Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 1 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zwrotu odliczonego podatku VAT (podatek od towarów i usług) od towarów nabytych do przedsiębiorstwa będącego przedmiotem planowanej darowizny na rzecz syna. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 listopada 2021 r. (wpływ 29 listopada 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od wielu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z siedzibą w … (adres prowadzenia działalności: ul. … w …) pod firmą: …. Jest to głównie działalność handlowa określonymi produktami (hurtownia głównie koszy wiklinowych do różnorodnych potrzeb klientów). Wnioskodawca działalność gospodarczą prowadzi bez własnych nieruchomości lub ich części, prawa wieczystego użytkowania gruntów itp., natomiast korzysta z najmu obcych składników majątkowych. Jednocześnie nie zatrudnia żadnych pracowników, gdyż korzysta z pracy firmy zstępnego (o firmie tej mowa poniżej). Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym od nabywanych do swojego przedsiębiorstwa towarów i usług odlicza ten podatek. Wnioskodawca prowadzi księgi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca ma zamiar przedmiotową działalność gospodarczą zakończyć, z tym że zamiast całkowitej likwidacji przedsiębiorstwa dotyczącego tej działalności, chce całość tego przedsiębiorstwa przekazać zstępnemu (synowi), który także prowadzi własną działalność gospodarczą pod firmą … w branży budowlanej, w zakresie usług, głównie na rzecz firmy Wnioskodawcy. Przedmiotem planowanej darowizny przedsiębiorstwa będzie jego całość w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, to jest składniki majątkowe i niemajątkowe stanowiące organizacyjną, finansową i funkcjonalną całość posiadającą zdolność samoistnego prowadzenia działalności gospodarczej. Całość ta będzie obejmować nazwę (…), tajemnicę przedsiębiorstwa, składniki materialne w postaci głównie zapasów (przy których nabyciu Wnioskodawca odliczał podatek VAT) i środków pieniężnych ewentualnie innych (jeżeli będą) środków obrotowych, umowy cywilnoprawne, w tym: dotychczasowego najmu nieruchomości niezbędnej do prowadzenia działalności oraz umowy leasingu samochodu wykorzystywanego do działalności przedsiębiorstwa, księgi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (m.in. w aspekcie ich przechowywania i przechowywania dowodów źródłowych: faktur, rachunków, zawartych umów itp. przez okres wskazany przepisami prawa jako niezbędny). Jeżeli chodzi natomiast o zobowiązania (z tytułu dostaw i usług) planowana umowa darowizny nie będzie obejmować ich przejęcia przez obdarowanego, który będzie za nie odpowiadać według zasady odpowiedzialności solidarnej z darczyńcą (Wnioskodawcą).

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że nabywca przedsiębiorstwa na bazie nabytych w drodze otrzymanej darowizny składników majątku składających się na to przedsiębiorstwo będzie kontynuował działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Pytanie

Czy Wnioskodawca przekazując darowiznę całego przedsiębiorstwa zstępnemu (synowi) zobowiązany jest do zwrotu podatku od towarów i usług (VAT) od towarów nabytych do tego będącego przedmiotem planowanej darowizny przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy Wnioskodawca VAT ten przy nabywaniu towarów jako zarejestrowany czynny podatnik VAT odliczał? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawca w zakresie odpowiedzi na pytanie 1 wyraża swoje stanowisko według własnej oceny prawnej, że podatek od towarów i usług (VAT) od zapasów (głównie towarów handlowych), które nabył do prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w przypadku darowizny tegoż przedsiębiorstwa w całości, nie będzie podlegał przez niego zwróceniu.

Ocenę prawną prowadzącą do takiego stanowiska Wnioskodawca wywodzi z wykładni językowej przepisów ustawy VAT, która jest następująca: Darowizny co do zasady są opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 7 ust. 2 pkt. 1 i 2 ustawy VAT w związku z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, gdyż „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności (`(...)`) wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”. (Wnioskodawca pomija wykładnię art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, gdyż planowana darowizna nie będzie dotyczyć żadnej z kategorii osób wymienionych w tym przepisie). Z powołanej normy wynika jednoznacznie konieczność opodatkowania podatkiem VAT przedmiotu darowizny jeżeli nabycie lub wytworzenie tego przedmiotu wiązało się dla podatnika – darczyńcy z prawem do odliczenia VAT. Jednocześnie ustawodawca w art. 6 pkt. 1 ustawy VAT „zastrzegł”, że „przepisów ustawy nie stosuje się do: transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.” Interpretując ten przepis w sposób ścisły, Wnioskodawca uważa, że skoro użyto słowa „przepisów ustawy”, to znaczy, że wszystkich (a nie jakichś konkretnych, wybranych itd.) przepisów ustawy, a więc również powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT. Jeżeli więc na mocy art. 6 pkt 1 ustawy VAT nie stosuje się również przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, to znaczy, że darowizna towarów, w stosunku do których przysługiwało darczyńcy prawo do odliczenia przy ich nabyciu lub wytworzeniu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bo nie ma w ogóle podstawy prawnej do takiego opodatkowania. Pewne wątpliwości może co prawda wzbudzać wynikające z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy VAT powiązanie prawa do odliczenia podatku VAT z wykorzystaniem nabytych towarów lub usług do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (należnym), ale z jednej strony w czasie tego nabycia podatnik, konkretnie Wnioskodawca dokonywał tego nabycia w celu posłużenia się jego przedmiotem (towarami lub usługami) do czynności opodatkowanych, z drugiej strony w czasie ich zbycia (planowanej darowizny) do transakcji nieodpłatnego przekazania całości przedsiębiorstwa obejmującej także przedmiot tych nabyć zastosowanie będzie mieć art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wyłączający wszystkie przepisy tej ustawy, a więc również przepis art. 86 ust. 1 stanowiący o związku podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Zatem przepis art. 6 pkt 1 ustawy VAT wyłączający również art. 86 ust. 1 tej ustawy przy darowiźnie przedsiębiorstwa (w całości) powoduje, że brak jest również podstawy prawnej do korekty (zwrotu) podatku naliczonego od zakupów towarów (lub usług) przekazanych w darowiźnie przedsiębiorstwa stanowiących składniki tego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca uważa przy tym, że związek prawa do odliczenia podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, będący także konkretyzacją zasady neutralności podatku, zostanie zachowany, aczkolwiek w nieco zmodyfikowanej formie. Związek taki wystąpi ze względu na to, że otrzymane przez obdarowanego towary (usługi) wykorzysta on do wykonania czynności opodatkowanych VAT w swojej działalności a jednocześnie nie wystąpi u niego podatek naliczony do odliczenia otrzymanych w darowiźnie towarów (usług). Zapewne taki związek wynikający z sukcesji prawnej (między zbywcą a nabywcą przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27 lit. e ustawy VAT) stanowił podstawę logiczną ustanowienia regulacji art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Reasumując: darowizna towarów (ewentualnie usług) stanowiących część całego darowanego przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jak również darczyńca nie musi korygować (zwracać) podatku VAT odliczonego przy ich nabyciu, gdyż w każdym z tych przypadków brak jest podstawy prawnej do takiej kwalifikacji podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Ponadto, stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.):

W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT:

Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy:

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekty określa art. 91 ust. 3-9 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy:

W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1, pozostaje bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane przez zbywcę na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z zakupami, które służyły jemu do wykonania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że skoro – jak jednoznacznie wskazano we wniosku – przedmiotem zbycia (darowizny) będzie całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, to transakcja ta, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, wyłączona będzie spod działania ustawy, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że planowane przez Panią zbycie (darowizna) przedsiębiorstwa na rzecz syna, który dalej będzie prowadzić opisane przedsiębiorstwo, nie spowoduje w świetle art. 91 ust. 9 ustawy, obowiązku dokonania przez Panią korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Obowiązek dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego – zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, będzie ciążył na nabywcy ww. przedsiębiorstwa.

Odpowiadając zatem na Pani pytanie należy stwierdzić, że dokonując darowizny całego przedsiębiorstwa zstępnemu (synowi) nie jest Pani zobowiązana do zwrotu podatku VAT od towarów nabytych do tego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, Pani stanowisko, zgodnie z którym podatek VAT od towarów, które nabyła Pani do prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w przypadku darowizny tegoż przedsiębiorstwa w całości, nie będzie podlegał przez nią zwróceniu, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Pani, nie dotyczy natomiast nabywcy (syna), na rzecz którego zamierza Pani dokonać darowizny przedsiębiorstwa.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, a nabywca będzie kontynuował prowadzoną dotychczas przez Panią działalność gospodarczą z wykorzystaniem przedmiotu darowizny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Informacja o sposobie wysyłki interpretacji

Jako adres do doręczeń elektronicznych wskazała Pani adres e-mail. Jednakże podkreślić należy, że przez pojęcie „adres elektroniczny” należy rozumieć adres elektroniczny w systemie teleinformatycznym, służącym do obsługi doręczeń, za pomocą którego organ podatkowy może doręczyć dokumenty elektroniczne i otrzymać wymagane przepisami elektroniczne urzędowe potwierdzenie doręczenia. Adres e-mail nie wypełnia definicji adresu elektronicznego i nie może służyć do przesyłania pism urzędowych. W związku z powyższym, w celu zachowania należytej ochrony Pani danych osobowych wydana dla Pani interpretacja indywidualna została przesłana drogą tradycyjną na wskazany przez Panią adres.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).