0114-KDIP1-2.4012.522.2021.2.JO

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży działki nr 1 i nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży działki nr 2.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 października 2021 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku dla sprzedaży działek nr 1 i 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 grudnia 2021 r. (wpływ 14 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W lutym 2015 r. Wnioskodawca zakupił, w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, niezabudowaną nieruchomość rolną (dwie działki: jedna leśno-pastwiskowa, druga rolna, dla których prowadzona jest księga wieczysta (…)) z warunkami zabudowy, od osób fizycznych zamieszkałych w Polsce. Wnioskodawca wystąpił o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego. Do budowy nie przystąpił i zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie wraz z warunkami zabudowy wygasło po 12 maja 2019 r. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych prac uzbrojenia ani ogrodzenia terenu. Na chwilę obecną miejscowość, w której znajduje się ww. nieruchomość rolna nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz warunkami zabudowy. We wrześniu 2021 r. Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomość osobom fizycznym zamieszkałym w Polsce. W akcie notarialnym przyjęto, że jest to zbycie nieruchomości rolnej niezabudowanej i sprzedaż winna być objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku, wskazał Pan, że warunki zabudowy dotyczyły tylko działki nr 2 i były przeniesione na Wnioskodawcę po poprzednim właścicielu działek, warunki zabudowy nie dotyczyły działki nr 1 (rolna). Po 12 maja 2019 r. wygasła decyzja o pozwoleniu na budowę (zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy Prawo budowlane), ponieważ Wnioskodawca nie przystąpił do budowy, a także nie prowadził działalności marketingowej sprzedaży działek. Na działkę nr 2 pastwiskowo-leśną warunki zabudowy nie wygasły (błąd Wnioskodawcy we wniosku).

Na dzień sprzedaży warunki zabudowy dotyczące działki nr 2 (pastwiskowo-leśna) były aktualne, na działce nr 1 (rolna) nigdy nie były wydane warunki zabudowy.

Pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu

Czy sprzedaż ww. nieruchomości rolnej powinna podlegać podatkowi od towarów i usług? Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży dwóch działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Pana stanowisko w sprawie doprecyzowane w uzupełnieniu

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości rolnej winna być zwolniona z podatku VAT, ponieważ działka nr 1 jest działką rolną i na nią nie były nigdy wydane warunki zabudowy. Działka nr 2 na podstawie wypisu z rejestru gruntów jest częściowo lasem jako LsVI o powierzchni 0,3324 ha oraz pastwiskiem trwałym PsV o powierzchni 0,1670 ha. Obie działki położone w (…). Sprzedaż działek była spowodowana rezygnacją Wnioskodawcy z budowy. Ponadto Wnioskodawca opiera się na wyroku WSA w Bydgoszczy z 20 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 540/17, że sprzedaż nieruchomości rolnej nie przekraczała zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy

towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się

odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.)

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu –

obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu sprawy zakupił Pan w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, niezabudowaną nieruchomość rolną. Zatem nieruchomość ta była wykorzystywane w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zaś jej sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie wskazał Pan, że warunki zabudowy dotyczyły tylko działki nr 2 i były przeniesione na Pana po poprzednim właścicielu działek, zaś warunki zabudowy nie dotyczyły działki nr 1. Po 12 maja 2019 r. wygasła decyzja o pozwoleniu na budowę (zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy Prawo budowlane), ponieważ nie przystąpił Pan do budowy, natomiast warunki zabudowy nie wygasły na działkę nr 2. Na dzień sprzedaży warunki zabudowy dotyczące działki nr 2 (pastwiskowo-leśna) były aktualne, na działce nr 1 (rolna) nigdy nie były wydane warunki zabudowy.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży dwóch działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy

zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy

przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Powyższe uregulowanie oznacza, że w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te grunty, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.)

kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy

ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu –

określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33 ustawy, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że zakupił Pan w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej niezabudowaną nieruchomość rolną (dwie działki o nr 2 i1). Na dzień sprzedaży warunki zabudowy dotyczące działki nr 2 były aktualne, zaś dla działki nr 91 nigdy nie były wydane warunki zabudowy. Ponadto, na chwilę obecną miejscowość, w której znajduje się ww. działki nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Uwzględniając powyższą okoliczność stwierdzić należy, że w momencie dostawy działka nr 2, stanowiła teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji jej dostawa nie mogła zostać objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast dla działki nr 1 nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nigdy nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zatem działka ta nie spełnia definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, prawidłowe było do jej dostawy zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży działek nr 2 i 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, natomiast nie rozstrzyga kwestii ewentualnego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy bądź braku zastosowania zwolnienia dla sprzedaży działki nr 1, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie własnego stanowiska w sprawie.

Ponadto, powołany wyrok WSA w Bydgoszczy z 20 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 540/17 nie może wpłynąć na rozstrzygnięcie organu, gdyż jest orzeczeniem nieprawomocnym uchylonym wyrokiem NSA z 24 czerwca 2020 r. o sygn. I FSK 1759/17 oraz dotyczy kwestii uznania Skarżącego za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości. W analizowanej sprawie natomiast wskazał Pan, że zakupił nieruchomość rolną do jednoosobowej działalności gospodarczej.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).