0112-KDIL1-1.4012.630.2021.2.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie :

- wliczania do podstawy opodatkowania wyłącznie wpłat mieszkańców oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

- prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

- jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

- wliczania do podstawy opodatkowania wyłącznie wpłat mieszkańców oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

- ustalenia, jaką stawkę podatku VAT (podatek od towarów i usług) należy zastosować do świadczonych przez Gminę usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

- prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 listopada 2021 r. (wpływ 1 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina W (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca przygotowuje i realizuje projekt pn. „(`(...)`)” w ramach (…) Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 – zwany dalej zwanego projektem.

Ubiegając się o dofinansowanie, Gmina nie wskazała podatku naliczonego od wydatków na przedmiotową inwestycję jako wydatku kwalifikowanego w ramach niniejszego projektu.

W dniu 21 maja 2020 r., Gmina podpisała z Województwem umowę o dofinansowanie projektu nr (`(...)`). Realizowana inwestycja jest zadaniem własnym Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1372).

Dla Gminy zasadniczym celem realizacji inwestycji jest zmniejszenie poziomu zanieczyszczenia powietrza (poprawa stanu powietrza), powstającego wskutek ogrzewania domów. Przedmiotowy projekt ma bowiem na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię wytworzoną z węgla kamiennego, jak również zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

Dla mieszkańców korzyścią wynikającą z montażu konkretnej instalacji OZE będzie możliwość uzyskania z odnawialnego źródła energii cieplnej służącej ogrzaniu budynków, wody lub energii elektrycznej.

W ramach projektu, Gmina zawarła z mieszkańcami umowy o wzajemnych zobowiązaniach, które stanowią, że w zamian za odpłatność ze strony mieszkańca na rzecz Gminy, Gmina wykona dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych będących mikroinstalacjami i kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach mieszkańców Gminy oraz udostępni zamontowaną instalację na rzecz mieszkańców, a także przeniesie prawa do własności na rzecz mieszkańców po upływie określonego czasu (po okresie trwałości projektu).

Gmina w ramach realizacji przedmiotowej umowy zabezpiecza rzeczową i finansową realizację projektu, na którą składa się wyłonienie wykonawców zadań przewidzianych w projekcie zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych w tym dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznych i pieców na biomasę, ustalenie harmonogramu montażu instalacji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe projektu.

Udzielając dofinansowania na rzecz Gminy Instytucja Zarządzająca przeznacza dotację na całość kosztów projektu, pod nazwą „(`(...)`)”, w ramach których mieszczą się niżej wymienione kategorie projektu (w których zawarte są także koszty ogólne projektu):

1. Roboty budowlane – zakup i montaż 109 sztuk instalacji paneli fotowoltaicznych i 12 sztuk kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach prywatnych;

2. Wykonanie portalu internetowego (ICT) dotyczącego odnawialnych źródeł energii,

3. Promocja projektu poprzez wykonanie tablicy informacyjno-pamiątkowej informującej o dofinansowaniu i naklejki zamieszczane na urządzeniach, informujących o dofinansowaniu UE;

4. Nadzór inwestorski (inspektor nadzoru);

5. Zarządzanie projektem;

6. Zarządzanie projektem (Koszty osobowe – dodatki do wynagrodzeń dla pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w realizację projektu) monitoring i obsługa finansowa.

Udzielenie dotacji nie jest w żaden sposób powiązane z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy. Dotacja przeznaczona jest jedynie na pokrycie wydatków kwalifikowanych do programu.

Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową do kosztu budowy instalacji, których Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Warunki rozliczenia dotacji oraz wysokość dofinansowania w żaden sposób nie są uzależnione od sposobu finansowania wkładu własnego jak i od tego, jaki będzie los prawny instalacji po okresie trwałości projektu.

Przedmiotowa dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji zbywanej na rzecz mieszkańca po okresie trwałości projektu (zgodnie z założeniami dotacji, ceny (odpłatności) mogłoby w ogóle nie być, albo odpłatność mogliby ponieść jedynie niektórzy mieszkańcy oraz w różnych wysokościach).

Dofinansowanie wpływa na realizację inwestycji i wysokość wpłat mieszkańców (im większe dofinansowanie, tym mniejsze wpłaty mieszkańców). W rezultacie większa ilość nieruchomości objętych projektem spowoduje, że dofinansowanie kwotowo będzie wyższe, ale procentowo będzie jednakowe dla każdego zestawu paneli fotowoltaicznych/kotłów o takiej samej mocy. Wysokość procentowa dofinansowania nie jest bezpośrednio uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie, gdyż dofinansowywanie zostało przekazane na całość wydatków kwalifikowanych, które będą realizowane w projekcie, a nie na poszczególne nieruchomości, czy instalacje na tych nieruchomościach.

W ramach projektu Gmina ponosić będzie wydatki na wkład własny oraz wydatki niekwalifikowalne pokryte wpłatami mieszkańców oraz wydatki nieobjęte umową o dofinansowanie dotyczące kosztów ogólnych takich jak koszty materiałów biurowych i koszty eksploatacji sprzętu biurowego, które sfinansuje Gmina.

Gmina otrzymała dofinansowanie na realizację projektu polegającego na montażu 112 instalacji OZE na nieruchomościach należących do mieszkańców Gminy (wskazana liczba nie może ulec zmianie). Wartość projektu została określona na podstawie łącznej wartości wszystkich instalacji OZE zamontowanych na nieruchomościach należących do mieszkańców Gminy. Budynki objęte projektem stanowią budynki jednorodzinne, kwalifikowane jako ,,budynki objęte społecznym programem mieszkaniowym” w rozumieniu art. 41 ust. 12a w związku z art. 2 pkt 12 ustawy. Instalacje będą w większości montowane na/w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych (klasyfikowanych w grupowaniu PKOB 11), których powierzchnia nie przekracza 300 m2, będą również przypadki, że w przypadku instalacji fotowoltaicznych będą umieszczone na gruncie właściciela, budynku gospodarczym.

Instalacje te będą funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi i wykorzystywane tylko i wyłącznie do celów związanych z zaspokajaniem potrzeb bytowych mieszkańców.

Źródłem finansowania projektu będzie dotacja ze środków europejskich i wkład własny Gminy stanowiący około 45% kosztów kwalifikowalnych powiększony o koszty niekwalifikowalne.

Wysokość dofinansowania należnego Gminie ze środków unijnych nie jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. Na pokrycie wkładu własnego w ramach umów, mieszkańcy Gminy (uczestnicy projektu) będą dokonywali wpłat na rzecz Gminy. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy.

Rezygnacja z udziału w projekcie będzie możliwa jedynie pod warunkiem wskazania osoby z właściwości terytorialnej Gminy, zainteresowanej udziałem w projekcie.

W przypadku zmiany wysokości dofinansowania ze środków UE w wydatkach kwalifikowanych na poziomie projektu, wysokość wkładu własnego właściciela może ulec zmianie.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami, które będą na jej zlecenie wykonywać oraz montować instalacje. Zakres obowiązków Wykonawców instalacji (tj. podmiotów wyłonionych w ramach przetargu przez Gminę) obejmuje:

1. Dla części dotyczącej instalacji fotowoltaicznych:

a) dostawę i montaż 109 zestawów instalacji fotowoltaicznych, każdy o mocy minimalnej 3,1 kW montowanych na budynkach mieszkalnych i gospodarczych u osób fizycznych,

b) montaż konstrukcji nośnej,

c) montaż paneli fotowoltaicznych na konstrukcji,

d) montaż inwerterów DC/AC na konstrukcji,

e) montaż projektowanych rozdzielnic elektrycznych,

f) montaż projektowanych instalacji elektrycznych nn – 0,4kV,

g) montaż połączeń wyrównawczych,

h) system monitorowania instalacji fotowoltaicznej,

i) wykonanie pomiarów elektrycznych całego systemu,

j) próbny rozruch całości instalacji po podłączeniu jej do sieci dystrybucyjnej,

k) przeszkolenie wszystkich użytkowników z zasad obsługi, użytkowania, konserwacji i bezpieczeństwa związanych z użytkowaniem zainstalowanej instalacji PV,

l) opracowanie szczegółowych instrukcji obsługi i ich przekazanie użytkownikom,

m) zgłoszenie gotowości instalacji fotowoltaicznej do podłączenia do sieci dystrybucyjnej.

2. Dla części dotyczącej kotłów na biomasę:

a) dostawę i montaż, w oparciu o posiadaną przez Zamawiającego dokumentację techniczną, 12 szt. kotłów na biomasę montowanych w budynkach mieszkalnych u osób fizycznych,

b) montaż armatury, urządzeń i pozostałych elementów wg schematu technologicznego,

c) instalację układu sterującego,

d) wykonanie płukania oraz prób ciśnieniowych instalacji,

e) napełnienie instalacji,

f) uruchomienie instalacji,

g) przeszkolenie Użytkowników,

h) sporządzenie instrukcji obsługi i przekazanie jej Użytkownikom,

i) uzupełnienie i uszczelnienie ubytków po przejściach przewodów,

j) wykonanie przewodów instalacji wody zimnej, ciepłej c.o. i elektrycznych niezbędnych do połączenia z projektowanym systemem,

k) zainstalowanie w kotłach modułów pozwalających na późniejsze objęcie ich system zarządzania energią w oparciu o technologie TIK.

Do sprawowania bieżącego nadzoru upoważniony będzie inspektor nadzoru inwestorskiego. Ostateczny odbiór zostanie przeprowadzony przez inspektora nadzoru inwestorskiego oraz przedstawicieli Gminy. Równocześnie, to Gmina przez okres trwałości projektu oraz zgodnie z postanowieniami umowy o wzajemnych zobowiązaniach będzie inwestorem oraz właścicielem instalacji.

W tym w szczególności, to Gmina będzie zobowiązana do finansowego rozliczenia projektu oraz dbania o zamontowane instalacje przez okres trwałości projektu, wobec instytucji, która przyznała środki na sfinansowanie realizacji inwestycji. Użytkownik będzie odpowiadać za trwałość instalacji wobec Gminy i ponosić koszty jej niewłaściwej eksploatacji oraz ponosić koszty napraw, które nie podlegają gwarancji.

Po zakończeniu okresu trwałości projektu (5 lat od dnia płatności końcowej) instalacje fotowoltaiczne, kotły na biomasę zostaną przekazane na własność właścicielom nieruchomości.

Faktury dokumentujące wydatki na realizację projektu będą wystawiane na Gminę.

Warunki umowy na montaż instalacji będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców. Umowy różnią się tylko montowanymi urządzeniami.

Przedmiotem umów zawieranych pomiędzy Gminą a uczestnikami Projektu (mieszkańcami) odnośnie realizacji opisanego we wniosku projektu będzie:

1. ustalenie wzajemnych zobowiązań Stron pod względem organizacyjnym i finansowym, które wynikają z montażu i eksploatacji zestawu instalacji fotowoltaicznej (zwanej dalej „instalacją”) w budynku będącym własnością/współwłasnością Właściciela. Ponadto umowa określa sprawy własnościowe w odniesieniu do zamontowanych urządzeń w okresie trwania umowy oraz po zakończeniu umowy – wzór umowy w załączeniu,

2. ustalenie wzajemnych zobowiązań Stron pod względem organizacyjnym i finansowym, które wynikają z montażu i eksploatacji pieca na biomasę w budynku będącym własnością/współwłasnością Właściciela. Ponadto umowa określa sprawy własnościowe w odniesieniu do zamontowanych urządzeń w okresie trwania umowy oraz po zakończeniu umowy – wzór umowy w załączeniu. Przedmiotem umów użyczenia jest użyczenie nieruchomości w celu zamontowania urządzeń – w załączeniu wzory umów użyczenia dla instalacji fotowoltaicznych i kotłów na biomasę.

Umowy z mieszkańcami przewidują możliwość odstąpienia od umów oraz rozwiązania umów – wzory umów w załączeniu.

Gmina zobowiązuje się do zabezpieczenia rzeczowej realizacji projektu, na którą się składa: wyłonienie wykonawcy ,,instalacji” oraz nadzoru inwestorskiego zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych, dostawa i montaż instalacji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych, rozliczenie finansowe przedmiotowego projektu oraz promocji projektu, serwis gwarancyjny urządzeń w ramach umowy z Wykonawcą.

Z otrzymanych środków zostaną sfinansowane częściowo następujące koszty kwalifikowalne projektu (bez podatku od towarów i usług):

1. dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznych,

2. dostawa i montaż kotłów na biomasę,

3. serwis ICT – wykonanie strony internetowej (portalu) dla projektu,

4. nadzór inwestorski –sprawowanie nadzoru inwestorskiego przez Inspektora nadzoru,

5. promocja projektu – wydatki na promocję projektu, tj. tablice pamiątkowo-informacyjne, naklejki na urządzenia,

6. zarządzanie projektem – usługa zewnętrznej firmy,

7. zarządzanie projektem (koszty osobowe) – dodatki do wynagrodzenia dla pracowników Gminy zaangażowanych w realizacje projektu

Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania to projekt nie byłby realizowany, ponieważ zarówno Gmina jak i mieszkańcy nie dysponują środkami, aby w całości sfinansować inwestycje.

Gmina zgodnie z umową o dofinansowanie jest zobowiązana do rozliczenia otrzymanego dofinansowania z Zarządem Województwa S. Rozliczenie projektu nastąpi poprzez złożenie wniosków o płatność systemie SL 2014 wraz z dokumentami potwierdzającymi wykonanie poszczególnych zadań w ramach projektu.

Zgodnie z umową o dofinansowanie w przypadku niezrealizowania projektu lub naruszenia warunków umowy Gmina jest zobowiązana do zwrotu otrzymanego dofinansowania. Zawarcie umowy o dofinansowanie nie wiąże się z automatycznym przekazaniem Gminie środków finansowych na realizację projektu.

Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przekazane na inny projekt.

Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przeznaczone na ogólną działalność Gminy.

W ramach projektu 120 instalacji będzie wykonanych na budynkach należących do mieszkańców oraz jedna instalacja w budynku użyteczności publicznej – budynku Ochotniczej Straży Pożarnej. Budynek ten nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji Gmina planowała montaż instalacji tylko i wyłącznie w budynkach mieszkańców. Budynek Osp został ujęty zakresem projektu w trakcie realizacji ze względu na rezygnacje i brak odpowiedniej ilości uczestników projektu. Gmina zgodnie z umową o dofinansowanie jest zobowiązana do wykonania odpowiedniej liczby instalacji w ramach projektu.

Towary i usługi nabywane przez Gminę będą wykorzystywane głównie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wyjątkiem będzie dostawa i montaż kotła na biomasę w budynku OSP który będzie wykorzystywany do czynności nieopodatkowanych.

Dostawa i montaż 1 sztuki kotła na biomasę w budynku OSP będzie należało do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zawartymi umowami po upływie trwania umowy o wzajemnych zobowiązaniach urządzenia zostaną przekazane mieszkańcom nieodpłatnie.

Otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego będą związane z montażem instalacji OZE i zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług.

Gmina nie otrzymała jeszcze dofinansowania w postaci dotacji.

Na dzień dzisiejszy ze względu na opóźnienia w realizacji projektu Gmina nie jest w stanie wskazać dokładnych informacji. Dofinansowanie może być wypłacone w co najmniej dwóch transzach. Gmina planuje złożyć pierwszy wniosek o płatność w grudniu 2021 r. Jednak weryfikacja wniosku i wypłata dofinansowania prawdopodobnie nastąpi w roku 2022. Zgodnie z ostatnio złożonym do Instytucji Zarządzającej wnioskiem o wydłużenie terminu realizacji projektu, końcowe rozliczenie projektu nastąpi na przełomie I i II kwartału roku 2022.

Pytania

1. Jaka jest podstawa opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę oraz czy prawidłowo określono moment powstania obowiązku podatkowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

2. Czy Gmina realizując przedmiotowy projekt będzie miała prawo do pełnego (tj. 100%) odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach ww. projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 23 listopada 2021 r.)

Ad. 1 Wpłaty mieszkańców stanowią obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.). Obowiązek podatkowy od wpłaty mieszkańców zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), powstanie z chwilą jej otrzymania przez Gminę.

Zdaniem Gminy, dofinansowanie (dotacja) nie jest przeznaczone na pokrycie ceny realizowanych usług polegających na dostawie i montażu paneli fotowoltaicznych oraz kotłów na biomasę na nieruchomościach mieszkańców.

Dofinansowanie ma charakter zakupowy i służy sfinansowaniu kosztów zakupu i montażu instalacji kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę , opłaty za wykonanie portalu internetowego, usługi nadzoru inwestorskiego, usługi zarządzania projektem, kampanii informacyjno-promocyjnej ( tablice informacyjne, nalepki promocyjne), i kosztów osobowych (wynagrodzenia). W związku z czym nie podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, zdaniem Gminy, w przypadku ewentualnego obowiązku opodatkowania, dotacje (w formie zaliczki/refundacji) przez niego otrzymane od Instytucji Zarządzającej na realizację instalacji OZE na budynkach należących do mieszkańców Gminy, nie będą podlegać opodatkowaniu. Obowiązek podatkowy powstanie z datą wpływu środków na rachunki bankowe Gminy.

Ad. 2. Gmina realizując przedmiotowy projekt będzie miała prawo do pełnego (tj. 100%) odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach ww. projektu dotyczących budowy instalacji OZE dla mieszkańców oraz kosztów towarzyszących.

Uzasadnienie Ad. 1.

Zdaniem Gminy, podstawą opodatkowania, jest kwota należna od mieszkańca Gminy z tytułu umowy o wzajemnych zobowiązaniach, pomniejszona o podatek należny. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W związku z powyższym w przedmiotowym stanie faktycznym, podstawą opodatkowania dla konkretnej usługi będą stanowiły kwoty należne od mieszkańca, pomniejszone o podatek należny. Zdaniem Gminy, do podstawy opodatkowania wlicza się wyłącznie takie dotacje, które zostały przeznaczone na dopłatę do ceny towaru lub usługi, a więc mają bezpośredni wpływ na jej wysokość.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie, mające bezwzględny i bezpośredni związek z daną dostawą towaru, czy świadczeniem usług, stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania. Natomiast w przypadku dotacji, których nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a które mają na celu jedynie dofinansowanie ogólnych kosztów programu, np. kosztów: realizacji projektów nie będą stanowiły zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż nie uznaje się za podstawę opodatkowania ogólnej dotacji (subwencji, innej dopłaty o podobnym charakterze) uzyskanej przez podatnika, niezwiązanej bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi, a więc nie wpływającej na wysokość ceny danej dostawy lub usługi. Jak wynika z art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (myśl art. 29a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie, o którym mowa powyżej, oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Aby ustalić, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, które mają na celu określenie celu realizowanego w określonej formie dofinansowania. Kryterium uznania dotacji za będącą podstawą opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja ma na celu sfinansowanie konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje, których nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, iż włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wtedy, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Do podstawy opodatkowania zaliczane są wyłącznie takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Podstawy opodatkowania nie będzie więc stanowiła ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Natomiast, jeśli podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W rezultacie, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy zwiększyć tylko o takie dotacje, które w sposób ścisły i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Natomiast, w przypadku, gdy taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie podlega opodatkowaniu.

W celu stwierdzenia, czy dana dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę dostarczonych towarów lub usług świadczonych przez podatnika konieczne jest przeprowadzenie szczegółowej analizy związku dotacji z ceną. Jak wynika z opisu faktycznego w ramach realizowanego przez Gminę projektu zostaną dostarczone i zamontowane panele fotowoltaiczne oraz kotły, ale w ramach projektu Gmina poniesie także szereg wydatków towarzyszących, związanych z: 1) nadzorem inwestorskim; 2) kosztami przygotowania dokumentacji przetargowej; 3) kosztami zarządzania projektem oraz jego promocji, 4) kosztami wykonania portalu internetowego (ICT).

Otrzymana dotacja zgodnie z podpisaną umową z instytucją udzielającą dofinansowania jest w swym charakterze dotacją celową, czyli przeznaczoną do dofinansowania kosztów realizacji różnego rodzaju inwestycji. Chodzi tutaj przede wszystkim o inwestycje samorządów, będące dofinansowaniem ogólnym pokrywającym koszty realizowanych zadań m.in. wydatków towarzyszących niemających bezpośredniego wpływu na cenę, tj.: promocją projektu, nadzorem inwestorskim, wykonaniem portalu internetowego (ICT), zarządzaniem projektem, zarządzaniem projektem (koszty osobowe). Przyznana dotacja nie jest również kalkulowana w oparciu o stawkę jednostkową, jak przy dotacjach przedmiotowych przeznaczonych na dopłaty do określonych rodzajów wyrobów i usług.

Dotacja przeznaczona jest jedynie na pokrycie wydatków kwalifikowanych do programu, zaś do dyskrecjonalnej decyzji Gminy należy z jakich środków pokryte będą wpłaty mieszkańców. Dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji zbywanej na rzecz mieszkańca. Wysokość oprocentowania dofinansowania nie jest bezpośrednio uzależniona od ilości nieruchomości objętych programem, a dofinansowanie zostało przekazane na całość wydatków kwalifikowanych, a nie na poszczególne nieruchomości.

W tak przedstawionym stanie sprawy nie można przyjąć, że przekazywana przez Instytucję Zarządzającą Gminie dotacja przypadająca na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu, stanowi w istocie wynagrodzenie za wykonaną usługę, a w konsekwencji przenosi się na wielkość odpłatności poszczególnego mieszkańca Gminy korzystającego z projektu.

W rezultacie, biorąc pod uwagę treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminy usług będzie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, uiszczanej przez mieszkańca biorącego udział w projekcie zgodnie z zawartą umową. Natomiast środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego (dotacja) na realizację ww. projektu nie podlegają opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu uiszczania wkładu własnego przez mieszkańców Gminy na realizację instalacji OZE powstanie w momencie otrzymania tych kwot przez Gminę.

Wpłaty mieszkańców stanowią obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.). Obowiązek podatkowy od wpłaty mieszkańców zgodnie a art. 19a ust. 8 ustawy, powstanie z chwilą jej otrzymania przez Gminę. Jeżeli jednak podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług objętych wnioskiem będzie nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą wpłacił mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację projektu, momentem opodatkowania dofinansowania będzie data wpływu dotacji na konto Gminy.

Zarówno wpłaty mieszkańców, jak i ewentualnie dofinansowanie stanowić będą podstawę opodatkowania po pomniejszeniu o podatek VAT należny.

Uzasadnienie Ad. 2.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą spełnione. Wskazać należy, że świadczenia, które wykona Gmina na rzecz jej mieszkańców stanowią odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie należy wskazać, że dla opisanych we wniosku czynności nie przewidziano zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Wobec powyższego nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków w związku z realizacją projektu, ponieważ towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przy czym, prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy. W konsekwencji, w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 87 ust. 1 ustawy, Gmina będzie mogła ubiegać się o zwrot podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

• wliczania do podstawy opodatkowania wyłącznie wpłat mieszkańców oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe,
• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zaznaczyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

· podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

· podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej i wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina, w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań, organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L z 2006 r., 347 s. 1 ze zm.; dalej: „Dyrektywa VAT”), w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów, czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT. Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W analizowanej sprawie Gmina przygotowuje i realizuje projekt pn. „(`(...)`)” w ramach (…) Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014. W ramach projektu, Gmina zawarła z mieszkańcami umowy o wzajemnych zobowiązaniach, które stanowią, że w zamian za odpłatność ze strony mieszkańca na rzecz Gminy, Gmina wykona dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych będących mikroinstalacjami i kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach mieszkańców Gminy oraz udostępni zamontowaną instalację na rzecz mieszkańców, a także przeniesie prawa do własności na rzecz mieszkańców po upływie określonego czasu (po okresie trwałości projektu). Gmina w ramach realizacji przedmiotowej umowy zabezpiecza rzeczową i finansową realizację projektu, na którą składa się wyłonienie wykonawców zadań przewidzianych w projekcie zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych w tym dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznych i pieców na biomasę, ustalenie harmonogramu montażu instalacji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe projektu. Udzielając dofinansowania na rzecz Gminy Instytucja Zarządzająca przeznacza dotację na całość kosztów projektu, w ramach których mieszczą się niżej wymienione kategorie projektu (w których zawarte są także koszty ogólne projektu): roboty budowlane – zakup i montaż 109 sztuk instalacji paneli fotowoltaicznych i 12 sztuk kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach prywatnych, wykonanie portalu internetowego (ICT) dotyczącego odnawialnych źródeł energii, promocja projektu poprzez wykonanie tablicy informacyjno-pamiątkowej informującej o dofinansowaniu i naklejki zamieszczane na urządzeniach, informujących o dofinansowaniu UE, nadzór inwestorski (inspektor nadzoru), zarządzanie projektem, zarządzanie projektem (Koszty osobowe – dodatki do wynagrodzeń dla pracowników wnioskodawcy zaangażowanych w realizację projektu) monitoring i obsługa finansowa. Udzielenie dotacji nie jest w żaden sposób powiązane z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy. Dotacja przeznaczona jest jedynie na pokrycie wydatków kwalifikowanych do programu. Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową do kosztu budowy instalacji, których Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Warunki rozliczenia dotacji oraz wysokość dofinansowania w żaden sposób nie są uzależnione od sposobu finansowania wkładu własnego jak i od tego jaki będzie los prawny instalacji po okresie trwałości projektu. Przedmiotowa dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji zbywanej na rzecz mieszkańca po okresie trwałości projektu (zgodnie z założeniami dotacji, ceny (odpłatności) mogłoby w ogóle nie być, albo odpłatność mogliby ponieść jedynie niektórzy mieszkańcy oraz w różnych wysokościach).

Dofinansowanie wpływa na realizację inwestycji i wysokość wpłat mieszkańców (im większe dofinansowanie, tym mniejsze wpłaty mieszkańców). W rezultacie większa ilość nieruchomości objętych projektem spowoduje, że dofinansowanie kwotowo będzie wyższe, ale procentowo będzie jednakowe dla każdego zestawu paneli fotowoltaicznych/kotłów o takiej samej mocy. Wysokość procentowa dofinansowania nie jest bezpośrednio uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie, gdyż dofinansowywanie zostało przekazane na całość wydatków kwalifikowanych, które będą realizowane w projekcie, a nie na poszczególne nieruchomości, czy instalacje na tych nieruchomościach. W ramach projektu Gmina ponosić będzie wydatki na wkład własny oraz wydatki niekwalifikowalne pokryte wpłatami mieszkańców oraz wydatki nieobjęte umową o dofinansowanie dotyczące kosztów ogólnych takich jak koszty materiałów biurowych i koszty eksploatacji sprzętu biurowego, które sfinansuje Gmina. Źródłem finansowania projektu będzie dotacja ze środków europejskich i wkład własny Gminy stanowiący około 45% kosztów kwalifikowalnych powiększony o koszty niekwalifikowalne. Wysokość dofinansowania należnego Gminie ze środków unijnych nie jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. Na pokrycie wkładu własnego w ramach umów, mieszkańcy Gminy (uczestnicy projektu) będą dokonywali wpłat na rzecz Gminy. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy. Rezygnacja z udziału w projekcie będzie możliwa jedynie pod warunkiem wskazania osoby z właściwości terytorialnej Gminy, zainteresowanej udziałem w projekcie. W przypadku zmiany wysokości dofinansowania ze środków UE w wydatkach kwalifikowanych na poziomie projektu, wysokość wkładu własnego właściciela może ulec zmianie. Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami, które będą na jej zlecenie wykonywać oraz montować instalacje. Do sprawowania bieżącego nadzoru upoważniony będzie inspektor nadzoru inwestorskiego. Ostateczny odbiór zostanie przeprowadzony przez inspektora nadzoru inwestorskiego oraz przedstawicieli Gminy. Równocześnie, to Gmina przez okres trwałości projektu oraz zgodnie z postanowieniami umowy o wzajemnych zobowiązaniach będzie inwestorem oraz właścicielem instalacji. Ponadto Gmina będzie zobowiązana do finansowego rozliczenia projektu oraz dbania o zamontowane instalacje przez okres trwałości projektu, wobec instytucji, która przyznała środki na sfinansowanie realizacji inwestycji. Użytkownik będzie odpowiadać za trwałość instalacji wobec Gminy i ponosić koszty jej niewłaściwej eksploatacji oraz ponosić koszty napraw, które nie podlegają gwarancji. Po zakończeniu okresu trwałości projektu (5 lat od dnia płatności końcowej) instalacje fotowoltaiczne, kotły na biomasę zostaną przekazane na własność właścicielom nieruchomości.

Faktury dokumentujące wydatki na realizację projektu będą wystawiane na Gminę. Warunki umowy na montaż instalacji będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców.

Przedmiotem umów zawieranych pomiędzy Gminą a uczestnikami Projektu (mieszkańcami) odnośnie realizacji opisanego we wniosku projektu będzie:

1. ustalenie wzajemnych zobowiązań Stron pod względem organizacyjnym i finansowym, które wynikają z montażu i eksploatacji zestawu instalacji fotowoltaicznej (zwanej dalej „instalacją”) w budynku będącym własnością/współwłasnością Właściciela. Ponadto umowa określa sprawy własnościowe w odniesieniu do zamontowanych urządzeń w okresie trwania umowy oraz po zakończeniu umowy – wzór umowy w załączeniu,

2. ustalenie wzajemnych zobowiązań Stron pod względem organizacyjnym i finansowym, które wynikają z montażu i eksploatacji pieca na biomasę w budynku będącym własnością/współwłasnością Właściciela. Ponadto umowa określa sprawy własnościowe w odniesieniu do zamontowanych urządzeń w okresie trwania umowy oraz po zakończeniu umowy – wzór umowy w załączeniu. Przedmiotem umów użyczenia jest użyczenie nieruchomości w celu zamontowania urządzeń – w załączeniu wzory umów użyczenia dla instalacji fotowoltaicznych i kotłów na biomasę.

Umowy różnią się tylko montowanymi urządzeniami oraz przewidują możliwość odstąpienia od umów oraz rozwiązania umów. Z otrzymanych środków zostaną sfinansowane częściowo następujące koszty kwalifikowalne projektu (bez podatku od towarów i usług):

1. dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznych,

2. dostawa i montaż kotłów na biomasę,

3. serwis ICT – wykonanie strony internetowej (portalu) dla projektu,

4. nadzór inwestorski – sprawowanie nadzoru inwestorskiego przez Inspektora nadzoru,

5. promocja projektu – wydatki na promocję projektu, tj. tablice pamiątkowo-informacyjne, naklejki na urządzenia,

6. zarządzanie projektem – usługa zewnętrznej firmy,

7. zarządzanie projektem (koszty osobowe) – dodatki do wynagrodzenia dla pracowników Gminy zaangażowanych w realizacje Projektu.

Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania to projekt nie byłby realizowany, ponieważ zarówno Gmina jak i mieszkańcy nie dysponują środkami, aby w całości sfinansować inwestycje. Gmina zgodnie z umową o dofinansowanie jest zobowiązana do rozliczenia otrzymanego dofinansowania z Zarządem Województwa S. Rozliczenie projektu nastąpi poprzez złożenie wniosków o płatność w systemie SL 2014 wraz z dokumentami potwierdzającymi wykonanie poszczególnych zadań w ramach projektu.

Zgodnie z umową o dofinansowanie w przypadku niezrealizowania projektu lub naruszenia warunków umowy Gmina jest zobowiązana do zwrotu otrzymanego dofinansowania. Zawarcie umowy o dofinansowanie nie wiąże się z automatycznym przekazaniem Gminie środków finansowych na realizację projektu.

Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przekazane na inny projekt.

Otrzymane dofinansowanie nie może zostać przeznaczone na ogólną działalność Gminy.

W ramach projektu 120 instalacji będzie wykonanych na budynkach należących do mieszkańców oraz jedna instalacja w budynku użyteczności publicznej – budynku Ochotniczej Straży Pożarnej. Budynek ten nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji Gmina planowała montaż instalacji tylko i wyłącznie w budynkach mieszkańców. Budynek OSP został ujęty zakresem projektu w trakcie realizacji ze względu na rezygnacje i brak odpowiedniej ilości uczestników projektu. Gmina zgodnie z umową o dofinansowanie jest zobowiązana do wykonania odpowiedniej liczby instalacji w ramach projektu.

Towary i usługi nabywane przez Gminę będą wykorzystywane głównie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wyjątkiem będzie dostawa i montaż kotła na biomasę w budynku OSP, który będzie wykorzystywany do czynności nieopodatkowanych.

Dostawa i montaż 1 sztuki kotła na biomasę w budynku OSP będzie należało do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego będą związane z montażem instalacji OZE i zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług.

Gmina nie otrzymała jeszcze dofinansowania w postaci dotacji.

Dofinansowanie może być wypłacone w co najmniej dwóch transzach. Gmina planuje złożyć pierwszy wniosek o płatność w grudniu 2021 r. Jednak weryfikacja wniosku i wypłata dofinansowania prawdopodobnie nastąpi w roku 2022. Zgodnie z ostatnio złożonym do Instytucji Zarządzającej wnioskiem o wydłużenie terminu realizacji projektu, końcowe rozliczenie projektu nastąpi na przełomie I i II kwartału roku 2022.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę oraz czy prawidłowo określono moment powstania obowiązku podatkowego.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej, podstawy opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz Mieszkańców, polegających na montażu instalacji fotowoltaicznych będących mikroinstalacjami i kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach, stanowiących własność, mieszkańców Gminy, wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątek polega na tym, że fakturą dokumentującą zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega wykonana czynność.

Jednocześnie wskazać należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W niniejszej sprawie czynnością, jaką Wnioskodawca dokona na rzecz mieszkańca, będzie – zgodnie z zawartą umową – usługa montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kotłów C.O. na biomasę. Gmina zawarła z mieszkańcami umowy, na podstawie których mieszkańcy będą zobowiązani do wniesienia wkładu własnego.

Jak wskazano wyżej, w analizowanej sprawie wpłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na ich rzecz. Wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanych na rzecz tychże mieszkańców – już na tym etapie zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania na rzecz mieszkańców usługi polegającej na montażu instalacji OZE. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na montaż instalacji OZE, wchodzi w rolę świadczącego usługę.

Ponadto należy stwierdzić, że w momencie otrzymania przez Gminę środków finansowych na realizację ww. projektu będą one środkami otrzymanymi od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które będą miały bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług. Należy bowiem zauważyć, że z okoliczności sprawy (opisanej we wniosku oraz w jej uzupełnieniu) jednoznacznie wynika, że Gmina pozyska środki na realizację opisanego projektu (zadania polegającego na montażu instalacji fotowoltaicznych i kotłów, która to usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT). Gmina otrzymanego dofinansowania nie może przekazać na inny projekt, a także nie może przeznaczyć na Swoją ogólną działalność. Dofinansowanie wpływa na realizację inwestycji i wysokość wpłat mieszkańców (im większe dofinansowanie, tym mniejsze wpłaty mieszkańców). W rezultacie większa ilość nieruchomości objętych projektem spowoduje, że dofinansowanie kwotowo będzie wyższe, ale procentowo będzie jednakowe dla każdego zestawu paneli fotowoltaicznych/kotłów o takiej samej mocy. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania to projekt nie byłby realizowany, ponieważ zarówno Gmina jak i mieszkańcy nie dysponują środkami, aby w całości sfinansować inwestycje. Głównym źródłem finansowania projektu będzie dotacja ze środków europejskich i wkład własny Gminy stanowiący około 45% kosztów kwalifikowalnych powiększony o koszty niekwalifikowalne. W świetle powyższego, należy uznać, że kwota wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia (Mieszkańca), do której jest on zobowiązany – zgodnie z umową – w związku z realizacją tych usług, z uwagi na przyznane dofinansowanie, niewątpliwie będzie niższa od kwoty, jaką Gmina musiałaby żądać od Niego, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było.

Zatem otrzymane przez Gminę dofinansowanie, które będzie przeznaczone na pokrycie kosztów zakupu i montażu Instalacji, będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia na rzecz Mieszkańców usług, a zatem będzie stanowiło zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. W konsekwencji, ww. dofinansowanie należy uwzględnić w podstawie opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, i dofinansowanie to podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie nie tylko kwota należna, którą będzie uiszczać Mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części, w jakiej będą miały one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz Mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego od wpłat otrzymanych przez Gminę od Mieszkańców.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1. dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2. dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Jak już wcześniej wskazano – wpłaty dokonywane przez Mieszkańców (uczestników projektu) na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej inwestycji stanowią wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Z opisu sprawy wynika, że w ramach projektu, Gmina zawarła z mieszkańcami umowy o wzajemnych zobowiązaniach, które stanowią, że w zamian za odpłatność ze strony mieszkańca na rzecz Gminy, Gmina wykona dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych będących mikroinstalacjami i kotłów C.O. na biomasę na/w budynkach mieszkańców Gminy oraz udostępni zamontowaną instalację na rzecz mieszkańców, a także przeniesie prawo do własności na rzecz mieszkańców po upływie określonego czasu (po okresie trwałości projektu).

Zatem w analizowanej sprawie wpłaty dokonywane przez mieszkańców (uczestników projektu) na poczet wykonania na ich rzecz przez Wnioskodawcę usługi montażu instalacji OZE stanowią zaliczki na poczet wykonania przyszłej usługi.

W świetle powyższego obowiązek podatkowy po stronie Gminy w odniesieniu do wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu wykonanych usług montażu instalacji OZE na rzecz mieszkańców powstanie na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, tj. z chwilą otrzymania przez Gminę wpłaty od mieszkańca.

Odnosząc się do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego do otrzymanej dotacji należy zauważyć, że zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Powyższe oznacza, że w powyższych okolicznościach sprawy (gdzie dofinansowanie będzie stanowiło element podstawy opodatkowania usług świadczonych przez Gminę na rzecz Mieszkańców) obowiązek podatkowy w stosunku do otrzymywanych kwot powstawać będzie w dacie otrzymania przez Gminę poszczególnych transz dofinansowania.

Podsumowując, podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia Gminy na rzecz Mieszkańców będzie stanowić nie tylko kwota należna w postaci wynagrodzenia, którą uiszczą Mieszkańcy biorący udział w projekcie zgodnie z zawartymi umowami, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części, w jakiej dofinansują one cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług pomniejszone o kwotę podatku należnego. Zarówno wynagrodzenie od mieszkańców oraz otrzymane dofinansowanie – jako wszystko, co stanowi zapłatę za świadczenie usług – obejmuje wartość podatku od towarów i usług.

Ponadto obowiązek podatkowy po stronie Gminy w odniesieniu do wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu wykonanych usług montażu instalacji OZE na rzecz mieszkańców powstanie na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, tj. z chwilą otrzymania przez Gminę wpłaty od mieszkańca. Z kolei obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej dotacji na poczet wykonania ww. usługi, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, powstanie z chwilą otrzymania całości lub części dotacji.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało całościowo uznać za nieprawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy, ustalenia czy Gmina realizując przedmiotowy projekt będzie miała prawo do pełnego (tj. 100%) odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach ww. projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – w ramach projektu 120 instalacji będzie wykonanych na budynkach należących do mieszkańców oraz jedna instalacja w budynku użyteczności publicznej – budynku Ochotniczej Straży Pożarnej. Budynek ten nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji Gmina planowała montaż instalacji tylko i wyłącznie w budynkach mieszkańców. Budynek OSP został ujęty zakresem projektu w trakcie realizacji ze względu na rezygnacje i brak odpowiedniej ilości uczestników projektu. Gmina zgodnie z umową o dofinansowanie jest zobowiązana do wykonania odpowiedniej liczby instalacji w ramach projektu. Towary i usługi nabywane przez Gminę będą wykorzystywane głównie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wyjątkiem będzie dostawa i montaż kotła na biomasę w budynku OSP który będzie wykorzystywany do czynności nieopodatkowanych. Dostawa i montaż 1 sztuki kotła na biomasę w budynku OSP będzie należało do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego będą związane z montażem instalacji OZE i zostały opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług.

W tym miejscu wskazać zatem należy, że na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

a) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

b) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

c) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

d) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W świetle art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r., poz. 999), zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie proporcji.”

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W konsekwencji powyższego, rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Zatem obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności jest związany podatek wynikający z otrzymanych faktur dokumentujących nabycia, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu. Dopiero w następnej kolejności dokonuje alokacji podatku naliczonego pomiędzy czynnościami opodatkowanymi a zwolnionymi od podatku.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że z uwagi na fakt, że przedmiotowe instalacje będą wykorzystywane – jak wynika z treści wniosku – nie tylko przez mieszkańców Gminy, ale również przez OSP (budynek niewykorzystywany przez Gminę do prowadzenia działalności gospodarczej), zatem wydatki związane z wykonaniem instalacji będą dotyczyły nie tylko działalności gospodarczej opodatkowanej, ale także innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem działania w ramach reżimu publicznoprawnego nie będą stanowiły działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji w odniesieniu do nabywanych towarów i usług w związku z ww. inwestycją, Gminie nie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków a jedynie w takim zakresie, w jakim te wydatki będą służyć do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych, o ile nie będą zachodziły wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Zatem jeśli Gmina będzie w stanie przyporządkować wydatki ponoszone na wykonanie instalacji wyłącznie do budowy tych instalacji na rzecz mieszkańców, wówczas będzie Gminie przysługiwało pełne odliczenie podatku naliczonego od tych wydatków bezpośrednio i wyłącznie przyporządkowanych do budowy instalacji OZE na rzecz mieszkańców. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Z kolei prawo do odliczenia podatku naliczonego nie będzie przysługiwało w związku z wydatkami poniesionymi na realizację instalacji w/na budynku OSP (budynek niewykorzystywany przez Gminę do prowadzenia działalności gospodarczej).

Natomiast jeśli Gmina nie będzie w stanie przyporządkować kwoty podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów działalności, powinna ustalić kwotę podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy wraz z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Gminy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na informacji, że "towary i usługi nabywane przez Gminę w związku z realizacją Projektu będą wykorzystywane głównie do czynności opodatkowanych". W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2021 r., poz. 1057), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Końcowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie wliczania do podstawy opodatkowania wyłącznie wpłat mieszkańców oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach projektu dotyczącego budowy instalacji OZE dla mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Natomiast w zakresie ustalenia, jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do świadczonych przez Gminę usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).