0114-KDIP4-2.4012.567.2021.2.KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 11 listopada 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 20 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

· sposobu dokumentowania korekty cen transferowych dokonywanych w ramach mechanizmu Korekty typu A i B (pytanie 1 i 3 złożonego wniosku) - jest prawidłowe,

· okresu rozliczeniowego, w którym Spółka powinna ująć faktury korygujące (pytanie 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

28 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych korekty cen transferowych.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 11 listopada 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 20 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

A. Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja leków i wyrobów medycznych. Działalność ta stanowi czynność opodatkowane, niekorzystające ze zwolnienia od podatku VAT. Spółka jest częścią Grupy B. (dalej: Grupa) - grupy podmiotów prowadzących działalność m.in. w branży farmaceutycznej, IT, innowacyjnej, w ramach której świadczone są różnego rodzaju usługi oraz dokonywana jest sprzedaż towarów. Współpraca odbywa się pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność zarówno w Polsce, jak i zagranicą, we współpracy tej Spółka zarówno dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług, jak i nabywa towary i usługi.

Podmioty wchodzące w skład Grupy B. kierują się zasadami ustalania cen transferowych tak, aby rozliczenia dokonywane między podmiotami powiązanymi były zgodne z zasadą ceny rynkowej określonej w polskich przepisach podatkowych oraz „Wytycznych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych” (ang. Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations) opracowanych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Celem kierowania się tymi zasadami jest zapewnienie, że ceny stosowane w transakcjach pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład Grupy ustalane są w taki sposób, w jaki zostałyby one ustalone pomiędzy podmiotami niezależnymi. Z uwagi na przyjęte algorytmy ustalania ceny transakcyjnej powyższe powoduje konieczność dokonywania okresowych, tzw. korekt cen transferowych. W ramach Grupy stosowane są w szczególności poniżej wskazane rodzaje korekt cen transferowych.

Pierwszy rodzaj korekt (dalej: Korekta typu A) dotyczy transakcji, w odniesieniu do których w ciągu roku kalkulacja cen i rozliczenia między stronami odbywają się na podstawie kosztów budżetowanych/prognozowanych, powiększonych o uzgodniony przez strony narzut zysku. Prognoza kosztów opracowywana dla potrzeb tych kalkulacji przygotowywana jest w oparciu o dostępne dane, zgodnie z najlepszą wiedzą i doświadczeniem Spółki oraz podmiotów z Grupy, w szczególności strony transakcji dokładają wszelkich starań, aby prognoza i wyliczona na jej podstawie cena były najbliższe poziomowi spodziewanych kosztów faktycznych. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego dokonywana jest kalkulacja kosztów rzeczywistych dotyczących danej transakcji i w przypadku, gdy poziom kosztów rzeczywistych odbiega od kosztów budżetowanych/prognozowanych, umowa między stronami transakcji przewiduje uaktualnienie bazy kosztowej należnego wynagrodzenia. Mechanizm ten stanowi rozliczenie finalizujące cenę transakcyjną i jest przez strony rozliczany jako dokonywana po ustaleniu faktycznych kosztów danej czynności - korekta wynagrodzenia należnego Spółce jako dostawcy towarów i usług lub wynagrodzenia należnego od Spółki jako nabywcy towarów i usług, tj. jako korekta pierwotnej ceny towarów lub usług dostarczonych przez Spółkę podmiotom z Grupy (w przypadku transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług) lub korekta pierwotnej ceny towarów i usług nabytych przez Spółkę od podmiotów z Grupy (w przypadku transakcji nabycia). Przedmiotowa korekta dotyczy kwot należnych Spółce lub od Spółki tytułem dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług i jest dokumentowana fakturą korygującą wystawianą lub otrzymywaną przez Spółkę, przy czym w zależności od wyniku kalkulacji może to być faktura korygująca podwyższająca wartość wynagrodzenia (korekta in plus) lub faktura korygująca obniżająca wartość tego wynagrodzenia (korekta in minus).

Drugi rodzaj korekt (dalej: Korekta typu B) dotyczy korekty rentowności transakcji. Na początku roku ceny w transakcjach są ustalane w taki sposób, aby zapewnić z góry osiągnięcie dochodowości na transakcji zgodnie z przeprowadzoną analizą porównawczą. W celu zapewnienia zgodności cen transferowych, w przypadku niektórych transakcji dochodowość wygenerowana na transakcjach realizowanych przez Spółkę z podmiotami z Grupy porównywana jest do dochodowości osiąganej przez działające na rynku porównywalne podmioty niepowiązane (dane te wynikają z przeprowadzonych analiz porównawczych). W przypadku osiągnięcia przez daną stronę (Spółkę lub jej kontrahenta) na danej transakcji zysku ponad poziom ustalony zgodnie z przeprowadzoną analizą porównawczą lub poniżej tego poziomu, strony dokonują korekty dochodowości tej transakcji do poziomu/przedziału ustalonego w wyniku analizy porównawczej, tj. w przypadku osiągnięcia przez daną stronę transakcji zysku ponad poziom ustalony w ramach analizy cen transferowych wyrównanie ma charakter korekty in minus (tj. wyrównanie w dół), w przypadku osiągnięcia zysku poniżej zakładanego poziomu z kolei dana strona transakcji dokonuje korekty in plus (tj. wyrównanie w górę). Korekta dokonywana w tym trybie odnosi się przy tym wyłącznie do rentowności uzyskanej na danej transakcji. Zgodnie z założeniami bowiem, w ramach Korekty typu B (korekta dochodowości) nie dochodzi do zmiany/korekty pierwotnej ceny w transakcji. Korekta taka nie służy zatem podwyższeniu lub obniżeniu cen za wcześniejsze dostawy towarów lub usług, jej głównym założeniem bowiem jest jedynie dostosowanie zysku osiąganego przez podmiot powiązany w ramach danej transakcji do ustalonego przez strony rynkowego poziomu rentowności. W praktyce, korekta rentowności nie odwołuje się do konkretnych faktur wystawionych odpowiednio przez Spółkę lub na rzecz Spółki, jak również nie odnosi się wprost do wynagrodzenia za realizację poszczególnych transakcji. Celem takiej korekty nie jest także skorygowanie jakichkolwiek błędów we wcześniejszych rozliczeniach, jak również udzielenie rabatu (czy jakiejkolwiek innej obniżki ceny), przyznanie premii, czy podwyższenie ceny. Korekta ceny transferowej w ramach mechanizmu Korekty typu B jest przez danego świadczeniodawcę weryfikowana pod kątem dokonania symetrycznej korekty przez drugą stronę transakcji oraz świadczeniodawca otrzymuje od tego podmiotu potwierdzenie (oświadczenie) przeprowadzenia takiej korekty w tej samej wysokości co świadczeniodawca. Kwota wynikająca z korekty - w zależności od rodzaju i kwoty korekty poziomu dochodowości - podlega rozliczeniu albo jako dopłata ze strony Spółki na rzecz podmiotu z Grupy, albo jako dopłata ze strony podmiotu z Grupy na rzecz Spółki.

Ani Korekta typu A, ani Korekta typu B nie wiążą się ani nie stanowią wynagrodzenia za jakiekolwiek dodatkowe czynności, dostawy lub świadczenia wykonywane odpowiednio przez Spółkę na rzecz podmiotu z Grupy lub przez podmiot z Grupy na rzecz Spółki, ich celem jest bowiem skorygowanie - odpowiednio - w przypadku Korekty typu A - cen dostarczonych uprzednio towarów lub usług, w przypadku Korekty typu B - poziomu rentowności w danej transakcji w celu jej dostosowania do poziomu rynkowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, że:

- w odniesieniu do Korekty typu A w umowach zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą i podmiotami z Grupy zawarte są zapisy, że może dojść do korekty,

- w zakresie uzgodnienia warunków korekt istnieje korespondencja potwierdzająca komunikację zmiany pierwotnej wartości wynagrodzenia. Korespondencja ma formę korespondencji e-mail, w której zawarte jest podsumowanie z przeprowadzonych kalkulacji oraz wysokości ewentualnych korekt,

- w zakresie uzgodnienia warunków korekt dochodzi do ustaleń ustnych (telefonicznych), które następnie są podsumowywane w korespondencji e-mail, którą Wnioskodawca posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że korekty cen transferowych dokonywane w ramach mechanizmu Korekty typu A powinny być dokumentowane fakturami korygującymi wystawianymi bądź otrzymywanymi przez Spółkę, a tym samym ujmowane przez Wnioskodawcę jako odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie kwot podatku należnego lub naliczonego?

2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 za prawidłowe, czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że w sytuacji gdy dokonana w ten sposób korekta skutkować będzie podwyższeniem lub obniżeniem wynagrodzenia należnego od nabywcy towarów lub usług, wystawiona z tego tytułu faktura korygująca powinna być ujmowana w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, tj. w rozliczeniu za okres wystawienia faktury korygującej?

3. Czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że korekty cen transferowych dokonywane w ramach Korekty typu B stanowią dla niego zdarzenie neutralne na gruncie podatku VAT, zarówno w zakresie podatku VAT należnego, jak i podatku VAT naliczonego, w związku z czym brak jest obowiązku ich dokumentowania fakturami/fakturami korygującymi i ujmowania w rozliczeniach VAT Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że korekty cen transferowych dokonywane w ramach mechanizmu Korekty typu A powinny być dokumentowane fakturami korygującymi wystawianymi bądź otrzymywanymi przez Spółkę, a tym samym ujmowane przez Wnioskodawcę jako odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie kwot podatku należnego lub naliczonego.

Ad. 2

Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że w sytuacji, gdy dokonana w ten sposób korekta skutkować będzie podwyższeniem lub obniżeniem wynagrodzenia należnego w transakcji od nabywcy towarów lub usług, wystawiona z tego tytułu faktura korygująca powinna być przez Wnioskodawcę ujmowana w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, tj. w rozliczeniu za okres wystawienia faktury korygującej.

Ad. 3

Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że korekty cen transferowych dokonywane w ramach Korekty typu B stanowią dla niego zdarzenie neutralne na gruncie podatku VAT, zarówno w zakresie podatku VAT należnego, jak i podatku VAT naliczonego, w związku z czym brak jest obowiązku ich dokumentowania fakturami/fakturami korygującymi i ujmowania w rozliczeniach VAT Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie i dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w myśl art. 8 ust. 1 z kolei przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ww. ustawy podstawę opodatkowania obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług bądź też dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13, lub stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały uzgodnione z dostawcą towarów lub usługodawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały spełnione. W przypadku gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym warunki te zostały uzgodnione, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki te zostały spełnione. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Korekta typu A zostanie przeprowadzona w celu odzwierciedlenia zmiany wysokości wynagrodzenia należnego tytułem dostawy towarów lub świadczenia usług wykonanych w trakcie roku, która to zmiana wynika z ustalenia przez strony transakcji faktycznych kosztów danej czynności stanowiących z kolei element kalkulacyjny należnej w danym przypadku ceny. Mechanizm ten stanowi rozliczenie finalizujące cenę transakcyjną i jest przez podmioty z Grupy rozliczany jako dokonywana po ustaleniu faktycznych kosztów danej czynności korekta wynagrodzenia należnego Spółce jako dostawcy towarów i usług lub wynagrodzenia należnego od Spółki jako nabywcy towarów i usług, tj. jako korekta pierwotnej ceny towarów lub usług dostarczonych przez Spółkę podmiotom z Grupy (w przypadku transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług) lub korekta pierwotnej ceny towarów i usług nabytych przez Spółkę od podmiotów z Grupy (w przypadku transakcji nabycia). Kwota dokonywanej w tym trybie korekty, niezależnie od jej charakteru zmniejszającego lub zwiększającego, dotyczy/będzie dotyczyć konkretnych świadczeń dokonanych lub nabytych uprzednio przez Spółkę i będzie odwoływać się do konkretnych faktur sprzedażowych wystawionych przez Spółkę bądź faktur zakupowych przez nią otrzymanych, a tym samym do pierwotnie stosowanych cen.

Z powyższych względów Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że korekty cen transferowych dokonywane w ramach mechanizmu Korekty typu A powinny być dokumentowane fakturami korygującymi, o których mowa w art. 106j ust. 1 ustawy o VAT wystawianymi bądź otrzymywanymi przez Spółkę, a tym samym ujmowane przez Wnioskodawcę jako odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie kwot podatku należnego lub naliczonego, zgodnie z art. 29a oraz art. 86 ustawy o VAT.

Ad. 2

Z przywołanych wyżej przepisów art. 106j ustawy o VAT wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym, a ich istotą jest korekta faktur pierwotnych. Celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można podzielić także ze względu na powód ich wystawienia.

Pierwszy rodzaj stanowią faktury korygujące wystawione w celu naprawienia błędu, który spowodował podanie nieprawidłowej kwoty należności na fakturze pierwotnej, a który istniał już w chwili wystawienia faktury pierwotnej. Błędy tego typu polegają w szczególności na nieprawidłowym określeniu ilości sprzedawanego towaru, błędnym określeniu w fakturze ceny towaru niezgodnej z ustaleniami między stronami transakcji, czy też nieprawidłowym ustaleniu stawki podatku VAT w wyniku błędu rachunkowego. Faktura korygująca wystawiona w przypadku „pierwotnej okoliczności”, dokumentuje jedynie prawidłową wielkość zobowiązania podatkowego (podatku należnego) z tytułu danej sprzedaży, odnośnie której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej. Wobec tego sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wielkość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, co do którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Taką korektę (w szczególności in plus) należy ująć w okresie rozliczeniowym, w którym ujęto transakcję (w którym powstał obowiązek podatkowy) na podstawie pierwotnie wystawionej faktury.

Drugi rodzaj stanowią faktury korygujące wystawione z przyczyn o „charakterze wtórnym”, które nie istniały w momencie wystawienia faktury pierwotnej i których powstanie nie jest uzależnione od błędu popełnionego przez wystawcę. Przyczyny powodujące konieczność wystawienia takich faktur to m.in. podwyższenie ceny towaru już po wystawieniu faktury pierwotnej czy następcze udzielenie na zakupiony towar rabatu, skonta lub upustu. Przyczyną wtórną może być również zwrot towaru. Jeśli korekta jest spowodowana przyczyną „następczą”, obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty (kreuje nową sytuację, która nie jest znana w momencie wystawienia faktury pierwotnej). W takiej sytuacji podatnik nie rozlicza faktury korygującej w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy. Jest on zobowiązany rozliczyć wystawioną fakturę korygującą w deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstała przyczyna korekty (poznana została ostateczna podstawa opodatkowania - cena sprzedaży towarów i usług).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje dostaw towarów oraz świadczy usługi na rzecz podmiotów powiązanych (lub dokonuje/może dokonywać zakupu towarów lub usług), dla których zostały określone zasady rozliczeń wynagrodzenia w taki sposób, że rozliczenia w trakcie roku dokonywane są na podstawie kosztów budżetowanych/prognozowanych, po zakończeniu danego okresu dokonywana jest weryfikacja poziomu wynagrodzenia w celu dostosowania go do poniesionych kosztów rzeczywistych. W konsekwencji, wysokość cen ustalonych w danym okresie i już zafakturowanych może wymagać zmiany, zaś okolicznością, która wywołuje ww. zmianę są dane dotyczące poniesionych kosztów rzeczywistych, które są znane dopiero po zakończeniu ustalonego przez strony okresu rozliczeniowego. Okoliczności te nie są znane i nie można ich przewidzieć w momencie wystawienia faktur dokumentujących dokonane transakcje. W chwili wystawienia faktur pierwotnych świadczeniodawca nie jest bowiem w stanie przewidzieć, czy cena ostatecznie ulegnie zmianie - nie jest bowiem wykluczone, że opierając się na kosztach prognozowanych wynagrodzenie będzie zgodne z zasadą ceny rynkowej i nie będzie wymagać korekty. Ustalenie tych okoliczności może nastąpić dopiero po wystawieniu faktury pierwotnej i zakończeniu danego okresu, z uwagi na brak kompletnych danych co do kosztów. Uzyskanie wiedzy w tym zakresie, a niejednokrotnie samo poniesienie kosztów następuje później niż wystawienie faktury za dostawę towarów lub świadczenie usługi. W omawianym przypadku zatem przyczyna wystawienia faktury korygującej będzie nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. Oznacza to, że Spółka ma prawo do rozliczenia wystawionej faktury korygującej na bieżąco, w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, tj. w rozliczeniu za okres, w którym faktura korygująca zostanie wystawiona.

Ad. 3

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT z kolei, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe definicje, w ocenie Wnioskodawcy omawiane tu korekty cen transferowych dokonywane w ramach Korekty typu B stanowią dla Spółki zdarzenie neutralne na gruncie podatku VAT, zarówno w zakresie podatku VAT należnego, jak i podatku VAT naliczonego, w związku z czym brak jest obowiązku ich dokumentowania fakturami/fakturami korygującymi i ujmowania w rozliczeniach VAT Wnioskodawcy.

Przede wszystkim zdaniem Spółki w związku z omawianą tu korektą nie dochodzi pomiędzy Spółką a jej kontrahentami - podmiotami z Grupy - do jakiejkolwiek dostawy towarów, w odniesieniu do których korekta ta mogłaby zostać uznana za wynagrodzenie. Dokonanie bądź otrzymanie powstałej w wyniku Korekty typu B dopłaty odnosi się bowiem do transakcji już dokonanych na przestrzeni roku, a nie do jakichkolwiek nowych dostaw.

W ocenie Spółki omawiana tu korekta i dokonywane/otrzymywane na jej podstawie dopłaty nie mogą być również uznane za wynagrodzenie za świadczoną usługę. Jak wynika z utrwalonego w tym względzie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przesłanką dla uznania danego działania, powstrzymania się od działania bądź tolerowania czynności lub sytuacji za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT jest łączne spełnienie następujących warunków:

- istnienie bezpośredniego beneficjenta świadczenia,

- istnienie precyzyjnie określonego wynagrodzenia należnego w zamian za wykonane świadczenie (świadczenie, które ma zostać wykonane) i wynagrodzenie to jest wyrażalne w pieniądzu,

- istnienie jasno określonych stron świadczenia,

- istnienie między stronami relacji prawnej określającej świadczenie wzajemne.

Aby zatem uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, w ramach którego świadczenie to jest wykonywane, a w zamian za to świadczenie powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi przy tym istnieć bezpośredni związek pomiędzy otrzymanym świadczeniem (wykonaną usługą) i przekazanym w zamian wynagrodzeniem. Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy w tym względzie zauważyć, że dokonywana w ramach Korekty typu B korekta/wyrównanie dochodowości do poziomu ustalonego w wyniku przeprowadzenia analizy porównawczej wykonywanej zgodnie z regulacjami w zakresie cen transferowych nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem wykonywanym przez Spółkę na rzecz podmiotu z Grupy lub przez podmiot z Grupy na rzecz Spółki, lecz wynika jedynie z samego faktu osiągnięcia/nieosiągnięcia przez daną stronę transakcji oczekiwanego/rynkowego poziomu rentowności tej transakcji.

Przedmiotowa dopłata nie jest bowiem wypłacana pod warunkiem podjęcia określonych działań przez drugą stronę. W trakcie danego okresu rozliczeniowego strony nie wiedzą, czy w ogóle taka korekta będzie dokonana i który z podmiotów będzie ewentualnie zobowiązany do dopłaty. Nie można więc wskazać określonych działań stanowiących usługę i jej ewentualnego beneficjenta. Nie sposób zatem twierdzić, że powyższe działania powodują wystąpienie obustronnych, wzajemnych świadczeń, które stanowiłyby świadczenie usługi (przez Spółkę na rzecz kontrahentów bądź przez kontrahentów na rzecz Spółki, w zależności od tego jaka korekta będzie dokonana).

W ocenie Wnioskodawcy Korekta typu B nie stanowi ponadto korekty wynagrodzenia należnego Spółce lub od Spółki tytułem dostarczonych towarów lub wykonanych usług, w szczególności nie jest związana z podwyższeniem wynagrodzenia ani też z jakimikolwiek opustami i obniżkami ceny, zwróconymi towarami lub opakowaniami lub zwróconą przez Spółkę/Spółce całością lub częścią zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło. Korekta dochodowości nie ma zatem bezpośredniego przełożenia na kwoty należne z tytułu poszczególnych dostaw/usług realizowanych pomiędzy Spółką a podmiotami z Grupy, w szczególności nie stanowi korekty ich ceny. Co więcej, wyrównanie dochodowości nie odnosi się do konkretnych/poszczególnych dostaw/usług z danego okresu, lecz wyłącznie do ogółu zdarzeń mających wpływ na rentowność danego rodzaju transakcji w danym okresie. Korekta dochodowości nie jest także w żadnej mierze wynikiem błędu żadnej ze stron transakcji. Wysokość ewentualnej dopłaty nie jest stronom znana wcześniej niż w momencie odpowiedniej weryfikacji rentowności oraz rozliczenia między Spółką i jej kontrahentami. Charakter i potrzeba dokonania korekty uzasadnione są jedynie dążeniem stron do zachowania warunków współpracy handlowej na zasadach zgodnych z przepisami o cenach transferowych.

Zagadnienie korekty dochodowości było również przedmiotem raportu z 18 kwietnia 2018 r. (VEG no 71 rev.2) przygotowanego przez działającą przy Komisji Europejskiej Grupę Ekspercką ds. VAT (VAT Expert Group). Zgodnie z zaprezentowanym tam stanowiskiem, w przypadku transakcji między podatnikami (B2B), w których obie strony posiadają pełne prawo do odliczenia podatku VAT, korekty cen transferowych (dochodowości) powinny być traktowane poza zakresem opodatkowania VAT. W opinii Grupy Eksperckiej, korekty cen transferowych nie prowadzą do „nowej” transakcji podlegającej opodatkowaniu, nie mają również związku z transakcjami dokonanymi w przeszłości. Korekty takie, z uwagi na ilość zmiennych będących przedmiotem analiz cen transferowych, nie powinny i ogólnie nie mogą być w sposób bezpośredni powiązane z dokonywaną transakcją. Mając na uwadze treść raportu, Grupa Ekspertów postuluje, iż w przypadkach braku ustaleń umownych, które zmieniałyby wynagrodzenie to, nawet jeśli można bezpośrednio powiązać korektę cen transferowych z konkretną transakcją, w praktyce powinna ona (korekta dochodowości) być uznana za zdarzenie poza zakresem opodatkowania VAT.

Stanowisko w powyższym zakresie jest zgodne także z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych. Brak zastosowania przepisów ustawy o VAT do wyrównania dochodowości z tytułu cen transferowych potwierdzają m.in.:

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lutego 2017 r. (znak 3063-ILPP1-3.4512.5.2017.1.JN), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że „kwoty wynikające z TP Adjustment, które Spółka otrzymuje lub płaci, pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT”;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 stycznia 2017 r. (znak 3063-ILPP1-2.4512.194.2016.1.AW), w której organ podatkowy stwierdził, że: „korekta dochodowości Spółki za dany rok obrotowy do ustalonego poziomu marży operacyjnej netto na podstawie otrzymanego dokumentu księgowego, nie będzie stanowiła zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (`(...)`)”;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 kwietnia 2016 r. (znak IPPP3/4512-207/16-2/IG), w której za całkowicie prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „rozliczenie polegające na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu Marży Wnioskodawcy, dokonywana w oparciu o dokument korygujący, pozostanie bez wpływu na rozliczenia Spółki na gruncie przepisów o VAT”;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 lutego 2016 r. (znak IPPP3/4512-1048/15- 2/JF), w której stwierdza się, że „wyrównanie dochodowości nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, przez co działania te nie powinny skutkować opodatkowaniem podatkiem VAT.”

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 kwietnia 2020 r. (znak 0114-KDIP1-2.4012.116.2020.1.RD), w której za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „rozliczenie polegające na wyrównaniu zakładanego poziomu dochodowości Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży towarów nabytych od Kontrahenta, dokonywane w oparciu o dokument korygujący TP Adjustment, pozostaje poza zakresem przepisów ustawy o VAT.”;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 kwietnia 2020 r. (znak 0111-KDIB3-3.4012.125.2020.1.PK), w której organ podatkowy stwierdził że „skoro otrzymywane lub wypłacane przez Spółkę opłaty wyrównujące poziom narzutu nie odnoszą się do konkretnych faktur w tym poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych (z opisu sprawy wynika, że „omawiana kalkulacja i dokonywana korekta dotyczy ogółu transakcji dokonywanych pomiędzy Spółą i Udziałowcem w trakcie przyjętego roku podatkowego”), to dokonana lub otrzymana przez Spółkę płatność będąca korektą poziomu narzutu, nie powoduje obowiązku korekty rozliczeń dotyczących transakcji pomiędzy Spółką a Udziałowcem. Jednocześnie korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (in plus lub in minus) zakładanego poziomu narzutu nie wiąże się z czynnością wzajemną. Wyrównanie to, do ustalonego między Spółką a Udziałowcem poziomu, nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Tym samym korekta narzutu nie stanowi wynagrodzenia za usługę, dostawę towaru czy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym wyrównanie to nie powinno być dokumentowane fakturami, w tym fakturami korygującymi. Natomiast na gruncie podatku VAT nie ma przeciwskazań, aby wyrównanie narzutu było dokumentowane notami księgowymi, które pozostaje bez wpływu na rozliczenia podatku VAT.”

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 maja 2020 r. (znak 0114-KDIP1-2.4012.52.2020.2.RD), w której za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, że „Rozliczenia pomiędzy Zamawiającym a Dystrybutorem, polegające na odpowiednim wyrównaniu w górę lub w dół zakładanego poziomu dochodowości, wynikające z regulacji dotyczących cen transferowych za rok 2019 oraz następne, pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Rozliczenia pomiędzy Zamawiającym a Dystrybutorem, polegające na odpowiednim wyrównaniu w górę lub w dół zakładanego poziomu dochodowości, wynikające z regulacji dotyczących cen transferowych, mogą być dokumentowane przy użyciu not księgowych. W szczególności, czynności te nie powinny być dokumentowane fakturami (fakturami korygującymi).”

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 marca 2021 r. (znak 0111-KDIB3-1.4012.91.2021.1.AB), w której organ podatkowy wskazał „Należy zatem stwierdzić, że skoro otrzymywane lub wypłacane przez Spółkę wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości nie odnosi się do konkretnych faktur, poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych (nie ma bezpośredniego przełożenia na ceny produktów), to dokonana lub otrzymana przez Spółkę płatność będąca korektą dochodowości, nie będzie powodowała korekty rozliczeń dotyczących sprzedaży towarów i usług.

Jednocześnie korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z czynnością wzajemną. Wyrównanie dochodowości do ustalonego między Spółką a kontrahentem poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Tym samym nie będzie stanowiło wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta dochodowości nie będzie również stanowiła wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem wystawienie dokumentu korygującego dochodowość Spółki wynikać będzie z przyjętej polityki cen transferowych i nie będzie stanowiło zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, ponieważ wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości (zarówno w górę, jak i w dół) pozostanie bez wpływu na zakres opodatkowania sprzedawanych towarów. W świetle powyższego, nie zachodzi również obowiązek korygowania wysokości podstawy opodatkowania gdyż wyrównanie dochodowości nie ma związku ze zmianą kwoty należnej z tytułu dostaw konkretnych towarów, lecz potrzeby wyrównania dochodowości.”

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 marca 2021 r. (znak 0114-KDIP1-1.4012.764.2020.3.MM), w której organ podatkowy podsumował „Reasumując, rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a Dystrybutorem (Korekta Dochodowości) nie powinno być dokumentowane fakturami VAT, a innym dokumentem księgowym, np. notą księgową. Brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania tej czynności notą księgową pozostającą bez wpływu na rozliczenia podatku VAT. Wobec tego, wystawiona nota będzie dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie Korekty Dochodowości.”

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lutego 2021 r. (znak 0114-KDIP4-2.4012.660.2020.2.AS), w której za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, że „czynności polegające na przekazywaniu pomiędzy Spółką a Kontrahentem albo Spółką a podmiotem amerykańskim kwot pieniężnych stanowiących płatność wyrównawczą do ustalonego poziomu dochodowości nie stanowią/nie będą stanowić zdarzeń mających jakikolwiek wpływ na rozliczenia VAT Spółki”.

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 lutego 2021 r. (znak 0111-KDIB3-1.4012.965.2020.2.KO), w której wskazano „Należy zatem stwierdzić, że skoro otrzymywane lub wypłacane przez Spółkę wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości nie odnosi się do konkretnych faktur, poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych (nie ma bezpośredniego przełożenia na ceny produktów), to dokonana lub otrzymana przez Spółkę płatność będąca korektą dochodowości, nie będzie powodowała korekty rozliczeń dotyczących sprzedaży towarów i usług.

Jednocześnie korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z czynnością wzajemną. Wyrównanie dochodowości do ustalonego między Spółką a U. poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Tym samym nie będzie stanowiło wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta dochodowości nie będzie również stanowiła wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem wystawienie dokumentu korygującego dochodowość Spółki za dany okres wynikać będzie z przyjętej polityki cen transferowych i nie będzie stanowiło zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, ponieważ wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości (zarówno w górę, jak i w dół) pozostanie bez wpływu na zakres opodatkowania sprzedawanych towarów.”

Dodatkowo, ww. stanowisko jest również zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi w zakresie cen transferowych z 31 marca 2021 roku „Nr 2: Korekta cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (art. 23q ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych))” wydanymi przez Ministerstwo Finansów, w których wskazano, że „W sytuacji gdy korekta cen transferowych nie powoduje zmiany wynagrodzenia z tytułu dokonanych transakcji - konkretnych dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotów powiązanych - natomiast ma na celu dostosowanie poziomu rentowności spółki do poziomu rynkowego, taka korekta pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, tj. nie podlega temu podatkowi. W konsekwencji nie jest dokumentowana fakturą VAT.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• sposobu dokumentowania korekty cen transferowych dokonywanych w ramach mechanizmu Korekty typu A i B (pytanie 1 i 3 złożonego wniosku) - jest prawidłowe,
• okresu rozliczeniowego, w którym Spółka powinna ująć faktury korygujące (pytanie 2) - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Przytoczona definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania w sposób dopełniający definicję towarów. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają zasadniczo wszystkie czynności wykonywane w ramach odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy – w myśl którego – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast art. 29a ust. 10 ustawy stanowi, że podstawę opodatkowania, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Według art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Z kolei art. 106j ust. 1 ustawy, określa przypadki, w których podatnik powinien wystawić fakturę korygującą. I tak, zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Powyższe uregulowania wskazują, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Zaznaczyć należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

- pierwszy rodzaj stanowią faktury korygujące wystawione w celu naprawienia błędu, który spowodował podanie nieprawidłowej kwoty należności na fakturze pierwotnej, a który istniał już w chwili wystawienia faktury pierwotnej. Błędy te polegają w szczególności na nieprawidłowym określeniu ilości sprzedawanego towaru, błędnym określeniu w fakturze ceny towaru niezgodnej z ustaleniami między stronami transakcji, czy też nieprawidłowym ustaleniu stawki podatku VAT w wyniku błędu rachunkowego;

- drugi rodzaj stanowią faktury korygujące wystawione z przyczyn o charakterze wtórnym, które nie istniały w momencie wystawienia faktury pierwotnej i których powstanie nie jest uzależnione od błędu popełnionego przez wystawcę. Przyczyny powodujące konieczność wystawienia takich faktur to m.in.: podwyższenie ceny towaru już po wystawieniu faktury pierwotnej, czy następcze udzielenie rabatu, skonta, upustu na zakupiony towar. Przyczyną wtórną może być również zwrot towaru.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest częścią Grupy podmiotów prowadzących działalność, w ramach której świadczone są różnego rodzaju usługi oraz dokonywana jest sprzedaż towarów. Współpraca odbywa się pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność, a w ramach współpracy Spółka zarówno dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług, jak i nabywa towary i usługi.

Podmioty wchodzące w skład Grupy kierują się zasadami ustalania cen transferowych tak, aby rozliczenia dokonywane między podmiotami powiązanymi były zgodne z zasadą ceny rynkowej. Celem kierowania się tymi zasadami jest zapewnienie, że ceny stosowane w transakcjach pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład Grupy ustalane są w taki sposób, w jaki zostałyby one ustalone pomiędzy podmiotami niezależnymi. Z uwagi na przyjęte algorytmy ustalania ceny transakcyjnej powyższe powoduje konieczność dokonywania okresowych, tzw. korekt cen transferowych. W ramach Grupy stosowane są w szczególności poniżej wskazane rodzaje korekt cen transferowych.

Pierwszy rodzaj korekt (dalej: Korekta typu A) dotyczy transakcji, w odniesieniu do których w ciągu roku kalkulacja cen i rozliczenia między stronami odbywają się na podstawie kosztów budżetowanych/prognozowanych, powiększonych o uzgodniony przez strony narzut zysku. Prognoza kosztów opracowywana dla potrzeb tych kalkulacji przygotowywana jest w oparciu o dostępne dane, zgodnie z najlepszą wiedzą i doświadczeniem Spółki oraz podmiotów z Grupy, w szczególności strony transakcji dokładają wszelkich starań, aby prognoza i wyliczona na jej podstawie cena były najbliższe poziomowi spodziewanych kosztów faktycznych. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego dokonywana jest kalkulacja kosztów rzeczywistych dotyczących danej transakcji i w przypadku, gdy poziom kosztów rzeczywistych odbiega od kosztów budżetowanych/prognozowanych, umowa między stronami transakcji przewiduje uaktualnienie bazy kosztowej należnego wynagrodzenia. Mechanizm ten stanowi rozliczenie finalizujące cenę transakcyjną i jest przez strony rozliczany jako dokonywana po ustaleniu faktycznych kosztów danej czynności - korekta wynagrodzenia należnego Spółce jako dostawcy towarów i usług lub wynagrodzenia należnego od Spółki jako nabywcy towarów i usług, tj. jako korekta pierwotnej ceny towarów lub usług dostarczonych przez Spółkę podmiotom z Grupy (w przypadku transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług) lub korekta pierwotnej ceny towarów i usług nabytych przez Spółkę od podmiotów z Grupy (w przypadku transakcji nabycia). Przedmiotowa korekta dotyczy kwot należnych Spółce lub od Spółki tytułem dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług i jest dokumentowana fakturą korygującą wystawianą lub otrzymywaną przez Spółkę, przy czym w zależności od wyniku kalkulacji może to być faktura korygująca podwyższająca wartość wynagrodzenia (korekta in plus) lub faktura korygująca obniżająca wartość tego wynagrodzenia (korekta in minus).

Drugi rodzaj korekt (dalej: Korekta typu B) dotyczy korekty rentowności transakcji. Na początku roku ceny w transakcjach są ustalane w taki sposób, aby zapewnić z góry osiągnięcie dochodowości na transakcji zgodnie z przeprowadzoną analizą porównawczą. W przypadku osiągnięcia przez daną stronę (Spółkę lub jej kontrahenta) na danej transakcji zysku ponad poziom ustalony zgodnie z przeprowadzoną analizą porównawczą lub poniżej tego poziomu, strony dokonują korekty dochodowości tej transakcji do poziomu/przedziału ustalonego w wyniku analizy porównawczej, tj. w przypadku osiągnięcia przez daną stronę transakcji zysku ponad poziom ustalony w ramach analizy cen transferowych wyrównanie ma charakter korekty in minus (tj. wyrównanie w dół), w przypadku osiągnięcia zysku poniżej zakładanego poziomu z kolei dana strona transakcji dokonuje korekty in plus (tj. wyrównanie w górę). Korekta dokonywana w tym trybie odnosi się przy tym wyłącznie do rentowności uzyskanej na danej transakcji. Zgodnie z założeniami bowiem, w ramach Korekty typu B (korekta dochodowości) nie dochodzi do zmiany/korekty pierwotnej ceny w transakcji. Korekta taka nie służy zatem podwyższeniu lub obniżeniu cen za wcześniejsze dostawy towarów lub usług, jej głównym założeniem bowiem jest jedynie dostosowanie zysku osiąganego przez podmiot powiązany w ramach danej transakcji do ustalonego przez strony rynkowego poziomu rentowności. W praktyce, korekta rentowności nie odwołuje się do konkretnych faktur wystawionych odpowiednio przez Spółkę lub na rzecz Spółki, jak również nie odnosi się wprost do wynagrodzenia za realizację poszczególnych transakcji. Celem takiej korekty nie jest także skorygowanie jakichkolwiek błędów we wcześniejszych rozliczeniach, jak również udzielenie rabatu (czy jakiejkolwiek innej obniżki ceny), przyznanie premii, czy podwyższenie ceny. Korekta ceny transferowej w ramach mechanizmu Korekty typu B jest przez danego świadczeniodawcę weryfikowana pod kątem dokonania symetrycznej korekty przez drugą stronę transakcji oraz świadczeniodawca otrzymuje od tego podmiotu potwierdzenie (oświadczenie) przeprowadzenia takiej korekty w tej samej wysokości co świadczeniodawca. Kwota wynikająca z korekty - w zależności od rodzaju i kwoty korekty poziomu dochodowości - podlega rozliczeniu albo jako dopłata ze strony Spółki na rzecz podmiotu z Grupy, albo jako dopłata ze strony podmiotu z Grupy na rzecz Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności budzi kwestia, czy korekty cen transferowych dokonywane w ramach mechanizmu Korekty typu A powinny być dokumentowane fakturami korygującymi wystawianymi bądź otrzymywanymi przez Spółkę, a tym samym ujmowane przez Wnioskodawcę jako odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie kwot podatku należnego lub naliczonego.

Wnioskodawca wskazał, że Korekta typu A dotyczy kwot należnych Spółce lub od Spółki tytułem dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług i jest dokumentowana fakturą korygującą wystawianą lub otrzymywaną przez Spółkę, przy czym w zależności od wyniku kalkulacji może to być faktura korygująca podwyższająca wartość wynagrodzenia (korekta in plus) lub faktura korygująca obniżająca wartość tego wynagrodzenia (korekta in minus).

W opisanej sytuacji korekta cen transferowych dokonywana w ramach mechanizmu Korekty typu A powoduje zmianę podstawy opodatkowania, gdyż ma ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi, o których mowa w art. 5 ustawy, tj. dostawą towarów lub świadczeniem usług. Korekta typu A odnosi się do konkretnych faktur i ma wpływ na cenę konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług, a co za tym idzie ma wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, którą należy dokumentować fakturami korygującymi wystawianymi do pierwotnych faktur.

W konsekwencji w przypadku Korekty typu A prawidłowe jest udokumentowanie przez Wnioskodawcę transakcji poprzez wystawianie faktur korygujących, a tym samym ujmowanie tych korekt w rozliczeniach podatku VAT (poprzez zwiększenie lub zmniejszenie podatku należnego lub podatku naliczonego).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy dokonana ww. sposób Korekta typu A skutkować będzie podwyższeniem lub obniżeniem wynagrodzenia należnego od nabywcy towarów lub usług, wystawiona z tego tytułu faktura korygująca powinna być ujmowana w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, tj. w rozliczeniu za okres wystawienia faktury korygującej wskazać należy, że kwestie te reguluje art. 29a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Stosownie do art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy.

W przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania (art. 29a ust. 17 ustawy).

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

• jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
• w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

Zatem w zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Generalnie, zaistnienie przesłanek do dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania powoduje obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu bieżącym (tj. tym, w którym zaistniały wspomniane przesłanki). Takie okoliczności wystąpią w przypadku, gdy przyczyna korekty zwiększającej podstawę opodatkowania jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży.

Z okoliczności sprawy wynika, że Korekta typu A dotyczy transakcji, w przypadku których przyczyna zwiększająca podstawę opodatkowania zaistniała po wystawieniu faktury, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w ciągu roku kalkulacja cen i rozliczenia między stronami odbywają się na podstawie kosztów budżetowanych/prognozowanych, powiększonych o uzgodniony przez strony narzut zysku. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego dokonywana jest kalkulacja kosztów rzeczywistych dotyczących danej transakcji i w przypadku, gdy poziom kosztów rzeczywistych odbiega od kosztów budżetowanych/prognozowanych, umowa między stronami transakcji przewiduje uaktualnienie bazy kosztowej należnego wynagrodzenia.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w odniesieniu do korekt skutkujących zwiększeniem podstawy opodatkowania w związku z korektą cen transferowych dokonywanych w ramach mechanizmu korekty A, właściwym będzie złożenie deklaracji podatkowej za okres w którym została wystawiona faktura korygująca. Jak wynika z powołanego powyżej przepisu art. 29a ust. 17 ustawy, stosownej korekty podstawy opodatkowania dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania. Należy w tym miejscu podkreślić, że ustawodawca nie wiąże obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania z wystawieniem faktury korygującej, a ze zdarzeniem w wyniku którego zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Przechodząc natomiast do kwestii dokonania obniżenia podstawy opodatkowania w związku z korektą cen transferowych dokonywanych w ramach mechanizmu korekty A należy wskazać, że zastosowanie w tym przypadku będą miały przepisy sformułowane w art. 29a ust. 13 ustawy.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik będzie miał prawo dokonać obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego już za okres rozliczeniowy w którym wystawił fakturę korygującą przy łącznym spełnieniu warunków:

1. uzgodnienia warunków korekty z nabywcą towaru lub usługobiorcą,
2. spełnienia uzgodnionych warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług,
3. posiadania dokumentacji potwierdzającej uzgodnienie z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług (tj. z dokumentacji wynika, że nabywca wie, że doszło lub wie w jakich sytuacjach będzie dochodzić do zmiany warunków transakcji skutkujących zmniejszeniem wysokości wynagrodzenia), z dokumentacji wynika również, że warunki te zostały spełnione na moment dokonywania przez podatnika korekty podatku należnego, tj. doszło do zrealizowania przesłanek warunkujących pomniejszenie kwoty podatku należnego,
4. faktura korygująca jest zgodna z posiadaną dokumentacją w zakresie uzgodnienia z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunku obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług oraz w zakresie spełnienia tych uzgodnionych warunków.

Należy zauważyć, że przepis art. 29 ust. 13 ustawy nakłada na podatnika obowiązek spełnienia się uzgodnionych warunków. Powiązanie korekty bowiem wyłącznie z faktem uzgodnienia jest niewystarczające dla precyzji zapisu. Spełnienie warunków oznacza ziszczenie się zdarzenia stanowiącego przesłankę obniżenia wynagrodzenia możliwe do udokumentowania. Jest to bowiem podyktowane różnorodnością sytuacji, które mogą wystąpić w obrocie gospodarczym. Ponadto podatnik zobowiązany jest posiadać dokumentację potwierdzającą uzgodnienie warunków. W przypadku braku dokumentacji na moment wystawienia faktury korygującej, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny dopiero w okresie, w którym dokumentację uzyska.

Jak już wskazywano, obniżenie podstawy opodatkowania jest możliwe w momencie wystawienia faktury korygującej pod warunkiem, że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru/usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostarczanych towarów/świadczonych usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. Oznacza to, że podatnik nie musi oczekiwać na potwierdzenie odbioru faktury korygującej aby obniżyć podstawę opodatkowania, natomiast przy wystawieniu faktury korygującej istotne są faktyczne ustalenia między kontrahentami.

Przez uzgodnienie warunków pomniejszenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego rozumie się w szczególności ustalenie przez strony faktu obniżenia wykazanego na fakturze pierwotnej wynagrodzenia. Uzgodnienie może wskazywać również okoliczności, których zaistnienie w przyszłości uzasadnia obniżenie należności.

Spełnienie warunków oznacza ziszczenie się zdarzenia stanowiącego przesłankę obniżenia podstawy opodatkowania. W wielu wypadkach, zawierając uzgodnienie strony nie precyzują wprost zdarzenia, które uzasadnia dokonanie korekty. Podobnie jak w przypadku samego „uzgodnienia warunków obniżenia podstawy opodatkowania lub kwoty podatku” również fakt ich spełnienia może być stwierdzony w sposób dorozumiany.

W zależności od przyjętych zwyczajów we współpracy między kontrahentami dokumentacją potwierdzającą uzgodnienie warunków pomniejszenia podstawy opodatkowania lub VAT należnego może być zarówno korespondencja mailowa, aneks do umowy, albo inny dokument handlowy potwierdzający uzgodnienie warunków transakcji, w tym potwierdzenie dokonania nabywcy zwrotu zapłaty lub kompensaty skorygowanej wartości transakcji.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z korektą cen transferowych dokonywanych w ramach mechanizmu korekty A należy zauważyć, że uzgodnienie warunków korekty pomiędzy stronami transakcji następuje w momencie nawiązania kontaktu ustnego, a następnie w formie e-mail, która to korespondencja potwierdza zmiany pierwotnej wartości wynagrodzenia. Korespondencja zawiera podsumowanie z przeprowadzonych kalkulacji oraz wysokości ewentualnych korekt.

Zatem w tym konkretnym przypadku za uzgodnienie oraz spełnienie warunków korekty należy uznać moment poinformowania kontrahenta o zmianie ceny – co w analizowanej sprawie nastąpi w drodze komunikacji pomiędzy Stronami, która to komunikacja jak wynika z okoliczności sprawy następuje w drodze wiadomości – email.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w zakresie Korekty typu A Wnioskodawca ma prawo do rozliczania wystawianych faktur korygujących zmniejszających podstawę opodatkowania na bieżąco, w rozliczeniu za okres, w którym zostaną faktury korygujące.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało w całości uznać za nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia, czy korekty cen transferowych dokonywane w ramach Korekty typu B stanowią dla niego zdarzenie neutralne na gruncie podatku VAT, zarówno w zakresie podatku VAT należnego, jak i podatku VAT naliczonego, w związku z czym brak jest obowiązku ich dokumentowania fakturami/fakturami korygującymi i ujmowania w rozliczeniach VAT.

W analizowanym przypadku należy ustalić, czy zachodzi powiązanie pomiędzy dokonywaną Korektą typu B, a kwotą należną za konkretne dostawy towarów lub konkretne świadczone usługi.

Wnioskodawca wskazał, że Korekta typu B odnosi się przy tym wyłącznie do rentowności uzyskanej na danej transakcji. W ramach Korekty typu B (korekty dochodowości) nie dochodzi do zmiany/korekty pierwotnej ceny transakcji i nie odwołuje się do konkretnych faktur wystawionych odpowiednio przez Spółkę lub na rzecz Spółki, jak również nie odnosi się wprost do wynagrodzenia za realizację poszczególnych transakcji. Celem takiej korekty nie jest także skorygowanie jakichkolwiek błędów we wcześniejszych rozliczeniach, jak również udzielenie rabatu (czy jakiejkolwiek innej obniżki ceny), przyznanie premii, czy podwyższenie ceny.

Należy stwierdzić, że skoro Korekta typu B (korekty dochodowości) nie odwołuje się do poszczególnych faktur dokumentujących dostawy towarów lub świadczenie usług, nie odnosi się również do Ceny sprzedaży poszczególnych towarów czy usług zatem czynność polegająca na dokonaniu Korekty typu B nie powoduje korekty rozliczeń dotyczących świadczenia konkretnych usług czy dostawy konkretnych towarów.

Jednocześnie ww. Korekta nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony Wnioskodawcy na podmiotów z Grupy lub też podmiotów z Grupy na rzecz Wnioskodawcy. Korekta typu B nie wiąże się ze świadczeniem jakichkolwiek usług pomiędzy ww. stronami transakcji a tym samym nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem, w świetle art. 5 ust. 1 ustawy, Korekta typu B nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, a tym samym jest zdarzeniem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji korekty cen transferowych dokonywane w ramach Korekty typu B stanowią/stanowić będą dla Wnioskodawcy zdarzenie neutralne na gruncie podatku VAT, zarówno w zakresie podatku VAT należnego, jak i podatku VAT naliczonego. W związku z tym, na Wnioskodawcy nie ciąży/nie będzie ciążył obowiązek ich dokumentowania fakturami/fakturami korygującymi i ujmowania w rozliczeniach VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.