Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe.

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 28 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa własności działek nr 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23 i 1/24. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 listopada 2021 r. (wpływ 30 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, potwierdzenie uiszczenia dodatkowej należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej oraz o wskazanie naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Na podstawie umowy o podział majątku wspólnego, nieodpłatny dział spadku oraz umowy o nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 30 lipca 2021 r. stała się Pani wyłącznym właścicielem działek o numerach ewidencyjnych 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23 i 1/24 objętych księgą wieczystą (…), które stanowią grunty orne.

Nabyła Pani udział w tych nieruchomościach w drodze spadku po swoim ojcu (…), zmarłym (…) 2016 r. W drodze spadku nabyła Pani udziały w wysokości 1/12 w następujących nieruchomościach:

- objętych księgą wieczystą (…) działkach gruntu o numerach ewidencyjnych 1/6; 1/7; 1/8; 1/9; 1/11; 1/12; 1/13; 1/14; 1/15; 1/16; 1/17; 1/18; 1/19; 1/20; 1/21; 1/22; 1/23; 1/24, stanowiących grunty orne oraz działkę 1/25 stanowiącą grunty orne zabudowane, o łącznej powierzchni 2,5195 ha;

- objętych księgą wieczystą (…) działek gruntu o numerach ewidencyjnych 2/1 i 2/1 stanowiących grunty pod wodami – rzeka (…) oraz działki o numerach 2/3 i 2/4 o powierzchni odpowiednio 0,119 ha i 0,0565 ha;

- objętych księgą wieczystą (…) działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1/10; 1/26 i 1/27, stanowiących grunty orne o powierzchni 0,2405 ha.

Ponadto, na podstawie spadku po zmarłym ojcu nabyła Pani udział wynoszący 1/3 w gospodarstwie rolnym obejmującym nieruchomości ujawnione w następujących księgach wieczystych:

- (…) w postaci działek gruntu o numerach ewidencyjnych 3; 4; 5; 6; 7; 8; 9/3; 10/1; 10/2; 9/2 o łącznej powierzchni 8,0400 ha, stanowiące rolę, sad, rów, teren mieszkalny zabudowany, pastwisko, łąkę, wody stojące oraz drogę;

- (…) w postaci działek gruntu o numerach ewidencyjnych 11, 11/1, o łącznej powierzchni 4,9900 ha stanowiących rolę;

- (…) w postaci działki gruntu o numerze ewidencyjnym 12 i powierzchni 0,4900 ha, stanowiącej grunty orne.

Wyżej wymienione gospodarstwo rolne zostało przekazane w drodze nieodpłatnego działu spadku na rzecz Pani brata (…). Nigdy nie prowadziła ani nie prowadzi Pani żadnej działalności rolniczej w wyżej wskazanym gospodarstwie rolnym, które jest uprawiane wyłącznie przez Pani brata.

Pozostałe działki gruntu, w których udziały objęła Pani w drodze spadku po zmarłym ojcu, zostały przekazane na podstawie nieodpłatnego działu spadku na rzecz Pani matki (…).

Objęła Pani również w całości prawo własności zabudowanej działki 13/2 objętą księgą wieczystą numer (…), która nie jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji.

Dział spadku po (…) pomiędzy spadkobiercami nastąpił bez żadnych spłat i dopłat.

W dniu 17 stycznia 2014 r., tj. jeszcze przed śmiercią Pani ojca, Rada Miejska (…) przyjęła uchwałę nr (…) w sprawie sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów wsi (…) obejmującego m.in. będące aktualnie Pani własnością działki o numerach 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23 i 1/24, które przeznaczone zostały w części pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz w części pod tereny dróg wewnętrznych. Nie miała Pani żadnego wpływu na uchwalenie planu. Żadnej aktywności w tym zakresie nie przejawiał również spadkodawca. Była to wyłączna inicjatywa gminy. Zarówno Pani, jak też pozostali spadkobiercy nie występowali nigdy o zmianę tego planu.

Jeszcze przed dokonaniem działku spadku, a mianowicie 21 grudnia 2017 r. dokonała Pani sprzedaży w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami przypadającego jej udziału w działkach gruntu o numerach ewidencyjnych 2/3 i 2/4 na rzecz Powiatu (…). Działki te przeznaczone zostały na drogi będące w dyspozycji Zarządu Dróg Powiatowych (…).

W dniu 22 sierpnia 2019 r. Pani oraz pozostali spadkobiercy (brat i matka) dokonała uzgodnień z Gminą w formie protokołu uzgodnień, na mocy którego zobowiązała się nieodpłatnie przenieść na rzecz Gminy działki gruntu o numerach ewidencyjnych 1/10; 1/26 i 1/27, objęte księgą wieczystą (…). Działki te bowiem na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla południowo-zachodnich terenów wsi (…) zatwierdzonym uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej (…) przeznaczone zostały w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczone symbolem 1MN na rysunku planu oraz w części pod tereny dróg wewnętrznych oznaczone symbolami 2KDW i 3KDW.

W dniu 11 marca 2021 r. dokonała Pani sprzedaży przysługującego jej udziału w wysokości 1/12 w prawie własności działki o numerze ewidencyjnym 1/19, objętej księgą wieczystą nr (…). Będący przedmiotem sprzedaży grunt rolny nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1892, ze zm.).

Planuje Pani w przyszłości dokonywać okazjonalnie sprzedaży działek gruntu, nabytych na podstawie zawartej umowy o podziale majątku wspólnego oraz umowy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności nieruchomości, objętych księgą wieczystą (…), mianowicie działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1/7; 1/8; 1/9; 1/11; 1/12; 1/13; 1/15; 1/16;; 1/23; 1/24. Do czasu przejęcia przez Gminę własności działek 1/10, 1/26 i 1/27 na drogę publiczną będzie Pani również zmuszona zapewnić sprzedanym w przyszłości działkom gruntu dostęp do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności drogi koniecznej.

Nigdy Pani nie prowadziła ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki gruntu, które Pani otrzymała w wyniku nieodpłatnego działu spadku po swoim ojcu nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe działki gruntu nie były nigdy udostępniane osobom trzecim nieodpłatnie ani odpłatnie.

Nie ponosiła Pani żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości, czy atrakcyjności otrzymanych działek, ani nie ponosiła żadnych nakładów zwiększających ich wartość.

Zastrzega Pani także, że nie prowadziła i nie zamierza prowadzić działań marketingowych z zakresu obrotu nieruchomościami, które wykraczałyby poza zwykłe ogłoszenia mające na celu dokonanie zbycia przedmiotowych działek. Działki gruntu nigdy nie były przedmiotem reklamy lub innych działań marketingowych.

Sprzedaż działek może następować okazjonalnie, wówczas gdy pojawi się osoba zainteresowana nabycie jednej z działek. Nie będzie Pani podejmować żadnych działań związanych z uzbrojeniem działek. Nie będzie Pani dokonywała żadnych podziałów działek, wytyczania dróg wewnętrznych ani dróg dojazdowych.

W piśmie z 15 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.) – stanowiącym uzupełnienie wniosku – w odpowiedzi na zadane pytania udzieliła Pani następujących odpowiedzi:

1. Przedmiot wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowią działki gruntu o numerze ewidencyjnym 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24, dla których Sąd Rejonowy (…) wydział Ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…).

2. Działki będące przedmiotem wniosku nie są w żaden sposób przez Panią wykorzystywane. Są to działki gruntowe, na których nie jest prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza czy działalność rolnicza.

3. Nie planuje Pani zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży działek, będących przedmiotem wniosku, jeżeli taka umowa będzie wymagana przez przyszłego nabywcę, choćby ze względu na kredytowanie transakcji, umowa będzie zawierała standardowe postanowienia co do wysokości ceny sprzedaży, terminu zawarcia umowy przyrzeczonej oraz wysokości wpłaconej zaliczki, względnie zadatku.

4. Nie zamierza Pani udzielić jakichkolwiek pełnomocnictw dla nabywcy.

Pytanie (uwzględniające informację zawartą w piśmie z 15 listopada 2021 r., dotyczącą wskazania działek gruntu będących przedmiotem wniosku, dla których jest Pani wyłącznym właścicielem)

Czy dostawa prawa własności ww. niezabudowanych działek gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i dla celów zarobkowych. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że aby podmiot mógł zostać uznany za podatnika VAT musi dokonać czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą musi ona być wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt. I FSK 1241/15 „Pojęcie działalności gospodarczej, zdefiniowane w przepisach ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ma charakter bardzo szeroki. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy”.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego opisanego we wniosku wskazać należy, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, a sama sprzedaż była zbyciem Pani majątku osobistego. Czynność sprzedaży w żadnej mierze nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego, a Pani nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości. W zakresie obrotu nieruchomościami nie posiada żadnego doświadczenia, a opisane we wniosku zdarzenie miało na celu wyłącznie zbycie nieruchomości nabytej uprzednio w drodze spadku.

Jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 1 września 2016 r., (sygn. akt I SA/Po 1765/15) „Stwierdzenie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną”.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegające opodatkowaniu, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub/i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą lub wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Bowiem zamierzała Pani zbyć wyłącznie majątek prywatny jakim jest omawiana nieruchomość i nie zamierza nabywać zawodowo innych nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny wskazał w wyroku z 24 kwietnia 2007 r., (sygn. akt I FSK 603/06) co do zasady warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru, w tym Pani.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. wskazano, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Majątek prywatny to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości wyłącznie do celów osobistych.

Trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej. Pomimo, że grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że zbywając przedmiotowe działki działała Pani w charakterze handlowca. Ponadto grunt nie był i nie jest wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej, działalności rolniczej oraz nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Należy mieć na uwadze, że nie nabyła Pani przedmiotowego gruntu w celu dalszej odprzedaży, czy w celach zarobkowych, gdyż otrzymała go w drodze spadku.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży działek gruntu będzie Pani korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. Z uwagi na fakt, że sprzedaż ww. działek gruntu, należących do majątku prywatnego, nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2

pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r.

w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

(C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W analizowanej sprawie Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dostawa prawa własności niezabudowanych działek grutnu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do sprzedaży działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24 spełnia/będzie Pani spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podjęła Pani/będzie Pani podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pani – w związku ze sprzedażą opisanych we wniosku działek – za podatnika podatku od towarów i usług.

Z okoliczności wskazanych w opisie sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie występuje ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek gruntu o numerach ewidencyjnych: 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24, wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. We wniosku wskazała Pani, że 30 lipca 2021 r., na podstawie umowy o podział majątku wspólnego, nieodpłanty dział spadku oraz umowy o nieodpłatne zniesienie współwłasności, stała się Pani wyłącznym właścicielem działek o numerach ewidencyjnych 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24. W 2014 r. został sporządzy miejscowy plan zagospodrowania przestrzennego dla terenów wsi (`(...)`) obejmujący m.in. działki nr 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24, które przeznaczone zostały w części pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz w części pod tereny dróg wewnętrznych. Przy czym, nie miała Pani żadnego wpływu na uchwalenie tego planu. Sprzedaż działek może następować okazjonalnie, wówczas gdy pojawi się osoba zainteresowana nabyciem jednej z działek. Nie będzie Pani podejmować żadnych działań związanych z uzbrojeniem działek. Nie będzie Pani dokonywała żadnych podziałów działek, wytyczania dróg wewnętrznych ani dróg dojazdowych. Nie ponosiła Pani żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości, czy atrakcyjności otrzymanych działek, ani nie ponosiła Pani żadnych nakładów zwiększających ich wartość. We wniosku wskazała Pani również, że nie prowadziła i nie zamierza prowadzić działań marketingowych z zakresu obrotu nieruchomościami, które wykraczałyby poza zwykłe ogłoszenia mające na celu dokonanie zbycia przedmiotowych działek. Działki gruntu nigdy nie były przedmiotem reklamy lub innych działań marketingowych.

Ponadto, z treści wniosku wynika, że nigdy nie prowadziła Pani ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki gruntu, które Pani otrzymała w wyniku nieodpłatnego działu spadku nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała Pani również, że ww. działki nie są w żaden sposób przez Panią wykorzystywane. Są to działki gruntowe, na których nie jest prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza, czy działalność rolnicza. Przedmiotowe działki gruntu nie były również nigdy udostępniane osobom trzecim nieodpłatnie ani odpłatnie. Ponadto, w odniesieniu do działek nr 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24 wskazała Pani, że nie planuje zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży ww. działek, a jeżeli taka umowa będzie wymagana przez przyszłego nabywcę, (choćby ze względu na kredytowanie transakcji) umowa ta będzie zawierała standardowe postanowienia co do wysokości ceny sprzedaży, terminu zawarcia umowy przyrzeczonej oraz wysokości wpłaconej zaliczki, względnie zadatku. Nie zamierza Pani także udzielić jakichkolwiek pełnomocnictw dla nabywcy.

Zatem, mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działek gruntu o numerach ewidencyjnych: 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24, nie jest/nie będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W analizowanym przypadku sprzedaż ww. wymienionych działek należy uznać za czynność rozporządzania Pani majątkiem własnym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem sprzedaż przez Panią prawa własności działek gruntu o numerach ewidencyjnych: 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, dostawa prawa własności niezabudowanych działek gruntu (tj. działek nr 1/7, 1/8, 1/9, 1/11, 1/12, 1/13, 1/15, 1/16, 1/23, 1/24) nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że z tytułu transakcji tej sprzedaży nie działa Pani/nie będzie Pani działała w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

- stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

- zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek

o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).