0114-KDIP1-2.4012.454.2021.2.RST

📅 17.12.2021 🏷️ VAT 📋 Interpretacja indywidualna 🏷️ Pozytywna 📖 62 min czytania 📝 12250 słów

📋 Podsumowanie interpretacji

Interpretacja indywidualna dotyczy współpracy między duńską spółką A (Wnioskodawca) a polską spółką B (Zainteresowany). A jest duńskim rezydentem podatkowym, zajmującym się hurtową dystrybucją artykułów wyposażenia dziecięcego. W celu optymalizacji dostaw A zawarła umowę z B, który jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z umową, B świadczy na terytorium Polski na rzecz A zestaw usług związanych z obsługą towarów A, od momentu ich otrzymania do momentu wysyłki z magazynu B. Wątpliwości dotyczyły m.in. ustalenia, czy współpraca A i B prowadzi do uznania, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz czy miejsce świadczenia usług przez B na rzecz A powinno być analizowane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. Organ uznał, że A nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a usługi świadczone przez B na rzecz A nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, co oznacza, że A nie będzie mogła odliczyć podatku naliczonego z faktur dokumentujących te usługi.

❓ Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

1. Czy współpraca A i B w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) skutkuje uznaniem, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce do którego referuje art. 28b ust. 1 i art. 28b ust. 2 ustawy o VAT? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko A oraz B, że miejsce świadczenia opisanych Usług powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego świadczona przez B usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski (jako świadczona na rzecz podatnika posiadającego siedzibę w innym kraju członkowskim UE)? 3. W przypadku uznania stanowiska A oraz B w zakresie pytań 1 i 2 za prawidłowe i w konsekwencji stwierdzenia, że miejscem świadczenia Usług nie jest terytorium Polski, strony proszą o potwierdzenie, że B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać podatkiem od towarów i usług, a w sytuacji, gdy A otrzymałaby od B fakturę dokumentującą Usługi z wykazanym podatkiem nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury. 4. W przypadku uznania stanowiska A oraz B w zakresie pytań 1 lub 2 za nieprawidłowe i w konsekwencji stwierdzenia, że miejscem świadczenia Usług jest terytorium Polski, strony proszą o potwierdzenie, że B świadcząc Usługi na rzecz A powinna je opodatkować podatkiem od towarów i usług, a A będzie mogła (co do zasady) skorzystać z odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Stanowisko urzędu

Ad 1. W ocenie Organu, współpraca A i B w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) nie skutkuje uznaniem, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce do którego referuje art. 28b ust. 1 i art. 28b ust. 2 ustawy o VAT. A nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w kraju. A jest duńskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność w Danii, a działalność na terytorium Polski ma charakter pomocniczy w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Danii. Korzystanie przez A z usług B nie oznacza, że zaplecze personalne i techniczne B pozostaje w bezpośredniej zależności od A i stanowi jej stałe miejsce prowadzenia działalności. Ad 2. W ocenie Organu, prawidłowe jest stanowisko A oraz B, że miejsce świadczenia opisanych Usług powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego świadczona przez B usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Usługi świadczone przez B na rzecz A nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy, a A nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Tym samym Usługi są opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy w kraju, w którym A będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Danii. Ad 3. W ocenie Organu, w przypadku uznania stanowiska A oraz B w zakresie pytań 1 i 2 za prawidłowe, B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać podatkiem od towarów i usług. Natomiast w sytuacji, gdy A otrzymałaby od B fakturę dokumentującą nabycie Usług z wykazanym podatkiem, to nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury, z uwagi na zastosowanie wyłączenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy. Ad 4. Organ nie wydaje interpretacji w zakresie pytania nr 4, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania nr 1 lub 2 za nieprawidłowe, a Organ uznał stanowisko Państwa w tym zakresie za prawidłowe.

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex

Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.

Rozpocznij bezpłatny okres próbny

📖 Pełna treść interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2021 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, miejsca świadczenia usług oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2021 r. (wpływ 9 grudnia 2021 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

  1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. Spółka

  1. Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

B. Spółka

Opis stanu faktycznego

Państwa Spółka jest duńskim rezydentem podatkowym, posiadającym swoją siedzibę na terytorium Danii (dalej: Spółka lub Wnioskodawca). Prowadzicie Państwo działalność w zakresie hurtowej dystrybucji artykułów wyposażenia dziecięcego (tj. leżanek, łóżek piętrowych, materacy i poduszek, a także schowków, tekstyliów, stołów, krzeseł, oświetlenia).

W celu optymalizacji procesu dostaw zawarliście ramową umowę o współpracy (dalej: Umowa) z B. sp. z o.o, będącą polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) (dalej: Zainteresowany).

B. jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, zajmującą się między innymi dostarczaniem swoim klientom rozwiązań transportowych, logistycznych i magazynowych. B. posiada na terytorium Polski własną siedzibę, przestrzeń magazynową oraz personel niezbędny do prowadzenia działalności i świadczenia usług.

Na podstawie Umowy, B. świadczy na terytorium Polski na Państwa rzecz zestaw usług obejmujących wszystkie usługi związane z obsługą towarów należących do Państwa od momentu ich otrzymania i do momentu ich wysyłki z magazynu Zainteresowanego, które obejmują w szczególności:

· odbiór transportu przychodzącego do obiektów magazynowych,

· usługi magazynowe (odbiór palet z towarem, magazynowanie, przygotowanie magazynowanych towarów A. do wysyłki obejmujące kompletowanie i pakowanie zamówienia),

· transport wychodzący do klientów A,

(dalej łącznie: Usługi).

Towary Spółki, do magazynu Zainteresowanego będą transportowane m.in. z:

· zakładów produkcyjnych położonych w Estonii, których A jest właścicielem

· od dostawców zewnętrznych Spółki.

Zawieranie umów handlowych oraz poszukiwanie nowych klientów jest i będzie dokonywane wyłącznie przez Państwa, w szczególności bez udziału B.

Na każdym etapie świadczenia Usług, będziecie pozostawali właścicielem magazynowanych w Polsce towarów. Przy czym w związku ze świadczeniem Usług, od momentu przyjęcia towarów na Magazyn, B. odpowiadać będzie za wszelkie szkody, wady i przecieki towarów (chyba że B. udowodni, że nie mogła zapobiec uszkodzeniu towarów pomimo zachowania należytej staranności). Ponadto B przed rozpoczęciem magazynowania towarów weryfikuje towary pod kątem występowania wad i w przypadku ich stwierdzenia jest obowiązana powiadomić o nich Państwa (pod rygorem odpowiedzialności za występujące wady). Przy czym weryfikacja ta jest dokonywana wyłącznie na podstawie zewnętrznego wyglądu palety z towarem (w szczególności B nie jest zobowiązana do rozpakowania palet z towarem ani do rozpakowania poszczególnych opakowań w celu ustalenia występowania wad).

W zakresie różnic inwentaryzacyjnych, strony uzgodniły, że wszelkie straty inwentaryzacyjne do 0,25% wartości zostaną pokryte przez A. Każda strata, która przekracza 0,25% będzie rekompensowana Spółce przez B.

Towary, które na podstawie Umowy będą przechowywane na terytorium Polski, będą dostarczane do klientów Spółki znajdujących się zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i w innych krajach pozawspólnotowych. Dostawy te będą Państwo klasyfikować dla potrzeb VAT jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów lub eksport towarów (w zależności od państwa zakończenia transportu).

Dla zapewnienia prawidłowej realizacji Usług w zakresie przygotowania towarów do wysyłki, Spółka będzie informowała B o otrzymanych zamówieniach na towary znajdujące się na terenie magazynu w Polsce. W związku z powyższym będziecie Państwo przekazywać za pośrednictwem zintegrowanego systemu informatycznego Zainteresowanemu informacje o otrzymanych zamówieniach zakupu od klientów A zawierających specyfikację produktów, dane o czasie i miejscu dostawy do klienta oraz inne niezbędne dane dotyczące zamówienia. Po otrzymaniu informacji o zamówieniu, B rozpocznie procedurę pobrania i pakowania towaru do klienta. Każde Zamówienie zostanie przygotowane przez B do wysyłki do miejsca przeznaczenia określonego przez Państwa klienta w zamówieniu. Przy czym to B oraz pracownicy tej spółki będą każdorazowo ponosić odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie Usługi oraz decydować samodzielnie o sposobie wykonania konkretnego zlecenia i sposobie wykorzystania posiadanej przestrzeni magazynowej.

Ryzyko utraty, uszkodzenia i odpowiedzialności ubezpieczeniowej za wysyłane towary przechodzą z B na Państwa (lub klienta Państwa, w zależności od przypadku) po przekazaniu towaru przewoźnikowi odpowiedzialnemu za transport towaru do klienta.

Ponadto, w przypadku, gdy towary dostarczone klientom Państwa będą zawierać wady lub nie będą zgodne z opisem, co do zasady zostaną one zwrócone do magazynu B. Po otrzymaniu zwróconych towarów zastosowanie znajdą analogiczne zasady ponoszenia odpowiedzialności za wady towarów jak w przypadku towarów przekazywanych do magazynu B. Jednocześnie zwrócone towary, zgodnie z postanowieniami umowy będą przechowywane w oddzielnym obszarze magazynu B.

W trakcie trwania Umowy, będziecie Państwo uprawnieni do przeprowadzania cyklicznych przeglądów w magazynie należącym do B, w celu optymalizacji procesu i weryfikacji zwróconych (przez klientów A) towarów (przechowywanych w magazynie na podstawie zawartej Umowy). Ewentualne inspekcje będą jednakże możliwe jedynie po wcześniejszym zawiadomieniu B oraz wyłącznie pod nadzorem pracowników Ba. Należy także wskazać, że B posiada i posiadać będzie także innych niż Spółka klientów, na rzecz których świadczy swoje usługi, a zasady udostępniania Spółce magazynu (dla potrzeb przeprowadzenia kontroli jakości Usług) nie odbiegają od standardów jakie B stosuje wobec swoich pozostałych klientów.

W celu realizowanych oraz planowanych transakcji (np. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów) Państwa Spółka zarejestrowała się w Polsce dla celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny oraz uzyskała polski numer identyfikacji podatkowej (NIP). Pragniecie Państwo podkreślić, że nie posiadacie oddziału, biura, personelu ani innej fizycznej obecności na terytorium Polski, a wszelkie działania związane z działalnością Państwa Spółki są oraz będą wykonywane, co do zasady, z terytorium Danii.

Dodatkowo, pragniecie Państwo podkreślić, że w ramach planowanej kooperacji z B nie będzie miał nieograniczonego prawa wstępu do magazynów i biur należących do B, w szczególności nie będzie miał również prawa do dysponowania tą przestrzenią ani decydowania o jej wykorzystaniu. Ponadto Państwa Spółka, w żaden sposób nie będzie uprawniona do podejmowana decyzji dotyczących jakichkolwiek innych kwestii związanych z funkcjonowaniem magazynu B.

Wnioskodawca pragnie także podkreślić, iż w trakcie trwania Umowy pracownicy B nie będą nadzorowani czy kontrolowani przez Państwa, a żadna część magazynu należącego do B. nie będzie oddana do wyłącznej Państwa dyspozycji. Planowana Umowa nie przewiduje również, by towary należące do Państwa były przechowywane w wydzielonej do tego celu konkretnej części magazynu. Jedyne zastrzeżenie w tym zakresie dotyczy przechowywania towarów zwracanych (przez klientów A) w innym obszarze magazynu niż towary pierwotne przewożone do magazynu. Przy czym także w tym przypadku nie jest to wydzielona część magazynu, a odrębne przechowywanie towarów pierwotnie przywożonych i towarów zwracanych ma na celu zapobieżenie „mieszaniu” się tych towarów i niedopuszczeniu do przesyłania klientom A towarów wadliwych.

B. będzie w pełni odpowiedzialny za zarządzanie swoim personelem i kontrolę nad nim. Państwa Spółka nie będzie uprawniona do wydawania poleceń ani kontrolowania personelu polskiej spółki. Co więcej, ponieważ B posiada i posiadać będzie także innych niż Państwa Spółka klientów na rzecz których świadczy swoje usługi, zakres prac realizowanych przez personel B nie będzie ograniczać się jedynie do usług wykonywanych na podstawie Umowy dla Państwa.

Końcowo, jak zostało wskazane powyżej, na gruncie planowanego modelu współpracy, pracownicy B. lub jakiekolwiek inne osoby nie będą posiadały prawa do zawierania lub aktywnego negocjowania umów w Państwa imieniu lub reprezentowania jej w jakikolwiek sposób na terytorium Polski. Państwa Spółka nie będzie również posiadała prawnego ani faktycznego prawa do korzystania z urządzeń lub wyposażenia należącego do B. znajdującego się na terytorium Polski dla celów własnej działalności gospodarczej. Nie zamierzacie Państwo także zatrudniać pracowników, którzy świadczyliby dla Państwa pracę na terenie siedziby lub magazynu należącego do B lub w jakimkolwiek innym miejscu w Polsce.

Ewentualna obecność personelu lub przedstawicieli Państwa Spółki w Polsce będzie się odbywać wyłącznie w związku z kontrolą jakości Usług świadczonych przez B. Wizyty te będą miały charakter wyłącznie okazjonalny i nie będą trwać dłużej niż kilka dni / tygodni w ciągu roku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

a. w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza w kraju siedziby działalności gospodarczej Państwa Spółki tj. Zainteresowanego będącego stroną postępowania (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Danii np. czy w kraju siedziby Państwa Spółka korzysta z jakichś magazynów, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)

Spółka prowadzi swoją działalność z terytorium Danii tj. posiada tam własne sklepy firmowe, biuro sprzedaży, dział administracji oraz dział rozwoju produktów.

Na chwilę obecną Spółka nie posiada w swoich strukturach na terytorium Danii działu odpowiedzialnego za magazynowanie i logistykę towarów. W przeszłości zadania te Spółka wykonywała na terytorium Danii we własnym zakresie, jednak na chwilę obecną ten rodzaj aktywności został przeniesiony do Polski i aktualnie wykonywany jest przez B.

b. przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Państwa Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów z terytorium Polski

Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów przez czas nieokreślony. Współpraca z B została dopiero co nawiązana i z tego powodu na razie Spółka nie planowała żadnych zmian modelu funkcjonowania. Z pewnością model funkcjonujący obecnie zostanie utrzymany co najmniej do końca 2023 r.

c. na jaki okres czasu Państwa Spółka zawarła umowę z B

Umowa między A. a B. została zawarta na czas nieokreślony. Jednakże zgodnie z postanowieniami Umowy Umowa może zostać rozwiązana z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec roku kalendarzowego, przy czym A może wypowiedzieć Umowę nie wcześniej niż do końca 2023 roku, a B może wypowiedzieć Umowę nie wcześniej niż do końca 2025 roku.

d. czy działalność prowadzona na terytorium Polski jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Danii

Tak, działalność prowadzona przez A. na terenie Polski jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Danii.

e. co oznacza, że „(…) A będzie uprawniona do przeprowadzania cyklicznych przeglądów w magazynie należącym do B, w celu optymalizacji procesu i weryfikacji zwróconych (przez klientów A) towarów (…)”, należało wyjaśnić, w tym wskazać kto i jak często będzie przeprowadzał cykliczne przeglądy oraz na czym polega optymalizacja procesu i weryfikacja zwróconych towarów

„Optymalizacja procesu” oznacza, że jeśli Spółka pozyska nowego klienta, do którego będą wysyłane towary z terytorium Polski, z wykorzystaniem Usług świadczonych przez B, to A musi upewnić się, że etykietowanie i sposób pakowania towarów są wykonywane zgodnie ze standardami uzgodnionymi w Umowie.

A dokonywać będzie także weryfikacji zwrotów towarów przez klientów (przykładowo w zakresie zasadności ich dokonania).

Cykliczne przeglądy w praktyce będą wykonywane albo za pośrednictwem spotkania online lub osobiście przez przyjeżdżających do Polski pracowników A.

A zakłada, że pracownicy A. będą się pojawiać na terytorium magazynu B w związku z dokonywaniem cyklicznych przeglądów około raz w miesiącu (przy założeniu że przegląd nie będzie dokonywany za pośrednictwem spotkania online).

f. czy B. świadczy usługi na rzecz Państwa Spółki zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę

W Umowie strony określiły zakres świadczonych Usług i w konsekwencji oczekiwany przez A. i B. efekt tych działań. Sposób świadczenia Usług przez B pozostaje w wyłącznej gestii B, ale jest zgodny ze standardami określonymi w Umowie (i opisanymi we wniosku). B wykonuje usługi według własnych standardów, które zostały zaakceptowane przez A.

g. czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi B. w tym należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie, A nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi B.

h. czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów osobowych oraz technicznych/rzeczowych B. ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w tym należy wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany

Nie, A nie ma wpływu na to jaka część zasobów osobowych oraz technicznych/rzeczowych B ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług.

i. czy Państwa Spółka na terytorium Polski posiada/wynajmuje jakieś nieruchomości/lokale/miejsca magazynowe itp. jeśli tak należało ogólnie wskazać jakie i do jakich celów je wykorzystuje

Nie, A na terytorium Polski nie posiada/nie wynajmuje żadnych nieruchomości/lokali/miejsc magazynowych.

j. czy poza usługami nabywanymi od B Państwa Spółka nabywa na terytorium Polski jakieś usługi bądź towary, jeśli tak należało wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary są nabywane w tym w jakim celu

Tak, Spółka nabywa towary od innych polskich dostawców. Ponadto zdarza się, że Spółka nabywa usługi, takie jak pomoc w odprawie celnej oraz usługi transportowe.

Pytania (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)

1. Czy, współpraca A i B w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) skutkuje uznaniem, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce do którego referuje art. 28b ust. 1 i art. 28b ust. 2 ustawy o VAT?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko A oraz B, że miejsce świadczenia opisanych Usług powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego świadczona przez B usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski (jako świadczona na rzecz podatnika posiadającego siedzibę w innym kraju członkowskim UE)?

3. W przypadku uznania stanowiska A oraz B w zakresie pytań 1 i 2 za prawidłowe i w konsekwencji stwierdzenia, że miejscem świadczenia Usług nie jest terytorium Polski, strony proszą o potwierdzenie, że B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać podatkiem od towarów i usług, a w sytuacji, gdy A otrzymałaby od B fakturę dokumentującą Usługi z wykazanym podatkiem nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

4. W przypadku uznania stanowiska A oraz B w zakresie pytań 1 lub 2 za nieprawidłowe i w konsekwencji stwierdzenia, że miejscem świadczenia Usług jest terytorium Polski, strony proszą o potwierdzenie, że B świadcząc Usługi na rzecz A powinna je opodatkować podatkiem od towarów i usług, a A będzie mogła (co do zasady) skorzystać z odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w odpowiedz na wezwanie)

Ad 1.

W Państwa ocenie, współpraca A. i B. w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) nie kreuje dla A. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, do którego referuje art. 28b ust. 1 i art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

Ad 2.

W Państwa ocenie miejsce świadczenia opisanych Usług powinno być ustalone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego świadczone przez B Usługi, w okolicznościach przedstawionych powyżej w opisie sprawy nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, mimo faktu zarejestrowania Wnioskodawcy dla celów VAT w Polsce. W szczególności opisana w stanie faktycznym Usługa świadczona przez B na rzecz A na podstawie zawartej Umowy nie stanowi usług związanych z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT, ani nie jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności A.

Ad 3.

W Państwa ocenie:

· współpraca A. i B. w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) nie skutkuje uznaniem, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce,

· miejsce świadczenia (a tym samym opodatkowania) Usług powinno być rozpoznane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy (tj. w miejscu w którym A posiada siedzibę - na terytorium Danii), to świadczona przez B Usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. W konsekwencji B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać VAT w Polsce.

Gdyby natomiast A otrzymała od B fakturę dokumentującą nabycie Usług z wykazanym VAT, to nie będzie jej przysługiwać w Polsce prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na zastosowanie wyłączenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Ad 4.

W przypadku stwierdzenia przez tut. Organ, że miejscem świadczenia Usług jest terytorium Polski, to B świadcząc Usługi na rzecz A powinna je opodatkować podatkiem od towarów i usług i udokumentować fakturą z wykazanym podatkiem. Natomiast w sytuacji, gdy A otrzymałby od B fakturę dokumentującą Usługi z wykazanym podatkiem to będzie jej, co do zasady, przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a ustawy o VAT.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Zatem w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy VAT.

Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji stałego miejsca prowadzenia działalności. Pojęcie to zostało zdefiniowane w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - wersja przekształcona (Dz.Urz.UE.L 77 z dnia 23 marca 2011 r., s. 1; dalej: Rozporządzenie 282/2011).

Jak wskazano w pkt 14 preambuły do Rozporządzenia 282/2011, aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości (dalej: TSUE).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 11 ust. 3 Rozporządzenia 282/2011 fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Jak wynika z orzecznictwa TSUE (por. wyrok z w sprawie C-168/84 Gunter Berkholz, w sprawie C-231/94 Faaborg Gelting Linien A/S, w sprawie C-190/95 ARO Lease BV, w sprawie C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, z w sprawie C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, w sprawie jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.) przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli:

· występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz

· istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również

· działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa.

Biorąc zatem pod uwagę definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej określoną w przepisach rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo TSUE w powyższym zakresie, przy dokonywaniu oceny, czy dany podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, należy kierować się następującymi kryteriami, które przy tym muszą być spełnione łącznie:

1. wystarczająca „stałość” miejsca, w którym prowadzona jest działalność

2. niezależność prowadzonej działalności,

3. obecność ludzkich zasobów koniecznych do odbioru i korzystania z nabywanych usług w ramach tego miejsca,

4. obecność technicznych zasobów koniecznych do odbioru i korzystania z nabywanych usług w ramach tego miejsca.

Zatem, dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności konieczna jest pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale i w sposób niezależny w stosunku do głównej działalności prowadzonej przez dany podmiot. Zaangażowanie, o którym mowa, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. Ważne również, aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Odnosząc powyższe do przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, w celu ustalenia czy obecność Wnioskodawcy w Polsce może zostać uznana za skutkującą powstaniem jego stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu Rozporządzenia 282/2011, należy zbadać, czy obecność ta charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego, technicznego oraz odpowiednim poziomem stałości i samodzielności.

A. Kryterium odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego

W tym zakresie należy wskazać, że co prawda dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, jednak podatnikowi musi przysługiwać w tym zakresie porównywalna, jak nad własnym, kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym oraz musi występować ona w sposób stały.

Zdaniem Spółki i Zainteresowanego, przesłanka ta w okolicznościach analizowanej sprawy nie jest spełniona, ponieważ:

· B wykonuje usługę poprzez swoich pracowników, którzy podlegają jedynie jego kierownictwu. A nie będzie uprawniona do wydawania jakichkolwiek poleceń ani kontrolowania personelu B. Zatem należy uznać, ze A nie ma kontroli prawnej ani faktycznej nad personelem B.

· Usługa jest wykonywana na terenie magazynu B, natomiast A nie będzie miała nieograniczonego prawa wstępu do magazynów i biur należących do B, w szczególności nie będzie miała prawa do dysponowania tą przestrzenią ani decydowania o jej wykorzystaniu. Ponadto A, w żaden sposób nie będzie uprawniona do podejmowana decyzji dotyczących jakichkolwiek innych kwestii związanych z funkcjonowaniem magazynu B.

· A nie będzie również posiadała prawnego ani faktycznego prawa do korzystania z urządzeń lub wyposażenia należącego do B znajdującego się na terytorium Polski dla celów własnej działalności gospodarczej

· B posiada i posiadać będzie także innych zleceniodawców na rzecz których świadczy swoje usługi, wiec zakres prac realizowanych przez personel B nie będzie ograniczać się jedynie do Usług wykonywanych na podstawie Umowy

· A nie dysponuje w kraju jakimikolwiek zasobami technicznymi niezbędnymi do samodzielnego wykonywania działalności gospodarczej - A nie posiada oddziału, biura, personelu ani innej fizycznej obecności na terytorium Polski, nie zamierza także zatrudniać pracowników, którzy świadczyliby na rzecz A pracę na terenie siedziby lub magazynu należącego do B lub w jakimkolwiek innym miejscu w Polsce.

· A będzie uprawniona do przeprowadzania comiesięcznych przeglądów w magazynie należącym do B, w celu optymalizacji procesu i weryfikacji zwróconych towarów (przez klientów A) przechowywanych w magazynie na podstawie zawartej Umowy, jednak ewentualne inspekcje będą jednakże możliwe jedynie po wcześniejszym zawiadomieniu B oraz wyłącznie pod nadzorem pracowników polskiej spółki. Natomiast jak już wskazano powyżej, Wnioskodawca w ramach przeprowadzanych kontroli nie będzie uprawniony do wydawania jakichkolwiek poleceń personelowi Zainteresowanego. Ponadto zasady udostępniania Spółce magazynu na potrzeby inspekcji nie odbiegają w tym zakresie od standardów, jakie B stosuje wobec swoich pozostałych klientów.

· Wszelkie działania związane z działalnością gospodarczą Spółki są oraz będą wykonywane, co do zasady, z terytorium Danii. W szczególności pracownicy B lub jakiekolwiek inne osoby nie będą posiadały prawa do zawierania lub aktywnego negocjowania umów w imieniu Spółki lub reprezentowania jej w jakikolwiek inny sposób na terytorium Polski.

B. Kryterium stałości i niezależności prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy uznać, że spełnienie przesłanki niezależności działalności gospodarczej nastąpi wówczas, gdy struktura personalno-techniczna funkcjonuje niezależnie od struktury personalno-technicznej utrzymywanej w podstawowym miejscu prowadzenia działalności. Z punktu widzenia całej działalności Wnioskodawcy, nabywana Usługa ma charakter pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę z terytorium Danii. W opinii Wnioskodawcy oraz Zaineresowanego, stałe korzystanie z usług swojego kontrahenta nie może zostać uznane za tożsame ze stałością miejsca prowadzenia działalności.

W tym miejscu wskazać należy na stanowisko tut. Organu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.59.2021.2.AC: „Zatem nie można uznać, że Spółka na terytorium Polski w sposób samodzielny w stosunku do działalności prowadzonej w Austrii posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały część działalności gospodarczej. Co prawda dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej podwykonawców. Jednak korzystanie przez Wnioskodawcę z usług podwykonawców nie oznacza, samo z siebie, że ich zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Wnioskodawcy i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. Spółka mimo, że podjęła współpracę z B nie zorganizowała zaplecza świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. (`(...)`) Zatem, w tym konkretnym przypadku, należy stwierdzić, że Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że A na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nie można uznać, że A zorganizowała na terytorium Polski zaplecze personalne i techniczne świadczące o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. W tym konkretnym przypadku mimo, że A zamierza realizować dostawy towarów z terytorium Polski należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Podobne stanowisko wyraził tut. Organu w interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2018 r. sygn. 0111- KDIB3-3.4012.146.2018.1.JS:

„Nie można zatem stwierdzić, że Kontrahent prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą w sposób samodzielny w stosunku do działalności prowadzonej w siedzibie w państwie członkowskim, gdyż nie posiada on zaplecza na terytorium kraju i jest jedynie odbiorcą usług, świadczonych przez Wnioskodawcę w całości przy pomocy personelu oraz infrastruktury należących do Wnioskodawcy. Ponadto w przedmiotowej sprawie wszelkie decyzje dotyczące działalności przedsiębiorstwa Kontrahenta, dotyczące procesu produkcji, sprzedaży, reklamacji, podejmowane są przez personel Kontrahenta za granicą (Wnioskodawca może jedynie uczestniczyć w rozpatrywaniu reklamacji, jeżeli wada produktu powstała z jego winy), co wskazuje na brak niezależności czynności wykonywanych na terenie kraju od działalności głównej”.

Także, m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 19 marca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.19.2018.2.MC tut. Organ potwierdził brak istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podkreślając, iż:

„Spółka nie będzie posiadała na terytorium Polski osoby tj. osoby fizycznej lub spółki lub każdego innego zrzeszenia osób, posiadającej i wykonującej pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w imieniu Spółki”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2016 r. o sygn. IBPP4/4512-244/15/PK organ podatkowy wskazał, iż:

„Stałe miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość prowadzenia działalności w sposób niezależny. Niezależność ta objawia się w możliwości: sporządzania umów bądź podejmowania decyzji o charakterze zarządczym przez takie stałe miejsce prowadzenia działalności”.

W tym miejscu Spółka ponownie wskazuje, iż planowany model współpracy zakłada, iż pracownicy Zainteresowanego w Polsce nie będą uprawnieni ani do zawierania lub aktywnego negocjowania umów w imieniu Spółki ani do reprezentowania jej w jakikolwiek inny sposób na terytorium Polski.

W związku z powyższym zdaniem Spółki warunek niezależności prowadzonej działalności gospodarczej również nie będzie spełniony.

W związku z tym, iż Spółka zakłada, że planowany model współpracy będzie modelem długoterminowym, można co prawda uznać, iż model ten będzie cechował się pewną dozą „stałości”. Jednak w ocenie Spółki przymiot ten nie będzie związany z istnieniem „stałego zaplecza technicznego i osobowego” Spółki, a zatem nie będzie „stałością miejsca, w którym prowadzona jest działalność” w rozumieniu przepisów Rozporządzenia 282/2011. Można to zobrazować tym, iż teoretycznie Spółka może w stosunkowo prosty sposób zmienić miejsce magazynowania towarów i dostawcę usług, bez istotnego wpływu na działalność gospodarczą Spółki (w tym jakiekolwiek jej „zasoby ludzkie i techniczne”), która jest prowadzona z terytorium Danii. Innymi słowy, za „stałość” miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie może być uznane długoterminowe korzystanie z usług danego kontrahenta (tu: B), w sytuacji w której Wnioskodawca nie utrzymuje ani nie planuje utrzymania na terytorium kraju żadnych struktur w zakresie zaplecza technicznego i osobowego. Wskazaną relację między Zainteresowanym a Wnioskodawcą należy więc uznać za typową relację jaka występuje między usługobiorcą i usługodawcą.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym nie dojdzie do łącznego spełnienia przez Spółkę wszystkich przesłanek koniecznych do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż:

· nie sposób uznać, że Spółka posiada stałe zaplecze personalne zlokalizowane na terenie Polski (Usługa wykonywana jest przez pracowników Usługodawcy, którzy podlegają wyłącznie jego kierownictwu; Wnioskodawca nie ma kontroli nad personelem Usługodawcy).

· nie sposób uznać, że Spółka posiada stałe zaplecze techniczne w Polsce (Spółka nie dysponuje na terytorium kraju własnymi zasobami technicznymi niezbędnymi do samodzielnego wykonywania jej działalności gospodarczej; Spółka nie posiada również władztwa nad zasobami technicznymi Usługodawcy).

· nie jest spełniony warunek niezależności prowadzonej działalności gospodarczej;

· nawiązanie długoterminowej współpracy z B, wobec braku zaplecza technicznego i osobowego, nie spełnia warunku do uznania wystarczającej „stałości” obecności Spółki na terytorium kraju, ponieważ działalność gospodarcza Spółki prowadzona jest z Danii.

Zdaniem Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego nie można zatem uznać, że Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia 282/2011.

Końcowo Wnioskodawca oraz Zainteresowany wskazują, że brak występowania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w przypadku nabycia kompleksowej usługi logistycznej obejmującej również np. obsługę, załadunek i rozładunek towarów potwierdzony został również przykładowo w:

· Wyrokach WSA w Gliwicach z dnia: 6 października 2020 r., sygn. I SA/Gl 1401/19, 11 marca 2020 r., sygn. I SA/GL 1029/19; 7 stycznia 2019 r., sygn. III SA/Gl 908/18; 10 grudnia 2018 r., sygn. III SA/Gl 800/18;

· interpretacji indywidualnej tut. Organu z , z 7 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.531.2018.1.MC; oraz z 12 czerwca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.144.2018.1.JŻ.

Ad. 2.

Państwa zdaniem, w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania Usług należy rozstrzygnąć czy Usługa będzie opodatkowana:

· w miejscu siedziby usługobiorcy, stosownie do art. 28b ust 1 ustawy o VAT,

· w sposób właściwy dla usług związanych z nieruchomością (tj. w miejscu położenia nieruchomości) stosownie do art. 28e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Należy jednak wskazać, że w przepisach ustawy o VAT nie ujęto definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. W tym zakresie również należy odnieść się do przepisów Rozporządzenia 282/2011.

Zgodnie z art. 13b Rozporządzenia 282/2011, do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a) każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b) każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c) każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d) każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Stosownie do art. 31a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a) gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b) gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011 ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c, łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę. Stosownie do art. 31a ust. 3 lit. c rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 nie ma zastosowania do świadczenia usług reklamowych, nawet jeżeli wiąże się to z wykorzystaniem nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zatem, aby zostały spełnione przesłanki z art. 31a ust. 2 lit. h Rozporządzenia 282/2011, muszą zaistnieć łącznie dwa elementy:

· wynajem powierzchni lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c,

· przechowywanie towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

W ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego, w sytuacji wskazanej w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie zostanie spełniona żadna z przesłanek z art. 31a ust. 2 lit. h Rozporządzenia, ponieważ:

· towary będące własnością A nie będą przechowywane w wydzielonej do tego celu konkretnej części magazynu;

· żadna część magazynu należącego do B nie będzie oddana do wyłącznej dyspozycji A;

· Wnioskodawca nie będzie miał nieograniczonego prawa wstępu do magazynów, w szczególności nie będzie miał również prawa do dysponowania tą przestrzenią ani decydowania o jej wykorzystaniu;

· B oraz jego pracownicy będą decydować samodzielnie o sposobie wykonania konkretnego zlecenia i sposobie wykorzystania posiadanej przestrzeni magazynowej;

· A będzie uprawniona do przeprowadzania comiesięcznych przeglądów w magazynie należącym do B, w celu optymalizacji procesu i kontroli zwróconych towarów (przez klientów A) przechowywanych w magazynie na podstawie zawartej Umowy, jednak ewentualne inspekcje będą jednakże możliwe jedynie po wcześniejszym zawiadomieniu B oraz wyłącznie pod nadzorem pracowników polskiej spółki. Natomiast jak już wskazano powyżej, Wnioskodawca w ramach przeprowadzanych kontroli nie będzie uprawniony do wydawania jakichkolwiek poleceń personelowi Zainteresowanego. Ponadto zasady udostępniania Spółce magazynu na potrzeby inspekcji nie odbiegają w tym zakresie od standardów, jakie B stosuje wobec swoich pozostałych klientów.

Innymi słowy - Spółka nie ma żadnego prawa do korzystania/używania magazynu we własnym zakresie ani zarządzania nim. Co więcej pracownicy Spółki zasadniczo nie będą mieli prawa przebywania na terenie magazynu, w którym składowane są towary.

Równocześnie należy wskazać na wyrok TSUE z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie o sygn. C-155/12 Ministerstwa Finansów Rzeczypospolitej Polskiej przeciwko RR Donnelley Global Turnkey Solution Poland Sp. z o.o., w którym Trybunał stwierdził, że:

„Zastosowanie art. 47 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2008/8, wymaga, aby przedmiotem usługi było używanie konkretnej nieruchomości, dokonywanie na niej prac lub wydawanie w jej przedmiocie opinii lub aby usługa została w sposób wyraźny wskazana w przepisie.

Kompleksowe usługi w dziedzinie magazynowania towarów spełniają te przesłanki jedynie wówczas, gdy przechowanie towarów stanowi główne świadczenie jednolitej usługi i gdy jest ono związane z prawem używania konkretnej nieruchomości lub konkretnej części nieruchomości”.

Zdaniem Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego, w sytuacji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym z całą pewnością nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z wyroku TSUE, w tym w szczególności ta odnosząca się do „prawa do używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”, co zostało już wskazane powyżej.

W tym miejscu wskazać należy na stanowisko tut. Organu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.59.2021.2.AC:

„Jednocześnie z wniosku wynika, że B będzie świadczyć na terytorium Polski na rzecz (`(...)`) usługi logistyczno- magazynowe (Usługi) polegające w szczególności na: magazynowaniu towarów oraz zapasów należących do A; wykonywaniu drobnego montażu przechowywanych towarów (pomp przemysłowych) i testowaniu ich przed wysyłką do klientów A; przygotowywaniu magazynowanych towarów A do wysyłki (w szczególności pakowanie). Przy tym żadna część magazynu należącego do B nie będzie oddana do wyłącznej dyspozycji A. Planowana Umowa nie przewiduje, by towary należące do A były przechowywane w wydzielonej do tego celu konkretnej części magazynu (zapisy Umowy określają jedynie całkowitą powierzchnię dostępną dla towarów A). Zatem w przedmiotowym przypadku stwierdzić należy, że Usługi świadczone przez B na rzecz A, stanowią usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy (tj. są to usługi do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n)”.

Podobne stanowisko w odniesieniu do usług logistyczno-magazynowych - w analogicznych stanach faktycznych - przedstawiono w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2020 r. o sygn. 0113-KDIPT1- 2.4012.814.2019.2.MC, w której odstępując od uzasadnienia za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, stwierdzając, iż:

„(`(...)`) Przede wszystkim podkreślić należy, że:

¾ zawarta z Sp. N. umowa nie przewiduje udostępniania Sp. N. do używania całości lub wyraźnie określonej części powierzchni magazynu należącego do Wnioskodawcy - co odróżnić należy od przypisania przez Wnioskodawcę określonej części magazynu do składowania towarów należących do Sp. N. w ramach świadczonej usługi logistyczno-magazynowej (ma to charakter czysto organizacyjny i porządkowy),

¾ przez cały czas świadczenia usługi magazyn będzie znajdował się w wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy, jako usługodawcy i jednocześnie posiadacza tytułu prawnego do magazynu, a Sp. N. nie będzie miała żadnego prawa do zarządzania magazynem.

Zatem przy braku spełnienia łącznie obu przesłanek wynikających z orzecznictwa TSUE, należy uznać, że usługa logistyczno-magazynowa świadczona przez Wnioskodawcę nie jest usługą związaną z nieruchomością także w rozumieniu przyjętym przez TSUE.

Powyższe okoliczności przesądzają o tym, że nabywane przez Sp. N. usługi logistyczno-magazynowe nie mają wystarczająco bezpośredniego związku z nieruchomością (magazynem Wnioskodawcy), a zatem nie znajdzie zastosowania art. 28e ustawy o VAT”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opisana w zdarzeniu przyszłym Usługa świadczona przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy nie ma bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT. Zatem w analizowanym przypadku miejsce świadczenia Usługi należy oceniać na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT tj. zgodnie z miejscem siedziby działalności gospodarczej Wnioskodawcy (wobec braku stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju). Tym samym przedmiotowe usługi nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W szczególności zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabywanymi usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Podkreślić również należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego (w całości lub w części) przysługuje podatnikowi pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis art. 88 ustawy o VAT określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze. Przepis ten nakłada więc na nabywcę obowiązek „weryfikacji”, czy faktura wystawiona przez sprzedawcę:

  1. w ogóle dokumentuje czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (ewentualnie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w Polsce ze względu na miejsce świadczenia);

  2. dokumentuje w rzeczywistości świadczenia usług/dostawy zwolnionych z podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku od towarów i usług w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

W tym zakresie należy wskazać, że jedną z podstawowych reguł VAT jest zasada terytorialności, którego wyrazem jest przepis art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia usług (określanym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju (tj. terytorium Polski, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Zdaniem Państwa, dla określenia miejsca świadczenia opisanych w opisie sprawy Usług zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i tym samym (wobec braku stałego miejsca prowadzenia działalności A na terytorium Polski) miejscem świadczenia usług jest miejsce siedziby A (tj. terytorium Danii). W konsekwencji nie sposób uznać, że świadczenie Usług przez B na rzecz A stanowi „odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Tym samym Usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (w Polsce).

Zatem B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać podatkiem od towarów i usług.

Jednakże w przypadku, gdy A otrzymałby od B fakturę dokumentującą nabycie Usług z wykazanym podatkiem od towarów i usług, to nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na tej fakturze, ponieważ w takim przypadku znajdzie zastosowanie (z uwagi niepodleganie opodatkowaniu Usług podatkiem na terytorium Polski) wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Ad. 4

Natomiast w przypadku uznania, że miejscem świadczenia Usług jest terytorium Polski, świadczenie Usług przez B na rzecz A stanowić będzie „odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. W takim przypadku B powinna udokumentować świadczenie Usług fakturą z wykazanym podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie Usługi świadczone przez B dla A pozostawać będą w bezpośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski (tj. wewnątrzwspólnotową dostawą lub eksportem towarów przechowywanych uprzednio w magazynie B). W związku z tym, spełnione zostaną wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przesłanki warunkujące nabycie prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia ww. usług. W sytuacji zatem, gdy A otrzyma wystawione przez B faktury z wykazaną kwotą VAT, A będzie uprawniona co do zasady do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z tych faktur (z wyjątkiem sytuacji, gdy prawo do odliczenia będzie ograniczone przepisami szczególnymi np. art. 88 ustawy o VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy,

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, według art. 28e ustawy,

miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011,

usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 obejmuje w szczególności

wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011 ustęp 1 nie ma zastosowania do

przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest duńskim rezydentem podatkowym, posiadającym swoją siedzibę na terytorium Danii. Prowadzicie Państwo działalność w zakresie hurtowej dystrybucji artykułów wyposażenia dziecięcego (tj. leżanek, łóżek piętrowych, materacy i poduszek, a także schowków, tekstyliów, stołów, krzeseł, oświetlenia). W celu optymalizacji procesu dostaw zawarliście ramową umowę o współpracy z Zainteresowanym (B), będącym polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. B jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, zajmującą się między innymi dostarczaniem swoim klientom rozwiązań transportowych, logistycznych i magazynowych. B posiada na terytorium Polski własną siedzibę, przestrzeń magazynową oraz personel niezbędny do prowadzenia działalności i świadczenia usług. Na podstawie Umowy, B świadczy na terytorium Polski na Państwa rzecz zestaw usług obejmujących wszystkie usługi związane z obsługą towarów należących do Państwa Spółki od momentu ich otrzymania do momentu ich wysyłki z magazynu Zainteresowanego.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy współpraca A i B w zakresie realizacji przedmiotu Umowy (nabycia Usług przez A od B) skutkuje uznaniem, że A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce do którego referuje art. 28b ust. 1 i art. 28b ust. 2 ustawy o VAT (pyt. nr 1).

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,

na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011,

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a) art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b) począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c) do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d) art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Ponadto, w wyroku TSUE z 3 czerwca 2021 r., w sprawie C-931/19 (Titanium) Sąd uznał, że brak własnego personelu w kraju, w którym znajduje się wynajmowana przez podmiot nieruchomość, wyklucza uznanie posiadania przez wynajmującego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielne działanie, w sposób oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu zarówno dyrektywy 2006/112, jak i dyrektywy 2006/112 ze zm.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w kraju. Jak wynika z wniosku Państwa Spółka jest duńskim rezydentem podatkowym, posiadającym swoją siedzibę na terytorium Danii. Prowadzicie Państwo, poprzez własne sklepy firmowe, biuro sprzedaży, dział administracji oraz dział rozwoju produktów, działalność w zakresie hurtowej dystrybucji artykułów wyposażenia dziecięcego (tj. leżanek, łóżek piętrowych, materacy i poduszek, a także schowków, tekstyliów, stołów, krzeseł, oświetlenia). Na chwilę obecną nie posiadają Państwo w swoich strukturach na terytorium Danii działu odpowiedzialnego za magazynowanie i logistykę towarów, ten rodzaj aktywności został przeniesiony do Polski i aktualnie wykonywany jest przez B. W celu optymalizacji procesu dostaw zawarliście ramową umowę o współpracy z B., będącą polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT (Zainteresowany). B jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, zajmującą się między innymi dostarczaniem swoim klientom rozwiązań transportowych, logistycznych i magazynowych. B. posiada na terytorium Polski własną siedzibę, przestrzeń magazynową oraz personel niezbędny do prowadzenia działalności i świadczenia usług. Na podstawie Umowy, B świadczy na terytorium Polski na Państwa rzecz zestaw usług obejmujących wszystkie usługi związane z obsługą towarów należących do Państwa od momentu ich otrzymania do momentu ich wysyłki z magazynu Zainteresowanego, które obejmują w szczególności: odbiór transportu przychodzącego do obiektów magazynowych, usługi magazynowe (odbiór palet z towarem, magazynowanie, przygotowanie magazynowanych towarów A do wysyłki obejmujące kompletowanie i pakowanie zamówienia) oraz transport wychodzący do klientów A. Umowa między Państwem a Zainteresowanym została zawarta na czas nieokreślony. Jednakże zgodnie z postanowieniami Umowy może ona zostać rozwiązana z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec roku kalendarzowego, przy czym Państwa Spółka może wypowiedzieć Umowę nie wcześniej niż do końca 2023 roku, a B. może wypowiedzieć Umowę nie wcześniej niż do końca 2025 roku. Towary Spółki, do magazynu Zainteresowanego będą transportowane m.in. z: zakładów produkcyjnych położonych w Estonii, których Państwo jesteście właścicielem lub od dostawców zewnętrznych Spółki. Na każdym etapie świadczenia Usług, będziecie Państwo pozostawali właścicielem magazynowanych w Polsce towarów. Dla zapewnienia prawidłowej realizacji Usług w zakresie przygotowania towarów do wysyłki, Spółka będzie informowała B. o otrzymanych zamówieniach na towary znajdujące się na terenie magazynu w Polsce. W związku z powyższym będziecie Państwo przekazywać za pośrednictwem zintegrowanego systemu informatycznego Zainteresowanemu informacje o otrzymanych zamówieniach zakupu od klientów zawierających specyfikację produktów, dane o czasie i miejscu dostawy do klienta oraz inne niezbędne dane dotyczące zamówienia. Po otrzymaniu informacji o zamówieniu, Zainteresowany rozpocznie procedurę pobrania i pakowania towaru do klienta. Każde Zamówienie zostanie przygotowane przez B. do wysyłki do miejsca przeznaczenia określonego przez Państwa klienta w zamówieniu. Przy czym to B. oraz pracownicy tej spółki będą każdorazowo ponosić odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie Usługi oraz decydować samodzielnie o sposobie wykonania konkretnego zlecenia i sposobie wykorzystania posiadanej przestrzeni magazynowej. W Umowie strony określiły zakres świadczonych Usług i w konsekwencji oczekiwany przez Państwa i Zaintersowanego efekt tych działań. Sposób świadczenia Usług przez B. pozostaje w wyłącznej gestii B., ale jest zgodny ze standardami określonymi w Umowie. Zainteresowany wykonuje usługi według własnych standardów, które zostały zaakceptowane przez Państwa. W trakcie trwania Umowy pracownicy B nie będą nadzorowani czy kontrolowani przez Państwa. B. będzie w pełni odpowiedzialny za zarządzanie swoim personelem i kontrolę nad nim. Państwa Spółka nie będzie uprawniona do wydawania poleceń ani kontrolowania personelu polskiej spółki. Ponadto Państwa Spółka nie będzie posiadała prawnego ani faktycznego prawa do korzystania z urządzeń lub wyposażenia należącego do Zainteresowanego znajdującego się na terytorium Polski dla celów własnej działalności gospodarczej. Państwa Spółka nie posiada zatem bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Zaintersowanego oraz nie ma wpływu na to jaka część zasobów osobowych oraz technicznych/rzeczowych B ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług. W przypadku, gdy towary dostarczone klientom Państwa będą zawierać wady lub nie będą zgodne z opisem, co do zasady zostaną one zwrócone do magazynu B. Po otrzymaniu zwróconych towarów zastosowanie znajdą analogiczne zasady ponoszenia odpowiedzialności za wady towarów jak w przypadku towarów przekazywanych do magazynu B. Jednocześnie zwrócone towary, zgodnie z postanowieniami umowy będą przechowywane w oddzielnym obszarze magazynu B. Towary, które na podstawie Umowy będą przechowywane na terytorium Polski, będą dostarczane do klientów Spółki znajdujących się zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i w innych krajach pozawspólnotowych. Działalność prowadzona przez Spółkę na terenie Polski jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Danii. Planujecie Państwo dokonywać sprzedaży towarów przez czas nieokreślony. Współpraca z B. została dopiero co nawiązana i z tego powodu na razie Spółka nie planowała żadnych zmian modelu funkcjonowania. Z pewnością model funkcjonujący obecnie zostanie utrzymany co najmniej do końca 2023 r. W trakcie trwania Umowy, będziecie Państwo uprawnieni do przeprowadzania cyklicznych przeglądów w magazynie należącym do B., w celu optymalizacji procesu i weryfikacji zwróconych (przez klientów A) towarów (przechowywanych w magazynie na podstawie zawartej Umowy). Optymalizacja procesu oznacza, że jeśli Spółka pozyska nowego klienta, do którego będą wysyłane towary z terytorium Polski, z wykorzystaniem Usług świadczonych przez B, to Państwa Spółka musi upewnić się, że etykietowanie i sposób pakowania towarów są wykonywane zgodnie ze standardami uzgodnionymi w Umowie. Państwa Spółka dokonywać będzie także weryfikacji zwrotów towarów przez klientów (przykładowo w zakresie zasadności ich dokonania). Cykliczne przeglądy w praktyce będą wykonywane albo za pośrednictwem spotkania online lub osobiście przez przyjeżdżających do Polski pracowników Spółki. Zakładają Państwo, że pracownicy Spółki będą się pojawiać na terytorium magazynu B w związku z dokonywaniem cyklicznych przeglądów około raz w miesiącu (przy założeniu że przegląd nie będzie dokonywany za pośrednictwem spotkania online). Ewentualne inspekcje będą jednakże możliwe jedynie po wcześniejszym zawiadomieniu B oraz wyłącznie pod nadzorem pracowników B. Zasady udostępniania Spółce magazynu (dla potrzeb przeprowadzenia kontroli jakości Usług) nie odbiegają od standardów jakie B stosuje wobec swoich pozostałych klientów. Natomiast zawieranie umów handlowych oraz poszukiwanie nowych klientów jest i będzie dokonywane wyłącznie przez Państwa, w szczególności bez udziału B. Ponadto Państwa Spółka nie posiada oddziału, biura, personelu ani innej fizycznej obecności na terytorium Polski, a wszelkie działania związane z działalnością Państwa Spółki są oraz będą wykonywane, co do zasady, z terytorium Danii. Co więcej, ponieważ B posiada i posiadać będzie także innych niż Państw Spółka klientów na rzecz których świadczy swoje usługi, zakres prac realizowanych przez personel B nie będzie ograniczać się jedynie do usług wykonywanych na podstawie Umowy dla Państwa. Na gruncie planowanego modelu współpracy, pracownicy B lub jakiekolwiek inne osoby nie będą posiadały prawa do zawierania lub aktywnego negocjowania umów w Państwa imieniu lub reprezentowania jej w jakikolwiek sposób na terytorium Polski. Nie zamierzacie Państwo także zatrudniać pracowników, którzy świadczyliby dla Państwa pracę na terenie siedziby lub magazynu należącego do B lub w jakimkolwiek innym miejscu w Polsce. Ewentualna obecność personelu lub przedstawicieli Państwa Spółki w Polsce będzie się odbywać wyłącznie w związku z kontrolą jakości Usług świadczonych przez B. Wizyty te będą miały charakter wyłącznie okazjonalny i nie będą trwać dłużej niż kilka dni/ tygodni w ciągu roku. Na terytorium Polski nie posiadają/nie wynajmują Państwo żadnych nieruchomości/lokali/miejsc magazynowych. W ramach prowadzonej dzialalności nabywacie Państwo także towary od innych polskich dostawców. Ponadto zdarza się, że Państwa Spółka nabywa na terytorium Polski inne usługi, takie jak pomoc w odprawie celnej oraz usługi transportowe. Zatem pomimo, że nawiązali Państwo współpracę z Zainteresowanym i prowadzicie działalność gospodarczą w zakresie hurtowej dystrybucji artykułów wyposażenia dziecięcego na terytorium Polski, a także w krajach Unii Europejskiej i innych krajach pozawspólnotowych, nie można uznać, że Państwa Spółka na terytorium Polski niezależnie od działalności prowadzonej w Danii posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały działalność gospodarczą. Co prawda dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej Usługodawcy. Niemniej jednak korzystanie przez Państwa z Usług Zainteresowanego nie oznacza, że jego zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Państwa i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. W analizowanej sprawie nie posiadacie Państwo kontroli nad zasobami osobowymi oraz technicznymi i rzeczowymi Zainteresowanego, jak również nie macie wpływu jaka część tych zasobów ma zostać wykorzystana do świadczenia usług na Państwa rzecz. Zatem nie zorganizowaliście Państwo w Polsce zaplecza traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jednocześnie Państwa Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników w Polsce, którzy świadczyliby pracę na terenie siedziby lub magazynu Zainteresowanego czy też w jakimkolwiek innym miejscu w Polsce. Natomiast ewentualna obecność personelu lub przedstawicieli Państwa Spółki w Polsce będzie się odbywać wyłącznie w związku z kontrolą jakości Usług świadczonych przez B. Państwa Spółka nie posiada zatem w Polsce żadnego personelu, ponadto pracownicy Zainteresowanego lub jakiekolwiek inne osoby nie będą posiadały prawa do zawierania lub aktywnego negocjowania umów w Państwa imieniu lub reprezentowania jej w jakikolwiek sposób na terytorium Polski. Państwa Spółka na terytorium Polski nie posiada/nie wynajmuje żadnych nieruchomości/lokali/miejsc magazynowych. Spółka nie posiada oddziału, biura, ani innej fizycznej obecności na terytorium Polski, a wszelkie działania związane z działalnością Spółki są oraz będą wykonywane z terytorium Danii. Zatem należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto działalność prowadzona przez Spółkę na terenie Polski jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Danii. W tym konkretnym przypadku mimo, że planujecie Państwo dokonywać sprzedaży towarów przez czas nieokreślony, należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski posiadacie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pyt. nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także ustalenia czy miejsce świadczenia opisanych Usług powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego świadczona przez B. usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski (pyt. nr 2) oraz czy B świadcząc Usługi na rzecz A nie powinna ich opodatkowywać podatkiem od towarów i usług, a w sytuacji, gdy A otrzymałaby od B. fakturę dokumentującą Usługi z wykazanym podatkiem nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury (pyt. nr 3).

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że Państwa Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. W ramach planowanej kooperacji Zainteresowany będzie świadczył zestaw usług obejmujących wszystkie usługi związane z obsługa towarów należących do Państwa Spółki. Przy tym Państwa Spółka nie będzie miała nieograniczonego prawa wstępu do magazynów i biur należących do Zainteresowanego, w szczególności nie będzie miał również prawa do dysponowania tą przestrzenią ani decydowania o jej wykorzystaniu. Ponadto Państwa Spółka, w żaden sposób nie będzie uprawniona do podejmowana decyzji dotyczących jakichkolwiek innych kwestii związanych z funkcjonowaniem magazynu B. Planowana Umowa nie przewiduje również, by towary należące do Państwa były przechowywane w wydzielonej do tego celu konkretnej części magazynu. Zatem biorąc pod uwagę powyższe informacje należy stwierdzić, że Usługi świadczone przez Zainteresowanego nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym świadczone Usługi nie stanowią usług, do których znajduje zastosowanie art. 28e ustawy. Do przedmiotowych Usług mają więc zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 28b ustawy. Przy tym wskazać należy, że Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Danii i jednocześnie, w niniejszej interpretacji wskazano, że nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w analizowanym przypadku Usługi świadczone przez Zainteresowanego, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi są opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy w kraju, w którym Państwa Spółka będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w analizowanym przypadku na terytorium Danii. Tym samym, w przypadku, gdy otrzymają Państwo faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski Usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, a nie jak Państwo wskazaliście, wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, Państwa Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Usług od Zainteresowanego, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Tym samym, skoro Organ uznał, że stanowisko Państwa Spółki w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 4, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania nr 1 lub 2 za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;

  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili

Wypróbuj za darmo Zapoznaj się z funkcjami