0111-KDIB3-3.4012.515.2021.2.MAZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2021 r. (data wpływu – 27 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 26 listopada 2021 r. (data wpływu – 29 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości przechowywania dokumentów księgowych (faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury), dających prawo odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie w formie cyfrowej/elektronicznej oraz niszczenie papierowych oryginałów po ich zaksięgowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości przechowywania dokumentów księgowych (faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury), dających prawo odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie w formie cyfrowej/elektronicznej oraz niszczenie papierowych oryginałów po ich zaksięgowaniu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 listopada 2021 r. (data wpływu – 29 listopada 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 18 listopada 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.515.2021.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

ABC Spółka Akcyjna (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką prawa handlowego, posiadającą osobowość prawną, której siedziba mieści się w AZ, wpisaną do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy w BW, Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) 0000000, NIP 00000, REGON 00000.

Podstawową działalność Spółki stanowi produkcja oraz sprzedaż systemów zewnętrznej izolacji wykończeniowej, w tym tynków akrylowych, krzemianowych i mineralnych, materiałów adhezyjnych, dachówkowych i ociepleniowych, zapraw murarskich oraz różnego rodzaju farb pod marką własną. Sprzedaż dokonywana jest w Polsce i za granicą. Sprzedaż zagraniczna obejmuje sprzedaż do odbiorców zlokalizowanych w Wielkiej Brytanii, Francji, Rosji, Szwajcarii Litwie, Słowacji, Niemczech, Belgii i innych. Spółka zarejestrowana jest jako podatnik podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)) czynny na terytorium Polski.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa różnego rodzaju towary i usługi, w stosunku do których przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak również prawo uwzględnienia kosztów tych towarów i usług w kosztach uzyskania przychodu. Spółka otrzymuje miesięcznie dużą ilość dokumentów księgowych, których przechowywanie w formie papierowej wiąże się z wysokimi kosztami, a ponadto jest obarczone ryzykiem utraty lub uszkodzenia danego dokumentu, za które to ryzyko Spółka nie może ponosić odpowiedzialności (np. wskutek działania siły wyższej – pożar, powódź i in., czy też naturalna degradacja dokumentu księgowego poprzez zacieranie się jego elementów – blaknięcie).

Mając powyższe na względzie Spółka planuje dokonać digitalizacji obiegu dokumentów księgowych i wdrożyć w tym celu dedykowany system …, wykorzystujący technologię optycznego rozpoznawania tekstu. Zasady funkcjonowania systemu należy podzielić na dwa zasadnicze etapy, a mianowicie:

- etap wprowadzania dokumentów księgowych do systemu, oraz

- etap weryfikacji i zatwierdzania dokumentów księgowych w systemie.

W zakresie wprowadzania dokumentów księgowych do systemu elektronicznego wyodrębnić będzie można trzy zasadnicze ścieżki wprowadzania dokumentów – w zależności od formy danego dokumentu księgowego, jak również w zależności od sposobu doręczenia danego dokumentu księgowego Spółce, tj.:

a) Dokument księgowy doręczany jest Spółce za pośrednictwem dedykowanej poczty elektronicznej (via e-mail) i co do zasady ma on formę dokumentu księgowego utworzonego w postaci elektronicznej (niemniej jednak, może to być również przesłany przez kontrahenta Spółki skan dokumentu księgowego, który był utworzony papierowo). Dokument doręczony Spółce w takiej formie i w taki sposób, bezpośrednio z dedykowanej poczty elektronicznej, przekazywany jest do systemu weryfikacji; lub

b) Dokument księgowy doręczany jest Spółce w formie fizycznej (papierowej), najczęściej za pośrednictwem poczty tradycyjnej na adres Spółki do doręczeń. Upoważniony pracownik Spółki każdorazowo skanuje taki dokument księgowy przy użyciu skanera dokumentowego, a następnie zapisuje go w postaci obrazu nieedytowalnego, zgodnie z wymogami systemu … . Tak zapisany w systemie … dokument księgowy automatycznie jest przekazywany do systemu weryfikacji; lub

c) Dokument księgowy doręczany jest Spółce przez pracowników przy użyciu aplikacji mobilnej. Upoważnieni pracownicy terenowi, bądź też pracownicy przebywający w podróżach służbowych/delegacjach, są uprawnieni do przyjęcia dokumentu księgowego w formie papierowej od lokalnych kontrahentów (np. faktura za usługi noclegowe). Następnie tak otrzymany dokument księgowy są obowiązani przesłać Spółce przy wykorzystaniu dedykowanej aplikacji mobilnej, do systemu obiegu dokumentów w Spółce (działanie aplikacji mobilnej będzie skorelowane z systemem obiegu dokumentów w Spółce). Tak przesłany dokument księgowy automatycznie jest przekazywany do systemu weryfikacji w postaci obrazu nieedytowalnego, zgodnie z wymogami … .

W wyjątkowych sytuacjach Spółka dopuszcza możliwość doręczenia pracownikowi Spółki elektronicznego dokumentu księgowego od dostawcy towarów/usług, który następnie może zostać przesłany przez pracownika Spółki za pośrednictwem poczty elektronicznej na dedykowaną elektroniczną skrzynkę pocztową Spółki. Procedura weryfikacji dokumentu księgowego rozpoczyna się jak w pkt a powyżej.

Etap weryfikacji i zatwierdzania dokumentów księgowych w systemie będzie jednolity w każdym z przypadków opisanych w pkt a-c powyżej, i poza wstępną weryfikacją przez dedykowany system …, jego weryfikacja formalna i merytoryczna przez właściwych pracowników Spółki będzie tożsama z procedurą weryfikacji i zatwierdzenia obowiązującą aktualnie w Spółce.

Jak już wcześniej wspomniano, w Spółce istnieje wydzielony adres poczty elektronicznej e-mail, dedykowany do doręczania Spółce dokumentów księgowych, który w trakcie wdrożenia zostanie skorelowany z elektronicznym systemem obiegu dokumentów.

Wprowadzanie dokumentów księgowych do systemu obiegu dokumentów będzie następować w momencie i w sposób wskazany w pkt a-c powyżej. Po wprowadzeniu dokumentu księgowego do systemu, system … w ramach wstępnej weryfikacji, będzie odczytywał każdorazowo dane alfanumeryczne dotyczące dokumentu księgowego, jak również dane dotyczące transakcji ujęte w dokumencie księgowym i będzie dokonywał weryfikacji. Weryfikacja dokonywana przez system będzie miała charakter weryfikacji formalnej, która w szczególności będzie polegała na: (i) weryfikacji kontrahenta, w tym m.in. statusu kontrahenta na gruncie podatku od towarów i usług, weryfikacji rachunku bankowego kontrahenta; (ii) weryfikacji czytelności dokumentu księgowego; (iii) weryfikacji elementów obligatoryjnych dokumentu księgowego. Ponadto, poza weryfikacją formalną, system … po odczycie danych alfanumerycznych dotyczących transakcji, zawartych na dokumencie księgowym, będzie również proponował prawidłowe zaksięgowanie dokumentu księgowego.

Po takiej wstępnej weryfikacji, system informatyczny każdorazowo przekaże dokument księgowy do zatwierdzenia merytorycznego operatorowi Spółki, które to zatwierdzenie będzie stanowiło wyłączną podstawę księgowania dokumentu księgowego. Operatorem Spółki, dokonującym zatwierdzenia merytorycznego dokumentu księgowego, będzie każdorazowo pracownik lub współpracownik Spółki, będący osobą posiadającą właściwą wiedzę, kompetencje i doświadczenie zawodowe, niezbędne do akceptacji merytorycznej dokumentu księgowego, w zależności od danego miejsca powstawania kosztów. Operator Spółki będzie każdorazowo sprawdzał poprawność dokonanego przez system … odczytu z dokumentu księgowego (ponowna weryfikacja formalna), a ponadto weryfikował zgodność dokumentu księgowego z ustalonymi przez strony warunkami handlowymi oraz realizacją świadczenia. Po akceptacji merytorycznej dokumentu księgowego w sposób określony powyżej, dokument zostanie zaewidencjonowany w systemie elektronicznego obiegu dokumentów jako gotowy do zaksięgowania. System uniemożliwia przesłanie do zaksięgowania dokumentów nie posiadających wymaganego kompletu akceptacji. Następnie dokument zostanie zaksięgowany w systemie finansowo księgowym Spółki. Księgowanie odbywa się sposób automatyczny, bez możliwości ingerencji w treść zapisu. Oryginał dokumentu w formie papierowej każdorazowo będzie podlegać zniszczeniu.

Odstępstwa od opisanej wyżej procedury kilkustopniowej akceptacji dokumentu księgowego mogą zostać wprowadzone między innymi w stosunku do faktur zakupu, które byłyby zgodne co do wszystkich danych określonych na fakturze z dokumentem zaakceptowanym wcześniej w ramach systemu, m.in.: (i) w przypadku zakupów dla których zgodnie z wewnętrzną procedurą Spółki wymagane jest zamówienie zakupu/zapotrzebowanie; (ii) faktur zakupu dla transakcji realizowanych w oparciu o zawarte przez Spółkę umowy terminowe (np. transakcja najmu i faktura z tytułu czynszu najmu). Jednakowoż we wszystkich przypadkach, w których Spółka dopuści możliwość wprowadzenia zautomatyzowanej procedury akceptacji przez system, zostaną zachowane zasady nienaruszalności, integralności i autentyczności dokumentu księgowego. Dokument księgowy będzie każdorazowo utrwalany w formie obrazu – trwałego zapisu na dysku we właściwym formacie uniemożliwiającym wprowadzanie zmian czy edycje (np. jpg, png, pdf i in.). Dokument księgowy w takiej postaci będzie zapisywany bądź to na serwerach należących do Spółki, bądź też na serwerach zewnętrznego dostawcy (w przypadku, gdy Spółka zdecyduje się skorzystać w tym zakresie z outsourcingu zewnętrznego i usług chmurowych). Miejsca te będą posiadały stosowne zabezpieczenia. Jak już wcześniej wspomniano możliwość zapisywania oraz wgląd do dokumentów będą miały tylko upoważnione osoby.

W każdym przypadku zapisany obraz dokumentu księgowego nie będzie podlegał jakimkolwiek zmianom/przetworzeniom i ingerencjom – będzie nienaruszalny. Nienaruszalność dokumentu księgowego będzie zapewniona każdorazowo w sposób automatyczny już od momentu jego wprowadzenia do systemu. Przedmiotowa nienaruszalność będzie możliwa do zweryfikowania w przyszłości, chociażby poprzez odczyt daty utworzenia i daty ostatniego zapisu. Po zaksięgowaniu dokumentu księgowego, system informatyczny, w zależności od przyjętego rozwiązania, uzupełni informacje dotyczące etykiety dokumentu o numer księgowy dokumentu, bądź umożliwi wyłącznie naniesienie odrębnego obrazu na zapisany dokument księgowy, którym to dodatkowym zapisem będzie numer księgowy w dzienniku (co czyni zadość dyspozycji określonej w art. 14 ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 217, ze zm., dalej jako „Ustawa o rachunkowości” lub „UoR”, zgodnie z którą zapisy w dzienniku muszą być kolejno numerowane, a sumy zapisów (obroty) liczone w sposób ciągły. Sposób dokonywania zapisów w dzienniku powinien umożliwiać ich jednoznaczne powiązanie ze sprawdzonymi i zatwierdzonymi dowodami księgowymi. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera zapis księgowy powinien posiadać automatycznie nadany numer pozycji, pod którą został wprowadzony do dziennika, a także dane pozwalające na ustalenie osoby odpowiedzialnej za treść zapisu).

Wersja elektroniczna każdego dokumentu księgowego przechowywana będzie przez Spółkę w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe odszukanie, jak również w sposób umożliwiający udostępnienie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, bądź też na odpowiednich nośnikach danych zapewniających dostęp do tych faktur, bądź też w wersji papierowej (w postaci wydruku wersji cyfrowej).

Porządkowo wskazać należy, że wszystkie dokumenty księgowe otrzymywane przez Spółkę będą przez nią przechowywane w formie elektronicznej przez okres nie krótszy niż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a więc przez co najmniej 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, w rozliczeniu którego została ujęta dana faktura/dokument księgowy.

W uzupełnieniu wniosku z 26 listopada 2021 r., odpowiadając na zadane pytania:

1. Spółka wskazuje, że opis zdarzenia przyszłego, jak również zadane pytanie dotyczą zarówno faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury (w szczególności: faktura, faktura uproszczona, faktura zaliczkowa, faktura korygująca, nota korygująca, duplikat faktury).

2. Spółka wskazuje, że w ramach stosowanego obiegu i przechowywania faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury, zapewnione zostaną: autentyczność pochodzenia, integralność treści, jak również czytelność tych dokumentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (we wniosku pytanie nr 1):

Czy planowany przez Spółkę model obiegu i przechowywania dokumentów księgowych w formie cyfrowej spełnia wymogi określone w przepisach ustawy o VAT, a w szczególności, czy dopuszczalne jest przechowywanie otrzymywanych przez Spółkę w różnych formach, w tym również w formie papierowej, dokumentów księgowych dających prawo do odliczenia podatku naliczonego (podatku VAT), wyłącznie w formie cyfrowej/elektronicznej (w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym przedstawionym powyżej) i niszczenie papierowych oryginałów po ich zaksięgowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dopuszczalne jest przechowywanie wyłącznie w formie elektronicznej dokumentów księgowych otrzymanych przez podatnika w różnych formach, w tym również formie papierowej, z zachowaniem prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku wdrożenia elektronicznego systemu obiegu dokumentów i procedury opisanej w zdarzeniu przyszłym powyżej.

Uzasadnienie prawne

Zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm., dalej jako „Ustawa o VAT” lub „Ustawa o podatku od towarów i usług”), podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 109b ust. 7, art. 130d ust. 3, art. 134 ust. 3, art. 138h ust. 3 i art. 138i ust. 8 Ustawy o VAT. Zgodnie zaś z art. 112a ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 112a ust. 2 Ustawy o VAT, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

W myśl art. 106m ust. 1 Ustawy o VAT, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Zgodnie z art. 106m ust. 2 i 3 Ustawy o VAT:

- przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury,

- przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 Ustawy o VAT).

Wskazuje się, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Ponadto zgodnie z art. 112a ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Jak wynika z powyższego, warunki określone w obowiązujących przepisach prawnych w zakresie przechowywania faktur ograniczają się do konieczności przechowywania ich w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność. Warunki te zostaną spełnione w opisanym zdarzeniu przyszłym. Jak wskazano powyżej, nieedytowalna wersja elektroniczna każdego dokumentu księgowego (skan) będzie wiernym odzwierciedleniem wersji papierowej. Wnioskodawca nadal będzie mógł zidentyfikować tożsamość sprzedawcy (autentyczność), żadne dane na dokumencie księgowym wymagane przepisami nie zostaną zmienione (integralność), a dokument elektroniczny będzie miał odpowiednią jakość, aby zapewnić pełną możliwość odczytu danych na fakturze (czytelność). Przechowywanie będzie odbywać się w sposób umożliwiający udostępnienie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, tych faktur (w formie skanów oryginalnej wersji papierowej lub dokumentów wytworzonych w formie elektronicznej). Wnioskodawca będzie miał również możliwość wydrukowania wersji elektronicznej na żądanie organów.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w obecnie obowiązujących przepisach regulujących kwestie przechowywania faktur brak jest jakichkolwiek przeszkód w zakresie przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej dokumentów księgowych otrzymanych w formie papierowej. W ocenie Wnioskodawcy, przepisy Ustawy o VAT wprost dopuszczają możliwość przechowywania faktur w dowolnej formie (papierowej lub elektronicznej), niezależnie od ich oryginalnej postaci. Porządkowo, odnosząc się do dokumentów niestanowiących faktury w rozumieniu art. 106a Ustawy o VAT, dających prawo do odliczenia, np. dokumentów celnych (papierowych), należy wskazać, że nie stosuje się do nich przepisów dotyczących przechowywania faktur zawartych w Ustawie o VAT. Wobec powyższego z punktu widzenia przepisów Ustawy o VAT nie ma przeciwskazań do ich elektronicznego przechowywania.

Reasumując, zdaniem Spółki dopuszczalne jest przechowywanie w formie elektronicznej dokumentów księgowych otrzymywanych przez Spółkę, bez względu na formę oryginalnego dokumentu (np. w formie papierowej), w ramach procedury wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego. Niedostępność (wskutek zniszczenia) oryginału dokumentu (w tym w szczególności formy papierowej dokumentu księgowego), nie powoduje, że dokument księgowy w sensie materialnym zostaje utracony, ponieważ jest przechowywany w formie elektronicznej. Tym samym dyspozycja art. 112a ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT nie zostaje naruszona, a sama forma w jakiej dokument jest przechowywany nie wpływa na prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych, które konsekwentnie wskazują, iż przechowywanie w formie elektronicznej faktur otrzymanych w dowolnej formie, zgodnie z przepisami (w tym w szczególności w formie papierowej), oraz niszczenie pierwotnych egzemplarzy papierowych jest dopuszczalne, jak również, że tak przechowywane faktury dają podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego (tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje następujące interpretacje: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 sierpnia 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.254.2021.1.PJ; Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 kwietnia 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.54.2021.3.AM; Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 lutego 2021 r., znak: 0114-KDIP4-3.4012.681.2020.2.RK; Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 grudnia 2020 r., znak: 0111 KDIB3-3.4012.636.2020.2.MAZ; czy też Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 września 2019 r., znak: 0112-KDIL1-3. 4012.320.2019.2.KS).

Powyższe stanowisko jest prezentowane również przez przedstawicieli doktryny prawa podatkowego, którzy twierdzą, że „obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość przechowywania faktur, w dowolny sposób. Przykładowo, w ocenie autora, zgodne z przepisami o VAT jest składowanie dokumentów zdigitalizowanych, których pierwotna forma papierowa zostanie zniszczona. Dopuszczalne jest przechowywanie faktur elektronicznych w tzw. chmurze (tzn. dostępne zdalnie, online, z urządzeń mobilnych, smartfonów itp.). Jednakże sposób ten, jak wymaga ustawodawca, ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego” (J. Matarewicz, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany. LEX 2021).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1), jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną – na podstawie art. 2 pkt 32 ustawy – jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy – w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przepis art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura – art. 106m ust. 3 ustawy.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług – art. 106m ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 106m ust. 5 ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub

2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Powyższy przepis określa technologiczne sposoby przesyłania faktur w postaci elektronicznej (kwalifikowany podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych EDI), które mocą ustawy uznane zostały przez prawodawcę za zapewniające autentyczność pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych. Wykorzystując jedną z powyższych metod podatnik może mieć pewność, że zapewnia spełnienie ww. przedmiotowych cech faktur. Wskazane metody są jednak tylko przykładowym wyliczeniem co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia/otrzymania faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

Zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

W myśl art. 112a ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie – w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Stosownie do art. 112a ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.

W myśl art. 112a ust. 4 ustawy, podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Należy stwierdzić, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w formie elektronicznej w dowolny sposób, który – jak tego wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Faktury otrzymane w formie papierowej również mogą być przechowywane w formie elektronicznej w dowolny sposób, przy czym sposób ten powinien odpowiadać wymogom wskazanym przez ustawodawcę (art. 106m oraz art. 112a ustawy o VAT).

Podkreślić należy szczególną rangę wymogu jaki ustawodawca stawia podatnikom poprzez treść art. 106m ust. 1 ustawy. Przesądza w nim, że to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Dopuszczalne są więc wszelkie metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.

Odnosząc się do podniesionej we wniosku kwestii innych dokumentów księgowych wyjaśnić należy, że ustawodawca określił w art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy podstawowe elementy składowe faktury wystawianej przez podatnika. Z kolei Minister Finansów, wykorzystując delegację zawartą w art. 106o ustawy, określił w § 3 pkt 1-5 rozporządzenia z 29 października 2021 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2021 r., poz. 1979) przypadki, w których faktury mogą uwzględniać mniejszy zakres informacji niż ten wynikający z art. 106e ustawy. Wyjaśnić należy, że dokumenty wymienione w tym przepisie można traktować na równi z fakturami tylko wtedy, gdy zawierają wszystkie wymagane elementy.

Jeżeli zatem otrzymywany przez Wnioskodawcę dokument źródłowy, potwierdzający poniesione wydatki na zakup towarów i usług, zawiera dane określone w przytoczonych powyżej przepisach, jest on fakturą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i stosują się do niego wszystkie regulacje odnośnie przechowywania faktur oraz odliczenia wykazanego w nim podatku naliczonego. Natomiast jeżeli dokument potwierdzający zakup nie zawiera ww. danych, to nie może zostać uznany za fakturę i nie znajdują do niego zastosowania regulacje dotyczące przechowywania faktur, zawarte w ustawie o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka planuje dokonać digitalizacji obiegu dokumentów księgowych i wdrożyć system wykorzystujący technologię optycznego rozpoznawania tekstu. Funkcjonowanie systemu będzie odbywało się w dwóch etapach: I – wprowadzanie dokumentów księgowych do systemu; II – weryfikacja i zatwierdzanie dokumentów księgowych w systemie. Wprowadzanie dokumentów księgowych do systemu elektronicznego będzie uzależnione od formy danego dokumentu księgowego oraz sposobu doręczenia go do Spółki. Dokumenty doręczane są: za pośrednictwem poczty elektronicznej (ma formę dokumentu utworzonego w postaci elektronicznej); w formie fizycznej (papierowej), najczęściej za pośrednictwem poczty tradycyjnej; przez pracowników przy użyciu aplikacji mobilnej. Tak przesłane dokumenty są przekazywany do weryfikacji. W wyjątkowych sytuacjach Spółka dopuszcza możliwość doręczenia pracownikowi Spółki elektronicznego dokumentu księgowego od dostawcy towarów/usług. Następnie taki dokument jest przesyłany przez pracownika Spółki na elektroniczną skrzynkę pocztową Spółki. Etap weryfikacji i zatwierdzania dokumentów księgowych w systemie będzie jednolity w każdym z opisanych przypadków. Poza wstępną weryfikacją przez system, jego weryfikacja formalna i merytoryczna przez właściwych pracowników Spółki będzie tożsama z procedurą weryfikacji i zatwierdzenia obowiązującą aktualnie w Spółce. Weryfikacja dokonywana przez system będzie miała charakter weryfikacji formalnej, która w szczególności będzie polegała na: (i) weryfikacji kontrahenta, w tym m.in. statusu kontrahenta na gruncie podatku od towarów i usług, weryfikacji rachunku bankowego kontrahenta; (ii) weryfikacji czytelności dokumentu księgowego; (iii) weryfikacji elementów obligatoryjnych dokumentu księgowego. Po takiej wstępnej weryfikacji, system informatyczny każdorazowo przekaże dokument księgowy do zatwierdzenia merytorycznego operatorowi Spółki. Operatorem Spółki, dokonującym zatwierdzenia merytorycznego dokumentu księgowego, będzie każdorazowo pracownik lub współpracownik Spółki, będący osobą posiadającą właściwą wiedzę, kompetencje i doświadczenie zawodowe, niezbędne do akceptacji merytorycznej dokumentu księgowego, w zależności od danego miejsca powstawania kosztów. Operator Spółki będzie każdorazowo sprawdzał poprawność dokonanego przez system odczytu z dokumentu księgowego (ponowna weryfikacja formalna), a ponadto weryfikował zgodność dokumentu księgowego z ustalonymi przez strony warunkami handlowymi oraz realizacją świadczenia. Po akceptacji merytorycznej dokumentu księgowego w sposób określony powyżej, dokument zostanie zaewidencjonowany w systemie elektronicznego obiegu dokumentów jako gotowy do zaksięgowania. System uniemożliwia przesłanie do zaksięgowania dokumentów nie posiadających wymaganego kompletu akceptacji. Następnie dokument zostanie zaksięgowany w systemie finansowo księgowym Spółki. Księgowanie odbywa się sposób automatyczny, bez możliwości ingerencji w treść zapisu. Oryginał dokumentu w formie papierowej każdorazowo będzie podlegać zniszczeniu. Odstępstwa od opisanej wyżej procedury kilkustopniowej akceptacji dokumentu księgowego mogą zostać wprowadzone między innymi w stosunku do faktur zakupu, które byłyby zgodne co do wszystkich danych określonych na fakturze z dokumentem zaakceptowanym wcześniej w ramach systemu, m.in.: (i) w przypadku zakupów dla których zgodnie z wewnętrzną procedurą Spółki wymagane jest zamówienie zakupu/zapotrzebowanie; (ii) faktur zakupu dla transakcji realizowanych w oparciu o zawarte przez Spółkę umowy terminowe (np. transakcja najmu i faktura z tytułu czynszu najmu). We wszystkich przypadkach, w których Spółka dopuści możliwość wprowadzenia zautomatyzowanej procedury akceptacji przez system, zostaną zachowane zasady nienaruszalności, integralności i autentyczności dokumentu księgowego. Dokument księgowy będzie każdorazowo utrwalany w formie obrazu – trwałego zapisu na dysku we właściwym formacie uniemożliwiającym wprowadzanie zmian czy edycje (np. jpg, png, pdf i in.). Dokument księgowy w takiej postaci będzie zapisywany bądź to na serwerach należących do Spółki, bądź też na serwerach zewnętrznego dostawcy (w przypadku, gdy Spółka zdecyduje się skorzystać w tym zakresie z outsourcingu zewnętrznego i usług chmurowych). Miejsca te będą posiadały stosowne zabezpieczenia. Jak już wcześniej wspomniano możliwość zapisywania oraz wgląd do dokumentów będą miały tylko upoważnione osoby. W każdym przypadku zapisany obraz dokumentu księgowego nie będzie podlegał jakimkolwiek zmianom/przetworzeniom i ingerencjom – będzie nienaruszalny. Nienaruszalność dokumentu księgowego będzie zapewniona każdorazowo w sposób automatyczny już od momentu jego wprowadzenia do systemu. Przedmiotowa nienaruszalność będzie możliwa do zweryfikowania w przyszłości, chociażby poprzez odczyt daty utworzenia i daty ostatniego zapisu. Po zaksięgowaniu dokumentu księgowego, system informatyczny, w zależności od przyjętego rozwiązania, uzupełni informacje dotyczące etykiety dokumentu o numer księgowy dokumentu, bądź umożliwi wyłącznie naniesienie odrębnego obrazu na zapisany dokument księgowy, którym to dodatkowym zapisem będzie numer księgowy w dzienniku.

Wersja elektroniczna każdego dokumentu księgowego przechowywana będzie przez Spółkę w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe odszukanie, jak również w sposób umożliwiający udostępnienie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, bądź też na odpowiednich nośnikach danych zapewniających dostęp do tych faktur, bądź też w wersji papierowej (w postaci wydruku wersji cyfrowej).

Wszystkie dokumenty księgowe otrzymywane przez Spółkę będą przez nią przechowywane w formie elektronicznej przez okres nie krótszy niż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a więc przez co najmniej 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, w rozliczeniu którego została ujęta dana faktura/dokument księgowy.

Spółka wskazała, że opis zdarzenia przyszłego, jak również zadane pytanie dotyczą zarówno faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury (w szczególności: faktura, faktura uproszczona, faktura zaliczkowa, faktura korygująca, nota korygująca, duplikat faktury). W ramach stosowanego obiegu i przechowywania faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury, zapewnione zostaną: autentyczność pochodzenia, integralność treści, jak również czytelność tych dokumentów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości przechowywania dokumentów księgowych (faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury; w szczególności: faktura, faktura uproszczona, faktura zaliczkowa, faktura korygująca, nota korygująca, duplikat faktury), dających prawo odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie w formie cyfrowej/ elektronicznej oraz niszczenie papierowych oryginałów po ich zaksięgowaniu.

Wersje elektroniczne oraz papierowe otrzymywanych przez Spółkę dokumentów księgowych (faktury oraz paragony i dokumenty spełniające definicję faktury) będą weryfikowane i akceptowane, a następnie zapisywane w formie obrazu (trwałego zapisu) i przechowywane w formie cyfrowej. Przy tym zapewniona będzie autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność przechowywanych cyfrowych wersji dokumentów. Dokumenty te (faktury oraz paragony i dokumenty spełniające definicję faktury) będą przechowywane do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób umożliwiający łatwe ich odszukanie. Wnioskodawca umożliwi ich udostępnienie organom podatkowym, za pomocą środków elektronicznych lub na odpowiednich nośnikach danych, lub też w postaci wydruku papierowego. Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje zatem, że Wnioskodawca wypełni – wymienione w art. 112a ustawy – warunki przechowywania otrzymanych faktur oraz paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury. Spółka wypełni również wymogi wskazane w art. 106m ustawy odnośnie zabezpieczenia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych dokumentów, które będą przechowywane wyłącznie w wersji elektronicznej.

Ponadto w zadanym pytaniu Wnioskodawca wskazał, że będące przedmiotem wniosku dokumenty księgowe (faktury oraz paragony i dokumenty spełniające definicję faktury) dają prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przy czym zauważyć należy, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione ani od rodzaju faktury (papierowa/ elektroniczna), ani od formy w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe. Prawidłowe przechowywanie dokumentów jest niezbędne do tego, aby podatnik nie utracił nabytego wcześniej prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku ewentualnej kontroli organów podatkowych, wymienionych w art. 112a ustawy, które to organy muszą mieć dostęp do otrzymanych przez podatnika faktur, w sposób wskazany w tym przepisie. Prawidłowość przechowywania faktur zostaje więc weryfikowana co do zasady przez organy podatkowe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka będzie miała możliwość przechowywania dokumentów księgowych (faktur, a także paragonów i dokumentów spełniających definicję faktury; w szczególności: faktura, faktura uproszczona, faktura zaliczkowa, faktura korygująca, nota korygująca, duplikat faktury), dających prawo odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie w formie cyfrowej/elektronicznej oraz niszczenie papierowych oryginałów po ich zaksięgowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ pragnie wskazać, że w zakresie przepisów podatku dochodowego od osób prawnych, objętych pytaniem nr 2, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.