Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
‒ uznania zespołu składników majątkowych;
‒ braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) nieodpłatnego zbycia zespołu składników majątkowych w trybie art. 8a ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego oraz
‒ braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym zbyciem zespołu składników majątkowych w trybie art. 8a ustawy o funkcjonowaniu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa przekazywanego
‒ górnictwa węgla kamiennego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W dniu 7 września 2007 r. weszła w życie ustawa o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1821, dalej również jako „ustawa”). Akt ten wraz z dalszymi zmianami, jest odpowiedzią na pogarszającą się sytuację polskiego górnictwa i jest jednym z działań zmierzających do realizacji planu naprawczego przedsiębiorstw działających w branży górniczej. Ustawa zakłada umożliwienie nabywania kopalń przez spółkę restrukturyzacyjną: Spółkę X (zwana dalej „X”) od przedsiębiorstw działających w branży górniczej.
Wskazać w tym miejscu należy, że zbycie, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie, równoznaczne jest z podjęciem decyzji o likwidacji zgodnie z art. 6 ww. ustawy.
Najnowsza nowelizacja (Dz. U. z 2021 poz. 2071) dotyczyła prowadzenia działań związanych z dalszą restrukturyzacją i transformacją sektora węgla kamiennego w Polsce oraz finansowania skutków tych procesów, umożliwienia skorzystania z instrumentów osłonowych i związanych z nimi świadczeń socjalnych przez pracowników kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części przez X. Wspomniana nowelizacja obejmowała m. in. zmianę terminu, w ciągu którego przedsiębiorstwo górnicze może dokonać nieodpłatnego zbycia na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 8a ust. 1a ustawy, przedsiębiorstwo górnicze może od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. zbyć nieodpłatnie na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, w celu przeprowadzenia ich likwidacji.
Przywołane powyżej przedsiębiorstwo, na rzecz którego nastąpić ma zbycie (X), zostało określone w art. 8 ustawy jako przedsiębiorstwo górnicze, którego podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie likwidacji kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni, zagospodarowywanie majątku likwidowanej kopalni, zbędnego majątku przedsiębiorstwa górniczego, tworzenie nowych miejsc pracy, w szczególności dla pracowników likwidowanej kopalni, wykonuje te czynności z dotacji budżetowej oraz innych źródeł finansowania, jeżeli likwidację tej kopalni rozpoczęto przed dniem 1 stycznia 2019 r. lub w okresie od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.
W ww. ustawie przewidziano także szczególne zasady wstąpienia w prawa i obowiązki zbywanej kopalni, zakładu górniczego lub ich oznaczonej części. W szczególności:
‒ z dniem nabycia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 1a, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tejże ustawy, wstępuje w ogół praw i obowiązków nabytej kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części wynikające z ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze oraz innych ustaw w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do przeprowadzenia likwidacji (por. z art. 8c ust. 1),
‒ z dniem nabycia mienia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 1a ustawy, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy, przejmuje zobowiązania z tytułu szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego, w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów. Środki na finansowanie tych zobowiązań pochodzą z dotacji budżetowej (art. 8c ust. 2),
‒ z dniem nabycia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 1 a, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy, staje się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy zgodnie z art. 231 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm., dalej jako: „Kodeks pracy”), (art. 8d).
Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – zbycie, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest równoznaczne z podjęciem decyzji o likwidacji, o której mowa w art. 6 (w tym: oznaczonej części zakładu górniczego).
Wnioskodawca jest podmiotem, do którego skierowane są zapisy niniejszej ustawy.
Spółka specjalizuje się w (`(...)`).
Spółka powstała (`(...)`) w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw państwowych – kopalń: (`(...)`) w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa. W kolejnych latach następował proces restrukturyzacji wewnętrznej, w tym zakładający likwidację (`(...)`), bądź nabycie (`(...)`).
W ramach rozpatrywanego Wniosku kluczowe znaczenie dla rozpoznania istoty sprawy ma KWK „Y”, a w zasadzie jej część – tj. wydzielona do przekazania część zakładu górniczego – „A”, która to ma być przedmiotem restrukturyzacji zgodnie z założeniami ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w znowelizowanym brzmieniu (dalej jako: „Z”).
Oznaczona część zakładu górniczego, która ma ulec likwidacji, stanowi dawny (…).
Oznaczona likwidowana część zakładu górniczego, która ulec ma likwidacji obejmuje złoże B – Koncesja nr (…) z dnia (…) r. z okresem obowiązywania do (…) r. Złoże B zajmuje obszar (`(...)`), graniczący od: (`(...)`).
Oznaczona likwidowana część zakładu górniczego „A”, kopalni „Y” ma najkrótszy przewidywany czas funkcjonowania ze wszystkich kopalń z grupy (…), tj.: do końca roku (…), tak samo jak aktualna koncesja na wydobywanie węgla i metanu jako kopaliny towarzyszącej.
Według stanu zasobów na 31 grudnia 2020 r., w złożu B znajduje się (…) mln ton zasobów operatywnych.
Kopalnia prowadziła wydobycie w latach 2017 - 2020 średnio (`(...)`) ścianami osiągając wydobycie na poziomie:
‒ w roku 2017 – (…) ton,
‒ w roku 2018 – (…) ton,
‒ w roku 2019 – (…) ton,
‒ w roku 2020 – (…) ton.
Ostatnia ściana wydobywcza (…) zakończyła eksploatację w (`(...)`) r.
W złożu B najbardziej efektywne partie złoża zostały wyeksploatowane, co powoduje, że prowadzono eksploatację w parcelach charakteryzujących się: niewielkimi wymiarami (mały wybieg, mała długość ścian), dużą ilością robót korytarzowych, złożoną, trudną do przewidzenia tektoniką, stwarzającą wysokie ryzyko napotkania nieprzewidzianych, nierozpoznanych zaburzeń geologicznych, co w konsekwencji powodowało obniżenie zdolności wydobywczych i ryzyko niedotrzymania planowanego poziomu produkcji, wysokim stopniem zagrożeń naturalnych, w tym szczególnie zagrożeń: tąpaniami, metanowym i klimatycznym. Dodatkowo, mimo że węgiel w złożu zaliczany jest do węgli koksowych, jego parametry, a szczególnie wskaźnik reakcyjności koksu (CRI) i wskaźnik wytrzymałości koksu po oznaczeniu reakcyjności (CSR) nie odpowiadają wymaganiom odbiorców. W efekcie udział węgla ze złoża B w mieszance węglowej do produkcji koksu wielkopiecowego jest mocno ograniczony i wynosi zaledwie 5-10%. W aktualnej sytuacji rynkowej węgiel ten dla celów koksowniczych byłby trudno lub w ogóle niezbywalny. Może on być wykorzystywany w procesie produkcyjnym koksu tylko i wyłącznie jako domieszka (z niewielkim udziałem, jako dodatek schudzający) do węgla lepszej jakości, co przy wysokich kosztach utrzymania dawnego (…) wydaje się być mało zasadne.
Wnioskodawca planuje dokonanie nieodpłatnego przekazania do X oznaczonej części zakładu górniczego „A” stanowiącą jednostkę produkcyjną węgla. Nieodpłatne zbycie zostanie dokonane w trybie wspomnianego powyżej art. 8a ust. 1a ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. Działania te będą podejmowane w związku ze strategią restrukturyzacji krajowego górnictwa i mają na celu utrzymanie dotychczasowego modelu funkcjonowania Spółki.
Nawiązując do zakresu, w jakim prowadzone jest obecnie przez Spółkę przedsiębiorstwo w obszarze, który ma zostać przekazany do X, należy wskazać, iż już od dłuższego czasu w tym rejonie nie jest prowadzone wydobycie, a wyłącznie roboty związane z profilaktyką zagrożeń naturalnych.
Przekazaniu z wydzielonej części zakładu górniczego – „A” podlegać by miały następujące składniki materialne i niematerialnych, w szczególności:
-
środki trwałe – w tym m. in. nieruchomości zabudowane i niezabudowane oraz budowle znajdujące się na powierzchni, na dole, jak również wyrobiska kapitalne,
-
mienie ruchome – w tym maszyny i urządzenia oraz niskocenne składniki majątku,
-
umowy – w tym umowa oddania w użytkowanie gruntu, umowa najmu pomieszczeń biurowych i warsztatowych oraz umowy w zakresie świadczenia usług (w tym umowy na usługi wykonania łączenia technologicznego lin szybowych, wykonania napraw serwisowych i remontów, odprowadzania wód dołowych, badania maszyn, urządzeń i instalacji elektrycznych, wykonania pomiarów i badań),
-
Decyzja (…) udzielająca pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie zanieczyszczonych wód opadowych i roztopowych do rzeki (…),
-
własność intelektualna i przemysłowa – w tym dokumentacja techniczna, regulaminy i instrukcje,
-
składniki aktywów niebędące środkami trwałymi - w tym wyrobiska ruchowe oraz zapas materiałowy,
-
obowiązki z tytułu szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego – w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów, potwierdzonych w formie ugody zawartej z poszkodowanym lub prawomocnego wyroku sądowego,
-
wnioski o naprawienie szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego – w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów,
-
umowa użytkowania górniczego dotycząca przekazywanego obszaru,
-
umowy z pracownikami – z przekazaniem wydzielonej części likwidowanego zakładu górniczego OG „A" do X wiąże się przekazanie pracowników nieposiadających uprawnień emerytalnych, a kwalifikujących się zgodnie z ustawą do skorzystania z tzw. urlopów górniczych oraz jednorazowych odpraw pieniężnych,
-
akta pracowników, o których mowa w pkt 10 powyżej.
Aktywa, które będą przedmiotem zbycia zostaną wyodrębnione na poziomie księgowym.
Plan Ruchu likwidowanej oznaczonej części zakładu górniczego zostanie przekazany do zatwierdzenia właściwym organom.
Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że:
‒ na bazie nabytych składników materialnych i niematerialnych (Z) X będzie mogła kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy realizowaną przez Z (z zastrzeżeniem, że kontynuacja działalności finalnie doprowadzi do likwidacji Z przez X;
‒ X po nabyciu będzie kontynuować zatrudnienie pracowników realizujących zadania w ramach Z na podstawie art. 23 (1) Kodeksu Pracy;
‒ opisany we Wniosku Z może stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, które aktualnie wykonywane są w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przez Z.
Pytania
1. Czy zespół składników materialnych i niematerialnych (Z), o których mowa w złożonym Wniosku, który miałby zostać przekazany do X, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o ustawy o podatku od towarów i usług (VAT)?
2. Czy nieodpłatne zbycie zespołu składników materialnych i niematerialnych (Z), o których mowa w złożonym Wniosku, w trybie art. 8a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w brzmieniu tej ustawy (tj. zgodnie z art. 8a ust.1 i 1a), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy w związku z nieodpłatnym zbyciem zespołu składników materialnych i niematerialnych, o których mowa w złożonym Wniosku, w trybie art. 8a ustawy w brzmieniu tej ustawy (tj. zgodnie z art. 8a ust. 1 i 1a), Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej: „Ustawa VAT”, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zwaną dalej „ZCP”) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy więc do czynienia, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
-
istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
-
zespół ten jest wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie finansowej i organizacyjnej,
-
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
-
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze (wyodrębnienie funkcjonalne).
Wnioskodawca zwrócił uwagę, że bazując na ugruntowanych poglądach organów podatkowych i sądów administracyjnych, ocena wydzielonego zespołu składników materialnych i niematerialnych pod kątem uznania go za ZCP powinna być dokonywana pod kątem jego wydzielenia na trzech płaszczyznach (tak: NSA w wyroku z 28 stycznia 2019 r. wydanym w sprawie o sygn. akt: I FSK 293/17):
‒ wydzielenia organizacyjnego – rozumianego jako wyodrębnienie na płaszczyźnie zarządzania i organizacji przedsiębiorstwa zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych,
‒ wydzielenia finansowego – rozumianego jako prowadzenie ewidencji księgowej umożliwiającej wyodrębnienie wszelkich aktywów i zobowiązań związanych z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz alokowanie kosztów i przychodów wynikających z działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
‒ wydzielenia funkcjonalnego – rozumianego jako realizowane przez wyodrębniony zespół składników określonych zadań gospodarczych, w sposób odrębny i niezależny od pozostałej działalności przedsiębiorstwa; wyodrębnione składniki przedsiębiorstwa stanowiące zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą być zorganizowane w taki sposób, aby potencjalnie umożliwiały samodzielne prowadzenie działalności jako niezależne przedsiębiorstwo.
Sposób rozumienia regulacji dotyczących uznania przekazywanych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jak również problematyka związana z samą istotą zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na gruncie podatkowym jest przedmiotem bogatego orzecznictwa. Jednym z kluczowych orzeczeń w tym zakresie jest niewątpliwie wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej „TSUE”) z dnia 10 listopada 2011 r. o sygn. C-444/10 w sprawie Christel Schriever, w którym Trybunał wskazał na cel regulacji wyłączających z opodatkowania VAT transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i idący za tym funkcjonalny, a nie tylko literalny charakter tego wyłączenia: „Właśnie w kontekście art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy i celu, jakiemu służy ten przepis, Trybunał uznał, że ma on za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego podatku VAT. (`(...)`) Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. (`(...)`) Jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia, przekazanie aktywów w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy może mieć miejsce również bez przekazania prawa własności nieruchomości. (`(...)`) Jak wynika z powyższych rozważań, w celu ustalenia, czy transakcja mieści się w pojęciu przekazania aktywów w rozumieniu szóstej dyrektywy, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje. W ramach tej oceny szczególne znaczenie będzie mieć charakter działalności gospodarczej, o którą chodzi. (…) Artykuł 5 ust. 8 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej”.
Orzeczenie to jest tym istotniejsze, iż wskazany przepis art. 2 pkt 27e Ustawy VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.
Z powyższego orzecznictwa wynika, iż weryfikacja, czy zbywany zespół składników materialnych i niematerialnych spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinna zostać przeprowadzona z uwzględnieniem charakteru działalności, o którą chodzi – w tym przypadku o działalność związaną z robotami górniczymi, a więc działalność, w której kluczowymi składnikami są: wydzielony obszar obejmujący nieruchomość czy nieruchomości, określony majątek gruntowy, budynki i lub budowle, majątek dołowy, a także pracownicy zajmującymi się tego rodzaju działalnością.
Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, zespół składników materialnych i niematerialnych, który przypisany zostanie do wydzielonej do przekazania część zakładu górniczego – „A”, w ramach planowanej transakcji nieodpłatnego zbycia na rzecz X, niewątpliwie stanowił będzie zespół składników, który spełnia wszystkie wymienione wyżej warunki, pozwalające uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem przekazania będzie zespół składników materialnych i niematerialnych funkcjonalnie ze sobą połączonych w ramach Z, wyodrębnionych formalnie i faktycznie, o czym będzie świadczyć m. in. plan ruchu likwidowanej części zakładu górniczego. Do zespołu składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem zbycia będą należały m. in. środki trwałe, głównie budynki i budowle wraz z gruntami, szyby oraz infrastruktura dołowa, w tym głównie wyrobiska kapitalne, pochylnie, przekopy, chodniki, zbiorniki, komory, tory i torowiska, rurociągi, linie energetyczne, linie kablowe, itd.
Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że zespół składników materialnych i niematerialnych, który wyodrębniony i przekazany ma zostać do X, zostanie organizacyjnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, o czym świadczy opis zdarzenia przyszłego. Jak wskazano z tego opisu, przedmiotem zbycia będzie zespół składników materialnych i niematerialnych funkcjonalnie ze sobą połączonych oraz wyodrębnionych formalnie i faktycznie w ramach struktury Wnioskodawcy. Jak wskazano w powyższym opisie, Kierownik (…) „Y” zarządzeniem wewnętrznym wydzielił ze złoża B w Obszarze Górniczym „A” oznaczoną część zakładu górniczego A przeznaczoną do likwidacji oraz pozostałą część - projektowany (…) „C”, przeznaczony do dalszego wykorzystania przez sąsiednią kopalnię „(…)”. Istotą działalności Wnioskodawcy jest działalność wydobywcza (i działalność pomocnicza dla tej działalności) – dlatego poszczególne jednostki organizacyjne prowadzą działalność na ściśle określonym terenie, co jest podstawą ich wyodrębnienia w strukturze spółki. Podział na poszczególne kopalnie dokonywany jest przede wszystkim na podstawie kryteriów geograficznych i miejsca wydobycia (lub działalności wspomagającej). Tak jest również w sytuacji oznaczonej części zakładu górniczego „A”, która funkcjonuje obecnie w ramach określonych obszarów geograficznych.
Wyodrębnienie organizacyjne
Wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników materialnych i niematerialnych , które mają zostać przekazane wynika również z samej ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. Nie zezwala ona na zbycie przypadkowego zbioru składników materialnych i niematerialnych statuując w art. 8a, iż przedmiotem zbycia może być wyłącznie kopalnia, zakład górniczy lub jego oznaczona część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze. Stąd przedmiotem zbycia może być zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w postaci kopalni, zakładu górniczego lub ich oznaczonej części (wyodrębnienie organizacyjne) zajmującej się określoną działalnością, jaką może być wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze.
Wyodrębnienie finansowe
Wyodrębnienie finansowe oznacza z kolei określonego rodzaju odrębność na poziomie finansowym przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, aktywa będące przedmiotem nieodpłatnego zbycia zostaną wyodrębnione w Spółce na poziomie księgowym. W rezultacie uznać należy, że przeznaczona do likwidacji oznaczona część zakładu górniczego „A” będzie wyodrębnionym w Spółce podmiotem pod względem finansowym, dla którego Wnioskodawca będzie w stanie przyporządkować dane finansowe/rachunkowe jak dla ZCP.
Już tylko na marginesie dodać należy, że zgodnie z ukształtowaną linią interpretacyjną przyjmuje się, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza, pełnej, całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 13 listopada 2018 r., sygn. 0113- KDIPT1-2.4012.695.2018.1.MC, interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 30 października 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.477.2018.1.EK, interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 14 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.10.2017.2.KB) . Tym samym uznać należy, że wyodrębnienie finansowe nie wiąże się z koniecznością prowadzenia odrębnej księgowości i sporządzania bilansu.
Wyodrębnienie funkcjonalne
O przeniesieniu zespołów składników materialnych i niematerialnych w ramach ZCP świadczy również ich przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych oraz zdolności ich funkcjonowania w ramach samodzielnego podmiotu gospodarczego. Powyższe świadczy o wyodrębnieniu funkcjonalnym ZCP. Opisane składniki służą i służyły działalności prowadzonej na ściśle określonym terenie. Wyodrębnienie przekazywanego zespołu składników materialnych i niematerialnych wynika z samej ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. Nie zezwala ona na zbycie przypadkowego zbioru składników materialnych i niematerialnych statuując w art. 8a, iż przedmiotem zbycia może być wyłącznie kopalnia, zakład górniczy lub jego oznaczona część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze. Stąd, przedmiotem zbycia może być zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w postaci kopalni, zakładu górniczego lub ich oznaczonej części (wyodrębnienie organizacyjne) zajmującej się określoną działalnością, jaką może być wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze (wyodrębnienie funkcjonalne).
Powyższe znajduje potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 24 czerwca 2015 r., znak PT10.812.3.WL1.183E kierowanym do spółek górniczych. Jak stwierdził Minister Finansów: jeśli zbywane zespoły składników materialnych i niematerialnych dają nabywcy potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej do czasu zakończenia restrukturyzacji lub przy ich pomocy nabywca będzie prowadzić własne przedsiębiorstwo w zakresie zdefiniowanym w art. 8 ust. 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (przykładowo prowadzenie likwidacji kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni, zagospodarowanie majątku likwidowanej kopalni, zbędnego majątku przedsiębiorstwa górniczego, tworzenie nowych miejsce pracy, w szczególności dla pracowników likwidowanej kopalni), czynność zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Nie bez znaczenia pozostaje również kwestia przypisania pracowników do wydzielonej części zakładu górniczego, którego likwidacja rozpocznie się w terminie przewidzianym w art. 8a ust. 1a ustawy, a których zakres obowiązków obejmuje czynności związane bezpośrednio z działalnością części zakładu górniczego, który podlegał będzie likwidacji i umożliwia jej operacyjne funkcjonowanie. Z samej treści ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego wynika bowiem, że z dniem nabycia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i ust. 1a, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1, staje się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy zgodnie z art. 23(1) Kodeksu pracy (art. 8d ustawy). Tego rodzaju przejęcie pracowników będzie miało miejsce również w przypadku określonym w złożonym Wniosku o interpretację.
W ramach przeniesienia składników majątku wydzielonej części likwidowanego zakładu górniczego, nabywca przejmuje również prawa i obowiązki zbywanej kopalni wynikające z regulacji ustawowych.
Z dniem nabycia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 1a, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tejże ustawy, wstępuje w ogół praw i obowiązków nabytej kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części wynikające z ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze oraz innych ustaw w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do przeprowadzenia likwidacji.
Dodatkowo, z dniem nabycia mienia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 1a ustawy, przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1, przejmuje zobowiązania z tytułu szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego, w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów. Środki na finansowanie tych zobowiązań pochodzą z dotacji budżetowej (art. 8c ust. 2 ustawy).
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w chwili zbycia, składniki materialne i niematerialne stanowić będą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT i czynność ich zbycia, na podstawie art. 6 pkt 1 tejże ustawy, będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (por. pkt 2 poniżej).
Wyodrębnione części zakładów górniczych są kwalifikowane jako zorganizowane części przedsiębiorstwa w zbliżonych stanach faktycznych do przedstawionego w niniejszym Wniosku opisu zdarzenia przyszłego:
-
Interpretacja indywidualna z dnia 21 września 2018 r. 0111-KDIB3-2.4012.504.2018.1.AZ;
-
Interpretacja indywidualna z dnia 19 marca 2021 r. 0111-KDIB3-2.4012.967.2020.3.AZ;
-
Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2017 r. 2461-IBPP3.4512.857.2016.1.SR.
Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż wobec Spółki została wydana interpretacja indywidualna w dniu 16 września 2016 r. sygn. (`(...)`) w zbliżonym zdarzeniu przyszłym, potwierdzająca prawidłowość postępowania Spółki. Interpretacja ta różniła się od obecnie wnioskowanej w zakresie daty, w której transakcja przeniesienia ZCP mogła być dokonana (por. art. 8a ust. 1 ustawy do art. 8a ust. 1a ustawy).
Ad. 2
W dalszej kolejności, rozstrzygnięcia przez Organ wymaga również kwestia opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego zbycia zespołu składników materialnych i niematerialnych w trybie art. 8a ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie do art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
-
wszelkie inne darowizny
‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT.
Konstrukcja cytowanych powyżej przepisów wskazuje, że czynność dostawy towarów należy rozumieć bardzo szeroko, a więc przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować przede wszystkim ekonomiczną istotę transakcji, a nie wyłącznie jej charakter prawny. Za taką interpretacją przemawia nie tylko językowa analiza przedmiotowego przepisu, ale również analiza celowościowa. Reasumując, stwierdzić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza definicję dostawy towarów, która odwołuje się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą. W konsekwencji przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będzie nie tylko umowa sprzedaży czy zamiany rzeczy, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.
Oznacza to, że z gospodarczego punktu widzenia przedmiotowa regulacja ma na celu opodatkowanie zbycia uprawnień do faktycznego dysponowania rzeczą, a nie wyłącznie prawa własności rzeczy w rozumieniu cywilistycznym.
Prawną instytucję nieodpłatnego zbycia przez przedsiębiorstwo górnicze prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, regulują przepisy powołanej powyżej ustawy.
Art. 8a ust. 1a ustawy, umożliwia zbycie nieodpłatnie na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, w celu przeprowadzenia ich likwidacji w okresie od 1 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r.
Zgodnie z ust. 2 art. 8a ww. ustawy, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z podjęciem decyzji o likwidacji, o której mowa w art. 6 tejże ustawy.
Stosowanie do treści art. 8 ust. 1, przedsiębiorstwo górnicze, którego podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie likwidacji kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni, zagospodarowywanie majątku likwidowanej kopalni, zbędnego majątku przedsiębiorstwa górniczego, tworzenie nowych miejsc pracy, w szczególności dla pracowników likwidowanej kopalni, wykonuje te czynności z dotacji budżetowej oraz innych źródeł finansowania, jeżeli likwidację tej kopalni rozpoczęto przed dniem 1 stycznia 2019 r. lub również w okresie od 1 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r.
Nie budzi wątpliwości, że przewidziana w art. 8a ust. 1 i 1a ustawy czynność nieodpłatnego zbycia, powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z tym zbyciem nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest efekt końcowy – przeniesienie własności, które dokonywane jest przez podatnika VAT i dotyczy majątku przy pomocy którego podatnik prowadził działalność opodatkowaną.
Wskazać należy, że podatek od towarów i usług na terytorium Unii Europejskiej jest podatkiem zharmonizowanym, czego konsekwencją jest konieczność jednolitego rozumienia wygenerowanych dla potrzeb VAT pojęć na całym obszarze państw członkowskich, co wymaga – przy ich definiowaniu - szerszego uwzględniania kryteriów ekonomicznych, jako bardziej uniwersalnych, przy jednoczesnym wykorzystywaniu cywilistycznego unormowania danego terminu w prawie krajowym, ale jedynie w zakresie, w jakim nie będzie ono pozostawało w sprzeczności dla ustalenia zakresu i znaczenia tego pojęcia. Wykładając i stosując art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, badać należy cel ekonomiczny (gospodarczy) czynności (transakcji), której przedmiotem jest nieodpłatne zbycie zespołu składników materialnych i niematerialnych. Należy bowiem uwzględnić, że – na gruncie podatku VAT – użytym w przepisach normującym ten podatek terminom trzeba przypisywać zasadniczo autonomiczne znaczenie, swoiste dla tego podatku, a tym samym oderwane od ich ścisłego rozumienia cywilistycznego w ujęciu prawodawstwa krajowego.
Na gruncie Ustawy VAT opisana czynność jest przekazaniem bez wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 tej ustawy. Przyczyna, dla której spółka dokonuje ww. czynności czy też podstawa prawna do dokonania samej czynności nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania dokonane w wyniku nieodpłatnego zbycia, tj. czynności, o której mowa we wskazanym wyżej art. 8a ust. 1 i 1a ustawy, niewątpliwie będzie transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT. Jednakże kluczowym dla zastosowania tej regulacji prawnej jest to, by przedmiotem tej dostawy (zbycia) było przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.
Podkreślenia wymaga bowiem, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.
Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e Ustawy VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroków w sprawach C-497/01 oraz C-444/10 odnoszących się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.
Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.
W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.
Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.
W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne oraz prawne należy uznać, że mający być przedmiotem zbycia zespół składników materialnych i niematerialnych stanowił będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, w oparciu o które nabywca również będzie miał potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej i jak wynika z analizy całokształtu okoliczności sprawy, taką działalność nabywca może prowadzić do czasu zakończenia restrukturyzacji. Ponadto, na bazie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzi własne przedsiębiorstwo w zakresie zdefiniowanym w art. 8 ust. 1 i 1a ustawy, tj. prowadzenie likwidacji kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni, zagospodarowywanie majątku likwidowanej kopalni, zbędnego majątku przedsiębiorstwa górniczego, tworzenie nowych miejsc pracy, w szczególności dla pracowników likwidowanej kopalni. Przypomnieć należy, że z przepisu nie wynika, że działalność nabywcy ma być rodzajowo identyczna. Zatem nabywca będzie dokonywał szeregu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem ww. składniki materialne i niematerialne będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w myśl którego czynność nieodpłatnego zbycia określonych we Wniosku składników materialnych i niematerialnych w trybie art. 8a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.
Ad. 3
Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy VAT.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
W świetle art. 91 ust. 4 Ustawy VAT, w przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
W myśl art. 91 ust. 9 Ustawy VAT , w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w chwili zbycia składniki materialne i niematerialne stanowić będą zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a czynność ich zbycia, na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W takim przypadku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 Ustawy VAT, odliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wchodzących w skład przedmiotowych części przedsiębiorstwa.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Państwa Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych oraz Państwa ocenę stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi:
Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.