0111-KDIB3-2.4012.824.2021.1.MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2021 r. (data wpływu 13 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zlikwidowania kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zlikwidowania kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność gospodarczą jako indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 86.22.Z. W 2015 roku Wnioskodawca zainstalował kasę fiskalną. W 2021 roku Wnioskodawca zaprzestał świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca świadczy usługi medyczne na rzecz podmiotu leczniczego, dla którego wystawia co miesiąc fakturę. W niektórych miesiącach świadczy także usługi na rzecz innych firm.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaprzestaniem świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca może zlikwidować kasę fiskalną?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa że może zlikwidować kasę fiskalną.

Art. 111 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mówi o obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z kolei w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28.12.2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w § 4 jest mowa o tym, że nie stosuje się zwolnień z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej dla podmiotów świadczących usługi w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia.

Według Wnioskodawcy zapisy zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28.12.2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących dotyczą wyłącznie podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Wynika to z przepisu nadrzędnego wobec rozporządzenia czyli z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z faktem, że Wnioskodawca obecnie świadczy usługi wyłącznie na rzecz firm, to kasa fiskalna jest nieużywana i Wnioskodawca uważa, że może ją zlikwidować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność gospodarczą jako indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska PKD 86.22.Z. W 2015 roku zainstalował kasę fiskalną. W 2021 roku Wnioskodawca zaprzestał świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obecnie świadczy usługi medyczne na rzecz podmiotu leczniczego, dla którego wystawia co miesiąc fakturę. W niektórych miesiącach świadczy także usługi na rzecz innych firm.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości likwidacji kasy rejestrującej w sytuacji zaprzestania dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego konieczne jest nawiązanie do cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Z jego treści jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie występuje w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Jak wynika z powyższego obowiązek ten uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlegać będzie ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W opisie okoliczności niniejszej sprawy Wnioskodawca wyraźnie zaznaczył, że w 2021 r. zaprzestał świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obecnie świadczy usługi medyczne na rzecz podmiotu leczniczego lub innych firm.

Odnosząc się więc do opisanego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że skoro u Wnioskodawcy nie występuje sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ani też na rzecz rolników ryczałtowych, to w niniejszej sytuacji brak jest sprzedaży podlegającej obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Zatem Wnioskodawca, w związku z zaprzestaniem dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej może zrezygnować z kasy rejestrującej.

W konsekwencji powyższego należy zgodzić się z zajętym przez Wnioskodawcę stanowiskiem w myśl którego Wnioskodawca może zlikwidować kasę rejestrującą.

Na marginesie zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Ponadto kwestie dotyczące postępowania w przypadku zakończenia używania kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 ze zm.).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,** za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.