Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejsca świadczenia usług oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 grudnia 2021 r. (data wpływu 22 grudnia 2021 r.).

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w odpowiedzi na wezwanie)

Jesteście Państwo spółką z siedzibą w Niderlandach, która posiada status czynnego podatnika VAT (podatek od towarów i usług) na terenie Polski.

Ponadto jesteście jedną ze Spółek wchodzących w skład grupy (`(...)`), która odpowiedzialna jest za świadczenie usług logistycznych na rzecz innych podmiotów z grupy (`(...)`) jak również odprawę celną (dopuszczenie do obrotu) towarów na terenie całej Unii Europejskiej. W tym celu Spółka uzyskała od holenderskich władz celnych pozwolenie na odprawę scentralizowaną. W związku z tym, że Spółka posiada pozwolenie na odprawę scentralizowaną wszelkie czynności związane z rozliczeniem należności cła odbywają się bezpośrednio z holenderskimi władzami celnymi (w kraju siedziby) na podstawie pozwolenia (`(...)`) a w Polsce realizowana jest jedynie procedura tranzytu z portu do miejsca importu (odprawy celnej) na terenie kraju oraz rozliczenie podatku VAT z tytułu importu. Realizacja procedury tranzytu w Polsce, wymaga od Spółki nabywania usług świadczonych przez polskich kontrahentów. Działalność Spółki w Polsce jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej jaką jest dokonywanie odprawy scentralizowanej w Holandii.

Działalność Spółki w Polsce polega wyłącznie na obsłudze importu do Polski towarów (głównie ubrań) spoza Unii Europejskiej stanowiących własność spółki B. Usługi obsługi celnej kompleksowo świadczone są na rzecz Spółki B z siedzibą w Szwecji i miejscem ich opodatkowania jest Szwecja.

W ramach prowadzonej działalności na terenie Polski, nabywacie Państwo wyłącznie usługi obsługi celnej i usługi doradcze od polskich kontrahentów. Podkreślenia wymaga fakt, iż na żadnym etapie importu nie nabywają Państwo prawa własności do importowanych towarów.

Nabywane przez Państwa usługi obsługi celnej - polegają na otwarciu i zamknięciu procedury celnej tranzytu z portu do miejsca odprawy celnej na terenie kraju. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Nabywane przez Państwa usługi doradcze dotyczą przygotowania oraz prowadzenia rozliczeń z zakresu VAT, jak również przygotowywania oraz składania JPK wraz z deklaracjami importowymi VAT-IM/A. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Wspomniana wyżej współpraca pomiędzy Spółką a podmiotami mającymi siedzibę w Polsce jest zawarta na czas nieokreślony. Spółka nie ma wpływu na sposób świadczenia usług celnych oraz doradczych przez swoich kontrahentów. Spółka nie ma również wpływu na zakres zasobów wykorzystywanych przez kontrahentów do świadczenia wyżej wskazanych usług. Spółka nie posiada jakiejkolwiek kontroli nad zasobami osobowymi/technicznymi/rzeczowymi kontrahentów. Całość usług realizowanych przez polskich kontrahentów odbywa się za pośrednictwem zasobów technicznych i rzeczowych należących do tych podmiotów. Spółka nie posiada kontroli nad ww. zasobami, pozostawiając przedmiotowe zadania kontrahentom.

Spółka poza wymienionymi powyżej usługami z zakresu obsługi celnej oraz usługami doradczymi, nie nabywa na terytorium Polski jakichkolwiek innych usług bądź towarów.

Spółka wskazuje również, że na terenie Polski nie posiada żadnego sprzętu bądź maszyn, czy nieruchomości (biura, magazyny itp.). Maszyny oraz sprzęt należące do Spółki zlokalizowane są na terenie Niderlandów.

Spółka nie udostępnia żadnemu podmiotowi swoich zasobów na terytorium Polski, ponieważ Spółka nie posiada ani nie wynajmuje żadnych ruchomości, nieruchomości oraz zasobów osobowych na terytorium Polski. Wszelkie zasoby Spółki znajdują się na terenie Niderlandów.

Całość świadczonych przez Spółkę usług realizowana jest na zlecenie B. Spółka nie jest również właścicielem importowanego towaru i nie odpowiada za jego magazynowanie.

W kraju siedziby (Niderlandach), działalność Spółki opiera się na świadczeniu na rzecz innych podmiotów z grupy (`(...)`) usług obsługi logistycznej. Spółka dokonuje również importu towarów na terenie Niderlandów na rzecz B.

Na terenie Niderlandów (kraju siedziby) posiadają Państwo wszystkie zasoby zajmujące się obsługą handlową, administracyjną, marketingową, zarządczą oraz wszelką inną infrastrukturę niezbędną do prowadzenia spraw przedsiębiorstwa oraz prowadzi swoją działalność podstawową tj. działalność polegającą na obsłudze logistycznej podmiotów z grupy (`(...)`).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1. na czym polegają usługi obsługi celnej oraz usługi doradcze, należało wyjaśnić, w tym wskazać jakie czynności wchodzą w zakres tych usług oraz jakie zasoby osobowe i techniczne są niezbędne w celu świadczenia tych usług

Usługi obsługi celnej - polegają na otwarciu i zamknięciu procedury celnej tranzytu z portu do miejsca odprawy celnej na terenie kraju. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Usługi doradcze świadczone na rzecz Spółki dotyczą przygotowania oraz prowadzenia rozliczeń z zakresu VAT, jak również przygotowywania oraz składania JPK wraz z deklaracjami importowymi VAT-IM/A. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

2. czy usługi świadczone przez polskich kontrahentów (usługi obsługi celnej i usługi doradcze) dotyczą działalności pomocniczej w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Holandii, w tym należało wskazać na czym polega i w jaki sposób jest realizowana działalność w kraju siedziby

Wnioskodawca jest jedną ze Spółek wchodzących w skład grupy (`(...)`), która odpowiedzialna jest za świadczenie usług logistycznych na rzecz innych podmiotów z grupy (`(...)`) jak również odprawę celną (dopuszczenie do obrotu) towarów na terenie całej Unii Europejskiej. W tym celu uzyskała od holenderskich władz celnych pozwolenie na odprawę scentralizowaną. W związku z tym, że wymaga to również tranzytu w Polsce, Spółka nabywa usługi świadczone przez polskich kontrahentów. Działalność Spółki w Polsce jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej jaką jest dokonywanie odprawy scentralizowanej w Holandii.

3. czy działalność Państwa Spółki na terytorium polski ogranicza się wyłącznie do obsługi importu

Tak. Działalność Spółki na terytorium Polski ogranicza się wyłącznie do obsługi importu.

4. na czym polega i w jako sposób jest realizowana obsługa importu przez Państwa Spółkę na terytorium Polski, należało wyjaśnić

W związku z tym, że Spółka posiada pozwolenie na odprawę scentralizowaną wszelkie czynności związane z rozliczeniem należności cła odbywają się bezpośrednio z holenderskim władzami celnymi (w kraju siedziby) na podstawie pozwolenia Spółki, a w Polsce realizowana jest jedynie procedura tranzytu z portu do miejsca importu (odprawy celnej) na terenie kraju oraz rozliczenie podatku VAT z tytułu importu.

5. czy polscy kontrahenci świadczą usługi na rzecz Państwa Spółki zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę

Nie. Spółka nie ma wpływu na sposób świadczenia usług celnych lub doradczych, w szczególności nie jest uprawniona do narzucania sposobu działania, metod pracy czy stosowanych systemów przy realizacji usług.

6. czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi oraz technicznymi/rzeczowymi kontrahenta od których nabywa usługi obsługi celnej, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie. Spółka nie posiada jakiejkolwiek kontroli nad zasobami osobowymi oraz technicznymi/rzeczowymi kontrahenta od których nabywa usługi obsługi celnej. Spółka nie wpływa na metody pracy/sposób działania. Kontrahent od którego Spółka nabywa usługi obsługi celnej w pełni zatrudnia swój personel oraz posiada swoje ruchomości oraz nieruchomości. Spółka nie ma prawa do wydawania jakichkolwiek poleceń pracownikom usługodawcy. Podmiot świadczy swoje usługi całkowicie niezależnie od Spółki.

7. czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi oraz technicznymi/rzeczowymi kontrahenta od którego nabywa usługi doradcze, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie. Spółka nie posiada jakiejkolwiek kontroli nad zasobami osobowymi oraz technicznymi/rzeczowymi kontrahenta od których nabywa usługi doradcze. Spółka nie wpływa na metody pracy/sposób działania. Kontrahent od którego Spółka nabywa usługi doradcze w pełni zatrudnia swój personel oraz posiada swoje ruchomości oraz nieruchomości. Spółka nie ma prawa do wydawania jakichkolwiek poleceń pracownikom usługodawcy. Podmiot świadczy swoje usługi całkowicie niezależnie od Spółki.

8. czy Państwa Spółka udostępnia, jakiemuś podmiotowi na terytorium Polski jakiekolwiek zasoby (np. osobowe, urządzenia/sprzęt) jeśli tak należało wskazać jakiemu podmiotowi i jakie

Nie. Spółka nie udostępnia żadnemu podmiotowi swoich zasobów na terytorium Polski, ponieważ Spółka nie posiada żadnych ruchomości, nieruchomości oraz zasobów osobowych na terytorium Polski. Wszelkie zasoby Spółki znajdują się na terenie Niderlandów.

9. czy Państwa Spółka na terytorium Polski wynajmuje (lub w inny sposób pozyskuje) jakieś nieruchomości/lokale/miejsca magazynowe itp. jeśli tak należało ogólnie wskazać jakie i do jakich celów je wykorzystuje

Nie. Spółka nie wynajmuje ani nie posiada na terytorium Polski żadnych nieruchomości/lokali/miejsc magazynowych itp.

10. czy poza świadczeniami nabywanymi od polskich kontrahentów (usługami obsługi celnej i usługami doradczymi) Spółka nabywa na terytorium Polski jakieś usługi bądź towary, jeśli tak należało wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary są nabywane w tym w jakim celu

Nie. Spółka poza wymienionymi w opisie zdarzenia przyszłego usługami z zakresu obsługi celnej oraz usługami doradczymi, nie nabywa na terytorium Polski jakichkolwiek innych usług bądź towarów.

11. czy na terytorium Polski Państwa Spółka będzie realizowała czynności podlegające opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Usługi obsługi celnej kompleksowo świadczone są na rzecz Spółki B z siedzibą w Szwecji i miejscem ich opodatkowania jest Szwecja.

Pytania

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów podatku od towarów i usług w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady nr 282/2011?
2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z tym, że dla nabywanych przez Spółkę od polskich kontrahentów usługi obsługi celnej i doradztwa miejscem świadczenia usług na podstawie art. 28b ustawy o podatku VAT nie będzie Polska, to w przypadku otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT dotyczącym nabywania usług obsługi celnej i usług doradczych przez Spółkę, Spółka nie będzie miała prawda do odliczenia tego podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)

1. Państwa zdaniem, w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności do celów podatku od towarów i usług w Polsce w rozumieniu artykułu 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady nr 282/2011.
2. Państwa zdaniem, w opisanym zdarzeniu przyszłym w związku z tym, że dla nabywanych od polskich kontrahentów usług obsługi celnej i usług doradczych na rzecz Spółki miejscem świadczenia usług na podstawie art. 28b ustawy o podatku VAT nie będzie Polska, to w przypadku otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT dotyczącym nabycia usług obsługi celnej i usług doradczych na rzecz Spółki, Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia tego podatku VAT.

I. Stałe miejsce prowadzenia działalności

Stosowanie do treści art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Na podstawie zaś art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do ustawy o VAT nie definiują pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. Termin ten został jednak zdefiniowany w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady 282/2011, którego przepisy stosuje się bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (nie wymagają implementacji do prawa krajowego).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady 282/2011 pod pojęciem „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” należy rozumieć „dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”.

Zatem zgodnie z przytoczoną definicją stałe miejsce prowadzenia działalności to miejsce:

• charakteryzujące się wystarczającą stałością,
• mające odpowiednie zaplecze personalne i techniczne zdolne odebrać i wykorzystać usługi świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zawarta w Rozporządzeniu Wykonawczym 282/2011 stanowi w istocie odzwierciedlenie ugruntowanego stanowiska prezentowanego w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), co wyraźnie zostało podkreślone w pkt 14 preambuły do Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, zgodnie z którym wyjaśnienie pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej powinno uwzględniać orzecznictwo TSUE. Ponadto, dla stosowania w praktyce pojęć zdefiniowanych w Rozporządzeniu Wykonawczym 282/2011 wskazane jest stosownie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dla zdefiniowania pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” niezbędne jest odwołanie się do dorobku orzeczniczego TSUE, który wielokrotnie orzekał w tej kwestii. W szczególności należy wskazać wyroki z dnia: 4 lipca 1985 r. w sprawie Gunter Berhkolz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-AItstadt (C- 168/84); 2 maja 1996 w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94); 7 maja 1998 r. w sprawie Lease Plan Luxembourg SA przeciwko Belgii (C-390/96); 17 lipca 1997 r. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondernemingen Amsterdam (C-190/95); 12 maja 2005 r. w sprawie RAL (Channel Islands) Ltd i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise (C- 452/03); 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern (C- 73/06) czy z dnia 16 października 2014 r. w sprawie Welmory sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku (C-605/12).

Zgodnie ze wskazówkami TSUE zawartymi w wyroku z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie Gunter Berkholz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-AItstadt (168/84), aby miejsce, w którym podatnik wykonuje działalność gospodarczą można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące przesłanki: (i) miejsce to musi się charakteryzować pewną minimalną skalą działalności oraz (ii) muszą być w nim stale obecne zasoby ludzkie oraz techniczne konieczne do wykonywania działalności.

Podobnie orzekł TSUE w wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg przeciwko Bundeszentralamt für Steuern, sygn. (C-73/06) - TSUE wskazał, iż „zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług. (`(...)`) Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny.”

W wyroku z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondernemingen Amsterdam (C-190/95), w którym TSUE stwierdził, iż przedsiębiorstwo, które nie posiada w państwie członkowskim ani własnego personelu, ani struktury organizacyjnej, która cechuje się wystarczającym stopniem trwałości, aby zapewnić ramy, w których mogłyby być zawierane umowy i podejmowane decyzje w zakresie zarządzania, nie może być uznane za posiadające stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie.

Kolejnym przykładem jest także wyrok z dnia 16 października 2014 r. w sprawie Welmory sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku (C-605/12), gdzie TSUE wskazał, że „(`(...)`) podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, powinien być uważany za posiadającego w tym innym państwie członkowskim „stałe miejsce prowadzenia działalności” w rozumieniu art. 44 dyrektywy VAT, w celu określenia miejsca opodatkowania tych usług, jeżeli to stałe miejsce charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór usług i wykorzystywanie ich do celów jego działalności gospodarczej (`(...)`)”.

Uwzględniając regulacje zawarte w Rozporządzeniu Wykonawczym 282/2011, a także tezy prezentowane w przytoczonym powyżej orzecznictwie TSUE. Stwierdzić należy, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• miejsce charakteryzuje się określonym poziomem stałości, czyli podatnik ma zamiar prowadzenia działalności w tym miejscu w dłuższym okresie,
• miejsce działalności charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego oraz technicznego, aby umożliwić odbiór nabywanych usług i wykorzystanie ich dla potrzeb tego miejsca prowadzenia działalności lub świadczenie usług (prowadzenie działalności gospodarczej) z tego miejsca.

W orzecznictwie TSUE podnosi się, że powyższe kryteria muszą zostać spełnione łącznie. W przypadku, gdy którekolwiek z nich nie zostanie spełnione, nie będzie można uznać, iż powstało stałe miejsce prowadzenia działalności.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach polskich organów podatkowych i sądów administracyjnych, przykładowo potwierdził je Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 czerwca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-392/15-3/JF, uznając następujące stanowisko za prawidłowe „należy podkreślić konieczność łącznego spełnienia przesłanek istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie stałości, niezależności oraz obecności w Polsce odpowiedniego zaplecza technicznego i ludzkiego. W związku z tym, jeśli wszystkie wymienione powyżej przesłanki nie zostaną spełnione łącznie, nie dojdzie do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.”

II. Ocena działalności Spółki w Polsce

Odnosząc wymienione i opisane wyżej przesłanki stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej do przedstawionego w niniejszym wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Spółka stoi na stanowisku, iż nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nie zostały bowiem spełnione łącznie warunki zaistnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że działalność Spółki na terytorium Polski nie charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego oraz technicznego, aby umożliwić samodzielne prowadzenie działalności na terenie Polski.

Spółka nie posiada w Polsce żadnego personelu, w tym zarządu. Spółka nie dysponuje żadnym prawem do ruchomości bądź nieruchomości zlokalizowanych na terytorium Polski. Spółka nie posiada biura ani powierzchni magazynowej.

W ramach prowadzonej działalności w Polsce Spółka korzysta z usług podmiotów zewnętrznych tj. dostawców usług celnych oraz doradczych. To dostawcy usług zatrudniają cały swój personel i świadczą swoje usługi całkowicie niezależnie od Spółki.

Usługi obsługi celnej - polegają na otwarciu i zamknięciu procedury celnej tranzytu z portu do miejsca odprawy celnej na terenie kraju. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Usługi doradcze świadczone na rzecz Spółki dotyczą przygotowania oraz prowadzenia rozliczeń z zakresu VAT, jak również przygotowywania oraz składania JPK wraz z deklaracjami importowymi VAT-IM/A. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Spółka nie ma wpływu na sposób świadczenia usług celnych oraz doradczych, w szczególności nie jest uprawniona do narzucania sposobu działania, metod pracy czy stosowanych systemów, przy realizacji usług. Usługodawcy w pełni samodzielnie decydują o metodach, sposobach, systemach realizacji usług na rzecz Spółki. Spółka nie ma prawa do wydawania jakichkolwiek poleceń pracownikom usługodawców.

Należy podkreślić, że usługi nabywane przez Spółkę w Polsce mają charakter pomocniczy tj. mają na celu umożliwienie importu towarów i z tego względu są niezbędne do wykonywania tej działalności w Polsce.

W konsekwencji powyższego, Państwa zdaniem w świetle przepisów Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011 jak i polskiej ustawy VAT Spółka nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z uwagi na niespełnienie łącznie przesłanek charakteryzujących tego typu działalność.

Należy podkreślić, że dokonywanie importu towarów, spoza UE w Polsce wymaga wykorzystania usługi obsługi celnej, które są świadczone przez zewnętrzne podmioty, jeżeli podmiot nie posiada w Polsce własnych zasobów technicznych. Skoro więc prawodawca unijny przy określaniu przesłanek do stwierdzenia stałego miejsca prowadzenia działalności posługuje się dwoma przesłankami tj. nie tylko stałością działalności ale również wymogiem posiadania niezbędnego zaplecza technicznego i personalnego, to nie można przyjąć, że nabywanie usług obsługi celnej powoduje uznanie, że występuje stałe miejsce prowadzenia działalności. Do uznania, że w danej sprawie występuje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie takiego zaplecza technicznego i personalnego nad którym podmiot sprawuje pewien zakres kontroli i na który posiada wpływ. W niniejszej sprawie tego rodzaju zaplecze techniczne i personalne nie występuje.

W związku z powyższym, Państwa zdaniem, w opisanym stanie faktycznym Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów podatku od towarów i usług w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady nr 282/2011.

Jeżeli więc, w opisanym zdarzeniu przyszłym w związku z tym, że dla nabywanych przez Spółkę obsługi celnej i usług doradczych miejscem świadczenia usług na podstawie art. 28b ustawy o podatku VAT nie będzie Polska, to w przypadku otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT dotyczącym nabycia usług obsługi celnej i usług doradczych Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia tego podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy,

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo spółką z siedzibą w Niderlandach, która posiada status czynnego podatnika VAT na terenie Polski. Ponadto jesteście jedną ze Spółek wchodzących w skład grupy (`(...)`), która odpowiedzialna jest za świadczenie usług logistycznych na rzecz innych podmiotów z grupy (`(...)`) jak również odprawę celną (dopuszczenie do obrotu) towarów na terenie całej Unii Europejskiej. W tym celu Spółka uzyskała od holenderskich władz celnych pozwolenie na odprawę scentralizowaną. W związku z tym, że Spółka posiada pozwolenie na odprawę scentralizowaną wszelkie czynności związane z rozliczeniem należności cła odbywają się bezpośrednio z holenderskim władzami celnymi (w kraju siedziby) na podstawie pozwolenia (`(...)`), a w Polsce realizowana jest jedynie procedura tranzytu z portu do miejsca importu (odprawy celnej) na terenie kraju oraz rozliczenie podatku VAT z tytułu importu. Realizacja procedury tranzytu w Polsce, wymaga od Spółki nabywania usług świadczonych przez polskich kontrahentów. Działalność Spółki w Polsce jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej jaką jest dokonywanie odprawy scentralizowanej w Holandii.

W ramach prowadzonej działalności na terenie Polski, nabywacie Państwo wyłącznie usługi obsługi celnej i usługi doradcze od polskich kontrahentów. Ponadto na żadnym etapie importu nie nabywają Państwo prawa własności do importowanych towarów. Działalność Spółki w Polsce polega na obsłudze importu do Polski towarów (głównie ubrań) spoza Unii Europejskiej stanowiących własność spółki B. Usługi obsługi celnej kompleksowo świadczone są na rzecz Spółki B z siedzibą w Szwecji i miejscem ich opodatkowania jest Szwecja. Usługi obsługi celnej - polegają na otwarciu i zamknięciu procedury celnej tranzytu z portu do miejsca odprawy celnej na terenie kraju. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej. Natomiast nabywane przez Państwa usługi doradcze dotyczą przygotowania oraz prowadzenia rozliczeń z zakresu VAT, jak również przygotowywania oraz składania JPK wraz z deklaracjami importowymi VAT-IM/A. Do ich świadczenia niezbędne jest korzystanie z odpowiedniego oprogramowania oraz osoby je obsługującej.

Wspomniana wyżej współpraca pomiędzy Spółką a podmiotami mającymi siedzibę w Polsce jest zawarta na czas nieokreślony. Spółka nie ma wpływu na sposób świadczenia usług celnych oraz doradczych przez swoich kontrahentów, w szczególności nie jest uprawniona do narzucania sposobu działania, metod pracy czy stosowanych systemów przy realizacji usług. Spółka nie ma również wpływu na zakres zasobów wykorzystywanych przez kontrahentów do świadczenia wyżej wskazanych usług. Spółka nie posiada jakiejkolwiek kontroli nad zasobami osobowymi/technicznymi/rzeczowymi kontrahentów. Całość usług realizowanych przez polskich kontrahentów odbywa się za pośrednictwem zasobów technicznych i rzeczowych należących do tych podmiotów. Spółka nie posiada kontroli nad ww. zasobami, pozostawiając przedmiotowe zadania kontrahentom. Spółka poza wymienionymi powyżej usługami z zakresu obsługi celnej oraz usługami doradczymi, nie nabywa na terytorium Polski jakichkolwiek innych usług bądź towarów. Ponadto Spółka na terenie Polski nie posiada żadnego sprzętu bądź maszyn, czy nieruchomości (biura, magazyny itp.). Spółka nie udostępnia także żadnemu podmiotowi swoich zasobów na terytorium Polski, ponieważ Spółka nie posiada ani nie wynajmuje żadnych ruchomości, nieruchomości oraz zasobów osobowych na terytorium Polski. Wszelkie zasoby Spółki znajdują się na terenie Niderlandów. Całość świadczonych przez Spółkę usług realizowana jest na zlecenie B. (`(...)`) nie jest również właścicielem importowanego towaru i nie odpowiada za jego magazynowanie.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka będzie posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów podatku od towarów i usług w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady nr 282/2011 (pytanie nr 1) oraz czy w związku z tym, że dla nabywanych przez Spółkę od polskich kontrahentów usługi obsługi celnej i doradztwa miejscem świadczenia usług na podstawie art. 28b ustawy o podatku VAT nie będzie Polska, to w przypadku otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT dotyczącym nabywania usług obsługi celnej i usług doradczych przez Spółkę, Spółka nie będzie miała prawda do obliczenia tego podatku VAT (pytanie nr 2).

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o. oraz wyrok C-931/19 Titanium Ltd.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w kraju. Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności na terenie Polski Spółka nabywa wyłącznie usługi obsługi celnej i usługi doradcze od polskich kontrahentów, przy czym działalność Spółki w Polsce jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej jaką jest dokonywanie odprawy scentralizowanej w Holandii. Ponadto Spółka nie ma wpływu na sposób świadczenia usług celnych oraz doradczych przez swoich kontrahentów, nie posiada także jakiejkolwiek kontroli nad zasobami osobowymi/technicznymi/rzeczowymi kontrahentów. Spółka na terenie Polski nie posiada żadnych zasobów technicznych i osobowych, nie udostępnia także żadnemu podmiotowi swoich zasobów na terytorium Polski. Wszelkie zasoby Spółki znajdują się na terenie Niderlandów. Zatem należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W tym konkretnym przypadku mimo, że planujecie Państwo współpracować z kontrahentami przez czas nieokreślony, należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski będziecie posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce należało uznać za prawidłowe.

Ponadto odnosząc się do pozostałych Państwa wątpliwości należy wskazać, że w analizowanym przypadku względem usług obsługi celnej i usług doradczych nie bedą miały zastosowania wyłączenia z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Zatem miejsce świadczenia usług powinno być ustalane zgodnie z regułą wynikającą z art. 28b ustawy. Ponadto Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Holandii oraz jak wskazano w interpretacji nie będzie posiadała w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem, usługi do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi obsługi celnej i usługi doradcze świadczone przez kontrahentów będą opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. w Holandii. Tym samym, w przypadku, gdy otrzymacie Państwo od kontrahentów faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski usług obsługi celnej i usług doradczych, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy. W konsekwencji, Państwa Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług obsługi celnej i usług doradczych od polskich kontrahentów, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie miejsca świadczenia nabywanych usług oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).