0114-KDIP4-2.4012.706.2021.1.SKJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2021 r. (data wpływu 23 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu odpłatnego nabycia na podstawie faktury od byłego dzierżawcy nakładów na nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 września 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu odpłatnego nabycia na podstawie faktury od byłego dzierżawcy nakładów na nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), wyposażoną w osobowość prawną. Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT (podatek od towarów i usług)”) w Polsce jako podatnik VAT czynny.

26 stycznia 2016 r. w (`(...)`) doszło do zawarcia między A. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (…), a gminą (`(...)`) pisemnej umowy dzierżawy działek nr 1 i 2 o łącznej powierzchni 3159 m2 zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie (…). Zawarcie umowy dzierżawy poprzedziło przeprowadzenie ustnego przetargu nieograniczonego.

24 czerwca 2016 r. A. złożył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę na nieruchomości nakładów w postaci budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym. Decyzją z (…) r. Starosta (…) zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę.

10 stycznia 2017 r. A. zwrócił się do Wójta Gminy (`(...)`) o udzielenie formalnego zapewnienia o przeniesieniu praw własności do wyżej wymienionych gruntów. W lipcu 2017 r. nastąpiło otwarcie wybudowanych przez A. obiektów. 18 stycznia 2019 r. (data wpływu do Gminy (`(...)`) 21 stycznia 2019 r.) A. wypowiedział umowę dzierżawy z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia przewidzianego w art. 704 kc. 30 stycznia 2020 r., doszło do zwrotnego przekazania przedmiotowych działek pozwanej. Z uwagi na czynności inwentaryzacyjne- sporządzenie i podpisanie protokołu zdawczo – odbiorczego nastąpiło dnia następnego- 31 stycznia 2020 r.

Gmina (`(...)`) działając na podstawie art. 676 k.c. w zw. z art. 694 k.c. pismem z 30 stycznia 2020 r. dokonała wyboru i oświadczyła dzierżawcy, że w związku z dokonanymi przez dzierżawcę ulepszeniami szczegółowo opisanymi w wypowiedzeniu umowy z dnia 26 stycznia 2019 r., żąda od dzierżawcy przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego. Termin usunięcia ulepszeń wskazano na 31 marca 2020 r. A. pismem z 3 lutego 2020 r. wezwał Gminę (`(...)`) do zapłaty kwoty 1.599.00,00 zł z tytułu zwrotu wartości poniesionych nakładów na nieruchomości.

Ostatecznie, dzierżawca wniósł pozew do Sądu Okręgowego w (…), (…) Wydział Gospodarczy, sprawa toczy się pod sygn. (…). W sprawie, A. dochodzi od Gminy (`(...)`) zapłaty kwoty 1.729.380,00 zł z tytułu zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomości gminnej, będącej przedmiotem umowy dzierżawy. Na kwotę tą składa się kwota netto 1.406.000,00 zł powiększona o podatek od towarów i usług w wysokości 23%, tj. łączna kwota dochodzona pozwem wynosi 1.729.380,00 zł brutto. W uzasadnieniu swojego stanowiska dotyczącego zasadności opodatkowania wartości nakładów podatkiem VAT, A. wskazał, że do przedmiotowej wartości przedmiotu sporu w zakresie kwoty 1.406.000 zł koniecznym jest doliczenie podatku VAT, gdyż jest on bowiem przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, a nakłady na rzeczonej nieruchomości powstały w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej. Tym samym nakłady poniesione przez (…) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu o podatek od towarów i usług. Teoretycznie po wydaniu wyroku zasądzającego czy to kwotę 1.729,380 zł czy też jakąkolwiek inną tytułem nakładów, bądź po zawarciu przez strony ugody obejmującej zwrot wartości nakładów, powód obowiązany będzie do wystawiania Gminie faktury, w której to będzie musiał naliczyć, a następnie odprowadzić podatek VAT.

Gmina zaś, po dokonaniu odpłatnego nabycia od byłego dzierżawcy nakładów opodatkowanych podatkiem VAT będzie nadal prowadzić na nieruchomości, na której znajdują się nakłady, działalność opodatkowaną podatkiem VAT tj. nieruchomość ta będzie wraz z nakładami wydzierżawiana podmiotom trzecim na cele komercyjne. Gmina nie wyklucza również sprzedaży nieruchomości wraz z nakładami byłego dzierżawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina z tytułu odpłatnego nabycia na podstawie faktury VAT od byłego dzierżawcy nakładów na nieruchomości, w związku z wyrokiem zasądzającym zwrot wartości nakładów lub zawarciem ugody obejmującej zapłatę przez Gminę wartości nakładów, a następnie wykorzystywania przez Gminę nieruchomości wraz z przedmiotowymi nakładami w ramach działalności opodatkowanej tj. dzierżawy nieruchomości na cele komercyjne lub ich sprzedaż, będzie mogła dokonać odliczenia podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż będzie prowadzić na nieruchomości, na której położone są nakłady, działalność opodatkowaną. Nieruchomość, na której znajdują się zakupione nakłady, będzie przedmiotem dzierżawy, a w przyszłości niewykluczone, że także przedmiotem sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Zgodnie z zasadą ogólną uregulowaną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Natomiast, gdy usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza jednocześnie możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych, czyli w razie ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy). W myśl art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Mając zatem na uwadze to, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną, a nie publicznoprawną, w związku z czynnością odpłatnej dzierżawy nieruchomości, Gmina będzie występowała dla tej czynności w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a powyższa czynność - jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie nie znajdują także zastosowania przesłanki pozwalające na zastosowanie jakiegokolwiek zwolnienia z VAT, w szczególności wskazane w art. 43 ustawy o VAT. Jeśli chodzi o odliczenie VAT, skoro czynności dzierżawy stanowią odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT, wobec tego Gminie powinno przysługiwać odliczenie VAT z tytułu nabycia nakładów poniesionych na wydzierżawioną nieruchomość. Gmina wykorzysta zakupione nakłady do realizacji czynności podlegających opodatkowaniu VAT, bowiem nakłady te wraz z nieruchomością, będą na mocy umowy dzierżawy wykorzystywane przez podmioty trzecie do celów komercyjnych lub zostaną sprzedane.

Z uwagi na powołane wyżej przepisy prawa, a także przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z tym, że oddanie nieruchomości oraz nakładów będzie wykonywane przez Wnioskodawcę odpłatnie w ramach zawartej umowy cywilnoprawnej - w odniesieniu do tych czynności - Gmina nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa wart. 15 ust. 6 ustawy.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2021 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.494.2021.1.AR w podobnym stanie faktycznym stwierdził, że Miasto będzie miało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nakładów poniesionych w związku z realizacją inwestycji, ponieważ nieruchomość ta będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy. W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nakładów poniesionych na wydzierżawioną nieruchomość było prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z definicji tej wynika zatem, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym: grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej), budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe), części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Zgodnie z kolei z art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Natomiast w myśl art. 47 § 2 K.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanego przepisu, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, podatnikiem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce jako podatnik VAT czynny. 26 stycznia 2016 r. doszło do zawarcia między A. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (…)., a gminą (`(...)`) pisemnej umowy dzierżawy działek nr 1 i 2 o łącznej powierzchni 3159 m2 zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie (`(...)`). Zawarcie umowy dzierżawy poprzedziło przeprowadzenie ustnego przetargu nieograniczonego.

24 czerwca 2016 r. A. złożył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę na nieruchomości nakładów w postaci budynku usługowo-hotelowo-gastronomicznego z częścią hotelową, hali stalowej namiotowej oraz hali stalowej koncertowej wraz z przyłączem wodociągowym i kanalizacyjnym. W lipcu 2017 r. nastąpiło otwarcie wybudowanych przez A. obiektów. 18 stycznia 2019 r. A. wypowiedział umowę dzierżawy z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia przewidzianego w art. 704 kc. Dnia 30 stycznia 2020 r., doszło do zwrotnego przekazania przedmiotowych działek pozwanej. Gmina (`(...)`) działając na podstawie art. 676 k.c. w zw. z art. 694 k.c. pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. dokonała wyboru i oświadczyła dzierżawcy, że w związku z dokonanymi przez dzierżawcę ulepszeniami szczegółowo opisanymi w wypowiedzeniu umowy z 26 stycznia 2019 r., żąda od dzierżawcy przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego. Termin usunięcia ulepszeń wskazano na 31 marca 2020 r. A. pismem z 3 lutego 2020 r. wezwał Gminę (`(...)`) do zapłaty kwoty 1.599.00,00 zł z tytułu zwrotu wartości poniesionych nakładów na nieruchomości.

Ostatecznie, dzierżawca wniósł pozew do Sądu Okręgowego w (…), (…) Wydział Gospodarczy, sprawa toczy się pod sygn. (…). W sprawie, A. dochodzi od Gminy (`(...)`) zapłaty kwoty 1.729.380,00 zł z tytułu zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomości gminnej, będącej przedmiotem umowy dzierżawy.

Jak wynika z wniosku Gmina, po dokonaniu odpłatnego nabycia od byłego dzierżawcy nakładów opodatkowanych podatkiem VAT będzie nadal prowadzić na nieruchomości, na której znajdują się nakłady, działalność opodatkowaną podatkiem VAT tj. nieruchomość ta będzie wraz z nakładami wydzierżawiana podmiotom trzecim na cele komercyjne. Gmina nie wyklucza również sprzedaży nieruchomości wraz z nakładami byłego dzierżawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy z tytułu odpłatnego nabycia na podstawie faktury VAT od byłego dzierżawcy nakładów na nieruchomości, w związku z wyrokiem zasądzającym zwrot wartości nakładów lub zawarciem ugody obejmującej zapłatę przez Gminę wartości nakładów, a następnie wykorzystywania przez Gminę nieruchomości wraz z przedmiotowymi nakładami w ramach działalności opodatkowanej tj. dzierżawy nieruchomości na cele komercyjne lub ich sprzedaż, Gmina będzie mogła dokonać odliczenia podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela (dzierżawcy) gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

W związku z tym, w sytuacji, gdy dzierżawca dokonał nakładów na grunt, którego właścicielem jest Gmina tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te staną się częścią nieruchomości i są własnością dzierżawcy.

W świetle powyższych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady jakie zostały poniesione przez firmę (…). na gruncie Gminy nie będą stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części), jako że zostały połączone z rzeczą główną w sposób uniemożliwiający ich odłączenie bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Tym samym, nie mogą stanowić samodzielnego przedmiotu dostawy. Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję na obcym gruncie. Poniesione nakłady nie będą stanowić zatem odrębnej rzeczy, a jedynie będą skutkować powstaniem roszczenia po stronie właściciela o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie będzie stanowić natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym, prawo to nie będzie mogło również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. Podmiot, który dysponuje takim prawem w postaci poniesionych nakładów, może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji, w przypadku zbycia poniesionych nakładów, nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych na obcym gruncie nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

W świetle powyższego wskazać należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z uwagi na powyższe unormowania, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem ulepszeń dokonanych na cudzej rzeczy, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii rozstrzygnięcia prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu odpłatnego nabycia na podstawie faktury od byłego dzierżawcy nakładów na nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy wskazują, że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a nabyte od byłego dzierżawcy nakłady na nieruchomości będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, bowiem jak wskazała Gmina – po dokonaniu odpłatnego nabycia od byłego dzierżawcy nakładów opodatkowanych podatkiem VAT będzie nadal prowadzić na nieruchomości, na której znajdują się nakłady działalność opodatkowaną podatkiem VAT tj. nieruchomość ta będzie wraz z nakładami wydzierżawiona podmiotom trzecim na cele komercyjne, a Gmina nie wyklucza również sprzedaży nieruchomościami wraz z nakładami byłego dzierżawcy. Ponadto jak wskazano powyżej, czynność przeniesienia na Gminę nakładów poniesionych przez dzierżawcę na gruncie należącym do Gminy będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług, opodatkowane na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia kwot VAT naliczonego wynikających z faktury wystawionej przez byłego dzierżawcę dokumentującej nabycie nakładów na nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.