Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) dostawy działek – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 1 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 16 listopada 2021 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.868.2021.1.MSO uzupełnił Pan wniosek pismem, które wpłynęło do tut. Organu 30 listopada 2021 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dnia 19 stycznia 2001 roku Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie udziały w prawie własności działek położonych w (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), nr (…) o obszarze (…) ha, nr (…) o obszarze (…) ha i nr (…) o obszarze (…) ha, objętych księgą wieczystą Sądu Rejonowego w (…) KW nr (…) (załącznik akt notarialny (…)).

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, umów majątkowych małżeńskich o rozszerzeniu wspólności ustawowej nie zawierał, przedmiotowe działki stanowią jego majątek osobisty.

Wnioskodawca jest rolnikiem. Od ponad 20 lat zajmuje się uprawą ziemi i hodowlą trzody chlewnej. Od momentu otrzymania działek w darowiźnie do roku bieżącego nieruchomości te wykorzystywane były do działalności rolniczej Wnioskodawcy. Uprawiane na nich były zboża jare, ozime oraz rośliny okopowe.

Działki nigdy nie były wynajmowane, ani dzierżawione.

Nie istnieje też miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla analizowanych działek.

Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, a działki nigdy do takiej działalności nie były wykorzystywane.

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca z powodów pogarszającego się stanu zdrowia planuje sprzedać działki na rzecz osób fizycznych. Przed sprzedażą planuje dokonania podziału działek na mniejsze (około (…) działek), przekształcenia działek na działki budowlane, wydzielenia drogi wewnętrznej oraz wystąpienia o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego wraz z warunkami zabudowy.

Wnioskodawca na analizowanych działkach nie planuje doprowadzenia przyłączy energetycznych ani kanalizacyjnych.

Ogłoszenie o sprzedaży działek Wnioskodawca planuje umieścić w internecie, ogłosić wśród znajomych oraz poprzez wywieszenie baneru z informacją o sprzedaży na działce.

Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na cele prywatne Wnioskodawcy (budowa domu jednorodzinnego).

W ramach uzupełnienia doprecyzował Pan opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Nowopowstałe działki posiadają numery: (…). Jedna z działek zostanie przeznaczona na drogę. Dodatkowo z podziału działki (…) powstaną działki o numerach: (…), z których jedna zostanie przeznaczona na drogę. Ponadto z działek o numerach: (…) powstanie około 10 działek, którym jeszcze nie nadano numerów.

2. W przeszłości Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług i nie dokonywał sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej opodatkowanych podatkiem VAT.

3. Wnioskodawca nie będzie występował o opracowanie planu przestrzennego (Wnioskodawca zmienił zdanie).

4. Wnioskodawca nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży przed planowanymi dostawami działek przeznaczonych do sprzedaży, ale nie wyklucza zawarcia takiej umowy, jeśli osoba zainteresowana zakupem będzie tego wymagała.

5. Wnioskodawca nie zamierza udzielać pełnomocnictw kupującym, ani zgód i upoważnień w celu występowania w jego imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości.

6. Oprócz gruntów nabytych w drodze darowizny Wnioskodawca posiada inne nieruchomości. Jest właścicielem nieruchomości w (…), gmina (…), nabytej w drodze darowizny z dnia (…) 2001 r., nr księgi wieczystej (…). Jest to dom posadowiony na działce (…), w którym zamieszkuje. Dodatkowo ustalona jest dożywotnia służebność mieszkania na rzecz mamy Wnioskodawcy polegająca na wyłącznym korzystaniu przez uprawnioną z pokoju o powierzchni (…) m2 wraz ze współużywalnością kuchni i łazienki. Dodatkowo w ramach wspomnianej darowizny Wnioskodawca nabył budynki gospodarcze. Wnioskodawca nie zamierzam sprzedawać tych nieruchomości.

Pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym:

Czy sprzedaż nowopowstałych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT –

a jeśli tak – to czy sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Działki zostały nabyte w drodze darowizny i są majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, nigdy nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, wynajmowane ani dzierżawione. Pierwotne nabycie nieruchomości nie miało na celu jej dalszej odsprzedaży, lecz spożytkowanie w celach prywatnych. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób zorganizowany i ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskiwania z niego dochodów. Wnioskodawca nie planuje zajmować się profesjonalnie sprzedażą nieruchomości, lecz z powodów zdrowotnych chce sprzedać przedmiotowe działki okazjonalnie. Wystąpienie z wnioskiem o podział działek na mniejsze, ani liczba tych transakcji nie decyduje o „zawodowym” charakterze działalności. Jako czynności osobistych można dokonywać również kilku transakcji zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdzie zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Do zastosowania powyższego zwolnienia Wnioskodawca spełnia dwa warunki:

· towary nie były wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej,

· w związku z nabyciem tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Dodatkowo Wnioskodawca środki ze sprzedaży nieruchomości planuje przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe – budowę domu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawa o VAT” mowa o:

· Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

· W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy zauważyć, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art.195 wyżej powołanej ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Sposób rozporządzania współwłaściciela swoim udziałem został uregulowany w art. 198 ustawy Kodeks cywilny.

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Mając więc powyższe na względzie, stwierdzić należy, że dostawa udziału w gruncie stanowi dostawę towaru.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja podatnika została ujęta w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do tego artykułu:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów przy uwzględnieniu orzeczenia TSUE, prowadzi do wniosku, że trudno uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży działek. Pomimo, że grunty spełniają definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając nowo wydzielone działki, będzie Pan działał w charakterze handlowca. Jak wynika bowiem z opisu sprawy nieruchomość, z której zostaną wydzielone działki, nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy. Nie jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej, a działki nigdy nie były do takiej działalności wykorzystywane. Nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictw mających związek ze sprawami związanymi ze zbywanymi działkami. Jedyną czynnością jaką Pan podejmie będzie podział nieruchomości i wydzielenie dróg oraz przekształcenie działek na działki budowlane, a więc wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co spowodowane jest tym, że dla terenu mającego być przedmiotem sprzedaży nie ma obowiązującego MPZP, a zatem wystąpienie o warunki zabudowy jest jedyną możliwością uzyskania informacji o możliwym przeznaczeniu działek. Nie planuje Pan również doprowadzenie przyłączy. Zatem należy uznać, że działania te nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym i nie mogą jako takie przesądzać o uznaniu Pana za podatnika podatku VAT.

Zatem nie podejmował Pan profesjonalnych czynności marketingowych i nie będzie działać jak profesjonalni pośrednicy nieruchomości. Tak, więc nie wystąpi ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pana aktywność w zakresie obrotu nieruchomości.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż działek będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem planowane zbycie nowopowstałych działek nie będzie skutkowało uznaniem Pana za podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wobec uznania, że z tytułu dostawy działek nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT, badanie przesłanek zastosowania zwolnienia stało się bezprzedmiotowe.

W opisie sprawy wskazał Pan, że otrzymał udziały w prawie własności nieruchomości, z których zostaną wydzielone działki przeznaczone do sprzedaży. Zatem należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w nieruchomości wyłącznie dla Pana, nie rozstrzyga dla pozostałych osób, które posiadają udziały w tej nieruchomości.

Ponadto należy wyjaśnić, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji, nie podejmuje się wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Pana do wniosku załączniki, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).