INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2021 r. (data wpływu 8 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
8 września 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Pan PG (dalej również jako: „Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (`(...)`) PG (dalej również jako: „(`(...)`)G”). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
Głównym przedmiotem działalności (`(...)`)G jest produkcja konstrukcji metalowych i ich części w postaci m.in. krat rolowanych, balustrad, zabudów loftowych z drzwiami, czy systemów drzwi składano-przesuwnych, ale także konstrukcji szklanych takich jak witryny wewnętrzne, szklane ścianki działowe, szklane ścianki dźwiękoszczelne, szklane ścianki przeciwpożarowe, czy też fasady szklane. Ponadto, firma zajmuje się także montażem takich konstrukcji. Jest to jeden z rodzajów działalności (`(...)`)G – tzw. pion produkcyjny (dalej jako: „Pion Produkcyjny”). Ponadto, (`(...)`)G posiada jeszcze dwa piony:
1. pion związany z zarządzaniem majątkiem trwałym działalności gospodarczej oraz najmem pojazdów samochodowych (dalej jako: „Pion Majątkowy”),
2. pion związany z sektorem IT i świadczeniem usług telekomunikacyjnych (dalej jako: „Pion IT”).
W ramach Pionu Produkcyjnego wyszczególnione są następujące działy:
1. dział administracyjno-handlowy – w ramach którego podejmowane są czynności administracyjno-biurowe związane z zarządzaniem działalnością gospodarczą oraz obsługa sprzedaży produktów i usług,
2. dział projektowy – tworzony jest przez architektów, projektantów i konstruktorów, którzy realizują indywidualne projekty dostosowane do potrzeb klientów komercyjnych i indywidualnych oraz weryfikują je pod względem parametrów technicznych, możliwej do zastosowania technologii oraz wszelkich wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, zatem związany jest ze świadczeniem usług poprzedzających realizację usług o charakterze produkcyjnym,
3. dział produkcyjny – zajmujący się produkcją ww. konstrukcji, w ramach tego działu wyodrębnione są trzy poddziały (a) pierwszy zajmujący się produkcją krat stalowych, balustrad i innych konstrukcji metalowych (b) drugi zajmujący się produkcją witryn, przeszkleń, szklanych ścian działowych, (c) trzeci zajmujący się montażem etc.
W ramach Pionu Majątkowego wyróżnia się dział zarządzania składnikami majątkowymi (`(...)`)G, oraz dział najmu samochodów w ramach których świadczone są takie usługi jak:
‒ nadzór nad planowaniem napraw pojazdów, prowadzenie harmonogramu serwisów okresowych i sezonowych,
‒ rozliczanie należności wynikających z faktur VAT z tytułu najmu nieruchomości oraz samochodów, zlecanie oraz nadzór nad wprowadzeniem przelewów przez biuro rachunkowe,
‒ kontakt z bankami, współpraca z firmami leasingowymi, w tym pozyskiwanie nowych umów leasingowych itp.,
‒ obsługa najmu samochodów do podmiotów powiązanych,
‒ najem nieruchomości oraz ruchomości do podmiotów powiązanych,
‒ obsługa najmu nieruchomości, w tym wszelkiego rodzaju prace serwisowe oraz naprawcze, prace porządkowe etc,
‒ opracowywanie planów budżetowych, strategii oraz okresowych planów działań.
Do Pionu Majątkowego przypisane są określone składniki materialne i niematerialne, takie jak:
‒ nieruchomości biurowe, produkcyjne, magazynowe oraz tereny parkingowe,
‒ samochody osobowe oraz dostawcze, będące przedmiotem najmu,
‒ wyposażenie biurowe oraz sprzęt biurowy (komputery, monitory, drukarki, telefony etc.),
‒ umowy najmu,
‒ umowy leasingów.
W ramach tego pionu prowadzony jest najem nieruchomości oraz samochodów osobowych oraz dostawczych.
Natomiast, Pion IT obejmuje w szczególności:
‒ świadczenie informatycznych usług serwisowych na rzecz podmiotów powiązanych,
‒ rozwój sieci teleinformatycznych,
‒ świadczenie usług informatycznych, serwis sprzętu, sieci wewnętrznych w grupie itp.
Do Pionu IT przypisane są określone składniki materialne i niematerialne, takie jak:
‒ magazyn materiałów i surowców,
‒ maszyny i narzędzia niezbędne do prac serwisowych, rozwojowych,
‒ wyposażenia biurowe (meble, sprzęt komputerowy, telefony służbowe etc.),
‒ serwerownia,
‒ samochody dostawcze wykorzystywane na potrzeby prac serwisowych.
Strukturę organizacyjną (…)G w ww. kształcie opisano także w funkcjonującym w (…)G regulaminie pracy, który ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Zarówno składniki majątkowe (…)G, jak i jego pracownicy przypisani są do poszczególnych pionów przedsiębiorstwa - tj. Pionu Produkcyjnego, Pionu Majątkowego i Pionu IT.
W celu realizacji zadań, każdy z pionów (…)G posiada przydzielony wewnętrznie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia tej części działalności gospodarczej.
W przypadku Pionu Produkcyjnego do takich składników materialnych zaliczono m.in.:
‒ sprzęt i maszyny niezbędne do prowadzenia produkcji, w tym w szczególności: przecinarki, linie do profilowania, rolki walcujące, matryce tnące, linie do wyginania, frezarko-kopiarki, piły, spawarki, linie profilujące, prasy z wykrojnikiem, odciągi, wiertarki, szlifierki, nitownice, pilarki, wiertarko-wkrętarki, pilarko-zgłębiarki, urządzenia do dziurkowania, wciągniki łańcuchowe, wózki widłowe, wózki podnośnikowe, stoły do montażu, stoły warsztatowe, lasery, wykrojniki, zmywarki do posadzki i podłóg, regały, narzędzia do usuwania rys ze szkła, odkurzacze na warsztat, szafy aktowe, satyniarki, ostrzałki, suszarki kieszeniowe do rąk, szafy stojące, stoły ślusarskie, przyłbice spawalnicze, kontenery do wózka widłowego, okrojniki kątownika, ostrzałki do wierteł itp.,
‒ sprzęt niezbędny do prowadzenia prac projektowych, w tym komputery, monitory oprogramowanie specjalistyczne do projektowania, meble i wyposażenie biura etc.,
‒ sprzęt i meble biurowe, samochody oraz telefony komórkowe na potrzeby pracowników działu administracyjnego i handlowego,
‒ magazyn surowców i materiałów.
W odniesieniu do składników niematerialnych, do Pionu Produkcyjnego przypisano m.in. kapitał ludzki, tj. pracowników, którzy zostali zgrupowani w osobną dla każdego pionu strukturę organizacyjną, z odrębnym kierownictwem. Struktura organizacyjna pionu produkcyjnego obejmuje następujący schemat:
‒ dział administracyjno-handlowy:
‒ podlega bezpośrednio Panu (`(...)`) – właścicielowi, który jednocześnie zarządza całą firmą,
‒ składa się z pracowników biurowych (pracowników administracyjnych oraz handlowców) i zajmuje się obsługą czynności biurowo-administracyjnymi oraz usługami sprzedażowymi w ramach Pionu Produkcyjnego, sekretariatu firmy oraz przygotowywaniem ofert i marketingiem, obsługą powykonawczą zleceń, w tym sprawami związanymi z ew. przyjmowaniem zleceń, ich obsługą administracyjną, obsługą reklamacji, obsługą gwarancji, zgłoszeń serwisowych etc., w szczególności:,
‒ przygotowuje oferty w odpowiedzi na zapytania ofertowe klientów,
‒ po zakończeniu fazy negocjacji – przygotowuje umowy na realizację zlecenia,
‒ zajmuje się działaniami marketingowymi,
‒ jest odpowiedziany za reklamę i promocję w Internecie.
‒ dział projektowy:
‒ składający się z projektantów, architektów, konstruktorów oraz ze specjalistów do spraw pomiarów i jakości podległych team leaderowi działu projektowego,
‒ przygotowuje projekty wykonawcze,
‒ dział produkcyjny:
‒ składający się z pracowników zakładu produkcyjnego, którzy podlegają zastępcy kierownika produkcji oraz kierownikowi produkcji,
‒ zajmuje się szeroko rozumianą produkcją krat i witryn, w ramach działu realizowane są zamówienia materiałów i surowców, w tym np. szkła, stali, aluminium, okuć i innych materiałów niezbędnych do sprawnego realizowania produkcji itp.,
‒ zajmuje się montażem, realizacją prac serwisowych i napraw gwarancyjnych.
Taki podział działalności ma uzasadnienie, z uwagi na istotne różnice w prowadzeniu działalności gospodarczej w poszczególnych obszarach biznesowych objawiające się zarówno w kwestiach związanych z ryzykami biznesowymi, kanałami sprzedaży, grupami docelowymi klientów i sposobami ich pozyskiwania, czy też sposobem pozyskiwania kapitału.
W ramach (…)G nie są prowadzone odrębne księgi dla poszczególnych rodzajów działalności (pionów), natomiast prowadzone są konta dedykowane danym kontrahentom. Taki sposób ewidencji umożliwia w ocenie Wnioskodawcy adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdego z pionów, w tym do Pionu Produkcyjnego. Ponadto, wprowadzony podział kont księgowych umożliwia przypisanie do każdego z pionów zobowiązań oraz wierzytelności związanych z umowami zawartymi w związku z przedmiotem działalności danego pionu, w tym do Pionu Produkcyjnego.
Obecnie, planowane jest, że (…)G wniesie do nowej (istniejącej na moment składania niniejszego wniosku) polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”) wkład niepieniężny w postaci Pionu Produkcyjnego w zamian za udziały w Spółce (dalej jako:
„Transakcja”).
W skład Pionu Produkcyjnego, który zostanie wniesiony do Spółki w ramach Transakcji wchodzić będą w szczególności:
‒ środki trwałe i wyposażenie działu produkcyjnego, w tym w szczególności: sprzęt i maszyny niezbędne do prowadzenia produkcji, w tym w szczególności: przecinarki, linie do profilowania, rolki walcujące, matryce tnące, linie do wyginania, frezarko-kopiarki, piły, spawarki, linie profilujące, prasy z wykrojnikiem, odciągi, wiertarki, szlifierki, nitownice, pilarki, wiertarko-wkrętarki, pilarko-zgłębiarki (piła taśmowa), urządzenia do dziurkowania, wciągniki łańcuchowe, wózki widłowe, wózki podnośnikowe, stoły do montażu, stoły warsztatowe, lasery, wykrojniki, zmywarki do posadzki i podłóg, regały, narzędzia do usuwania rys ze szkła, odkurzacze na warsztat, szafy aktowe, satyniarki, suszarki kieszeniowe do rąk, szafy stojące, stoły ślusarskie, przyłbice spawalnicze, kontenery do wózka widłowego, okrojniki kątownika, ostrzałki do wierteł itp., tokarka;
‒ sprzęt niezbędny do prowadzenia prac projektowych, w tym sprzęt do wykonywania pomiarów komputery, monitory oprogramowanie specjalistyczne do projektowania, meble i wyposażenie biura etc.,
‒ sprzęt i meble biurowe, samochody oraz telefony komórkowe na potrzeby pracowników działu administracyjnego i handlowego,
‒ magazyn surowców i materiałów,
‒ gotowe produkty,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów zlecenia,
‒ rachunek/rachunki bankowe związane z Pionem Produkcyjnym,
‒ środki pieniężne na rachunku/rachunkach bankowych i w kasie,
‒ należności wynikające z umów z klientami (nabywcami),
‒ zobowiązania, w szczególności wynikające z umów z dostawcami surowców i materiałów, pracownicze, wobec podwykonawców,
‒ dokumentacja projektowa, techniczna, administracyjna Pionu Produkcyjnego,
‒ prawo ze zgłoszenia znaków towarów.
W ramach Transakcji nie będą przeniesione nieruchomości. Spółka będzie korzystać z nieruchomości na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
Celem Transakcji jest przede wszystkim rozgraniczenie poszczególnych obszarów działalności, dywersyfikacja ryzyka, rozgraniczenie obciążeń kredytowych, poprawienie rentowności działu produkcyjnego oraz konsolidacja biznesu produkcyjnego w jednej firmie.
Przed Transakcją Pion Produkcyjny będzie miał przypisane do siebie rachunki bankowe.
W ramach Transakcji nastąpi przejęcie przez Spółkę pracowników przypisanych do Pionu Produkcyjnego na podstawie art. 231 Kodeksu pracy.
Po Transakcji, Spółka będzie kontynuowała za pomocą Pionu Produkcyjnego działalność prowadzoną dotychczas przez (…)G przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem Transakcji oraz będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
1. Czy wskazany w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych wraz ze zobowiązaniami w postaci Pionu Produkcyjnego stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej jako: „ZCP”) w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przeniesienie do Spółki Pionu Produkcyjnego w drodze Transakcji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako: „VAT”)?
Zdaniem Wnioskodawcy:
1. Wskazany w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych wraz ze zobowiązaniami w postaci Pionu Produkcyjnego stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.
2. Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przeniesienie do Spółki Pionu Produkcyjnego w drodze Transakcji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jest prawidłowe.
Ad. 1
Pojęcie ZCP zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Biorąc powyższe pod uwagę, w celu określenia, czy dany zespół składników przedsiębiorstwa może stanowić jego zorganizowaną część należy zbadać, czy:
‒ w skład tego zespołu wchodzą składniki materialne i niematerialne, w tym również zobowiązania, które są przeznaczone do wykonywania określonych zadań gospodarczych;
‒ zespół został organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie podatnika;
‒ zespół składników niematerialnych i materialnych mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, w sposób samodzielny realizujące określone zadania gospodarcze.
1. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań
W doktrynie wskazuje się, że pojęcie „zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań” należy rozpatrywać w powiązaniu z pojęciem przedsiębiorstwa na gruncie ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej jako: „k.c.”) – (T. Michalik, VAT. Komentarz, wyd. 10, Warszawa 2014, str. 63). Stosownie do treści art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, które obejmuje w szczególności:
-
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
-
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
-
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
-
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
-
koncesje, licencje i zezwolenia;
-
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
-
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
-
tajemnice przedsiębiorstwa;
-
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż w (…)G wyodrębnione zostały piony i każdy z nich posiada oznaczenie, które go indywidualizuje (odpowiednio: Pion Produkcyjny, Pion Majątkowy i Pion IT).
Każdy z pionów stanowi niezależny zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujący w szczególności pracowników, składniki majątkowe i niemajątkowe niezbędne do prawidłowego wykonywania powierzonych temu pionowi zadań, w tym w szczególności środki trwałe.
W skład Pionu Produkcyjnego, który zostanie wniesiony do Spółki w ramach Transakcji wchodzić będą w szczególności:
‒ środki trwałe i wyposażenie działu produkcyjnego, w tym w szczególności: sprzęt i maszyny niezbędne do prowadzenia produkcji, w tym w szczególności: przecinarki, linie do profilowania, rolki walcujące, matryce tnące, linie do wyginania, frezarko-kopiarki, piły, spawarki, linie profilujące, prasy z wykrojnikiem, odciągi, wiertarki, szlifierki, nitownice, pilarki, wiertarko-wkrętarki, pilarko-zgłębiarki (piła taśmowa), urządzenia do dziurkowania, wciągniki łańcuchowe, wózki widłowe, wózki podnośnikowe, stoły do montażu, stoły warsztatowe, lasery, wykrojniki, zmywarki do posadzki i podłóg, regały, narzędzia do usuwania rys ze szkła, odkurzacze na warsztat, szafy aktowe, satyniarki, suszarki kieszeniowe do rąk, szafy stojące, stoły ślusarskie, przyłbice spawalnicze, kontenery do wózka widłowego, okrojniki kątownika, ostrzałki do wierteł, tokarka itp.;
‒ sprzęt niezbędny do prowadzenia prac projektowych, w tym sprzęt do wykonywania pomiarów komputery, monitory oprogramowanie specjalistyczne do projektowania, meble i wyposażenie biura etc.,
‒ sprzęt i meble biurowe, samochody oraz telefony komórkowe na potrzeby pracowników działu administracyjnego i handlowego,
‒ magazyn surowców i materiałów,
‒ gotowe produkty,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów zlecenia,
‒ rachunek/rachunki bankowe związane z Pionem Produkcyjnym,
‒ środki pieniężne na rachunku/rachunkach bankowych i w kasie,
‒ należności wynikające z umów z klientami (nabywcami),
‒ zobowiązania, w szczególności wynikające z umów z dostawcami surowców i materiałów, pracownicze, wobec podwykonawców,
‒ dokumentacja projektowa, techniczna, administracyjna Pionu Produkcyjnego,
‒ prawo ze zgłoszenia znaków towarów.
W ramach Transakcji nie będą przeniesione nieruchomości. Spółka będzie korzystać z nieruchomości na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
W związku z powyższym należy przyjąć, iż Pion Produkcyjny charakteryzuje się istnieniem zespołu składników materialnych i niematerialnych, odrębnego od pozostałych składników (…)G, wydzielonego z uwagi na funkcje, jakie może spełniać tylko w tym określonym pionie.
Pion Produkcyjny posiada także własne zobowiązania – przede wszystkim handlowe, wobec swoich kontrahentów, wynikające z ofert, zamówień oraz zawartych z nimi umów, a także zobowiązanie wynikające z umów zawartych z podwykonawcami oraz projektantami świadczącymi usługi w ramach B2B.
2. Wydzielenie organizacyjne, funkcjonalne i finansowe
Wydzielenie organizacyjne
Z utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych wynika, iż wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć jako posiadanie przez ZCP swojego miejsca w strukturze organizacyjnej zbywcy jako np. dział, oddział, wydział (wyrok NSA z 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15, wyrok WSA w Warszawie z 2 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 259/11). Przy czym jednocześnie zauważa się, że wyodrębnienie organizacyjne nie jest tożsame z wyodrębnieniem formalno- prawnym, ale powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.
W efekcie, aby określona część przedsiębiorstwa mogła być wyodrębniona organizacyjnie nie musi ona stanowić samodzielnego podmiotu prawnego, jednostki organizacyjnej, czy oddziału, powinna jednak istnieć podstawa faktyczna takiego wydzielenia (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 marca 2019 r., sygn. akt 0115-KDIT1- 2.4012.76.2019.1.AJ).
W kontekście powyższego, wskazać należy, iż w (…)G istnieje umowny podział działalności ze względu na jej rodzaj (produkcja, zarządzanie majątkiem trwałym i najem pojazdów samochodowych, IT), który to podział został potwierdzony przez treść regulaminu pracy, który obowiązuje w (…)G. Struktura organizacyjna Pionu Produkcyjnego obejmuje następujący schemat:
- dział administracyjno-handlowy:
‒ jest podległy Panu (`(...)`);
‒ zajmuje się obsługą powykonawczą;
‒ przygotowuje oferty w odpowiedzi na zapytania ofertowe klientów;
‒ po zakończeniu fazy negocjacji - przygotowuje umowy na realizację zlecenia;
‒ zajmuje się działaniami marketingowymi,
‒ jest odpowiedziany za reklamę i promocję w Internecie.
- dział projektowy:
‒ składający się z projektantów, architektów, konstruktorów oraz ze specjalistów do spraw pomiarów i jakości podległych team leaderowi działu projektowego;
‒ przygotowuje projekty wykonawcze;
- dział produkcyjny:
‒ składający się z pracowników zakładu produkcyjnego oraz zastępcy kierownika produkcji, którzy są podlegli kierownikowi produkcji;
‒ zamawia szkło, stal, aluminium, okucia i inne materiały niezbędne do sprawnego realizowania produkcji itp.;
‒ zajmuje się montażem;
Pozostałe dwa piony, nie będące przedmiotem Transakcji, posiadają odrębną strukturę organizacyjną (skład osobowy, kierownictwo, a także przypisany do nich zakres obowiązków). W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, warunek wyodrębnienia organizacyjnego zespołu składników materialnych i niematerialnych, składających się na działalność Pionu Produkcyjnego, został spełniony. W (…)G wprowadzono hierarchiczną strukturę organizacyjną, która odpowiada podziałowi zadań przypisanych poszczególnym pionom, zarówno na poziomie kadry zarządzającej (w Pionie Produkcyjnym są to team leaderzy, kierownik produkcji, zastępca kierownika produkcji, właściciel), jak również pracowników oraz współpracowników biorących bezpośrednio udział w świadczeniu usług zgodnie z dokonanym podziałem kompetencji (w Pionie Produkcyjnym przede wszystkim są to specjaliści do spraw pomiarów i jakości, projektanci, pracownicy administracyjni, handlowcy a także pracownicy produkcji).
Wyodrębnienie funkcjonalne
Kolejnym kryterium, jakie musi spełniać zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest jego wyodrębnienie funkcjonalne. Oznacza to, że ZCP powinna być przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych, a więc powinna stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia określonych działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.
Z tego rodzaju wyodrębnieniem związana jest też (potencjalna) zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
W zakresie wyodrębniania funkcjonalnego niejednokrotnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2019 r. sygn. akt 0111-KDIB3-2.4012.837.2018.3.SR, wskazując, iż „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa”.
Podobnie w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2019 r. sygn. 0112KDIL1-2.4012.12.2019.4.TK wskazał, że „zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”.
Pogląd taki potwierdza także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie o sygn. C-497/01 Zita Modes Sàrl Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że warunkiem uznania danej transakcji za wypełniającą przesłanki do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na podstawie przepisów Dyrektywy jest warunek niezależności tego zespołu składników od pozostałych składników przedsiębiorstwa zbywcy lub nabywcy, co oznacza możliwość prowadzenia za pośrednictwem tego zespołu składników niezależnej działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy nie może budzić wątpliwości, że Pion Produkcyjny jest wyodrębniony funkcjonalnie. Przedmioty działalności pionów: produkcyjnego, majątkowego (związanego z najmem pojazdów samochodowych i nieruchomości) oraz związanego z sektorem IT są wzajemnie rozłączne. Ponadto, Pion Produkcyjny posiada zarówno materialne jak i niematerialne składniki majątkowe oraz kadrę pracowniczą i zarządzającą wystarczające do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, w tym do zawierania i realizacji umów z partnerami biznesowymi.
Pion Produkcyjny mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu obecnie zadania gospodarcze.
Wyodrębnienie finansowe
Jak wskazuje się w doktrynie, przesłanki warunkujące istnienie wyodrębnienia finansowego można podzielić na dwie grupy – ze względu na kryterium samodzielności finansowania zadań gospodarczych oraz z uwagi na kryterium rachunkowości.
Pierwsze kryterium opiera się na stopniu „samodzielności w decydowaniu o celach finansowych (mając na uwadze zdolność finansowania, w planowaniu wpływów oraz wydatków, w zarządzaniu płynnością finansową) oraz w ocenie warunków finansowych w trakcie, jak też na zakończenie wykonywania zaplanowanych zadań”. Innymi słowy, przejawia się w możliwości ustalania odrębnych celów oraz planów finansowych dla danego zespołu składników majątku. Aby mówić o wyodrębnieniu finansowym dany zespół składników powinien mieć zatem możliwość np.:
-
dysponowania własnymi zasobami finansowymi,
-
rozliczania należności oraz zobowiązań,
-
posiadania odrębnego rachunku bankowego (subkonta bankowego),
-
tworzenia planów finansowych (budżetów),
-
dokonywania bieżącej (okresowej) kontroli płynności finansowej (A. Hellwig, M. Chudy, Wyodrębnienie finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Monitor Podatkowy 2008, nr 4, str. 17).
Kryterium rachunkowości wyodrębnienia finansowego dotyczy natomiast takiego prowadzenia rachunkowości, aby można było ustalić sytuację majątkową (aktywa i pasywa) oraz zyskowność ZCP (koszty i przychody). Jednakże, należy przy tym podkreślić, iż nie jest wymagane prowadzenie odrębnej księgowości dla ZCP. Pogląd ten znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt 2461-IBPP3.4512.547.2016.2.MD – „jak wskazuje się zarówno w doktrynie i praktyce organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie musi być realizowane poprzez całkowitą samodzielność finansową zespołu składników majątkowych. Nie oznacza ono bowiem w szczególności konieczności prowadzenia odrębnej księgowości czy też konieczności sporządzania odrębnego bilansu dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.
Należy także wskazać, że pojęcia wyodrębnienia finansowego nie należy utożsamiać z posiadaniem przez ZCP pełnej samodzielności finansowej, na co wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2016 r. sygn. akt 2461-IBPP3.4512.547.2016.2.MD – „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.
Zatem wyodrębnienie finansowe w kontekście kryterium rachunkowości należy rozumieć w ten sposób, że przedsiębiorca dokonuje takich czynności, które, jego zdaniem, mogą pozwolić mu na stwierdzenie, czy wyodrębniona przez niego działalność, np. przynosi zyski. Co więcej, dla spełnienia warunku wyodrębnienia finansowego nie jest ważne, aby w skład ZCP wchodziły środki finansowe (jeśli w chwili sprzedaży nie będzie można ich przypisać ZCP) – taka teza koresponduje z wyrokiem WSA w Warszawie z 21 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2836/11 „(`(...)`) uzależnienie istnienia transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przeniesienia środków finansowych oznaczałoby konieczność analizowania jakiego rzędu kwota byłaby niezbędna do uznania, że zbycie obejmuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa – 100 złotych, 100.000 złotych czy może 1.000.000 złotych, ewentualnie rozważenie, na jaki okres funkcjonowania zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny wystarczyć owe środki finansowe”. Kluczowym dla wyodrębnienia finansowego jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa poprzez prowadzenie odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych, nie zaś konieczność wyodrębnienia (poprzez ilościowe wskazanie) aktywów i pasywów”.
Z uwagi na powyższe uznać należy, iż Pion Produkcyjny jest wyodrębniony finansowo w (`(...)`)G. Nie są co prawda prowadzone odrębne księgi dla Pionu Produkcyjnego, natomiast prowadzone są konta dedykowane określonym kontrahentom. Taki sposób ewidencji umożliwia adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdego z pionów, w tym do Pionu Produkcyjnego oraz do pozostałych Pionów. Ponadto, do Pionu Produkcyjnego (i pozostałych pionów) zostały przyporządkowane zobowiązania oraz wierzytelności związane z umowami zawartymi w związku z ich przedmiotem działalności.
Na moment Transakcji, Pion Produkcyjny będzie posiadał przypisany do siebie rachunek bankowy, w tym wydzieloną kasę ze środkami pieniężnymi. Dla każdego pionu (w tym Pionu Produkcyjnego) ustalany jest odrębnie wynik finansowy.
Wnioskodawca wskazuje, iż istnieje możliwość podziału – przy pomocy właściwych wskaźników, wspólnych dla pionów kosztów administracyjnych i zarządu. Ponadto, po przeniesieniu Pionu Produkcyjnego, nadal możliwe będzie prowadzenie działalności gospodarczej przez każdy z pionów oraz ustalenie odrębnie ich wyników (tj. przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań).
Podsumowując powyższe rozważania, Pion Produkcyjny charakteryzuje się istnieniem jego własnego zespołu składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań, a ponadto jest wyodrębniony w (…)G pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym.
Istotną – choć nie decydującą – przesłanką świadczącą, o tym, że przenoszony zespół składników majątku stanowi ZCP, jest również fakt, iż ich nabywca – nowo zawiązana spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ma zamiar kontynuować dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą.
Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie, „istotne jest, aby zbyta zorganizowana część przedsiębiorstwa służyła nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem przeznaczenia nabytego zespołu składników majątkowych, aby nie została zlikwidowana działalność, której tenże zespół składników majątkowych może służyć” (wyrok NSA z 27 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1265/17).
Ponadto należy wskazać, iż po Transakcji, Spółka będzie kontynuowała za pomocą Pionu Produkcyjnego działalność prowadzoną dotychczas przez (…)G przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem Transakcji oraz będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji.
Mając na względzie opisane wyżej okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy wskazany w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych wraz ze zobowiązaniami w postaci Pionu Produkcyjnego stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, Pion Produkcyjny stanowi ZCP, jego wniesienie w ramach Transakcji do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.
Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.
Zauważyć należy, iż ustawodawca wskazując w art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, że jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia ZCP nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając jednak zakres przedmiotowy Ustawy VAT, zdaniem Wnioskodawcy pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro wskutek Transakcji przeniesiony zostanie Pion Produkcyjny, to taką transakcję należy uznać za zbycie tegoż zespołu składników. Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania w wyniku aportu jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, o ile przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub ZCP w rozumieniu przepisów VAT.
Tym samym, w celu rozstrzygnięcia konsekwencji na gruncie VAT wynikających z Transakcji rozstrzygnąć należy, czy pion ten stanowi ZCP. Zdaniem Wnioskodawcy, Pion Produkcyjny stanowi ZCP. Zatem, Transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Zatem, w ocenie Wnioskodawcy – jeżeli stanowisko wyrażone w pytaniu oznaczonym nr 1 będzie prawidłowe, wówczas przeniesienie do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Pionu Produkcyjnego nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko zgodnie z którym przeniesienie do Spółki Pionu Produkcyjnego w drodze Transakcji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jest prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.
Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
-
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
-
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
-
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
-
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
-
koncesje, licencje i zezwolenia;
-
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
-
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
-
tajemnice przedsiębiorstwa;
-
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.
Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.
Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania, w razie zaistnienia takiej potrzeby, w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
-
istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
-
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
-
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
-
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.
Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.
W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: „przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej”.
W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.
Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Z opisu sprawy wynika, że Pan PG prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (`(...)`) PG. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT.
Głównym przedmiotem działalności (…)G jest produkcja konstrukcji metalowych i ich części w postaci m.in. krat rolowanych, balustrad, zabudów loftowych z drzwiami, czy systemów drzwi składano-przesuwnych, ale także konstrukcji szklanych takich jak witryny wewnętrzne, szklane ścianki działowe, szklane ścianki dźwiękoszczelne, szklane ścianki przeciwpożarowe, czy też fasady szklane. Ponadto, firma zajmuje się także montażem takich konstrukcji. Jest to jeden z rodzajów działalności (…)G – tzw. pion produkcyjny. Ponadto, (…)G posiada jeszcze dwa piony:
1. pion związany z zarządzaniem majątkiem trwałym działalności gospodarczej oraz najmem pojazdów samochodowych,
2. pion związany z sektorem IT i świadczeniem usług telekomunikacyjnych.
Strukturę organizacyjną (…)G w ww. kształcie opisano w funkcjonującym w (…)G regulaminie pracy, który ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Zarówno składniki majątkowe (…)G, jak i jego pracownicy przypisani są do poszczególnych pionów przedsiębiorstwa - tj. Pionu Produkcyjnego, Pionu Majątkowego i Pionu IT.
W celu realizacji zadań, każdy z pionów (…)G posiada przydzielony wewnętrznie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia tej części działalności gospodarczej.
W przypadku Pionu Produkcyjnego do takich składników materialnych zaliczono m.in.:
‒ sprzęt i maszyny niezbędne do prowadzenia produkcji,
‒ sprzęt niezbędny do prowadzenia prac projektowych,
‒ sprzęt i meble biurowe, samochody oraz telefony komórkowe na potrzeby pracowników działu administracyjnego i handlowego,
‒ magazyn surowców i materiałów.
W odniesieniu do składników niematerialnych, do Pionu Produkcyjnego przypisano m.in. kapitał ludzki, tj. pracowników, którzy zostali zgrupowani w osobną dla każdego pionu strukturę organizacyjną, z odrębnym kierownictwem.
Struktura organizacyjna pionu produkcyjnego obejmuje: dział administracyjno-handlowy, dział projektowy i dział produkcyjny.
Taki podział działalności ma uzasadnienie, z uwagi na istotne różnice w prowadzeniu działalności gospodarczej w poszczególnych obszarach biznesowych objawiające się zarówno w kwestiach związanych z ryzykami biznesowymi, kanałami sprzedaży, grupami docelowymi klientów i sposobami ich pozyskiwania, czy też sposobem pozyskiwania kapitału.
W ramach (…)G nie są prowadzone odrębne księgi dla poszczególnych rodzajów działalności (pionów), natomiast prowadzone są konta dedykowane danym kontrahentom. Taki sposób ewidencji umożliwia w ocenie Wnioskodawcy adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdego z pionów, w tym do Pionu Produkcyjnego. Ponadto, wprowadzony podział kont księgowych umożliwia przypisanie do każdego z pionów zobowiązań oraz wierzytelności związanych z umowami zawartymi w związku z przedmiotem działalności danego pionu, w tym do Pionu Produkcyjnego.
Obecnie, planowane jest, że (…)G wniesie do nowej (istniejącej na moment składania niniejszego wniosku) polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkład niepieniężny w postaci Pionu Produkcyjnego w zamiana za udziały w Spółce.
W skład Pionu Produkcyjnego, który zostanie wniesiony do Spółki w ramach Transakcji wchodzić będą w szczególności:
‒ środki trwałe i wyposażenie działu produkcyjnego,
‒ sprzęt niezbędny do prowadzenia prac projektowych,
‒ sprzęt i meble biurowe, samochody oraz telefony komórkowe na potrzeby pracowników działu administracyjnego i handlowego,
‒ magazyn surowców i materiałów,
‒ gotowe produkty,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami,
‒ prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz umów zlecenia,
‒ rachunek/rachunki bankowe związane z Pionem Produkcyjnym,
‒ środki pieniężne na rachunku/rachunkach bankowych i w kasie,
‒ należności wynikające z umów z klientami (nabywcami),
‒ zobowiązania, w szczególności wynikające z umów z dostawcami surowców i materiałów, pracownicze, wobec podwykonawców,
‒ dokumentacja projektowa, techniczna, administracyjna Pionu Produkcyjnego,
‒ prawo ze zgłoszenia znaków towarów.
W ramach Transakcji nie będą przeniesione nieruchomości. Spółka będzie korzystać z nieruchomości na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
W ramach Transakcji nastąpi przejęcie przez Spółkę pracowników przypisanych do Pionu Produkcyjnego na podstawie art. 231 Kodeksu pracy.
Po Transakcji, Spółka będzie kontynuowała za pomocą Pionu Produkcyjnego działalność prowadzoną dotychczas przez (…)G przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem Transakcji oraz będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania zbywanego zespołu składników materialnych i niematerialnych wraz z zobowiązaniami w postaci Pionu Produkcyjnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług opisanej transakcji aportu do spółki.
Z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.
Na tę ostatnią okoliczność, czyli przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5 (8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.
Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie zbywcy. Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.
Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Jak wynika z treści wniosku opisany zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem aportu do Spółki stanowi organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Pion Produkcyjny. W ramach aportu przedmiotem przeniesienia mają zostać m.in. środki trwałe i wyposażenie, magazyn surowców i materiałów, gotowe produkty, prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami, należności wynikające z umów z klientami, zobowiązania, w szczególności wynikające z umów z dostawcami surowców i materiałów. W ramach Transakcji nastąpi przejęcie przez Spółkę pracowników przypisanych do Pionu Produkcyjnego na podstawie art. 231 Kodeksu pracy.
Strukturę organizacyjną (…)G opisano w funkcjonującym w (…)G regulaminie pracy, który ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Zarówno składniki majątkowe (…)G, jak i jego pracownicy przypisani są do poszczególnych pionów przedsiębiorstwa.
W ramach (…)G prowadzone są konta dedykowane danym kontrahentom. Taki sposób ewidencji umożliwia w ocenie Wnioskodawcy adekwatne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdego z pionów, w tym do Pionu Produkcyjnego. Ponadto, wprowadzony podział kont księgowych umożliwia przypisanie do każdego z pionów zobowiązań oraz wierzytelności związanych z umowami zawartymi w związku z przedmiotem działalności danego pionu, w tym do Pionu Produkcyjnego.
Ponadto po Transakcji, Spółka będzie kontynuowała za pomocą Pionu Produkcyjnego działalność prowadzoną dotychczas przez (…)G przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem Transakcji oraz będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji.
Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie, w opisanej sytuacji zostały spełnione wszystkie wskazane przesłanki do uznania opisanego zespołu składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zatem, w przypadku czynności polegającej na zbyciu – aporcie składników materialnych i niematerialnych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, zastosowanie znajdzie art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z czym ww. transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.