Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2021 r. wpłynął na naszą elektroniczną skrzynkę podawczą Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

­określenia momentu ujęcia w JPK_V7 kwot wynikających z faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego („in plus”).

­prawa do zastosowania stawki 0% VAT (podatek od towarów i usług) w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, w związku z posiadaniem dokumentu potwierdzającego wywóz towarów

poza terytorium Unii Europejskiej wystawionego na podstawie pierwotnej faktury, gdy ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (dalej jako: Wnioskodawca bądź Spółka) jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik VAT, a także zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Działalnością Spółki jest produkcja gotowych wyrobów metalowych. Spółka w swojej bogatej ofercie posiada usługi w zakresie obróbki miękkiej, termicznej i twardej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje eksportu towarów. Spółka dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. Jednocześnie na potwierdzenie dokonania wywozu towarów Wnioskodawca otrzymuje dokument IE-599 uprawniający do skorzystania ze stawki 0% VAT. Przy czym komunikat ten zawiera zazwyczaj dane o fakturze (tj. oznaczenie numeru faktury z wykazywaniem ceny i ilości sztuk zbywanego towaru) i wyniku kontroli. Ponadto, należy mieć na względzie, że komunikat IE- 599 z pozytywnym wynikiem kontroli nawet bez podania ilości sztuk wywożonego towaru potwierdza jego wywóz towarów poza terytorium UE w ilości przedstawionej w dołączonej do zgłoszenia celnego fakturze. Bowiem w przeciwnym razie organ celny odmówiłby zgody na wyprowadzenie towarów i w takim przypadku komunikat IE-599 zawierałby kod oznaczający niezgodność. Ponadto, zdarzają się sytuacje, że po dokonanym zbyciu i wystawieniu faktury dokumentującej sprzedaż, wystawiane są faktury korygujące, zarówno zmniejszające podstawę opodatkowania (tzw. faktury „in minus”), jak i zwiększające podstawę opodatkowania (czyli faktury „in plus”).

Przyczynami wystawienia faktur korygujących skutkującymi zmianą ceny mogą być m.in. następujące okoliczności:

- pomyłka w cenie wykazanej na fakturze pierwotnej powodująca zawyżeniem lub zaniżeniem ceny;

- uzgodnienia z klientem, co do nowej ceny (m.in. poprzez udzielenie rabatu posprzedażowego/skonta w związku z wcześniejszym uregulowaniem należności),

- obniżenie ceny w związku z reklamacją jakościową bądź zwrotem zamówionego towaru.

Powyższe sytuacje nie są nadzwyczajnymi i występują w obrocie gospodarczym pomiędzy kontrahentami.

Pytania.

1. W którym momencie Wnioskodawca powinien ująć w JPK_V7 kwoty wynikające z faktur korygujących „in plus” (tj. zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego)?

2. Czy w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie?

Państwa stanowisko w sprawie.

1. Zdaniem Wnioskodawcy, momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jak wynika z zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Stosownie zaś do dyspozycji art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Przy czym jak wynika z treści art. 29a ust. 17 ustawy o VAT w przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania. Ponadto, jak zostało uwypuklone w treści Objaśnień podatkowych z dnia 23 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419; dalej jako: Objaśnienia podatkowe MF):

- Jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami istniejącymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

- W sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym przesłanki te zaistniały. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

Wedle przepisu art. 29a ust. 18 ustawy o VAT w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zwiększenie podstawy opodatkowania, o którym mowa w ust. 17, następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wykazane zostały te transakcje. Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2. W rozumieniu art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest ustalenie przyczyny jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7. Powyższe wynika wprost z Objaśnień podatkowych zaprezentowanych przez Ministerstwo Finansów.

II. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a. dostawcę lub na jego rzecz, lub

b. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stosownie zaś do brzmienia przepisu art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jak wynika z powołanych regulacji, oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. (art. 41 ust. 7 ustawy o VAT). W myśl art. 41 ust. 8 ustawy o VAT przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. Stosownie do treści przepisu art. 41 ust. 11 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio. W związku z powyższym eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając ramy zastosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o VAT, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Przy czym ustawodawca nie precyzuje jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE.

Jak wynika z treści art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej jako: Wspólnotowy Kodeks Celny)

1. Urząd celny wywozu po otrzymaniu komunikatu »Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia«, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów,

przesyłając zgłaszającemu komunikat »Potwierdzenie wywozu« lub informując go w innej, określonej w tym celu przez ten urząd formie.

2. Jeżeli eksporter lub zgłaszający powiadomi urząd celny wywozu zgodnie z art. 792a, że towary zwolnione do wywozu nie opuściły i nie opuszczą obszaru celnego Wspólnoty,

lub, w przypadku gdy zgłoszenie ma zostać unieważnione zgodnie z art. 792b ust. 2, urząd celny wywozu unieważnia niezwłocznie zgłoszenie wywozowe i informuje

deklarowany urząd celny wyprowadzenia o unieważnieniu zgłoszenia za pomocą komunikatu »Unieważnienie wywozu«.

Mając na uwadze powołane przepisy należałoby uznać, że dla możliwości zastosowania stawki 0% w przypadku eksportu towarów koniecznym jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towarów. Przy czym takim dokumentem jest komunikat IE-599. Jednocześnie należy uwypuklić, że przepisy podatkowe nie regulują jakie dane winien posiadać taki dokument. Natomiast w myśl § 28 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 września 2016 r. w sprawie zgłoszeń celnych (Dz. U. z 2016 poz. 1498; dalej: Rozporządzenie) do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego oraz do zgłoszenia do powrotnego wywozu dołącza się:

1. fakturę albo w przypadku braku faktury - fakturę prowizoryczną lub fakturę pro forma, która dotyczy zadeklarowanej wartości, z zastrzeżeniem ust. 2;

2. pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z wywozem, uszlachetnianiem biernym lub powrotnym wywozem towarów;

3. dokumenty, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 6.

W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za dokument służący do ustalenia wartości uznaje się:

1. umowę sprzedaży;

2. akt darowizny;

3. orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych (§ 28 ust. 2 Rozporządzenia).

W rozumieniu §28 ust. 3 Rozporządzenia do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio § 26 ust. 2 i ust. 3. W związku z tym należałoby przyjąć, że z dokumentu celnego wywozowego oraz z faktury VAT dokumentującej dostawę eksportową wynikać musi tożsamość towaru będącego przedmiotem eksportu co do nazwy (rodzaju) towaru, ilości towaru, wartości, ceny jednostkowej itp. Innymi słowy z dokumentu celnego wynikać winno wprost, że określone towary wykazane w fakturze VAT zostały istotnie wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, co skutkuje powstaniem prawa do zastosowania stawki 0%. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

1. momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7.

2. w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego powyżej stanowiska.

Ocena stanowiska:

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

1. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które rozumiane stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

1. terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (`(...)`)

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy

Podstawę opodatkowania obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Natomiast na podstawie 29a ust. 13 ustawy

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy

Warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy;

4. (uchylony).

W myśl art. 29a ust. 17 ustawy

W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

- jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;

- w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;

- późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia momentu, w którym powinni Państwo ująć w JPK_V7 kwoty wynikające z faktur korygujących „in plus” (tj. zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego).

Należy w tym miejscu zauważyć, że sposób rozliczenia przez wystawcę faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność skorygowania in plus faktur dokumentujących dostawę towarów czy też świadczenie usług w tych pozycjach. W przypadku bowiem gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (np. błąd, pomyłka, przeoczenie) lub gdy nawet w momencie wystawiania faktury nie istniała, lecz mogła być przez strony transakcji przewidziana, wówczas korekty in plus w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji gdy przyczyna uzasadniająca dokonanie korekty zaistnieje w terminie późniejszym niż wystawiona została faktura, której korekta ma dotyczyć, a jej wystąpienia nie można było w żaden sposób przewidzieć, wówczas korekty tej nie trzeba uwzględniać w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną. Przy czym, każdą sytuację należy badać indywidualnie, czy okoliczności powodujące wystawienie faktury korygującej kreują nową sytuację prawną, czy też stwierdzają (ze skutkiem wstecznym), stan jaki powinien być uwidoczniony na fakturze pierwotnej.

Jak wynika z Objaśnienień Podatkowych z 3 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419) w zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Generalnie, zaistnienie przesłanek do dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania powoduje obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu bieżącym (tj. tym, w którym zaistniały wspomniane przesłanki). Takie okoliczności wystąpią w przypadku, gdy przyczyna korekty zwiększającej podstawę opodatkowania jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży. Jednak, tak jak dotychczas, w przypadku gdy przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania wystąpi w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów lub świadczenia usług.

Korekta na bieżąco:

W momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment), a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji – dokonania korekty poprzez podwyższenie podatku. W tym zatem przypadku dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wcześniej wykazanej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania jest zatem ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

Korekta wsteczna:

Odnosząc się do rozliczenia dokonywanego wstecz (poprzez korektę) dokonywana korekta ma na celu wykazanie prawidłowej wysokości podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za dany okres powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu został wykazany w wadliwej (zaniżonej) wysokości. Istotne jest zatem, że korekta wsteczna dotyczy przypadku gdy wspomniane zaniżenie podstawy opodatkowania nastąpiło w świetle okoliczności aktualnych już w momencie „pierwotnego” rozpoznania obowiązku podatkowego.

W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wysokość podatku należnego z tytułu danej sprzedaży, odnośnie do której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej. Wobec tego – w świetle ogólnej zasady określającej moment powstania obowiązku podatkowego – sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wysokość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, w przypadku którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Stąd wystawiana faktura korygująca musi zostać ujęta w rozliczeniu za ten okres.

Należy zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7

Natomiast odnośnie pytania nr 2 należy zwrócić uwagę na art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

8. eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych;

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zatem aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

2. wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiegokolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy:

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jak stanowi art. 41 ust. 7 ustawy:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy:

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony dokumentem celnym wywóz towarów.

Aby Podatnik mógł zastosować stawkę 0% w przypadku eksportu winien posiadać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, a takim dokumentem jest m.in. komunikat IE-599. Przepisy podatkowe nie określają jakie dane winien taki komunikat zawierać kwestie te bowiem regulują przepisy celne, a w szczególności rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902 ze zm.). Należy jednak zauważyć, że do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu należy dołączyć fakturę.

Z dokumentu celnego wywozowego oraz z faktury VAT dokumentującej dostawę eksportową wynikać musi tożsamość towaru będącego przedmiotem eksportu co do nazwy (rodzaju) towaru, ilości towaru, wartości, ceny jednostkowej itp.

Innymi słowy z dokumentu celnego wynikać winno wprost, że określone towary wykazane w fakturze VAT zostały istotnie wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, co skutkuje powstaniem prawa do zastosowania stawki 0%.

Zatem w świetle powyższego jeżeli w dokumencie celnym wskazano ilość towarów zgodną z ilością wykazaną w fakturze VAT, i dokument ten potwierdza w sposób niebudzący wątpliwości, że towar został wywieziony poza terytorium Unii Europejskiej, a z dokumentacji podatnika wynika, że mimo wystawienia faktury korygującej, nie istnieją jednak wątpliwości, że odbiorca otrzymał zamówiony towar, wówczas ww. dokument IE-599 wystawiony na podstawie faktury pierwotnej uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania drugiego jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).