygn. I FSK 700/14, powołując się na orzeczenie TSUE wskazał, iż: „Nie może budzić wątpliwości, że Skarżąca jest podmiotem gospodarczym niezależnym w stosunku do Miasta Sandomierz, ponoszącym ryzyko ekonomiczne związane ze swoją działalnością gospodarczą, w tym również w zakresie zysku z inkasa, który uzależniony jest od kwoty pobranych opłat. Jest zatem samodzielnym podmiotem gospodarczym ponoszącym z tytułu swojej działalności ryzyko ekonomiczne. (`(...)`) Reasumując, spółka komunalna, która jako niezależny od gminy, działający na zasadzie ryzyka ekonomicznego podmiot gospodarczy, zostaje przez gminę wyznaczona jako inkasent do poboru opłaty targowej, świadczy z tego tytułu na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) usługę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług”. Powyższe jednoznacznie potwierdza, iż wykonywanie przez Spółkę zadań własnych Gminy nie ma wpływu na rozstrzygnięcie, czy wykonywanie przez A. działalności w zakresie transportu (`(...)`) stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że usługi, z tytułu których Spółka otrzymuje rekompensatę od Gminy mieszczą się w działalności gospodarczej dokonywanej przez spółkę, sklasyfikowanej dla potrzeb Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale / grupie / klasie / podklasie 49.31.Z.

W zakresie obowiązku stosowania art. 86 ust. 2a w związku z wątpliwościami dotyczącymi wykonywania działalności gospodarczej organy podatkowe przyjmowały stanowisko zgodne z poglądem Spółki, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 6 maja 2016 r. sygn. IBPP3/4512-189/16/SR wskazał, iż: „Do celów związanych działalnością gospodarczą muzeum należy więc zaliczyć realizację obowiązków wynikających z art. 10 ust. 2 ustawy o muzeach, polegających na wyznaczeniu jednego dnia w tygodniu z bezpłatnym wstępem do muzeum. Taki obowiązek na Muzeum został nałożony ustawą o muzeach i w żadnym razie nie świadczy o tym, że takie nieodpłatne wstępy odbywają się poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne wstępy podyktowane uregulowaniami ustawy o muzeach wpisują się bowiem w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Muzeum. Analiza okoliczności faktycznych sprawy prowadzi do wniosku, że także nieodpłatne usługi wstępu do Muzeum w ramach akcji promujących dziedzictwo kulturowe zasobów muzealnych upowszechnianie edukacji historycznej na podstawie zarządzeń wydawanych na podstawie art. 10 ust. 3 tej ustawy związane są z prowadzeniem Muzeum i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Również działalność w zakresie przechowywania i konserwowania muzealiów, prowadzenia biblioteki oraz działalności edukacyjnej i naukowej, uznać należy za związaną z prowadzoną przez Muzeum działalnością gospodarczą. Jak wynika z treści wniosku przedmiotem zarówno działalności konserwatorskiej, bibliotecznej, jak i edukacyjnej oraz naukowej są muzealia należące do zbiorów muzealnych lub działania polegające na upowszechnianiu muzealiów lub świadczeniu usług edukacyjnych, które co do zasady są odpłatne. W związku z tym w ocenie Organu zarówno wymienione działania nieodpłatne jak i działania w części finansowane dotacjami celowymi przez organizatora, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (tj. działalność w zakresie przechowywania i konserwowania muzealiów, prowadzenia biblioteki oraz działalności edukacyjnej i naukowej), w kontekście ich uzasadnienia przez Wnioskodawcę nie stanowią wyłączonej spoza VAT odrębnej działalności (obok działalności gospodarczej).”

Podsumowując Spółka w ramach wykonywania czynności będących przedmiotem wniosku działa w sposób profesjonalny, zorganizowany i ciągły, działając w celach zarobkowych. Działania wykonywane przez A. nie stanowią wyłączonej spoza VAT odrębnej działalności (niegospodarczej).

W konsekwencji, uznać należy, iż cała prowadzona przez A. działalność wskazana w opisie stanu faktycznego wykonywana jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, w związku z otrzymywaniem od Gminy Rekompensaty, Spółka nie jest obowiązana do ustalenia i stosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 684/17.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Zatem, zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest komunalną spółką prawą handlowego ze 100% udziałem Gminy Miasta (…), zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Działalność podstawowa Wnioskodawcy obejmuje wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej w zakresie lądowego, pasażerskiego transportu (`(...)`). Podstawowym rodzajem działalności wykonywanej jest realizacja zadania własnego Gminy, polegającego na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom Gminy.

Wnioskodawca w ramach powierzonych przez Gminę zadań dokonuje czynności polegających na przewozie osób niepełnosprawnych, za które nie pobiera odpłatności od tych osób. Równocześnie, w związku z powierzeniem przez Gminę ww. zadania, na podstawie uzgodnionych z Gminą zasad współpracy, Wnioskodawca otrzymuje / będzie otrzymywał rekompensatę z tytułu wykonywania przedmiotowego zadania. Rekompensata pokrywa koszty prowadzenia działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych, a także obejmuje kwotę „rozsądnego zysku”. Wzajemne ustalenia dotyczą również sposobu świadczenia przez Wnioskodawcę usługi przewozu, tj.: liczby niezbędnych do przejechania kilometrów, obszaru świadczenia usług przewozu, rozkładu jazdy w zakresie częstotliwości kursowania pojazdów, sposobu rozliczania przychodów wygenerowanych przez Wnioskodawcę. Istotą otrzymanej rekompensaty jest zatem stricte dofinansowanie działalności bieżącej poprzez pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy.

Wnioskodawca oprócz ww. czynności dokonuje czynności, które podlegają opodatkowaniu VAT oraz czynności, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, niemniej są dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie powodują obowiązku ustalania wstępnej proporcji o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wartość Rekompensaty, którą Wnioskodawca otrzymuje od Gminy z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych stanowi podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowane powyżej przepisy, stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (rekompensata) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka realizuje zadania własne Gminy, polegające na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom Gminy i z tego tytułu otrzymuje / będzie otrzymywała rekompensatę, pokrywającą koszty prowadzenia działalności w tym zakresie. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej poprzez pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie uzgodnionych z Gminą zasad współpracy. Rekompensata ta ma zatem charakter ogólny, a jej celem jest dotowanie działalności Spółki. Usługa przewozu nie jest świadczona na rzecz Gminy, ale na rzecz osób niepełnosprawnych. Opłata od tych osób nie jest pobierana. Brak zatem ustalenia co do wartości usługi świadczonej na rzecz tej grupy nie daje podstaw do stwierdzenia, że kwota rekompensaty ma wpływ na jej cenę.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że rekompensata, którą będzie otrzymywała Spółka nie będzie przyznawana jako dopłata do ceny świadczonej przez Wnioskodawcę usługi, ale na pokrycie poniesionych kosztów związanych z działalnością Zainteresowanego. W konsekwencji nie będzie ona podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość Rekompensaty, którą Spółka otrzymuje od Gminy z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy uznaje się za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy w związku z otrzymywaniem od Gminy Rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych Spółka będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów r usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Może to być przykładowo otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczonych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych, lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Jak wyjaśniono wyżej, art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zaś cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej w której mieszczą się również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionych wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że otrzymywane od Gminy Rekompensaty związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę w zakresie pasażerskiego transportu (`(...)`) i nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności Wnioskodawcy. Otrzymane Rekompensaty, jak wskazano w niniejszej interpretacji, nie podlegają opodatkowaniu, jednak ich występowanie nie oznacza, że u Wnioskodawcy występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, że otrzymywane Rekompensaty niepodlegające przepisom ustawy o VAT związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieszczą się w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy.

Tym samym należy uznać, że w związku z otrzymywaniem od Gminy Rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.