0114-KDIP4-2.4012.655.2021.1.RK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu 31 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) usługi przekazania uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni oraz obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

31 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi przekazania uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni oraz obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, rezydentem polskim zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W ramach działalności Wnioskodawca świadczy m.in. usługi w zakresie opracowania studiów wykonalności, usługi doradcze dla przedsiębiorców, projektowe w zakresie budownictwa, wynajem powierzchni, opracowywanie wniosków o dofinansowanie dla przedsiębiorców itp.

Wnioskodawca zrealizował projekty dofinansowane z Funduszy Strukturalnych, w ramach których na gruntach stanowiących własność dwóch uczelni wyższych, które to grunty zostały użyczone Wnioskodawcy, wybudowane zostały budynki laboratoriów, a także budowle (m.in. parkingi, drogi).

Od wydatków na ww. inwestycje odliczony został podatek VAT, a wybudowane budynki wraz infrastrukturą były wydzierżawione uczelniom w zamian za czynsz opodatkowany VAT.

Od oddania do użytkowania laboratoriów nie upłynął jeszcze okres korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od pierwszego zasiedlenia ww. budynków i budowli upłynęło więcej niż 2 lata.

Budynki i budowle na potrzeby podatku dochodowego zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji, a ich wartość przekraczała 15.000 zł.

Zgodnie z zawartymi umowami z uczelniami, po zakończeniu umów dzierżawy, Wnioskodawca zobowiązuje się przekazać uczelniom odpłatnie nakłady na ich gruntach w postaci wybudowanych budynków i budowli (rozliczenie nakładów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowane stawką 23%?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania VAT odliczonego od wydatków na wybudowanie budynków i budowli, co do których nie upłynął okres korekty, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym przekazanie budynków i budowli właścicielom gruntów (uczelniom) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług opodatkowane stawką 23% VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania VAT odliczonego od wydatków na wybudowanie budynków i budowli, ponieważ będą przedmiotem opodatkowanej sprzedaży usług, co powoduje, że zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy VAT uważa się, że usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Jak wynika z art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z powyższego wynika, że budynki i budowle wybudowane przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni stanowią część składową gruntów, na których zostały wybudowane, a zatem własność uczelni, a nie Wnioskodawcy.

Przedmiotowe nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a powodują po stronie Wnioskodawcy powstanie roszczenia, względem właściciela gruntu, o zwrot poniesionych kosztów; zasady rozliczenia nakładów określają umowy zawarte z uczelniami.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę transakcji będzie sprzedaż prawa majątkowego stanowiącego poniesione nakłady na cudzym gruncie, które stanowi odpłatne świadczenie usług, nie zaś dostawa towaru. W przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel, ponieważ nie występuje w tym przypadku odrębna rzecz, która mogłaby stanowić towar.

Potwierdzają to interpretacje indywidualne, m.in.:

Interpretacja indywidualna z 23 października 2020 r. 0113-KDIPT1-3.4012.578.2020.1.OS: „nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z uwagi na powyższe unormowania, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem ulepszeń dokonanych na cudzej rzeczy, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

Interpretacja indywidualna z 22 marca 2021 r. 0113-KDIPT1-1.4012.935.2020.1.MG: „Reasumując należy stwierdzić, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży będzie prawo majątkowe stanowiące poniesione nakłady na cudzym gruncie (na budowę i ulepszenie budynków oznaczonych nr 1 i 2), stanowiące odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

Tak też interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z 11 marca 2020 r. (0113-KDIPT1-1.4012. 809.2019.2.MG), z 6 grudnia 2019 r. (0115-KDST2-2.4012.10.2019.1.ACE), z 29 listopada 2019 r. (0111-KDIB3-1.4012.632.2019.1.IK), z 4 kwietnia 2019 r. (0112-KDIL2-3.4012.39.2019.2.AS), z 18 maja 2018 r. (0111-KDIB3-1.4012.143.2018.2.AB) z 29 marca 2018 r. (0112-KDIL2-3.4012.25.2018.2.WB).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 4, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty, w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Zgodnie z ust. 6, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Jeśli zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane w zdarzeniu przyszłym rozliczenie nakładów stanowić będzie odpłatną usługę opodatkowaną VAT, to należy przyjąć, że na potrzeby korekty VAT ma miejsce dalsze wykorzystywanie budynków i budowli do celów opodatkowanych, zatem nie powstaje obowiązek korygowania odliczonego VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy rozumieć zatem każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

· grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

· budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

· części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z kolei zgodnie z § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanego przepisu, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 710 § 1 k.c., przez umowę użyczenia_,_ użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej_._ Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia (art. 713 k.c.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. W ramach działalności Wnioskodawca świadczy m.in. usługi w zakresie opracowania studiów wykonalności, usługi doradcze dla przedsiębiorców, projektowe w zakresie budownictwa, wynajem powierzchni, opracowywanie wniosków o dofinansowanie dla przedsiębiorców itp.

Wnioskodawca zrealizował projekty dofinansowane z Funduszy Strukturalnych, w ramach których na gruntach stanowiących własność dwóch uczelni wyższych, które to grunty zostały użyczone Wnioskodawcy, wybudowane zostały budynki laboratoriów, a także budowle (m.in. parkingi, drogi).

Od wydatków na ww. inwestycje odliczony został podatek VAT, a wybudowane budynki wraz z infrastrukturą były wydzierżawione uczelniom w zamian za czynsz opodatkowany VAT.

Od oddania do użytkowania laboratoriów nie upłynął jeszcze okres korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od pierwszego zasiedlenia ww. budynków i budowli upłynęło więcej niż 2 lata.

Budynki i budowle na potrzeby podatku dochodowego zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji, a ich wartość przekraczała 15.000 zł.

Zgodnie z zawartymi umowami z uczelniami, po zakończeniu umów dzierżawy, Wnioskodawca zobowiązuje się przekazać uczelniom odpłatnie nakłady na ich gruntach w postaci wybudowanych budynków i budowli (rozliczenie nakładów).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania przekazania uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni za odpłatne świadczenie usług.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i opis sprawy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość (np.: wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W związku z tym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wybudował budynki laboratoriów oraz budowle na gruncie uczelni, tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te stały się częścią nieruchomości .

W świetle powyższych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na użytkowanym majątku nie będą stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Nakłady nie będą stanowić zatem odrębnej rzeczy, a jedynie będą skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie będzie stanowić natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym, prawo to nie będzie mogło również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów, nie będzie dochodzić do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy w związku z tym przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Ustawodawca w art. 43 ustawy określił zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług. Wskazać przy tym należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują zwolnienia od podatku dla czynności zbycia nakładów.

W konsekwencji, transakcja polegająca na odpłatnym przekazaniu uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi także kwestia korekty odliczonego podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów na podstawie art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Należy wskazać, że przepisy art. 91 ustawy o VAT nie będą miały w niniejszej sprawie zastosowania. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na wybudowanie budynków i budowli na gruncie stanowiącym własność uczelni. Budynki i Budowle były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT – infrastruktura była wydzierżawiona uczelniom w zamian za czynsz opodatkowany podatkiem VAT. Zauważyć należy, że jak wykazano w niniejszej interpretacji, usługa polegająca na odpłatnym przekazaniu nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na gruncie będącym własnością uczelni, jest również opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy oraz przytoczone przepisy, obowiązek korekty kwot podatku odliczonego w związku z rozliczeniem nakładów na budynek i budowle nie wystąpi, gdyż Wnioskodawca wykorzystywał i nadal wykorzystuje budynki i budowle do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie kwestii opodatkowania podatkiem VAT usługi przekazania uczelniom budynków i budowli wybudowanych przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność uczelni oraz obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy, natomiast w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla czynności przekazania poniesionych nakładów zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.