0114-KDIP4-3.4012.642.2021.2.KM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.), uzupełnionym pismem z 18 listopada 2021 r. (data wpływu 22 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu 8 listopada 2021 r. (doręczone 15 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątku. Wniosek został uzupełniony pismem z 18 listopada 2021 r. (data wpływu 22 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu 8 listopada 2021 r. (doręczone 15 listopada 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka jest polskim rezydentem, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest również czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego oraz tramwajowego, zarówno krajowego, jak i zagranicznego.

Ponadto, w ramach struktury Grupy Kapitałowej, Spółka z uwagi na swoją rolę spółki wiodącej pełni szereg funkcji wsparcia na rzecz podmiotów powiązanych, tj. m.in. usługi organizacji finansowania, usługi informatyczne, usługi marketingowo reklamowe czy też usługi wsparcia prawnego. Spółka z uwagi na posiadane nieruchomości wynajmuje je częściowo na rzecz innych podmiotów z Grupy.

Przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest planowane zbycie nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi wskazanymi w dalszej części opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (w tym przejęciem praw i obowiązków ze wskazanych tam umów) (dalej: Transakcja) na rzecz podmiotu powiązanego z Grupy Kapitałowej (dalej: Kupujący). Kupujący jest spółką kapitałową, której statutowy przedmiot działalności obejmuje kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Kupujący na moment Transakcji będzie czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotowa Transakcja ma celu utworzenie podmiotów wyspecjalizowanych w ramach Grupy w zarządzaniu i obsłudze nieruchomości komercyjnych oraz zcentralizowanie funkcji nieruchomościowej w ramach Grupy. W konsekwencji po transakcji dojdzie do dalszego wynajmu zakupionej nieruchomości na rzecz Spółki i/lub innych podmiotów powiązanych.

Transakcja dotyczy dwóch budynków, tj. budynku biurowego oraz budynku pełniącego funkcję kotłowni oraz garażu wraz z przylegającym parkingiem (dalej: Nieruchomość), które wykorzystywane są przez działy operacyjne Spółki. Nieruchomość w chwili obecnej jest przedmiotem umowy leasingu z instytucją finansową - sp. z o.o., przy czym przed planowaną Transakcją Spółka dokona wykupu Nieruchomości. Powyższy wykup będzie opodatkowany podatkiem VAT.

Niezależnie od prowadzonej działalności przez Spółkę w Nieruchomości cześć budynku biurowego jest wynajmowana na rzecz podmiotów powiązanych, których pracownicy użytkują cześć Nieruchomości. Niemniej jednak, należy podkreślić, iż łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości.

W ramach Transakcji nie jest planowane przeniesienie jakichkolwiek pracowników, równocześnie działalność związana z najmami nie jest wyodrębniona w ramach struktury Spółki pod kątem finansowym czy też organizacyjnym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że transakcja zbycia Nieruchomości opisana we Wniosku będzie obejmowała zasadniczo grunt oraz budynki i inne nieruchomości związane z gruntem, które stanowią część majątku trwałego Spółki. W ramach transakcji nie jest planowane przenoszenie pracowników, należności, czy też zobowiązań finansowych. W ramach transakcji, wyłącznie na Kupującego przejdą zobowiązania prawne wynikające z zawartych umów najmu na nieznaczne powierzchnie wynajęte przez Sprzedającego na rzecz innych podmiotów (łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości). W konsekwencji założeniem Transakcji jest transfer wyłącznie aktywa w postaci Nieruchomości (tj. jednego ze składników majątku Spółki), a nie przedsiębiorstwa, czy też zorganizowanej jego części w świetle Kodeksu cywilnego.

Działalność związana z wykorzystaniem Nieruchomości na własne cele oraz w zakresie powierzchni skomercjalizowanych nie jest wyodrębniona finansowo, organizacyjnie, czy też funkcjonalnie w Spółce. Nieruchomość w przeważającej części jest wykorzystywana w ramach podstawowej działalności Spółki, tj. produkcji i sprzedaży podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego i tramwajowego, jako biura dla działu zakupów, sprzedaży, controlingu, zarządu i administracji.

Z uwagi na fakt, iż Spółka Nieruchomość będącą przedmiotem Wniosku w głównej mierze wykorzystuje na cele operacyjne związane z produkcją wyrobów betonowych (tj. np. powierzchnie dla działu zakupów, sprzedaży, controlingu, zarządu, sale konferencyjne itp.), po Transakcji Kupujący nie będzie prowadził tożsamej działalności. Nieruchomość po Transakcji będzie przedmiotem wynajmu (komercjalizacji), tj. będzie to odrębna działalność (również w zakresie stosowanej klasyfikacji PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)). W zakresie powierzchni wynajmowanych przez Sprzedającego, Kupujący będzie najprawdopodobniej musiał przeprowadzić negocjacje w zakresie ewentualnej dalszej kontynuacji umów najmu.

Z uwagi na inny profil działalności, Kupujący będzie zobowiązany do zawarcia stosownych umów pozwalających na wynajem Nieruchomości, tj. w szczególności Kupujący zobowiązany będzie do zawarcia umów najmu pozostałych powierzchni nabytej Nieruchomości oraz umów niezbędnych do prowadzenia tego typu działalności jakie będą wymagane przez najemców.

Transakcja zbycia Nieruchomości opisana we Wniosku będzie obejmowała zasadniczo grunt oraz budynki i inne nieruchomości związane z gruntem. W ramach transakcji nie planowane jest przenoszenie pracowników, należności, czy też zobowiązań finansowych. W ramach transakcji, wyłącznie na Kupującego przejdą zobowiązania wynikające z zawartych umów najmu na nieznaczne powierzchnie wynajęte przez Sprzedającego na rzecz innych podmiotów (łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości).

Transakcja w rozumieniu Spółki nie wiąże się z przenoszeniem na Kupującego umów innych niż związanych umowami najmu, o którym mowa powyżej.

W konsekwencji, wszelkie należności i zobowiązania nie będą przechodziły na Kupującego, a Kupujący w takim zakresie w jakim to konieczne zawrze odrębne umowy, które pozwolą na prowadzenie przez niego planowanej działalności (co do zasady innej niż prowadzona działalność operacyjna Sprzedającego - produkcja wyrobów betonowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana Transakcja będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT, niewyłączoną z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana Transakcja będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT, niewyłączoną z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W celu rozstrzygnięcia, czy planowana Transakcja będzie opodatkowana VAT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy żadne z wyłączeń z opodatkowania VAT, wskazanych w art. 6 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część - ma kluczowe znaczenie dla oceny sytuacji podatkowej, gdyż rozstrzyga o podleganiu planowanej Transakcji opodatkowaniu VAT bądź podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a związane z tym obciążenie podatkowe w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych lub kosztu finansowania VAT przed otrzymaniem jego zwrotu, będzie miało istotny wpływ na stopień rentowności planowanej inwestycji.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT powinna być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Stąd - zdaniem Wnioskodawcy - organ wydający interpretację jest uprawniony do dokonania wykładni terminów "przedsiębiorstwo" i "zorganizowana część przedsiębiorstwa", użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i, tym samym, do dokonania klasyfikacji przedmiotu planowanej Transakcji (tj. oceny, czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Transakcja sprzedaży będzie dotyczyła zbycia przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Uprawnienie organów do dokonania takiej klasyfikacji znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych, m.in. w wyroku WSA w Krakowie z 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 1691/11); w wyroku NSA z 9 października 2008 r. (sygn. akt I FSK 1239/07), w wyroku NSA z 6 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1216/09), w wyroku WSA w Bydgoszczy z 26 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 197/09), w wyroku WSA w Gliwicach z 10 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/G1 1044/08) oraz w wyroku NSA z 4 listopada 2011 r. (sygn. akt II FSK 1019/09).

Definicja przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części na gruncie ustawodawstwa i w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwa" dla celów tej ustawy. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, w doktrynie prawa podatkowego jest powszechnie akceptowane, iż - dla celów podatku VAT - pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 551 Kodeksu cywilnego.

W myśl regulacji zawartej w tym artykule, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków

prawnych,

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

• koncesje, licencje i zezwolenia,

• patenty i inne prawa własności przemysłowej,

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

• tajemnice przedsiębiorstwa,

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania.

Analiza powyższej definicji prowadzi do wniosku, iż status zorganizowanej części przedsiębiorstwa posiada tylko taki zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, który w ramach istniejącego przedsiębiorstwa spełnia łącznie następujące warunki:

• jest wyodrębniony organizacyjnie,

• jest wyodrębniony finansowo,

• jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (jest wyodrębniony funkcjonalnie) oraz

• mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Analiza dokonana powyżej znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego (zob. np. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z 31 maja 2010 r., IPPB5/423-124/10- 4/MB, LEX nr 111945, oraz z 10 września 2009 r. IPPB5/423-436/09-2/MB, LEX nr 24860; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 listopada 2009 r., IBPP1/443-847/09/BM, LEX nr 106464; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 sierpnia 2009 r., ILPP2/443-720/09-2/FN, niepubl.; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 lipca 2009 r., ITPB3/423-199/09/MT, LEX nr 103893).

Zgodnie z utrwaloną praktyką o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. wyodrębniony dział, zakład, wydział czy oddział. Należy jednak podkreślić, że wyodrębnienie organizacyjne może mieć charakter faktyczny (tj. wynikać np. z praktyki panującej w przedsiębiorstwie) i niekoniecznie musi zostać potwierdzone w formalnym dokumencie (regulaminie, statucie). Dla celów dowodowych właściwe jest jednak formalne wyodrębnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacje indywidualne dotyczące prawidłowości uznania wyodrębnionej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 marca 2013 r., ILPP5/443-61/12-4/PG, LEX nr 176888; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 stycznia 2014 r., IPTPP2/443-847/13-2/KW, LEX nr 213725; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 stycznia 2014 r., IPPP1/443-1296/13-2/IGo, LEX nr 217386).

Wyodrębnienie finansowe oznacza zaś sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanego zespołu składników (tj. do zorganizowanej części przedsiębiorstwa). Nie należy jednak utożsamiać odrębności finansowej z samodzielnością finansową.

Wyodrębnienie funkcjonalne zaś będzie się przejawiać w realizacji określonych zadań gospodarczych, które powinny jednak stanowić pewną całość, mogącą być przedmiotem działalności samodzielnego przedsiębiorstwa (zob. wyrok NSA z 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 2101/09, M. Pod. 2011, nr 5, s. 4, wydany na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., w którym podkreślono element funkcjonalny (tj. możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych) przez zespół składników będący przedmiotem transakcji w celu wyłączenia takiej transakcji z opodatkowania VAT). W tym zakresie w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się na hipotetyczną możliwość samodzielnego prowadzenia określonych działań gospodarczych przez zespół składników będący przedmiotem transakcji (R. A. Nawrot, Restrukturyzacje przedsiębiorstw`(...)`, s. 83).

Należy podkreślić, że zarówno w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) (Wyrok ETS z 15 stycznia 2002 r. w sprawie C-43/00 Andersen & Jensen. LEX nr 107042), jak i sądów administracyjnych elementowi funkcjonalności - rozumianemu jako zdolność wydzielonych składników majątkowych do kontynuacji i samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych - przypisywane jest podstawowe i decydujące znaczenie dla oceny, czy istnieje zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne musi istnieć w ramach przedsiębiorstwa zbywcy, co oznacza, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo dopiero u nabywcy. Wydzielona część majątku już u zbywcy musi posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące i kontynuujące te zadania gospodarcze. Podobnie stwierdził NSA w wyroku z 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15), wskazując, że "realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy" oraz że zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i łączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa". Za element rozróżniający sprzedaż zespołu składników majątkowych od sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części NSA uznał więc okoliczność, czy przedmiotem transakcji, oprócz samej nieruchomości oraz umów najmu jest także struktura składająca się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości (a także, czy struktura ta jest wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa dokonującego dostawy). Dalej NSA stwierdził, że dopiero gdy "przedmiotem zbycia jest tego rodzaju zespół składników majątkowych, zasadne jest odwoływanie się do faktu kontynuowania działalności".

Warunek funkcjonalnego wyodrębnienia w stopniu pozwalającym na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej jest przedmiotem także wielu orzeczeń sądów administracyjnych oraz Sądu Najwyższego w kwestii zbycia przedsiębiorstwa. Zgodnie z praktyką sądów (Szerzej H. Litwińczuk, M. Jamroży, P. Karwat, R. Krasnodębski, Opodatkowanie spółek., red. U. Litwińczuk Warszawa 2016 s. 53-57) przesłanką konieczną do uznania, że przedmiotem konkretnej transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu ustaw podatkowych, jest możność prowadzenia przez podmiot nabywający zespół składników materialnych i niematerialnych działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim działalność ta prowadzona była przez zbywcę przenoszonego zespołu składników. Takie podejście zyskało także akceptację doktryny (J. Pustuł, Pojęcie przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części w prawie podatkowym (w:) Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego. Węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, Warszawa 2013, s.424; S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części. Podatki dochodowe. Warszawa 2007, s. 36; R. A. Nawrot, Restrukturyzacje przedsiębiorstw. Aspekty podatkowe. Warszawa 2011, s. 78-80; K. Klimkiewicz (red), M. Dankowska. A. Kozłowska, P. Włodarski. Restrukturyzacje spółek kapitałowych. Aspekty podatkowe, Warszawa 2011, s. 35.). Jak słusznie wskazuje jeden z autorów: "wystarczającym dla nabycia przedsiębiorstwa jest przejęcie jego funkcjonalnej tożsamości w oparciu o istotne składniki przejętego przedsiębiorstwa. Jednocześnie wyłączenie któregoś ze składników, nawet tych istotnych, możliwe jest w sytuacji, gdy składniki te mogą być łatwo zastępowalne bez naruszania funkcji i tożsamości przedsiębiorstwa" (S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa`(...)`, s. 26 i n.).

Ponadto, w zakresie traktowania transakcji związanych z obrotem nieruchomościami i kwalifikacji tego typu transakcji na gruncie VAT jako aktywów lub zorganizowanych części przedsiębiorstwa, zostały wydane formalne objaśnienia podatkowe z 11 grudnia 2018 roku - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych (dalej: Objaśnienia), które poza powyższymi argumentami jednoznacznie podkreślają konieczność zachowania kontynuacji dotychczasowej działalności.

Ogólne uwagi dotyczące zakresu działalności prowadzonej przez Sprzedającego

W związku z powyższym, na potrzeby przeprowadzenia wywodu dotyczącego prawidłowej klasyfikacji Transakcji na gruncie przepisów ustawy o VAT, należy krótko scharakteryzować specyfikę prowadzenia działalności przez Zbywcę.

Jak wskazano powyżej, podstawową działalnością Sprzedającego jest produkcja podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego oraz tramwajowego.

Ponadto, w związku z pełnieniem funkcji nadrzędnej oraz spółki holdingowej w ramach Grupy, spółka świadczy szereg usług wsparcia na rzecz podmiotów powiązanych.

Również w ramach tych usług, Spółka wynajmuje część powierzchni biurowych na rzecz podmiotów powiązanych, niemniej jednak ta działalność jest marginalna i stanowi poniżej 1% przychodów Spółki w roku finansowym.

Klasyfikacja przedmiotu Transakcji dla potrzeb podatku VAT

Mając na uwadze wskazane powyżej kryteria, zasadniczo ocena przedmiotu transakcji pod kątem jego kwalifikacji jako przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część sprowadza się w praktyce do odpowiedzi na pytanie, czy przenoszone na nabywcę składniki majątku są powiązane ze sobą w taki sposób (i - w przypadku ZCP - wyodrębnione w strukturze zbywcy), że na dzień dokonania transakcji nabywca jest w stanie - w oparciu wyłącznie o te składniki - kontynuować działalność gospodarczą wykonywaną przez Zbywcę.

Jak wynika z opisanej powyżej charakterystyki działalności gospodarczej polegającej zasadniczo na działalności produkcyjnej, działalność wynajmu nieruchomości stanowi działalność poboczną do podstawowej i wynika wyłącznie z posiadanych zasobów (powierzchni biurowych) w ramach Grupy. W ramach Transakcji, zasadniczo, Kupujący co prawda wstąpi w prawa i obowiązki umów najmu z podmiotami powiązanymi bowiem wynika to bezpośrednio z przepisów prawa, niemniej na Kupującego nie będą przechodziły jakiekolwiek inne umowy dotyczące mediów, obsługi księgowo-podatkowej, czy administracyjnej. Równocześnie, w ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia jakichkolwiek pracowników. Tym samym, Kupujący nie będzie mógł - w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji - kontynuować działalności Sprzedającego. W szczególności należy podkreślić, iż Kupujący nie będzie prowadził działalności operacyjnej w Nieruchomości a skupiał się na pełnej komercjalizacji, tj. wynajmie Nieruchomości w sposób efektywny dla całej Grupy.

Oznacza to, iż zespół składników majątkowych będący przedmiotem planowanej Transakcji, nie będzie miał na planowany dzień Transakcji zdolności do niezależnego funkcjonowania i kontynuowania dotychczasowej działalności Spółki jak samodzielny podmiot gospodarczy.

Ponadto, w przedsiębiorstwie Zbywcy, Nieruchomość i związana z nią marginalna działalność wynajmu powierzchni nie jest wyodrębniona ani w sposób organizacyjny, ani w sposób finansowy. Jak opisano powyżej, ani w strukturze organizacyjnej, ani w księgach Zbywcy nie istnieją szczególne czynniki wyodrębnienia przedmiotu Transakcji.

Jak wskazano, Sprzedający nie prowadzi osobnych ksiąg rachunkowych w stosunku do sprzedawanej Nieruchomości, czy też do poszczególnych działek. Przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z Nieruchomością nie są ewidencjonowane za pomocą wydzielonych odrębnych kont albowiem Nieruchomość ta jest wykorzystywana na cele operacyjne związane z podstawową działalnością Spółki, tj. produkcją podkładów strunobetonowych oraz świadczeniem usług na rzecz podmiotów powiązanych. Wynajem Nieruchomości stanowi marginalną działalność Spółki. Oznacza to, iż przedmiot Transakcji nie spełnia również kryterium wydzielenia na płaszczyźnie finansowej.

Tym samym, sprzedawane składniki majątkowe składające się na przedmiot Transakcji nie będą spełniały definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, określonej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Równocześnie, należy podkreślić, iż w Objaśnieniach w przykładzie 3 (str. 8 Objaśnień) Ministerstwo Finansów wskazało, że w przypadku gdy przedmiotem transakcji jest nieruchomość (niezależnie czy jest ona wynajmowana przez zbywcę, czy też zbywca prowadzi w niej jakąkolwiek inną działalność gospodarczą, np. produkcyjną), która następnie ma zostać przez nabywcę oddana zbywcy do używania na podstawie umowy leasingu (tzw. sale and leaseback) lub innej umowy o podobnym charakterze to taka transakcja nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP z uwagi na fakt, że zasadniczym ekonomicznym celem transakcji leasingu zwrotnego jest udzielenie przez nabywcę finansowania na rzecz zbywcy, a nie kontynuacja działalności zbywcy.

Podsumowując - zdaniem Wnioskodawcy - przedmiot Transakcji nie wypełnia definicji ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W rezultacie, planowana Transakcja będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT niewyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajmowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące ze sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe – ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”). W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest również czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego oraz tramwajowego, zarówno krajowego, jak i zagranicznego.

Przedmiotem wniosku jest planowane zbycie nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi wskazanymi w opisie sprawy (w tym przejęciem praw i obowiązków ze wskazanych tam umów) (Transakcja) na rzecz podmiotu powiązanego z Grupy Kapitałowej (Kupujący). Kupujący jest spółką kapitałową, której statutowy przedmiot działalności obejmuje kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Kupujący na moment Transakcji będzie czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotowa Transakcja ma celu utworzenie podmiotów wyspecjalizowanych w ramach Grupy w zarządzaniu i obsłudze nieruchomości komercyjnych oraz zcentralizowanie funkcji nieruchomościowej w ramach Grupy. W konsekwencji po transakcji dojdzie do dalszego wynajmu zakupionej nieruchomości na rzecz Spółki i/lub innych podmiotów powiązanych.

Transakcja dotyczy dwóch budynków, tj. budynku biurowego oraz budynku pełniącego funkcję kotłowni oraz garażu wraz z przylegającym parkingiem (Nieruchomość), które wykorzystywane są przez działy operacyjne Spółki. Nieruchomość w chwili obecnej jest przedmiotem umowy leasingu z instytucją finansową - sp. z o.o., przy czym przed planowaną Transakcją Spółka dokona wykupu Nieruchomości. Powyższy wykup będzie opodatkowany podatkiem VAT.

Niezależnie od prowadzonej działalności przez Spółkę w Nieruchomości cześć budynku biurowego jest wynajmowana na rzecz podmiotów powiązanych, których pracownicy użytkują cześć Nieruchomości. Niemniej jednak, łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości.

W ramach Transakcji nie jest planowane przeniesienie jakichkolwiek pracowników, równocześnie działalność związana z najmami nie jest wyodrębniona w ramach struktury Spółki pod kątem finansowym czy też organizacyjnym.

Wnioskodawca wskazał, że transakcja zbycia Nieruchomości będzie obejmowała zasadniczo grunt oraz budynki i inne nieruchomości związane z gruntem, które stanowią część majątku trwałego Spółki. W ramach transakcji nie jest planowane przenoszenie pracowników, należności, czy też zobowiązań finansowych. W ramach transakcji, wyłącznie na Kupującego przejdą zobowiązania prawne wynikające z zawartych umów najmu na nieznaczne powierzchnie wynajęte przez Sprzedającego na rzecz innych podmiotów (łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości). W konsekwencji założeniem Transakcji jest transfer wyłącznie aktywa w postaci Nieruchomości (tj. jednego ze składników majątku Spółki), a nie przedsiębiorstwa, czy też zorganizowanej jego części w świetle Kodeksu cywilnego.

Działalność związana z wykorzystaniem Nieruchomości na własne cele oraz w zakresie powierzchni skomercjalizowanych nie jest wyodrębniona finansowo, organizacyjnie, czy też funkcjonalnie w Spółce. Nieruchomość w przeważającej części jest wykorzystywana w ramach podstawowej działalności Spółki, tj. produkcji i sprzedaży podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego i tramwajowego, jako biura dla działu zakupów, sprzedaży, controlingu, zarządu i administracji.

Spółka Nieruchomość będącą przedmiotem Wniosku w głównej mierze wykorzystuje na cele operacyjne związane z produkcją wyrobów betonowych (tj. np. powierzchnie dla działu zakupów, sprzedaży, controlingu, zarządu, sale konferencyjne itp.), po Transakcji Kupujący nie będzie prowadził tożsamej działalności. Nieruchomość po Transakcji będzie przedmiotem wynajmu (komercjalizacji), tj. będzie to odrębna działalność (również w zakresie stosowanej klasyfikacji PKD). W zakresie powierzchni wynajmowanych przez Sprzedającego, Kupujący będzie najprawdopodobniej musiał przeprowadzić negocjacje w zakresie ewentualnej dalszej kontynuacji umów najmu.

Z uwagi na inny profil działalności, Kupujący będzie zobowiązany do zawarcia stosownych umów pozwalających na wynajem Nieruchomości, tj. w szczególności Kupujący zobowiązany będzie do zawarcia umów najmu pozostałych powierzchni nabytej Nieruchomości oraz umów niezbędnych do prowadzenia tego typu działalności jakie będą wymagane przez najemców.

Transakcja zbycia Nieruchomości będzie obejmowała zasadniczo grunt oraz budynki i inne nieruchomości związane z gruntem. W ramach transakcji nie jest planowane przenoszenie pracowników, należności, czy też zobowiązań finansowych. W ramach transakcji, wyłącznie na Kupującego przejdą zobowiązania wynikające z zawartych umów najmu na nieznaczne powierzchnie wynajęte przez Sprzedającego na rzecz innych podmiotów (łączna powierzchnia wynajmowana nie przekracza 10-12% powierzchni łącznej Nieruchomości).

Transakcja w rozumieniu Spółki nie wiąże się z przenoszeniem na Kupującego umów innych niż związanych umowami najmu, o którym mowa powyżej.

W konsekwencji, wszelkie należności i zobowiązania nie będą przechodziły na Kupującego, a Kupujący w takim zakresie w jakim to konieczne zawrze odrębne umowy, które pozwolą na prowadzenie przez niego planowanej działalności (co do zasady innej niż prowadzona działalność operacyjna Sprzedającego - produkcja wyrobów betonowych).

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy transakcja zbycia nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niewyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji zbycia nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Transakcja zbycia Nieruchomości będzie obejmowała grunt oraz budynki i inne nieruchomości związane z gruntem, które stanowią część majątku trwałego Spółki. W ramach transakcji nie jest planowane przenoszenie pracowników, należności, czy też zobowiązań finansowych. W ramach transakcji, na Kupującego przejdą zobowiązania prawne wynikające z zawartych umów najmu na nieznaczne powierzchnie wynajęte przez Sprzedającego na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawca wskazał, że założeniem Transakcji jest transfer wyłącznie aktywa w postaci Nieruchomości (tj. jednego ze składników majątku Spółki).

Działalność związana z wykorzystaniem Nieruchomości na własne cele oraz w zakresie powierzchni skomercjalizowanych nie jest wyodrębniona finansowo, organizacyjnie, czy też funkcjonalnie w Spółce. Nieruchomość w przeważającej części jest wykorzystywana w ramach podstawowej działalności Spółki, tj. produkcji i sprzedaży podkładów strunobetonowych oraz wyrobów betonowych dla rynku kolejowego i tramwajowego, jako biura dla działu zakupów, sprzedaży, controlingu, zarządu i administracji. Wnioskodawca wskazał, że po Transakcji Kupujący nie będzie prowadził tożsamej działalności, bowiem Nieruchomość po Transakcji będzie przedmiotem wynajmu (komercjalizacji).

Ponadto, Kupujący będzie zobowiązany do zawarcia umów pozwalających na wynajem Nieruchomości, tj. w szczególności do zawarcia umów najmu pozostałych powierzchni nabytej Nieruchomości oraz umów niezbędnych do prowadzenia tego typu działalności jakie będą wymagane przez najemców. Transakcja nie wiąże się z przenoszeniem na Kupującego umów innych niż związanych umowami najmu, o którym mowa powyżej. Z okoliczności sprawy wynika również, że wszelkie należności i zobowiązania nie przejdą na Kupującego, a Kupujący w takim zakresie w jakim to konieczne zawrze odrębne umowy, które pozwolą na prowadzenie przez niego planowanej działalności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja nie będzie obejmować składników majątkowych pozwalających na kontynuowanie działalności gospodarczej bez konieczności angażowania przez Kupującego innych składników majątku, lub podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

W związku z powyższym, zbycie składników majątku (nieruchomości), o których mowa w analizowanej sprawie, nie będzie stanowiło zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

Przedmiotowa sprzedaż nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy, bowiem jak wynika z całokształtu sprawy Nieruchomość nie będzie wyodrębniona organizacyjnie, finansowo ani funkcjonalnie. Wyodrębnione składniki nie będą posiadały zdolności do niezależnego funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, bowiem Kupujący będzie musiał zaangażować dodatkowe środki oraz zawrzeć stosowne umowy związane z Nieruchomością. Ponadto, Wnioskodawca wprost wskazał, że po Transakcji Kupujący nie będzie prowadził działalności w tożsamym zakresie.

W konsekwencji przedmiot planowanej Transakcji nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, w przypadku zbycia nieruchomości wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi, przedmiot Transakcji nie będzie stanowił transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1. Sprzedaż ww. nieruchomości będzie więc stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.