0111-KDIB3-2.4012.728.2021.2.MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) uzupełnionym pismem z 7 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę rejestrującą online – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

9 listopada 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę rejestrującą online. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 października 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.728.2021.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 9 listopada 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi kawiarnię, w ramach której sprzedaje czekoladowe pralinki, desery (lody, ciasta, torty), kawę oraz czekoladę do picia itp. (…). Wnioskodawca nie przygotowuje posiłków na życzenie klienta. Kawę i herbatę Wnioskodawca sprzedaje „na wynos”, jak i do spożycia na miejscu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gastronomicznej, w ramach której serwowane są posiłki na ciepło.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi usługi, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), tj. związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne.

W ramach prowadzonej działalności polegającej na zakupie od producenta i odsprzedaży gotowych lodów, ciast, tortów, pralinek. Desery - lody, ciasta, torty (które Wnioskodawca przechowuje w zamrażarce i w lodówce) są podawane w naczyniach i dekorowane dodatkami przed podaniem. Sprzedaż tych produktów jest również prowadzona na wynos, po zapakowaniu w opakowanie.

W ramach prowadzonej działalności polegającej na zakupie od producenta i odsprzedaży napoi zimnych i gorących. Napoje gorące do picia przygotowywane są na miejscu na bazie półproduktów (np. kawa, herbata, czekolada) są podawane w naczyniach i dekorowane dodatkami przed podaniem. Napoje zimne do picia (woda, soki, koktajle) są podawane w naczyniach. Sprzedaż tych produktów jest również prowadzona na wynos, w opakowaniach jednorazowych, na życzenie klienta.

Wnioskodawca prowadzi ewidencje sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym wejściem od 1 lipca 2020 roku przepisów ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) dotyczącej kas fiskalnych online w gastronomii (art 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT) Wnioskodawca podlega obowiązkowi wymiany drukarek fiskalnych na drukarki online?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gastronomicznej uważa, że nie podlega obowiązkowi wymiany kasy fiskalnej na kasę fiskalną on-line od 1 lipca 2021 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059).

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania był dzień 1 stycznia 2021 r.

Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii byli obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas on-line od 1 stycznia 2021 r.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi kawiarnię, w ramach której sprzedaje czekoladowe pralinki, desery (lody, ciasta, torty), kawę oraz czekoladę do picia itp. (…). Wnioskodawca nie przygotowuje posiłków na życzenie klienta. Kawę i herbatę Wnioskodawca sprzedaje „na wynos”, jak i do spożycia na miejscu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gastronomicznej, w ramach której serwowane są posiłki na ciepło.

Prowadzi usługi, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, tj. związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne.

Desery - lody, ciasta, torty są podawane w naczyniach i dekorowane dodatkami przed podaniem. Sprzedaż tych produktów jest również prowadzona na wynos, po zapakowaniu w opakowanie. Napoje gorące do picia przygotowywane są na miejscu na bazie półproduktów (np. kawa, herbata, czekolada) są podawane w naczyniach i dekorowane dodatkami przed podaniem. Napoje zimne do picia (woda, soki, koktajle) są podawane w naczyniach. Sprzedaż tych produktów jest również prowadzona na wynos, w opakowaniach jednorazowych, na życzenie klienta.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy podlega obowiązkowi wymiany drukarek fiskalnych na drukarki online.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 stycznia 2021 r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego – aby ustalić, czy dany podmiot został objęty obowiązkiem ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „stacjonarnej placówki gastronomicznej”.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług), który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy:

- punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,

- w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,

- dostępne są naczynia i sztućce,

- produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),

- w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.

Dział 56.10.A. PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.

Pod pojęciem gastronomii – zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) – należy rozumieć „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”, natomiast placówka gastronomiczna – w ślad za definicją stosowaną w statystyce publicznej – to zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów gotowych do spożycia na miejscu i na wynos. Z kolei punkt gastronomiczny to placówka prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje również usługi przygotowywania i podawania napojów.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia: przygotowywanie i podawanie napojów (56.30.Z).

Lokal gastronomiczny (kawiarnia), w którym Wnioskodawca prowadzi opisaną powyżej działalność polegającą na podawaniu do spożycia na miejscu (w lokalu) jak i na wynos napojów: kawa, czekolada do picia oraz desery (lody, ciasta, torty), spełnia zatem definicję stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Działalność gastronomiczna nie ogranicza się wyłącznie do „przygotowywania posiłków na ciepło”. Ponadto ponieważ usługami związanymi z wyżywieniem są nie tylko usługi przygotowania i podawania posiłków, ale również usługi przygotowania i podawania napojów, wskazana sprzedaż stanowi świadczenie usług, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, a więc sprzedaż, która od 1 stycznia 2021 r. winna być ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy on-line.

Mając zatem na uwadze cytowane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, w którym to Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż prowadzi usługi, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne – wskazać należy, że Wnioskodawca miał obowiązek wymiany kasy fiskalnej na kasę rejestrującą on-line i ewidencjonowania przy jej użyciu prowadzonej sprzedaży usług związanych z wyżywieniem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,** za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.