0114-KDIP1-2.4012.325.2021.2.RM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 7 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 10 września 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 10 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 sierpnia 2021 r. (skutecznie doręczone 3 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie uznania dostawy Towarów/Pojazdów dokonywanej pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą z Meksyku za tzw. „dostawę ruchomą”, w ramach transakcji łańcuchowej, która stanowi eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy podlegający opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) wg stawki w wysokości 0% oraz
• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku.

Wniosek uzupełniony został 10 września 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 10 września 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

A. SE (dalej: Spółka) posiada siedzibę na terytorium Niemiec.

Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka jest członkiem międzynarodowej Grupy (…), w której pełni funkcję dystrybutora ciągników siodłowych (dalej: Towary) lub pojazdów ciężarowych np. zabudowanych wywrotką.

Spółka zajmuje się m.in. sprzedażą Towarów nabytych uprzednio od innych spółek z Grupy lub spoza niej. Spółka nabywa Towary w ramach zakupów krajowych w Polsce lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotów z Grupy … lub spoza niej.

Spółka sprzedaje Towary w ramach sprzedaży krajowej, eksportu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka jest stroną tzw. transakcji łańcuchowej, w ramach której nabywa, a następnie odsprzedaje Towary.

Jednym z rodzajów transakcji łańcuchowych realizowanych przez Spółkę jest eksport towarów z Polski do Chile, który przebiega w następujący sposób:

1. Schemat nr 1: Nabycie Towarów pod zabudowę:

Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce. Transakcja ta jest udokumentowana fakturą, na której Sprzedawca nalicza podatek VAT klasyfikując tę dostawę jako dostawę krajową w Polsce.

Towary po ich nabyciu przez Spółkę pozostają w Polsce celem dokonania ich zabudowy przez podmiot zewnętrzny na rzecz Spółki. Podczas dokonania zabudowy Towarów Spółka pozostaje ich właścicielem ekonomicznym oraz prawnym.

Po zabudowaniu Towarów (dalej: Pojazdy) są one sprzedawane przez Spółkę na rzecz Odbiorcy spoza UE (dalej: Nabywca z Meksyku) na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii). Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do kolejnego podmiotu spoza UE (dalej: Odbiorca z Chile).

Pojazdy są transportowane bezpośrednio od Spółki do Odbiorcy z Chile.

Spółka odpowiada za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii - zgodnie z warunkami Incoterms FOB X . Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile.

Prawo do rozporządzania Pojazdami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X . W szczególności:

· prawo do rozporządzania Pojazdem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce,

· prawo do rozporządzania Pojazdem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile.

2. Schemat nr 2: Nabycie Towarów do dalszej odsprzedaży:

Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce. Transakcja ta jest udokumentowana fakturą, na której Sprzedawca nalicza podatek VAT klasyfikując tę dostawę jako dostawę krajową w Polsce.

Następnie Spółka sprzedaje Towary na rzecz Nabywcy z Meksyku na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii). Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do Odbiorcy z Chile.

Towary są transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy do Odbiorcy z Chile.

Spółka odpowiada za transport Towarów z Polski do portu w Belgii - zgodnie z warunkami Incoterms FOB X . Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile.

Prawo do rozporządzania Towarami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X . W szczególności:

· prawo do rozporządzania Towarami nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce,

· prawo do rozporządzania Towarami nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile.

W obu wyżej wymienionych schematach:

· Dla potrzeb dokonywanych transakcji Spółka podaje swój polski numer VAT zarówno Sprzedawcy jak i Nabywcy z Meksyku.

· Sprzedawca wystawia na rzecz Spółki faktury za Towary z polskim VAT.

· Spółka wystawia na rzecz Nabywcy z Meksyku faktury dokumentujące eksport Towarów/Pojazdów ze stawką 0%. Na przedmiotowych fakturach Spółka wskazuje m.in.: podane przez Nabywcę z Meksyku miejsce przeznaczenia Towarów/Pojazdów (Chile) oraz informacje wymagane przepisami ustawy o VAT.

· Procedura celna wywozu Towarów/Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Towaru/Pojazdu na terytorium celnym Chile.

· Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów/Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile.

· Po rozpoczęciu transportu z Polski:

- zmianie nie ulegnie przedmiot transportu (odpowiednio Towar albo Pojazd),

- na Towarach/Pojazdach nie zostaną wykonane żadne usługi,

- żadne elementy składowe nie zostaną dołączone do transportowanych Towarów/Pojazdów.

· Wszystkie transakcje opisane w niniejszym wniosku mają charakter odpłatny.

· Wywóz Towarów/Pojazdów z Polski do Chile następuje z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dochodzi do przeładowania Towaru/Pojazdu na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile.

· Koszty transportu z Belgii do Chile są ponoszone przez Odbiorcę z Chile.

· Spółka posiada dokumenty celne w stosunku do dostaw Towarów/Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy o VAT w celu zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu, tj. komunikaty celne IE599.

· Spółka posiada interpretację indywidualną nr 0114-KDIP1-2.4012.160.2020.2.RM, zgodnie z którą podanie dla potrzeb transakcji łańcuchowych (również eksportowych) numeru VAT nadanego przez polski urząd skarbowy, pozwala na uznanie dostawy pomiędzy Sprzedawcą a Spółką za dostawę tzw. nieruchomą opodatkowaną polskim VAT.

· Nabyte na terytorium kraju Towary będą służyły Spółce do wykonania czynności opodatkowanych VAT tj. sprzedaży Towarów/Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku.

· W przyszłości Spółka planuje dokonywanie analogicznych transakcji z nabywcami z krajów trzecich innych niż Meksyk. W takim przypadku transakcje będą przebiegały analogicznie, tj. Spółka będzie dokonywała dostawy Towarów/Pojazdów na warunkach FOB port w innym niż Polska kraju UE. Niniejszy wniosek dotyczy również tego typu transakcji.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu czy Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT wskazano, że tak, Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT.

Na pytanie Organu czy Pojazdy, o których mowa w Schemacie 1 stanowią „nowy środek transportu” w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy VAT wskazano, że tak, Pojazdy, o których mowa w Schemacie 1 stanowią „nowy środek transportu” w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy VAT.

Na pytanie Organu czy Towary, o których mowa w Schemacie 2 stanowią „nowy środek transportu” w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy VAT wskazano, że tak, Towary, o których mowa w Schemacie 2 stanowią „nowy środek transportu” w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy VAT.

W zakresie Schematu 1, w odpowiedzi na pytanie:

1. czym są (z czym należy utożsamiać) „Towary pod zabudowę”

2. Wskazano, że Towary pod zabudowę to pojazdy (ciągniki siodłowe), które mogą być sprzedane przez Spółkę bezpośrednio (schemat nr 2 we Wniosku) lub mogą być zabudowane nadwoziem przez podmiot zewnętrzny (podmiot zabudowujący).

3. Podmiot zabudowujący wykonuje niezbędne prace na ciągniku siodłowym (głównie podwoziu), aby stworzyć kompletny samochód ciężarowy lub pojazd specjalny (na przykład wywrotkę). Po zabudowie kompletne samochody ciężarowe są sprzedawane przez Spółkę (schemat nr 1 we Wniosku).

4. z czym należy utożsamiać „zabudowanie Towarów” zakupionych przez Wnioskodawcę od polskiego Sprzedawcy, tj. na czym polega „zabudowanie Towarów”, z jakich czynności się składa/w jaki sposób przebiega, w jaki sposób modyfikuje Towary zakupione przez Wnioskodawcę od polskiego Sprzedawcy, co jest efektem wykonanej zabudowy Towarów Wskazano, że:

• Zabudowanie Towarów obejmuje montaż wywrotki przez podmiot zabudowujący (tj. dostawę towarów – nadwozia oraz niezbędne prace instalacyjne i montażowe).
• Podmiot zabudowujący wykonuje niezbędne prace na ciągniku siodłowym (głównie podwoziu), aby połączyć ciągnik siodłowy z wywrotką, m.in. prace instalacyjne, inżynieryjne, elektryczne.
• Efektem zabudowy Towarów jest wykonanie kompletnego samochodu ciężarowego do transportu towarów – zabudowa z wywrotką. Może się również zdarzyć, że będzie to innego typu nadwozie, np. naczepa.
• Zabudowa dokonana przez podmiot zabudowujący zmienia charakter pojazdu (z ciągnika siodłowego na kompletny pojazd ciężarowy z wywrotką).

Po wykonaniu zabudowy kompletny pojazd ciężarowy jest sprzedawany przez Spółkę (schemat nr 1 we Wniosku).

1. czy Wnioskodawca przenosi/będzie przenosić prawo do rozporządzania jak właściciel towarami (Pojazdami) na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi/będzie przenosił prawo do rozporządzania jak właściciel towarami (tymi samymi Pojazdami) na rzecz Odbiorcy z Chile

Wskazano, że tak.

2. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie, że: „Spółka odpowiada za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii”

Wskazano, że Spółka ponosi koszt transportu Pojazdów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii.

3. jakie konkretnie czynności/działania Wnioskodawca podejmuje/wykonuje w związku z „odpowiadaniem za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii”

Wskazano, że Spółka ponosi koszt transportu Pojazdów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii. Oznacza to, że:

• Spółka dokonuje zapłaty za transport przewoźnikowi oraz

• Spółka jest odpowiedzialna za wszelkie uszkodzenia/utratę Pojazdów podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii.

4. czy Wnioskodawca „odpowiadając za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii” działa na własną rzecz (czyli nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji)

Wskazano, że tak, Spółka działa na własną rzecz. Spółka nie działa ani na rzecz ani w imieniu żadnego innego podmiotu uczestniczącego w opisanych we wniosku transakcjach.

5. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie, że: „Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile”

Wskazano, że Odbiorca z Chile ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia.

6. jakie konkretnie czynności/działania podejmuje/wykonuje Odbiorca z Chile w związku z „odpowiadaniem za dalszy transport”

Wskazano, że na podstawie ustalonych warunków dostawy Incoterms – Odbiorca z Chile:

• ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia,

• jest odpowiedzialny za wszelkie uszkodzenia/utratę Pojazdów podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia.

7. czy Odbiorca z Chile „odpowiadając za dalszy transport” działa na własną rzecz (czyli nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji)

Wskazano, że Odbiorca z Chile nie działa na rzecz Spółki. Spółka nie ma wiedzy na temat tego czy działa on na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji.

8. jeśli Odbiorca z Chile „odpowiadając za dalszy transport” nie działa na własną rzecz czyli działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji proszę wskazać jednoznacznie na rzecz/zlecenie, którego podmiotu (uczestniczącego w transakcji) Odbiorca z Chile działa/będzie działać

Wskazano, że Spółka nie ma wiedzy na ten temat.

9. gdzie (w jakim kraju) znajduje się towar (Pojazdy) w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w ramach transakcji dostawy towaru (Pojazdów) dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile

Wskazano, że na podstawie ustalonych warunków dostawy Incoterms:

• Spółka posiada prawo do rozporządzania Pojazdami jak właściciel do momentu ich dotarcia do określonego miejsca w porcie w Belgii i nie przenosi tego prawa wcześniej (w szczególności w Polsce) na rzecz Nabywcy z Meksyku,

• prawo do rozporządzania Pojazdami jak właściciel nie może być zatem przeniesione przez Nabywcę z Meksyku na Odbiorcę z Chile tak długo jak Spółka nie przeniesie tego prawa na Nabywcę z Meksyku (w szczególności w Polsce) - najwcześniej może to nastąpić w porcie w Belgii,

• w związku z powyższym Pojazdy, w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w ramach transakcji dostawy towaru (Pojazdów) dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile znajdują się poza terytorium Polski.

Spółka nie ma szczegółowej wiedzy o tym gdzie (w jakim kraju) znajduje się towar (Pojazdy) w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w ramach transakcji dostawy towaru (Pojazdów) dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile.

10. czy transport Pojazdów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz Nabywcy z Meksyku Wskazano, że tak.

Odnośnie Schematu 2, w odpowiedzi na pytanie:

1. czy Sprzedawca przenosi/będzie przenosił na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, następnie Wnioskodawca przenosi/będzie przenosić prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Towarami na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi/będzie przenosił prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Towarami na rzecz Odbiorcy z Chile

Wskazano, że tak.

2. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie, że: „Spółka odpowiada za transport Towarów z Polski do portu w Belgii”

Wskazano, że Spółka ponosi koszt transportu Towarów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii.

3. jakie konkretnie czynności/działania Wnioskodawca podejmuje/wykonuje w związku z „odpowiadaniem za transport Towarów z Polski do portu w Belgii”

Wskazano, że Spółka ponosi koszt transportu Towarów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii. Oznacza to, że:

• Spółka dokonuje zapłaty za transport przewoźnikowi oraz

• Spółka jest odpowiedzialna za wszelkie uszkodzenia/utratę Towarów podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii.

4. czy Wnioskodawca „odpowiadając za transport Towarów z Polski do portu w Belgii” działa na własną rzecz (czyli nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji)

Wskazano, że tak, Spółka działa na własną rzecz. Spółka nie działa ani na rzecz ani w imieniu żadnego innego podmiotu uczestniczącego w opisanych we Wniosku transakcjach.

5. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie, że: „Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile”

Wskazano, że Odbiorca z Chile ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia.

6. jakie konkretnie czynności/działania podejmuje/wykonuje Odbiorca z Chile w związku z „odpowiadaniem za dalszy transport”

Wskazano, że na podstawie ustalonych warunków dostawy Incoterms – Odbiorca z Chile:

• ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia,

• jest odpowiedzialny za wszelkie uszkodzenia/utratę Towarów podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia.

7. czy Odbiorca z Chile „odpowiadając za dalszy transport” działa na własną rzecz (czyli nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji)

Wskazano, że Odbiorca z Chile nie działa na rzecz Spółki. Spółka nie ma wiedzy na temat tego czy działa on na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji.

8. jeśli Odbiorca z Chile „odpowiadając za dalszy transport” nie działa na własną rzecz czyli działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji) proszę wskazać jednoznacznie na rzecz/zlecenie, którego podmiotu (uczestniczącego w transakcji) Odbiorca z Chile działa/będzie działać

Wskazano, że Spółka nie ma wiedzy na ten temat.

9. gdzie (w jakim kraju) znajduje się Towar w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w ramach transakcji dostawy Towaru dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile

Wskazano, że na podstawie ustalonych warunków dostawy Incoterms:

• Spółka posiada prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel do momentu ich dotarcia do określonego miejsca w porcie w Belgii i nie przenosi tego prawa wcześniej (w szczególności w Polsce) na rzecz Nabywcy z Meksyku,

• prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel nie może być zatem przeniesione przez Nabywcę z Meksyku na Odbiorcę z Chile tak długo jak Spółka nie przeniesie tego prawa na Nabywcę z Meksyku (w szczególności w Polsce) - najwcześniej może to nastąpić w porcie w Belgii,

• w związku z powyższym Towary, w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w ramach transakcji dostawy Towaru dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile znajdują się poza terytorium Polski.

Spółka nie ma szczegółowej wiedzy o tym gdzie (w jakim kraju) znajduje się Towar w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania nim jak właściciel, w ramach transakcji dostawy Towaru dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile.

10. czy transport Towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy Towarów na rzecz Nabywcy z Meksyku Wskazano, że tak.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku stanowi tzw. „dostawę ruchomą” i jako taka stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt. 8 ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu VAT wg stawki VAT 0%?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym jest/będzie ona uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu dostawy Towarów ponieważ opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką stanowi dostawę towarów na terytorium Polski i jako taka podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 22 pkt ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w schemacie nr 1 lub zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT w schemacie nr 2?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1

Opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku stanowi tzw. „dostawą ruchomą” i jako taka stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt. 8 ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu VAT wg stawki VAT 0%.

Transakcje, w ramach których kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w taki sposób, że towary te są bezpośrednio transportowane od pierwszego dostawcy do ostatniego nabywcy stanowią tzw. transakcje łańcuchowe.

Zgodnie z obecnie obowiązującym przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

„W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.”

W świetle treści powołanych powyżej przepisów, aby kilka następujących po sobie dostaw zostało uznanych za dokonane w ramach transakcji łańcuchowej konieczne jest łączne spełnienie wszystkich poniższych warunków:

1. w transakcji biorą udział co najmniej 3 podmioty (następuje „kolejna dostawa”),

2. wszystkie transakcje w łańcuchu stanowią dostawę towarów („przedmiot kolejnych dostaw”),

3. przedmiotem każdej z następujących po sobie dostaw jest ten sam towar („te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw”),

4. towar jest wysyłany/transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy w łańcuchu do ostatniego w kolejności nabywcy i w konsekwencji dochodzi tylko do jednej wysyłki towarów.

Na wstępie należy wskazać, że w schemacie nr 1 opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym sprzedaż Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką nie stanowi dostawy w ramach transakcji łańcuchowej ponieważ:

· przedmiotem dostawy nie jest ten sam towar:

‒ Sprzedawca sprzedaje do Spółki Towar (podwozie bez zabudowy),

‒ przedmiotem dostawy pomiędzy Spółką, Nabywcą z Meksyku oraz Odbiorcą z Chile jest Pojazd, tj. podwozie, które zostało w Polsce zabudowane w taki sposób, że stanowi kompletny, zwykle specjalistyczny pojazd, np. wywrotkę.

· nie dochodzi do wydania Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Nabywcą z Meksyku/Odbiorcą z Chile ponieważ wydany przez Sprzedawcę Towar jest - po jego nabyciu przez Spółkę - transportowany w Polsce celem dokonania zabudowy.

W tym stanie rzeczy opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym transakcje łańcuchowe obejmujące:

· dostawy Pojazdu pomiędzy Spółką, Nabywcą z Meksyku oraz Odbiorcą z Chile w ramach schematu nr 1 oraz

· wszystkie dostawy Towarów w ramach schematu nr 2,

- spełniają każdy ze wskazanych powyżej warunków do uznania, iż stanowią one tzw. transakcje łańcuchowe, w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, o czym świadczy poniższe uzasadnienie.

Ad. 1)

W ramach każdej z opisanych transakcji uczestniczą co najmniej 3 podmioty.

W schemacie nr 1 uczestniczą trzy podmioty, tj.:

· Spółka,

· Nabywca z Meksyku,

· Odbiorca z Chile.

W schemacie nr 2 uczestniczą cztery podmioty, tj.:

· Sprzedawca,

· Spółka,

· Nabywca z Meksyku,

· Odbiorca z Chile.

Wniosek:

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym warunek nr 1) należy uznać za spełniony.

Ad. 2)

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

· w ramach schematu nr 1 dojdzie do przeniesienia prawa do dysponowania Pojazdem między:

‒ Spółką a Nabywcą z Meksyku oraz

‒ Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile,

· w ramach schematu nr 2 dojdzie do przeniesienia prawa do dysponowania Towarem między:

‒ Sprzedawcą a Spółką,

‒ Spółką a Nabywcą z Meksyku oraz

‒ Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile.

Wszystkie te transakcje spełniają definicję dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ każdy z podmiotów biorących udział w transakcji ma prawo dysponowania Towarami/Pojazdami jak właściciel, co potwierdza m.in. prawo do dokonania dalszej odsprzedaży Towarów/Pojazdów.

Wniosek:

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym warunek nr 2) należy uznać za spełniony.

Ad. 3)

W opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym:

· w schemacie nr 1 przedmiotem dostawy między Spółką, Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile jest ten sam towar - tj. Pojazd,

· w schemacie nr 2 przedmiotem dostawy między Sprzedawcą, Spółką, Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile jest ten sam Towar, tj. ciągnik siodłowy.

Wniosek:

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym warunek nr 3) należy uznać za spełniony.

Ad. 4)

Jak zostało wskazane w punkcie 2) powyżej, w opisanej transakcji dochodzi do dwóch lub trzech następujących po sobie dostaw:

· w schemacie nr 1:

‒ dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku oraz

‒ dostawy między Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile,

· w schemacie nr 2:

‒ dostawy pomiędzy Sprzedawcą a Spółką,

‒ dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku oraz

‒ dostawy pomiędzy Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile.

W obu schematach Spółka będzie organizowała transport Towarów/Pojazdów z Polski do portu w Belgii - zgodnie z warunkami Incoterms FOB X . Za dalszy transport Towarów/Pojazdów drogą morską z X do Chile odpowiada Odbiorca z Chile.

Pomimo, iż wywóz Towarów/Pojazdów z Polski do Chile nastąpi z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dojdzie do załadowania Towaru/Pojazdu na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile - transport Towarów/Pojazdów nadal będzie miał charakter nieprzerwany i zostanie zachowana jego ciągłość, w szczególności po rozpoczęciu transportu z Polski:

· zmianie nie ulegnie przedmiot transportu (odpowiednio Towar albo Pojazd),

· na Towarach/Pojazdach nie zostaną wykonane żadne usługi,

· żadne elementy składowe nie zostaną dołączone do transportowanych Towarów/Pojazdów.

Powyższego nie zmienia również fakt, iż Spółka odpowiada za transport Towarów/Pojazdów z Polski do Belgii, natomiast z Belgii do Chile statkiem odpowiada Odbiorca z Chile.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych jak i w stanowisku organów podatkowych. Przykładowo:

· Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2018 r. sygn. I FSK 1581/16, cyt.:

„Cechą charakterystyczną "dostawy łańcuchowej" jest więc to, że pośrednicy (nabywcy pośredni pomiędzy pierwszym dostawcą a ostatnim nabywcą) nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Ich pominięcie w czynności wydania towaru, jest wręcz warunkiem wystąpienia dostawy łańcuchowej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 767/13; dostępny na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). ”

· Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 sierpnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.190.2020.2.RM, cyt.:

„Przy czym, jak wskazał Wnioskodawca, podczas ewentualnego składowania w porcie morskim, towar nie będzie przetwarzany ani uszlachetniany (nie zmienią się cechy towaru). Powyższe pozwala zatem przyjąć, że czasowe magazynowanie towarów w porcie morskim w Polsce (wariant pierwszy) lub innym kraju członkowskim UE (wariant drugi) nie przerywa ich transportu. ((`(...)`)) Organ podzielił pogląd Wnioskodawcy, zgodnie z którym przeładunek towarów na statek, spowodowany jedynie względami logistycznymi, któremu nie towarzyszy zmiana tożsamości towaru - nie przerywa ciągłości transportu.”

· Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 listopada 2018 r. sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.551.2018.1.KB, cyt.:

„Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. ”

· Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 kwietnia 2017 r. sygn. 3063-ILPP1-3.4512.42.2017.2.KM cyt.:

„Wnioskodawca wskazał, że kontener z towarem wywiezionym z Polski, zostanie dostarczony na wskazany przez kupującego adres, znajdujący się w innym kraju Unii Europejskiej, gdzie zostanie po jakimś czasie przeładowany na inny środek transportu należący do kupującego lub przez niego wynajęty, w celu załadunku na statek. Towar ten następnie zostanie wyeksportowany drogą morską lub lotniczą na koszt kupującego do państwa położonego poza Unią Europejską ((`(...)`)) W chwili rozpoczęcia wywozu towaru z Polski Wnioskodawca będzie posiadał wiedzę, że towar będzie przeznaczony do krajów trzecich .

W przedmiotowej sprawie wywóz towaru nastąpi z terytorium Polski na terytorium innego kraju Unii Europejskiej, w celu przeładowania towaru na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do państwa położonego poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem należy stwierdzić, że wywóz towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej nastąpi w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, a tym samym spełniony zostanie warunek podstawowy uznania go za eksport towarów.”

Wniosek:

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym warunek nr 4) należy uznać za spełniony ponieważ Towar/Pojazd jest wysyłany/transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy w łańcuchu do ostatniego w kolejności nabywcy, co przedstawiają poniższe rysunki.

Schemat 1:

(…)

Schemat 2:

(…)

Klasyfikacja dostawy Towarów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku jako „dostawy ruchomej”.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT (art. 2 pkt 8 ustawy o VAT) przez eksport towarów rozumie się, cyt.:

„dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.”

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (`(...)`) (art. 2 pkt 3 ustawy o VAT). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Towary są to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W świetle powyższego dokonana przez Spółkę i opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów/Pojazdów stanowi eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jeżeli:

1. Towary/Pojazdy są transportowane z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego,

2. dostawie dokonanej przez Spółkę w ramach transakcji łańcuchowej jest przyporządkowany transport towarów poza UE,

3. spełnione są pozostałe warunki wskazane w przepisach ustawy o VAT, w szczególności wywóz towarów poza UE zostanie potwierdzony przez właściwy urząd celny określony w przepisach celnych.

Innymi słowy, opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku stanowi eksport towarów, jeżeli jest tzw. „dostawą ruchomą”, tj. dostawie tej jest przyporządkowany transport, na skutek którego Towary/Pojazdy są wywożone z Polski poza UE.

Warunek 1

W opisanym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, iż warunek nr 1) wymagany dla uznania dostawy za eksport jest spełniony, ponieważ Towary/Pojazdy są transportowane z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego (Chile).

Warunek 2

Zasady przyporządkowania transportu towarów do kraju trzeciego w ramach transakcji łańcuchowej zostały wskazane w przepisie art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, cyt.:

„W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. ”

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, cyt.:

„W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.”

W świetle powyższego, jeżeli:

· co najmniej 3 podmioty uczestniczą w dostawie tego samego towaru,

· dostawa towaru następuje od pierwszego do ostatniego podmiotu uczestniczącego w transakcji,

- transport towaru może zostać przyporządkowany wyłącznie do jednej z następujących po sobie dostaw.

W konsekwencji, tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (tzw. dostawa ruchoma). Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, cyt.:

„Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy”.

W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przyporządkować wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (tzw. dostawa nieruchoma), zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadami wskazanymi w przepisie art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, przyporządkowanie transportu towaru w sytuacji, gdy towar ten transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy (tzw. pośrednika) następuje do:

· dostawy dokonanej do tego nabywcy (zasada ogólna),

albo

· dostawy dokonanej przez tego nabywcę, jeżeli z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Należy wskazać, iż przepisy art. 22 ust. 2a ustawy o VAT ustawy wskazujące na zasady przyporządkowania transportu do danej dostawy w łańcuchu odnoszą się wyłącznie do sytuacji gdy towar wysyła/transportuje „nabywca, który dokonuje również ich dostawy".

Oznacza to, że:

· w przypadku, gdy towar jest wysyłany/transportowany przez pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. W takim przypadku brak jest podstaw do uznania, że transport należy przyporządkować jakiejkolwiek innej dostawie (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 stycznia 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.766.2020.3.JSZ, cyt.: „Jednocześnie jeżeli pierwszy w kolejności dostawca organizuje wysyłkę lub transport towarów, to transport lub wysyłka mogą być przypisane jedynie do transakcji, w której uczestniczy, czyli do dostawy przez niego dokonanej.”,

· w przypadku, gdy towar jest wysyłany/transportowany przez ostatni podmiot w łańcuchu dostaw, transport towarów należy przyporządkować dostawie do tego podmiotu. W takim przypadku brak jest podstaw do uznania, że transport należy przyporządkować jakiejkolwiek innej dostawie.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w zakresie schematu nr 1:

· Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce.

· Towary po ich nabyciu przez Spółkę pozostają w Polsce celem dokonania zabudowy przez podmiot zewnętrzny na rzecz Spółki. Podczas dokonania zabudowy Towarów Spółka pozostaje ich właścicielem ekonomicznym oraz prawnym.

· Po zabudowaniu Pojazdy są one sprzedawane przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Meksyku na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii). Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do kolejnego podmiotu - Odbiorcy z Chile.

· Pojazdy są transportowane bezpośrednio od Spółki do Odbiorcy z Chile.

· Spółka odpowiada za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii - zgodnie z warunkami Incoterms FOB X . Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile.

· Prawo do rozporządzania Pojazdami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X . W szczególności prawo do rozporządzania Pojazdem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile.

· Dla potrzeb dokonywanych transakcji Spółka podaje swój polski numer VAT zarówno Sprzedawcy jak i Nabywcy z Meksyku.

· Procedura celna wywozu Towarów/Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Towaru/Pojazdu na terytorium celnym Chile.

· Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów/Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile.

· Wywóz Towarów/Pojazdów z Polski do Chile nastąpi z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dojdzie do przeładowania Towaru/Pojazdu na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile.

Jak wynika z powyższego:

· Spółka jest podmiotem organizującym transport Pojazdów z Polski.

· Spółka jest pierwszym podmiotem w łańcuchu.

· Pojazdy są transportowane bezpośrednio od Spółki do Odbiorcy z Chile.

· Dla potrzeb dokonywanych transakcji Spółka podaje swój polski numer VAT Nabywcy z Meksyku.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym transport Pojazdów należy przyporządkować do dostawy dokonanej przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Meksyku albowiem to Spółka faktycznie organizuje transport Pojazdów z Polski, które docelowo zostają wyeksportowane do Chile.

Przedstawiony powyżej sposób przyporządkowania transportu w tzw. transakcji łańcuchowej znajduje potwierdzenie również w innych interpretacjach organów podatkowych jak również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych.

Przykładowo:

· Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 28.10.2020 r. sygn. akt I SA/Gd 610/20, cyt.:

„Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). ((`(...)`)) Ponadto, posługując się orzecznictwem, przede wszystkim wspólnotowym, należy przywołać opinię Rzecznika Generalnego TSUE J. Kokotta wydaną w sprawie C-245/04 EMAG Handel Eder OHG, gdzie stwierdzono, że to podmiot zlecający transport decyduje zasadniczo o tym, kiedy towar znajduje się w określonym miejscu, również jeśli do transportu angażowane są osoby trzecie. Zatem to podmiot, który zleca i organizuje transport, jest odpowiedzialny za towar, a w konsekwencji za prawidłowe określenie skutków podatkowych wynikających z przemieszczenia transgranicznego towaru.

(`(...)`) Dostawę ruchomą należy przyporządkować spółce, która organizuje transport (na której spoczywa zasadniczo ciężar zorganizowania wywozu towarów poza terytorium kraju).”

· Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 stycznia 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1- 2.4012.766.2020.3.JSZ cyt.:

„Jednocześnie jeżeli pierwszy w kolejności dostawca organizuje wysyłkę lub transport towarów, to transport lub wysyłka mogą być przypisane jedynie do transakcji, w której uczestniczy, czyli do dostawy przez niego dokonanej.”

· Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 października 2020 r., sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.365.2020.1.NF, w której organ podatkowy wskazał, że cyt.:

„W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 22 ust. 2a ustawy, ponieważ organizatorem transportu jest Spółka (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw), a nie nabywca towarów (drugi podmiot), który dokonuje dostawy na rzecz trzeciego podmiotu.

Jednocześnie, zaznaczyć należy, że transport towarów - za który odpowiada Wnioskodawca - realizowany będzie na rzecz Nabywcy. Transport ten będzie zatem realizowany na rzecz Nabywcy dokonującego następnie sprzedaży towarów do państwa trzeciego.

Aby dostawa ta (pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą) stanowiła eksport bezpośredni, zgodnie z jego definicją zawartą w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, konieczne jest spełnienie wszystkich warunków wynikających z tego przepisu. Wywóz towarów dokonywany będzie na rzecz Nabywcy (drugiego podmiotu w łańcuchu), a warunki uznania tej dostawy za eksport bezpośredni zostaną spełnione w sytuacji, gdy wywóz ten będzie potwierdzony przez właściwy organ celny, określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Jak wynika z okoliczności to Spółka dokonuje zgłoszenia celnego wywozu towarów z Polski poza terytorium UE. Zgłoszenie wywozu dokonywane jest w urzędzie celnym właściwym dla siedziby Spółki. Spółka posiada dokumenty celne potwierdzające wywóz towarów poza terytorium UE (co do zasady komunikat IE 599). Spółka jest wskazana na dokumentach celnych jako Nadawca/Eksporter towarów. Finalny Odbiorca z siedzibą poza UE jest wskazany na dokumentach celnych jako Odbiorca towarów.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że w niniejszej sprawie spełnione są warunki, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy.

Tym samym, Spółka jest uprawniona do opodatkowania opisanych dostaw towarów na rzecz Nabywcy według stawki podatku w wysokości 0%.”

· Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lutego 2020 r., sygn. 0112- KDIL3.4012.50.2019.2.AW, w której organ podatkowy wskazał, że, cyt.:

„Natomiast w sytuacji, gdy transport organizowany jest przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie. Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw).”

· Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. 0112-KDIL1- 3.4012.416.2020.1.JK, w której organ podatkowy wskazał, że, cyt.:

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 22 ust. 2a ustawy, ponieważ organizatorem transportu jest Spółka (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw), a nie Nabywca towarów (drugi podmiot), który dokonuje dostawy na rzecz poszczególnych podmiotów uczestniczących w transakcji. Jednocześnie, zaznaczyć należy, że transport towarów - za który odpowiada Wnioskodawca - realizowany będzie na rzecz Nabywcy. Transport ten będzie zatem realizowany na rzecz Nabywcy dokonującego następnie sprzedaży towarów do państwa trzeciego. Wnioskodawca wskazał, że wywóz towarów poza terytorium UE jest każdorazowo potwierdzany przez właściwy organ celny, a Spółka wskazana jest jako eksporter na dokumentach celnych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych we wniosku Modelach 1a-4b spełnione są/będą warunki, dla uznania tych dostaw za eksport towarów. ”

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. 0112-KDIL1- 4012.392.2020.2.HW, w której organ podatkowy wskazał, że cyt.:

„W sytuacji gdy towar jest wysyłany (transportowany) przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw).”

Kwestia prawidłowego przyporządkowania transportu w transakcjach łańcuchowych wielokrotnie była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), ze względu na duże wątpliwości podatników w tym zakresie.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez TSUE w wyroku z 16 grudnia 2010 r. - Euro Tyre Holding BV przeciwko Staatssecretaris van Financien (C-430/09), cyt.:

„Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy - ((`(...)`)) - następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.

W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy warunek ten jest spełniony w rozpatrywanym przezeń sporze."

Stanowisko TSUE nie uległo zmianie na przestrzeni lat o czym świadczą poniższe wyroki:

· Wyrok z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, pkt 32, cyt.:

„32. Odpowiedź na to pytanie zależy od ogólnej oceny wszystkich szczególnych okoliczności danej sprawy (zob. ww. wyrok w sprawie Euro Tyre Holding, pkt 27), a zwłaszcza od ustalenia chwili, w której władztwo do rozporządzania rzeczą jak właściciel zostało przeniesione na końcowego odbiorcę (zob. ww. wyrok w sprawie Euro Tyre Holding, pkt 31-35). W rzeczywistości bowiem, w sytuacji, w której drugie przeniesienie władztwa do rozporządzania rzeczą jak właściciel miałoby miejsce przed transportem wewnątrzwspólnotowym, transport ten nie mógłby już zostać przypisany pierwszej dostawie na rzecz pierwszego nabywcy (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Euro Tyre Holding, pkt 33).”

· Wyrok z dnia 26 lipca 2017 r., „Toridas” UAB , C-386/16, pkt 35, 36, cyt.:

„35. Po drugie, w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy dokonać całościowej oceny wszystkich szczególnych okoliczności sprawy (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 grudnia 2010 r., Euro Tyre Holding, C-430/09, EU:C:2010:786, pkt 27; z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, EU:C:2012:592, pkt 32).

36. Na podstawie tej oceny należy w szczególności ustalić, w którym momencie doszło do drugiego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz końcowego nabywcy. W rzeczywistości bowiem w sytuacji, w której drugie przeniesienie tego prawa, czyli druga dostawa, miało miejsce przed transportem wewnątrzwspólnotowym, transport ten nie może zostać przypisany pierwszej dostawie na rzecz pierwszego nabywcy (zob. podobnie wyrok z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, EU:C:2012:592, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo).

37. W przypadku dwóch następujących po sobie dostaw, w ramach których ma miejsce tylko jeden transport wewnątrzwspólnotowy, w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy zbadać, czy do wskazanego transportu doszło po drugiej dostawie. Gdyby tak było, jedynie druga dostawa powinna zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę i w danym przypadku korzystałaby ona ze zwolnienia przewidzianego w art. 138 ust. 1 dyrektywy VAT.”

• Wyrok z dnia 21 lutego 2018 r. Kreuzmayr GmbH, C-628/16, pkt 32, 33, cyt.:

„32. W swoim orzecznictwie Trybunał wyjaśnia następnie, że w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy dokonać całościowej oceny wszystkich szczególnych okoliczności sprawy. Na podstawie tej oceny należy w szczególności ustalić, w którym momencie doszło do drugiego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz końcowego nabywcy (zob. podobnie wyrok z dnia 26 lipca 2017 r., Toridas, C-386/16, EU:C:2017:599, pkt 35, 36 i przytoczone tam orzecznictwo).”

Stanowisko zaprezentowane przez TSUE znajduje odzwierciedlenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez polskie organy podatkowe (vide: Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 sierpnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.190.2020.2.RM), cyt.

„Tym samym, w odniesieniu do transakcji łańcuchowych, w ramach których towar jest transportowany z Polski poza terytorium UE, zastosowanie znajdują zasady dotychczas obowiązujące co oznacza, że dla ustalenia dostawy "ruchomej", o międzynarodowym charakterze konieczne jest ustalenie podmiotu odpowiedzialnego za organizację transportu oraz analiza okoliczności związanych z ustaleniem miejsca (państwa), w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy poszczególnymi uczestnikami transakcji.((`(...)`)) Organ oparł się na tezach płynących z powołanych orzeczeń TSUE, tj. wyroku C-430/09 i C-386/16, w których analizowano jaki wpływ na rozpoznanie dostawy ruchomej ma okoliczność, w którym państwie następuje przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy uczestnikami transakcji łańcuchowej. Z wyroku C-430/09 wynika, że transport wspólnotowy można przypisać pierwszej dostawie pod warunkiem, że pierwszy nabywca jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy (Nabywca) przeniesie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na drugiego nabywcę (Odbiorcę) w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. W orzeczeniu tym jednoznacznie uwarunkowano możliwość uznania pierwszej dostawy za ruchomą od faktu zbycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel przez drugiego dostawcę w kraju docelowym, po tym jak nabył wyżej wskazane prawo w kraju rozpoczęcia transportu. Tym samym uznając a contrario, że zbycie przez drugiego nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel przez drugiego nabywcę w kraju, w którym nabył to prawo, dostawa na jego rzecz winna być traktowana jako krajowa (tak III SA/Gl 1684 z dnia 9 stycznia 2014 r.). Również w wyroku C-386/16, TSUE wskazał na konieczność ustalenia, w którym momencie dochodzi do drugiego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz końcowego nabywcy wskazując, że: „(`(...)`) w sytuacji, w której drugie przeniesienie tego prawa, czyli druga dostawa, miało miejsce przed transportem wewnątrzwspólnotowym, transport ten nie może zostać przypisany pierwszej dostawie na rzecz pierwszego nabywcy ((`(...)`)) w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy zbadać, czy do wskazanego transportu doszło po drugiej dostawie. Gdyby tak było, jedynie druga dostawa powinna zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę i w danym przypadku korzystałaby ona ze zwolnienia przewidzianego w art. 138 ust. 1 dyrektywy VAT ((`(...)`)).” Zatem, w przypadku gdy do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w transakcji pomiędzy drugim i trzecim uczestnikiem w łańcuchu dostaw nie dochodzi na terytorium państwa zakończenia transportu wówczas "ruchoma" jest transakcja zrealizowana pomiędzy drugim i trzecim podmiotem (druga dostawa). W sytuacji natomiast gdy do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w transakcji pomiędzy drugim i trzecim uczestnikiem w łańcuchu dostaw dochodzi na terytorium państwa zakończenia transportu wówczas za ruchomą należy uznać dostawę zrealizowaną pomiędzy pierwszym i drugim podmiotem w łańcuchu dostaw.

Mając powyższe na uwadze, w sytuacji gdy towar jest transportowany przez nabywcę będącego jednocześnie dostawcą towaru (podmiot pośredniczący) od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy, dla potrzeb ustalenia do której dostawy należy przyporządkować transport istotnym jest określenie, gdzie podmiot pośredniczący przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na nabywcę.

W przypadku gdy prawo do rozporządzania towarem przenoszone jest przez podmiot pośredniczący na nabywcę w kraju przeznaczenia towarów (docelowym) - wówczas transport należy przyporządkować do pierwszej transakcji od pierwszego dostawcy do nabywcy. A contrario, jeśli prawo do rozporządzania towarem nie jest przenoszone na nabywcę przez podmiot pośredniczący w kraju przeznaczenia (docelowym) - wówczas dostawę dla której powinno się przyporządkować transport jest dostawa od podmiotu pośredniczącego do nabywcy.

Dodatkowo, jak wskazał TSUE w wyroku z 16 grudnia 2010 r. - Euro Tyre Holding BV przeciwko Staatssecretaris van Financien (C-430/09), istotne są również intencje stron transakcji odnośnie przyporządkowania transportu do danej dostawy, cyt.: „W niniejszym przypadku, jeśli nabywcy, jako pierwsi kupujący wyrazili zamiar przetransportowania towarów do innego państwa członkowskiego niż państwo dostawy i przedstawili numer identyfikacyjny dla celów podatku VAT przyznany przez to inne państwo członkowskie, to spółka ETH mogła uznać, że wykonywane przez nią czynności stanowiły dostawy wewnątrzwspólnotowe.”

W przypadku Spółki, która dla potrzeb dokonywanych transakcji podaje swój polski numer VAT Sprzedawcy, Spółka wyraża zamiar dokonania krajowego nabycia Towarów oraz braku transportu tych Towarów poza Polskę w ramach transakcji pomiędzy nią a Sprzedawcą.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w zakresie schematu nr 2:

· Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce.

· Następnie Spółka sprzedaje Towary na rzecz Nabywcy z Meksyku na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii). Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do Odbiorcy z Chile.

· Towary są transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy do Odbiorcy z Chile.

· Spółka odpowiada za transport Towarów z Polski do portu w Belgii - zgodnie z warunkami Incoterms FOB X . Za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile.

· Prawo do rozporządzania Towarami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X . W szczególności prawo do rozporządzania Towarami nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile.

· Dla potrzeb dokonywanych transakcji Spółka podaje swój polski numer VAT zarówno Sprzedawcy jak i Nabywcy z Meksyku.

· Procedura celna wywozu Towarów/Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Towaru/Pojazdu na terytorium celnym Chile.

· Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów/Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile.

· Wywóz Towarów/Pojazdów z Polski do Chile nastąpi z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dojdzie do przeładowania Towaru/Pojazdu na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile.

Jak wynika z powyższego:

· Spółka jest podmiotem organizującym transport Towarów z Polski.

· Spółka jest nabywcą Towarów, a jednocześnie dokonuje ich dostawy na rzecz Nabywcy z Meksyku.

· Prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce.

· Prawo do rozporządzania Towarami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X . W szczególności prawo do rozporządzania Towarami nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile.

· Spółka podaje dla potrzeb transakcji ze Sprzedawcą swój polski NIP. NIP ten Spółka podaje również w transakcji z Nabywcą z Meksyku.

Powyższe argumenty wskazują, że:

· intencją stron transakcji jest, aby dostawa pomiędzy Sprzedawcą a Spółką stanowiła dostawę krajową w Polsce, tj. dostawę bez transportu,

· brak jest podstaw do uznania, że dostawa pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku stanowi dostawę krajową w Polsce albowiem w Polsce nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania Towarami jak właściciel na rzecz Nabywcy z Chile,

· jednocześnie nie dochodzi do przeniesienia tego prawa również w Chile, tym samym brak jest podstaw do uznania, że dostawa Spółki stanowi krajową dostawę Towarów w Chile.

W konsekwencji należy uznać, że dostawa pomiędzy Sprzedawcą i Spółką stanowi krajową dostawę Towarów w Polsce. Natomiast dostawa Towarów przez Spółkę stanowi dostawę, do której należy przyporządkować transport. Jest to bowiem jedyna dostawa, w ramach której dochodzi do wywozu Towarów z Polski poza UE.

Wnioski:

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w ramach schematu nr 2:

· dostawa Towarów dokonana przez Sprzedawcę do Spółki stanowi dostawę bez transportu, tj. dostawę nieruchomą,

· dostawa Towarów dokonana przez Spółkę do Nabywcy z Meksyku stanowi dostawę, do której należy przyporządkować transport, tj. dostawę nieruchomą.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 24 sierpnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.190.2020.2.RM, cyt.:

„Przenosząc powyższe ustalenia na grunt analizowanej sprawy należy zauważyć, że Nabywca (pierwszy nabywca towarów) nabędzie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium kraju, tj. przed transportem towarów (w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywcą). Przy czym Nabywca nie przeniesie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na drugiego nabywcę (Odbiorcę) w kraju docelowym. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że prawo do dysponowania Towarem jak właściciel będzie przenoszone z Nabywcy na Odbiorcę w Polsce (w przypadku zastosowania reguł Incoterms CPT), a w przypadku zastosowania reguł Incoterms CIF lub CFR - w momencie gdy towar mija nadburcie statku w polskim porcie (wariant pierwszy) lub w porcie w innym kraju członkowskim UE (wariant drugi). Towar, w momencie przeniesienia na Odbiorcę prawa do rozporządzania nim (towarem) jak właściciel w ramach transakcji dostawy towaru dokonywanej pomiędzy Nabywcą i Odbiorcą będzie znajdował się na terytorium Polski lub na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Zatem skoro Nabywca jako pierwszy nabywca towarów nabędzie prawo do rozporządzania towarów jak właściciel na terytorium kraju i nie przeniesie tego prawa na ostatecznego nabywcę na terytorium państwa trzeciego (zakończenia transportu), Organ, zgodnie z powołanym orzecznictwem TSUE, nie mógł postąpić inaczej niż uznać, że w tych konkretnym przypadku druga dostawa w łańcuchu dostaw dokonywana pomiędzy Nabywcą i Odbiorcą będzie miała charakter "ruchomy" natomiast dostawa pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywcą będzie dostawą "nieruchomą".”

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym warunek dotyczący przyporządkowania transportu do dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcy Meksyku jest spełniony niezależnie od stosowanego schematu dostaw.

Warunek 3

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

• Towary będą transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy/Spółki (w zależności od schematu) w Polsce do Odbiorcy z Chile w kraju trzecim.
• Transport Towarów/Pojazdów zostanie przyporządkowany do dostawy od Spółki do Nabywcy z Meksyku (niezależnie od schematu).
• Transport z Polski będzie organizowany przez Spółkę i zachowana zostanie jego ciągłość (transport nie zostanie przerwany na żadnym odcinku - w szczególności w Belgii).
• Procedura celna wywozu Towarów/Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Towaru/Pojazdu na terytorium celnym Chile.
• Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów/Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile.
• Wywóz towarów poza UE zostanie potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
• Zatem również warunek 3) dla uznania dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku za eksport Towarów/Pojazdów są spełnione w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

W tym stanie rzeczy:

· dostawa Towarów/Pojazdów dokonana przez Spółkę do Nabywcy z Meksyku stanowi eksport towarów z Polski, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, ponieważ:

- Towary/Pojazdy są transportowane z Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

- dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku będzie stanowiła dostawę z transportem,

- spełnione zostaną pozostałe warunki wskazane w przepisach ustawy o VAT (potwierdzenie wywozu poza Unię Europejską przez urząd celny).

Podsumowując, w świetle powołanych powyżej przepisów oraz interpretacji, opisane w zdarzeniu przyszłym:

• dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku jest tzw. „dostawą ruchomą” i jako taka stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT,
• dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką w schemacie nr 2 stanowi tzw. „dostawę nieruchomą”, zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, którą uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. w Polsce.

Zgodnie z przepisami art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE (art. 41 ust. 6 ustawy o VAT).

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik trzymał ten dokument (art. 41 ust. 9 ustawy o VAT).

Dokumenty wymagane dla zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu zostały wskazane w przepisach art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, m.in. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu czyli komunikat IE599.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka posiada dokumenty celne w stosunku do dostaw Towarów/Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy o VAT w celu zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu, tj. komunikaty celne IE599.

W świetle powołanych powyżej przepisów posiadanie przez Spółkę dokumentów wymaganych przepisami ustawy o VAT uprawnia ją do zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu dokonywanego na zasadach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Ad. 2

Spółka jest/będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu dostawy Towarów ponieważ opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką stanowi dostawę towarów na terytorium Polski i jako taka podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 22

pkt ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w schemacie nr 1 lub zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT w schemacie nr 2.

Zgodnie z treścią przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w punkcie 1 powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle powyższych przepisów transakcja pomiędzy Sprzedawcą i Spółką w schemacie nr 1 stanowi odpłatną dostawę towarów opodatkowaną VAT w Polsce, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. transakcja ma charakter odpłatny,

2. przedmiotem transakcji są towary,

3. transakcja stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT,

4. miejscem świadczenia dla tej transakcji jest Polska.

W ocenie Spółki transakcja pomiędzy Sprzedawcą a Spółką opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w schemacie nr 1 oraz nr 2 (jako konsekwencja przyporządkowania transportu do dostawy pomiędzy Spółką a Nabywcą z Meksyku) spełnia wszystkie wskazane powyżej warunki, o czym świadczą poniższe wyjaśnienia:

1. transakcja ma charakter odpłatny. Sprzedawca otrzyma bowiem wynagrodzenie za dokonaną przez niego sprzedaż Towarów,

2. przedmiotem transakcji są towary - podwozia,

3. transakcja stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy czym pojęcie „przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel” nie jest tożsame z przeniesieniem własności rzeczy na gruncie prawa cywilnego. Pojęcie to obejmuje również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą, skutkiem czego można nią dysponować jak właściciel pomimo, że nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (Dyrektor KIS).

Przykładowo:

Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 02.12.2020 r. I SA/Sz 736/20, cyt.:

„Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, za dostawę towarów uznaje się "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Chodzi o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Istotny jest ekonomiczny efekt: wykonanie usługi lub przejście faktycznego władztwa nad rzeczą. Taka konstrukcja normatywna ujawnia przy tym, że prawodawca akcentuje za jej pomocą ekonomiczny aspekt przeniesienia władztwa nad towarem w taki sposób, by nabywca mógł nim dysponować podobnie jak właściciel. Prawodawca nie utożsamia zatem dostawy towarów z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego.”

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego:

Jednym z rodzajów transakcji łańcuchowych realizowanych przez Spółkę jest eksport towarów z Polski do Chile, który przebiega w następujący sposób:

Schemat nr 1: Nabycie Towarów pod zabudowę:

- Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce.

- Towary po ich nabyciu przez Spółkę pozostają w Polsce celem dokonania zabudowy przez podmiot zewnętrzny na rzecz Spółki. Podczas dokonania zabudowy Towarów Spółka pozostaje ich właścicielem ekonomicznym oraz prawnym.

Schemat nr 2: Nabycie Towarów przez Spółkę do dalszej odsprzedaży:

- Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy (spółki z Grupy (`(...)`)) na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce.

Tym samym, w obu schematach - Sprzedawca dokona na rzecz Spółki sprzedaży Towarów, na skutek której Sprzedawca przeniesie prawo własności Towarów na rzecz Spółki.

4. Miejscem dostawy jest Polska.

W schemacie nr 1:

Dostawa Towarów przez Sprzedawcę do Spółki jest dostawą bez transportu, opodatkowaną w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy, tj. w Polsce (zgodnie z art. 22 pkt 1 ust. 3).

W schemacie nr 2:

Dostawa Towarów przez Sprzedawcę do Spółki jest dostawą poprzedzającą wysyłkę lub transport towarów i jako taka stanowi dostawę bez transportu (zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). Miejscem jej dokonania jest miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, tj. Polska.

Reasumpcja:

Opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką (niezależnie od zastosowanego schematu) stanowi dostawę towarów na terytorium Polski w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i jako taka podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, ponieważ:

• transakcja ma charakter odpłatny,

• przedmiotem transakcji są Towary,

• transakcja stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,

• miejscem świadczenia dla tej transakcji jest Polska.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, cyt.:

„W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty

podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Zgodnie natomiast z przepisem art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

„Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

2. w przypadku importu towarów – kwota podatku:

a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;

3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4. kwota podatku należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

(…).”

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, cyt.:

„Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

(…)

7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.”

W świetle powyższych przepisów, w przypadku gdy łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. Spółka będzie czynnym podatnikiem VAT,

2. Towary będą wykorzystywane do wykonywania przez Spółkę do czynności opodatkowanych VAT,

3. podatek VAT z tytułu dostawy Towarów będzie podlegał rozliczeniu przez Sprzedawcę,

4. Sprzedawca wykaże ten podatek na fakturze wystawionej na rzecz Spółki z tytułu dostawy Towarów,

5. Spółka otrzyma w/w faktury,

- Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego, który zostanie wykazany przez Sprzedawcę na w/w fakturach.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym:

· Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych,

· Sprzedawca będzie wystawiał na rzecz Spółki faktury za Towary wraz z wykazanym polskim podatkiem VAT jako iż dokumentują one podlegającą opodatkowaniu VAT dostawę towarów dokonaną na terytorium kraju (niezależnie od schematu),

· Towary będą przez Spółkę wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. będą służyły dalszej odsprzedaży (bezpośrednio lub po dokonaniu odpowiedniej zabudowy).

W konsekwencji, spełnione zostaną wszystkie warunki dla uzyskania przez Spółkę prawa do odliczenia VAT, tj.:

· Sprzedawca wykaże ten podatek na fakturze wystawionej na rzecz Spółki z tytułu dostawy Towarów,

oraz

· Spółka otrzyma w/w faktury,

- Spółka będzie zatem uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego na w/w fakturach.

Wniosek:

Jako że dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Spółką stanowić będzie krajową dostawę Towarów podlegającą opodatkowaniu VAT w Polsce, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT, który zostanie wykazany przez Sprzedawcę na fakturach wystawionych z tytułu przedmiotowej dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest p****rawidłowe w zakresie uznania dostawy Towarów/Pojazdów dokonywanej pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą z Meksyku za tzw. „dostawę ruchomą”, w ramach transakcji łańcuchowej, która stanowi eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy podlegający opodatkowaniu VAT wg stawki w wysokości 0% oraz jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym w myśl art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a) musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

b) towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

c) wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Przy tym, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

W myśl art. 22 ust. 2a ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem gdy towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę dokonującego również jego dostawy (podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar) przy czym towar jest przemieszczany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, na podstawie art. 22 ust. 2a ustawy, transport (wysyłkę) przyporządkowuje są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to jednak założenie, mogące zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

Jednocześnie art. 22 ust. 2a ustawy nie ma zastosowania w przypadku, gdy podmiotem organizującym transport jest pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu dostaw. W sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Natomiast w przypadku gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Jednocześnie, w powoływanym również przez Wnioskodawcę, wyroku z dnia 26 lipca 2017 r. sygn. C-386/16 w sprawie Toridas UAB, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził: „(…) W odniesieniu do transakcji tworzących (…) łańcuch dwóch następujących po sobie dostaw, w ramach których ma miejsce tylko jeden transport wewnątrzwspólnotowy, z orzecznictwa Trybunału wynika, po pierwsze, że ów transport może być przypisany tylko jednej z tych dwóch dostaw, która zatem - jako jedyna - zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 138 ust. 1 dyrektywy VAT (zob. podobnie wyrok z dnia 6 kwietnia 2006 r., EMAG Handel Eder, C-245/04, EU:C:2006:232, pkt 45). Po drugie, w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy dokonać całościowej oceny wszystkich szczególnych okoliczności sprawy (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 grudnia 2010 r., Euro Tyre Holding, C-430/09, EU:C:2010:786, pkt 27; z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, EU:C:2012:592, pkt 32). Na podstawie tej oceny należy w szczególności ustalić, w którym momencie doszło do drugiego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz końcowego nabywcy. W rzeczywistości bowiem w sytuacji, w której drugie przeniesienie tego prawa, czyli druga dostawa, miało miejsce przed transportem wewnątrzwspólnotowym, transport ten nie może zostać przypisany pierwszej dostawie na rzecz pierwszego nabywcy (zob. podobnie wyrok z dnia 27 września 2012 r., VSTR, C-587/10, EU:C:2012:592, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo). W przypadku dwóch następujących po sobie dostaw, w ramach których ma miejsce tylko jeden transport wewnątrzwspólnotowy, w celu ustalenia, do której z tych dwóch dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, należy zbadać, czy do wskazanego transportu doszło po drugiej dostawie. Gdyby tak było, jedynie druga dostawa powinna zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę i w danym przypadku korzystałaby ona ze zwolnienia przewidzianego w art. 138 ust. 1 dyrektywy VAT. Z powyższych względów Trybunał (dziewiąta izba) orzeka, co następuje: 1) Artykuł 138 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach takich jak te w sprawie w postępowaniu głównym dostawa towarów dokonana przez podatnika mającego siedzibę w pierwszym państwie członkowskim nie jest zwolniona z podatku od wartości dodanej na podstawie tego przepisu, jeżeli przed zawarciem tej transakcji dostawy nabywca zarejestrowany do celów podatku od wartości dodanej w drugim państwie członkowskim informuje dostawcę, że towary zostaną natychmiast odsprzedane podatnikowi mającemu siedzibę w trzecim państwie członkowskim, przed wywiezieniem ich z pierwszego państwa członkowskiego i przed przetransportowaniem ich do miejsca przeznaczenia tego trzeciego podatnika, pod warunkiem że ta druga dostawa została faktycznie dokonana i towary zostały następnie przetransportowane z pierwszego państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim trzeciego podatnika. Rejestracja do celów tego podatku pierwszego nabywcy w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca pierwszej dostawy lub miejsca końcowego nabycia nie stanowi kryterium klasyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowej; samo zarejestrowanie nie jest też dowodem wystarczającym do wykazania wewnątrzwspólnotowego charakteru transakcji.”

Ponadto w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka (Wnioskodawca) posiada siedzibę na terytorium Niemiec i pełni w grupie funkcję dystrybutora Towarów (ciągników siodłowych) lub pojazdów ciężarowych np. zabudowanych wywrotką. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in. uczestniczy w transakcjach dostawy towarów z Polski do Chile. Dla potrzeb dokonywanych transakcji Spółka podaje swój polski numer VAT zarówno Sprzedawcy jak i Nabywcy z Meksyku (w przyszłości Spółka planuje dokonywanie analogicznych transakcji z nabywcami z krajów trzecich innych niż Meksyk).

Schemat nr 1 (nabycie Towarów pod zabudowę).

Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce (transakcja jest udokumentowana fakturą, na której Sprzedawca nalicza podatek VAT klasyfikując tę dostawę jako dostawę krajową w Polsce). Towary po ich nabyciu przez Spółkę pozostają w Polsce celem dokonania ich zabudowy przez podmiot zewnętrzny na rzecz Spółki (podczas dokonania zabudowy Towarów Spółka pozostaje ich właścicielem ekonomicznym oraz prawnym). Towary pod zabudowę to pojazdy (ciągniki siodłowe), które mogą być sprzedane przez Spółkę bezpośrednio lub mogą być zabudowane nadwoziem przez podmiot zewnętrzny (podmiot zabudowujący). Zabudowanie Towarów obejmuje montaż wywrotki przez podmiot zabudowujący (tj. dostawę towarów – nadwozia oraz niezbędne prace instalacyjne i montażowe). Podmiot zabudowujący wykonuje niezbędne prace na ciągniku siodłowym (głównie podwoziu), aby połączyć ciągnik siodłowy z wywrotką, m.in. prace instalacyjne, inżynieryjne, elektryczne. Efektem zabudowy Towarów jest wykonanie kompletnego samochodu ciężarowego do transportu towarów – zabudowa z wywrotką (może się również zdarzyć, że będzie to innego typu nadwozie, np. naczepa). Zabudowa dokonana przez podmiot zabudowujący zmienia charakter pojazdu (z ciągnika siodłowego na kompletny pojazd ciężarowy z wywrotką). Pojazdy stanowią nowy środek transportu, w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy. Po zabudowaniu Pojazdy są sprzedawane przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Meksyku (odbiorcy spoza UE) na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii) zaś Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do Odbiorcy z Chile (kolejnego podmiotu spoza UE). Wnioskodawca przenosi/będzie przenosić prawo do rozporządzania jak właściciel towarami (Pojazdami) na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi/będzie przenosił prawo do rozporządzania jak właściciel towarami (tymi samymi Pojazdami) na rzecz Odbiorcy z Chile.

Pojazdy są transportowane bezpośrednio od Spółki do Odbiorcy z Chile. Wywóz Pojazdów z Polski do Chile następuje z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dochodzi do przeładowania Pojazdu na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile. Po rozpoczęciu transportu z Polski zmianie nie ulegnie przedmiot transportu, na Pojazdach nie zostaną wykonane żadne usługi, żadne elementy składowe nie zostaną dołączone do transportowanych Pojazdów. Transport Pojazdów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz Nabywcy z Meksyku. Procedura celna wywozu Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Pojazdu na terytorium celnym Chile. Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile. Spółka posiada dokumenty celne w stosunku do dostaw Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy o VAT w celu zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu, tj. komunikaty celne IE599.

Spółka odpowiada za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii. W związku z odpowiadaniem za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii Spółka ponosi koszt transportu Pojazdów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii co oznacza, że Spółka dokonuje zapłaty za transport przewoźnikowi oraz Spółka jest odpowiedzialna za wszelkie uszkodzenia/utratę Pojazdów podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii. Odpowiadając za transport Pojazdów z Polski do portu w Belgii Spółka działa na własną rzecz (nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji). Natomiast za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile. W związku z odpowiadaniem za dalszy transport Odbiorca z Chile ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Pojazdami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia oraz jest odpowiedzialny za wszelkie uszkodzenia/utratę Pojazdów podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia. Odbiorca z Chile odpowiadając za dalszy transport nie działa na rzecz Spółki.

Prawo do rozporządzania Pojazdami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Pojazdów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X (prawo do rozporządzania Pojazdem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce jak również prawo do rozporządzania Pojazdem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile). Spółka posiada prawo do rozporządzania Pojazdami jak właściciel do momentu ich dotarcia do określonego miejsca w porcie w Belgii i nie przenosi tego prawa wcześniej (w szczególności w Polsce) na rzecz Nabywcy z Meksyku. Natomiast w ramach transakcji dostawy towaru (Pojazdów) dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile Pojazdy, w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel znajdują się poza terytorium Polski.

Schemat nr 2 (nabycie Towarów do dalszej odsprzedaży).

Spółka nabywa Towary od polskiego Sprzedawcy na warunkach Incoterms EXW/FCA w Polsce, tj. prawo do rozporządzania Towarem przechodzi ze Sprzedawcy na Spółkę w Polsce (transakcja jest udokumentowana fakturą, na której Sprzedawca nalicza podatek VAT klasyfikując tę dostawę jako dostawę krajową w Polsce). Następnie Spółka sprzedaje Towary na rzecz Nabywcy z Meksyku na warunkach Incoterms FOB X (port w Belgii) zaś Nabywca z Meksyku sprzedaje Towary do Odbiorcy z Chile. Sprzedawca przenosi/będzie przenosił na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, następnie Wnioskodawca przenosi/będzie przenosić prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Towarami na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi/będzie przenosił prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Towarami na rzecz Odbiorcy z Chile. Towary stanowią nowy środek transportu, w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy.

Towary są transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy do Odbiorcy z Chile. Wywóz Towarów z Polski do Chile następuje z terytorium Polski przez terytorium Belgii, gdzie dochodzi do przeładowania Towarów na inny środek transportu i jego wyeksportowania bezpośrednio do Chile. Po rozpoczęciu transportu z Polski zmianie nie ulegnie przedmiot transportu, na Towarach nie zostaną wykonane żadne usługi, żadne elementy składowe nie zostaną dołączone do transportowanych Towarów. Transport Towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej następuje w wyniku dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy z Meksyku. Procedura celna wywozu Towarów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Spółkę komunikat celny IE-599 w formacie xml po przyjęciu Towaru na terytorium celnym Chile. Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca w Chile widnieje Odbiorca z Chile. Spółka posiada dokumenty celne w stosunku do dostaw Towarów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy o VAT w celu zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu, tj. komunikaty celne IE599.

Spółka odpowiada za transport Towarów z Polski do portu w Belgii. W związku z odpowiadaniem za transport Towarów z Polski do portu w Belgii Spółka ponosi koszt transportu Towarów do portu w Belgii oraz ponosi ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii co oznacza, że Spółka dokonuje zapłaty za transport przewoźnikowi oraz Spółka jest odpowiedzialna za wszelkie uszkodzenia/utratę Towarów podczas ich transportu z Polski do portu w Belgii. Odpowiadając za transport Towarów z Polski do portu w Belgii Spółka działa na własną rzecz (nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji). Natomiast za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile. W związku z odpowiadaniem za dalszy transport Odbiorca z Chile ponosi koszt transportu oraz ryzyka związane z Towarami podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia oraz jest odpowiedzialny za wszelkie uszkodzenia/utratę Towarów podczas ich transportu z portu w Belgii do państwa przeznaczenia. Odbiorca z Chile odpowiadając za dalszy transport nie działa na rzecz Spółki.

Prawo do rozporządzania Towarami przechodzi ze Spółki na Nabywcę z Meksyku w trakcie transportu Towarów z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami FOB X (prawo do rozporządzania Towarem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce jak również prawo do rozporządzania Towarem nie przechodzi ze Spółki na rzecz Nabywcy z Meksyku w kraju zakończenia transportu, tj. w Chile). Spółka posiada prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel do momentu ich dotarcia do określonego miejsca w porcie w Belgii i nie przenosi tego prawa wcześniej (w szczególności w Polsce) na rzecz Nabywcy z Meksyku. Natomiast w ramach transakcji dostawy towaru (Towarów) dokonywanej pomiędzy Nabywcą z Meksyku i Odbiorcą z Chile Towary, w momencie przeniesienia na Odbiorcę z Chile prawa do rozporządzania towarem jak właściciel znajdują się poza terytorium Polski.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy dostawa Towarów/Pojazdów pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą z Meksyku stanowi tzw. „dostawę ruchomą” i jako taka stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy podlegający opodatkowaniu VAT wg stawki w wysokości 0% (pytanie nr 1) oraz czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu dostawy Towarów (pytanie nr 2).

Wskazać należy, że w Schemacie 1 dochodzi do transakcji gdy Sprzedawca przenosi prawo do rozporządzania Towarem (ciągniki siodłowe przeznaczone do zabudowy nadwoziem) jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel Pojazdami (ciągniki siodłowe po dokonaniu zabudowy nadwoziem) na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Pojazdami na rzecz Odbiorcy z Chile. Jak wskazano Towary po ich nabyciu przez Spółkę pozostają w Polsce celem dokonania ich zabudowy przez podmiot zewnętrzny działający na rzecz Spółki i po zabudowaniu jako Pojazdy są sprzedawane przez Spółkę na rzecz Nabywcy z Meksyku a Nabywca z Meksyku sprzedaje Pojazdy do Odbiorcy z Chile. Przy tym Pojazdy są transportowane od Spółki do Odbiorcy z Chile. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanym przypadku nie ma miejsca transakcja łańcuchowa, w której uczestniczą Sprzedawca, Wnioskodawca, Nabywca z Meksyku oraz Odbiorca z Chile. Jak słusznie wskazał Wnioskodawca przedmiotem dostawy między Sprzedawcą a Wnioskodawcą oraz następnie między Wnioskodawcą a Nabywcą z Meksyku i między Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile nie jest ten sam towar. Przedmiotem dostawy między Sprzedawcą a Wnioskodawcą jest Towar, tj. ciągnik siodłowy przeznaczony do zabudowy nadwoziem natomiast przedmiotem dostawy między Wnioskodawcą a Nabywcą z Meksyku jak również między Nabywcą z Meksyku a Odbiorcą z Chile jest Pojazd, tj. ciągnik siodłowy po dokonaniu zabudowy nadwoziem. Wnioskodawca bowiem po nabyciu Towarów od Sprzedawcy przekazuje je podmiotowi zewnętrznemu (podmiotowi zabudowującemu) wykonującemu niezbędne prace (m.in. prace instalacyjne, inżynieryjne, elektryczne), których efektem jest wykonanie kompletnego samochodu ciężarowego [zabudowa dokonana przez podmiot zabudowujący zmienia charakter pojazdu (z ciągnika siodłowego na kompletny pojazd ciężarowy z wywrotką)]. Zatem Wnioskodawca słusznie wskazał, że w przypadku Schematu 1, dostawa Towarów pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą nie jest dokonywana w ramach transakcji łańcuchowej.

W przypadku Schematu 2 dochodzi do transakcji gdy Sprzedawca przenosi prawo do rozporządzania Towarem jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel tym samym Towarem na rzecz Nabywcy z Meksyku a następnie Nabywca z Meksyku przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel tymi samymi Towarami na rzecz Odbiorcy z Chile. Jednocześnie Towary są transportowane od Sprzedawcy do Odbiorcy z Chile.

Dla rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej rozpoznania transakcji łańcuchowej w obu Schematach istotne znaczenie ma to czy towary są transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy ze względu na fakt, że Wnioskodawca odpowiada za transport Towarów/Pojazdów z Polski do portu w Belgii, natomiast za dalszy transport odpowiada Odbiorca z Chile. Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca sprzedaje Towary/Pojazdy na rzecz Nabywcy z Meksyku na warunkach Incoterms FOB - port w Belgii, w związku z czym odpowiada za transport do portu w Belgii i tam przenosi prawo do rozporządzenia towarami na Nabywcę z Meksyku. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać gdzie zostaje przeniesione prawo do rozporządzania Towarami/Pojazdami jak właściciel przez Nabywcę z Meksyku na Odbiorcę z Chile, niemniej - jak wynika z uzupełnienia wniosku - „najwcześniej może to nastąpić w porcie w Belgii”.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że:

· w Schemacie 1 za transport na odcinku Polska - port w Belgii odpowiada pierwszy podmiot, a na trasie port w Belgii - Chile odpowiada trzeci (ostatni) w łańcuchu dostaw podmiot,

· w Schemacie 2 za transport na odcinku Polska - port w Belgii odpowiada drugi podmiot, a na trasie port w Belgii - Chile odpowiada czwarty (ostatni) w łańcuchu dostaw podmiot,

· prawo do rozporządzania towarami przechodzi z Wnioskodawcy na Nabywcę z Meksyku w porcie w Belgii i nie wykluczone, że w tym miejscu przechodzi ono również na ostatni podmiot w łańcuchu dostaw (na Odbiorcę z Chile).

W przedmiotowej sprawie, w obu Schematach mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w wyniku której towar jest transportowany z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, mimo że za transport zgodnie z przyjętymi warunkami dostawy odpowiadają dwa różne podmioty w łańcuchu dostaw, które względem siebie nie występują bezpośrednio jako dostawca i nabywca towarów.

Dla określenia miejsca i sposobu opodatkowania dostawy realizowanej przez Wnioskodawcę, konieczne jest ustalenie tzw. „dostawy ruchomej”, której należy przyporządkować transport towarów.

W Schemacie 1, gdzie w dostawie Pojazdów uczestniczą trzy podmioty:

Wnioskodawca (Polska) - Nabywca (Meksyk) - Odbiorca (Chile) - transport towarów należy przyporządkować pierwszej transakcji, tj. dostawie realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy z Meksyku, gdyż w wyniku tej transakcji towar jest transportowany z terytorium kraju poza terytorium UE, a osobą która organizuje transport będzie Wnioskodawca, pomimo że odpowiada tylko za transport Pojazdów do portu w Belgii i tam przenosi prawo do rozporządzania towarami na Nabywcę z Meksyku. Tym samym dostawę towarów dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy z Meksyku należy uznać za „dostawę ruchomą” i zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy opodatkować w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium kraju.

Natomiast w Schemacie 2, gdzie w dostawie Towarów uczestniczą cztery podmioty:

Sprzedawca (PL) - Wnioskodawca (PL) - Nabywca (Meksyk) - Odbiorca (Chile) -

transport towarów należy przyporządkować drugiej transakcji, tj. dostawie realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy z Meksyku. Co prawda towary są transportowane bezpośrednio od Sprzedawcy do Odbiorcy w Chile, niemniej organizacji transportu nie można przypisać Sprzedawcy, tj. pierwszemu podmiotowi w łańcuchu dostaw. Wnioskodawca, który nabywa od Sprzedawcy Towary na terytorium kraju (sprzedaż krajowa udokumentowana fakturą z naliczonym podatkiem VAT) dokonuje jednocześnie ich dostawy na rzecz Nabywcy z Meksyku i w związku z tą dostawą są one transportowane poza terytorium UE. Podmiotem, który organizuje transport będzie zatem Wnioskodawca, pomimo że odpowiada tylko za transport Pojazdów do portu w Belgii i tam przenosi prawo do rozporządzania towarami na Nabywcę z Meksyku. Tym samym dostawę towarów dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy z Meksyku należy uznać za „dostawę ruchomą”, zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy.

Jednocześnie, w obu przedstawionych przez Wnioskodawcę Schematach, dostawa towarów spełnia definicję „eksportu bezpośredniego” określoną w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy stanowiąc dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, w przypadku której wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Jak wynika z opisu sprawy w obu ww. przypadkach procedura celna wywozu Towarów/Pojazdów do Chile rozpoczyna się w Polsce - urząd celny w Polsce określony w przepisach celnych wystawia dokumenty celne i dostarcza osobie reprezentującej Wnioskodawcę komunikat celny IE-599 w formacie xml, po przyjęciu Towaru/Pojazdu na terytorium celnym Chile. Na dokumentach celnych jako Nadawca (eksporter) Towarów/Pojazdów wskazana jest Spółka natomiast jako odbiorca widnieje Odbiorca z Chile. Wnioskodawca posiada zatem dokumenty celne w stosunku do dostaw Towarów/Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy w celu zastosowania stawki VAT 0% dla eksportu, tj. komunikaty celne IE-599.

Nie ma znaczenia, że do przeniesienia na Nabywcę z Meksyku prawa do rozporządzania Towarami/Pojazdami jak właściciel dochodzi w trakcie transportu z Polski do Chile, tj. w Belgii zgodnie z warunkami Intercoms FOB, skoro Odbiorca z Chile zobowiązał się do ich przetransportowania z portu w Belgii do państwa przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej i Wnioskodawca dysponuje (lub będzie dysponować) dokumentami potwierdzającymi, że w Schematach opisanych we wniosku doszło do wywozu Towarów/Pojazdów poza UE i że Wnioskodawca występuje jako eksporter.

Tym samym, Wnioskodawca powinien rozpoznać na terytorium Polski eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy. Jednocześnie, skoro Wnioskodawca posiada/będzie posiadał dokumenty celne w stosunku do dostaw Towarów/Pojazdów na rzecz Nabywcy z Meksyku wymagane przepisami ustawy w celu zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, Wnioskodawca rozliczając eksport towarów powinien zastosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego przez Sprzedawcę w związku z dostawą Towarów dokonaną przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy wskazać należy, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy natomiast nabyte od Sprzedawcy Towary Wnioskodawca nabywa w celu dalszej odsprzedaży na rzecz Nabywcy z Meksyku. Przy tym, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy uznać, że w ramach transakcji między Sprzedawcą a Wnioskodawcą dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy podlegającej opodatkowaniu na terytorium Polski zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy (Schemat 1) oraz zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy (Schemat 2). Jak wskazano w ramach transakcji między Sprzedawcą a Wnioskodawcą dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy, gdy Towary znajdują się na terytorium Polski. Przy tym dostawa Towarów następuje bez ich przemieszczenia poza terytorium Polski. Zatem dostawa Towarów od Sprzedawcy do Wnioskodawcy stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy, która podlega opodatkowaniu w Polsce i Sprzedawca ma obowiązek rozliczenia na terytorium Polski dostawy krajowej towarów opodatkowanej według stawki podatku właściwej do sprzedawanego towaru. W konsekwencji należy uznać, że Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy wykazanego na fakturach wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu dostawy Towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 również należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.