0114-KDIP4-1.4012.693.2021.1.RMA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 września 2021 r. (data wpływu 21 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie treści wystawianej faktury dokumentującej refakturowanie usługi odbioru odpadów komunalnych i prawa do odliczenia podatku naliczonego (pytania nr 3 i 4) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

21 września 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. treści wystawianej faktury dokumentującej refakturowanie usługi odbioru odpadów komunalnych i prawa do odliczenia podatku naliczonego (pytania nr 3 i 4).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, która prowadzi działalność gospodarczą w sferze obsługi gospodarki odpadami i pośrednictwa w odbiorze i zagospodarowaniu odpadów, w ramach której zajmuje się transportem, zbieraniem i przemieszczaniem odpadów, zleca ich przetwarzanie i zagospodarowanie, w tym utylizację i recykling. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w przeważającej mierze na terenie Polski.

Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykorzystuje własnych środków transportu ani zagospodarowania odpadów, a zasadą funkcjonowania Wnioskodawcy jest powierzanie wykonania czynności odbioru i transportu odpadów oraz ich zagospodarowania podwykonawcom. Wnioskodawca działa w ten sposób jako pośrednik w obrocie odpadami w rozumieniu przepisów art. 3 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na zbieranie odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów, o którym mowa w przepisie art. 41 ustawy o odpadach i nie został wpisany do rejestru, o którym mowa w przepisach art. 9b ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: „ustawa UCPG”).

Przepisy ustawy UCPG stanowią, że właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez zbieranie w sposób selektywny powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych i pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych (art. 5 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy). Ponadto, właściciele nieruchomości niezamieszkałych mogą być na podstawie właściwej rady gminy zobowiązani do samodzielnego zawarcia umowy korzystania z usług zbierania i pozbywania się odpadów komunalnych z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w przepisie art. 9b ust. 2 ustawy UCPG (art. 6c ust. 2 i 3 ustawy).

Klientami Wnioskodawcy w przyszłym stanie faktycznym będą właściciele nieruchomości niezamieszkałych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w swoich nieruchomościach (dalej: „Klienci”), na których ciąży opisany powyżej obowiązek zawarcia umowy z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru. Klienci posiadają nieruchomości zlokalizowane w wielu gminach na terenie kraju i mają obecnie zawarte umowy z wieloma przedsiębiorcami posiadającymi stosowne zezwolenie i wpis do rejestru (dalej: „Odbiorcy”). Klienci Wnioskodawcy w drodze cesji (art. 509 Kc) przeniosą na Wnioskodawcę uprawnienia i obowiązki z umów zawartych z Odbiorcami w zakresie dotyczącym obowiązku zapłaty za świadczone przez Odbiorców usługi. Wnioskodawca będzie rozliczał się z Odbiorcami i wykonywał czynności związane z obsługą płatności powierzone mu przez Klientów na podstawie odrębnych umów o pośrednictwo. Zapłata za świadczone przez wielu Odbiorców na rzecz jednego Klienta usługi zbierania i zagospodarowania odpadów komunalnych będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) wskazujących Odbiorców jako „sprzedającego” („podatnika” w rozumieniu ustawy o VAT), a Wnioskodawcę jako „nabywcę”. Wnioskodawca nie będzie obejmował odpadów w fizyczne posiadanie - nie będzie świadczył bezpośrednio w ramach swojej działalności usług zbierania i pozbywania się odpadów komunalnych, a będzie jedynie pośrednikiem.

Na podstawie odrębnej umowy zawartej z Klientem Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie za świadczone usługi pośrednictwa w odbiorze opadów na podstawie jednej faktury VAT obejmującej łączną kwotę wynagrodzenia Odbiorców zapłaconego przez Wnioskodawcę (wartość A) oraz marżę Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi pośrednictwa (wartość B). Transakcja będzie udokumentowana fakturami VAT wskazującymi Wnioskodawcę jako „sprzedającego” („podatnika” w rozumieniu ustawy o VAT), a Klienta jako „nabywcę”. Przedmiotem faktury będzie usługa odbioru odpadów komunalnych, refakturowana przez Wnioskodawcę wraz z marżą w oparciu o przepis art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”). Jeśli Wnioskodawca będzie świadczył dla Klientów inne usługi oprócz obsługi płatności, np. usługi doradcze, administracyjne lub inne, niestanowiące refaktury odbioru odpadów komunalnych, takie usługi będą rozliczane odrębnie, na podstawie innej faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę dla Klienta. Analiza tych transakcji nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Na podstawie reguł ustalonych w Załączniku nr 3 do ustawy o VAT, zawierającego wykaz usług podlegających opodatkowaniu stawką 8% - pozycje nr 143-151 - Wnioskodawca wystawiać będzie faktury za odbiór odpadów komunalnych z zastosowaniem obniżonej do wartości 8% stawki podatku VAT.

Wnioskodawca będzie odsprzedawał nabytą usługę w stanie niezmienionym, usługi nabyte nie będą bowiem podlegały żadnemu przetworzeniu lub modyfikacji przez Wnioskodawcę. Będą przekazywane do Klienta w takim samym zakresie w jakim zostały nabyte przez Wnioskodawcę.

Symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) dla świadczonych przez Wnioskodawcę dla Klientów, a opisanych we wniosku usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. to 38.21.10.0 - Usługi związane z obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, a ponadto mogą to być również: 38.11.1 - Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, 38.11.2 - Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, 38.21.2 - Usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

Symbol PKWiU dla usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Odbiorców zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. to 38.21.10.0 - Usługi związane z obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, a ponadto mogą to być również: 38.11.1 - Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, 38.11.2 - Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, 38.21.2 - Usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (numeracja zgodna z przedstawioną we wniosku):

3. Czy w związku z czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę przedstawionymi w opisie przyszłego stanu faktycznego, Wnioskodawca może wskazywać na fakturze VAT dokumentującej refakturę usługi odbioru odpadów komunalnych Wnioskodawcę jako sprzedającego, a Klientów jako nabywców?

4. Czy w związku z czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę przedstawionymi w opisie przyszłego stanu faktycznego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur VAT wystawionych dla Wnioskodawcy przez Odbiorców odpadów komunalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 3. W związku z podejmowanymi przez Wnioskodawcę czynnościami przedstawionymi w opisie przyszłego stanu faktycznego, Wnioskodawca może wskazywać na fakturze VAT dokumentującej refakturę usługi odbioru odpadów komunalnych Wnioskodawcę jako sprzedającego, a Klientów jako nabywców.

Ad 4. W związku z podejmowanymi przez Wnioskodawcę czynnościami przedstawionymi w opisie przyszłego stanu faktycznego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur VAT wystawionych dla Wnioskodawcy przez Odbiorców odpadów komunalnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Ustawa o VAT nie posługuje się pojęciem „refaktury”, ale powszechnie przyjmowane jest, że „refakturowanie” odnosi się do regulacji z art. 8 ust. 2a tej ustawy i w ten sposób tym pojęciem posługuje się Wnioskodawca w niniejszym wniosku.

Regulacja przyjęta w treści ww. przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT jest wynikiem europejskiej regulacji ustanowionej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady UE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1; dalej jako „Dyrektywa VAT”). Jak wynika bezpośrednio z art. 28 Dyrektywy VAT, w przypadku, gdy podatnik sprzedaje i odkupuje swojemu klientowi określoną usługę, wówczas uznawany jest także za podatnika świadczącego odprzedawaną usługę.

W przypadku zatem, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów (wraz z ewentualnym doliczeniem marży/prowizji) na inną osobę nie może być w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Takie stanowisko w pełni potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 marca 2014 r. III SA/GI 1911/13, w którym stwierdzono:

„(`(...)`) Przez refakturowanie usług - obok czynności odsprzedaży usług - rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany. Nie następuje wówczas „kupno” ani „odsprzedaż” usługi przez pośrednika, lecz poniesienie (czy też nawet wyłożenie) przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy. (`(...)`)

W przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. W przepisie art. 8 ust. 2a u.p.t.u. na potrzeby podatku od towarów i usług ustanowiono fikcję prawną. Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polegać będzie zatem na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta refaktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał”.

Wnioskodawca aktualnie występuje jako podmiot pośredniczący w zagospodarowaniu odpadów, nie posiada zezwolenia na zbieranie odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów, o którym mowa w przepisie art. 41 ustawy o odpadach i nie został wpisany do rejestru, o którym mowa w przepisach art. 9b ustawy UCPG, natomiast w przyszłym stanie faktycznym odbiór odpadów komunalnych oraz ich zagospodarowanie będą świadczyły osoby trzecie (Odbiorcy), które spełniają te warunki.

Możliwość refakturowania usług, do których świadczenia podmiot refakturujący nie posiada stosownego zezwolenia lub uprawnień jest dopuszczalne, a założenie takie wynika między innymi per analogia z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2019 r. III SA/Wa 864/18, w którym stwierdzono, że:

„Skoro dopuszcza się możliwość refakturowania usług dostarczania energii elektrycznej, gazu, usług telekomunikacyjnych, przewozowych, ubezpieczeniowych, które to usługi co do zasady mogą być świadczone przez podmioty uprawnione, posiadające stosowne zezwolenia bądź koncesje, to nie ma przeszkód, aby przedmiotem refakturowania mogły być usługi notarialne”.

(…)

W odniesieniu do sposobu dokumentowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, Odbiorcą i Klientem należy wyjaśnić, że na gruncie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Klientem zadaniem Wnioskodawcy będzie dokonywanie płatności we własnym imieniu na rzecz wielu Odbiorców w zamian za zwrot poniesionych w ten sposób kosztów oraz marżę, płatne przez Klienta. Transakcje będą odbywały się w ten sposób, że Odbiorca, na podstawie umowy zawartej z Klientem, wystawi fakturę VAT za odbiór odpadów komunalnych oraz ich zagospodarowanie. Na skutek cesji uprawnień i obowiązków wynikających z umowy pomiędzy Odbiorcą i Klientem, podmiotem zobowiązanym do dokonania płatności - nabywcą usługi - będzie Wnioskodawca i to Wnioskodawca zostanie wskazany na fakturze VAT wystawionej przez Odbiorcę jako nabywca usługi.

Wnioskodawca zasadność takiego stanowiska opiera na założeniu, że jako strona umowy zawartej pomiędzy Odbiorcą i Klientem, a taką stroną Wnioskodawca stanie się na skutek opisanej powyżej cesji, będzie uprawniony i zobowiązany do nabycia prawidłowo wykonanych usług od Odbiorcy. Takie nabycie nastąpi w imieniu Wnioskodawcy, lecz na rzecz Klienta, tj. w myśl postanowień przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, a jednocześnie udokumentowanie tej transakcji nastąpi zgodnie z regulacją przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, która nakłada na podatnika obowiązek wskazania danych nabywcy na fakturze VAT.

Z kolei stanowisko dotyczące odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur VAT wystawionych dla Wnioskodawcy przez Odbiorców odpadów komunalnych Wnioskodawca uzasadnia faktem, że nabywane usługi odbioru odpadów komunalnych będą nabywane w imieniu Wnioskodawcy, lecz na rzecz osoby trzeciej - Klienta - w ramach obustronnie profesjonalnego stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę z Klientem. Nabycie takich usług będzie wyłącznie związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepisy dotyczące zasad wystawiania faktur zostały uregulowane w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Elementy składowe faktury zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, która prowadzi działalność gospodarczą w sferze obsługi gospodarki odpadami i pośrednictwa w odbiorze i zagospodarowaniu odpadów, w ramach której zajmuje się transportem, zbieraniem i przemieszczaniem odpadów, zleca ich przetwarzanie i zagospodarowanie, w tym utylizację i recykling.

Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykorzystuje własnych środków transportu ani zagospodarowania odpadów, a zasadą funkcjonowania Wnioskodawcy jest powierzanie wykonania czynności odbioru i transportu odpadów oraz ich zagospodarowania podwykonawcom. Wnioskodawca działa w ten sposób jako pośrednik w obrocie odpadami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na zbieranie odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów, o którym mowa w ustawie o odpadach i nie został wpisany do rejestru, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Przepisy ustawy UCPG stanowią, że właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez zbieranie w sposób selektywny powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych i pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych. Ponadto właściciele nieruchomości niezamieszkałych mogą być na podstawie właściwej rady gminy zobowiązani do samodzielnego zawarcia umowy korzystania z usług zbierania i pozbywania się odpadów komunalnych z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru działalności regulowanej.

Klientami Wnioskodawcy będą właściciele nieruchomości niezamieszkałych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w swoich nieruchomościach, na których ciąży opisany powyżej obowiązek zawarcia umowy z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru. Klienci posiadają nieruchomości zlokalizowane w wielu gminach na terenie kraju i mają obecnie zawarte umowy z wieloma przedsiębiorcami posiadającymi stosowne zezwolenie i wpis do rejestru (Odbiorcy). Klienci Wnioskodawcy w drodze cesji przeniosą na Wnioskodawcę uprawnienia i obowiązki z umów zawartych z Odbiorcami w zakresie dotyczącym obowiązku zapłaty za świadczone przez Odbiorców usługi. Wnioskodawca będzie rozliczał się z Odbiorcami i wykonywał czynności związane z obsługą płatności powierzone mu przez Klientów na podstawie odrębnych umów o pośrednictwo. Zapłata za świadczone przez wielu Odbiorców na rzecz jednego Klienta usługi zbierania i zagospodarowania odpadów komunalnych będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na podstawie faktur VAT wskazujących Odbiorców jako „sprzedającego”, a Wnioskodawcę jako „nabywcę”.

Na podstawie odrębnej umowy zawartej z Klientem Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie za świadczone usługi pośrednictwa w odbiorze opadów na podstawie jednej faktury VAT obejmującej łączną kwotę wynagrodzenia Odbiorców zapłaconego przez Wnioskodawcę oraz marżę Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi pośrednictwa. Transakcja będzie udokumentowana fakturami VAT wskazującymi Wnioskodawcę jako „sprzedającego”, a Klienta jako „nabywcę”. Przedmiotem faktury będzie usługa odbioru odpadów komunalnych, refakturowana przez Wnioskodawcę wraz z marżą w oparciu o przepis art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca będzie odsprzedawał nabytą usługę w stanie niezmienionym, usługi nabyte nie będą bowiem podlegały żadnemu przetworzeniu lub modyfikacji przez Wnioskodawcę. Będą przekazywane do Klienta w takim samym zakresie w jakim zostały nabyte przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. treści wystawianej faktury dokumentującej refakturowanie usługi odbioru odpadów komunalnych na rzecz Klientów.

Należy wskazać, że wymieniony powyżej art. 8 ust. 2a ustawy jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który usługę taką świadczy.

W opisie sprawy wskazano, że Klientami Wnioskodawcy będą właściciele nieruchomości niezamieszkałych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w swoich nieruchomościach, na których ciąży obowiązek zawarcia umowy dotyczącej zbierania i pozbywania się odpadów komunalnych z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru działalności regulowanej, o której mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Klienci posiadają nieruchomości zlokalizowane w wielu gminach na terenie kraju i mają obecnie zawarte umowy z wieloma przedsiębiorcami posiadającymi stosowne zezwolenie i wpis do rejestru (Odbiorcy). Klienci Wnioskodawcy w drodze cesji przeniosą na Wnioskodawcę uprawnienia i obowiązki z umów zawartych z Odbiorcami w zakresie dotyczącym obowiązku zapłaty za świadczone przez Odbiorców usługi. Wnioskodawca będzie rozliczał się z Odbiorcami i wykonywał czynności związane z obsługą płatności powierzone mu przez Klientów na podstawie umów o pośrednictwo. Zapłata za świadczone przez wielu Odbiorców na rzecz jednego Klienta usługi zbierania i zagospodarowania odpadów komunalnych będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na podstawie wystawianych na niego jako nabywcę faktur VAT.

Tym samym na skutek cesji uprawnień i obowiązków wynikających z umowy pomiędzy Odbiorcą i Klientem, podmiotem zobowiązanym do dokonania płatności - nabywcą usługi - będzie Wnioskodawca i to Wnioskodawca zostanie wskazany na fakturze VAT wystawionej przez Odbiorcę jako nabywca usługi. Wnioskodawca, jako strona umowy zawartej pomiędzy Odbiorcą i Klientem (na skutek cesji), będzie uprawniony i zobowiązany do nabycia wykonanych usług od Odbiorcy. W dalszej kolejności dokonując odsprzedaży (refakturowania) ww. usług na rzecz Klientów, Wnioskodawca stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, wystąpi jako świadczący usługę odbioru odpadów komunalnych. Udokumentowaniem tej transakcji będzie zatem faktura, na której w myśl art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy jako sprzedający będzie wskazany Wnioskodawca, a nabywcami usługi będą jego Klienci.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest zatem prawidłowe.

W zakresie prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Odbiorców odpadów komunalnych należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wyżej wskazano, Wnioskodawca refakturując usługi odbioru odpadów komunalnych działa we własnym imieniu, ale na rzecz Klientów. Stosownie do art. 8 ust. 2a przyjmuje się, że Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usług wykonanych przez Odbiorców, tj. otrzymuje i jednocześnie wykonuje te usługi na rzecz Klientów.

Należy również mieć na uwadze, że opisane we wniosku usługi odbioru odpadów komunalnych nie zostały wymienione w ustawie i rozporządzeniach wykonawczych do ustawy jako zwolnione od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji spełniona jest zatem podstawowa przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy – związek nabytych przez Wnioskodawcę od Odbiorców usług odbioru odpadów komunalnych z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. świadczeniem usług odbioru na rzecz Klientów Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytań nr 1 i 2 dotyczących stawki podatku VAT dla refakturowanych usług odbioru odpadów komunalnych (bez doliczania/z doliczeniem marży) wniosek zostanie rozpatrzony w odrębnym postępowaniu.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.