0114-KDIP4-3.4012.539.2021.2.IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 listopada 2021 r. (data wpływu 2 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 25 października 2021 r. (doręczone 27 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania otrzymanych dokumentów wyłącznie w postaci elektronicznej i niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych po ich zeskanowaniu, digitalizacji i archiwizacji elektronicznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z dokumentów przechowywanych w postaci elektronicznej w sytuacji, gdy oryginalne papierowe dokumenty zostaną zniszczone – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 sierpnia 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania otrzymanych dokumentów wyłącznie w postaci elektronicznej i niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych po ich zeskanowaniu, digitalizacji i archiwizacji elektronicznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z dokumentów przechowywanych w postaci elektronicznej w sytuacji, gdy oryginalne papierowe dokumenty zostaną zniszczone. Wniosek został uzupełniony pismem z 2 listopada 2021 r. (data wpływu 2 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 25 października 2021 r. (doręczone 27 października 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Posiada system - (`(...)`), w którym zbiera wszystkie przychodzące dokumenty, i archiwizuje je w postaci czytelnego rejestru zawierającego dane dokumentów oraz załączonego zbioru skanów wszystkich tych dokumentów przychodzących, zapisanych w formacie plików PDF bądź plików obrazów. W obu przypadkach pliki nie są edytowalne. Sporządzone skany są wiernym odwzorowaniem dokumentu oryginalnego. Modyfikacja obrazu dokumentu pozostaje niemożliwa od momentu wytworzenia skanu przez cały okres archiwizacji dokumentu.

Obecnie dokumenty przychodzące, faktury, faktury korygujące, noty korygujące, pisma od kontrahentów oraz dokumenty celne (pzc) przy zapewnieniu wymogów weryfikacji merytorycznej i formalnej są archiwizowane na 3 następujące sposoby:

A) Dokumenty są otrzymywane w formie elektronicznej, zapisywane w systemie rejestru obiegu dokumentów Wnioskodawcy, bezpośrednio i samodzielnie przez kontrahentów. Zarejestrowany w systemie informatycznym Spółki kontrahent, który za pośrednictwem specjalnie dla niego stworzonej platformy zalogował się, umieszcza na tej platformie dokumenty w plikach pdf (skan faktury), oraz umieszcza tam dane wymagane do zarejestrowania dokumentu (data wystawienia dokumentu, data sprzedaży, numer dokumentu, kwota netto, stawka VAT, kwota podatku VAT, kwota brutto); w tym samym trybie umieszcza się wszelkie wymagane załączniki będące potwierdzeniem wykonania usługi - wszystkie dane zapisują się bezpośrednio do rejestru obiegu dokumentów, razem z załącznikami w formie skanów (pdf, obrazy).

B) Dokumenty są otrzymywane w formie elektronicznej, ale nie bezpośrednio na ww. platformę dla kontrahentów. Pracownicy Wnioskodawcy wykonują ich odpowiednie zarejestrowanie, zapisanie, wprowadzenie danych ewidencyjnych, które będą zapisane w rejestrze obiegu dokumentów (data wystawienia dokumentu, data sprzedaży, numer dokumentu, kwota netto, stawka VAT, kwota podatku VAT, kwota brutto), oraz dodają skany faktur i wszystkich potrzebnych dokumentów.

C) Wnioskodawca otrzymuje dokumenty w postaci tradycyjnej papierowej, następnie skanuje je i dodaje do rejestru obiegu dokumentów, wypełniając również wszystkie dane odnośnie dokumentu, skany faktur wraz z danymi trafiają do rejestru obiegu dokumentów, a dokumenty papierowe zostają archiwizowane w tej formie (segregowane, opisane oraz przechowywane w segregatorach, szafach).

Dokumenty papierowe, które otrzymuje Wnioskodawca to: faktury, faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne – w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ.

Każda faktura i inny dokument, który wpływa do Wnioskodawcy, niezależnie od sposobu dostarczenia, tj. w formie papierowej czy elektronicznie, na platformę dla kontrahentów, czy też z wykorzystaniem poczty elektronicznej, jest weryfikowany pod względem merytorycznym celem sprawdzenia, czy zakup dokumentowany faktycznie miał miejsce, czy odpowiada wykonaniu zawartych kontraktów, a więc czy dokument odzwierciedla w sposób prawidłowy faktyczną transakcję, która miała miejsce.

Wnioskodawca zamierza ujednolicić swój system archiwizacji poprzez likwidację wszystkich egzemplarzy papierowych ww. dokumentów, ich digitalizację (w formie skanów w formatach uniemożliwiających edytowanie), oraz przechowywanie archiwów ww. dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej wraz z ich danymi ewidencyjnymi.

W nadesłanym uzupełnieniu, Wnioskodawca wskazał, że w Spółce istnieje procedura obiegu dokumentów, która jasno określa, w jaki sposób dokumenty mają być weryfikowane przez pracowników uczestniczących w obiegu dokumentów. Spółka stosuje procedury powtórnej weryfikacji dokumentów tuż przed archiwizacją, która ma na celu zakończenie możliwości pracy na rejestrze, a zapewnienie odczytu dokumentów i danych z nimi związanych. Spółka jest w stanie zapewnić funkcjonowanie takich kontroli.

System obiegu dokumentów, po zapisie dokumentu w rejestrze i zapisie plików na serwerze systemu nie daje użytkownikowi możliwości edycji skanu faktury oraz załączników z nią związanych.

Dokumenty są weryfikowane w 3 procesach, pierwszego odczytu przez pracownika działów operacyjnych, którzy są związani z zamówieniem/wydatkiem, następnie dokumenty są weryfikowane podczas sprawdzanie ich pod względem formalnym i merytorycznym poprzez pracowników księgowości, w ostatniej fazie kolejny pracownik księgowości jest odpowiedzialny za ostateczną weryfikację dokumentu, jego działania (możliwości odczytu) oraz tego czy faktura jak i załączniki z nią związane są czytelne.

Każdy dokument znajdujący się w rejestrze posiada numer dekretu księgowego, który jasno wskazuje na okres rozliczeniowy danej faktury.

Faktury nie będą niszczone wcześniej niż po sprawdzeniu ich autentyczności, poprawności, poprawności treści (weryfikacja merytoryczna) tego czy są faktycznie skierowane do Spółki, po zeskanowaniu dokumentów i kontroli jakości skanu i finalnie zewidencjonowaniu dokumentu w rejestrze.

Dokumenty Spółki przechowywane są na serwerze, który znajduje się w jednostce Spółki (`(...)`) (`(...)`). Spółka jest w stanie umożliwić dostęp do rejestru i plików faktur dla instytucji (naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji opisanej w punkcie „C” Wnioskodawca wobec faktur i innych dokumentów otrzymanych w formie papierowej (faktury, faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne - w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ) dokumentujących zakupy towarów i usług, związanych z rozliczaniem VAT, będzie uprawniony do przechowywania ich wyłącznie w postaci elektronicznej i jednocześnie niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych?

Czy po zeskanowaniu i rejestracji oryginalnych dokumentów w rejestrze obiegu dokumentów, prawidłowe będzie niszczenie dokumentów papierowych z uwagi na to, iż zostały one zeskanowane i dodane do rejestru, a ich dane elektroniczne są czytelne oraz posiadają wszystkie potrzebne cechy w celu ich wizualizacji, wydrukowania, wyszukania i identyfikacji poszczególnych dokumentów?

Czy Wnioskodawca ma prawo zniszczyć posiadane obecnie archiwa egzemplarzy papierowych ww. dokumentów otrzymanych w ubiegłych okresach, w formie papierowej, po ich zeskanowaniu, digitalizacji, archiwizacji elektronicznej, wraz z danymi ewidencyjnymi w sposób opisany jak wyżej?

Czy przechowywanie elektroniczne dokumentów otrzymanych pierwotnie w formie papierowej ma wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie uprawniony do przechowywania faktur i innych dokumentów uprawniających do odliczenia VAT, w tym dokumentów celnych, paragonów stanowiących faktury uproszczone, oraz innych z tym związanych, dokumentujących zakupy towarów i usług - wyłącznie w postaci elektronicznej i jednocześnie niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych.

Jest także dopuszczalne niszczenie oryginalnych dokumentów papierowych obecnie archiwizowanych w formie papierowej, po ich digitalizacji i umieszczeniu w archiwum Wnioskodawcy w formie skanów lub plików graficznych zdjęć - uniemożliwiających edycję.

Na uprawnienia Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z posiadanych faktur, dokumentów celnych itd., przechowywanych w postaci elektronicznej, nie ma wpływu sytuacja gdy oryginalne, papierowe faktury, dokumenty celne itd. zostaną zniszczone.

Dotyczy to także tych dokumentów, które już zostały otrzymane w formie papierowej i ich wersje papierowe zostaną zniszczone (w związku z czym pozostaną tylko ich wersje elektroniczne), jak i dotyczy to przyszłych dokumentów papierowych, które Wnioskodawca będzie otrzymywać i stosując przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego sposób archiwizowania elektronicznego będzie dysponował tylko wersjami elektronicznymi tych dokumentów (oryginały papierowe zostaną zniszczone).

Zgodnie z art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,

2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie - w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 112a ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (art. 112a ust. 3 ustawy o VAT).

Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112a ust. 4 ustawy o VAT).

W odniesieniu do faktur otrzymywanych przez podatników ustawodawca wymaga, aby takie faktury były przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający ich łatwe odszukanie, autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W przepisach ustawy o VAT dotyczących fakturowania ustawodawca definiuje m.in. pojęcia autentyczności pochodzenia faktury i integralności treści faktury. Zgodnie z art. 106m ust. 2 ustawy o VAT, przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Wnioskodawca zapewnia autentyczność pochodzenia otrzymywanych faktur poprzez wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego procedurę weryfikacji merytorycznej i formalnej dokumentów. Przyjęte rozwiązania obejmujące weryfikację dokumentów zakupowych pozwalają na stwierdzenie, że Wnioskodawca zapewnia autentyczność pochodzenia otrzymywanych faktur.

Zgodnie z art. 106m ust. 3 ustawy o VAT, przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura. W literaturze wskazuje się, że integralność treści oznacza brak możliwości ingerencji w treść dokumentu po jego wprowadzeniu do obrotu (por. J. Matarewicz (w:) Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany. Gdańsk 2020, art. 106m).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, sposób elektronicznej archiwizacji dokumentów u Wnioskodawcy uniemożliwia wprowadzanie jakichkolwiek zmian do skanu dokumentu papierowego. Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego i obowiązująca w Spółce procedura skanowania dokumentów papierowych celem ich elektronicznego przechowania spełnia wymogi ustawodawcy co do zapewnienia przez podatnika integralności treści otrzymywanych faktur. Zgodnie ze wskazanymi przepisami, podatnik ma też obowiązek zachowania czytelności faktury. Należy przez to rozumieć, że zapewniona jest możliwość odczytania danych zawartych na fakturze przy użyciu powszechnie dostępnych urządzeń (A. Bartosiewicz (w:) VAT. Komentarz, wyd. XIV, Warszawa 2020, art.106m).

Procedura archiwizacji dokumentów u Wnioskodawcy przewiduje kontrolę czytelności elektronicznego odwzorowania faktur otrzymywanych w formie papierowej. Dokument, którego odwzorowanie miałoby być nieczytelne nie zostanie zaakceptowany w toku weryfikacji merytorycznej i formalnej.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że ustawodawca nie wymaga, aby podatnik przechowywał otrzymywane faktury (także np. dokumenty celne itd.) w postaci, w jakiej zostały oryginalnie wystawione i otrzymane. Nie stawia się zatem wymogu, na potrzeby podatku od towarów i usług, aby papierowo wystawione dokumenty były przechowywane w tej samej postaci.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy o VAT dopuszczalnym jest przechowywanie przez podatnika faktur wystawionych w postaci tradycyjnej, papierowej, w formie ich odwzorowania elektronicznego (np. skanu) pod warunkiem, że zachowana zostaje autentyczność pochodzenia takiego dokumentu, integralność jego treści i czytelność.

Jak wskazano powyżej, Spółka zapewnia wypełnienie tych przesłanek poprzez wprowadzenie odpowiednich procedur postępowania, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego.

Nie ma zatem przeszkód, aby po odpowiednim zdigitalizowaniu, wgraniu na serwer i elektronicznym zarchiwizowaniu faktury papierowej, była ona niszczona. Przechowywane elektronicznie dokumenty będą zapisane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie, a przede wszystkim będą dostępne na żądanie odpowiednich organów podatkowych.

Takie stanowisko akceptują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Przepisy ustawy o VAT nie uzależniają zatem powstania i przysługiwania prawa do odliczenia VAT naliczonego od formy fizycznej, w której przechowywane są faktury dokumentujące zakup towarów, dokumenty celne itd.

Także przepisy ustawy o VAT nie uzależniają prawa do odliczenia VAT od faktu przechowywania faktury itd. w takiej samej postaci, w jakiej została wystawiona.

Podobnie brak jest przeszkód aby w formie papierowej przechowywać faktury wystawione elektroniczne, tj. w formie wydruku fizycznego dokumentu elektronicznego. Nie ma przeszkód by dokumenty papierowe przechowywać w formie elektronicznej, tj. w postaci skanu, czyli ich wiernego odwzorowania elektronicznego.

W okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego faktury i dokumenty celne są przechowywane z zachowaniem autentyczności ich pochodzenia, integralności treści i czytelności, także te, które zostały wystawione w formie papierowej, a przechowywane są w formie elektronicznej (w postaci wiernego skanu lub zdjęcia), wówczas nie ma przeszkód dla odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takich faktur lub dokumentów celnych, przy założeniu, że nie zachodzą inne okoliczności uniemożliwiające odliczenie podatku, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

Powyższy przepis odnosi się do przechowywania prowadzonych ksiąg podatkowych i związanych z ich prowadzeniem dokumentów, wskazując wyłącznie termin ich przechowywania (do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego) i nie odnosząc się do formy ich przechowywania. Ponadto zauważyć należy, że jest to przepis ogólny i odsyłający do ustaw podatkowych, które mogą w inny sposób regulować tę materię.

Przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną – na podstawie art. 2 pkt 32 ustawy, jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Elementy jakie powinna zawierać faktura określa przepis art. 106e ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 109b ust. 7, art. 130d ust. 3, art. 134 ust. 3, art. 138h ust. 3 i art. 138i ust. 8.

W myśl art. 112a ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie – w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przepis art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 106m ust. 5 ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub

2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Powyższy przepis określa technologiczne sposoby przesyłu faktur w postaci elektronicznej (kwalifikowany podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych EDI), które mocą ustawy uznane zostały przez prawodawcę za zapewniające autentyczność pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych. Wykorzystując jedną z powyższych metod podatnik może mieć pewność, że zapewnia spełnienie ww. przedmiotowych cech faktur. Wskazane metody są jednak tylko przykładowym wyliczeniem co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia/otrzymania faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki. Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (ust. 3 ww. artykułu).

W myśl art. 112a ust. 4 ustawy, podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Należy stwierdzić, że obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur wystawionych w formie papierowej, w dowolny sposób. Jednakże sposób ten – jak wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Za zapewnienie powyższych wymogów odpowiada podatnik. Sposób tego zapewnienia jest dowolny i uzależniony wyłącznie od wyboru podatnika. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Podkreślić należy szczególną rangę wymogu, jaki ustawodawca stawia podatnikom poprzez treść art. 106m ust. 1 ustawy. Przesądza w nim to, że to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Dopuszczalne są więc wszelkie metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Posiada system - (`(...)`), w którym zbiera wszystkie przychodzące dokumenty, i archiwizuje je w postaci czytelnego rejestru zawierającego dane dokumentów oraz załączonego zbioru skanów wszystkich tych dokumentów przychodzących, zapisanych w formacie plików PDF bądź plików obrazów. W obu przypadkach pliki nie są edytowalne. Sporządzone skany są wiernym odwzorowaniem dokumentu oryginalnego. Modyfikacja obrazu dokumentu pozostaje niemożliwa od momentu wytworzenia skanu przez cały okres archiwizacji dokumentu.

Obecnie dokumenty przychodzące, faktury, faktury korygujące, noty korygujące, pisma od kontrahentów oraz dokumenty celne (pzc) przy zapewnieniu wymogów weryfikacji merytorycznej i formalnej są archiwizowane na 3 następujące sposoby:

A) Dokumenty są otrzymywane w formie elektronicznej, zapisywane w systemie rejestru obiegu dokumentów Wnioskodawcy, bezpośrednio i samodzielnie przez kontrahentów.

B) Dokumenty są otrzymywane w formie elektronicznej, ale nie bezpośrednio na ww. platformę dla kontrahentów.

C) Wnioskodawca otrzymuje dokumenty w postaci tradycyjnej papierowej, następnie skanuje je i dodaje do rejestru obiegu dokumentów, wypełniając również wszystkie dane odnośnie dokumentu, skany faktur wraz z danymi trafiają do rejestru obiegu dokumentów, a dokumenty papierowe zostają archiwizowane w tej formie (segregowane, opisane oraz przechowywane w segregatorach, szafach).

Dokumenty papierowe, które otrzymuje Wnioskodawca to: faktury, faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne – w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ.

Każda faktura i inny dokument, który wpływa do Wnioskodawcy, niezależnie od sposobu dostarczenia, tj. w formie papierowej czy elektronicznie, na platformę dla kontrahentów, czy też z wykorzystaniem poczty elektronicznej, jest weryfikowany pod względem merytorycznym celem sprawdzenia, czy zakup dokumentowany faktycznie miał miejsce, czy odpowiada wykonaniu zawartych kontraktów, a więc czy dokument odzwierciedla w sposób prawidłowy faktyczną transakcję, która miała miejsce.

Wnioskodawca zamierza ujednolicić swój system archiwizacji poprzez likwidację wszystkich egzemplarzy papierowych ww. dokumentów, ich digitalizację (w formie skanów w formatach uniemożliwiających edytowanie), oraz przechowywanie archiwów ww. dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej wraz z ich danymi ewidencyjnymi.

W Spółce istnieje procedura obiegu dokumentów, która jasno określa, w jaki sposób dokumenty mają być weryfikowane przez pracowników uczestniczących w obiegu dokumentów. Spółka stosuje procedury powtórnej weryfikacji dokumentów tuż przed archiwizacją, która ma na celu zakończenie możliwości pracy na rejestrze, a zapewnienie odczytu dokumentów i danych z nimi związanych. Spółka jest w stanie zapewnić funkcjonowanie takich kontroli.

System obiegu dokumentów, po zapisie dokumentu w rejestrze i zapisie plików na serwerze systemu nie daje użytkownikowi możliwości edycji skanu faktury oraz załączników z nią związanych.

Dokumenty są weryfikowane w 3 procesach, pierwszego odczytu przez pracownika działów operacyjnych, którzy są związani z zamówieniem/wydatkiem, następnie dokumenty są weryfikowane podczas sprawdzanie ich pod względem formalnym i merytorycznym poprzez pracowników księgowości, w ostatniej fazie kolejny pracownik księgowości jest odpowiedzialny za ostateczną weryfikację dokumentu, jego działania (możliwości odczytu) oraz tego czy faktura jak i załączniki z nią związane są czytelne.

Każdy dokument znajdujący się w rejestrze posiada numer dekretu księgowego, który jasno wskazuje na okres rozliczeniowy danej faktury.

Faktury nie będą niszczone wcześniej niż po sprawdzeniu ich autentyczności, poprawności, poprawności treści (weryfikacja merytoryczna) tego czy są faktycznie skierowane do Spółki, po zeskanowaniu dokumentów i kontroli jakości skanu i finalnie zewidencjonowaniu dokumentu w rejestrze.

Dokumenty Spółki przechowywane są na serwerze, który znajduje się w jednostce Spółki. Spółka jest w stanie umożliwić dostęp do rejestru i plików faktur dla instytucji (naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy wobec faktur i innych dokumentów otrzymanych w formie papierowej (faktury, faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne - w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ) dokumentujących zakupy towarów i usług, związanych z rozliczaniem VAT, będzie On uprawniony do przechowywania ich wyłącznie w postaci elektronicznej i jednocześnie niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych. Ponadto, czy po zeskanowaniu i rejestracji oryginalnych dokumentów w rejestrze obiegu dokumentów, prawidłowe będzie niszczenie dokumentów papierowych z uwagi na to, że zostały one zeskanowane i dodane do rejestru, a ich dane elektroniczne są czytelne oraz posiadają wszystkie potrzebne cechy w celu ich wizualizacji, wydrukowania, wyszukania i identyfikacji poszczególnych dokumentów. Co więcej, czy Wnioskodawca ma prawo zniszczyć posiadane obecnie archiwa egzemplarzy papierowych ww. dokumentów otrzymanych w ubiegłych okresach, w formie papierowej, po ich zeskanowaniu, digitalizacji, archiwizacji elektronicznej, wraz z danymi ewidencyjnymi w opisany sposób, a także czy przechowywanie elektroniczne dokumentów otrzymanych pierwotnie w formie papierowej ma wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego.

Uwzględniając opis sprawy i powołane przepisy należy stwierdzić, że opisany sposób przechowywania faktur i innych dokumentów otrzymanych w formie papierowej (faktury, faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne - w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ) dokumentujących zakupy towarów i usług, związanych z rozliczaniem VAT będzie zgodny z powołanymi przepisami.

Z wniosku wynika że faktury i inne dokumenty uprawniające do odliczenia podatku VAT będą przechowywane przez Zainteresowanego w formie elektronicznej, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wnioskodawca zapewnia autentyczność pochodzenia otrzymywanych faktur poprzez wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego procedurę weryfikacji merytorycznej i formalnej dokumentów. Przyjęte rozwiązania obejmujące weryfikację dokumentów zakupowych pozwalają na stwierdzenie, że Wnioskodawca zapewnia autentyczność pochodzenia otrzymywanych faktur.

Sposób elektronicznej archiwizacji dokumentów u Wnioskodawcy uniemożliwia wprowadzanie jakichkolwiek zmian do skanu dokumentu papierowego. Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego i obowiązująca w Spółce procedura skanowania dokumentów papierowych celem ich elektronicznego przechowania spełnia wymogi ustawodawcy co do zapewnienia przez podatnika integralności treści otrzymywanych faktur.

Procedura archiwizacji dokumentów u Wnioskodawcy przewiduje kontrolę czytelności elektronicznego odwzorowania faktur otrzymywanych w formie papierowej. Dokument, którego odwzorowanie miałoby być nieczytelne nie zostanie zaakceptowany w toku weryfikacji merytorycznej i formalnej.

Przechowywane elektronicznie dokumenty będą zapisane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie, a przede wszystkim będą dostępne na żądanie odpowiednich organów podatkowych.

Ponadto należy wskazać, że przepis art. 112 ustawy zobowiązuje podatnika do przechowywania wszystkich dokumentów związanych z rozliczeniem podatku VAT, podczas gdy ustawodawca w art. 112a ust. 1 ustawy uregulował sposób, w jaki należy przechowywać wyłącznie faktury będące podstawowym dokumentem rozliczenia podatku od towarów i usług przez podatnika tego podatku. Jak wcześniej wskazano przez fakturę, zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, należy rozumieć dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Oznacza to, że regulacje ustawy o podatku od towarów i usług odnoszą się wyłącznie do sposobu przechowywania faktur. Jednakże nie ma przeciwskazań do przechowywania pozostałych dokumentów w tożsamy sposób jak faktury.

Przepisy podatku od towarów i usług nie stawiają wymogu aby papierowo wystawione dokumenty były przechowywane w tej samej postaci.

Reasumując, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie uprawniony do przechowywania faktur i innych dokumentów uprawniających do odliczenia podatku VAT (takich jak wskazane we wniosku: faktury korygujące, noty korygujące, wezwania do zapłaty, pisma od dostawców, pisma z urzędów celnych, dokumenty celne - w tym SAD, PZC, dokumenty potwierdzające transport, CMR, dokumenty WZ) wyłącznie w postaci elektronicznej i jednocześnie niszczenia oryginalnych dokumentów papierowych po zeskanowaniu i rejestracji oryginalnych dokumentów w rejestrze obiegu dokumentów, w przypadku gdy dane elektroniczne są czytelne oraz posiadają wszystkie potrzebne cechy w celu ich wizualizacji, wydrukowania, wyszukania i identyfikacji poszczególnych dokumentów.

Wskazana sytuacja dotyczy również posiadanych archiwów egzemplarzy papierowych ww. dokumentów, otrzymanych w ubiegłych okresach, w formie papierowej, po ich zeskanowaniu, digitalizacji, archiwizacji elektronicznej, wraz z danymi ewidencyjnymi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego, czy przechowywanie elektroniczne dokumentów otrzymanych pierwotnie w formie papierowej ma wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

2. w przypadku importu towarów - kwota podatku:

a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,

d) wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 i art. 34.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Wskazać należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających, z cytowanego wcześniej, art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak wynika z powyższych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego pod warunkiem, że podatnik posiada fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy nie uzależniają prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna), ani od formy, w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe. A zatem spełnienie wyłącznie tych warunków (ewentualnie innych wskazanych w ustawie) wpływa na prawo do odliczenia podatku VAT z otrzymanych faktur w terminach wskazanych w ustawie.

Sposób przechowywania faktur i innych dokumentów, nie jest warunkiem, od którego uzależnione jest prawo do odliczenia podatku VAT.

Zgodnie z opisem sprawy, Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem niniejszego wniosku jest kwestia wpływu sposobu przechowywania dokumentów, a więc tego, czy przechowywanie elektroniczne dokumentów otrzymanych pierwotnie w formie papierowej, na prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna), ani od formy w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe. Prawidłowe przechowywanie dokumentów jest niezbędne do tego, aby podatnik nie utracił nabytego wcześniej prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku ewentualnej kontroli organów podatkowych wymienionych w art. 112a ustawy, które to organy muszą mieć dostęp do otrzymanych przez podatnika faktur, w sposób wskazany w tym przepisie. Prawidłowość przechowywania faktur zostaje więc weryfikowana co do zasady przez organy podatkowe, które na podstawie przechowywanych przez podatnika dokumentów oceniają, czy podatnik miał podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego w związku z nabywanymi towarami i usługami.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy na tle przedstawionych przepisów prawa wskazać należy, że opisany we wniosku sposób przechowywania dokumentów (przechowywanie elektroniczne dokumentów otrzymanych pierwotnie w formie papierowej) nie ma wpływu na prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.

W sytuacji zatem gdy Spółce obiektywnie na podstawie przepisów ustawy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, sposób przechowywania faktur i innych dokumentów przechowywanych w formie elektronicznej spełniającej warunki obowiązujących przepisów, nie będzie mieć wpływu na to odliczenie.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur i innych dokumentów przechowywanych w postaci elektronicznej, w sytuacji gdy oryginalne, papierowe faktury zostaną zniszczone.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.