0111-KDIB3-2.4012.658.2021.2.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) wniesienia aportem do spółki z o.o. sklepów ajencyjnych na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy oraz obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą VAT – jest nieprawidłowe,

- wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prowadzonych przez Wnioskodawcę samodzielnie sklepów oraz magazynu głównego na rzecz sp. z o.o. oraz braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą – jest prawidłowe,

- braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia i wybudowania budynków znajdujących się na nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

25 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem do spółki z o.o. sklepów ajencyjnych na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy oraz obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą VAT, wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prowadzonych przez Wnioskodawcę samodzielnie sklepów oraz magazynu głównego na rzecz sp. z o.o. oraz braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą, braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia i wybudowania budynków znajdujących się na nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z 8 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 października 2021 r. znak (`(...)`).

We wniosku uzupełnionym pismem z 8 listopada 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą pod firmą: Firma X. Jest czynnym podatnikiem VAT i podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terenie RP. Podatnik jest już w podeszłym wieku i planuje restrukturyzację swojej firmy i znaczne wycofanie się z biznesu. Wnioskodawca prowadzi sklepy ze sprzedażą detaliczną kosmetyków, a także hurtownie kosmetyków. Dochody Wnioskodawcy pochodzą z trzech źródeł przychodów:

- przychody z najmu nieruchomości,

- przychody ze sprzedaży detalicznej kosmetyków w sklepach stacjonarnych,

- przychody ze sprzedaży hurtowej z magazynu centralnego.

Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość firmy, co umożliwia dokładne wyodrębnienie przychodów, kosztów, należności, zobowiązań i stanu towarów z każdego poziomu działania firmy: najem, osobno każdy sklep i hurtownie.

W skład majątku firmy wchodzą trzy nieruchomości:

- budynek magazynowo-biurowy R. ul. X. – wartość z ewidencji środków trwałych …. zł, (całkowicie zamortyzowany)

- budynek magazynowo-biurowy R. ul. Y. – wartość z ewidencji środków trwałych …. zł, (całkowicie zamortyzowany plus modernizacja na wartość … zł z której pozostało do amortyzacji …. zł),

- budynek magazynowo-biurowy R. ul. Z. – wartość z ewidencji środków trwałych … zł pozostała do amortyzacji wartość … zł plus modernizacja na wartość … zł pozostało do amortyzacji …. zł.

Sklepy stacjonarne ze sprzedażą detaliczną kosmetyków będące własnością firmy dzielą się na dwa rodzaje:

- sklepy ajencyjne,

- sklepy własne (prowadzone samodzielnie).

Działalność sklepów ajencyjnych oparta jest na umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a ajentami, którzy zarządzają sklepami. Wnioskodawca jest właścicielem towaru, sprzętu komputerowego i systemu informatycznego, na którym działają wszystkie sklepy stacjonarne. Przychód na sklepach ajencyjnych rejestrowany jest na rzecz Wnioskodawcy, a ajenci otrzymują wynagrodzenie obliczane na podstawie marży uzyskanej z obrotu. Ajenci zatrudniają pracowników i opłacają lokale.

Wnioskodawca prowadzi aktualnie cztery sklepy ajencyjne, wartość netto towaru na tych sklepach wynosi w sumie …. zł. Wnioskodawca zamierza wnieść sklepy ajencyjne aportem do nowej spółki (dalej Spółka X), która będzie kontynuować działalność Wnioskodawcy w zakresie handlu detalicznego, ajencyjnego. Umowa ajencyjna przejdzie na Spółkę X, podobnie jak towar i system oraz sprzęt komputerowy. Ajenci będą kontynuować działalność przez zatrudnionych przez siebie pracowników w lokalach dotychczas zajmowanych. Należności, zobowiązania i środki pieniężne dotyczące tych sklepów nie przejdą na Spółkę X sp. z o.o., zostaną w majątku Wnioskodawcy.

Sklepy stacjonarne prowadzone samodzielne przez Wnioskodawcę działają na terenie województwa …, … i …. w lokalach wynajmowanych. Własnością Wnioskodawcy są w tym przypadku towary w sklepach, wyposażenie, sprzęt komputerowy i system komputerowy. Największą wartość ma wyposażenie sklepu w …, jest to kwota w ewidencji środków trwałych … zł z czego do amortyzacji pozostało …. zł. Wartość towarów na sklepach własnych wynosi w sumie … zł. Wnioskodawca zatrudnia pracowników sklepów na umowę o pracę. Wnioskodawca planuje sprzedać prowadzone samodzielnie stacjonarne sklepy do S. Sp. z o.o., w której jest on 80% udziałowcem i jednocześnie prezesem.

Wnioskodawca prowadzi magazyn centralny towarów handlowych, z którego dostarczany jest towar do poszczególnych sklepów. Znajduje się on w budynku na ul. …. w R., będącym własnością firmy Wnioskodawcy. Aktualna wartość netto towarów na tym magazynie wynosi … zł. Magazyn ten posiada wyposażenie, regały, sprzęt komputerowy i oprogramowanie. Zatrudnieni są tutaj również pracownicy na umowę o pracę. Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów handlowych od swoich dostawców, w tym od S. Sp. z o.o., a towar trafia do magazynu centralnego, z którego przesuwany jest dokumentem magazynowym MM do poszczególnych sklepów.

Magazyn centralny prowadzi również sprzedaż hurtową dla innych podmiotów gospodarczych (zewnętrznych), hurtowni, czy sklepów internetowych. Wnioskodawca planuje sprzedać magazyn centralny do powiązanej kapitałowo i osobowo Spółki S Sp. z o.o.

Sklepy detaliczne i magazyn są wydzielone w księgach i osobno rozliczane (przychody, koszty, należności zobowiązania). Do poszczególnych sklepów przypisany jest personel. Pracownicy administracji i księgowy związani są z całością przedsiębiorstwa, ale na mocy art. 231 kodeksu pracy przejdą w ramach sprzedaży do S. sp. z o.o., wraz z personelem poszczególnych sklepów sprzedanych przez Wnioskodawcę.

Sprzedaż sklepów detalicznych prowadzonych samodzielnie nastąpi wraz z wszelkimi zawartymi umowami, pracownikami, należnościami i zobowiązaniami magazynu i poszczególnych sklepów. Wszyscy pracownicy przeniesieni zostaną na mocy kodeksu pracy do S. sp. z o.o. Jedynymi składnikami jakie nie przejdą na nabywcę sklepów i magazynu będą nieruchomości, które Wnioskodawca będzie chciał nadal wynajmować.

Wnioskodawca zatrudnia prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą menagera, który na zlecenie nadzoruje sprzedaż detaliczną i hurtową u Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada własny dział administracji, zatrudnia głównego księgowego i pracowników biurowych.

Dodać należy, że Wnioskodawca posiada aktualnie wobec swojej powiązanej Spółki S. sp. z o.o. dług nieprzeterminowany w wysokości około … zł za zakup towarów. Sprzedaż sklepów do S sp. z o.o. związana jest z chęcią rozliczenia tego zobowiązania z należnością za sklepy. Wnioskodawca chcąc wycofać się częściowo z biznesu chce „wyczyścić” swoje zobowiązania (oddłużyć firmę).

Wnioskodawca zamierza pozostawić nieruchomości w swojej firmie tj. nie przenosić ich aportem do X sp. z o.o., ani nie sprzedawać do S sp. z o.o. Nieruchomości zamierza on wynajmować podmiotom, które do tej pory korzystały z nieruchomości. Następnie rozważa zamknięcie firmy i kontunuowanie najmu nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Nie złoży VAT-Z, ale nadal będzie wystawiał faktury na swoje imię i nazwisko najemcą jako czynny podatnik VAT. Tym samym Wnioskodawca będzie kontynuował działalność czynnego podatnika VAT.

W piśmie z 8 listopada 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano następujące informacje.

Każdy sklep ajencyjny może funkcjonować jako osobny element. Sklepy pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w zakresie zasilania towarem ze wspólnego magazynu centralnego firmy, jest to przywilej nie konieczność. Sklepy mogą samodzielnie kupować towar od zewnętrznych dostawców. Zatem każdy ze sklepów ajencyjnych stanowi zespół składników majątkowych. Dotyczy to każdego sklepu ajencyjnego.

Każdy sklep ajencyjny może funkcjonować samodzielnie jako wyodrębniona część i tak obecnie funkcjonuje.

Każdy sklep ajencyjny jest obecnie wyodrębnionym oddziałem. Wyodrębnienie polega na tym, że każdy sklep ajencyjny ma własny stan magazynu, własnych pracowników.

Sklepy ajencyjne są wyodrębnione finansowo. Zdarzenia gospodarcze dotyczące przychodów, kosztów, należności i zobowiązań są ewidencjonowane dla każdego sklepu osobno.

Sklepy ajencyjne są wyodrębnione funkcjonalnie. Każdy sklep osobno ma własny stan magazynowy, własnych pracowników, inne lokalizacje.

Sklepy ajencyjne posiadają potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze.

Na pytanie Organu „Czy w zespole składników majątkowych składających się na poszczególne sklepy ajencyjne po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy elementów, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę? Proszę podać odrębnie do każdego sklepu ajencyjnego. Wnioskodawca poinformował, że w tym zakresie modyfikuje stan faktyczny, gdyż wraz z aportem sklepów ajencyjnych, wraz z nimi przejdą należności, zobowiązania i kasa.

W ocenie Wnioskodawcy zatem każdy sklep ajencyjny będzie mógł nadal funkcjonować w Spółce.

Na pytanie organu „Czy zostanie przeniesione na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuację realizowanej uprzednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?” Wnioskodawca wskazał, że każdy sklep posiada odrębnie liczony stan kasy na sklepie i na zapleczu, są to środki pieniężne zabezpieczające bieżącą działalność i będą też przeniesione do nowej spółki. Zatem takie minimum zostanie z pewnością zapewnione.

Nie ma konieczności angażowania innych środków majątkowych po przeniesieniu sklepów ajencyjnych do nowej spółki, nie będą zawierane nowe umowy, tylko aktualizowane dotychczasowe z racji zmiany danych nowej spółki.

Na pytanie Organu „Czy konieczne jest podejmowanie przez nabywcę poszczególnych sklepów ajencyjnych dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.” Wnioskodawca podał, że wystarczą dotychczasowe umowy (oczywiście po zmianie danych nowej spółki).

Każdy sklep samodzielny może funkcjonować jako osobny element, tak samo jak magazyn. Sklepy i magazyn pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w zakresie zasilania towarem ze wspólnego magazynu centralnego firmy, jest to przywilej nie konieczność. Sklepy mogą samodzielnie kupować towar od zewnętrznych dostawców. Zatem każdy ze sklepów stanowi zespół składników majątkowych. Dotyczy to każdego sklepu samodzielnego.

Każdy sklep samodzielny jest obecnie wyodrębnionym oddziałem. Wyodrębnienie polega na tym, że każdy sklep oraz magazyn ma własny stan magazynu, własnych pracowników. Są one wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie.

Sklepy samodzielne i magazyn są wyodrębnione finansowo i funkcjonalnie. Zdarzenia gospodarcze dotyczące przychodów, kosztów, należności i zobowiązań są ewidencjonowane dla każdego sklepu i magazynu osobno. Działają osobno.

Sklepy samodzielne posiadają potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze.

Na pytanie Organu „Czy w zespole składników majątkowych składających się na poszczególne sklepy oraz magazyn po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy nieruchomości, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę? Proszę podać odrębnie do każdego sklepu i magazynu.” Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: W ocenie Wnioskodawcy każdy sklep samodzielny i magazyn będzie mógł nadal funkcjonować. Przejdą pracownicy, środki pieniężne, należności i zobowiązania, umowy będą kontynuowane. Nieruchomości będą zaś najmowane, przez co nawet lokalizacja sklepów i magazynu się nie zmienią.

Na nabywcę zostanie przeniesione minimum środków pozwalających kontynuować dotychczasową działalność.

Nie ma konieczności angażowania innych środków majątkowych po zbyciu sklepów samodzielnych i magazynu do nowej spółki, nie będą zawierane nowe umowy, tylko aktualizowane dotychczasowe z racji zmiany danych nowej spółki. Jedynie wystąpi konieczność najmu lokali.

Konieczne będzie zawarcie umów najmu nieruchomości (lokali), w których obecnie prowadzone są sklepy i magazyn.

Na pytanie organu „Czy na bazie nabytego zespołu składników majątkowych składających się na poszczególne sklepy i magazyn nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę?” Wnioskodawca podał, że tak będzie kontynuował działalność dotychczasową zbywcy.

Na pytanie organu „Czy wszystkie 3 nieruchomości wchodzące w skład majątku firmy zostaną wycofane z działalności gospodarczej przez Pana? Wnioskodawca wskazał, że tak, wszystkie nieruchomości zostaną wycofane z działalności.

W przypadku jednej nieruchomości VAT, przy ulicy `(...)` był odliczony w całości, w przypadku dwóch pozostałych nieruchomości nie był odliczany podatek VAT od zakupu, ale odliczany był przy modernizacjach jednak nie przekraczały te modernizacje 30% wartości budynku.

Nieruchomości były i nadal są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Nieruchomość nr 1 przy ul. `(...)` oddana do użytkowania w 2018 r. nieruchomość 2 przy ul. `(...)` w 2006 r., nieruchomość 3 przy ulicy …. w 1993 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca wnosząc opisane w stanie faktycznym sklepy ajencyjne do X sp. z o.o. (nowej spółki kapitałowej) zobowiązany jest do opodatkowania tej czynności i wystawienia faktury VAT?

2. Czy sprzedając prowadzone przez siebie samodzielnie sklepy oraz magazyn główny do powiązanej Spółki kapitałowej (S. sp. z o.o.) Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania VAT tej czynności i wystawienia faktury VAT?

3. Czy wykreślając firmę z CEDiG i zakańczając prowadzenie działalności gospodarczej, Wnioskodawca w sytuacji kontynuowania wynajmu swoich nieruchomości jest zobowiązany do opodatkowania nieruchomości z tytułu przejścia majątku firmowego do majątku prywatnego lub też jest zobowiązany z tego tytułu do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem i wybudowaniem budynków znajdujących się na nieruchomościach?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Odp. 1

Art. 2 pkt 27e, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 106b ust. 1 pkt 1,

W ocenie Wnioskodawcy aport sklepów ajencyjnych będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług, gdyż opisany we wniosku majątek, który będzie przeniesionych do X sp. z o.o., nie stanowi przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części. Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować aport VAT i udokumentować tę czynność fakturą VAT, na której wskaże poszczególne składniki majątku jakie wniesie do X Sp. z o.o. (towary, program komputerowy i sprzęt komputerowy).

Aport składników majątku jest czynnością opodatkowaną – odpłatną dostawą towarów. W zamian za wniesione składniki majątku wnoszący otrzymuje udziały w spółce kapitałowej.

Zobowiązany jest zatem wystawić fakturę VAT, w której wskaże poszczególne składniki majątku opodatkowane według właściwych stawek VAT. W zakresie wniesienia wkładu Wnioskodawcę należy uznać za podatnika VAT tj. wnosi aport w ramach czynności podatnika VAT.

Najważniejszym aspektem tego zagadnienia jest wykluczenie uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci sklepów ajencyjnych. W ocenie Wnioskodawcy skoro Wnioskodawca w aporcie przenosi towary, programy i sprzęt komputerowy oraz przechodzą na nową Spółkę umowy ajencyjne, a jednocześnie nie przechodzą inne składniki np. należności i zobowiązania, to taki zespół składników nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto to ajenci wynajmują lokale, w których prowadzone są sklepy ajencyjne i zatrudniają swój personel. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy aport tych sklepów nie stanowi całości funkcjonalnej, mimo iż obecnie Wnioskodawca jest w stanie określić przychody, koszty, należności i zobowiązania tych sklepów, a co za tym idzie można dopatrzeć się, że sklepy ajencyjne stanowią pewną wyodrębnioną finansową całość.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. Pod tym pojęciem należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle zacytowanej regulacji zorganizowana część przedsiębiorstwa musi przede wszystkim spełniać warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego. Są to elementy, które w myśl zacytowanej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przesądzają o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Dlatego Wnioskodawca uważa, że brak lokalu i pracowników, którzy zatrudnieni są przez ajentów, powoduje że ten zespół składników majątku jaki przenosi Wnioskodawca nie stanowi ZCP. W ramach aportu do X sp. z o.o. nie przejdą środki pieniężne Wnioskodawcy ani pracownicy Wnioskodawcy, ani personel sklepowy, ani administracyjny czy księgowy, co również pozbawia sklepy ajencyjne przymiotu ZCP.

Odp. 2

Art. 2 pkt27e, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 6 pkt 1, art. 106b ust. 1 pkt 1.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż Spółce S sp. z o.o., samodzielnie prowadzonych sklepów oraz magazynu centralnego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż opisany we wniosku majątek, który będzie sprzedany stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania VAT sprzedaży sklepów, ale będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT, w której nie wykaże należnego podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie podlega przepisom ustawy o VAT. W zakresie tego zagadnienia mamy inną sytuację niż w przypadku sklepów ajencyjnych. Sklepy prowadzone samodzielnie są w ocenie Wnioskodawcy wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie. Zarówno w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak i w ramach S Sp. z o.o. mogą one funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwa. Mają towar, należności i zobowiązania, personel, lokale, wyposażenia sklepów np. regały, meble itp. Stanowią całość, mimo iż towar przesuwany jest z magazynu centralnego, który również stanowi całość organizacyjno-finansowo-funkcjonalną. Podkreślić trzeba, że w ocenie Wnioskodawcy spełnia on wymogi ZPC na gruncie prawa krajowego, przez co tym bardziej spełnia wymogi uznania tego majątku za przedsiębiorstwo na gruncie Dyrektywy 112. Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku sygn. C-497/01 uznał, że pojęcie zbycia części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Co istotne, TSUE dopuszcza możliwość uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w określonych przypadkach, tylko samych składników rzeczowych. Można zatem stwierdzić, że dyrektywa w sposób łagodniejszy traktuje kryteria uznania składników majątkowych za przedsiębiorstwo. Z tej perspektywy tym bardziej magazyn główny oraz sklepy detaliczne prowadzone samodzielnie spełniają kryteria ZCP, a zatem nie podlegają przepisom ustawy VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Odp. 3

Art. 7 ust. 2 pkt 1, art. 90a ust. 1 i 2, art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy zakończenie działalności gospodarczej, wykreślenie jej z ewidencji CEDiG i kontunuowanie najmu nieruchomości w ramach wynajmu prywatnego, nie stanowi w ogóle czynności opodatkowanej rodzącej jakiekolwiek obowiązki w zakresie VAT (ani opodatkowania, ani korekty podatku naliczonego). Wnioskodawca z perspektywy VAT nadal będzie wykonywał czynności opodatkowane tj. wynajem nieruchomości, przez co pozostanie czynnym podatnikiem VAT. Ponadto w przypadku Wnioskodawcy nie może być mowy o przeniesieniu masy majątkowej, gdyż w przypadku osób wykonujących jednoosobowo działalność nie można wyodrębnić masy majątkowej przedsiębiorstwa od masy majątkowej prywatnej. Można jedynie używać majątek w przedsiębiorstwie lub wycofać go z niego. Istotne jest, że majątek w postaci nieruchomości nadal będzie służył czynnościom opodatkowanym, przez co nie może być mowy o zmianie przeznaczenia majątku lub zaprzestania wykorzystywania nieruchomości do czynności opodatkowanych. Podatnik VAT, który prowadzi JDG nie posiada odrębnego bytu podatkowego od czynności wykonywanych w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Nie może być przykładowo tak, że podatnik jest zgłoszony jako czynny podatki VAT w ramach JDG, a chce jednocześnie korzystać ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT z tytułu np. wynajmu. Tak samo przesunięcie majątku z firmy do majątku prywatnego, pod warunkiem dalszego wykorzystywania tego majątku do czynności opodatkowanych, nie może rodzić konsekwencji w VAT ani w postaci powstania podatku należnego, ani obowiązku korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem lub wybudowaniem nieruchomości. Korekta podatku naliczonego związana jest ze sprzedażą zwolnioną, a w wypadku przesunięcia z majątku firmowego do majątku prywatnego nieruchomości nie dochodzi do dostawy zwolnione z VAT. W ocenie Wnioskodawcy w takiej sytuacji nie dochodzi w ogóle do żadnej dostawy, przez co przepisy o korekcie podatku naliczonego nie mają zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportem do spółki z o.o. sklepów ajencyjnych na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy oraz obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą VAT – jest nieprawidłowe

- wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prowadzonych przez Wnioskodawcę samodzielnie sklepów oraz magazynu głównego na rzecz sp. z o.o. oraz braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą – jest prawidłowe

- braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia i wybudowania budynków znajdujących się na nieruchomości – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

- zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

- faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest już w podeszłym wieku i planuje restrukturyzację swojej firmy i znaczne wycofanie się z biznesu. Wnioskodawca prowadzi sklepy ze sprzedażą detaliczną kosmetyków, a także hurtownie kosmetyków.

Sklepy stacjonarne ze sprzedażą detaliczną kosmetyków będące własnością firmy dzielą się na dwa rodzaje: sklepy ajencyjne i sklepy własne (prowadzone samodzielnie).

Działalność sklepów ajencyjnych oparta jest na umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a ajentami, którzy zarządzają sklepami. Wnioskodawca prowadzi aktualnie cztery sklepy ajencyjne. Wnioskodawca zamierza wnieść sklepy ajencyjne aportem do nowej spółki (dalej Spółka X), która będzie kontynuować działalność Wnioskodawcy w zakresie handlu detalicznego, ajencyjnego. Sklepy stacjonarne prowadzone samodzielne przez Wnioskodawcę działają na terenie województwa (`(...)`), (`(...)`) i (`(...)`) w lokalach wynajmowanych. Wnioskodawca planuje sprzedać prowadzone samodzielnie stacjonarne sklepy do S. Sp. z o.o., w której jest on 80% udziałowcem i jednocześnie prezesem. Wnioskodawca prowadzi również magazyn centralny towarów handlowych, z którego dostarczany jest towar do poszczególnych sklepów. Magazyn centralny prowadzi również sprzedaż hurtową dla innych podmiotów gospodarczych (zewnętrznych), hurtowni, czy sklepów internetowych. Wnioskodawca planuje sprzedać magazyn centralny do powiązanej kapitałowo i osobowo Spółki S Sp. z o.o. Wnioskodawca posiada aktualnie wobec swojej powiązanej Spółki S. sp. z o.o. dług nieprzeterminowany w wysokości około 5 mln zł za zakup towarów. Sprzedaż sklepów do S sp. z o.o. związana jest z chęcią rozliczenia tego zobowiązania z należnością za sklepy. Wnioskodawca chcąc wycofać się częściowo z biznesu chce „wyczyścić” swoje zobowiązania (oddłużyć firmę). Wnioskodawca zamierza pozostawić nieruchomości w swojej firmie tj. nie przenosić ich aportem do X sp. z o.o., ani nie sprzedawać do S sp. z o.o. Nieruchomości zamierza on wynajmować podmiotom, które do tej pory korzystały z nieruchomości. Następnie rozważa zamknięcie firmy i kontunuowanie najmu nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą czy Wnioskodawca wnosząc opisane sklepy ajencyjne do X sp. z o.o. (nowej spółki kapitałowej) zobowiązany jest do opodatkowania tej czynności i wystawienia faktury VAT.

Przedmiotem transakcji będzie umowa ajencyjna, towar i system oraz sprzęt komputerowy. Planowanej dostawie będzie towarzyszyło również przeniesienie należności, zobowiązań i środków pieniężnych dotyczących tych sklepów.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazuje, że opisane zespoły składników majątkowych składające się na poszczególne sklepy ajencyjne cechują się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

Jak wskazano w opisie sprawy, sklepy ajencyjne mogą funkcjonować jako osobne elementy. Każdy sklep ajencyjny może funkcjonować samodzielnie jako wyodrębniona część (tak obecnie funkcjonuje). Każdy sklep ajencyjny jest obecnie wyodrębnionym oddziałem. Wyodrębnienie polega na tym, że każdy sklep ajencyjny ma własny stan magazynu, własnych pracowników.

Opisane we wniosku zespoły składników majątkowych składające się na sklepy ajencyjne są również wyodrębnione finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, zdarzenia gospodarcze dotyczące przychodów, kosztów, należności i zobowiązań są ewidencjonowane dla każdego sklepu osobno.

Jak wskazał Wnioskodawca zespoły składników majątkowych składające się na sklepy ajencyjne są również wyodrębnione funkcjonalnie. Każdy sklep ma własny stan magazynowy, własnych pracowników, inne lokalizacje. Sklepy ajencyjne posiadają potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze.

Na nabywcę przejdzie minimum środków pozwalających na kontynuację realizowanej uprzednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał, że każdy sklep posiada odrębnie liczony stan kasy na sklepie i na zapleczu, są to środki pieniężne zabezpieczające bieżącą działalność i będą też przeniesione do nowej spółki.

Jak wynika z informacji podanych przez Wnioskodawcę nie ma konieczności angażowania innych środków majątkowych po przeniesieniu sklepów ajencyjnych do nowej spółki. Nie będą zawierane nowe umowy, tylko aktualizowane dotychczasowe z racji zmiany danych nowej spółki.

Spółka, do której Wnioskodawca zamierza wnieść aportem sklepy ajencyjne będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak w czasie funkcjonowania w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zespołów składników majątkowych składających się na sklepy ajencyjne, mających stanowić przedmiot zbycia (aportu) za zorganizowane części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Opisane we wniosku zespoły składników majątkowych składające się na sklepy ajencyjne, stanowią zespoły składników majątkowych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy oraz przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i potencjalnie mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące konkretnie przypisane im zadania gospodarcze.

W konsekwencji uznania ww. zespołów składników majątkowych składających się na sklepy ajencyjne za zorganizowane części przedsiębiorstwa, planowana transakcja zbycia (aportu) ww. zespołów składników na rzecz X spółki z o.o., będzie – zgodnie z cytowanym powyżej art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT, o ile spółka ta będzie kontynuowała działalność z wykorzystywaniem tych zespołów składników. Tym samym, ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii udokumentowania czynności wniesienia aportem sklepów ajencyjnych do X spółki z o.o., należy wskazać, że zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego, a dokumentująca te transakcje faktura nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przy tym ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury, zostały określone w art. 106e ust. 1 ustawy.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują kwestii dokumentowania czynności innych niż objętych ustawą o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki X sp. z o.o. będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, przedmiotowa transakcja aportu nie powinna zostać udokumentowana fakturą, gdyż nie stanowi ona sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prowadzonych przez Wnioskodawcę samodzielnie sklepów oraz magazynu głównego na rzecz S sp. z o.o. oraz braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji fakturą.

Przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazuje, że opisane zespoły składników majątkowych składające się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn cechują się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

Jak wskazano we wniosku, zespoły składników majątkowych składające się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn będą organizacyjnie wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Każdy sklep samodzielny jest obecnie wyodrębnionym oddziałem. Sklepy stacjonarne prowadzone samodzielne przez Wnioskodawcę działają na terenie województwa (`(...)`), (`(...)`) i (`(...)`) w lokalach wynajmowanych. Do poszczególnych sklepów przypisany jest personel. Pracownicy administracji i księgowy związani są z całością przedsiębiorstwa, ale na mocy art. 231 kodeksu pracy przejdą w ramach sprzedaży do S. sp. z o.o., wraz z personelem poszczególnych sklepów sprzedanych przez Wnioskodawcę. Sprzedaż sklepów detalicznych prowadzonych samodzielnie nastąpi wraz z wszelkimi zawartymi umowami, pracownikami, należnościami i zobowiązaniami magazynu i poszczególnych sklepów. Wszyscy pracownicy przeniesieni zostaną na mocy kodeksu pracy do S. sp. z o.o. Jedynymi składnikami jakie nie przejdą na nabywcę sklepów i magazynu będą nieruchomości, które Wnioskodawca będzie chciał nadal wynajmować.

Opisane zespoły składników majątkowych składające się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn są również wyodrębnione finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, sklepy i magazyn są wydzielone w księgach i osobno rozliczane (przychody, koszty, należności zobowiązania). Zdarzenia gospodarcze dotyczące przychodów, kosztów, należności i zobowiązań są ewidencjonowane dla każdego sklepu i magazynu osobno. Działają osobno.

O wyodrębnieniu funkcjonalnym zespołów składników majątkowych składających się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn decyduje z kolei fakt, że zarówno w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak i w ramach S Sp. z o.o. mogą one funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwa. Jak wynika okoliczności sprawy w ww. zespołach po wyłączeniu nieruchomości, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę. Według podanych przez Wnioskodawcę informacji każdy sklep samodzielny i magazyn będzie mógł nadal funkcjonować. Przejdą pracownicy, środki pieniężne, należności i zobowiązania, umowy będą kontynuowane. Nieruchomości będą zaś najmowane, przez co nawet lokalizacja sklepów i magazynu się nie zmienią.

Spółka będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak w czasie funkcjonowania w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jak wskazał Wnioskodawca Spółka z o.o. będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu wyłącznie o składniki będące przedmiotem sprzedaży. Na nabywcę zostanie przeniesione minimum środków pozwalających kontynuować dotychczasową działalność. Nie ma konieczności angażowania innych środków majątkowych po zbyciu sklepów samodzielnych i magazynu do nowej spółki, nie będą zawierane nowe umowy, tylko aktualizowane dotychczasowe z racji zmiany danych nowej spółki. Wystąpi jedynie konieczność najmu lokali.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zespołów składników majątkowych składających się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn, mających stanowić przedmiot zbycia (aportu) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Opisane we wniosku zespoły składników majątkowych składające się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn, stanowią zespoły składników majątkowych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy oraz przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i potencjalnie mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące konkretnie przypisane im zadania gospodarcze.

W konsekwencji uznania ww. zespołów składników majątkowych składających się na samodzielnie prowadzone sklepy oraz magazyn, za zorganizowane części przedsiębiorstwa, planowana transakcja sprzedaży ww. zespołów składników na rzecz spółki z o.o. będzie – zgodnie z cytowanym powyżej art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT, o ile spółka ta będzie kontynuowała działalność z wykorzystywaniem tych zespołów składników. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą, gdyż nie stanowi ona sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

By jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks Cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie zaznaczyć trzeba, że ustawodawca dla najmu nieruchomości niemieszkalnych – a takie są przedmiotem analizowanej sprawy – nie przewidział zwolnienia od podatku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku, w postaci nieruchomości, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości – jak wynika z opisu sprawy – nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem nieruchomości po ich wycofaniu z prowadzonej działalności gospodarczej nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które są opodatkowane podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji czynność polegająca na przekazaniu wskazanych składników majątkowych do majątku prywatnego Wnioskodawcy (w sytuacji gdy Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości z majątku firmowego i przeznaczyć je pod wynajem) nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej czynności, gdyż w istocie nie będzie to przekazanie na cele prywatne w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego na gruncie ustawy o podatku VAT, nie będzie stanowić przekazania tych składników na cele osobiste Wnioskodawcy, gdyż składniki te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych polegających na świadczeniu usług najmu.

Podsumowując, wycofanie przez Wnioskodawcę nieruchomości, stanowiących środki trwałe, z majątku wykorzystywanego do działalności gospodarczej i przekazanie ich do majątku osobistego w celu wykonywania wynajmu nie będzie podlegać opodatkowaniu w oparciu o art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2 ustawy, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2 ustawy, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2 ustawy, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14 ustawy, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do nieruchomości, stanowiących środki trwałe, mających być przedmiotem planowanego najmu, gdyż:

- przekazanie opisanych we wniosku składników majątkowych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;

- przedmiotowe składniki majątkowe nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia tych składników.

W świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości, w przypadku gdy od ich wybudowania/nabycia i ulepszenia Wnioskodawca odliczył podatek VAT nie spowoduje, że trzeba będzie naliczyć podatek należny od wycofanego majątku. Wnioskodawca nie będzie musiał również korygować odliczonego wcześniej podatku VAT w sytuacji, gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Podsumowując, wycofanie nieruchomości (budynków), stanowiących środki trwałe z majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej i przekazanie ich do majątku osobistego Wnioskodawcy w celu wykonywania wynajmu prywatnego nie spowoduje na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy, obowiązku skorygowania podatku VAT odliczonego od wydatków na wybudowanie/nabycie i ulepszenie tych budynków.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.