Wnioskodawca, szwajcarski podmiot gospodarczy, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży ubrań i akcesoriów odzieżowych, w tym poprzez sklep internetowy. Jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce oraz w większości krajów UE. W 2021 roku Wnioskodawca otworzył magazyn w Polsce, który zajmuje się dystrybucją towarów do klientów w regionie. Zarządzaniem towarem w tym magazynie zajmie się zewnętrzny dostawca usług (Operator), będący polskim czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca będzie nabywał od Operatora usługi związane z gospodarką magazynową oraz koordynacją procesów wysyłki i odbioru towarów. Wnioskodawca zadał dwa pytania: 1. Czy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług? 2. Czy w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących usługi świadczone przez Operatora, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT? Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, co skutkuje brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi świadczone przez Operatora.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym za pośrednictwem ePUAP 2 listopada 2021 r. oraz za pośrednictwem (`(...)`) 2 listopada 2021 r. (data wpływu 10 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 22 października 2021 r. (doręczone 23 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
10 sierpnia 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony za pośrednictwem ePUAP 2 listopada 2021 r. oraz za pośrednictwem (`(...)`) 2 listopada 2021 r. (data wpływu 10 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 22 października 2021 r. (doręczone 23 października 2021 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (Spółka) jest szwajcarskim podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność w zakresie sprzedaży ubrań i akcesoriów odzieżowych m.in. poprzez sklep internetowy. Spółka posiada w Szwajcarii siedzibę działalności gospodarczej.
Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce oraz w prawie wszystkich pozostałych krajach UE. Z uwagi na fakt, że Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium UE, podczas rejestracji Spółki na potrzeby VAT w Polsce został ustanowiony przedstawiciel podatkowy spółki w Polsce o jakim mowa w art. 18a ust. 1 Ustawy o VAT.
Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaży ubrań do klientów w UE i poza UE) składuje towary w magazynach znajdujących się na terenie UE. Magazyny takie funkcjonują zarówno w krajach UE innych niż Polska (np. we Włoszech i Holandii), jak również w 2021 r. dodatkowo został otwarty kolejny magazyn Wnioskodawcy zlokalizowany na terytorium Polski, który zajmuje się dystrybucją towarów do klientów w regionie (dalej: Magazyn lub Magazyn w Polsce lub Centrum Logistyczne).
W ramach procesu sprzedaży towary znajdujące się w Magazynie w Polsce wysyłane są do klientów zarówno na terytorium Polski jak i zagranicę. W szczególności dokonywane są transakcje sprzedaży towarów z ich wysyłką z Polski do klientów indywidualnych w innych niż Polska krajach UE (tj. osób które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej wzgl. nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o jakim mowa w art. 9 Ustawy o VAT; dalej: Nabywca lub Klient). Spółka wskazuje, że transakcje takie dokonywane z terytorium Polski (tj. gdy następuje wysyłka towarów z Magazynu w Polsce) co do zasady podatkowane są podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysłanych towarów (tj. miejsca, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do Nabywcy).
Podstawową funkcją jaką pełni Centrum Logistyczne jest umożliwienie przechowywania towarów, których właścicielem jest Spółka. Należy wskazać, że Spółka nie jest właścicielem Magazynu. Zarządzaniem towaru znajdującego się w Magazynie będzie zajmował się zewnętrzny dostawca takich usług (dalej: Operator lub Usługodawca). W ramach prowadzonej działalności Spółka będzie nabywała od Operatora usługi zarządzania towarem znajdującym się w Magazynie (usługi gospodarki magazynowej i przechowywania towarów) i koordynacji procesów związanych z wysyłaniem z Magazynu towarów Spółki lub ich odbiorem (przyjęciem na Magazyn) - dalej: Usługi. W oparciu o zaplecze rzeczowe i osobowe Centrum Logistycznego Operatora, w tym obiekty i urządzenia stanowiące jego własność, położone w Polsce ma następować dystrybucja towarów.
Usługodawca jest polskim czynnym podatnikiem VAT i posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej.
W zakresie świadczonych Usług z przez Operatora na rzecz Spółki dokonywane będą w szczególności następujące czynności:
· przyjmowanie towaru do Magazynu,
· przechowywanie towaru Spółki w Magazynie,
· kompletowanie i przygotowanie towaru do wysyłki na podstawie zlecenia od Spółki (system teleinformatyczny informujący o zamówieniach od Nabywców lub koniecznych przemieszczeniach towarów własnych pomiędzy magazynami),
· przyjmowanie zwrotów towarów wysłanych przez Nabywców do Magazynu - zarządzanie zwrotami,
· inne usługi świadczone przez Operatora: oznaczenie/etykietowanie przesyłki, pakowanie towaru do wysyłki,
· planowanie i obsługa transport towarów.
Spółka nie ma prawa w zakresie swobodnego korzystania z powierzchni magazynowej Operatora w Polsce. Wnioskodawca nie zatrudnia i nie planuje zatrudniać pracowników w Polsce w celu koordynacji lub nadzoru procesów magazynowych lub sprzedaży w Polsce na miejscu (komunikacja taka odbywa się zdalnie za pomocą systemów teleinformatycznych z innego niż Polska terytorium). Operator wykonuje swoje Usługi zgodnie z otrzymywanymi w ten sposób dyspozycjami.
W magazynie będą znajdować się towary, których właścicielem jest Wnioskodawca.
Wnioskodawca nie posiada żadnego formalnie zarejestrowanego oddziału w Polsce. Spółka nie posiada w Polsce żadnych pracowników własnych ani nie deleguje ich do stałej pracy na rzecz Spółki w Polsce. Wnioskodawca nie posiada w Polsce żadnych własnych nieruchomości, powierzchni biurowych, maszyn etc.
Nie jest planowane tworzenie w Polsce biura, filii, zakładu itd. Decyzje gospodarcze w przedmiocie zakupu i sprzedaży towarów będą podejmowane poza Polską. Co do zasady aktywność gospodarcza Wnioskodawcy na terytorium Polski sprowadza się do powierzenia przechowywania w Magazynie należących do Spółki towarów w celu wykonywania operacji logistycznych (tj. sprzedaży towarów) z Magazynu w Polsce do Klientów składających zamówienia w sklepie internetowym Wnioskodawcy. Spółka nie planuje prowadzenia innej działalności w Polsce w tym w szczególności usługowej.
Ponadto w odpowiedzi na wezwanie Organu na zadane pytania wskazano:
a) w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Szwajcarii np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, czy w kraju siedziby Państwa Spółka korzysta z jakichś magazynów, czy w kraju siedziby odbywa się produkcja i sprzedaż towarów, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)
Spółka ma w Szwajcarii siedzibę działalności gospodarczej w której pracują jej pracownicy (ok. (…) pracowników).
Wnioskodawca posiada w Szwajcarii wydzierżawione powierzchnie biurowe w więcej niż jednej lokalizacji oraz wydzierżawione powierzchnie handlowe. Ponadto odpowiednie wyposażenie biurowe i sklepowe.
Większość członków zarządu Spółki znajduje się w Szwajcarii (żaden z członków zarządu Wnioskodawcy nie znajduje się w Polsce).
Spółka jest dystrybutorem Grupy Wnioskodawcy w regionie EMEA (Europa, Bliski Wschód i Afryka). Głównym obszarem jej działalności jest sprzedaż do dystrybutorów EMEA, sprzedaż internetowa do klientów z regionu EMEA (w tym Szwajcaria), sprzedaż detaliczna w Szwajcarii. Dodatkowo Spółka świadczy usługi administracyjne i finansowe dla innych spółek grupy.
Spółka posiada małe magazyny w Szwajcarii na próbki towarów. Dodatkowo w Szwajcarii znajduje się jeden z głównych salonów wystawowych.
Produkcja towarów nie jest realizowana w Szwajcarii.
W Szwajcarii Spółka zarządza projektowaniem globalnej kolekcji, gdzie ponad (…) pracowników jest zatrudnionych przy projektowaniu, pozyskiwaniu i opracowywaniu produktów.
b) przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Państwa Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów z / na terytorium Polski
Spółka planuje dokonywać sprzedaży z / na terytorium Polski przez najbliższe lata (w perspektywie długoterminowej). Na ten moment nie ma w żaden sposób określonej daty zakończenia takiej działalności.
c) przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) planowana jest współpraca z Operatorem
Umowa na świadczenie Usług została zawarta z Operatorem na czas nieokreślony (celem Spółki jest współpraca w perspektywie długookresowej). Jednocześnie zgodnie z ww. umową jest ona zawarta na minimum 3 lata.
d) czy Operator świadczy / będzie świadczyć usługi tylko na rzecz Państwa Spółki
Nie. Operator świadczy swoje usługi na rzecz szeregu innych podmiotów w Polsce (podmioty niepowiązane z Wnioskodawcą).
e) czy Operator świadczy / będzie świadczyć usługi na rzecz Państwa Spółki zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę
Wnioskodawca zlecił Operatorowi procesy logistyczne i spedycyjne związane z polskim Magazynem. Dlatego jako zewnętrzny usługodawca Operator musi wypełniać swoje zobowiązania umowne i odpowiedzialność wobec Spółki.
Spółka nie zapewnia Operatorowi dodatkowych wytycznych poza generalnymi zobowiązaniami i obowiązkami umownymi dotyczącymi świadczenia Usług (które dotyczą ogólnych wytycznych co do bezpieczeństwa przechowywanych towarów Spółki i miejsca przechowywania tj. Magazyn w Polsce, ustaleń w zakresie płatności, ustaleń w zakresie stosowania standardów rynkowych oraz przepisów prawa stosowanych podczas świadczenia Usług, generalnych terminów wykonywania operacji odbioru / wysyłki z / do magazynu w Polsce, etc.). Natomiast Operator jest niezależny w zakresie decydowania o wewnętrznych procesach związanych z wykonywaniem Usług - alokacji personelu, wykorzystywanych składników majątku (np. urządzenia w Magazynie).
Zobowiązania umowne i odpowiedzialność Operatora obejmują w praktyce również korzystanie z określonych interfejsów, w celu umożliwienia automatyzacji procesów sprzedaży i odbierania / wysyłania danych do Spółki w tym zakresie. Przy czym zarówno sprzęt (hardware) zlokalizowany w magazynie jak i oprogramowanie używane przez Operatora na cele zarządzania towarami w Magazynie oraz ich wysyłki (software) należy do Operatora. Aby umożliwić odbieranie / wysyłanie komunikatów pomiędzy (i) oprogramowaniem Wnioskodawcy służącym do sprzedaży przez sklep internetowy Spółki i (ii) oprogramowaniem Operatora używanym przez niego na cele świadczenia usług magazynowania i zarządzania logistyką towarów, został ustalony prosty, standardowy protokół sieciowy (tzw. folder FTP) służący do przesyłania plików pomiędzy urządzeniami podłączonymi do sieci obu podmiotów (nie ma de facto żadnego istotnego strukturalnego interfejsu / oprogramowania czy systemu który musiałby zostać w tym celu stworzony).
f) czy Państwa Spółka posiada / będzie posiadała kontrolę nad zasobami osobowymi Operatora w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega / będzie polegała i w jaki sposób jest /będzie realizowana
Wnioskodawca nie ma żadnej kontroli nad zasobami ludzkimi Operatora (ani pracownikami Operatora, ani innym personelem pracującym dla Operatora na podstawie jakichś innych umów).
g) czy Państwa Spółka posiada / będzie posiadała kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Operatora w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega / będzie polegała i w jaki sposób jest / będzie realizowana
Wnioskodawca nie kontroluje zasobów technicznych/rzeczowych i materiałowych Operatora.
Opisane powyżej wspólne interfejsy, służą jedynie do przesyłanie informacji między obydwoma podmiotami w zakresie procesowania sprzedaży i obrotu towarami należącymi do Spółki przez Operatora. Tym samym Operator kontroluje niezależnie od Spółki własne zasoby techniczne i rzeczowe jakie służą mu do świadczenia Usług.
h) czy Państwa Spółka posiada / będzie miała wpływ jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Operatora ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega / będzie polegał i w jaki sposób jest / będzie realizowany
Spółka nie ma i nie będzie miała takiego wpływu. Operator jest niezależny w zakresie alokacji należących do niego zasobów technicznych/rzeczowych jakie służą mu do świadczenia Usług.
i) czy Państwa Spółka ma / będzie miała wpływ jaka część zasobów osobowych Operatora ma zostać wykorzystana do świadczenia usług, czy Państwa Spółka ma / będzie miała wpływ na czas pracy zasobów osobowych Operatora
Spółka nie ma i nie będzie miała takiego wpływu. Operator jest niezależny w zakresie alokacji własnych zasobów osobowych jakie służą mu do świadczenia Usług.
j) w jaki konkretnie sposób zorganizowany jest / będzie proces sprzedaży towarów na / z terytorium Polski na rzecz klientów końcowych, tj. należało bez wskazywania szczegółowych informacji lecz precyzyjnie opisać jak będzie przebiegało całkowite dokonanie dostawy towarów przez Państw Spółkę, które znajdują się w Centrum Logistycznym, w tym proces związany z przyjmowaniem zamówień, dokonywaniem sprzedaży oraz dostarczaniem towarów
Należy wskazać, że istnieją 3 kanały sprzedażowe związane z procesem sprzedaży do / na terytorium Polski:
A. Sprzedaż bezpośrednia
1. Nabywca zamawia towar na stronie Spółki
2. Zamówienie realizowane jest przez Spółkę
3. Odpowiednie informacje są przekazywane do partnera logistycznego
4. Partner logistyczny wysyła produkt z magazynu do Nabywcy
5. Produkt jest fakturowany B2C od Spółki do Nabywcy
B. Sprzedaż za pośrednictwem platformy sprzedażowej
1. Nabywca zamawia towar na stronie internetowej platformy sprzedażowej
2. Platforma sprzedażowa wysyła informacje do Spółki
3. Zamówienie realizowane jest przez Spółkę
4. Odpowiednie informacje są przekazywane do partnera logistycznego
5. Partner logistyczny wysyła z magazynu produkt do Nabywcy
6. Produkt jest fakturowany przez Spółki na platformę sprzedażową (i przez platformę sprzedażową na Nabywcę)
C. Sprzedaż za pośrednictwem (…)
1. Spółka zleca partnerowi logistycznemu wysłanie określonych towarów z magazynu do magazynu (…) w Niemczech
2. Towar jest przewożony do Niemiec
3. Nabywca zamawia towar na stronie internetowej (…)
4. (…) realizuje zamówienie, informuje Spółkę i wysyła produkt do klienta
5. Produkt jest fakturowany przez Spółki na (…) (i przez (…) na Nabywcę)
W przypadku Nabywców polskich co do zasady magazynem z jakiego realizowane są ww. zamówienia jest Magazyn w Polsce. Tym samym w takim wypadku w opisie powyżej „magazyn” to na ogół Magazyn w Polsce, a „partner logistyczny” wskazany powyżej to Operator świadczący na rzecz Spółki Usługi w Magazynie w Polsce. Niemniej z uwagi na fakt, że Spółka ma jednak towary w magazynach również w innych krajach w których nabywa od - innych niż Operator - partnerów logistycznych świadczenia anagogiczne do Usług, w konkretnych przypadkach może chodzić o magazyn inny niż Magazyn w Polsce lub o partnera logistycznego innego niż „Operator”.
k) czyje (Państwa Spółki czy Operatora) i jakie zasoby osobowe oraz rzeczowe (osoby/urządzenia/narzędzia) są wykorzystywane na poszczególnych etapach w procesie sprzedaży towarów na / z terytorium Polski na rzecz klientów końcowych
Na terytorium Polski wykorzystywane są zasoby Operatora (jego zasoby rzeczowe, techniczne i osobowe) w zakresie obszarów wskazanych w następujących punktów wskazanych w odpowiedzi na pytanie powyżej: A.4; B.5; C.2. W praktyce są to:
i. zaplecze personalne Operatora (jego pracownicy i ewentualnie osoby związane z nim na podstawie innego stosunku prawnego) wykonujące czynności w Magazynie lub innych lokalizacjach (np. centrali Operatora) - Spółka nie ma nad tymi zasobami żadnej kontroli,
ii. zaplecze techniczne należące do Operatora zlokalizowane w udostępnionym mu Magazynie (np. urządzenia do przechowywania, przenoszenia/przewożenia towarów, sprzęt komputerowy (hardware), oprogramowanie systemów logistycznych i magazynowych (software) etc.) - Spółka nie ma nad tymi zasobami żadnej kontroli,
iii. inne zasoby Operatora jakie służą mu pełnieniu ww. funkcji zlokalizowane poza Magazynem (np. własna lub wynajęta flota samochodowa) - Spółka nie ma nad tymi zasobami żadnej kontroli.
Jedynym zapleczem rzeczowym na terytorium Polski jakie jest związane z wykonywaniem czynności w procesie sprzedaży towarów z / na terytorium Polski co do którego Spółka ma tytuł prawny i jakie jest zlokalizowane na terytorium Polski to budynek Magazynu jaki został podnajęty przez Spółkę i następnie udostępniony Operatorowi do świadczenia w nim Usług na rzecz Wnioskodawcy.
Wszelkie inne zaplecze osobowe oraz rzeczowe (osoby/urządzenia/narzędzia) jakie jest wykorzystywane na poszczególnych etapach w procesie sprzedaży towarów na / z terytorium Polski na rzecz Nabywców przez Operatora (tj. pracownicy, sprzęty biurowy, biura, magazyny inne niż Magazyn w Polsce, serwery, software, hardware) są zlokalizowane poza Polską.
Jeśli chodzi o zaplecze informatyczne - oprogramowanie sklepu internetowego (software) to należy ono do Spółki i jest zlokalizowane w Szwajcarii i USA. Jak zostało to uprzednio wskazane aby umożliwić odbieranie / wysyłanie komunikatów pomiędzy (i) oprogramowaniem Wnioskodawcy poza granicami Polski służącym do sprzedaży przez sklep internetowy Spółki i (ii) oprogramowaniem Operatora w Polsce używanym przez niego na cele świadczenia usług magazynowania i zarządzania logistyką towarów, został ustalony prosty, standardowy protokół sieciowy (tzw. folder FTP) służący do przesyłania plików pomiędzy urządzeniami podłączonymi do sieci obu podmiotów (nie ma de facto żadnego istotnego strukturalnego interfejsu / oprogramowania czy systemu które musiało zostać w tym celu stworzone).
W zakresie sprzedaży dokonywanej przez inne niż (…) platformy sprzedażowe do Nabywców m.in. w Polsce (tj. kanał sprzedaży wskazany w punkcie B powyżej i czynności B.1. B.2, i B.6) wykorzystywane są zasoby podmiotów świadczących usługi takiej platformy - tj. ich personel, ruchomości, oprogramowanie i sprzęt komputerowy, (zasoby te nie są zlokalizowane w krajach w jakich podmioty te prowadzą działalność). Są to podmioty niezależne od Spółki a zasoby te pozostają poza jej kontrolą.
W zakresie sprzedaży dokonywanej przez platformę sprzedażową (…) do Nabywców m.in. w Polsce (tj. kanał sprzedaży wskazany w punkcie C powyżej i czynności C.1. C.3, C.4 i C.5) wykorzystywane są zasoby podmiotów z grupy (…) w Niemczech - tj. magazyn (…), ich personel, ruchomości, oprogramowanie i sprzęt komputerowy, (zasoby te nie są zlokalizowane w Polsce i pozostają poza kontrolą Spółki).
Jednocześnie w zakresie wykonywania transportu towarów do / z Magazynu w Polsce zaangażowane mogą być też inne zewnętrzne firmy transportowe i ich zaplecze personalne / rzeczowe.
l) w jaki sposób jest prowadzony sklep internetowy, tj. należało ogólnie bez wskazywania szczegółów opisać przy wykorzystaniu czyich (Państwa Spółki czy Operatora) zasobów osobowych oraz rzeczowych (osób/urządzeń/narzędzi) jest prowadzony sklep i na terytorium jakiego państwa znajdują się zasoby osobowe oraz rzeczowe wykorzystywane przy prowadzeniu sklepu (w kraju siedziby czy na terytorium Polski)
Sklep internetowy Spółki prowadzony jest przy wykorzystaniu zasobów osobowych i rzeczowych Spółki. Zasoby te w żadnym wypadku nie znajdują się na terytorium Polski - praca sklepu koordynowana jest co do zasady przez pracowników centrali w Szwajcarii. Tam też (oraz w USA) zlokalizowane jest stosowne oprogramowanie sklepu oraz sprzęt konieczny do jego prowadzenia (hardware).
Operator nie bierze żadnego udziału w zakresie prowadzenia sklepu internetowego Spółki lub jej partnerów biznesowych będących platformami sprzedażowymi.
m) czy działalność prowadzona na terytorium Polski jest działalnością pomocniczą w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Szwajcarii
Jak opisano powyżej, główną (podstawową) działalnością Wnioskodawcy jest działanie jako dystrybutor towarów marki grupy na region EMEA. Dlatego też sprzedaż realizowana z polskiego Magazynu jest bezpośrednio związana z jego główną działalnością biznesową (nie ma charakteru wyłącznie pomocniczego). W odniesieniu do całego procesu ma ona jednak swoisty charakter akcesoryjny i dopełniający - gdyż na cały proces działalności podstawowej Spółki składa się następujące główne obszary aktywności (w których jedynie pozycje 3 i 6 wykonywane są m.in. na terytorium Polski):
1. projektowanie globalnej kolekcji marki,
2. zamówienie produktów u dostawców,
3. magazynowanie towarów na terenie magazynów w kilku wybranych krajach,
4. sprzedaż produktów poprzez sklep internetowy do Nabywców,
5. sprzedaż towarów w sklepach stacjonarnych (w wybranych krajach - nie w Polsce),
6. finalnie wysyłka z magazynu towarów do Nabywców i ewentualne przyjmowanie ich zwrotów.
n) czy w ramach Usług świadczonych przez Operatora przestrzeń, w której towary są przechowywane, jest określona, znana Państwa Spółce i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Państwa Spółki przez okres obowiązywania umowy
Przestrzeń w Magazynie w Polsce jest znana Wnioskodawcy. Spółka pragnie doprecyzować opis przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i wskazać, że budynek Magazynu w Polsce został wynajęty przez polską spółkę z grupy Wnioskodawcy i następnie na podstawie umowy podnajmu został od podnajęty przez Spółkę.
W celu świadczenia przez Operatora Usług ww. budynek Magazynu w Polsce został postawiony mu do dyspozycji przez Wnioskodawcę.
Operator wykonuje w przestrzeni powierzonego mu budynku Magazynu Usługi na rzecz Spółki (przestrzeń ta służy więc wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Spółki przez okres obowiązywania umowy z Operatorem). Przy czym Operator jest zobligowany do dbania o powierzony mu budynek Magazynu i korzystania z niego zgodnie z ogólnie przyjętymi wytycznymi do jego utrzymania i normami prawa i BHP. W zakresie działalności operacyjnej wykonywanej w budynku Magazynu Operator jest niezależny.
o) czy w ramach Usług nabywanych od Operatora Państwa Spółka decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Państwa Spółce określonej przestrzeni
Zarządzanie Magazynem powierzone jest Operatorowi. Spółka nie decyduje o konkretnej dystrybucji/magazynowaniu towarów i przestrzeni gdzie konkretnie są one składowane wewnątrz Magazynu w Polsce. Operator jest pod tym względem niezależny.
p) czy poza świadczeniami nabywanymi od Operatora Państwa Spółka będzie nabywała na terytorium Polski jakieś usługi bądź towary, jeśli tak należało wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary będą nabywane w tym w jakim celu.
Oprócz Usług świadczonych od Operatora Spółka nabywa (wzgl. będzie nabywać zgodnie z planami) następujące inne usługi w Polsce w związku z prowadzoną działalnością:
· usługi doradztwa prawnego, usługi obsługi księgowo-podatkowej, i usługi ogólno- administracyjne (co do zasady w zakresie sprzedaży towarów z / na terytorium Polski w tym z Polskiego Magazynu),
· usługi podnajmu Magazynu w Polsce od podmiotu powiązanego
· usługi kurierskie i transportowe związane z wysyłką / przywozem towarów do / z Polskiego Magazynu.
Ponadto jest planowane w przyszłości, że polska spółka należąca do grupy Wnioskodawcy będzie świadczyć na rzecz szeregu innych spółek należących do grupy (w tym potencjalnie Wnioskodawcy) w zakresie generalnej obsługi w zakresie tzw. Compliance (usługi księgowe, usługi rozliczeniowe, usługi administracyjne i raportowe).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytani****a (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):
1. Czy należy uznać, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności Spółki w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie Usług od Operatora zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT ?
Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):
Ad. 1
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie posiada on na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia przez niego działalności, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (tj. przepisów Ustawy o VAT i przepisów Rozporządzenia).
Szczegółowe uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy do pytania nr 1
Zgodnie z art. 10 oraz 11 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L2011.77.1 - dalej: Rozporządzenie), prawodawca unijny wyjaśnił pojęcia miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika oraz stałego miejsca prowadzenia działalności. Stało się tak na potrzeby art. 44 i 45 Dyrektywy 112.
W art. 10 Rozporządzenia wyjaśniono pojęcie „miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika”. Nastąpiło to w dwóch „krokach”. Zasadniczo jest nim miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa - miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa (art. 10 ust. 1 i ust. 2 zd. 1 Rozporządzenia). Jeżeli natomiast kryteria te nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem (art. 10 ust. 2 zd. 2 Rozporządzenia), przy czym sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (art. 10 ust. 3 Rozporządzenia).
Uzupełnieniem tej regulacji jest art. 11 ust. 1 Rozporządzenia. Dotyczy on przypadku, gdy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajduje się gdzie indziej niż jego siedziba działalności gospodarczej. Na taką okoliczność prawodawca unijny przewidział, że na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy 112 „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia - które charakteryzuje się:
· wystarczającą stałością oraz
· odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego,
· by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
O stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej można mówić jedynie wówczas, gdy występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje taka skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że aktywność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy.
Ponadto, działalność z tego miejsca powinna być realizowana w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa (por wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 915/19 oraz powołane w tym judykacie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej: wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg - Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C- 260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.).
W konsekwencji, stałe miejsce prowadzenia działalności musi się charakteryzować pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność jest tam prowadzona nie w sposób niesamodzielny. Zaangażowanie to powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Zatem dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo - rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający (por wcześniej już wskazywany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 915/19).
Przy ocenie powyższego, należy szczególną uwagę zwrócić na wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 października 2020 r. (sygn. akt I SA/GI 1401/19), gdzie sąd ustosunkowując się do stanu przedmiotowej sprawy, gdzie spółka niemiecka działająca globalnie na rynku e-commerce, w tym także w Polsce zajmowała się sprzedażą do osób fizycznych na terytorium Polski za pośrednictwem trzech magazynów znajdujących się we władaniu podmiotów zależnych od spółki niemieckiej, wskazał, że prowadzenie działalności spółki i postanowień umownych, nie może oznaczać automatycznie powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. (`(...)`) z umownie określonych standardów jakości świadczenia usług i możliwości skontrolowania przez wnioskodawczynię wypełniania przez usługodawców warunków umowy oraz z faktu wykorzystywania przez usługodawców programu obsługi magazynów obowiązującego w całej Grupie kapitałowej i zarządzanego przez skarżącą, pozwalającego jej na kontrolę stanów magazynowych nie można wywieść wniosku, że skarżąca ma zapewnioną możliwość kontroli personelu że dysponuje w istocie własnym zapleczem i zaplecza technicznym i organizacyjnym, że posiada wystarczające, wykorzystywane przez nią zaplecze personalne, że może na nie bezpośrednio oddziaływać, może je kontrolować. Również dostępności zaplecza nie można wywodzić z faktu, że przedstawiciele skarżącej mogą w godzinach pracy magazynu dokonać inspekcji towarów po uprzednim zawiadomieniu usługodawcy. Należy odróżnić świadczenie usług magazynowania towarów i obsługi wysyłki towarów od udostępniania skarżącej infrastruktury magazynowej, które w analizowanym stanie faktycznym nie ma miejsca.
O dostępności zaplecza personalnego i technicznego porównywalnej z dostępnością zaplecza własnego nie decyduje ekonomiczne wykorzystanie ludzi i sprzętu. Wprawdzie zakup każdej usługi, nabywanej przez podmiot gospodarczy ukierunkowany jest na określone korzyści ekonomicznej, to jednak takie zachowanie nie kreuje automatycznie miejsca prowadzenia stałej działalności w kraju, na terenie którego usługodawca świadczy usługi na rzecz takiego podmiotu.
Nie można tracić z pola widzenia tego, że usługi świadczone na rzecz Spółki w Polsce są tylko częścią jej działalności gospodarczej, prowadzonej także poza Polską, w tym w państwie, w którym spółka ma siedzibę.
Co istotne, w uzasadnieniu sąd uwzględnił dodatkowo dwa kluczowe orzeczenia TSUE z 16 października 2014 r. w sprawie Welmory (C-605/12), a także wyrok TSUE z 7 maja 2020 r. w sprawie Dong Yang Electronics sp. z o. o. (C-547/18). Z tezy pierwszego z nich wynika, że dla samego powstania stałego miejsca nie jest konieczne posiadanie zasobów własnych, jeśli podmiot ma nad nimi kontrolę (jak w przypadku posiadania pracowników czy zasobów technicznych). Z drugiego orzeczenia z kolei wynika, że z samego faktu posiadania spółki zależnej w Polsce przez podmiot z kraju trzeciego nie można określać stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.
Mając na uwadze powyższe, uwzględniając przesłanki ustalania stałego miejsca prowadzenia działalności oraz przedstawiony stan faktyczny przez Spółkę można wnioskować, że Spółka jedynie nabywa w Polsce usługi pomocnicze dla głównej działalności, która prowadzona jest poza Polską.
W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać wyrok NSA z dnia 29.07.2021 (sygn. I FSK 660/18) w którym jednoznacznie wskazano, że „z orzecznictwa TSUE wynika, że w celu stwierdzenia czy mamy do czynienia z odpowiednim zapleczem personalnym i technicznym, pozwalającym przyjąć, że dany podmiot ma stałe miejsce prowadzenia działalności w danym kraju, nie ma potrzeby posiadania bezpośredniego własnego zaplecza personalnego i technicznego. Muszą być spełnione jednak pewnego rodzaju warunki. Mianowicie muszą być zawarte umowy o świadczenie usług lub umowy najmu dotyczące właśnie takiego zaplecza technicznego i personalnego, które nie podlegają rozwiązaniu w krótkim czasie. Drugi warunek to posiadanie przez zagraniczny podmiot kontroli nad tym zapleczem personalnym i technicznym oraz dysponowanie nim w sposób porównywalny do sytuacji w której zaplecze personalne i techniczne stanowiłoby wyłączną własność zagranicznego podatnika. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, spółka włoska nie posiada w Polsce własnych pracowników, którzy wykonywaliby na jej rzecz jakiekolwiek czynności. Spółka nabywa w Polsce usługi od spółki polskiej, które realizowane są poprzez pracowników zatrudnionych przez spółkę polską. Z treści wniosku o interpretację nie można wywnioskować, że ci pracownicy podlegają instrukcjom spółki włoskiej. W związku z tym, jeżeli nie podlegają instrukcjom ani kontroli bezpośrednio spółki włoskiej, nie możemy przyjąć, że istnieje bezpośredni nadzór nad tymi pracownikami, a to jest niezbędne do przyjęcia, że spółka włoska ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce”.
W tym miejscu warto również przytoczyć wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondernemingen te Amsterdam (C-190/95), w którym TSUE stwierdził (pkt 16 orzeczenia), że stałe miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość prowadzenia działalności w sposób niezależny. Oznacza to zdaniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, że takie stałe miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość (i) sporządzania umów bądź (ii) podejmowania decyzji o charakterze zarządczym.
W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że przedsiębiorstwo, które nie posiada w państwie członkowskim ani własnego personelu, ani struktury organizacyjnej, która cechuje się wystarczającym stopniem trwałości, aby zapewnić ramy, w których mogłyby być zawierane umowy i podejmowane decyzje w zakresie zarządzania, nie może być uznane za posiadające stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie.
Podobnie TSUE odniósł się w wydanym niedawno wyroku (wyrok z 3 czerwca 2021 r., C-931/19) gdzie zwrócił szczególną uwagę na konieczność występowania zasobów ludzkich do uznania czy występuje stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej. W wyroku wskazano: „wynajmowana w państwie członkowskim nieruchomość nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (`(...)`), w sytuacji gdy właściciel tej nieruchomości nie posiada własnego personelu do świadczenia usług związanych z najmem.”
Co więcej pośrednie prawo do powierzchni magazynowej nie można utożsamiać z posiadaniem tam „zaplecza technicznego”. Tak też wskazano w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z 12 października 2020 r. (sygn. I SA/GI 1051/19): „Również infrastruktura nie podlega nadzorowi Skarżącej. Skarżąca będzie miała jedynie prawo wstępu do nieruchomości na potrzeby przeprowadzania kontroli technologicznych. Należy odróżnić świadczenie usług na podstawie Umowy Produkcyjnej, obejmujących m.in. magazynowanie towarów, od udostępniania Skarżącej infrastruktury magazynowej, które w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie ma miejsca. Podkreślenia wymaga, że owej koniecznej kontroli Skarżącej nad personelem i zapleczem technicznym w Polsce nie można wywodzić z ustalonych między Skarżącą, a Spółką Powiązaną zasad świadczenia usług, które - co oczywiste - określane są pomiędzy stronami każdej tego rodzaju umowy i z uprawnień strony do żądania spełnienia warunków ustalonych przez kontrahentów”.
Zdaniem Spółki podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów podatku od towarów i usług, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:
miejsce działalności charakteryzuje się obecnością odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej (tj. pracowników będących do wyłącznej dyspozycji podatnika oraz infrastruktury technicznej);
miejsce charakteryzuje się określonym poziomem stałości, czyli podatnik ma zamiar prowadzenia działalności w tym miejscu w sposób stały (tj. nieprzerwany, stabilny i zasadniczo bezterminowy);
działalność prowadzona w tym miejscu jest niezależna w stosunku do działalności głównej, (warunek rozumiany w szczególności, jako możliwość niezależnego zawierania umów i podejmowania decyzji zarządczych), co wynika z nieodłącznego elementu działalności gospodarczej, jakim jest prowadzenie jej w sposób samodzielny.
Zdaniem Spółki przesłanki te w jej wypadku nie są spełnione:
Spółka pragnie wskazać, tym samym, że fakt nabywania od Operatora Usług z uwzględnieniem braku posiadania przez Wnioskodawcę własnego personelu w Polsce i bezpośredniego nadzoru w Polsce nie spełnia wskazanych powyżej przesłanek skutkujących ukonstytuowaniem się w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.
Ad. 2
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z uwagi na wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT Spółka nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług od Operatora.
Szczegółowe uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy do pytania nr 2
Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT „zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem (w ocenie Spółki wskazane w tym przepisie zastrzeżenia nie mają zastosowania w analizowanej sprawie) art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”
Biorąc jedynie powyższy przepis pod uwagę należy wskazać, że co do zasady Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług od Operatora.
Jednakże na uwadze w analizowanym przypadku należy mieć w ocenie Spółki dyspozycje art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT zgodnie z którą „nie stanowię podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: (`(...)`) transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”.
Zdaniem Spółki w przypadku otrzymania przez nią faktury od Operatora za świadczenie Usług nie może ona dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury zakupowej z uwagi na fakt, że dokumentuje ona transakcję jaka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług o jakim mowa w art. 1 ust. 1 Ustawy o VAT.
Jak zostało to wykazane w stanowisku Wnioskodawcy do pytania numer 1 Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Tym samym zgodnie z dyspozycją art. 28b ust 1. Ustawy o VAT (tj. nie znajduje zastosowania art. 28b ust. 2 Ustawy o VAT) faktura za Usługi z wykazanym podatkiem od towarów i usług dokumentowałaby transakcję nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług o jakim mowa w art. 1 ust. 1 Ustawy o VAT.
Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe zastosowanie art. 28e Ustawy o VAT, aby uzasadnić brak zastosowania w takim przypadku dyspozycji art. art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT (czyli brak jest zdaniem Spółki uzasadnienia aby w oparciu o art. 28e Ustawy o VAT uznać, że faktura wystawiona przez Operatora dokumentuje jednak transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług o jakim mowa w art. 1 ust. 1 Ustawy o VAT).
Zgodnie bowiem z art. 28e Ustawy o VAT „Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.” Zdaniem Spółki Usługi nabywane przez nią od Operatora nie mieszczą się w dyspozycji tego artykułu. Celem Spółki nie jest bowiem nabywanie wskazanych w tym przepisie „usług użytkowania lub używania nieruchomości". Celem spółki jest zapewnienie przez Operatora usług obsługi i zarządzani a towarem spółki (zarządzanie magazynowe i logistyczne). Jednocześnie jak zostało to doprecyzowane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego budynek Magazynu został udostępniony Operatorowi przez Spółkę na potrzeby świadczenia Usług więc tym bardziej nie jest możliwe aby Operator świadczył na rzecz Wnioskodawcy wskazane powyżej „usług użytkowania lub używania nieruchomości” i nie są de facto przedmiotem jego świadczenia na rzecz Spółki.
Tym samym zdaniem Spółki z uwagi na wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT (w związku z art. 28b ust. 2 oraz art. 28e Ustawy o VAT) Spółka nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług od Operatora.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Natomiast, według art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.
O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.
Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt. 2 nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
Natomiast, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest szwajcarskim podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność w zakresie sprzedaży ubrań i akcesoriów odzieżowych m.in. poprzez sklep internetowy. Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce oraz w prawie wszystkich pozostałych krajach UE. Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaży ubrań do klientów w UE i poza UE) składuje towary w magazynach znajdujących się na terenie UE. Magazyny takie funkcjonują zarówno w krajach UE innych niż Polska (np. we Włoszech i Holandii), jak również w 2021 r. dodatkowo został otwarty kolejny magazyn Wnioskodawcy zlokalizowany na terytorium Polski, który zajmuje się dystrybucją towarów do klientów w regionie (Magazyn lub Magazyn w Polsce lub Centrum Logistyczne). Magazyn został podnajęty przez Spółkę i następnie udostępniony Operatorowi do świadczenia w nim Usług na rzecz Wnioskodawcy. Podstawową funkcją jaką pełni Centrum Logistyczne jest umożliwienie przechowywania towarów, których właścicielem jest Spółka. W ramach prowadzonej działalności Spółka będzie nabywała od Operatora usługi zarządzania towarem znajdującym się w Magazynie (usługi gospodarki magazynowej i przechowywania towarów) i koordynacji procesów związanych z wysyłaniem z Magazynu towarów Spółki lub ich odbiorem (przyjęciem na Magazyn). Usługodawca jest polskim czynnym podatnikiem VAT i posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej.
Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia czy należy uznać, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności Spółki w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz czy w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie Usług od Operatora zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.
Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.
Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.
Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.
W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).
Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.
Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.
Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.
Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.
Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.
Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.
Ponadto, zgodnie z wyrokiem TSUE C-547/18 sam fakt utworzenia Spółki zależnej w Polsce nie może powodować automatycznego uznania, że istnieje na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku istotna jest analiza stosunków umownych między rzeczoną spółką, a jej spółką zależną w celu określania czy pierwsza z nich posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym państwie członkowskim. Należy więc uwzględnić szereg kryteriów w celu ustalenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy. Obejmuje to przede wszystkim analizę charakteru i zastosowania świadczonej usługi na rzecz podatnika-usługobiorcy czy też badanie stosunków umownych między spółką dominującą oraz spółką zależną.
Co więcej, w wyroku TSUE z 3 czerwca 2021 r., w sprawie C-931/19 (Titanium) Sąd uznał, że brak własnego personelu w kraju, w którym znajduje się wynajmowana przez podmiot nieruchomość, wyklucza uznanie posiadania przez wynajmującego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielne działanie, w sposób oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu zarówno dyrektywy 2006/112, jak i dyrektywy 2006/112 ze zm.
Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w kraju. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest szwajcarskim podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność w zakresie sprzedaży ubrań i akcesoriów odzieżowych m.in. poprzez sklep internetowy. Wnioskodawca zatrudnia w Szwajcarii ok. (..) pracowników i posiada wydzierżawione powierzchnie biurowe oraz wydzierżawione powierzchnie handlowe. Spółka jest dystrybutorem Grupy Wnioskodawcy w regionie EMEA (Europa, Bliski Wschód i Afryka). Głównym obszarem jej działalności jest sprzedaż do dystrybutorów EMEA, sprzedaż internetowa do klientów z regionu EMEA (w tym Szwajcaria) oraz sprzedaż detaliczna w Szwajcarii. Dodatkowo Spółka świadczy usługi administracyjne i finansowe dla innych spółek grupy. Spółka posiada małe magazyny w Szwajcarii na próbki towarów. Dodatkowo w Szwajcarii znajduje się jeden z głównych salonów wystawowych. W Szwajcarii Spółka zarządza projektowaniem globalnej kolekcji, gdzie ponad (…) pracowników jest zatrudnionych przy projektowaniu, pozyskiwaniu i opracowywaniu produktów. Produkcja towarów nie jest realizowana w kraju siedziby. Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaży ubrań do klientów w UE i poza UE) składuje towary w magazynach znajdujących się na terenie UE. Magazyny takie funkcjonują zarówno w krajach UE innych niż Polska (np. we Włoszech i Holandii), jak również w 2021 r. dodatkowo został otwarty kolejny magazyn Wnioskodawcy zlokalizowany na terytorium Polski, który zajmuje się dystrybucją towarów do klientów w regionie (Magazyn lub Magazyn w Polsce lub Centrum Logistyczne). Podstawową funkcją jaką pełni Centrum Logistyczne jest umożliwienie przechowywania towarów, których właścicielem jest Spółka. Spółka nie jest właścicielem Magazynu. Magazyn w Polsce został wynajęty przez polską spółkę z grupy Wnioskodawcy i na podstawie umowy podnajmu został podnajęty przez Spółkę, a następnie udostępniony Operatorowi do świadczenia w nim Usług na rzecz Wnioskodawcy. Zarządzaniem towarem znajdującym się w Magazynie będzie zajmował się zewnętrzny dostawca usług tj. Operator lub Usługodawca polski czynny podatnik VAT. Umowa na świadczenie Usług została zawarta z Operatorem na czas nieokreślony (celem Spółki jest współpraca w perspektywie długookresowej). Jednocześnie zgodnie z ww. umową jest ona zawarta na minimum 3 lata. W ramach prowadzonej działalności Spółka będzie nabywała od Operatora usługi zarządzania towarem znajdującym się w Magazynie (usługi gospodarki magazynowej i przechowywania towarów) i koordynacji procesów związanych z wysyłaniem z Magazynu towarów Spółki lub ich odbiorem (przyjęciem na Magazyn). W zakresie świadczonych Usług przez Operatora na rzecz Spółki dokonywane będą w szczególności następujące czynności: przyjmowanie towaru do Magazynu; przechowywanie towaru Spółki w Magazynie; kompletowanie i przygotowanie towaru do wysyłki na podstawie zlecenia od Spółki (system teleinformatyczny informujący o zamówieniach od Nabywców lub koniecznych przemieszczeniach towarów własnych pomiędzy magazynami); przyjmowanie zwrotów towarów wysłanych przez Nabywców do Magazynu - zarządzanie zwrotami; inne usługi świadczone przez Operatora: oznaczenie/etykietowanie przesyłki, pakowanie towaru do wysyłki oraz planowanie i obsługa transportu towarów. Usługi świadczone będą w oparciu o zaplecze rzeczowe i osobowe Centrum Logistycznego Operatora, w tym obiekty i urządzenia stanowiące jego własność położone w Polsce. Wykorzystywane na terytorium Polski zasoby Operatora to: zaplecze personalne Operatora (jego pracownicy i ewentualnie osoby związane z nim na podstawie innego stosunku prawnego) wykonujące czynności w Magazynie lub innych lokalizacjach (np. centrali Operatora); zaplecze techniczne należące do Operatora zlokalizowane w udostępnionym mu Magazynie (np. urządzenia do przechowywania, przenoszenia/przewożenia towarów, sprzęt komputerowy (hardware), oprogramowanie systemów logistycznych i magazynowych (software etc.) oraz inne zasoby Operatora jakie służą mu pełnieniu ww. funkcji zlokalizowane poza Magazynem (np. własna lub wynajęta flota samochodową). Spółka nie ma nad ww. zasobami żadnej kontroli. Operator jako zewnętrzny usługodawca musi wypełniać swoje zobowiązania umowne i odpowiedzialność wobec Spółki. Spółka nie zapewnia jednak Operatorowi dodatkowych wytycznych poza generalnymi zobowiązaniami i obowiązkami umownymi dotyczącymi świadczenia Usług (które dotyczą ogólnych wytycznych co do bezpieczeństwa przechowywanych towarów Spółki i miejsca przechowywania tj. Magazyn w Polsce, ustaleń w zakresie płatności, ustaleń w zakresie stosowania standardów rynkowych oraz przepisów prawa stosowanego podczas świadczenie Usług, etc.). Operator natomiast jest niezależny w zakresie decydowania o wewnętrznych procesach związanych z wykonywaniem Usług - alokacji personelu, wykorzystywanych składnikach majątku (np. urządzenia w Magazynie). Zatem Wnioskodawca nie ma żadnej kontroli nad zasobami osobowymi Operatora (ani pracownikami Operatora, ani innym personelem pracującym dla Operatora na podstawie jakichś innych umów), a także nie kontroluje zasobów technicznych/rzeczowych i materiałowych Operatora. Ponadto Spółka nie ma i nie będzie miała wpływu jaka część zasobów osobowych oraz technicznych i rzeczowych Operatora ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług. Operator jest niezależny w zakresie alokacji własnych zasobów osobowych oraz technicznych/rzeczowych jakie służą mu do świadczenia Usług. Ponadto Operator świadczy swoje usługi na rzecz szeregu innych podmiotów w Polsce (podmioty niepowiązane z Wnioskodawcą). W ramach procesu sprzedaży towary znajdujące się w Magazynie w Polsce wysyłane są do klientów zarówno na terytorium Polski jak i zagranicę. W szczególności dokonywane są transakcje sprzedaży towarów z ich wysyłką z Polski do klientów indywidualnych w innych niż Polska krajach UE. Istnieją trzy kanały sprzedażowe związane z procesem sprzedaży do / na terytorium Polski: sprzedaż (…). Sklep internetowy Spółki prowadzony jest przy wykorzystaniu zasobów osobowych i rzeczowych Spółki. Zasoby te nie znajdują się na terytorium Polski - praca sklepu koordynowana jest co do zasady przez pracowników centrali w Szwajcarii. Tam też (oraz w USA) zlokalizowane jest stosowne oprogramowanie sklepu oraz sprzęt konieczny do jego prowadzenia (hardware). Operator nie bierze żadnego udziału w procesie prowadzenia sklepu internetowego Spółki, lub jej partnerów biznesowych będących platformami sprzedażowymi. Natomiast aby umożliwić odbieranie / wysyłanie komunikatów pomiędzy oprogramowaniem Wnioskodawcy służącym do sprzedaży przez sklep internetowy Spółki i oprogramowaniem Operatora używanym przez niego na cele świadczenia usług magazynowania i zarządzania logistyką towarów, został ustalony prosty, standardowy protokół sieciowy (tzw. folder FTP) służący do przesyłania plików pomiędzy urządzeniami podłączonymi do sieci obu podmiotów (nie ma de facto żadnego istotnego strukturalnego interfejsu / oprogramowania czy systemu które musiało zostać w tym celu stworzone). Jednocześnie należy zauważyć, że sprzedaż realizowana z polskiego Magazynu ma charakter akcesoryjny i dopełniający - gdyż na cały proces działalności podstawowej Spółki składają się następujące główne obszary aktywności: projektowanie globalnej kolekcji marki, zamówienie produktów u dostawców, magazynowanie towarów na terenie magazynów w kilku wybranych krajach, sprzedaż produktów poprzez sklep internetowy do Nabywców, sprzedaż towarów w sklepach stacjonarnych (w wybranych krajach - nie w Polsce) oraz finalnie wysyłka z magazynu towarów do Nabywców i ewentualne przyjmowanie ich zwrotów. Natomiast jedynie magazynowanie towarów i finalna wysyłka z magazynu towarów do Nabywców i ewentualne przyjmowanie ich zwrotów wykonywane są m.in. na terytorium Polski. Jednocześnie Wnioskodawca nie zatrudnia i nie planuje zatrudniać pracowników w Polsce, ani nie deleguje pracowników własnych do stałej pracy na rzecz Spółki w Polsce, w celu koordynacji lub nadzoru procesów magazynowych lub sprzedaży w Polsce (komunikacja taka odbywa się zdalnie za pomocą systemów teleinformatycznych z innego niż Polska terytorium). Wnioskodawca nie posiada żadnego formalnie zarejestrowanego oddziału w Polsce. Nie jest planowane także tworzenie w Polsce biura, filii, zakładu itd. Ponadto decyzje gospodarcze w przedmiocie zakupu i sprzedaży towarów będą podejmowane poza Polską. Co do zasady aktywność gospodarcza Wnioskodawcy na terytorium Polski sprowadza się do powierzenia przechowywania w Magazynie należących do Spółki towarów w celu wykonywania operacji logistycznych (tj. sprzedaży towarów) z Magazynu w Polsce do Klientów składających zamówienia w sklepie internetowym Wnioskodawcy.
Zatem pomimo, że Spółka nawiązała współpracę z Operatorem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów na terytorium Polski, nie zorganizowała w Polsce zaplecza osobowego traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. W analizowanym przypadku nie można więc uznać, że Spółka pomimo dokonywania sprzedaży z / na terytorium Polski w perspektywie długoterminowej i dysponowania pewnymi zasobami technicznymi (posiadanie tytułu prawnego – umowa podnajmu Magazynu) zorganizowała odpowiednie zasoby świadczące o prowadzeniu w sposób stały działalności gospodarczej na terytorium Polski. Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawca nie posiada/nie będzie posiadał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie Usług od Operatora należy wskazać, że względem Usług nie mają/nie będą miały zastosowania wyłączenia z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Jak wynika z okoliczności sprawy Spółka będzie nabywała od Operatora usługi zarządzania towarem znajdującym się w Magazynie tj. usługi gospodarki magazynowej i przechowywania towarów oraz usługi koordynacji procesów związanych z wysyłaniem z Magazynu towarów Spółki lub ich odbiorem (przyjęciem na Magazyn). Przy czym Spółka nie decyduje o konkretnej dystrybucji/magazynowaniu towarów i przestrzeni gdzie konkretnie mają być składowane towary wewnątrz Magazynu. Do przedmiotowych usług, dotyczących obsługi towarów w magazynie, mają zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 28b ustawy. Przy tym wskazać należy, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Szwajcarii i jednocześnie, w niniejszej interpretacji wskazano, że nie będzie posiadał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w analizowanym przypadku Usługi świadczone przez Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są/nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi są/będą opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy w kraju, w którym Spółka będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w analizowanym przypadku na terytorium Szwajcarii. Tym samym, w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski Usług od Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, a nie jak Spółka wskazała, wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Usług od Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy.
Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać je za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili