Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia czy czynność nieodpłatnego dostarczenia Komponentów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) jak również obowiązku udokumentowania transakcji fakturą VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 grudnia 2021 r. (wpływ za pośrednictwem e-PUAP 22 grudnia 2021 r.).

Opis stanu faktycznego:

Państwo jesteście czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [VAT] w Polsce, mającym siedzibę na terytorium (…).

Państwo prowadzicie przedsiębiorstwo, którego głównym profilem działalności jest projektowanie i budowa systemów do obsługi (manipulacji) łodzi. Państwo specjalizujecie się w projektowaniu, wytwarzaniu oraz dostawie kompletnych i gotowych systemów wodowania i podejmowania z wody jednostek pływających (…), inaczej zwanych żurawikami łodziowymi. Spółka zajmuje się ponadto produkcją wciągarek oraz innych urządzeń pokładowych, takich jak np.(…). Produkcja obejmuje przeważnie kompletne żurawiki (…) służące do umieszczania na powierzchni wody różnych jednostek morskich pełniących rolę pomocniczą przy eksploatacji większych łodzi lub instalacji (…)[Produkt].

W ramach prowadzonej działalności Państwo współpracujecie ściśle z (…) [Kontrahent], która posiada status podatnika VAT czynnego w Polsce. Współpraca obu podmiotów przedstawia się następująco:

• Kontrahenta oraz Państwa łączy umowa o współpracy [Umowa współpracy], na mocy której Kontrahent produkuje i sprzedaje na rzecz Państwa Produkty,
• w przypadku większości dostaw, strony ustalają, że Kontrahent wytworzy Produkt nie tylko z własnych (lub zakupionych materiałów), ale także z części powierzonych przez Państwa [Komponenty],
• Państwo, na potrzeby realizacji Umowy współpracy, nabywacie Komponenty od podmiotów trzecich,
• Państwo w związku z nabyciem lub wytworzeniem Komponentów odliczacie naliczony VAT,
• zgodnie z art. 16 Umowy o współpracy, Państwo pozostajecie właścicielem Komponentów w całym procesie produkcji (nie dochodzi do przejścia prawa własności Komponentów na Kontrahenta). Kontrahent nie ma prawa rozporządzać przekazanymi mu Komponentami w sposób inny niż wmontowanie ich do Produktu - umowa zezwala Kontrahentowi jedynie na wykorzystanie Komponentów do wytworzenia Produktu bez możliwości ich zbycia na rzecz podmiotów trzecich. Uznać zatem należy, iż władztwo ekonomiczne w stosunku do Komponentów pozostaje niezmiennie po stronie Państwa,
• Umowa współpracy uniemożliwia Kontrahentowi dokonanie zbycia, ustanawianie zastawu oraz obciążania Komponentów wszelkimi innymi prawami rzeczowymi, ani też rozporządzanie nimi w jakikolwiek inny sposób niż wmontowanie w Produkt,
• Państwo sprowadzacie Komponenty, które są potrzebne do wytworzenia przez Kontrahenta Produktu, do Polski z krajów Unii Europejskiej lub spoza jej granic,
• w przypadku dostaw spoza UE, Wnioskodawca dokonuje importu Komponentów oraz uiszcza wszelkie wymagalne należności celne przywozowe. W wyniku objęcia Komponentów procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu art. 77 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, Komponenty wprowadzane na terytorium kraju przez Państwa uzyskują status towarów unijnych. Brak jest zatem jakichkolwiek przeszkód w wykorzystywaniu ich do wykonywania przez Państwa czynności opodatkowanych,
• Państwo, jako zarejestrowany w Polsce podatnik VAT, rozliczacie należny VAT z tytułu importu Komponentów w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [uVAT], W ramach wskazanej procedury, Państwo rozliczacie VAT należny w imporcie towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu Komponentów,
• Komponenty wchodzą w skład wytwarzanych przez Kontrahenta finalnych Produktów stanowiąc ich części składowe,
• po zakończeniu procesu produkcji, Kontrahent zbywa finalny Produkt na rzecz Państwa z odpowiednio naliczoną marżą. Co istotne, dokonując kalkulacji ceny za Produkt, Kontrahent nie uwzględnia (w przeciwieństwie do kosztu usług własnych, usług obcych oraz materiałów nabytych od podmiotów trzecich) wartości Komponentów - Komponenty, jako materiał powierzony przez finalnego nabywcę (którym jesteście Państwo), nie są elementem cenotwórczym. Takie podejście wynika z faktu, że faktyczne prawo do rozporządzania Komponentami jak właściciel pozostaje przez cały czas po stronie Państwa. A zatem, w momencie zakończenia produkcji Kontrahent uzyskuje prawo do rozporządzania finalnym Produktem, z tym zastrzeżeniem, że pewna wiązka praw do Produktu (w części, która wynika z własności Komponentów) cały czas pozostaje po stronie Państwa.

W świetle powyższego stanu faktycznego, Państwo mają wątpliwości, co do sposobu rozliczenia przekazania Komponentów produkcyjnych Kontrahentowi w zakresie wskazanym poniżej.

Pytanie ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie

Czy nieodpłatne dostarczenie Komponentów należących do Państwa do przedsiębiorstwa Kontrahenta w celu wytworzenia Produktu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, w szczególności czy stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 uVAT, a tym samym czy powoduje po stronie Państwa obowiązek udokumentowania transakcji fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie

Państwa zdaniem nieodpłatne przekazanie Komponentów należących do jego przedsiębiorstwa na rzecz Kontrahenta nie stanowi czynności podlegającej VAT.

Jak wskazano wyżej, Komponenty dostarczane są przez Państwa do przedsiębiorstwa Kontrahenta nieodpłatnie. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 uVAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy zauważyć, że Komponenty są udostępniane Kontrahentowi jedynie do wykorzystania w procesie Produkcji, a ich własność pozostaje po stronie Państwa. Udostępnienie to następuje według zasad ściśle określonych w Umowie współpracy zawartej między stronami, na podstawie której możliwość swobodnego dysponowania Komponentami przez Kontrahenta jest wyłączona. Kontrahent ma prawo wykorzystać Komponenty jedynie do wytworzenia Produktu - przeznaczenia ich do innych czynności byłoby nieuprawnione, a także oznaczałoby naruszenie postanowień Umowy współpracy i uzasadniało naliczenie kar umownych. Co więcej, Komponenty te nie nadają się do wykorzystania przy produkcji innego urządzenia, gdyż są one specjalnie projektowane na potrzeby wytworzenia Produktu.

Zdaniem Państwa, sposób, w jaki udostępniane są Kontrahentowi Komponenty produkcyjne, nie daje podstaw, by operację tę uznać za czynność opodatkowaną VAT, w szczególności za dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 2 uVAT. W opinii Państwa, przy wydaniu Komponentów (które są oznaczone jako „…") nie dochodzi bowiem do faktycznego, definitywnego powierzenia Komponentów na rzecz Kontrahenta umożliwiającego mu dysponowanie Komponentami jak właściciel. Takie wnioski nasuwają się m.in. po dokonaniu literalnej wykładni treści wskazanego przepisu, w szczególności poprzez odniesienie się do znaczenia użytego w jego treści słowa „przekazanie". Jak bowiem wskazuje słownik języka polskiego Państwowego Wydawnictwa Naukowego [PWN] przez przekazanie należy rozumieć „powierzenie komuś czegoś". W dalszej kolejności należy odnieść się do znaczenia słowa „powierzenie". Zgodnie z definicją zawartą w słowniku PWN, przez to słowo rozumie się „danie komuś czegoś do dyspozycji lub na przechowanie". Z kolei według słownika języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego przez „dysponowanie" należy rozumieć „rozporządzenie, zarządzenie, polecenie". Ważne przy tym jest, że punkt drugi art. 7 ust. 2 uVAT istotnie rzutuje na rozumienie powyższych terminów - zwrot „wszelkie inne darowizny" jednoznacznie wskazuje, iż w przepisie tym chodzi o przysporzenia o charakterze (a) nieodpłatnym, ale przede wszystkim (b) definitywnym, czyli takim, które pozwalają odbiorcy na swobodne dysponowanie otrzymanym towarem. Tymczasem, w omawianej sprawie swobody takiej nie ma, skoro Komponenty udostępniane są w jednym, ściśle określonym celu - wytworzenia Produktu.

Przekładając powyższe rozważania na sytuację Państwa, należy stwierdzić, że nie przekazuje on Komponentów na rzecz Państwa (w rozumieniu art. 7 ust. 2 uVAT), gdyż Państwo nie uzyskuje prawa do dysponowania nimi w swobodny sposób. Nie ma on możliwości, aby swobodnie rozporządzać Komponentami (nie może ich zbyć, obciążyć, zniszczyć), może jedynie wykorzystać je w procesie wytworzenia Produktu - wszystkie dyspozycje co do losów Komponentów pochodzą bezpośrednio od Państwa. Nie ma więc swobodnej władzy nad rzeczą.

Podkreślenia wymaga fakt, że władztwo ekonomiczne nad Komponentami pozostaje niezmienne po stronie Państwa. Z cywilnoprawnego punktu widzenia, Kontrahenta sprawującego pieczę nad komponentami uznać należy za dzierżyciela - zgodnie z art. 338 KC, kto rzeczą faktycznie włada za kogo innego, jest dzierżycielem. „Według polskiego ustawodawcy dzierżenie to posiadanie rzeczy w cudzym imieniu. Władza dzierżyciela najczęściej ma charakter zastępczy. Istotna różnica pomiędzy posiadaniem samoistnym czy zależnym a dzierżeniem znajduje się w woli (animus) dysponującego rzeczą. Posiadacz samoistny czy zależny włada rzeczą w swoim imieniu, zaś dzierżyciel w imieniu cudzym" (Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2021).

Skoro zatem, z istotny dzierżenia wynika, że Kontrahent dysponuje Komponentami jedynie w imieniu właściciela (Państwa), a nie swym własnym, nie sposób dopatrzyć się w omawianej relacji elementów konstrukcyjnych „dostawy towarów", rozumianej jako „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel".

Istotnym faktem jest również to, że wartość Komponentów nie stanowi elementu cenotwórczego. Kontrahent nie dolicza bowiem ich wartości do ceny finalnego Produktu, po której sprzedaje go Państwu. Uwzględniane są w niej za to m.in. koszty nabycia materiałów od podmiotów trzecich, koszty nabycia usług obcych jak również marża określona w sposób rynkowy. Zdaniem Państwa, takie działanie jest w pełni uzasadnione ekonomicznie, gdyż Kontrahent nie ponosi jakichkolwiek kosztów z tytułu uzyskania Komponentów produkcyjnych (skoro udostępnienie Komponenty następuje jedynie w celu dokonania ich montażu w finalnym Produkcie), a co za tym idzie, nie byłoby zasadne, aby za te Komponenty Państwo mieli płacić Kontrahentowi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż udostępnienie Kontrahentowi Komponentów na potrzeby wykonania Produktu, który następnie kupujecie Państwo nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, a w szczególności nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 uVAT.

To zaś oznacza, zdaniem Państwa że, skoro przedmiotowa czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu jako dostawa towarów na terytorium kraju, to tym samym nie należy jej dokumentować poprzez wystawienie faktury VAT.

W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 uVAT bowiem Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podsumowując, mając na uwadze zarówno okoliczności sprawy jak i obowiązujące w tym zakresie przepisy trzeba stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie (z tytułu udostępnienia Kontrahentowi Komponentów na potrzeby wykonania Produktu, który następnie Państwo kupujecie), Państwo nie będziecie zobowiązani udokumentować takiej czynności fakturą VAT, ponieważ jak wcześniej wspomniano Komponenty są udostępniane jedynie w celu dokonania ich montażu w finalnym Produkcie, Kontrahent nie ponosi jakichkolwiek kosztów z tytułu ich uzyskania, czyli słowem – nie dochodzi do transakcji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 uVAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Państwo do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.