0111-KDIB3-1.4012.764.2021.3.ICZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 22 listopada 2021 r. (data wpływu 24 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania czynności dokonanych w ramach leasingu zwrotnego (kwestia objęta pytaniem nr 1) – jest prawidłowe;

- prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę z tytułu świadczonych usług leasingu operacyjnego (kwestia objęta pytaniem nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2021 r., do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dokonanych w ramach leasingu zwrotnego (kwestia objęta pytaniem nr 1) oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę z tytułu świadczonych usług leasingu operacyjnego (kwestia objęta pytaniem nr 2).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 listopada 2021 r. (data wpływu 24 listopada 2021 r.), w związku z wezwaniem organu z 10 listopada 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.764.2021.2.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

G Sp. z o.o. z siedzibą (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką należącą do Podatkowej Grupy Kapitałowej G. - podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług wsparcia dla Grupy G. w Polsce. Jedną ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest wynajmem floty samochodowej dla spółek Grupy G.

Obecnie Spółka jest właścicielem floty xxx samochody osobowe i ciężarowych, które wynajmuje w ramach prowadzonej działalności pozostałym spółkom z Grupy G.

W związku ze zmianą strategii zarządzania flotą, Spółka zamierza sprzedać większość posiadanych samochodów do podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu. Z uwagi na trwającą analizę opcji, Spółka nie zdecydowała jeszcze, jaki podmiot będzie nabywcą floty. Spółka zamierza jednak dokonać sprzedaży do podmiotu posiadającego siedzibę w Polsce, będącego polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: Leasingodawca).

Po dokonaniu sprzedaży Wnioskodawca podpisze z Leasingodawcą umowę na leasing samochodów, które były przedmiotem dostawy do Leasingodawcy. Inaczej mówiąc, Spółka zamierza dokonać tzw. leasingu zwrotnego w odniesieniu do części z samochodów będących obecnie jej własnością.

Umowy leasingu dotyczące sprzedanych przez Spółkę samochodów będą zawierane na okres od 2 do 4 lat, w zależności od wieku pojazdu będącego przedmiotem umowy. Każda z umów leasingu będzie spełniać warunki określone w art. 17a oraz 17b ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2020.1406 t.j. z dnia 2020.08.18; dalej: ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)), tzn. będzie mogła zostać uznana za umowę leasingu operacyjnego.

Samochody stanowiące przedmiot umowy leasingu będą następnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Pismem z 22 listopada 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy w następujący sposób:

1. W odpowiedzi na pytanie nr 1 (czy przedmiotem wniosku jest stan faktyczny czy zdarzenie przyszłe) Wnioskodawca wskazuję, że:

Przedmiotem złożonego wniosku jest zdarzenie przyszłe. Liczba zaistniałych zdarzeń przyszłych - dwa zdarzenia przyszłe. We wniosku błędnie zaznaczono, że są to 2 stany faktyczne.

2. W zakresie uzupełnienia opisu sprawy:

a) Czy będziecie Państwo przenosić prawo do rozporządzania towarami (samochodami) jak właściciel na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu?

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza dokonać sprzedaży posiadanych samochodów do podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu. W wyniku tej sprzedaży podmiot ten nie tylko znajdzie się w posiadaniu sprzedanych samochodów, ale również, z uwagi na przeniesienie prawa własności, nabywca będzie mieć prawo do rozporządzania tymi pojazdami jak właściciel w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

b) Czy otrzymacie Państwo wynagrodzenie za sprzedaż tych samochodów od podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu?

Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie od nabywcy (podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu) za sprzedaż samochodów.

c) Czy będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty świadczenia pieniężnego za przedmiot leasingu (tj. rat leasingowych)?

Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty świadczenia pieniężnego za przedmiot leasingu (rat leasingowych) według zasad przewidzianych w tych umowach. Jak

zostało wskazane w treści wniosku, każda z tych umów będzie spełniać warunki do uznania za umowę leasingu operacyjnego na gruncie przepisów prawa podatkowego.

d) Kto będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych?

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Spółka zamierza zawierać umowy, które będą spełniać warunki do uznania ich na gruncie przepisów prawa

podatkowego za umowy leasingu operacyjnego. W związku z powyższym odpisów amortyzacyjnych od pojazdów będących przedmiotem tych umów dokonywać będzie

leasingodawca na zasadach przewidzianych w art. 16a - 16m ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2021.1800 t.j. z dnia 2021.10.04

ze zm.).

e) Do jakich czynności opodatkowanych podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) wykorzystujecie Państwo pojazdy samochodowe ?

Część floty pojazdów samochodowych Spółka wykorzystuje wyłącznie do działalności gospodarczej - wynajmując pojazdy samochodowe pozostałym spółkom w grupie

kapitałowej.

Samochody, które nie są przeznaczone do wynajmu, są wykorzystywane przez Spółkę w ramach jej działalności opodatkowanej - usług wsparcia świadczonych przez Spółkę na rzecz innych polskich spółek z grupy kapitałowej Wnioskodawcy:

a) wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, albo

b) do tzw. „celów mieszanych”, tj. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej z możliwością wykorzystania tych pojazdów do celów prywatnych pracowników Wnioskodawcy.

Powyższy sposób wykorzystywania pojazdów nie ulegnie zmianie również po dokonaniu opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji zbycia samochodów i zawarciu umów leasingu. Spółka nadal będzie wykorzystywała pojazdy:

a) poprzez wynajmowanie leasingowanych samochodów do innych spółek z grupy kapitałowej albo w ramach własnej działalności gospodarczej - wyłącznie do działalności gospodarczej,

b) do tzw. „celów mieszanych”, tj. na potrzeby działalności gospodarczej podatnika z możliwością wykorzystania tych pojazdów do celów prywatnych pracowników Wnioskodawcy**.**

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pytanie 1:

Czy prawidłowe jest, na gruncie podatku od towarów i usług, traktowanie czynności opisanych w zdarzeniu przyszłym jako dwóch osobnych transakcji, tj. sprzedaży samochodów przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy jako dostawy towarów oraz leasingu tych samochodów przez Leasingodawcę na rzecz Wnioskodawcy jako świadczenia usług?

Pytanie 2:

Czy Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę z tytułu świadczonych usług leasingu operacyjnego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Do pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest traktowanie czynności opisanych w zdarzeniu przyszłym jako dwóch osobnych transakcji, tj.:

a) sprzedaży samochodów przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy jako dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 (Dz.U.2021.685 t.j. z dnia 2021.04.14 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), oraz

b) leasingu operacyjnego samochodów przez Leasingodawcę na rzecz Spółki jako świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko do pytania nr 2:

Odnosząc się do drugiego pytania, w ocenie Spółki będzie mieć ona prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego przez Leasingodawcę na wystawionych fakturach z tytułu leasingu operacyjnego z uwzględnieniem zasad wskazanych w art. 86a ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższego przepisu wynika zasada, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Definicja „świadczenia usług” stanowi więc dopełnienie definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym dochodzi zatem do dwóch odrębnych świadczeń w postaci dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy oraz usługi świadczonej przez Leasingodawcę na rzecz Wnioskodawcy.

Transakcja sprzedaży samochodów przez Wnioskodawcę spełnia wszystkie przesłanki do uznania jej za dostawę towarów na gruncie przepisów ustawy o VAT, tj.:

a) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,

b) Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie prawa do rozporządzania towarami,

c) z chwilą dokonania dostawy towarów, po stronie Spółki powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Jednocześnie usługa leasingu operacyjnego spełnia przesłanki do uznania jej za świadczenie usług ze względu na to, że:

a) stanowi odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

b) w wyniku jej wykonanie dojdzie do oddania w używanie przez Leasingodawcę samochodów na rzecz Spółki (zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT),

c) uprawnionym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do tych składników, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie Leasingodawca,

d) Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty w formie pieniężnej świadczenia wzajemnego w(opłata wstępna oraz okresowe raty leasingowe) - zgodnie z art. 709 k.c. i art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy nie istnieją przesłanki, które przemawiałyby za potraktowaniem wskazanych powyżej czynności jako jednej transakcji na gruncie podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje również akceptację w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacji z dnia 13 maja 2020 r. (nr 0112-KDIL1-3.4012.74.2020.l.AKS) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że:

Zatem, w ramach opisanego leasingu zwrotnego występują niezależne czynności podlegające opodatkowaniu, a mianowicie: dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy - sprzedaż (`(...)`) przez Spółkę na rzecz Finansującego, oraz świadczenie usługi - leasing operacyjny (`(...)`) świadczony na rzecz Spółki, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, opisane w stanie faktycznym czynności, tj. sprzedaż (`(...)`) przez Spółkę na rzecz Finansującego oraz oddanie przedmiotowych (`(...)`) do używania przez Finansującego na rzecz Spółki na podstawie umowy leasingu, stanowią dwie odrębne, niezależne czynności opodatkowane VAT, tj. odpowiednio dostawę towarów oraz świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się w interpretacji z dnia 13 listopada 2019r. (nr 0112- KDIL4.4012.383.2019.2.HW) wskazując, że:

Brak jest podstaw do uznania, iż świadczona przez Wnioskodawcę usługa świadczona na podstawie umowy leasingu zwrotnego, spełniającej cechy leasingu operacyjnego, stanowi usługę finansową i korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie obejmują charakterystycznych funkcji usług finansowych (wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy) związanych z udzielaniem kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz nie stanowią usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym dochodzi do dwóch odrębnych świadczeń w postaci dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy oraz usługi świadczonej przez Leasingodawcę na rzecz Wnioskodawcy.

Ad 2.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, pomiędzy Wnioskodawcą a Leasingodawcą dochodzi do realizacji dwóch czynności na gruncie podatku od towarów i usług:

a) sprzedaży samochodów przez Wnioskodawcę,

b) leasingu operacyjnego przez Leasingodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, każda z tych czynności jest odrębną czynnością opodatkowaną VAT na zasadach ogólnych.

Konsekwencją potraktowania ww. transakcji jako dwóch odrębnych czynności, jest uprawnienie Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabywaną usługę leasingu, przy zastosowaniu zasad wskazanych w art. 86a ustawy o VAT w stosunku do pojazdów samochodowych, tj.:

a) w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych do tzw. czynności mieszanych. Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego,

b) w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego, przy założeniu spełnienia dodatkowych przesłanek wskazanych w art. 86a ustawy o VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że nie wystąpi żadna z przesłanek ogólnych stojących na przeszkodzie do prawa do odliczenia, tj.:

a) samochody będą wykorzystywane w Spółce do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług,

b) Spółka posiada status czynnego podatnika VAT,

c) nie wystąpią przesłanki zawarte w art. 88 ustawy o VAT.

Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego przez Leasingodawcę na wystawionych fakturach z tytułu leasingu operacyjnego, uwzględniając zasady o których mowa w art. 86a ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko potwierdza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w interpretacji z 13.05.2020r. (nr 0112- KDIL1-3.4012.74.2020.1.AKS) wskazując, że w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- opodatkowania czynności dokonanych w ramach leasingu zwrotnego (kwestia objęta pytaniem nr 1) – jest prawidłowe;

- prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę z tytułu świadczonych usług leasingu operacyjnego (kwestia objęta pytaniem nr 2) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Stosownie do art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zatem wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług definiuje dostawę towarów jako każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Przy czym, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa powyżej, ustawa każe rozumieć umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

Pomimo, że ustawa nie wprowadza takiego nazewnictwa, jej przepisy regulują dwa rodzaje leasingu, które w obrocie gospodarczym funkcjonują jako leasing finansowy oraz leasing operacyjny. Na gruncie ustawy, z uwagi na charakter i specyfikę ww. rodzajów leasingu, leasing operacyjny traktowany jest jako świadczenie usług, natomiast leasing finansowy, jako dostawa towarów.

Dokonując analizy okoliczności sprawy należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

- przedmiotem umowy muszą być towary,

- umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,

- w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (leasing finansowy) lub przedmiotem leasingu są grunty,

- w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Należy podkreślić, że wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny oraz leasing finansowy wiążą się z odmiennymi konsekwencjami podatkowymi.

Leasing finansowy bowiem, który w głównej mierze charakteryzuje się tym, że odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym dokonuje korzystający oraz zasadniczo prawo własności przechodzi na korzystającego z chwilą zapłaty ostatniej raty, uznawany jest na gruncie przepisów ustawy za dostawę towarów.

Natomiast leasing operacyjny, w ramach którego własność przedmiotu leasingu nie przechodzi na korzystającego w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty oraz odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel czyli leasingodawca, stanowi świadczenie usług.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm.), dalej zwanej ustawą o CIT, pod pojęciem umowy leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;

2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (…);

3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:

a) odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo

b) finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W przypadku leasingu finansowego spełniającego opisane wyżej warunki mamy do czynienia z dostawą towarów.

Konsekwencją nieuznania transakcji za dostawę towarów będzie więc uznanie, że czynność oddania w leasing stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą towarów. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi jest natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest spółką należącą do Podatkowej Grupy Kapitałowej G. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług wparcia dla Grupy G. w Polsce. Jedną ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest wynajmem floty samochodowej dla spółek Grupy G.

Obecnie Spółka jest właścicielem floty xxx samochody osobowe i ciężarowych, które wynajmuje w ramach prowadzonej działalności pozostałym spółkom z Grupy G.

W związku ze zmianą strategii zarządzania flotą, Spółka zamierza sprzedać większość posiadanych samochodów do podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu.

Po dokonaniu sprzedaży Wnioskodawca podpisze z Leasingodawcą umowę na leasing samochodów, które były przedmiotem dostawy do Leasingodawcy. Inaczej mówiąc, Spółka zamierza dokonać tzw. leasingu zwrotnego w odniesieniu do części z samochodów będących obecnie jej własnością .

Umowy leasingu dotyczące sprzedanych przez Spółkę samochodów będą zawierane na okres od 2 do 4 lat, w zależności od wieku pojazdu będącego przedmiotem umowy. Każda z umów leasingu będzie spełniać warunki określone w art. 17a oraz 17b ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2020.1406 t.j. z dnia 2020.08.18; dalej: ustawa o CIT), tzn. będzie mogła zostać uznana za umowę leasingu operacyjnego.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza dokonać sprzedaży posiadanych samochodów do podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu. W wyniku tej sprzedaży podmiot ten nie tylko znajdzie się w posiadaniu sprzedanych samochodów, ale również, z uwagi na przeniesienie prawa własności, nabywca będzie mieć prawo do rozporządzania tymi pojazdami jak właściciel w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie od nabywcy (podmiotu prowadzącego działalność w zakresie usług leasingu) za sprzedaż samochodów.

Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty świadczenia pieniężnego za przedmiot leasingu (rat leasingowych) według zasad przewidzianych w tych umowach. Jak zostało wskazane w treści wniosku, każda z tych umów będzie spełniać warunki do uznania za umowę leasingu operacyjnego na gruncie przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Spółka zamierza zawierać umowy, które będą spełniać warunki do uznania ich na gruncie przepisów prawa podatkowego za umowy leasingu operacyjnego. W związku z powyższym odpisów amortyzacyjnych od pojazdów będących przedmiotem tych umów dokonywać będzie leasingodawca.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy na gruncie podatku od towarów i usług, traktowanie czynności opisanych w zdarzeniu przyszłym jako dwóch osobnych transakcji, tj. sprzedaży samochodów przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy jako dostawy towarów oraz leasingu tych samochodów przez Leasingodawcę na rzecz Wnioskodawcy jako świadczenia usług – jest prawidłowe

W tym miejscu należy wskazać, że leasing zwrotny to szczególny rodzaj leasingu. Jego istotą jest powiązanie umowy leasingu z poprzedzającą ją umową sprzedaży. Leasing zwrotny stanowi bowiem rodzaj umowy cywilnoprawnej, na podstawie której dany podmiot (najczęściej przedsiębiorca) posiadający określony majątek sprzedaje go finansującemu, a następnie na podstawie umowy leasingu nadal z niego korzysta.

W konsekwencji, na transakcję leasingu zwrotnego składają się dwie umowy:

- umowa sprzedaży określonych składników aktywów,

- umowa leasingu, w której finansujący oddaje w użytkowanie te składniki korzystającemu na określonych w umowie zasadach.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czynności dokonane na podstawie umowy leasingu finansowego należy traktować jako dostawę towarów, natomiast czynności dokonane na podstawie umowy leasingu operacyjnego należy traktować jako świadczenie usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing – co do zasady – jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej, aby określoną umowę leasingu uznać – na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ustawy – za dostawę towarów musi ona przede wszystkim dotyczyć towarów. Ponadto musi ona spełniać następujące warunki:

- umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,

- w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (leasing finansowy) lub przedmiotem leasingu są grunty,

- w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy jedna ze stron transakcji przenosi na drugą stronę prawo do rozporządzania przekazywaną rzeczą jak właściciel to transakcja taka stanowi dostawę towaru.

W związku z faktem, że z treści cyt. przepisu (wprowadzonego do polskiego systemu prawnego w oparciu o VI Dyrektywę Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych powszechny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC)) nie wynika jednoznacznie, czy odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce jedynie w przypadku, gdy sprzedawca przenosi na nabywcę własność rzeczy w sensie cywilistycznym, czy też wystarczającą przesłanką do uznania, że doszło do dostawy towarów jest przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji (w sensie ekonomicznym), treść tej regulacji została poddana ocenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

Odnosząc się do powyższego zagadnienia w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Enterprise – SAFE), TSUE stanął na stanowisku, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia okoliczność, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się ono z cywilnoprawnym przeniesieniem własności.

W przedmiotowym orzeczeniu TSUE posłużył się terminem „przeniesienia własności w sensie ekonomicznym” (praktyczna kontrola nad rzeczą; możliwość swobodnego dysponowania), uniezależniając jednoznacznie opodatkowanie podatkiem VAT od przeniesienia własności rzeczy w sensie cywilnym.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestia leasingu zwrotnego była przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w wyroku z dnia 27 marca 2019 r. o sygn. C-201/18. W przedmiotowej sprawie TSUE zauważył, że „(36) (…) „transakcje sale and lease back (sprzedaż i leasing zwrotny), stanowiące przedmiot sporu w postępowaniu głównym, charakteryzuje łączne i jednoczesne ustanowienie, z jednej strony, prawa dzierżawy przez podatnika na rzecz dwóch instytucji finansowych występujących w postępowaniu głównym i, z drugiej strony, oddania nieruchomości w leasing przez owe instytucje finansowe na rzecz podatnika. (…).

(40) W niniejszej sprawie z postanowienia odsyłającego wynika, że transakcje sale and lease back (sprzedaż i leasing zwrotny), których dotyczy postępowanie główne, stanowią transakcje o charakterze czysto finansowym, służące zwiększeniu płynności finansowej Mydibel, a nieruchomości będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym pozostały w posiadaniu tej ostatniej, która wykorzystywała je w sposób ciągły do celów przeprowadzanych przez nią opodatkowanych transakcji. Fakty te zdają się wskazywać – z zastrzeżeniem weryfikacji, której musi dokonać sąd odsyłający – że każda z tych transakcji stanowi jedną transakcję. Ustanowienie prawa dzierżawy na objętych postępowaniem głównym nieruchomościach jest nierozerwalnie związane z leasingiem tych samych nieruchomości.

(41) (…) W tej sytuacji transakcji tych nie można uznać za »dostawę towarów«, ponieważ prawa przeniesione w wyniku tych transakcji na instytucje finansowe występujące w postępowaniu głównym, mianowicie stanowiące instytucję prawa cywilnego prawo dzierżawy, zmniejszone o przysługujące Mydibel prawa wynikające z leasingu nieruchomości, nie uprawniają ich do rozporządzania spornymi nieruchomościami jak właściciel”.

W związku z wydanym przez TSUE ww. orzeczeniem leasing zwrotny może być zaklasyfikowany jako:

- jedna kompleksowa usługa finansowa świadczona przez finansującego – analogicznie jak w rozstrzygnięciu TSUE w sprawie C-201/18, lub

- dwie odrębne transakcje, tj. dostawa towarów przez korzystającego oraz odpowiednio dostawa towarów albo świadczenie usług przez finansującego.

W powołanym wyroku z dnia 27 marca 2019 r., sygn. akt C-201/18 w sprawie Mydibel SA, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że w określonych przypadkach transakcja leasingu zwrotnego (sale and lease back) może przybrać formę usługi finansowej, zwolnionej od VAT.

Należy jednak zwrócić uwagę, że orzeczenie to zapadło na tle stanu faktycznego, w którym podmiot zawarł umowę z instytucjami finansowymi dotyczącą dzierżawy nieruchomości w zamian za zapłatę natychmiastowego czynszu dzierżawnego oraz rocznego czynszu dzierżawnego.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z umową leasingu zwrotnego dotyczącego pojazdów samochodowych, składającą się z dwóch następujących po sobie transakcji, tj. sprzedaży pojazdów samochodowych przez Spółkę na rzecz Leasingodawcy. Po dokonaniu sprzedaży Wnioskodawca podpisze z Leasingodawcą umowę na leasing samochodów, które były przedmiotem dostawy do Leasingodawcy. Inaczej mówiąc, Spółka zamierza dokonać tzw. leasingu zwrotnego w odniesieniu do części z samochodów będących obecnie jej własnością. Odpisów amortyzacyjnych od pojazdów będących przedmiotem tych umów dokonywać będzie leasingodawca.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie z uwagi na fakt, że odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywał Leasingodawca, nie jest spełniona jedna z przesłanek koniecznych dla rozpoznania dostawy towarów, zatem leasing operacyjny pojazdów samochodowych stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem, w ramach opisanego leasingu zwrotnego występują niezależne czynności podlegające opodatkowaniu, a mianowicie: dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy – sprzedaż pojazdów samochodowych przez Spółkę na rzecz Finansującego, oraz świadczenie usługi – leasing operacyjny świadczony na rzecz Spółki, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, opisane w zdarzeniu przyszłym czynności, tj. sprzedaż pojazdów samochodowych przez Spółkę na rzecz Finansującego oraz oddanie przedmiotowych pojazdów samochodowych do używania przez Finansującego na rzecz Spółki na podstawie umowy leasingu operacyjnego, stanowią dwie odrębne, niezależne czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, odpowiednio jako dostawa towarów oraz świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy, objęte pytaniem nr 2, dotyczą prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę z tytułu świadczonych usług leasingu operacyjnego.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a) wystawy);

2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3. (uchylony);

4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca po dokonaniu opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji zbycia samochodów i zawarciu umów leasingu, nadal będzie wykorzystywał pojazdy:

- poprzez wynajmowanie leasingowanych samochodów do innych spółek z grupy kapitałowej albo w ramach własnej działalności gospodarczej - wyłącznie do działalności gospodarczej,

- do tzw. „celów mieszanych”, tj. na potrzeby działalności gospodarczej podatnika z możliwością wykorzystania tych pojazdów do celów prywatnych pracowników Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a pojazdy samochodowe o których mowa we wniosku będą wykorzystywane w działalności gospodarczej przez wynajem leasingowanych samochodów oraz przez użytek „mieszany” to będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego przez Leasingodawcę na wystawionych fakturach z tytułu leasingu operacyjnego, uwzględniając zasady, o których mowa w art. 86a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytań Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone, a w szczególności czy Wnioskodawca wypełnia przesłanki wynikające z art. 86a ustawy o VAT.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.