Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 6 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży nakładów (pawilonu gospodarczego). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego.

Jest Pan właścicielem firmy …, którą prowadzi Pan od 12.02.2004 r. Planuje Pan sprzedaż lokalu gospodarczego, którego jest właścicielem. Dokonując sprzedaży ww. środka trwałego uważa Pan, iż może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W dniu 12.05.2011 r., nie będąc czynnym podatnikiem podatku VAT zawarł Pan umowę dzierżawy terenu z … dotyczącą budowy pawilonu gospodarczego. Pawilon został wybudowany ze środków własnych .

W dniu 18.02.2013 uzyskał Pan pozwolenie na użytkowanie pawilonu: (…) - Decyzja Nr …

Adres pod którym znajduje się pawilon i prowadzona jest działalność to:`(...)`

Pawilon został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w styczniu 2013 r. i służył działalności zwolnionej z podatku VAT - działalność parabankowa; przyjmowanie opłat za rachunki telefoniczne, energię, gaz itp. - Działalność rozpoczęta w dniu 12.02.2004.

W związku z wprowadzeniem ww. lokalu do ewidencji środków trwałych nie został z tego tytułu odliczony podatek VAT.

Jest Pan pierwszym użytkownikiem tego lokalu, od chwili jego pierwszego zasiedlenia minęło już ponad 8 lat. Od marca 2014 r. pawilon służył sprzedaży opodatkowanej VAT - wprowadzono sprzedaż art. spożywczych, napoje, alkohol, itp.

W ww. lokalu nie były przeprowadzane remonty i modernizacje przewyższające 30% wartości pawilonu.

W chwili obecnej planuje Pan sprzedaż ww. lokalu gospodarczego.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku odpowiadając na pytania tut. Organu wskazał Pan, że obecnie nie jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 31.10.2021 r. zakończył Pan działalność gospodarczą (obecnie emeryt). Z tytułu wybudowania pawilonu nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie był Pan podatnikiem VAT. Pawilon został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w styczniu 2013 r. Działalność, którą rozpoczął Pan 12.02.2004 r. była zwolniona z podatku VAT (działalność parabankowa – przyjmowanie opłat za rachunki).

Nabywcą pawilonu gospodarczego nie jest właściciel gruntu. Grunt należy do …. Pawilon jest budynkiem w rozumieniu prawa budowlanego – trwale związany z gruntem. Nie miał Pan możliwości nabycia gruntu od Spółdzielni, na którym posadowiony jest ww. pawilon.

Pawilon został wybudowany ze środków własnych (w tym kredyty) i nie były przeprowadzane remonty i modernizacje przewyższające 30% wartości pawilonu.

Pytania

1. Czy przy sprzedaży pawilonu gospodarczego powinien Pan naliczyć podatek VAT?

2. Czy sprzedaż ww. lokalu może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Wskazał Pan w uzupełnieniu, że własne stanowisko opiera Pan na informacjach uzyskanych od osób mających wiedzę w przepisach oraz informacji uzyskanej telefonicznie z K.I.S. Mając tę wiedzę, uważa Pan że w Pańskim przypadku przy sprzedaży pawilonu wystawienie faktury bez naliczenia podatku VAT było zgodne z obowiązującymi przepisami. Teraz tylko czeka Pan na potwierdzenie tego na piśmie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że planuje Pan sprzedaż lokalu gospodarczego, którego jest właścicielem. W dniu 12.05.2011 r., nie będąc czynnym podatnikiem podatku VAT zawarł Pan umowę dzierżawy terenu z … dotyczącą budowy pawilonu gospodarczego. Pawilon został wybudowany ze środków własnych. Pawilon został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w styczniu 2013 r. i służył działalności zwolnionej z podatku VAT. Z tytułu wybudowania pawilonu nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie był Pan podatnikiem VAT. Od marca 2014 r. pawilon służył sprzedaży opodatkowanej VAT. W ww. lokalu nie były przeprowadzane remonty i modernizacje przewyższające 30% wartości pawilonu. Nabywcą pawilonu gospodarczego nie jest właściciel gruntu. Grunt należy do …. Pawilon jest budynkiem w rozumieniu prawa budowlanego – trwale związany z gruntem. Nie miał Pan możliwości nabycia gruntu od Spółdzielni, na którym posadowiony jest ww. pawilon.

W pierwszej kolejności należy przywołać przepis art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., zgodnie z którym:

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

- grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

- budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

- części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c.:

część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei zgodnie z § 2 cyt. Przepisu:

częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy:

przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c.:

z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy wskazać, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy dzierżawca poniesie nakłady na gruncie, który nie stanowi jego własności (np. wybuduje budynek), nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi gruntu.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Pana na wybudowanie pawilonu gospodarczego nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Zatem przedmiotem zbycia przez Pana są ww. nakłady stanowiące inwestycję na cudzym gruncie. Przedmiotowe nakłady nie stanowią odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po Pańskiej stronie roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu kosztów nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, zbycie przez Pana pawilonu gospodarczego, posadowionego na dzierżawionym gruncie, nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż - jak wyżej wskazano - nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy), która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak dysponując pewnym prawem w postaci nakładów, można to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Zatem dokonując zbycia pawilonu gospodarczego położonego na gruncie … dokonuje Pan w istocie zbycia nakładów.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy przewidział zwolnienie od podatku VAT wyłącznie dla dostawy towarów w postaci budynków, budowli lub ich części.

Ponadto, w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zostało określone zwolnienie od podatku dla towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jednakże z uwagi na fakt, że w niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży jest prawo majątkowe stanowiące nakłady inwestycyjne na cudzym gruncie traktowane jako odpłatne świadczenie usług, to czynność ta nie jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy. Powyższa czynność nie korzysta również ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 z uwagi na fakt, iż ww. zwolnienie przewidziane jest wyłącznie dla zwolnienia dostawy towarów, a nie jak wskazano powyżej dla świadczenia usług, które jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Jednocześnie wskazać należy, że w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w rozporządzeniach wydanych na podstawie tej ustawy nie przewidziano zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla zbycia nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, zatem zbycie nakładów podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż nakładów (pawilonu gospodarczego) nie stanowi transakcji zwolnionej od podatku VAT, lecz jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawił Pan i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).