Interpretacja dotyczy opodatkowania VAT działań Spółki związanych z organizacją kolonii dla dzieci pracowników oraz sprzedażą niewykorzystanych miejsc kolonijnych pracownikom spółek z Grupy oraz osobom spoza Grupy. Organ uznał, że w przypadku organizacji kolonii dla dzieci pracowników, gdzie Fundusz pokrywa jedynie część kosztów, a resztę finansuje pracownik, Spółka nie działa jako podatnik VAT. Jej działalność socjalna, realizowana jako administrator Funduszu, nie podlega opodatkowaniu VAT. Z kolei w sytuacji sprzedaży niewykorzystanych miejsc kolonijnych pracownikom spółek z Grupy oraz osobom niezwiązanym z Grupą, Spółka będzie działać jako podatnik VAT, a te czynności będą podlegały opodatkowaniu. W związku z tym, Spółka będzie zobowiązana do wykazywania i rozliczania w deklaracji JPK VAT świadczeń związanych ze sprzedażą kolonii dla pracowników spółek z Grupy oraz osób spoza Grupy, natomiast nie będzie zobowiązana do wykazywania i rozliczania świadczeń związanych z organizacją kolonii dla dzieci pracowników.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 października 2021 r. (data wpływu 25 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
- nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację kolonii dla dzieci pracowników Spółki – jest prawidłowe
- nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację (sprzedaż) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą – jest nieprawidłowe,
- braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT (podatek od towarów i usług) świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki – jest prawidłowe,
- braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji (sprzedaży) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
25 października 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
- nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację kolonii dla dzieci pracowników Spółki oraz organizację (sprzedaż) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą
- braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT ww. świadczeń realizowanych przez Fundusz.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe
Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. 2021 r., poz. 1540) - dalej jako: „Ordynacja podatkowa”, Grupa ….SA - dalej jako: „Wnioskodawca" lub „Spółka", wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a w szczególności przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685) - dalej jako: „ustawa o VAT".
Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z treści przepisu zawartego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca przedstawia poniżej stan faktyczny i własne stanowisko w sprawie oraz wnosi o potwierdzenie jego prawidłowości i zasadności.
Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza zgodnie z jego wiedzą, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.
Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce i zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce. Spółka jest jednostką dominującą w Grupie … - dalej jako: „Grupa”, będącej (`(...)`).
Prowadzenie takiej działalności wiąże się z koniecznością zatrudniania dużej liczby pracowników o wysokich kwalifikacjach.
Wnioskodawca, zgodnie z ustawą z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 Nr 70, poz. 335 ze zm.) - dalej jako: „ustawa o ZFŚS”, utworzył i administruje środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - dalej jako: „Fundusz”.
W związku z powyższym, Dział Obsługi Administracyjnej i Socjalnej Spółki zajmuje się, m.in. organizacją kolonii dla dzieci pracowników Spółki. W drodze przetargu wybierana jest firma/biuro turystyczne - dalej jako: „Organizator”, z którą Spółka podpisuje umowę i w całości zleca usługę organizacji kolonii.
Fundusz partycypuje jedynie w części kosztów wyjazdu kolonijnego dla danego dziecka, zaś środki przelewane są bezpośrednio z rachunku Funduszu na rachunek Organizatora. Natomiast pozostałe koszty wyjazdu finansowane są przez pracownika (rodzica lub opiekuna dziecka) - środki przelewane są na rachunek Funduszu, a ten następnie przekazuje je Organizatorowi.
Spółka podpisując umowę z Organizatorem, zakupuje od razu określoną z góry ilość miejsc kolonijnych. Zatem może zdarzyć się sytuacja, iż nie będzie na tyle chętnych osób i część z zakontraktowanej ilości miejsc kolonijnych pozostanie niewykorzystana przez pracowników Spółki.
W tej sytuacji, aby Fundusz nie poniósł straty, nadwyżka miejsc sprzedawana jest na zewnątrz:
- albo pracownikom spółek należących do Grupy,
- albo osobom niezwiązanym z Grupą.
Wpłaty za sprzedawane miejsca przelewane są na rachunek Funduszu, a ten następnie przekazuje je Organizatorowi, sam Fundusz w tym przypadku nie partycypuje w kosztach.
Fundusz nie wypracowuje dochodu ze sprzedaży tych miejsc, operacja ta ma na celu jedynie zwrot środków, które zostały wydane w związku z umową z Organizatorem i zakupieniem określonej ilości miejsc kolonijnych, które nie zostały wykorzystane przez pracowników Spółki.
Rachunek bankowy Spółki na żadnym etapie nie jest angażowany w powyższe rozliczenia, zaś wszystkie transfery pieniężne odbywają się albo na odrębny rachunek Funduszu, albo z rachunku Funduszu.
Działania Spółki ograniczają się jedynie do administrowania środkami Funduszu, co też czyni, nie pobierając w zamian żadnego wynagrodzenia, a także nie czerpiąc korzyści ze sprzedaży miejsc kolonijnych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
1. Czy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego, w sytuacji, gdy Fundusz pobiera i nadzoruje środki za powyżej wymienione świadczenia, czy Spółka w odniesieniu do tych czynności występuje w charakterze podatnika VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
W konsekwencji, można stwierdzić, że opodatkowaniu VAT, zgodnie z zasadą powszechność opodatkowania, co do zasady, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, a także, w przypadkach opisanych powyżej, nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług.
Niemniej jednak, należy zauważyć, że zgodnie z podstawowymi cechami konstrukcyjnymi podatku VAT, opodatkowaniu mogą podlegać transakcje dokonane wyłącznie przez podatników VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższy przepis wskazać należy, że niezależnie od wymogu wykonania danej czynności za wynagrodzeniem, ustawa przewiduje, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeżeli wykonywane są przez podatnika występującego w takim charakterze.
Objęcie danej czynności podatkiem VAT wymaga zbadania, czy do dostawy towarów lub świadczenia usług doszło w warunkach pozwalających na uznanie, że strona transakcji, w odniesieniu do konkretnej czynności, działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Tym samym, warunkiem opodatkowania danej czynności jest, aby wykonał ją podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik VAT.
Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy o ZFŚS.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o ZFŚS, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.
Jak stanowi pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.
Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększa się o wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 do 9 tej ustawy, dochody. Wśród nich wymienione zostały m.in. wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe.
Stosownie do art. 10 oraz art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, a pracodawca jedynie administruje tymi środkami.
Według definicji przedstawionej w Słowniku języka polskiego PWN, administrować oznacza zarządzać, zawiadywać czymś (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, pod red. Elżbiety Sobol, str. 3).
Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku współczesnego języka polskiego, administrować oznacza zarządzać, kierować czymś; administrować czyimiś dobrami, majątkiem (Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wiga, Warszawa 1996, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, str. 3).
Biorąc pod uwagę powyższą definicję oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny zauważyć należy, że Wnioskodawca jest jedynie administratorem funduszu i nie może dowolnie dysponować środkami socjalnymi, które są prawnie i rachunkowo wyodrębnione z innych jego środków finansowych. Zatem, właścicielem środków zgromadzonych na rachunku bankowym Funduszu jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, a nie Wnioskodawca. Okoliczność, że pracodawca wykonuje czynności administratora Funduszu, nie przesądza o wykonywaniu przez tegoż pracodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z tytułu wykonywania tych czynności).
W związku z powyższym Spółka nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na nią ustawa o ZFŚS.
W konsekwencji podmiot wykonując te czynności z Funduszu nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.
Istotną okolicznością jest, że czynności te dokonywane są nieodpłatnie. Spółka ponosi koszty związane z administrowaniem Funduszem, nie pobierając z tego tytułu wynagrodzenia. W orzecznictwie ETŚ podkreśla się element dochodowości (odpłatności) jako element konieczny uznania działalności podatnika za działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy VAT.
Całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność (por. wyrok ETS 88/81 w sprawie Staatssecretaris van Finanden a Hong-Kong Trade Development Coundl, a także komentarz do art. 15 ustawy o VAT (w:) W. Maruchin, VAT.
Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2005, wyd. II). Ten element również świadczy o tym, że podmiot dokonując czynności związane z funduszem socjalnym nie wykonuje w tym zakresie czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Natomiast NSA w wyroku z dnia 18 stycznia 2011 r. o sygn. akt: I FSK 91/10 stwierdził, iż samo posłużenie się w definicji art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych pojęciem "pracodawcy", jako podmiotu świadczącego usługi w ramach działalności socjalnej, nie może przesądzać o jego statusie prawnopodatkowym w podatku od towarów i usług.
W tym samym wyroku NSA wskazał, że: Podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa z 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
W konsekwencji podmiot wykonując te czynności z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.tu.
Natomiast w wyroku z dnia 14 maja 2019 r. o sygn. akt: I FSK 560/17 NSA zauważył, że: Pracodawca w odniesieniu do środków zgromadzonych na ZFŚS występuje jedynie w roli administratora, do czego zobowiązują go odrębne przepisy, a dysponowanie tymi środkami funduszu stanowi działalność pracodawcy, której nie można uznać za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.
Dokonując zakupu towarów na potrzeby i ze środków Funduszu Spółka nie nabywa prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.
Podobnie w przypadku nabycia usług - nie nabywa ich na potrzeby swojej działalności, a dokonując przekazania świadczeń, przyznanych zgodnie z regulaminem Funduszu, nie dokonuje ich sprzedaży i nie występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wszelkie wpływy z tytułu częściowej lub pełnej odpłatności dokonywane są na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu i nie stanowią przychodu Wnioskodawcy, który za administrowanie funduszem socjalnym nie pobiera żadnego wynagrodzenia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:
- prawidłowe – w zakresie nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację kolonii dla dzieci pracowników Spółki
- nieprawidłowe – w zakresie nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację (sprzedaż) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą
- prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki
- nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji (sprzedaży) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą**.**
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:
W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższy przepis wskazać należy, że niezależnie od wymogu wykonania danej czynności za wynagrodzeniem ustawa przewiduje, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeżeli wykonywane są przez podatnika występującego w takim charakterze. Objęcie danej czynności podatkiem VAT wymaga zbadania, czy do dostawy towarów lub świadczenia usług doszło w warunkach pozwalających na uznanie, że strona transakcji, w odniesieniu do konkretnej czynności, działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Ponadto należy zauważyć, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.
Potwierdzeniem powyższej tezy jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwanego dalej TSUE, z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverke ECLI:EU:C:2005:47, w którym to wyroku Trybunał stwierdził m.in., że „Jak słusznie podkreśla rzecznik generalny w pkt 35 opinii, okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu produkcji, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej”. To ostatnie pojęcie wymaga bowiem wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym rzeczywiście otrzymanym przez podatnika (zob. podobnie wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council, Rec. str. 1443, pkt 12), (pkt 22).”.
Z powyższego wynika, iż dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie Trybunału, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.
Zatem, dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez dostawcę towaru lub świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar lub wykonaną usługę zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka – Wnioskodawca, czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT, utworzył i administruje środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W związku z powyższym, Dział Obsługi Administracyjnej i Socjalnej Spółki zajmuje się m.in. organizacją kolonii dla dzieci pracowników Spółki. W drodze przetargu wybierana jest firma/biuro turystyczne „Organizator”, z którą Spółka podpisuje umowę i w całości zleca usługę organizacji kolonii. Fundusz partycypuje jedynie w części kosztów wyjazdu kolonijnego dla danego dziecka, zaś środki przelewane są bezpośrednio z rachunku Funduszu na rachunek Organizatora. Natomiast pozostałe koszty wyjazdu finansowane są przez pracownika (rodzica lub opiekuna dziecka) - środki przelewane są na rachunek Funduszu, a ten następnie przekazuje je Organizatorowi.
Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, zauważyć należy, że zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem” i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 746) zwana dalej „ustawą o ZFŚS”.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, za działalność socjalną uważa się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.
Zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy o ZFŚS, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.
Art. 3 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS wskazuje, że Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
Fundusz, zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
W myśl art. 10 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca. Środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym – art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o ZFŚS.
Z zapisów ustawy o ZFŚS wynika, że utworzenie Funduszu jest obowiązkiem pracodawcy zatrudniającego co najmniej 50 pracowników. Taki pracodawca nie może wykorzystać środków zgromadzonych na ZFŚS do działalności gospodarczej, jaką prowadzi. Pracodawca jest zobowiązany do administrowania Funduszem, który jest przeznaczony wyłącznie na działalność socjalną prowadzoną w stosunku do osób uprawnionych. Właścicielem środków, zgromadzonych na odrębnym rachunku bankowym, jest ZFŚS.
Według definicji przedstawionej w Słowniku języka polskiego PWN, „administrować” oznacza zarządzać, zawiadywać czymś (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, pod red. Elżbiety Sobol, str. 3). Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku współczesnego języka polskiego, „administrować” oznacza zarządzać, kierować czymś; administrować czyimiś dobrami, majątkiem (Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, str. 3).
Nie można zatem przyjąć, że administrowanie przez Pracodawcę środkami Funduszu przez przyznawanie świadczeń socjalnych, jest wykonywaniem działalności gospodarczej, a Pracodawca z tytułu wykonywania tych czynności jest podatnikiem podatku VAT.
Samodzielność działalności gospodarczej polega na pełnej swobodzie w dysponowaniu środkami należącymi do podatnika, a środki zgromadzone na rachunku Funduszu są środkami należącymi do pracowników a nie do pracodawcy. Pracodawca jedynie nimi administruje.
Z wniosku wynika, że Fundusz partycypuje jedynie w części kosztów wyjazdu kolonijnego dla danego dziecka. Natomiast pozostałe koszty wyjazdu finansowane są przez pracownika (rodzica lub opiekuna dziecka).
Zatem w sytuacji, gdy Spółka dokonuje zakupu od Organizatora usługi organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki finansując wydatki w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz w części przez pracownika (rodzica lub opiekuna dziecka), Spółka w tym konkretnym przypadku działa jedynie jako swego rodzaju pośrednik, a jej czynności związane są ściśle z rolą administratora ZFŚS. Bowiem w przypadku częściowego partycypowania przez pracownika w kosztach kolonii trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy (Spółki), gdyż jej usługa w tym zakresie – jako administratora Funduszu – ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu pracownikowi usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest na rachunek ZFŚS.
Wniosku tego nie zmienia fakt, że ze względów praktycznych pracodawca jawi się także jako swego rodzaju pośrednik przekazujący środki pieniężne między sprzedawcą usługi (Organizatorem) a jej beneficjentem. Wynika to z faktu, iż z tytułu tego rodzaju działań o charakterze zaledwie techniczno-administracyjnym, podejmowanych dodatkowo całkowicie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, w świetle podstawowych zasad systemowych VAT dany podmiot nie może stać się podatnikiem, a prowadzonych w tym zakresie czynności nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z czym działalność socjalna wykonywana przez Spółkę jako administratora ZFŚS (tj. nabywanie usługi organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jak również przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, oceniając pozycję prawnopodatkową podmiotu administrującego tym Funduszem, należy uznać, że w odniesieniu do organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki, gdzie Fundusz partycypuje jedynie w części kosztów wyjazdu kolonijnego dla danego dziecka, natomiast pozostałe koszty wyjazdu finansowane są przez pracownika (rodzica lub opiekuna dziecka), podmiot administrujący Funduszem (Spółka) nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, w związku z czym działalność socjalna wykonywana przez Spółkę jako administratora ZFŚS nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Tym samym stanowisko w zakresie nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację kolonii dla dzieci pracowników Spółki, należało uznać za prawidłowe.
Przy czym z opisu sprawy wynika również, że podpisując umowę z Organizatorem Spółka zakupuje od razu określoną z góry ilość miejsc kolonijnych. Zatem może zdarzyć się sytuacja, iż nie będzie na tyle chętnych osób i część z zakontraktowanej ilości miejsc kolonijnych pozostanie niewykorzystana przez pracowników Spółki.
W tej sytuacji, aby Fundusz nie poniósł straty, nadwyżka miejsc sprzedawana jest na zewnątrz:
- albo pracownikom spółek należących do Grupy,
- albo osobom niezwiązanym z Grupą.
Wpłaty za sprzedawane miejsca przelewane są na rachunek Funduszu, a ten następnie przekazuje je Organizatorowi, sam Fundusz w tym przypadku nie partycypuje w kosztach.
Wskazać w tym miejscu należy, że wpłaty za sprzedawane miejsca kolonijne pracownikom spółek należących do Grupy lub osobom niezwiązanym z Grupą mają inny charakter od środków gromadzonych na rachunku ZFŚS. Wskazać ponownie należy, że Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych przeznaczony jest na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu. Natomiast osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Nie można uznać (z okoliczności sprawy nie wynika), aby pracownicy spółek należących do Grupy oraz osoby niezwiązane z Grupą były uprawnionymi do korzystania z Funduszu. Do gromadzenia środków na rachunku ZFŚS Wnioskodawca jest zobligowany przez obowiązujące w tym zakresie przepisy. Środki takie w przeciwieństwie do omawianych wpłat nie są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków.
Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 2a ustawy, jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.
Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.
Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.
W przedstawionych okolicznościach sprawy, biorąc pod uwagę brzmienie powołanego wyżej art. 8 ust. 2a ustawy należy uznać, że Spółka, jako podmiot – jak wskazano we wniosku - sprzedający zakupione od Organizatora miejsca kolonijne:
- pracownikom spółek należących do Grupy oraz
- osobom niezwiązanym z Grupą
traktowany jest jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym, w analizowanej sprawie na gruncie ustawy występuje odpłatne świadczenie usług.
Podkreślić przy tym jeszcze raz należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.
Dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez dostawcę towaru lub świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar lub wykonaną usługę zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie sprzedającego towar/wykonującego usługę obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla dostawcy.
W świetle powyższych uwag należy uznać, że odsprzedaż
- pracownikom spółek należących do Grupy oraz
- osobom niezwiązanym z Grupą,
zakupionych od Organizatora miejsc kolonijnych, na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowiło świadczenie usług na rzecz pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym, Spółka w odniesieniu do ww. czynności będzie występowała w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.
Wobec powyższego stanowisko w zakresie nieuznania Spółki za podatnika w odniesieniu do pobierania i nadzorowania przez Fundusz środkami za organizację (sprzedaż) kolonii dla:
- pracowników spółek należących do Grupy oraz
- osób niezwiązanych z Grupą,
należało uznać za nieprawidłowe.
Odnosząc się do kwestii braku obowiązku wykazywania i rozliczania świadczeń objętych zakresem wniosku, w składanej przez Spółkę deklaracji JPK VAT, wskazać należy, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach (art. 99 ust. 11c ustawy).
W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.
Stosownie do art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, obowiązujących od dnia 1 października 2020 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.
Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988), zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z 1 kwietnia 2020 r. (Dz.U. poz. 576), rozporządzeniem Ministra Finansów z 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów Funduszy i Polityki Regionalnej z 30 czerwca 2021 r. (Dz.U. z 2021 poz. 1179) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.
W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki będące objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.
W pkt I załącznika „Objaśnienia do deklaracji”, w pkt 4.1. wskazano, iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie.
Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w zakresie pytania nr 1, wskazać należy, że Spółka nie będzie zobowiązana wykazywać i rozliczać świadczeń realizowanych przez Fundusz (organizacja kolonii dla dzieci pracowników Spółki) w składanej przez siebie deklaracji JPK VAT, bowiem w odniesieniu do tych świadczeń – jak wyżej wskazano - Spółka nie będzie działa jako podatnik podatku od towarów i usług a działalność socjalna wykonywana przez nią jako administratora ZFŚS nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Natomiast Spółka jest zobowiązana wykazywać i rozliczać świadczenia realizowane przez Fundusz (sprzedaż kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą) w składanej przez siebie deklaracji JPK VAT, bowiem w odniesieniu do tych świadczeń – jak wyżej wskazano - Spółka będzie występowała w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a świadczenia te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy.
Tym samym stanowisko w zakresie:
- braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji kolonii dla dzieci pracowników Spółki – jest prawidłowe**,**
- braku obowiązku wykazywania w deklaracji JPK VAT świadczeń realizowanych przez Fundusz w zakresie organizacji (sprzedaży) kolonii dla pracowników spółek należących do Grupy oraz osób niezwiązanych z Grupą – jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili