Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 14 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji egzekucyjnej trzech działek niezabudowanych nr (`(...)`). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 23 listopada 2021 r. (daty wpływu 30 listopada 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o opłatę od wniosku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan, jako Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (`(...)`), postępowanie egzekucyjne pod sygn. akt (`(...)`) z wniosku wierzyciela (`(...)`) z siedzibą w (`(...)`), wobec Dłużnika (`(...)`) z siedzibą w (`(...)`). Postępowanie egzekucyjne skierowane zostało do nieruchomości stanowiącej własność Dłużnika, dla której sąd rejonowy w (`(...)`), VI wydział ksiąg wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (`(...)`), składającą się z niezabudowanych działek gruntowych o numerach (`(...)`), o łącznej powierzchni 50.934 m2.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (uchwała nr (`(...)`) Rady Miejskiej w (`(...)`) dla działek ustalono następujące funkcje:

- 3962 – FF.KD2Z teren dróg publicznych ulica zbiorcza oraz częściowo FF.33U, UC teren zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży 2000 m2,

- 3964 – FF.KD3Z teren dróg publicznych ulica zbiorcza oraz częściowo FF.24.MW, U teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,

- 3963/1 – FF.33 U, UC tereny zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 oraz częściowo FF.KD2Z teren dróg publicznych,

- 3963/2 – FF.33 U, UC tereny zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2.

18 czerwca 2021 r. członek zarządu dłużnej Spółki (`(...)`), w ramach toczącego postępowania (`(...)`) złożył oświadczenie, iż Spółka nie jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) (wpływ oświadczenia do Komornika: 13 lipca 2021 r.).

W toku postępowania egzekucyjnego (`(...)`) planowana jest sprzedaż zajętej nieruchomości, tj. w drodze licytacji publicznej, przewidzianej w przepisach kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego dla potrzeb postępowania egzekucyjnego (`(...)`), opisana powyżej nieruchomość została oszacowana na kwotę 9.677.200,00 zł netto.

W uzupełnieniu wskazał Pan że:

1. Nie ma Pan wiedzy na temat tego, czy Dłużnik –(`(...)`) z siedzibą w (`(...)`) był czynnym podatnikiem podatku VAT, a jeśli tak, to w jakim okresie. Z oświadczenia członka zarządu dłużnej Spółki z dnia 18 czerwca 2021 r. złożonego Komornikowi, wynika że na ww. dzień Spółka nie była podatnikiem podatku VAT. Kopia oświadczenia członka zarządu została dołączona do wniosku o wydania interpretacji.

2. Oznaczenie działek objętych księgą wieczystą (`(...)`) to (`(...)`)– wszelkie informacje które posiada Pan, na temat działek znajdują się w dokumentacji dołączonej do wniosku o wydanie interpretacji – operat szacunkowy sporządzony dnia 13 lipca 2021 r. przez rzeczoznawcę majątkowego (`(...)`) dla zajętej w toku niniejszego postępowania nieruchomości str. 4-7 oraz wydruk księgi wieczystej (`(...)`) (Dział 1-0), mapy, wypis i wyrys z rejestru gruntów, stanowiące integralną część operatu.

3. Sposób w jaki Dłużnik wszedł w posiadanie nieruchomości oznaczonej (`(...)`) – z treści księgi wieczystej Dział II – Własność, wynika, że podstawą do wpisania prawa własności nieruchomości była umowa sprzedaży sporządzona w formie aktu notarialnego Rep. (`(...)`) przez notariusza (`(...)`) w Kancelarii Notarialnej w (`(...)`). Treść księgi wieczystej jest jawna. Nie ma Pan natomiast wiedzy na temat szczegółów dotyczących nabycia nieruchomości, w tym w zakresie opodatkowania nabycia podatkiem VAT.

4. Nie ma Pan wiedzy na temat sposobów i celów do jakich Dłużnik wykorzystywał ww. nieruchomość od dnia nabycia. Zauważa Pan, że sprzedaż nieruchomości jeszcze nie nastąpiła. Podczas oględzin nieruchomości dokonanych przez Pana w dniu 4 listopada 2021 r. dla celów sporządzenia opisu i oszacowania nieruchomości, ustalono, że stan nieruchomości jest zgodny z operatem biegłego z dnia 13 lipca 2021 r., tj. nieruchomość jest niezabudowana, nie jest ogrodzona, ani oświetlona (str. 6 operatu).

5. Nie ma Pan wiedzy, czy Dłużnik wykorzystywał ww. nieruchomość w działalności gospodarczej.

6. Nie ma Pan wiedzy, czy Dłużnik udostępniał ww. nieruchomość osobom trzecim, czy w tym celu zwierał umowy i czy ewentualne udostępnianie było odpłatne, czy też nie.

7. Prowadził Pan udokumentowane działania, o których mowa w art. 43 ust. 21 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 t.j. z dnia 14 kwietnia 2021 r.) w celu uzyskania od Dłużnika niezbędnych informacji mających na celu ustalenie, czy planowana sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też będzie od tego podatku zwolniona. Na dwukrotne pisemne wezwanie (dnia 24 maja 2021 r. oraz dnia 28 czerwca 2021 r.) Dłużnik odpowiedział jedynie oświadczeniem z dnia 18 czerwca 2021 r. (kopia przesłana razem z wnioskiem o wydanie interpretacji).

Pytanie

Czy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Pana jako Komornika Sądowego przy Sądzie rejonowym w (`(...)`), pod sygn. Akt (`(...)`), sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT), czy też będzie zwolniona od tego podatku?

Jeśli zaś sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT, to czy ma Pan do ceny netto wskazanej w operacie szacunkowym doliczyć podatek VAT, a następnie pobrać go od kupującego i odprowadzić w imieniu Dłużnika do właściwego urzędu skarbowego?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: u. p. t. u.), opodatkowaniem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, szczegółowo zdefiniowana w art. 7 ust. 1 u. p. t. u., jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tym samym sprzedaż nieruchomości, na gruncie u. p. t. u., traktowana jest jak dostawa towaru. Mając na uwadze specyfikę postępowania egzekucyjnego, na mocy art. 18 u. p. t. u. wprowadzono instytucję płatnika podatku VAT, którym jest komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kpc.

W przypadku sprzedaży nieruchomości składającej się z kilku działek gruntowych, objętych jedną księgą wieczystą należy wskazać, że na gruncie u. p. t. u. sprzedaż każdej działki będzie traktowana jako odrębna transakcja, bowiem każda działka jest traktowana jak odrębny towar. Dlatego też do oceny skutków podatkowych należy traktować każdą z działek odrębnie.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, kiedy dostawa niezabudowanej nieruchomości podlega opodatkowaniu, a kiedy jest zwolniona z tego podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 u. p. t. u. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na gruncie art. 2 pkt 33 u. p. t. u przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Kluczowym zatem dla opodatkowania jest ustalenie, czy niezabudowana nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – z przeznaczeniem pod zabudowę, bądź czy wydano dla niej decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Tylko bowiem w takich okolicznościach dostawa niezabudowanej nieruchomości może być uznana za podlegającą opodatkowaniu. W pozostałych przypadkach dostawa nieruchomości podlega zwolnieniu od opodatkowania.

Kolejną istotną kwestią jest ustalenie, kiedy nieruchomość jest „przeznaczona pod zabudowę” w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. U. p. t. u. nie zawiera definicji „zabudowy”, a tym samym należy posłużyć się definicją zawartą w art. 3 pkt 1-4 ustawy prawo budowlane.

Jeśli działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została pod zabudowę obiektów wymienionych w przywołanym art. 3 pkt 1-4 prawa budowlanego, można uznać ją za „przeznaczoną pod zabudowę”. Przy czym istotne jest, aby możliwość zabudowy miała dla ternu podstawowe, dominujące znaczenie (wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/LU 55/19). Uwagi te mają również odniesienie do sytuacji, w której jedynie część działki jest objęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „przeznaczona pod zabudowę”. W takiej sytuacji kluczowe znaczenie ma, czy w części działki przeznaczonej pod zabudowę da się realizować przedsięwzięcie budowlane i czy funkcje związane z zabudową będą dla działki wiodące (wyrok NSA z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt i FSK 1115/13).

Ostatnią do rozważenia kwestą jest ustalenie, czy w sytuacji gdy dłużnik nie i jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT, komornik ma obowiązek opodatkować dostawę towarów dokonaną w toku postępowania egzekucyjnego.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 u. p. t. u. podlega opodatkowaniu VAT, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT.

Definicję podatnika podatku VAT zawiera art. 15 u. p. t. u., którego analiza prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT. Status podatnika podatku VAT wynika zatem z okoliczności dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, czy prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu u. p. t. u. Ponadto, w sytuacji gdy wartość transakcji przekroczy próg zwolnienia, o którym mowa w art. 113 u. p. t. u., bez wątpienia powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości objętej księgą wieczystą (`(...)`) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (`(...)`), wydział (`(...)`) ksiąg wieczystych, składającej się z działek nr (`(...)`) oraz (`(...)`) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w odniesieniu do każdej z ww. działek objętej księgą wieczystą.

W odniesieniu do żadnej z działek nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u. p. t. u., ponieważ wszystkie działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i każda z nich jest przeznaczona pod zabudowę – każda z działek stanowi teren budowlany, którego dostawa jest opodatkowana stawką 23%.

Brak rejestracji Dłużnika jako podatnika podatku VAT nie powoduje, że sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Biorąc pod uwagę powyższe, Komornik jako płatnik podatku VAT w związku z dostawą towarów dokonaną w ramach postępowania egzekucyjnego (art. 18 u. p. t. u.) jest zobowiązany doliczyć do ceny netto wskazanej w operacie szacunkowym podatek VAT w stawce 23%, pobrać go od Kupującego, a następnie odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540 z późn. zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

By czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był (jest) podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towarów podlegać będzie więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jako Komornik Sądowy sprzedaż licytacyjną nieruchomości – działek niezabudowanych. Dłużnikiem, którego majątek jest przedmiotem egzekucji (sprzedaży licytacyjnej nieruchomości), jest osoba prawna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Mając na uwadze fakt, iż dłużnikiem jest Spółka, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. Zatem przy dostawie ww. działek niezabudowanych nr (`(...)`) spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. działek niezabudowanych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje bowiem dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy :

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy :

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 z późn. zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym, w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Zatem, ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Podał Pan, że zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (uchwała nr (`(...)`) dla działek ustalono następujące funkcje:

- 3962 – FF.KD2Z teren dróg publicznych ulica zbiorcza oraz częściowo FF.33U.UC teren zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży 2000 m2,

- 3964 – FF.KD3Z teren dróg publicznych ulica zbiorcza oraz częściowo FF.24.MW, U teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,

- 3963/1 – FF.33 U, UC tereny zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 oraz częściowo FF.KD2Z teren dróg publicznych,

- 3963/2 – FF.33 U, UC tereny zabudowy usługowej, tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2.

Powyższe wskazuje więc, że ww. działki mające być przedmiotem planowanej sprzedaży licytacyjnej są terenem budowalnym, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Tym samym, planowana sprzedaż ww. działek w trybie licytacji komorniczej, w związku z ich przeznaczeniem w Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego pod zabudowę, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Pana w drodze licytacji komorniczej ww. działek niezabudowanych będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazał Pan we wniosku nie posiada Pan informacji (wiedzy) na pytania od pkt 3) do 5). Podał Pan, że prowadził udokumentowane działania, o których mowa w art. 43 ust. 21 z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Dz.U.2021.685) w celu uzyskania od dłużnika niezbędnych informacji mających na celu ustalenie, czy planowana sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też będzie od tego podatku zwolniona. Na dwukrotne pisemne wezwanie (dnia 24 maja 2021 r. oraz dnia 28 czerwca 2021 r.) dłużnik odpowiedział jedynie oświadczeniem z 18 czerwca 2021 r., a z oświadczenia Członka Zarządu dłużnej Spółki z dnia 18 czerwca 2021 r. wynika, tylko, że na ww. dzień Spółka nie była podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia nie będą spełnione, o ile faktycznie podjęte przez Pana udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Komornika nie była przedmiotem interpretacji.

Tym samym, sprzedaż przedmiotowych działek niezabudowanych w drodze licytacji komorniczej będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

W tych okolicznościach należy się zgodzić z Pana twierdzeniem, że „jako płatnik podatku VAT w związku z dostawą towarów dokonaną w ramach postępowania egzekucyjnego (art. 18 u. p. t. u.) komornik ma do ceny netto wskazanej w operacie szacunkowym doliczyć podatek VAT, a następnie pobrać go od kupującego i odprowadzić w imieniu dłużnika do właściwego urzędu skarbowego”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuję Pana, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji, nie podejmuje się wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Pana do wniosku załączniki, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Wskazuję również, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).