0111-KDIB3-2.4012.732.2021.2.ASZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 września 2021 r. (data wpływu 14 września 2021 r.), , uzupełnionym pismem z 23 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż działek należy uznać za sprzedaż części majątku osobistego i jako czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

14 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż działek należy uznać za sprzedaż części majątku osobistego i jako czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem z 23 listopada 2021 r. (data wpływu 30 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 18 listopada 2021 r. znak: (`(...)`).

We wniosku złożonym przez:

– Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana J.;

– Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pani G.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lipca 1998 r. Wnioskodawcy zakupili od osoby fizycznej niezabudowaną działkę budowlaną o pow. 700 m2 z przeznaczeniem na cele własne. Działka położona jest w miejscowości (`(...)`) Gmina (`(...)`). Następnie 11 września 1998 r. Wnioskodawcy zakupili od Gminy (`(...)`) dwie działki o charakterze rolnym i o łącznej powierzchni 4100 m2. Działki te przylegają do wcześniej zakupionej działki o pow. 700 m2 , a drugi zakup miał na celu powiększenie powierzchni działek z przeznaczeniem całości pod planowaną zabudowę rodzinną dla dwóch córek Wnioskodawców.

Nabycie ww. działek nie miało na celu ich późniejszej odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT (podatek od towarów i usług). Działki zostały zakupione na cele własne z planowanym przeznaczeniem pod przyszłą zabudowę jednorodzinną dla dzieci Wnioskodawców, które w owym czasie były jeszcze niepełnoletnie.

Zakupione działki – tj. działka o charakterze budowlanym jak i dwie dokupione działki jako grunty rolne nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane, a ustalane corocznie przez Urząd Gminy w Z. podatki od nieruchomości były przez Wnioskodawców zawsze terminowo opłacane.

W 2019 roku córki Wnioskodawców, już jako osoby pełnoletnie stwierdziły, że nie są zainteresowane budową domów jednorodzinnych na omawianych działkach. Wnioskodawcy podjęli więc decyzję o sprzedaży tej części wspólnego małżeńskiego majątku Wnioskodawców. Dwie działki o charakterze rolnym o łącznej powierzchni 4100 m2 , były obarczone pewnymi wadami, które uniemożliwiały ich racjonalną zabudowę budynkami jednorodzinnymi a mianowicie:

- przez środek działek przebiegała napowietrzna linia energetyczna,

- działki były dwoma wąskimi pasami przylegającymi do siebie, bez możliwości dojazdu z drogi publicznej.

Uporządkowanie i usunięcie wad polegało na przebudowie (skablowaniu) fragmentu energetycznej linii napowietrznej w obrębie działek i na nowym podziale geodezyjnym dzięki któremu zostały wydzielone trzy niezależne działki budowlane oraz działka dojazdowa gwarantującą swobodny dojazd do wydzielonych działek.

Przebudowę kolidującego odcinka napowietrznej linii energetycznej Wnioskodawcy wykonali własnym kosztem i staraniem. Lokalny Zakład Energetyczny nie uczestniczył w kosztach przebudowy, mimo wielokrotnego starania Wnioskodawców o współuczestnictwo w inwestycji. Zakład energetyczny natomiast zażądał przekazania na ich stan wykonanej przez Wnioskodawców przebudowy jak i materiałów porozbiórkowych ze starej linii napowietrznej. Cały zakres robót został wykonany zgodnie z procedurami Zakładu i wraz z odbiorem technicznym przebudowany odcinek został przyjęty na stan majątku Zakładu. Geodezyjny podział nieforemnych (niemożliwych do zabudowy) działek, został także wykonany własnym kosztem i staraniem po uprzednim zatwierdzeniu projektu podziału przez Urząd Gminy. W wyniku podziału geodezyjnego zostały wydzielone trzy działki pod zabudowę jednorodzinną oraz działka dojazdowa.

W kolejnym kroku działania Wnioskodawców, wystąpili do Urzędu Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek, następnie wykonali projekty architektoniczno-budowlane parterowych domków jednorodzinnych i uzyskali decyzje o pozwoleniu na budowę dla trzech wydzielonych działek. Mimo uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, wydzielone działki dalej zachowują charakter rolny. Wynika to z obowiązującego stanu prawnego, który przewiduje dwustopniowe działanie w celu odrolnienia działek – dla potrzeb uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę uzyskano zgodę na odrolnienie, którą wydał Starosta Powiatu, natomiast właściwe odrolnienie nastąpi po wybudowaniu budynku na działce i po geodezyjnym wydzieleniu części działki przewidzianej do odrolnienia. Cała powierzchnia działki na której został wybudowany budynek nie musi podlegać odrolnieniu. Tak przygotowane działki Wnioskodawcy wystawili do sprzedaży poprzez podanie informacji na banerze reklamowym umieszczonym na terenie działek.

W uzupełnieniu Wnioskodawca odpowiedział na zadane we wniosku pytania w podany niżej sposób.

Numery działek które będą przedmiotem planowanej sprzedaży są następujące: x; x; x; x i x.

W dniu 1 lipca 1998 r Zainteresowani zakupili od osoby fizycznej niezabudowaną działkę budowlaną nr x o pow. 700 m2 z przeznaczeniem na cele własne. Następnie 11 września 1998 r. Zainteresowani zakupili od Gminy dwie działki o charakterze rolnym nr x i nr x i o łącznej powierzchni 4100 m2. Działki te przylegały do wcześniej zakupionej działki nr x. Drugi zakup miał na celu powiększenie powierzchni działek z przeznaczeniem całości pod planowaną zabudowę rodzinną dla dwóch córek Zainteresowanych, które w owym czasie były jeszcze niepełnoletnie.

W 2019 roku córki Zainteresowanych, już jako osoby pełnoletnie stwierdziły, że nie są zainteresowane budową domów jednorodzinnych na ww. działkach. Zainteresowani podjęli więc decyzję o podziale działek nr x i x, na mniejsze i późniejszej ich sprzedaży. W wyniku podziału geodezyjnego powstały działki budowlane docelowe o nr x; x i x oraz działka dojazdowa do tych trzech działek oznaczona nr x. Działka nr x zachowała swój pierwotny numer, bo nie podlegała podziałowi geodezyjnemu.

Nieruchomości o których jest mowa we wniosku są majątkiem osobistym Zainteresowanych i są objęte małżeńską współwłasnością majątkową.

Zainteresowani nie prowadzą działalności gospodarczej, oboje są emerytami. Zainteresowani byli projektantami budownictwa lądowego, ale nie byli w żaden sposób związani z usługami deweloperskimi.

Zainteresowani nie posiadają innych nieruchomości, które chcieliby w przyszłości przeznaczyć do sprzedaży.

Na pytanie „Czy Pan lub Małżonka dokonywali już wcześniej sprzedaży innych nieruchomości, jeśli tak to należy podać:

a) Ile i jakie to nieruchomości?

b) Kiedy i w jaki sposób Pan/Małżonka weszli w posiadanie tych nieruchomości?

c) Czy Pan lub Małżonka z tytułu ich sprzedaży odprowadzali podatek VAT, składali deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?”

Wnioskodawca odpowiedział: „W 2015 roku sprzedaliśmy lokal mieszkalny o pow. użytkowej 53 m3 zlokalizowany w budynku wielorodzinnym w (`(...)`), lokal ten był naszą wspólną własnością małżeńską, który kupiliśmy (na rynku wtórnym) w 2002 roku.

W 2016 roku kupiliśmy nowy lokal mieszkalny w budynku wielorodzinnym, którego jesteśmy aktualnie właścicielami.

Z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego nie odprowadzaliśmy podatku VAT ani nie składaliśmy deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.”

Na pytanie: „Czy poza podaniem informacji na banerze reklamowym, zamieszczał Pan lub Małżonka ogłoszenia o sprzedaży działek?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Ogłoszenie o sprzedaży działek zamierzamy wykonać na banerze umieszczonym na terenie działek w (`(...)`).”

Na pytanie: „W jakim celu dokonywał Pan lub Małżonka takich czynności jak: uporządkowanie i usunięcie wad polegających na przebudowie fragmentu energetycznej linii napowietrznej w obrębie działek, nowy podział geodezyjny dzięki któremu zostały wydzielone trzy niezależne działki budowlane oraz działka dojazdowa do wydzielonych działek, wystąpienie do Urzędu Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek, wykonanie projektów architektoniczno-budowlanych domków jednorodzinnych oraz uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla trzech wydzielonych działek?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Napowietrzna linia energetyczna przebiegała przez środek naszych działek i stan taki uniemożliwiał praktycznie jakąkolwiek zabudowę kubaturową na działkach. Działki o pierwotnych (przed podziałem geodezyjnym) nr x i x były dwoma wąskimi pasami przylegającymi do siebie, bez możliwości dojazdu z drogi publicznej. Podział geodezyjnym był koniecznością urbanistyczną, dzięki któremu zostały wydzielone trzy niezależne działki budowlane oraz działka dojazdowa gwarantującą swobodny dojazd do wydzielonych działek z drogi publicznej. Koncepcja podziału geodezyjnego była wcześniej zatwierdzona przez Urząd Gminy - zgodnie z obowiązującymi przepisami. Małżonka i ja byliśmy projektantami (małżonka jest architektem a ja inż. budownictwa lądowego - obecnie jesteśmy emerytami), mieliśmy zatem wiedzę o wadliwości naszych działek i stąd nasze działania w zakresie uporządkowania terenu przed sprzedażą. Jako projektanci wykonaliśmy własnym sumptem w 2018/2019 roku projekty domków jednorodzinnych dla trzech działek tj. nr x; x i x oraz uzyskaliśmy decyzje pozwolenia na budowę. Mieliśmy wiedzę w tym zakresie, więc podjęliśmy decyzję, że w ten sposób ułatwimy przyszłemu nabywcy działki podjęcie decyzji o kupnie, pokazując m.in. jak może wyglądać jej optymalne zagospodarowanie. W projekty domków włożyliśmy całe nasze doświadczenie zawodowe, kierując się zasadą niskich kosztów budowy oraz niskich kosztów użytkowania budynków. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek było konieczne do wykonania projektu domku i projektu zagospodarowania działek.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek z przeznaczeniem pod zabudowę należy traktować jako jednorazową sprzedaż części majątku osobistego nie podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Zainteresowanych**:**

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działa) jako podatnik.

Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Decydującym kryterium jest tutaj powtarzalność czynności. Sprzedaż Wnioskodawcy działek, jako części wspólnego małżeńskiego majątku jest czynnością wykonywaną jednorazowo i nie ma charakteru transakcji którą można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego Wnioskodawcy mogą uważać, że nie są podatnikiem podatku od towarów i usług jako osoby fizyczne dokonujące jednorazowej transakcji. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, także nie pozwala na uznanie nas za podatników w zakresie tych czynności. Dodatkowo można wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą jednorazowa sprzedaż części majątku osobistego współmałżonków, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawcy wnioskują o uznanie, że nabycie przez nich gruntu przed ponad dwudziestu laty dla celów własnych oraz to, że grunt nie był wykorzystywany do celów jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym rolniczej oraz że w trakcie posiadania gruntu został on podzielony na mniejsze działki budowlane z przeznaczeniem do sprzedaży, nie powoduje iż czynność sprzedaży można traktować w tych okolicznościach jako działalność gospodarczą.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle obowiązujących przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podsumowując przedstawione przez Wnioskodawców zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie, Wnioskodawcy wnoszą o uznanie stanowiska, że sprzedaż przedmiotowych dziatek należy uznać za sprzedaż części ich majątku osobistego i jako czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz, że nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe**.**

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego z późn. zm.). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, w myśl powołanych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. By dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej, należy również uznać za działalność gospodarczą, nawet w sytuacji gdyby działalność ta faktycznie nie została rozpoczęta.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 1 lipca 1998 r. Zainteresowani zakupili od osoby fizycznej niezabudowaną działkę budowlaną nr x z przeznaczeniem na cele własne. Następnie 11 września 1998 r. Zainteresowani zakupili od Gminy dwie działki o charakterze rolnym nr x i nr x. Działki te przylegały do wcześniej zakupionej działki nr x. Drugi zakup miał na celu powiększenie powierzchni działek z przeznaczeniem całości pod planowaną zabudowę rodzinną dla dwóch córek Zainteresowanych, które w owym czasie były jeszcze niepełnoletnie. W 2019 r. córki Zainteresowanych stwierdziły, że nie są zainteresowane budową domów jednorodzinnych na ww. działkach. Zainteresowani podjęli więc decyzję o podziale działek nr x i x, na mniejsze i późniejszej ich sprzedaży. W wyniku podziału geodezyjnego powstały działki budowlane docelowe o nr x; x i x oraz działka dojazdowa do tych trzech działek oznaczona nr x. Działka nr x zachowała swój pierwotny numer, bo nie podlegała podziałowi geodezyjnemu. Działki są objęte małżeńską współwłasnością majątkową.

Rozpatrując kwestię opodatkowania sprzedaży działek, należy wskazać, że jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowaną transakcje przez np. podniesienie wartości działki wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu nieruchomości.

Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Zainteresowanych sprzedaż opisanych we wniosku działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działek – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – należy traktować jako dostawę towarów, która objęta jest przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowani (Sprzedający) w niniejszym przypadku będą działali w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Sprzedający podejmują (podjęli) w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania. W rozpatrywanej sprawie aktywność Sprzedających, wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Sprzedających w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zainteresowani podjęli działania mające na celu uatrakcyjnienie przedmiotu sprzedaży przez:

- uporządkowanie i usunięcie wad polegających na przebudowie (skablowaniu) fragmentu energetycznej linii napowietrznej w obrębie działek, aby umożliwić jakąkolwiek zabudowę kubaturową

- nowy podział geodezyjny działek dzięki któremu zostały wydzielone trzy niezależne działki budowlane i działka dojazdowa gwarantującą swobodny dojazd do wydzielonych działek

- wystąpienie do Urzędu Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek

- wykonie projektów architektoniczno-budowlane parterowych domków jednorodzinnych

- uzyskanie decyzje o pozwoleniu na budowę dla trzech wydzielonych działek

- uzyskanie zgody Starosty na odrolnienie działek.

W kontekście przedstawionych wyżej informacji należy wskazać, że Zainteresowani podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami. Należy więc uznać Zainteresowanych za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT należy stwierdzić, że nastąpiła dostawa towarów oraz uznać podmiot dokonujący dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie należy uznać, że Zainteresowani wykonali szereg następujących po sobie czynności, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu nieruchomości. Fakt ten podnoszą sami Zainteresowani wskazując, że mieli wiedzę o wadliwości swoich działek i stąd ich działania w zakresie uporządkowania terenu przed sprzedażą. Zdecydowali o wykonaniu projektów domków jednorodzinnych (jako projektanci), bowiem w ten sposób chcieli ułatwić przyszłemu nabywcy podjęcie decyzji o kupnie pokazując m.in. jak może wyglądać optymalne zagospodarowanie działki.

Wszystkie wskazane we wniosku okoliczności (całokształt planowanego zdarzenia przyszłego) w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Zainteresowanych zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności w odniesieniu do majątku osobistego. Nie ulega wątpliwości, że tak szeroko zakrojony zakres przygotowania działek do sprzedaży nie jest typowy dla działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zarządzania majątkiem osobistym – prywatnym.

Przedstawiona we wniosku aktywność Zainteresowanych wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przeznaczonych do sprzedaży działek, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Sprzedający działa jako podatnik VAT. W świetle powyższego należy wskazać, że Zainteresowani, w zakresie sprzedaży opisanych działek, dokonają zbycia majątku wykorzystywanego de facto w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, Zainteresowani dokonując sprzedaży działek, nie będą korzystali z prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie będzie to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Podejmowane przez Zainteresowanych działania oraz dokonywane czynności, wykluczają sprzedaż opisanych działek w ramach zarządu majątkiem prywatnym (osobistym).

Podsumowując, planowana sprzedaż opisanych działek będzie stanowiła dostawę dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Sprzedający działają jako podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż tych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.