0112-KDIL1-3.4012.529.2021.2.SS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2021 r. (data wpływu 26 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2021 r. (data wpływu 6 grudnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2021 r. (data wpływu 6 grudnia 2021 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W grudniu 2012 roku Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną we wsi (…) (Gmina (…)) o powierzchni łącznej około 1,7 ha. W momencie zakupu dla nabytej działki istniał plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący na tym terenie zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m2 oraz droga wewnętrzna. Ponadto część działki została przekazana Gminie na poszerzenie drogi (około 500 m2). W roku 2016 Zainteresowana rozliczyła się z Gminą (…) co do opłaty adiacenckiej.

Aby pokryć koszty związane z podziałem gruntu oraz innymi inwestycjami (wjazdu na działkę, przebudowy sieci drenarskiej w celu uniknięcia zalewania nieruchomości) Wnioskodawczyni zdecydowała się w roku 2016 na sprzedaż trzech z działek jednemu kupcowi, który był zainteresowany wyłącznie taką konfiguracją (złożył ofertę za trzy położone obok siebie działki, choć ogłoszenie dotyczyło tylko jednej z nich). Jednocześnie – wobec ówczesnego statusu osoby bezrobotnej – sprzedaż działek w roku 2016 była umotywowana chęcią zabezpieczenia środków na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania.

Niecały rok temu Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży czterech działek – chcąc zabezpieczyć swoją przyszłość (w tym uzyskać środki na spłatę kredytu hipotecznego, czy ewentualną zmianę kwalifikacji zawodowych), a przede wszystkim zapewnić swojej mamie stałą opiekę i pomoc w codziennym funkcjonowaniu. Mama Zainteresowanej cierpiała na chorobę (`(...)`), wobec czego wymagała stałej, profesjonalnej opieki, aby choć w pewnym stopniu móc normalnie funkcjonować.

Zainteresowana wskazała, że nie wykonała żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości działek. Na kilku działkach został jedynie wykonany drenaż, ponieważ właściciel działek graniczących z jej działkami podniósł swój grunt, co mogło powodować zbieranie się wody na jej terenie. Ewentualne inwestycje na sąsiednich (nienależących już do Wnioskodawczyni działkach) są inicjatywą ich obecnych właścicieli.

Od czasu ostatniej transakcji życie Zainteresowanej diametralnie się zmieniło. Od czasu wydania ostatniej interpretacji mama Wnioskodawczyni zmarła na (`(...)`), tata i dziadkowie również już nie żyją. Tym samym, Zainteresowana nie ma bliskiej rodziny w Polsce (poza przyrodnim bratem, z którym nie utrzymuje bliskich kontaktów).

Tymczasem działki w Polsce Wnioskodawczyni kupiła z myślą o osiedleniu się i założeniu rodziny właśnie na tym terenie. Jednakże plan się nie powiódł. Obecnie nic nie wiąże Zainteresowanej z działkami, które kiedyś zakupiła. Partner Wnioskodawczyni mieszka we Włoszech (jest Włochem), a Zainteresowana jako absolwentka italienistyki chciałaby przeprowadzić się do tego kraju, żeby być bliżej partnera i ewentualnie właśnie tam założyć rodzinę. To również we Włoszech Wnioskodawczyni chciałaby zakupić nieruchomość, lecz aby tego dokonać, musiałaby spieniężyć swój majątek położony w Polsce.

W związku z trwającą pandemią praca Zainteresowanej nadal przebiega całkowicie w trybie zdalnym, w związku z czym – przynajmniej na chwilę obecną – Wnioskodawczyni nie będzie musiała rezygnować z pracy. Jednocześnie, obecny pracodawca Zainteresowanej pozostawia pracownikom swobodę wyboru formy, w jakiej chcieliby wykonywać swoje obowiązki.

Jak można więc zauważyć, chęć dokonania sprzedaży nieruchomości ma charakter incydentalny i jest silnie związana z otaczającą Wnioskodawczynię sytuacją społeczno-ekonomiczną oraz ludzką chęcią uniknięcia (lub zminimalizowania) potencjalnych negatywnych konsekwencji, jakie mogą nadejść i dotyczyć sytuacji finansowej Zainteresowanej. Stąd właśnie chęć sprzedaży ostatnich pięciu działek, jakie są w jej posiadaniu.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu z dnia 6 grudnia 2021 r. Wnioskodawczyni poinformowała, że:

1. Nieruchomość będącą przedmiotem interpretacji Wnioskodawczyni nabyła w roku 2012 z myślą o osiedleniu się na niej w przyszłości, po założeniu rodziny, zapewnienia możliwości osiedlenia, także planowanemu potomstwu. Jak wspominała Zainteresowana we wniosku, w ówczesnym czasie była w związku z partnerem, z którym planowała założenie rodziny. Dodatkowym argumentem była lokata kapitału. Wnioskodawczyni chciała, aby jej oszczędności były bezpieczne a jednocześnie wolała nie podejmować ryzyka wysokooprocentowanych inwestycji o dużym stopniu niepewności. Z tych właśnie powodów zdecydowała się nabyć omawianą działkę.

2. Przedmiotem interpretacji podatkowej są działki nr: (…) oraz (…).

3. Grunt, który Zainteresowana chciałaby sprzedać nie był i nie jest wykorzystywany przez nią w prowadzeniu działalności gospodarczej.

4. Wnioskodawczyni nie posiadała, ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego.

5. Z posiadanych przez Zainteresowaną nieruchomości, których dotyczy wniosek, nie były ani nie są dokonywane dostawy i zbiory produktów rolnych. Tym samym, Wnioskodawczyni nie przeznaczała takowych (produktów rolnych) na własne potrzeby, bowiem produkty te nigdy nie powstały.

6. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o zbliżonym charakterze.

7. Działki, których dotyczy wniosek, od chwili nabycia do chwili sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane w żaden sposób – po ich nabyciu pozostawiła ziemię bez żadnych inwestycji. Zainteresowana nie użytkowała też gruntu na jakiekolwiek inne potrzeby (mieszkaniowe, rekreacyjne itp.).

8. Krótko po nabyciu nieruchomości Wnioskodawczyni sama zdecydowała się podzielić działkę na mniejsze działki. Uczyniła tak z dwóch powodów. Po pierwsze podział taki był możliwy przez Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, a po przekształceniu nieruchomości w działki budowlane, Zainteresowana mogłaby je w przyszłości przekazać swoim dzieciom, co ułatwiłoby im rozpoczęcie dorosłego, samodzielnego życia. Dodatkowo działka budowlana przedstawia relatywnie większą wartość, po trzecie – było to działanie skierowane na ułatwienie wyjścia z ewentualnych sytuacji kryzysowych, związanych np. z brakiem funduszy (jak w roku 2016), czy wzmożoną niepewnością co do stabilności zatrudnienia połączonej z obowiązkiem ponoszenia zwiększonych kosztów leczenia mamy Wnioskodawczyni (jak miało to miejsce w roku 2020). Będąc w kryzysie oraz musząc jak najszybciej skorzystać z większych zasobów gotówki o wiele łatwiej i szybciej Zainteresowana mogłaby przezwyciężyć napotkane trudności, mogąc sprawnie sprzedać tylko część majątku (np. jedną z działek), a nie kiedy Wnioskodawczyni byłaby zmuszona szukać kupca na dużą nieruchomość (w szczególności, że w dzisiejszych czasach mało kto mógłby zdecydować się na zakup dużej działki rolnej). Tym samym, pobudkami działania Zainteresowanej i postępowania z nabytą nieruchomością była najzwyklejsza przezorność, ostrożność oraz chęć zabezpieczenia swojego bytu na trudniejsze czasy.

9. Wnioskodawczyni wykonała jedynie przepust, który był niezbędny w celu dojazdu na działkę (był to jednocześnie warunek postawiony przez gminę, w celu udzielenia zgody na zjazd na drogę gminną). W przeszłości Zainteresowana wykonała również drenaż niektórych działek, ponieważ właściciel sąsiadujących działek podniósł teren i woda spływająca z jego działek zatrzymywała się na jej działkach.

10. Działki będące przedmiotem wniosku nie były, ani nie są udostępniane osobom trzecim.

11. Wnioskodawczyni nie udzieliła, jak również nie planuje udzielać zgody kupującemu do zarządu działkami. W przypadku, gdy dojdzie do finalizacji transakcji, kupujący z chwilą zawarcia umowy stanie się właścicielem, zaś władztwo Zainteresowanej nad nieruchomością się zakończy.

12. Z przyszłym nabywcą nie była i nie będzie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię tytułem ceny sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, za zasadną należałoby uznać interpretację, wedle której kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię tytułem ceny sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na niespełnianie przez nią definicji podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 powyższej ustawy.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa, w szczególności z Wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 roku w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska – Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) sprzedaż (dostawa) gruntu nie może zostać uznana za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, jeżeli stanowi jedynie czynności związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, co niewątpliwie ma miejsce w zaprezentowanym stanie faktycznym.

Z tego samego orzeczenia wynika, iż osobę dokonującą sprzedaży można uznać za prowadzącą działalność gospodarczą, a w konsekwencji podatnika podatku VAT, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Również w tym zakresie nie sposób uznać, iż podejmowane działania są podobne do tych, których dokonaliby profesjonalni agenci nieruchomości lub osoby zawodowo trudniące się sprzedażą gruntów – chcąc sprzedać swoją nieruchomość Wnioskodawczyni umieściła ogłoszenia na popularnych portalach (z czym wiązały się bardzo niewielkie koszty) oraz udała się do agencji nieruchomości, która pobierze prowizję od transakcji, jeśli do sprzedaży dojdzie za jej pośrednictwem – tym samym nie działa w sposób podobny do producenta, handlowca czy usługodawcy.

Stanowisko to potwierdza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP, który wskazał, że „za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym”.

W dalszej części interpretacji Dyrektor KIS wskazuje, że „Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Tym samym uznać należy, że Wnioskodawczyni nie wykazuje aktywności „handlowej”, gdyż nie sposób przypisać jej podejmowania działań innych niż „zwykłe formy ogłoszenia”. Tym samym, nie sposób uznać Zainteresowaną za osobę prowadzącą działalność gospodarczą , a wobec tego – podatnika podatku VAT. Ponadto, Wnioskodawczyni nie dokonała na przedmiotowej nieruchomości jakichkolwiek inwestycji, które zwiększałyby jej wartość lub użyteczność – działki nadal nie są uzbrojone, plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący zabudowę jednorodzinną został wydany dla określonego terenu a nie indywidualnie dla jej nieruchomości, a ponadto Zainteresowana nie prowadzi działalności deweloperskiej lub podobnej.

Zasadność stanowiska Wnioskodawczyni potwierdzają również poprzednio wydane dla Zainteresowanej Indywidualne Interpretacje Podatkowe z dnia 07.07.2016 r. oraz z dnia 21.01.2021 r., w których Wnioskodawczyni nie została uznana za podatnika podatku VAT, gdy również z przyczyn ekonomicznych (pokrycia kosztów związanych z podziałem i przekształceniem nieruchomości) dokonała jednorazowej sprzedaży kilku działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży ww. Nieruchomości, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną o powierzchni 1,7 ha. w celu lokaty kapitału. W momencie zakupu dla nabytej działki istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym teren ten był przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m² i droga wewnętrzna. Ponadto część działki została przekazana Gminie na poszerzenie drogi (około 500 m²). W roku 2016 Zainteresowana rozliczyła się z Gminą co do opłaty adiacenckiej. Krótko po nabyciu nieruchomości Wnioskodawczyni sama zdecydowała się podzielić działkę na mniejsze działki. Pobudkami działania Zainteresowanej i postępowania z nabytą nieruchomością była najzwyklejsza przezorność, ostrożność oraz chęć zabezpieczenia swojego bytu na trudniejsze czasy. Aby pokryć koszty związane z podziałem gruntu oraz innymi inwestycjami (wjazdu na działkę, przebudowy sieci drenarskiej w celu uniknięcia zalewania nieruchomości) Wnioskodawczyni zdecydowała się w roku 2016 na sprzedaż trzech z działek jednemu kupcowi, który był zainteresowany wyłącznie taką konfiguracją. Jednocześnie – wobec ówczesnego statusu osoby bezrobotnej – sprzedaż działek w roku 2016 była umotywowana chęcią zabezpieczenia środków na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania. Niecały rok temu Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży czterech działek – chcąc zabezpieczyć swoją przyszłość (w tym uzyskać środki na spłatę kredytu hipotecznego, czy ewentualną zmianę kwalifikacji zawodowych), a przede wszystkim zapewnić swojej mamie stałą opiekę i pomoc w codziennym funkcjonowaniu. Zainteresowana wskazała, że nie wykonała żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości działek. Na kilku działkach został jedynie wykonany drenaż, ponieważ właściciel działek graniczących z jej działkami podniósł swój grunt, co mogło powodować zbieranie się wody na jej terenie. Tymczasem działki w Polsce Wnioskodawczyni kupiła z myślą o osiedleniu się i założeniu rodziny właśnie na tym terenie. Jednakże plan się nie powiódł. Obecnie nic nie wiąże Zainteresowanej z działkami, które kiedyś zakupiła. Chęć dokonania sprzedaży nieruchomości ma charakter incydentalny i jest silnie związana z otaczającą Wnioskodawczynię sytuacją społeczno-ekonomiczną oraz ludzką chęcią uniknięcia (lub zminimalizowania) potencjalnych negatywnych konsekwencji, jakie mogą nadejść i dotyczyć sytuacji finansowej Zainteresowanej. Stąd właśnie chęć sprzedaży ostatnich pięciu działek, jakie są w jej posiadaniu. Przedmiotem sprzedaży są działki nr: (…) oraz (…). Grunt, który Zainteresowana chciałaby sprzedać nie był i nie jest wykorzystywany przez nią w prowadzeniu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie posiadała, ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Z posiadanych przez Zainteresowaną nieruchomości, których dotyczy wniosek, nie były ani nie są dokonywane dostawy i zbiory produktów rolnych. Tym samym, Wnioskodawczyni nie przeznaczała takowych (produktów rolnych) na własne potrzeby, bowiem produkty te nigdy nie powstały. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o zbliżonym charakterze. Działki, których dotyczy wniosek, od chwili nabycia do chwili sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane w żaden sposób – po ich nabyciu pozostawiła ziemię bez żadnych inwestycji. Zainteresowana nie użytkowała też gruntu na jakiekolwiek inne potrzeby (mieszkaniowe, rekreacyjne itp.). Działki będące przedmiotem wniosku nie były, ani nie są udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawczyni nie udzieliła, jak również nie planuje udzielać zgody kupującemu do zarządu działkami. W przypadku, gdy dojdzie do finalizacji transakcji, kupujący z chwilą zawarcia umowy stanie się właścicielem, zaś władztwo Zainteresowanej nad nieruchomością się zakończy. Z przyszłym nabywcą nie była i nie będzie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Zainteresowana będzie podatnikiem podatku VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedająca podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych kroków wymagających zaangażowania środków własnych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe potwierdza fakt, iż Wnioskodawczyni nie udostępniała Nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia. Zainteresowana wskazała także, iż nie wykonała żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości działek. Na kilku działkach został jedynie wykonany drenaż, ponieważ właściciel działek graniczących z jej działkami podniósł swój grunt, co mogło powodować zbieranie się wody na jej terenie. Ponadto, Wnioskodawczyni nie udzieliła, jak również nie planuje udzielać zgody kupującemu do zarządu działkami. Z przyszłym nabywcą nie była i nie będzie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości.

Sprzedaż przedmiotowych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, gdyż w opisanej sytuacji, jak wskazała Zainteresowana, ma charakter incydentalny i jest silnie związana z otaczającą Wnioskodawczynię sytuacją społeczno-ekonomiczną oraz ludzką chęcią uniknięcia (lub zminimalizowania) potencjalnych negatywnych konsekwencji, jakie mogą nadejść i dotyczyć jej sytuacji finansowej. Ze środków uzyskanych ze sprzedaży nie będzie finansowana żadna działalność gospodarcza. Zbycie tych działek będzie stanowiło działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nr: (…) oraz (…) Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek a dostawę ww. działek cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż pięciu działek opisanych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu, a Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanej należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.