Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nabyła w formie darowizny w roku (...) nieruchomość gruntową, która stanowi grunty orne. W roku (...) zawarła umowę przedwstępną sprzedaży części tej nieruchomości o powierzchni (...) ha. Organ podatkowy stwierdził, że w przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży i przeniesienia własności części niezabudowanej nieruchomości na kupującego, nabytej w roku (...) w drodze darowizny, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku od towarów i usług. Organ uznał, że Wnioskodawczyni nie będzie działała jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą, a zatem sprzedaż części działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
15 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 8 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 grudnia 2021 r. (wpływ 22 grudnia 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabyła w formie darowizny w roku (…) nieruchomość gruntową stanowiącą grunty orne o powierzchni (…) ha ((…) metrów kwadratowych).
(…) r. Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży, mocą której zobowiązała się do zbycia na rzecz kupującego, do (…) r. części wymienionej wyżej niezabudowanej nieruchomości o powierzchni (…) ha.
Należy zwrócić uwagę, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a Wnioskodawczyni nabyła prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy jej nabyciu. W trakcie użytkowania nieruchomości gruntowej nie ponoszono żadnych nakładów od których przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.
Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Do niniejszego wniosku załączono uwierzytelnioną kopię umowy przedwstępnej sprzedaży z (…) r. zawartej w formie aktu notarialnego rep. (…) przed notariuszem (…) z Kancelarii Notarialnej.
Przedmiotem sprzedaży będzie część ewidencyjnie wyodrębnionej działki o nr (…) i całkowitej powierzchni (…) ha. Sprzedaż obejmować będzie część wyżej wymienionej działki o powierzchni (…) ha. Przed sprzedażą wskazana część działki będzie wyodrębniona poprzez dokonanie podziału geodezyjnego.
Sprzedawana część działki była wykorzystywana do działalności rolniczej Wnioskodawczyni. Do dnia podpisania umowy przedwstępnej była przedmiotem działalności rolniczej Wnioskodawczyni, jako rolnika indywidualnego. Od dnia podpisania umowy przedwstępnej działka nie jest wykorzystywana do działalności rolniczej. Obecnie działka nie jest gospodarowana, gdyż jest przygotowywana pod przyszłe przeznaczenie przewidziane przez kupującego.
Działka nie była, nie jest i nie będzie przedmiotem udostępniania innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (najem, dzierżawa).
Wnioskodawczyni nie ponosiła, nie ponosi i nie będzie ponosić nakładów finansowych związanych ze sprzedawaną działką, w szczególności uzbrojenia, ogrodzenia, uzyskania pozwolenia na budowę. Jedyne, ewentualne koszty jakie Wnioskodawczyni poniesie w związku ze sprzedażą, to koszt geodezyjnego wydzielenia części działki będącej przedmiotem transakcji. Niemniej, obecnie brak jest informacji o konieczności ponoszenia tego rodzaju kosztów, a tym samym wysokość tych kosztów nie jest znana.
W celu sprzedaży działki nie były podejmowane i nie będą podejmowane żadne działania marketingowe.
Wnioskodawczyni nie udzielała i nie zamierza udzielać kupującemu żadnych pełnomocnictw.
Wnioskodawczyni nie ma szczegółowej wiedzy na temat planów kupującego co do przeznaczenia nieruchomości, w tym planów dotyczących inwestycji infrastrukturalnych. Według wiedzy Wnioskodawczyni kupujący zamierza wykorzystać zakupioną część zgodnie z przeznaczeniem tj. pod zabudowę produkcyjno-usługową.
Z umowy przedwstępnej wynika jedynie zobowiązanie Wnioskodawczyni do podziału geodezyjnego działki i wyodrębnienia geodezyjnego sprzedawanej części. Brak jest dalszych zobowiązań, w tym do uzyskania zgód, pozwoleń, opinii i decyzji.
Dla sprzedawanej działki (…) r. został wydany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przez Burmistrza, z którego wynika, że działka nr (…) przeznaczona jest pod teren zabudowy produkcyjno-usługowej (100%).
Wnioskodawczyni nie ma wiedzy na temat podmiotu, który zainicjował sporządzenie miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem w tym zakresie.
Przez cały okres posiadania działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Od dnia podpisania umowy przedwstępnej do dnia podpisania przyrzeczonej umowy sprzedaży działka nie jest wykorzystywana w żadnym stopniu do działalności rolniczej.
Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia sprzedawanej działki. Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nadto nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny.
Czy w przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej zgodnie z treścią przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia (…) r. i przeniesienia na kupującego własności części nieruchomości niezabudowanej nabytej w roku (…) w drodze darowizny, powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług?
W ocenie Wnioskodawczyni w przypadku zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży i przeniesienia własności części niezabudowanej nieruchomości na kupującego, nabytej w roku (…) w drodze darowizny, po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej zwanej ustawą o VAT (podatek od towarów i usług) lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.
Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:
po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zatem, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji numer 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO z 4 marca 2019 r.
Ponadto, zbieżne stanowisko prezentują sądy administracyjne.
Tak, na przykład w wyroku NSA z 6 lipca 2018 r., 1 FSK 1986/16, możemy przeczytać, że: „to, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.
Mając na względzie to, że Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości w celach odsprzedaży, a nadto sprzedaż dokonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, brak jest podstaw do stwierdzenia po stronie Wnioskodawczyni obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez Wnioskodawczynię, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.
Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie podmiotu można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht) dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży działek, podejmowała i podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawczyni za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła działkę nr (`(...)`) stanowiącą grunty orne o powierzchni (`(...)`) ha w formie darowizny w roku (`(...)`). Z tej działki wyodrębniona będzie – poprzez dokonanie podziału geodezyjnego – działka o powierzchni (`(...)`) ha, będąca przedmiotem zapytania. Sprzedawana ww. część działki nr (`(...)`) była wykorzystywana do działalności rolniczej Wnioskodawczyni jako rolnika indywidualnego do dnia podpisania umowy przedwstępnej tj. (`(...)`) r. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować żadnych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości, prócz podziału geodezyjnego. Nie podejmowała też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Obecnie nie uzyskiwała też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie prowadzi działalności w zakresie handlu nieruchomościami. A w momencie otrzymania nieruchomości w drodze darowizny, ani też obecnie nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Na nieruchomości nie była prowadzona działalność objęta podatkiem VAT. Nieruchomość ani przed podziałem, ani po podziale nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub też innej umowy o podobnym charakterze.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług.
W niniejszej sprawie koniecznym stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawczyni, w celu dokonania dostawy części działki nr (…), podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co zaskutkowałoby koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu Jej majątkiem prywatnym.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy brak będzie przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia części działki nr (…), która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru działalności). Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż części działki nr (…) będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.
Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży części działki nr (…) objętej wnioskiem nie będzie działała w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż części tej działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując, Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili