0114-KDIP4-2.4012.297.2021.2.AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r. (doręczone 7 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody obliczania kwoty podatku VAT (podatek od towarów i usług) na fakturze zaliczkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

11 maja 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody obliczania kwoty podatku VAT na fakturze zaliczkowej.

Wniosek uzupełniony został pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r, doręczone 7 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(…) Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) dokonuje sprzedaży maszyn poligraficznych do klientów zlokalizowanych w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W celu realizacji zamówienia klienta, Spółka otrzymuje zaliczki wyrażone w walucie obcej (najczęściej w euro). Dla celów zapłaty zaliczki Spółka wystawia dokument pro-forma. Czasami kupujący dokonuje zapłaty zaliczki w metodzie split payment. Kupujący kwotę netto wpłaca na rachunek walutowy, a kwotę VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie split payment.

Spółka chciałaby przeliczyć w fakturze zaliczkowej kwotę netto wyrażoną w walucie obcej jako kwotę odpowiadającą iloczynowi kwoty wpłaconej w walucie obcej i kursu średniego danej waluty obcej z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto na rachunek walutowy tak, aby kwota netto wyrażona w polskich złotych odpowiadała kwocie netto wpłaconej w walucie obcej.

W takiej sytuacji kwota VAT na fakturze zaliczkowej zostałaby wyliczona według metody „od sta” liczonej od kwoty netto wyrażonej w polskich złotych. Przy użyciu jednak tej metody, kwota podatku VAT do wykazania na fakturze zaliczkowej nie będzie odpowiadała kwocie podatku VAT zapłaconej przez kupującego w metodzie split payment, w formie zaliczki. W konsekwencji, kwota VAT wykazana na fakturze zaliczkowej może być wyższa lub niższa niż kwota VAT rzeczywiście wpłacona, w zależności od zmian kursu walutowego.

Powyższa metodologia przebiegałaby następująco (na liczbowym przykładzie):

1. Kwota zaliczki wpłacona w kwocie netto - 10 000 EUR,

2. Kwota VAT zapłacona tytułem zaliczki w metodzie split payment - 10 350 zł

3. Wartość na fakturze zaliczkowej przy uwzględnieniu kursu przeliczeniowego 1 EUR = 4,52 PLN, z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto na konto walutowe Wnioskodawcy:

a. Kwota netto w PLN – 45 200

b. Kwota VAT - 10 396 zł

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 lipca 2021 r.):

Czy mechanizm opisany w zdarzeniu przyszłym polegający na wyliczeniu kwoty VAT na fakturze zaliczkowej według metody „od sta” liczonej od kwoty netto wyrażonej w polskich złotych jest poprawny?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z 14 lipca 2021 r.):

W opinii Wnioskodawcy przedstawiony mechanizm wyliczenia kwoty VAT na fakturze zaliczkowej metodą „od sta” jest poprawny. Spółka powinna zastosować kurs z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto i użyć tej kwoty do przeliczenia kwoty netto, a następnie wyliczyć kwotę VAT metodą „od sta”.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ponadto, art. 31a. ust. 1 ustawy VAT wskazuje, iż w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca uważa, iż z dniem otrzymania zaliczki powstanie obowiązek podatkowy w stosunku do otrzymanej zaliczki. Zdaniem Wnioskodawcy skoro zaliczka jest wyrażona w walucie euro to właściwym wydaje się przeliczenie po kursie z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto wyrażonej w walucie obcej. Sam fakt wskazania innej kwoty VAT na fakturze zaliczkowej niż rzeczywiście wpłacony metodą split payment nie ma wpływu na poprawność faktury zaliczkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 2 pkt 6 ustawy, podano definicję pojęcia towary – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 31a ust. 2 ustawy).

Przepis art. 31a ustawy znajduje zatem zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik kwoty wyrażone w walucie obcej może przeliczać na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Z powyższych regulacji wynika, że data odpowiedniego kursu wymiany jest powiązana ściśle z datą powstania obowiązku podatkowego (wyjątek został przewidziany w art. 31a ust. 2 ustawy w sytuacji, gdy faktura zostanie wystawiona przed powstaniem obowiązku podatkowego).

Tym samym sposób przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej na złote, wykazanych w fakturze zaliczkowej i w fakturze wystawionej po sprzedaży towaru rozliczającej otrzymaną zaliczkę powinien odbywać się z uwzględnieniem art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, tj. przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Co do zasady, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Należy jednak wskazać, że na mocy art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;

2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Powołane przepisy wyraźnie wskazują, że podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy lub wykonano usługę, lecz nie wcześniej niż 30. dnia przed dokonaniem tej dostawy lub wykonaniem usługi. Jeżeli podatnik otrzyma całość lub część zapłaty przed dokonaniem danej czynności – powinien wystawić fakturę również nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym otrzymał całość lub część zapłaty, jednak nie wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem tej części zapłaty lub całości.

Zgodnie z art. 106f ust. 1 ustawy, faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;

2. otrzymaną kwotę zapłaty;

3. kwotę podatku wyliczoną według wzoru:

KP= ZB x SP/ 100+SP

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku;

4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16-21 i 24 oraz ust. 2-6, 10 i 11 stosuje się odpowiednio (art. 106f ust. 2 ustawy).

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106f ust. 4, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Stosownie do art. 106e ust. 11 ustawy, kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania (`(...)`).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka otrzymuje zaliczki wyrażone w walucie obcej (najczęściej w euro). Dla celów zapłaty zaliczki Spółka wystawia dokument pro-forma. Czasami kupujący dokonuje zapłaty zaliczki w metodzie split payment. Kupujący kwotę netto wpłaca na rachunek walutowy, a kwotę VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie split payment.

Spółka chciałaby przeliczyć w fakturze zaliczkowej kwotę netto wyrażoną w walucie obcej jako kwotę odpowiadającą iloczynowi kwoty wpłaconej w walucie obcej i kursu średniego danej waluty obcej z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto na rachunek walutowy tak, aby kwota netto wyrażona w polskich złotych odpowiadała kwocie netto wpłaconej w walucie obcej. W takiej sytuacji kwota VAT na fakturze zaliczkowej zostałby wyliczona według metody „od sta” liczonej od kwoty netto wyrażonej w polskich złotych).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą metody obliczania podatku wykazanego na fakturze zaliczkowej.

W niniejszej sprawie Kupujący wpłaca kwotę netto w walucie obcej na rachunek walutowy, a kwotę podatku VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie split payment. Wynika z tego, że dokonane płatności stanowią łączną wartość zaliczki, która w świetle art. 19a ust. 8 ustawy rodzi powstanie obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy oraz konieczność wystawienia faktury.

W celu wystawienia faktury dokumentującej zaliczkę Wnioskodawca powinien w pierwszej kolejności przeliczyć na złote kwotę netto wpłaconą na rachunek walutowy. Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej na złote, należy dokonać według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień otrzymania zaliczki od kupującego. Następnie Wnioskodawca powinien zsumować otrzymaną z przeliczenia kursu kwotę i kwotę wpłaconą w złotych na rachunek VAT. Tak wyliczona łączna kwota będzie stanowiła kwotę zaliczki brutto, od której Wnioskodawca będzie zobowiązany obliczyć kwotę podatku VAT. Zatem w celu udokumentowania otrzymanej zaliczki fakturą, Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczenia kwoty podatku stosując metodę „w stu”.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii, poruszanych w treści wniosku, które nie były objęte sformułowanym pytaniem (np. w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, poprawności faktury zaliczkowej, czy obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres:

· Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub

· drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.