0112-KDSL2-1.440.269.2021.1.MC

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 2 września 2021 r. (data wpływu 8 września 2021 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 23 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.) i 4 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: świadczenie kompleksowe – książka pt. (…) oraz płyta CD

Opis towaru: Drukowana książka w kartonowej okładce o wymiarach 14 cm x 12,5 cm, zawierająca (…) stron o wymiarach 13,5 cm x 12 cm z tekstem (`(...)`) oraz zdjęciami. Do wewnętrznej strony tylnej okładki dolepiona jest tacka z płytą CD.

Rozstrzygnięcie: CN 85

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. towaru według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 24 września 2021 r. o prawidłowy przedmiot wniosku i dodatkową opłatę, natomiast w dniu 5 października 2021 r. o sprostowanie tytułu książki.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru

Wniosek dotyczy książki (…).

1. Treść książki odwołuje się do wszystkich utworów zamieszczonych na płycie CD. Jest to swoisty przewodnik po najważniejszych pieśniach związanych z (…) będących częścią (`(...)`).

2. Książka i płyta tworzą całość. Zamieszczone na płycie utwory odzwierciedlają to, co stanowi treść książki. Nie można ich zaoferować do sprzedaży osobno, ponieważ w treści książki występują odwołania do tekstów piosenek (czytelnik jest np. proszony o wysłuchanie jakiegoś utworu i odpowiedzenie na pytanie); autor zachęca także czytelników, aby sami interpretowali piosenki.

3. Zawartość książki (…) dowodzi, że utwory muzyczne o charakterze (`(...)`) to nieodłączny element (`(...)`). (…) to płyta, do której dołączony jest (`(...)`) wraz z genezą powstania każdej z tych kompozycji. Dzięki temu płyta wraz z książką stanowi ważny edukacyjny komplet, który może być prezentowany nie tylko w domu, lecz także (`(...)`) w szkole.

4. Książka i płyta tworzą całość. Wydawnictwo mogłoby służyć jako pomoc dla nauczycieli (`(...)`).

5. Z książki (…) oraz dołączonej do niej płyty CD nabywca nie może korzystać odrębnie. Odbiór treści zawartych w książce nie będzie ani pełny, ani właściwy bez płyty CD. Książka nie istnieje bez płyty CD (lektura tekstu wymaga posłuchania płyty).

6. Książka (…) oraz dołączona do niej płyta CD nie mają znaczenia równorzędnego. Książka jest tu najważniejsza, płyta jest natomiast jej niezbędnym dodatkiem.

7. Książka pt. (…) oraz dołączona do niej płyta CD sprzedawane są w komplecie i służą temu, aby popularyzować (`(...)`).

8. (`(...)`).

W zakresie sprzedaży zestawów, złożonych z książki stanowiącej wiodący produkt i produktu uzupełniającego takiego jak nośnik danych (płyty), organy podatkowe, jak i sądy administracyjne wypracowały dotychczas jednolite stanowisko, zgodnie z którym jeżeli podatnik jest w stanie wskazać, iż zawartość załączonych do książek nośników ma charakter komplementarny względem treści książki, wówczas dochodzi do dostawy książki, w skład której wchodzi część papierowa (drukowana) oraz nośnik danych (płyta), na którym zapisano funkcjonalnie i merytorycznie związaną z nią część, stanowiącą dopełnienie treści zawartych w części drukowanej.

Obecnie stosowana praktyka podatkowa potwierdza, że dostawa książek drukowanych z dołączonymi płytami stanowiącymi jedną całość powinna być traktowana jako dostawa jednego towaru w postaci książki. Stanowisko wyrażone zostało m.in. w:

• interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 23 marca 2011 r. również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-69/11-2/IG,

• interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 6 maja 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-165/10-4/IB,

• interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 25 stycznia 2010 r. również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1-443-1216/09-2/BS.

(`(...)`)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (towaru)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności (np. dostaw różnych towarów), których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597 Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie kompleksowe, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-527/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Wnioskodawca wskazał, że złożony wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej dotyczy drukowanej książki w kartonowej okładce o wymiarach 14 cm x 12,5 cm zawierającej (…) stron o wymiarach 13,5 cm x 12 cm z tekstem (`(...)`) oraz zdjęciami, do której do wewnętrznej strony tylnej okładki dolepiona jest tacka z płytą CD.

Jak wynika z wniosku i co potwierdza przesłana próbka towarów, na książkę autorstwa (…) składa się (`(...)`) oraz geneza powstania utworów znajdujących się na płycie. Treść książki poprzez opis autorów danych kompozycji nawiązuje do ich utworów zamieszczonych na płycie CD. Do wewnętrznej strony tylnej okładki książki dolepiona jest tacka z płytą CD zawierająca (…) utworów muzycznych wykonanych przez (…). Książka i płyta tworzą całość, a zamieszczone na płycie utwory nawiązują do treści książki. Nie można ich zaoferować do sprzedaży osobno. Wprawdzie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – w treści książki nie występują odwołania do tekstów piosenek, a także z analizy próbki nie wynika, aby autor zachęcał czytelników żeby sami interpretowali piosenki, niemniej – zdaniem tut. organu – tematyka książki i utworów zamieszczonych na płycie mają wobec siebie charakter komplementarny, uzupełniają się wzajemnie. Z książki pt. (…) oraz dołączonej do niej płyty CD nabywca nie może korzystać odrębnie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że książka i płyta CD są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. W związku z tym należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym – książka i płyta CD stanowią integralną całość.

Jednak zdaniem tutejszego Organu, to płyta CD – zawierająca (…) utworów muzycznych – decyduje o charakterze całości. Książka zawiera jedynie (`(...)`) wraz z genezą powstania każdej z kompozycji. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, trudno uznać, że książka pt. (…) oraz dołączona do niej płyta popularyzowały (`(...)`), ponieważ przedstawia wyłącznie pokrótce (`(...)`), którzy stworzyli dany utwór.

Taka budowa książki – kartonowa okładka o wymiarach 14 cm x 12,5 cm, zawierająca (…) stron o wymiarach 13,5 cm x 12 cm, z tekstem (`(...)`) i kilkoma zdjęciami, do której wewnętrznej strony tylnej okładki dolepiona jest tacka z płytą CD – ma bardziej formę okładki płyty CD.

Treść książki i płyty CD wskazuje, że nabywca – dokonując ich zakupu – jest bardziej zainteresowany nabyciem płyty CD (należy wskazać, że na płycie jest ponad (…) minut muzyki wykonywanej przez (…), a w książce jedynie możemy zapoznać się z krótkim tekstem (`(...)`) na temat autorów tekstów piosenek (jest ona niewielkich rozmiarów i zawiera mało tekstu).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – książka i płyta CD stanowią integralną całość, gdzie świadczeniem głównym (elementem wiodącym) jest płyta CD (zwana dalej towarem), a książka stanowi świadczenie pomocnicze, służące lepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednego i tego samego działu, pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 85 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku oraz części i akcesoria do tych artykułów”.

Z Not wyjaśniających do działu 85 wynika, że „Niniejszy dział obejmuje:

(…) (5) Nośniki do zapisu dźwięku lub podobne zapisujące inne zjawiska (włączając nośniki do zapisu wideofonicznego, ale wyłączając błony fotograficzne lub kinematograficznych objęte działem 37.) (pozycja 8523)”.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem 85 Nomenklatury scalonej (CN). Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar klasyfikowany jest do działu 85 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie został objęty obniżoną stawką podatku od towarów i usług, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).