0114-KDIP1-1.4012.577.2021.2.JO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem Strony z 22 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 listopada 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.577.2021.1.JO o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego towarów importowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

20 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego towarów importowanych. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z 22 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 listopada 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.577.2021.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

6 lipca 2021 r. Wnioskodawca otrzymał od spedycji zlecenie transportowe na przewóz towarów na trasie Białoruś-Polska. Wnioskodawca jest uprawnionym przewoźnikiem i posiada stosowną licencję na drogowy transport towarów. W zleceniu spedycja określiła wysokość wynagrodzenia za dokonany przewóz (fracht) w wysokości 800,00 EURO, określając jednocześnie stawkę VAT (podatek od towarów i usług) za usługę w wysokości 0% VAT. Usługę transportową Wnioskodawca wykonał prawidłowo, a rozładunek towaru i wykonanie usługi nastąpiło 14 czerwca 2021 r. i w tym dniu wystawił fakturę o numerze (…) w wysokości netto 800,00 EURO oraz VAT w wysokości 23% (822,90 PLN) ze względu na to, że na dzień wystawienia faktury nie posiadał w dyspozycji stosowanych dokumentów, o których mówi art. 83 ust. 5 pkt 2 Ustawy o VAT.

28 czerwca 2021 r. spedycja dostarczyła Wnioskodawcy e-mailem dokument PZC, gdzie w poz. 44 tego dokumentu znajdują się m.in. pozycje „031W=+2038,80”, „071V=+2265,30” „1DK7 - faktura pro form”, a wartość „071V” wliczona została do podstawy opodatkowania tylko podatkiem VAT- są to koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, które będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu, z prośbą o skorygowanie faktury ze stawki 23% do stawki 0% VAT. Jako podstawę do korekty miał służyć ww. dokument PZC, z wliczoną do podstawy opodatkowania podatkiem VAT poz. „71V”.

Wnioskodawca odmówił wystawienia korekty, wysyłając pismo do spedycji, uzasadniając odmowę tym, że:

‒ przysłany do Wnioskodawcy dokument PZC, nie jest przeznaczony dla Wnioskodawca jako przewoźnika i wartość nie Jego faktury znajduje się w polu 44,

‒ przysłany dokument PZC został dostarczony do Wnioskodawcy w formacie PDF na Jego e-mail, ale pochodzi od spedycji a nie z urzędu celnego i nie jest dokumentem, który spełnia wymogi przesyłu dokumentów w formie elektronicznej, nie zapewnia autentyczności i integralności.

Spedycja odmówiła Wnioskodawcy zapłaty podatku VAT z jego faktury, twierdząc, że tłumaczenia Wnioskodawcy są bezzasadne, ponieważ zarówno spedycja, czy też spedycje (bo mogło się tak zdarzyć, że w wykonaniu usługi uczestniczyła więcej niż jedna spedycja) mają prawo do zastosowania stawki 0% VAT, ponieważ jest to transport międzynarodowy - art. 83 ust. 3 pkt 1, lit. b oraz przewoźnikowi dostarczono dokument, z którego wynika fakt wliczenia wartości usługi transportowej do podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W piśmie z 22 listopada 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada dokument przewozowy CMR, z którego wynika fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim, to jednak nie spełnia zasad stawianych przez art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie jest w prawnym posiadaniu potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Zlecająca Wnioskodawcy usługę spedycja, dostarczyła mu e-mailem dokument PZC, który w poz. 44 wyszczególnia m.in. pozycje „031W=+2038,80”, „071V=+2265,30” „1DK7-faktura pro forma”, a wartość „071V” – wliczona została do podstawy opodatkowania tylko podatkiem VAT.

Dostarczony dokument PZC spedycja dostarczyła Wnioskodawcy w celu dokonania korekty jego faktury i obniżenia opodatkowania usługi Wnioskodawcy ze stawki podatku 23% do stawki 0%, zaznaczając, iż w przypadku braku zgody na dokonanie korekty nie zostanie zapłacony podatek VAT z faktury Wnioskodawcy.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że spedycja jest polskim podmiotem gospodarczym, podatnikiem podatku VAT, NIP: (…) zarejestrowanym na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 listopada 2021 r.):

Czy jako przewoźnik, podwykonawca wykonując przewóz na trasie Białoruś-Polska Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% VAT do wykonywanych przez Wnioskodawcę usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 listopada 2021 r.):

Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania stawki 0% VAT do wykonywanych usług, chociaż usługa wykonywana przez Wnioskodawcę jest usługą transportu międzynarodowego. Wnioskodawca posiada dokument przewozowy CMR, z którego wynika fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim, to jednak nie spełnia zasad stawianych przez art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług tj. nie jest w prawnym posiadaniu potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Według oceny Wnioskodawcy dokument PZC nie jest podstawą do obniżenia opodatkowania usługi Wnioskodawcy do stawki 0% ponieważ:

‒ Wnioskodawca jest podwykonawcą świadczonych usług,

‒ kwoty w poz. 44 ,tj.: „031W=+2038,80”, „071V=+2265,30” jako koszty usługi transportowej na odcinkach zagranicznym i krajowym, nie są kwotami wnikającymi z faktury Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy przez terytorium Unii Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Przez terytorium państwa trzeciego – zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Natomiast przez import towarów – zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy – rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie właściwa stawka podatku albo zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie tylko gdy dana czynność (w analizowanym przypadku usługa transportu), na gruncie przepisów regulujących podatek od towarów i usług, podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Zgodnie z zasadą terytorialności wynikającą z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w tym przepisie czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia/dostawy jest terytorium kraju.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług regulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – art. 28b ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 28f ust. 1a ustawy – miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

1. posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;

2. posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jako przewoźnik, podwykonawca na zlecenie spedytora – polskiego podmiotu gospodarczego podatnika podatku VAT, zarejestrowanego na terytorium Polski – wykonał usługę transportu towarów na trasie Białoruś-Polska. Wobec powyższego należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy, miejscem świadczenia (a tym samym opodatkowania) realizowanych przez Wnioskodawcę usług transportowych na rzecz polskiego podatnika będzie – odpowiednio do treści art. 28b ust. 1 ustawy – terytorium kraju.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy – stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przy czym, stosownie do art. 83 ust. 3 ustawy – przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

1. przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,

b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,

c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),

d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;

2. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:

a. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,

b. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,

c. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);

3. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Jak stanowi art. 83 ust. 5 ustawy – dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;

2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;

3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;

4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako przewoźnik podwykonawca na zlecenie spedycji wykonał usługę transportu towarów na trasie Białoruś-Polska 14 czerwca 2021 r. i w tym dniu wystawił fakturę VAT w wysokości 23%. Wnioskodawca posiada dokument przewozowy CMR, z którego wynika fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim. Wnioskodawca nie jest w prawnym posiadaniu potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Zlecająca Wnioskodawcy usługę spedycja, dostarczyła mu e-mailem dokument PZC, który w poz. 44 wyszczególnia m.in. pozycje „031W=+2038,80”, „071V=+2265,30” „1DK7-faktura pro forma”, a wartość „071V” – wliczona została do podstawy opodatkowania tylko podatkiem VAT.

Dostarczony dokument PZC spedycja dostarczyła Wnioskodawcy w celu dokonania korekty jego faktury i obniżenia opodatkowania usługi Wnioskodawcy ze stawki podatku 23% do stawki 0%, zaznaczając, iż w przypadku braku zgody na dokonanie korekty nie zostanie zapłacony podatek VAT z faktury Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca jako przewoźnik podwykonawca wykonując przewóz na trasie Białoruś-Polska ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wykonanych usług.

W przedstawionej sprawie w związku z tym, że towar transportowano z Białorusi (państwa trzeciego) do Polski należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa – zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy - stanowiła usługę międzynarodowego transportu towarów.

Niemniej jednak należy wskazać, że z przytoczonego powyżej przepisu art. 83 ust. 5 ustawy jednoznacznie wynika, że prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest nieograniczone. Aby zastosować dla usług transportu międzynarodowego stawkę podatku w wysokości 0% konieczne jest bowiem dopełnienie określonych warunków w zakresie dokumentowania tych usług. Podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, potwierdzające wykonanie i charakter usługi, tj. faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego. Jak wynika z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów stawki podatku 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że polskiemu podatnikowi świadczącemu usługę transportu towarów na rzecz innego polskiego podatnika z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego lub odwrotnie, przysługuje prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% pod warunkiem, że posiada on dokumenty wymienione w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz fakturę wystawioną przez przewoźnika (spedytora).

Natomiast, jeżeli przewożone towary mają charakter towarów importowanych, wówczas dowodem świadczenia usług transportu jest dodatkowo dokument potwierdzony przez właściwy organ celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi transportowej do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Preferencyjna stawka podatku może więc mieć zastosowanie jedynie do tej wartości usługi transportowej, która została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca działając jako przewoźnik podwykonawca wykonał usługę międzynarodowego transportu towarów na trasie Białoruś-Polska. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu przewozowego CMR, z którego wynika fakt, że w wyniku przewozu towarów nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. W tym miejscu należy wskazać, że okoliczność, iż Wnioskodawca działa jako podwykonawca nie stoi na przeszkodzie możliwości zastosowania stawki 0% dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług mających charakter transportu międzynarodowego, pod warunkiem posiadania potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Wnioskodawca nadmienił, że otrzymany od spedytora dokument PZC nie wskazuje jednoznacznie, że wartość Jego usługi transportowej została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Należy zatem uznać, że skoro z otrzymanego przez Wnioskodawcę dokumentu nie wynika jednoznacznie fakt wliczenia wartości usługi Wnioskodawcy do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, to wskazany dokument nie stanowi podstawy do zastosowania stawki w wysokości 0%.

W konsekwencji oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie posiada dokumentu, z którego jednoznacznie wynika, że wartość świadczonej przez Niego usługi została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów to stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do zastosowania stawki 0% VAT dla wykonanych usług transportu międzynarodowego, należy uznać za prawidłowe. Dodatkowo należy wskazać, że otrzymanie dokumentu PZC w formacie PDF, nie powoduje braku możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% przy spełnieniu pozostałych warunków.

Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% dla usługi transportu międzynarodowego towarów importowanych. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, w tym dane wynikające z PZC nie były przedmiotem analizy, ponieważ w tym zakresie ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera regulacji.

Należy zaznaczyć, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.