Interpretacja indywidualna dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku od towarów i usług (VAT) związanych z planowaną przez Spółkę transakcją nabycia niezabudowanej nieruchomości gruntowej od osoby fizycznej (Sprzedającej). Ważne kwestie to: 1. Dostawa nieruchomości przez Sprzedającą będzie podlegać opodatkowaniu VAT, ponieważ Sprzedająca działa jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedająca podejmie zorganizowane działania w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, co potwierdza profesjonalny charakter tej transakcji. 2. Dostawa nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od VAT, ponieważ nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, co kwalifikuje ją jako teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT. 3. Kupujący (Spółka) będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości, gdyż nieruchomość ta będzie wykorzystywana do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:
- nieprawidłowe w części uznania, że dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług);
- prawidłowe w części braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy Nieruchomości;
- prawidłowe w części prawa Kupującego do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup Nieruchomości.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
26 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 8 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy Nieruchomości oraz prawa Kupującego do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup Nieruchomości.
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
(`(...)`)
(`(...)`)
Opis zdarzenia przyszłego
(`(...)`) (dalej: „Spółka” lub „Kupujący”) planuje zakup niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną numer (`(...)`) o powierzchni (`(...)`) ha, położonej we (`(...)`) przy ul. (`(...)`), obręb ewidencyjny (`(...)`), dla której Sąd Rejonowy dla (`(...)`), (`(...)`) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (`(...)`) (dalej: „Nieruchomość”).
Prawo własności Nieruchomości przysługuje Pani (`(...)`) (dalej: „Sprzedająca”).
W dniu (`(...)`) 2018 r. Spółka oraz Sprzedająca zawarli przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Transakcja”), aneksowaną następnie w dniach (`(...)`) 2019 r. oraz (`(...)`) 2019 r.
Historia i charakterystyka Nieruchomości
- Nieruchomość stanowi niezabudowane grunty rolne.
- Na Nieruchomości nie ma wzniesionych budynków lub budowli, które stanowiłyby część składową gruntu lub odrębną własność. Także na moment Transakcji Nieruchomość będzie pozostawać niezabudowana.
- Sprzedająca nabyła prawo własności Nieruchomości na podstawie umowy zniesienia współwłasności i dział spadku sporządzonej w dniu (`(...)`) 2000 r. Nabycie prawa własności Nieruchomości nastąpiło do majątku osobistego Sprzedającej.
- Nabycie prawa własności Nieruchomości przez Sprzedającą nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
- Nieruchomość położona jest na obszarze objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętym uchwałą Rady Miejskiej (`(...)`) nr (`(...)`) z dnia (`(...)`) 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie zespołu urbanistycznego (`(...)`) w (`(...)`) (dalej: „Plan Miejscowy”).
- Dla Nieruchomości zostało ustalone m.in. przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, usługi, hotele, zieleń parkowa, skwery, place zabaw, terenowe urządzenia sportowe, infrastruktura drogowa, itp.
- Część nieruchomości o pow. ok. (`(...)`) m2 jest położona na obszarze przeznaczonym w Planie Miejscowym pod budowę dróg publicznych.
- Nieruchomość nie była, nie jest i do dnia Transakcji nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia lub umowy o podobnym charakterze.
- Nieruchomość nie jest, nie była i do dnia Transakcji nie będzie wykorzystywana przez Sprzedającą lub inne podmioty do prowadzenia na nich działalności gospodarczej (w szczególności do działalności zwolnionej z VAT).
- Nieruchomość nie stanowi też przedsiębiorstwa Sprzedającej lub jego zorganizowanej części.
Przedmiot i cel zawarcia Transakcji
- Przedmiotem Transakcji ma być sprzedaż prawa własności Nieruchomości na rzecz Spółki.
- Spółka zamierza zrealizować na Nieruchomości oraz na nieruchomościach sąsiednich, które zamierza również nabyć, inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych o 3 kondygnacjach naziemnych wraz z infrastrukturą oraz miejscami postojowymi zlokalizowanymi na powierzchni oraz w parkingu podziemnym jednopoziomowym, wraz z niezbędną infrastrukturą (dalej: „Planowana Inwestycja”).
- Powstałe w wyniku realizacji Planowanej Inwestycji lokale mieszkalne Spółka zamierza sprzedawać.
- Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a sprzedaż lokali wraz z prawem do udziału w gruncie, nieruchomości wspólnej i innymi prawami akcesoryjnymi będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki. Tym samym, zakup Nieruchomości będzie służył Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Charakterystyka Sprzedającej
- Sprzedająca jest osobą fizyczną, które nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców.
- Sprzedająca nie prowadziła i nie prowadzi na Nieruchomości działalności rolniczej.
- Sprzedająca jest osobą zamężną i w jej małżeństwie obowiązywał i obowiązuje ustrój wspólności ustawowej, przy czym Nieruchomość stanowi jej majątek osobisty.
- Sprzedająca nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
- Sprzedająca nie zajmowała się, ani nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, w szczególności w sposób profesjonalny czy zorganizowany.
- Sprzedająca nie podejmowała działań o charakterze profesjonalnym (np. marketingowych) zmierzających do zwiększenia wartości rynkowej lub sprzedaży Nieruchomości, w szczególności nie uzbrajała terenu, nie podejmowała działań w celu wyłączenia Nieruchomości z produkcji rolnej oraz uzyskania decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, itp.
Uwagi dodatkowe
Umowa przedwstępna pomiędzy Spółką a Sprzedającą zawiera m.in. następujące warunki, po spełnieniu których dojdzie do zawarcia między stronami przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości:
(i) przeprowadzenie audytu Nieruchomości, który potwierdzi możliwość zrealizowania przez Kupującego Planowanej Inwestycji i jego wyniki będą dla Kupującego satysfakcjonujące,
(ii) uzyskanie na wniosek Kupującego:
a. zgody na obsługę komunikacyjną Planowanej Inwestycji,
b. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji obejmującej Nieruchomość (decyzja środowiskowa),
c. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę obejmującej Nieruchomość (decyzja budowlana),
(iii) nabycie przez Spółkę prawa własności nieruchomości sąsiedniej, na której również miałaby być realizowana Planowana Inwestycja,
(iv) uchwalenie zmiany obowiązującego Planu Miejscowego w takim zakresie, że będzie możliwa realizacja przez Kupującego Planowanej Inwestycji w pożądanym przez Kupującego rozmiarze.
W umowie przedwstępnej strony uzgodniły także, że Sprzedająca udzieli Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane, w szczególności na występowanie do organów administracji budowlanej w celu dokonania koniecznych uzgodnień, uzyskania decyzji budowlanej, do właściwego organu w celu uzyskania Decyzji Środowiskowej, do gestorów mediów celem uzgodnienia warunków technicznych oraz zarządcy drogi w celu uzgodnienia obsługi komunikacyjnej Planowanej Inwestycji.
Dodatkowo, w ramach użyczenia Sprzedająca zobowiązała się do przeniesienia na rzecz Kupującego posiadania Nieruchomości w zakresie wystąpienia do właściwych organów administracji publicznej z wnioskiem o zezwolenie na usunięcie drzew lub wykonanie nasadzenia kompensacyjnego, zwalniając jednocześnie Kupującego z wszelkich innych obowiązków wynikających z użyczenia. Niniejsza zgoda uprawnia do złożenia oświadczenia o prawie do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz do złożenia oświadczenia o posiadaniu nieruchomości wraz ze zgodą właściciela na usunięcie drzew znajdujących się na Nieruchomości, a także wejścia na ich teren celem dokonania pielęgnacji istniejącej zieleni oraz przeprowadzenia badań gruntowych, w tym geologicznych i geotechnicznych, w zakresie i na zasadach zgodnie z uznaniem Kupującego.
Sprzedająca zobowiązała się na żądanie Kupującego do wydania powyższych zgód w formie i zakresie niezbędnym do uzyskania przez Kupującego powyższych decyzji oraz do wydania powyższych zgód podmiotowi wskazanemu przez Kupującego.
Pełnomocnictwo to jest również wystarczające do tego, aby Spółka mogła złożyć do właściwych organów we własnym imieniu wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla Planowanej Inwestycji. Jeśli Spółka wystąpi z wnioskiem o wydanie takiej decyzji jej adresatem będzie Spółka, a nie Sprzedająca.
Sprzedająca zobowiązała się ponadto udzielić osobom wskazanym przez Kupującego pełnomocnictwa do wglądu w akta księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz w dokumentację Nieruchomości przechowywaną w rejestrze gruntów, jak i do dokonania wszelkich innych czynności w toku przeprowadzenia audytu prawnego i technicznego Nieruchomości.
Dodatkowo, Sprzedająca udzieli Spółce pełnomocnictwa w zakresie procedury Planu Miejscowego, upoważniającego Spółkę do reprezentowania Sprzedającego w postępowaniu zmierzającym do zmiany Planu Miejscowego.
Udzielenie Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane oraz wszelkich innych pełnomocnictw służy zabezpieczeniu interesów Spółki, tj. potwierdzenia możliwości realizacji Planowanej Inwestycji w zakładanym kształcie i nie jest przejawem aktywnego działania Sprzedającej w celu zwiększenia atrakcyjności lub wartości Nieruchomości. Sprzedająca nie jest (byłaby) zainteresowana podjęciem takich działań samodzielnie (na własną rzecz), gdyż to nie ona będzie realizować Planowaną Inwestycję.
Przed dniem Transakcji albo już po tym dniu może okazać się, że Spółka będzie mogła zrealizować Planowaną Inwestycję na większą skalę, tj. będzie mogła wybudować budynki o większej łącznej powierzchni użytkowej niż zakładano na moment zawarcia umowy przedwstępnej. W przypadku zaistnienia takich okoliczności, zgodnie z ustaleniami stron, Sprzedającej będzie przysługiwać prawo do otrzymania od Spółki dodatkowego wynagrodzenia z tytułu dostawy Nieruchomości. Jeśli okoliczności te ziszczą się do dnia transakcji, wówczas pierwotnie ustalona cena sprzedaży Nieruchomości zostanie odpowiednio zwiększona (przy czym dodatkowe wynagrodzenie może być wypłacone Sprzedającej odrębnie od wynagrodzenia „zasadniczego”). Jeśli natomiast okoliczności te ziszczą się po dniu transakcji, wówczas będzie ono wypłacone Sprzedającej odrębnie od wynagrodzenia „zasadniczego”.
Wynagrodzenie dodatkowe będzie mieć charakter warunkowy i nie ma pewności, czy i kiedy okoliczności do jego wypłaty się ziszczą.
Zdaniem Zainteresowanych:
1. Dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1, dostawa Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie korzystać ze zwolnienia z tego podatku.
3. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1, Kupujący będzie miał prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup Nieruchomości.
Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych:
Z uwagi na to, że Kupujący i Sprzedająca jako strony Transakcji będą uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym, zgodnie z art. 14r § 1 w związku z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej występują z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji.
Potwierdzenie, ze planowana Transakcja nie będzie/będzie podlegała opodatkowaniu VAT z punktu widzenia Sprzedającej będzie wypływało na jej obowiązki w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego na gruncie VAT, wystawienia faktury/faktur VAT na rzecz Kupującego oraz rozliczenia podatku VAT od Transakcji.
Z punktu widzenia Kupującego będzie wpływało to natomiast na możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT od faktury/faktur dokumentującej/dokumentujących nabycie Nieruchomości w przypadku opodatkowania VAT Transakcji oraz na ustaleniu obowiązku opodatkowania Transakcji podatkiem PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych).
Każda ze stron Transakcji ma zatem istotny interes prawny w tym, aby wystąpić z wnioskiem wspólnym o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dotyczącej tego samego zdarzenia przyszłego.
W zakresie pytania nr 1:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:
1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy zaś rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.
W myśl przywołanych przepisów definicja towaru dla celów podatku VAT obejmuje zatem również grunty, których sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie wszystkie czynności stanowiące dostawę, w myśl art. 7 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT – aby dana dostawa stanowiła przedmiot opodatkowania musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.
Podatnikami, zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zawarta w ustawie definicja „działalności gospodarczej” ma charakter uniwersalny. Obejmuje ona pod pojęciem „podatnika” wszystkie podmioty, które zajmują się prowadzeniem określonej działalności, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi również wykorzystanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tak szerokie rozumienie definicji „działalności gospodarczej” jest odzwierciedleniem zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT.
W świetle powyższego, aby doszło do opodatkowania dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT konieczne jest, aby podmiot dokonujący dostawę miał status podatnika tego podatku, a dodatkowo działał w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji i. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Z tego względu zasadne jest wykluczenie z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostaw towarów stanowiących część ich majątku prywatnego.
Analizując jakie czynności podejmowane przez osoby fizyczne w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym nie stanowią działalności gospodarczej, a tym samym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należy odwołać się do dorobku orzeczniczego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który jest również szeroko aprobowany przez polskie sądy administracyjne. Przykładowo, z orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Inaczej jest natomiast w sytuacji, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.).
Powyższe prowadzi do konkluzji, że za podatnika podatku VAT należy uznać osobę fizyczną, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym (np. podejmowanie działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego). Na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi jednak ciąg powyżej przykładowo przytoczonych działań podejmowanych przez osobę fizyczną, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje w przepisach ustawy o VAT, niemniej jego znaczenia można doszukać się w orzecznictwie TSUE, w tym np. w wyroku w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), która dotyczyła kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W przedmiotowej sprawie TSUE ocenił, że „majątek prywatny” to część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.
Mając na uwadze powyższe, w okolicznościach analizowanej sprawy należy zatem podkreślić, że:
- Sprzedająca nabyła Nieruchomość na podstawie umowy zniesienia współwłasności i dział spadku, działając bez z góry powziętego zamiaru nabycia w celu odsprzedaży, czy też wykorzystania jej do prowadzenia działalności gospodarczej,
- od momentu nabycia Sprzedająca nie wykorzystywała Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej,
- Sprzedająca nie prowadzi działalności rolniczej i nie wykorzystywała Nieruchomości w tym celu,
- Sprzedająca nie podejmowała żadnych czynności charakterystycznych dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, takich jak np. uzbrojenie terenu, odrolnienie gruntów, podejmowanie działań marketingowych o profesjonalnym charakterze, zmierzających do sprzedaży Nieruchomości,
- Sprzedająca nie zajmowała się i nie zajmuje się obrotem nieruchomościami.
W ocenie Zainteresowanych, fakt, że w umowie przedwstępnej strony zgodziły się, że Sprzedająca udzieli Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane, tj. w szczególności wyrażenie zgody na występowania przez Spółkę do organów administracji budowlanej w celu dokonania koniecznych uzgodnień, do właściwego organu w celu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację Planowanej Inwestycji, do gestorów mediów celem uzgodnienia warunków technicznych, a także na to, że udziela pełnomocnictwa do reprezentacji w postępowaniu zmierzającym do zmiany Planu Miejscowego, nie powoduje, że sprzedaż (dostawę) Nieruchomości należy uznać za dokonaną w ramach działalności gospodarczej Sprzedającej i że podlegać będzie ona podatkowi VAT.
Zainteresowani zwracają uwagę, że udzielenie Spółce prawa (pełnomocnictwa) do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane, w tym do ewentualnego wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji budowlanej, decyzji środowiskowej, itd., służy zabezpieczeniu interesów Spółki, tj. potwierdzenia, że nie ma przeszkód natury formalnej i prawnej do realizacji Planowanej Inwestycji. Wszelkie działania podejmowane przez Spółkę lub przez innych pełnomocników w wyniku udzielenia prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane będą inicjowane przez nią lub w jej interesie. Sprzedająca nie jest (byłaby) zainteresowana podjęciem takich działań samodzielnie (na własną rzecz), gdyż to nie ona będzie realizować Planowaną Inwestycję.
Tym samym, takich działań nie można utożsamiać z profesjonalnymi działaniami podejmowanymi przez Sprzedającą w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, gdyż są to działania zwyczajowe, mieszczące się w zakresie racjonalnego zarządzania majątkiem prywatnym.
W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż Nieruchomości będzie jedynie przejawem rozporządzania przez Sprzedającą, będącą osobą fizyczną, swoim majątkiem prywatnym, które nie nosi znamion działalności gospodarczej. W rezultacie, dokonując dostawy Nieruchomości na rzecz Kupującego Sprzedająca nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a tym samym realizowana Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
W zakresie pytania nr 2:
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.
Pojęcie „terenów budowlanych” zdefiniowane jest w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez „tereny budowlane” rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Tym samym, aby dostawa niezabudowanej działki gruntu mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT:
(i) grunt ten nie może być przeznaczony pod zabudowę na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu lub
(ii) musiał być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia działki nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Należy również podkreślić, że zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przesłanka braku prawa do odliczenia odnosi się do sytuacji, w której sama dostawa (zakup) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i z dostawą tą był związany podatek naliczony, który jednak nie mógł być przez nabywcę odliczony z uwagi na brak takiego prawa po jego stronie (np. w przypadku nabycia towaru wyłącznie dla celów wykorzystania w działalność zwolnionej z opodatkowania). O braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie (imporcie lub wytworzeniu) nie można natomiast mówić w sytuacji, w której dostawa (transakcja) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w ogóle albo gdy pomimo prawa do odliczenia podatku naliczonego nabywca (podatnik) z tego prawa nie skorzystał.
Jak Zainteresowani wskazali w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość położona jest na obszarze objętym Planem Miejscowym, z przeznaczeniem m.in. na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i taki status utrzyma się również na dzień Transakcji.
W rezultacie, przeznaczenie Nieruchomości pod zabudowę na podstawie Planu Miejscowego powoduje, że jej sprzedaż (dostawa) będzie stanowiła dostawę terenów budowlanych, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym, dostawa Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Jednocześnie, z uwagi na to, że:
- Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Sprzedającą na cele działalności gospodarczej,
- nabycie Nieruchomości przez Sprzedającą nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT,
w przedmiotowej sprawie nie będą spełnione warunki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
W konsekwencji, w przypadku uznania, że Sprzedająca dokonując sprzedaży Nieruchomości będzie działać w charakterze podatnika VAT, sprzedaż (dostawa) Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów budowlanych, bez prawa do zwolnienia z podatku VAT.
W zakresie pytania nr 3:
Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o VAT, podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług, w zakresie w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego przy ich nabyciu.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury powstaje w okresie, w którym spełnione zostają łącznie dwa warunki:
a) podatnik otrzymał fakturę,
b) w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego we wskazanym terminie, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch (w przypadku rozliczeń kwartalnych) albo trzech (w przypadku rozliczeń miesięcznych) następnych okresów rozliczeniowych.
W art. 88 ustawy o VAT ustawodawca wskazał okoliczności, w których podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku. Jedną z tych okoliczności jest sytuacja, gdy transakcja udokumentowana fakturą z wykazanym podatkiem naliczonym nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Jednocześnie, w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d w związku z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na to, że przedmiotem dostawy będą tereny budowlane (Nieruchomość),
Sprzedająca nie będzie mogła skorzystać z prawa do zastosowania zwolnienia przedmiotowego i będzie zobowiązana do rejestracji jako czynny podatnik VAT przed dniem dostawy Nieruchomości.
W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że:
a) planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako dostawa terenów budowalnych, która nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT,
b) Sprzedająca będzie działać w tym zakresie w charakterze podatnika VAT czynnego (bez prawa do zwolnienia podmiotowego),
Sprzedająca będzie zobowiązana do wystawienia faktury dokumentującej Transakcję, z wykazanym na niej podatkiem VAT.
Z kolei w przypadku, gdyby po dniu Transakcji ziściły się okoliczności dające Sprzedającej prawo do wynagrodzenia dodatkowego, powinna ona wystawić na Spółkę faktury korygujące „zwiększające”, tj. zwiększające podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego z tytułu dostawy Nieruchomości.
W celu stwierdzenia czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących dostawy Nieruchomości, należy przeanalizować spełnienie przesłanek określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Na moment sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Kupujący będzie pozostawać podatnikiem VAT czynnym. Ponadto, po nabyciu Nieruchomości Kupujący zamierza zrealizować na niej Planowaną Inwestycję, w ramach której powstaną budynki wielorodzinne wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą. Sprzedaż lokali powstałych w wyniku realizacji Planowanej Inwestycji wraz z prawem do udziału w gruncie, nieruchomości wspólnej i innymi prawami akcesoryjnymi, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, nabycie Nieruchomości będzie związane wyłącznie z wykonywaniem przez Kupującego czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
W rezultacie, w ocenie Zainteresowanych po dostawie Nieruchomości i otrzymaniu przez Kupującego faktury VAT dokumentującą tę transakcję (w tym korygującej „zwiększającej”), Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wykazany na fakturze, gdyż spełniony zostanie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Podsumowując, w ocenie Zainteresowanych, w przypadku uznania, że Sprzedająca dokonując sprzedaży (dostawy) Nieruchomości będzie działać w charakterze podatnika VAT, Kupujący będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego, który będzie wykazany na fakturze/fakturach wystawionej/wystawionych przez Sprzedającą celem udokumentowania Transakcji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel `(`(...)`)`.
W myśl art. 2 pkt 6:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.
Stosownie do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie prawa własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).
Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki nr (`(...)`) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Sprzedająca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka planuje zakup niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną numer (`(...)`).
(`(...)`) 2018 r. Spółka oraz Sprzedająca zawarli przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości, aneksowaną następnie (`(...)`) 2019 r. oraz (`(...)`) 2019 r.
Sprzedająca nabyła prawo własności Nieruchomości na podstawie umowy zniesienia współwłasności i dział spadku, sporządzonej (`(...)`) 2000 r.
Nabycie prawa własności Nieruchomości nastąpiło do majątku osobistego Sprzedającej.
Nabycie prawa własności Nieruchomości przez Sprzedającą nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Nieruchomość położona jest na obszarze objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym dla Nieruchomości zostało ustalone m.in. przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, usługi, hotele, zieleń parkowa, skwery, place zabaw, terenowe urządzenia sportowe, infrastruktura drogowa, itp.
Część nieruchomości o pow. ok. (`(...)`) m2 jest położona na obszarze przeznaczonym w Planie Miejscowym pod budowę dróg publicznych.
Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia lub umowy o podobnym charakterze oraz nie była wykorzystywana przez Sprzedającą lub inne podmioty do prowadzenia na niej działalności gospodarczej (w szczególności do działalności zwolnionej z VAT).
Nieruchomość nie stanowi też przedsiębiorstwa Sprzedającej lub jego zorganizowanej części.
Spółka zamierza zrealizować na Nieruchomości oraz na nieruchomościach sąsiednich inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych o 3 kondygnacjach naziemnych wraz z infrastrukturą oraz miejscami postojowymi zlokalizowanymi na powierzchni oraz w parkingu podziemnym jednopoziomowym, wraz z niezbędną infrastrukturą.
Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zakup Nieruchomości będzie służył Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Umowa przedwstępna pomiędzy Spółką a Sprzedającą zawiera m.in. następujące warunki, po spełnieniu których dojdzie do zawarcia między stronami przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości:
(i) przeprowadzenie audytu Nieruchomości, który potwierdzi możliwość zrealizowania przez Kupującego Planowanej Inwestycji i jego wyniki będą dla Kupującego satysfakcjonujące,
(ii) uzyskanie na wniosek Kupującego:
a. zgody na obsługę komunikacyjną Planowanej Inwestycji,
b. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji obejmującej Nieruchomość (decyzja środowiskowa),
c. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę obejmującej Nieruchomość (decyzja budowlana),
(iii) nabycie przez Spółkę nieruchomości sąsiednich, na których również miałaby być realizowana Planowana Inwestycja,
(iv) uchwalenie zmiany obowiązującego Planu Miejscowego w takim zakresie, że będzie możliwa realizacja przez Kupującego Planowanej Inwestycji w pożądanym przez Kupującego rozmiarze.
W umowie przedwstępnej strony uzgodniły także, że Sprzedająca udzieli Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane, w szczególności na występowanie do organów administracji budowlanej w celu dokonania koniecznych uzgodnień, uzyskania decyzji budowlanej, do właściwego organu w celu uzyskania decyzji środowiskowej, do gestorów mediów celem uzgodnienia warunków technicznych oraz zarządcy drogi w celu uzgodnienia obsługi komunikacyjnej Planowanej Inwestycji.
Dodatkowo, w ramach użyczenia Sprzedająca zobowiązała się do przeniesienia na rzecz Kupującego posiadania Nieruchomości w zakresie wystąpienia do właściwych organów administracji publicznej z wnioskiem o zezwolenie na usunięcie drzew lub wykonanie nasadzenia kompensacyjnego, zwalniając jednocześnie Kupującego z wszelkich innych obowiązków wynikających z użyczenia. Niniejsza zgoda uprawnia do złożenia oświadczenia o prawie do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane oraz do złożenia oświadczenia o posiadaniu nieruchomości wraz ze zgodą właściciela na usunięcie drzew znajdujących się na Nieruchomości, a także wejścia na ich teren celem dokonania pielęgnacji istniejącej zieleni oraz przeprowadzenia badań gruntowych, w tym geologicznych i geotechnicznych, w zakresie i na zasadach zgodnie z uznaniem Kupującego. Sprzedająca zobowiązała się na żądanie Kupującego do wydania powyższych zgód w formie i zakresie niezbędnym do uzyskania przez Kupującego powyższych decyzji oraz do wydania powyższych zgód podmiotowi wskazanemu przez Kupującego.
Pełnomocnictwo to jest również wystarczające do tego, aby Spółka mogła złożyć do właściwych organów we własnym imieniu wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla Planowanej Inwestycji. Jeśli Spółka wystąpi z wnioskiem o wydanie takiej decyzji jej adresatem będzie Spółka, a nie Sprzedająca.
Sprzedająca zobowiązała się ponadto udzielić osobom wskazanym przez Kupującego pełnomocnictwa do wglądu w akta księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz w dokumentację Nieruchomości przechowywaną w rejestrze gruntów, jak i do dokonania wszelkich innych czynności w toku przeprowadzenia audytu prawnego i technicznego Nieruchomości.
Dodatkowo, Sprzedająca udzieli Spółce pełnomocnictwa w zakresie procedury Planu Miejscowego, upoważniającego Spółkę do reprezentowania Sprzedającej w postępowaniu zmierzającym do zmiany Planu Miejscowego.
Wątpliwości Zainteresowanych w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy dostawa Działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Sprzedająca będzie spełniała przesłanki do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedająca podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 389 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:
Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.
Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.
Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.
Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.
W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 95 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.
Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.
W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:
Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).
Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:
Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.
Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.
Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.
Na mocy art. 108 Kodeksu:
Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.
Z regulacji art. 109 ww. ustawy Kodek cywilny wynika, że:
Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.
Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ww. ustawy, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.
Jak wynika z okoliczności sprawy, Sprzedająca zawarła z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości. W umowie przedwstępnej strony uzgodniły, że Sprzedająca udzieli Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane, w szczególności na występowanie do organów administracji budowlanej w celu dokonania koniecznych uzgodnień, uzyskania decyzji budowlanej, do właściwego organu w celu uzyskania decyzji środowiskowej, do gestorów mediów celem uzgodnienia warunków technicznych oraz zarządcy drogi w celu uzgodnienia obsługi komunikacyjnej Planowanej Inwestycji.
Dodatkowo, w ramach użyczenia Sprzedająca zobowiązała się do przeniesienia na rzecz Kupującego posiadania Nieruchomości w zakresie wystąpienia do właściwych organów administracji publicznej z wnioskiem o zezwolenie na usunięcie drzew lub wykonanie nasadzenia kompensacyjnego, zwalniając jednocześnie Kupującego z wszelkich innych obowiązków wynikających z użyczenia. Niniejsza zgoda uprawnia do złożenia oświadczenia o prawie do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane oraz do złożenia oświadczenia o posiadaniu nieruchomości wraz ze zgodą właściciela na usunięcie drzew znajdujących się na Nieruchomości, a także wejścia na ich teren celem dokonania pielęgnacji istniejącej zieleni oraz przeprowadzenia badań gruntowych, w tym geologicznych i geotechnicznych, w zakresie i na zasadach zgodnie z uznaniem Kupującego. Sprzedająca zobowiązała się na żądanie Kupującego do wydania powyższych zgód w formie i zakresie niezbędnym do uzyskania przez Kupującego powyższych decyzji oraz do wydania powyższych zgód podmiotowi wskazanemu przez Kupującego.
Z opisu sprawy wynika również, że udzielone pełnomocnictwo pozwala, aby Spółka mogła złożyć do właściwych organów we własnym imieniu wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla Planowanej Inwestycji. Jeśli Spółka wystąpi z wnioskiem o wydanie takiej decyzji jej adresatem będzie Spółka, a nie Sprzedająca. Sprzedająca zobowiązała się ponadto udzielić osobom wskazanym przez Kupującego pełnomocnictwa do wglądu w akta księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz w dokumentację Nieruchomości przechowywaną w rejestrze gruntów, jak i do dokonania wszelkich innych czynności w toku przeprowadzenia audytu prawnego i technicznego Nieruchomości.
Dodatkowo, Sprzedająca udzieliła Spółce pełnomocnictwa w zakresie procedury Planu Miejscowego, upoważniającego Spółkę do reprezentowania Sprzedającej w postępowaniu zmierzającym do zmiany Planu Miejscowego.
Wobec powyższego, po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającej (mocodawczyni), co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży Nieruchomości podejmą Oni pewne działania w sposób zorganizowany.
W ocenie Organu uznać należy, że podejmowane w odniesieniu do działki, za pełną zgodą i przyzwoleniem Sprzedającej działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym Zainteresowanej.
Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowane przez Sprzedającą zbycie działki gruntu nr (`(...)`), zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie stanowić dostawę dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedająca, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmowała działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Sprzedającej, a zbycie przedmiotowej nieruchomości będzie stanowiło realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.
Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, działka nr (`(...)`) będąca własnością Sprzedającej podlega wielu czynnościom. Czynności te z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Zainteresowanej – Sprzedającej. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Kupującego. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega grunt o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.
Pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez przyszłego właściciela, to aby takie czynności mogły zostać poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu. Jak wskazano wyżej, właścicielka działki niezabudowanej nr (`(...)`) udzieliła Kupującemu (Wnioskodawcy) stosownego pełnomocnictwa.
Okoliczność, że działania nie będą podejmowana bezpośrednio przez Sprzedającą, ale przez Kupującego nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanej (aktualnej właścicielki). Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającej (mocodawczyni). Z kolei Kupujący dokonując opisanych we wniosku działań uatrakcyjni przedmiotową nieruchomość stanowiącą nadal współwłasność Zainteresowanej (Sprzedającej). Działania te, dokonywane za ich pełną zgodą, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.
Wobec powyższego, Zainteresowana dokonując sprzedaży działki, nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowana w taki sposób zorganizowała sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju „wspólne” przedsięwzięcie.
W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedającej za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Zatem, sprzedaż przez Sprzedającą prawa własności działki gruntu nr (`(...)`) będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. działki gruntu nr (`(...)`) będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
– energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
– wyrobów tytoniowych,
– samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d) terenów budowlanych,
e) nowych środków transportu,
f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
– preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),
– komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
– urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
– maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
– pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
– motocykli (PKWiU ex 45.4);
a) prawnicze,
b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c) jubilerskie,
d) ściągania długów, w tym factoringu;
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
W konsekwencji, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej oraz z faktury korygującej zakup Nieruchomości.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili