0112-KDIL1-3.4012.524.2021.1.PR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 2 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży działek. Uzupełniła go Pani pismem z 13 grudnia 2021 r. (wpływ 13 grudnia 2021 r.), pismem z dnia 26 grudnia 2021 r. (data wpływu 26 grudnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 28 grudnia 2021 r. (data wpływu 28 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni zwraca się z uprzejmą prośbą o ponowne wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej złożonego wniosku z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działek z uwzględnieniem faktów, które nie zostały przedstawione we wcześniejszym wniosku.

W przedstawionym poniżej wniosku nie zostały uwzględnione następujące fakty:

1. Przed wejściem w posiadanie, poprzez akt darowizny, nieruchomości położonej w (`(...)`), rodzice wydzielili drogę do działek oraz rodzice wystąpili o przekwalifikowanie działek na grunty z możliwością zabudowy, a wnioski rodziców zostały uwzględnione w Uchwale z (`(...)`), która skutkowała zmianą przeznaczenia gruntów na grunty podlegające zabudowie.

2. Dnia (`(...)`) otrzymano decyzję od Wójta Gminy (`(...)`) zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka gruntu nr (`(...)`) o pow. (`(...)`). W wyniku podziału geodezyjnego zostały utworzone następujące nieruchomości jako działki gruntu: (`(...)`). Podział działek zgodnie z decyzją nastąpił pod warunkiem, iż zbycie wydzielonych działek gruntu nastąpi tylko i wyłącznie wraz z zapewnieniem dostępu do drogi publicznej. W związku z tym została wydzielona droga, gdyż nie dokonanie ww. nakazu skutkowałoby wygaśnięciem decyzji na podstawie art. 162 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

We wniosku z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.) przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (z uwzględnieniem pisma z 6 sierpnia 2021 r.).

Dnia 30 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni weszła w posiadanie, poprzez akt darowizny, nieruchomości położonej w miejscowości (`(...)`), w gminie (`(...)`), o łącznej powierzchni (`(...)`), składającej się z działek: (`(...)`), objętej księgą wieczystą nr (`(...)`). Darowizna została przekazana aktem notarialnym Repertorium (`(...)`) z dnia (`(...)`) pomiędzy Wnioskodawczynią a rodzicami (`(...)`). Działki są niezabudowane i stanowią grunt rolny. (`(...)`) została podjęta Uchwała nr (`(...)`) Rady Gminy (`(...)`) w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (`(...)`). W ramach podjętej uchwały ustalono przeznaczenie terenów m.in. na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny zabudowy rekreacji indywidualnej, tereny zabudowy jednorodzinnej i usługowej, tereny zabudowy usługowej itd.

Wnioskodawczyni 2 marca 2021 r. rozpoczęła jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi konsultanta systemów (`(...)`). Wnioskodawczyni jest aktywnym podatnikiem VAT. Działalność nie jest związana z obrotem nieruchomościami.

W 2021 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o przeznaczeniu otrzymanych w ramach darowizny części działek na wybudowanie domu mieszkalnego wraz z budynkiem gospodarczym dla własnej rodziny natomiast pozostałe działki przeznaczyć na sprzedaż. Zbycie nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni będzie sprzedawała poszczególne działki jako osoba fizyczna. Pieniądze uzyskane z gospodarowania prywatnym majątkiem Wnioskodawczyni wykorzysta na bieżące potrzeby egzystencjalne rodziny, w tym także na budowę domu. W związku z powyższym dokonano podziału działek w celu wydzielenia obszaru pod zabudowę domu i sprzedaży pozostałej części gruntu. Podział działek na mniejsze poza wydzieleniem terenu pod budowę własnego domu podyktowany był skróceniem okresu oczekiwania na nabywcę, ponieważ mniejsze działki cieszą się większym zainteresowaniem i daje większą gwarancję ich zbycia.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Podjęte czynności dotyczą wyłącznie domu mieszkalnego, który zostanie wybudowany na własne potrzeby. Wnioskodawczyni nie angażowała i nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała i nie będzie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości gruntowych porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Powyższe czynności związane są ze zwykłym zarządzaniem majątku własnego i mają na celu jedynie prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem. Podjęte działania są stosunkowo proste, nie wymagają nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka ani też większych środków finansowych.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że w odpowiedzi na zadane pytania udzieliła następujących odpowiedzi:

a) „Czy jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?”

Odp. Tak od 2 marca 2021 roku Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

b) „Numery ewidencyjne działek będących przedmiotem sprzedaży.”

Odp. Działki przeznaczone na sprzedaż znajdują się w miejscowości (`(...)`) i posiadają następujące numery (`(...)`).

c) „Czy działki będące przedmiotem sprzedaży na dzień sprzedaży będą niezabudowane?” Odp. Tak działki będące przedmiotem sprzedaży o numerach (`(...)`) na dzień sprzedaży będą niezabudowane

d) „Czy posiada Pani inne działki, które w przyszłości zamierza sprzedać?”

Odp. Wnioskodawczyni posiada inne działki, ale w najbliższej przyszłości nie zamierza ich sprzedawać. Natomiast część działek w miejscowości (`(...)`), otrzymanych w darowiźnie zostały już sprzedane różnym nabywcom – są to działki o numerach (`(...)`). Czynności związane ze sprzedażą powyższych działek obejmowały jedynie ich podział oraz zamieszczenie zwykłych ogłoszeń o sprzedaży.

e) „Czy zawarła Pani lub planuje zawrzeć z nabywcą/nabywcami umowę przedwstępną sprzedaży działek, o których mowa we wniosku. Jeżeli odpowiedź na pytanie jest twierdząca, to należy jednoznacznie wskazać:

- jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy zawartej z przyszłym nabywcą/nabywcami, będą ciążyć na kupującym a jakie na sprzedającym?

- czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały/zostaną ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności nieruchomości na nabywcę/nabywców? Jeśli tak, to jakie?

- czy udzieliła/udzieli Pani nabywcy/nabywcom ww. nieruchomości pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jej imieniu w prawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości?

- jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń, udzieliła/udzieli Pani pełnomocnictw nabywcy/nabywcom do występowania w Jej imieniu?

- jakich czynności dokonał/dokona do momentu sprzedaży przez Panią ww. nieruchomości, nabywca/nabywcy w związku z udzielonym pełnomocnictwem?”

Odp. Wnioskodawczyni nie planuje i nie zawarła umów przedwstępnych sprzedaży z nabywcą/nabywcami działek o numerach (`(...)`).

f) „Czy działki będące przedmiotem sprzedaży były/są udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeśli tak, to należy wskazać:

- datę zawarcia ww. umowy? – na jaki okres była zawarta ww. umowa?

- czy umowa miała charakter odpłatny, czy nieodpłatny? Jeśli umowa miała charakter odpłatny to jaka była kwota czynszu z tytułu ww. umowy?

- kto odprowadzał/odprowadza należne podatki z tytułu ww. umowy? Jeśli Pani, to jakie to były/są podatki?”

Odp. Działki będące przedmiotem sprzedaży o (`(...)`) nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o

podobnym charakterze.

g) „Czy Pani poczyniła/zamierza poczynić działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia? Jeśli tak, to jakie i w jakim celu?”

Odp. Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować działań marketingowych w celu sprzedaży działek o numerach (`(...)`), wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 26 grudnia 2021 r. wskazała, że działki otrzymane w darowiźnie i przeznaczone na sprzedaż nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. (`(...)`)

Ponadto Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 28 grudnia 2021 r. wskazała, że wszelkie informacje zawarte we wniosku oraz przesłanych uzupełnieniach odnoszą się również do działki o numerze (`(...)`).

Pytanie

Czy w świetle powyższych okoliczności podział otrzymanego w formie darowizny gruntu na działki, a następnie ich sprzedaż różnym nabywcom, należy uznać za transakcje objęte VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, (z uwzględnieniem pisma z 6 sierpnia 2021 r.), zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że zbycie działki, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich

podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły i nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym sprzedaż przedmiotowych działek różnym nabywcom nie będzie objęta podatkiem VAT. Podjęte działania podziału działek nie wymagają nadzwyczajnej wiedzy i umiejętności w zakresie oceny ryzyka ani też większych środków finansowych. Nie można tych czynności zakwalifikować jako ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie zostały i nie zostaną podjęte działania marketingowe, wykraczające poza zwykłe ogłoszenia. Wnioskodawczyni nie występowała o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu działek podlegających sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie drogi do działek wynikało z warunków decyzji otrzymanej od Wójta Gminy (`(...)`) zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości z dnia 28 maja 2021 r., a prowadzona działalność gospodarcza przez Wnioskodawczynię nie dotyczy usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja podatnika została ujęta w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Stosowanie do tego artykułu:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów przy uwzględnieniu orzeczenia TSUE, prowadzi do wniosku, że trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku. Pomimo, że grunty spełniają definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, to okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając ww. działki będzie Pani działać w charakterze handlowca. Jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi konsultanta systemów (`(...)`). Działalność ta nie jest związana z obrotem nieruchomościami. Działki otrzymane w darowiźnie i przeznaczone na sprzedaż nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Dnia 30 lipca 2014 r. nabyła Pani w drodze darowizny od rodziców nieruchomość położoną w miejscowości (`(...)`), o łącznej powierzchni (`(...)`), składającej się z działek: (`(...)`), objętą księgą wieczystą nr (`(...)`). Działki są niezabudowane i stanowią grunt rolny. Przed wejściem w posiadanie, poprzez akt darowizny, ww. nieruchomości Pani rodzice wydzielili drogę do działek oraz wystąpili o przekwalifikowanie działek na grunty z możliwością zabudowy, a ich wnioski zostały uwzględnione w uchwale z (`(...)`), która skutkowała zmianą przeznaczenia gruntów na grunty podlegające zabudowie. W 2021 r. podjęła Pani decyzję o przeznaczeniu otrzymanych w ramach darowizny części działek na wybudowanie domu mieszkalnego wraz z budynkiem gospodarczym dla własnej rodziny, natomiast pozostałe działki przeznaczyć na sprzedaż. W związku z powyższym dokonano podziału działek w celu wydzielenia obszaru pod zabudowę domu i sprzedaży pozostałej części gruntu. Dnia (`(...)`) otrzymała Pani decyzję od Wójta Gminy (`(...)`) zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka gruntu nr (`(...)`) o pow. (`(...)`). W wyniku podziału geodezyjnego zostały utworzone następujące nieruchomości jako działki gruntu: (`(...)`). Podział działek zgodnie z decyzją nastąpił pod warunkiem, że zbycie wydzielonych działek gruntu nastąpi tylko i wyłącznie wraz z zapewnieniem dostępu do drogi publicznej. W związku z tym została wydzielona droga, gdyż nie dokonanie ww. nakazu skutkowałoby wygaśnięciem decyzji. Nie podejmowała i nie zamierza Pani podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Nie angażowała i nie zamierza Pani angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała i nie będzie Pani wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości gruntowych porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Działki przeznaczone na sprzedaż posiadają następujące numery: (`(...)`). Działki będące przedmiotem sprzedaży na dzień sprzedaży będą niezabudowane. Posiada Pani inne działki, ale w najbliższej przyszłości nie zamierza ich sprzedawać. Natomiast część działek otrzymanych w darowiźnie sprzedała Pani różnym nabywcom. Czynności związane ze sprzedażą powyższych działek obejmowały jedynie ich podział oraz zamieszczenie zwykłych ogłoszeń o sprzedaży. Nie planuje i nie zawarła Pani umów przedwstępnych sprzedaży z nabywcą/nabywcami działek, których dotyczy wniosek. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie zamierza Pani podejmować działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

W świetle powyższego planowana przez Panią sprzedaż ww. działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzą, że dostawa nieruchomości gruntowej wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z okoliczności sprawy, nie podejmowała i nie zamierza Pani podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Natomiast czynności podjęte przez Pani rodziców przed dokonaniem na Pani rzecz darowizny opisanej we wniosku nieruchomości jak i przeprowadzony przez Panią podział działek nie przesądza o tym, że planowana przez Panią sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu. Tak, więc nie wystąpi ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pani aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż działek będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem zbycie działek nie będzie skutkowało uznaniem Pani za podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Pani należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA).

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.).